Ο χωρισμός εκκλησίας-κράτους, κατ’ αρχάς, δεν είναι υποχρέωση καμίας διεθνούς συνθήκης ή συμμετοχής της χώρας – αυτά μας τα’ χει πει και ο Κωνσταντίνος Τσάτσος από την δεκαετία του 80, ότι δηλαδή ‘η Ευρώπη δεν μας θέλει αρνητές του εαυτού μας’.
Είναι όμως απωθημένο της κραταιάς αριστεράς και των φιλελέφτ συμμάχων της, και όπως φαίνεται και της κυβέρνησης Μητσοτάκη που έχει ‘μαράζι’ να αρέσει σε αυτούς τους κύκλους.
Έτσι μας έφεραν για πρόεδρο μια βαθιά αριστερή, που πριν την τελετή ορκωμοσίας έψαχνε τρόπο να ορκιστεί πολιτικά -που τελικά δεν μπόρεσε να το κάνει γιατί δεν το προβλέπει το σύνταγμα και θα είχε κώλυμα συμβατότητας-, την οποία στα κυβερνητικά επιτελεία συνωστίζονται για να την ξαναβγάλουν του χρόνου –μπας και μας λείψει-, ενώ ο ίδιος ο Κυριάκος περνάει, με την επικουρία της αριστεράς, νόμο για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών, και γίνεται επ’ αυτού αναιδής προς τον ίδιο τον αρχιεπίσκοπο μέσα στην βουλή (αν ζούσε, άραγε, ο Χριστόδουλος, πως θα τον αντιμετώπιζε η σημερινή ΝΔ; Τί θα έλεγε η ΝΔ του Κυριάκου, που τρέχει στις μαζώξεις ‘τιμής’ για τον Σημίτη, για την στάση της τότε επαράτου -και ανελλήνιστης- κυβέρνησης απέναντι στην εκκλησία και την ορθοδοξία, και ζητήματα όπως η απάλειψη του θρησκεύματος από τις ταυτότητες;).
Την ίδια ώρα τα επίσημα συστημικά μέσα της κυβερνώσας παράταξης -με πρώτη την Καθημερινή των Αλαφούζου/Παπαχελά- αρχίζουν να ρίχνουν ευθαρσώς την ιδέα ενός τέτοιου απογαλακτισμού του κράτους απ’ την εκκλησία ξανά στην επικαιρότητα (πχ τα άρθρα των Κουναλάκη/Μανδραβέλη για το ότι ‘ήρθε η ώρα για χωρισμό εκκλησίας-κράτους).
Είναι σαφές όλα αυτά τι προδικάζουν -μια άθρησκη ελληνική πολιτεία-, που θα εξοβελίσει την Ορθοδοξία μακριά από την θέση που έχει στην δημόσια ζωή από την ίδρυση του ελληνικού κράτους (ακόμα και επί Όθωνα που ήταν Βαυαρός και καθολικός), έστω και αν προσπαθούν να μας πείσουν για το αντίθετο με την τηλεοπτική “φιλακολουθία” των πολιτικών ηγετών (είτε του Κ. Μητσοτάκη στην Τήνο είτε του Σ. Κασσελάκη που διαβάζει και το ‘Πιστεύω’ στην Νέα Υόρκη).
Η θέση της ορθοδοξίας στον δημόσιο βίο του ελληνικού κράτους έχει γίνει σήμερα μία παραφωνία που επίκειται να εκλείψει -υπό την πρωτοβουλία της κυβέρνησης ΝΔ, που επί Κυριάκου είναι όσο ‘συντηρητική’ επιτρέπει η αντιπολίτευση Κασσελάκη.
Δεν είναι ώρα να συζητάμε τί θα γινόταν αν ήταν στην κυβέρνηση ο σύριζα -που έτσι κι’ αλλιώς ελαχιστοποιείται πλέον ως πιθανότητα.. Είναι ώρα, αντιθέτως, να συζητάμε για το τί είδους εδραιωμένη πολιτεία θέλουμε, ποια χαρακτηριστικά θα έχει το ελληνικό κράτος για τις παρούσες και αμέσως επερχόμενες γενεές, και ποιος ο υπαρκτικός προσανατολισμός της Ελλάδας για τις δεκαετίες που θα’ρθουν.. Θα είναι η Ελλάδα για την οποία πάλεψαν οι προπάτορες μας, ή μια Ελλάδα δήθεν ευρωπαϊκή -αλλά στην ουσία απλώς “ντεκαφεϊνέ”;
Για όλους αυτούς τους λόγους, καταψήφιση της ΝΔ σε αυτές τις εκλογές -που, ξαναλέμε, δεν εκλέγουμε κυβέρνηση- , είναι απλά πρόταξη και, στην ουσία, προφύλαξη των ιερών και οσίων μας ως έθνους από την φιλελέφτ κατρακύλα που μας κυβερνά, και που πάει να αλλάξει τον τρόπο και τους κανόνες με τους οποίους ζούμε για αιώνες.
Γι’ αυτό έχει πολλαπλάσια σημασία, σε σχέση με κάθε άλλη φορά, το σε ποια κατεύθυνση θα στρέψουμε την προσοχή μας σε αυτές τις εκλογές.
Στους ‘προκάτ’ συμβολισμούς που ουσιαστικά εξωραϊζουν συντελεσθείσες από την ίδια κυβέρνηση εθνικές ήττες -όπως η υποψηφιότητα Μπελέρη στην ΝΔ-, ή στην μάχιμη κατάθεση αντιπρότασης;
Το σίγουρο είναι ότι αυτή είναι η τελευταία μας ευκαιρία να αντισταθούμε – δεν θα υπάρξει άλλη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου