Γιατί μόνον στα σχολεία;

Ας εορτάζουμε όλοι υποχρεωτικά την επέτειο του Πολυτεχνείου, σύντροφοι 

Από τον Δημήτρη Παπαγεωργίου*

Την εβδομάδα που πέρασε η Ομοσπονδία Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών Λειτουργών Ελλάδας εξέδωσε μπαράζ ανακοινώσεων σχετικά με το ζήτημα του εορτασμού ή μη της «Γιορτής του Πολυτεχνείου» σε ιδιωτικά σχολεία. Οχι ένα ή δύο, αλλά αρκετά παραπάνω κείμενα μπορεί να βρει κανείς στην ιστοσελίδα της ομοσπονδίας, τα οποία μάλιστα συνδέουν τεχνηέντως όσα σχολεία δεν έκαναν γιορτή -ή την έκαναν με περιορισμένη χρονική διάρκεια- με τη Χρυσή Αυγή. Μάλιστα, σε ένα από αυτά, και συγκεκριμένα σε αυτό που απέστειλαν στον υπουργό Παιδείας κ. Γαβρόγλου, είχαν ως τίτλο «Πατάξτε όσους... υποβαθμίζουν τις εκδηλώσεις του Πολυτεχνείου».

Σχεδόν χαμογέλασα βλέποντας να χρησιμοποιείται η λέξη «πατάξτε» ως «οδηγία δράσης» κατά των διαφωνούντων με τον υπουργό, είναι η αλήθεια. Μου έφυγε, όμως, το χαμόγελο όταν συνειδητοποίησα ότι η συγκεκριμένη χρήση της λέξης «πατάξτε» αποδεικνύει την αλαζονεία των αριστεριστών ακτιβιστών, που μασκαρεύονται ως συνδικαλιστές. Αυτοί οι συνδικαλιστές ζητούν από την κεντρική εξουσία να πατάξει όποιον δεν συμφωνεί με τον λόγο που εκφέρουν. Ζητούν από το κράτος να χρησιμοποιήσει την ισχύ του εναντίον όποιου δεν αποδέχεται το αφήγημα του Πολυτεχνείου ως τη σημαντικότερη εορτή στα ελληνικά σχολεία. Να τους «πατάξει».

Και αναρωτιέται κανείς: πού ακριβώς θα σταματήσει αυτή η λογική; Εφόσον πρέπει να είναι υποχρεωτικός ο εορτασμός του Πολυτεχνείου στα σχολεία, στους μαθητές όλων των βαθμίδων, από τα νήπια έως τους εφήβους, γιατί να περιορίζεται μόνον εκεί; Γιατί να μην είναι και για τους ενηλίκους;

Να περνά την παραμονή της «εορτής» μια αντιπροσωπία συνδικαλιστών από τα σπίτια όλων μας και να ελέγχει εάν τα έχουμε στολίσει όπως πρέπει, εάν είμαστε αρκετά χαρούμενοι λόγω της... εορτής! Γιατί να ελέγχονται μόνον οι ιδιοκτήτες των σχολείων και να μην ελέγχονται οι ιδιοκτήτες κάθε σπιτιού; Και εάν κρίνουν οι συνδικαλιστές ότι δεν αφιερώσαμε αρκετά μεγάλο μέρος της ημέρας μας στο Πολυτεχνείο ή δεν είμαστε αρκετά χαρούμενοι, αντί να ζητούν από τον υπουργό να μας πατάξει, να παίρνουν ως «δικαστές Dredd» την κατάσταση στα χέρια τους. Να μας υποχρεώνουν να επιδείξουμε τη συγκίνηση και τα συναισθήματά μας με τον ίδιο τρόπο που οι Βορειοκορεάτες σύντροφοι επιδείκνυαν τα δικά τους όταν έβλεπαν τον Κιμ Γιονγκ Ουν ή τους προπάτορές του.

Ας εορτάζουμε όλοι υποχρεωτικά. Γιατί να το περιορίζουμε στα σχολεία, σύντροφοι; Γιατί, σύντροφοι, έτσι όπως πάνε τα πράγματα ένα είναι σίγουρο: ότι σε τέσσερα πέντε χρόνια θα είναι περισσότεροι αυτοί που θα εορτάζουν την επέτειο του Πολυτεχνείου στα Νησιά Κέιμαν, στις Βερμούδες και σε άλλα μέρη που επωφελήθηκαν αρκετά από τη «γενιά του Πολυτεχνείου» παρά στην Ελλάδα, η οποία μετά και τα τελευταία χρόνια καταλαβαίνει ξεκάθαρα τι σημαίνει Αριστερά. 

*Δημοσιογράφος 

πηγή

"Κυνηγάμε όλη νύχτα δυο Λίβυους, τους πιάνουμε και τους αφήνουν!" Κράτος και δικαστές προδίδουν την πατρίδα μας....

Ακολουθεί μήνυμα προς το meaculpa.gr από φίλο αστυνομικό, που περιγράφει με τον πιο ξεγυμνωτικό τρόπο την κατάντια της ΕΛΑΣ με ΣΥΡΙΖΑ: 

"Κυριακή ξημερώματα 2 Λίβυοι κλέβουν μηχανή στις 1:20 στα Λαδάδικα...
Στις 2:00 απόπειρα Ε52 στο κέντρο...
3:30 απόπειρα Ε8 σε όχημα στην Μ.Αλεξανδρου...
4:20 τους πιάνουμε πάνω στην κλεμμένη μοτοσικλέτα με το κατσαβίδι στα χέρια...

Αποτέλεσμα; 12 μήνες με αναστολή, ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ οι κύριοι - και χωρίς χαρτιά φυσικά...

Τρυπήστε τα στομάχια σας από τους καφέδες παιδιά, δεν αξίζει ούτε χιλιόμετρο περιπολίας δυστυχώς..."

Δεν χρειάζονται άλλα σχόλια. Το μήνυμα τα λέει όλα. Η πολιτεία καταρρακώνει το ηθικό των στελεχών της ΕΛΑΣ με τον πιο εγκληματικό τρόπο, αφήνοντας το σώμα και την κοινωνία να εμπαίζονται από κακοποιούς - ιδίως λαθρομετανάστες.

Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να απευθύνουμε στους άνδρες και της γυναίκες της αστυνομίας τα αισθήματα αλληλεγγύης μας και να διαμαρτυρόμαστε μαζί τους από το διαδίκτυο και όσα μέσα παραμένουν ελεύθερα.

Δεν έχουμε την πολυτέλεια να κουραστούμε να καταγγέλουμε, να αναρτούμε, να κάνουμε share και retweet.

Tο οφείλουμε στους ανθρώπους που θέτουν τη ωή και την ακεραιότητά τους σε κίνδυνο για εμάς.

ΥΓ: Τα στοιχεία του αποστολέα είναι, εννοείται, στη διάθεση των εισαγγελικών αρχών.

meaculpa 

Το μήνυμα (χθεσινό) πρoέρχεται από βαθμοφόρο της Αστυνομίας.

Κύριε Τζήμερε, σήμερα στην Υπηρεσία μιλήσαμε για την μεθαυριανή επέτειο του πολυτεχνείου. Λίγο πολύ, οι εντολές του αρχηγείου που μας μετέφεραν οι αξιωματικοί μας ήταν "να μην προκαλούμε"! Για το τριήμερο αυτό να είμαστε προσεκτικοί, να μην απαντάμε σε προκλήσεις, να είμαστε ευγενικοί σε κάποιον που ενδεχομένως θα μας πει μια κουβέντα και να κρίνουμε τα σήματα που μας δίνει το κέντρο.
Ναι, εμείς οι χαμηλόβαθμοι να κρίνουμε τις εντολές! Να κρίνουμε σχετικά με το σημείο που πρέπει να μεταβούμε, το ποιοι είναι οι εμπλεκόμενοι, τι μας καταγγέλλεται - με δικιά μας κρίση και μόνο!!! Nα μην μεταβούμε αν θεωρούμε ένα σήμα ύποπτο και επικίνδυνο.

Παράδειγμα: κοντά στο πανεπιστήμιο, σε μια πολυκατοικία κάνουν "επαναστατικό" πάρτι το βράδυ της 16ης κάποιοι φοιτητές. Επειδή είναι κοντά στο Πανεπιστήμιο και επειδή είναι φοιτητές και επειδή δεν έγινε και φόνος, να κρίνουμε εμείς οι ίδιοι αν πάμε ή όχι. Αν δεν πάμε και την άλλη μέρα αυτός που ενοχλείται μάς καταγγείλει για παράβαση καθήκοντος, η Υπηρεσία νίπτει τας χείρας της.

Εμείς τους είπαμε να πάνε, αν δεν πήγαν δικό τους θέμα. Αν πάμε και μας τουλουμιάσουν στο ξύλο, θα πει η Υπηρεσία, εμείς τους είπαμε να τηρούν τα μέτρα αυτοπροστασίας και να κρίνουν. Θέλω να μπείτε στη θέση ενός χαμηλόβαθμου αστυνομικού που θα είναι αυτές τις μέρες στο περιπολικό και να σκεφτείτε όλα αυτά. Έτσι θα αναπτερώσουν το ηθικό μας λέγοντας πως "εγώ σε στέλνω, αλλά αν στραβώσει κάτι πρόβλημά σου"; Πού είναι οι σαφείς οδηγίες, πού οι κανόνες εμπλοκής; Είναι δυνατόν να θεωρούμε την αστυνομική παρουσία πρόκληση;

Ας πούμε ότι κάποιος με βρίζει θεωρώντας ότι η αστυνομία σήμερα είναι όπως την περίοδο της χούντας, εποχή που δεν ήμουν καν σκέψη των γονιών μου. Εγώ, βάσει των οδηγιών πρέπει να είμαι ευγενικός, να τα ακούσω και να χαμογελάσω, ασχέτως αν προσβάλλομαι ή όχι. Ασχέτως αν μπορεί ιδεολογικά να ανήκω στο χώρο αυτού που με βρίζει.

Ξέρετε τι εντολές περιμένω; Ξέρετε πως θα ανέβει κατευθείαν το ηθικό μας; Ένας να βγει και να πει "παιδιά εσείς δείξτε αυτοσυγκράτηση και επαγγελματισμό και αν κάποιος προβεί σε οποιαδήποτε έκνομη ενέργεια εναντίον σας θα τιμωρηθεί παραδειγματικά."

Από πολιτικό όμως, όχι αξιωματικό γιατί και αυτοί ακολουθούν άνωθεν εντολές.
Να μας πει"παιδιά θα πάτε εκεί που είναι να πάτε, δουλειά σας είναι καθήκον και υποχρέωσή σας. Και αν τυχόν δεχθείτε επίθεση, ενημερώστε και αμέσως θα τρέξουν ενισχύσεις, θα συλληφθούν οι υπαίτιοι της επίθεσης και θα τιμωρηθούν όπως τους αξίζει. Επαγγελματισμό και αυτοσυγκράτηση χωρίς προκλήσεις εσείς και αν γίνει κάτι εμείς στο πλευρό σας έμπρακτα."

Σήμερα βγαίνουμε για υπηρεσία κάνοντας τον σταυρό μας, όχι για να μην πάθουμε τίποτα, αλλά να μην μπλέξουμε με ΕΔΕ και ιστορίες. Είναι δυνατό κύριε Τζήμερε μέχρι και στα κανάλια να έφτασε η πληροφορία ότι σε πανεπιστημιακά ιδρύματα φτιάχνονται και φυλάσσονται μολότοφ και υλικά με τα οποία μπορεί να γίνει επίθεση σε αστυνομικές δυνάμεις και παρακείμενα καταστήματα και να μην κουνιέται φύλλο; Είναι δυνατόν να λέμε στον αστυνομικό "μην περνάς από εδώ και από εκεί επειδή προκαλείς με την παρουσία σου;" Γιατί; Επειδή κάνω την δουλειά μου; Και να το ακούω αυτό συνεχώς άνωθεν και μάλιστα να μας το λένε με σκυμμένα κεφάλια, μιας και οι αξιωματικοί μας όπως είπα εκτελούν απλά εντολές; Σας το λέω για να έχετε εικόνα. Αν το δημοσιεύσετε αυτούσιο ή πάρετε κομμάτια παρακαλώ χωρίς το όνομά μου για ευνόητους λόγους. 

Thanos Tzimeros 
πηγή

Δήμαρχος δικτάτωρ

Το παράδειγμα Καμίνη και ο νόμος του Καλλικράτη για 5ετή θητεία 

Από τη Δρ. Ελένη Παπαδοπούλου* 

Εργο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης είναι να ασχολείται με την καθημερινότητα των δημοτών και ουσιαστικά να διασφαλίζει την ποιότητα της ζωής τους. Αυτό προϋποθέτει ότι ο δήμαρχος θα είναι γνώστης των προβλημάτων, θα είναι κάτοικος της πόλης και θα έχει τη βούληση να ασχοληθεί με την ουσία των θεμάτων και όχι με την εξυπηρέτηση διαφόρων συμφερόντων. Η Αθήνα υπέφερε επί εννιά έτη, καθώς ο δήμαρχός της δεν διέθετε κανένα από τα παραπάνω στοιχεία για αυτή τη θέση. 

Το μόνο που διέθετε ήταν την αμέριστη στήριξη των ΜΜΕ και των κομμάτων που τον κατέβασαν, το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜ.ΑΡ., που τον παρουσίασαν ως μία δήθεν ανεξάρτητη υποψηφιότητα. Συγχρόνως ήταν ο σοβαρός, ο μετριοπαθής, ο νοικοκύρης. Τα αποτελέσματα της σοβαρότητας, της μετριοπάθειας και της νοικοκυροσύνης τα ζούνε οι Αθηναίοι, όσοι έχουν απομείνει, στο πετσί τους. Και δεν τα ζούνε μόνο, τα μυρίζουν κιόλας.

Υστερα από μία εντελώς αποτυχημένη τετραετία, που παρουσιάστηκε από τα ΜΜΕ ως εξαιρετικά πετυχημένη, όπου η πόλη είχε μετατραπεί σε μεγάλο βαθμό σε Καμπούλ, όπου η επιχειρηματικότητα ορισμένων κλάδων άλλαζε χέρια και πέρναγε σε περίεργα κυκλώματα, όπου η εγκληματικότητα είχε αρχίσει να φουντώνει, όπου οι Αθηναίοι εγκατέλειπαν τα σπίτια τους για πιο ανθρώπινες περιοχές, ο κ. Καμίνης διεκδίκησε άλλη μία θητεία, με επιχείρημα ότι ήθελε να ολοκληρώσει το έργο του.

Πράγματι το έργο του το ολοκλήρωσε. Εγκατέστησε τον κ. Σόρος και διάφορες ΜΚΟ μέσα στον δήμο, για να προχωρήσουν τον εποικισμό. τους παραχώρησε χώρους και δρόμους για συσσίτια και για να κάνουν διάφορες τσαντιροδραστηριότητες, λες και η Αθήνα ήταν καμία βομβαρδισμένη πόλη και τα ράντσα, τα καζάνια, τα ιατρεία και οι πάγκοι με τα ρούχα έπρεπε να στήνονται σε δρόμους και πλατείες. Επί σειράν ετών η μιζέρια ήταν η ουσία των λόγων και της πολιτικής του. Το περίεργο σε όλο αυτό ήταν ότι όσο πιο άθλια γινόταν αυτή η πόλη τόσο πιο πολλά βραβεία μάζευε ο κ. Καμίνης. Φταίμε εμείς μετά να υποψιαζόμαστε τι παίζεται πίσω από αυτές τις βραβεύσεις. Οι Αθηναίοι, λοιπόν, βρέθηκαν εγκλωβισμένοι για άλλα πέντε χρόνια σε μια αθλιότητα. Το αποτέλεσμα όλων αυτών, πέραν της εξαθλίωσης και της ερήμωσης της Αθήνας, ήταν τελικά ένα σωρό αθηναϊκές ιδιοκτησίες να περάσουν σε χέρια ξένων, υπηκόων τρίτων χωρών, κυρίως Κινέζων, Αράβων και Ισραηλινών.

Ο Καλλικράτης δεν προβλέπει κανέναν τρόπο να ξηλώνεται ένας κακός δήμαρχος. Προβλέπει, ωστόσο, 5ετή θητεία, αν είναι δυνατόν, για όποιον, ικανό ή ανίκανο, αναλάβει τη δημαρχία. Κοινώς, με τον νόμο αυτό ο δήμαρχος είναι ένας δικτατορίσκος, που για πέντε χρόνια μπορεί να βιάζει μία πόλη. Δεν το λες και δημοκρατία αυτό. 

*Διδάκτωρ Διδακτικής Γλωσσών και Πολιτισμών του Πανεπιστημίου Paris III - Sorbonne Nouvelle

πηγή

Πώς η Αγκυρα «κτίζει» νομικό υπόβαθρο για στρατιωτική ενέργεια στο Αιγαίο χωρίς η Αθήνα να αντιδρά..

Η Άγκυρα εξέδωσε τη ΝΟΤΑΜ Α5977/18 με ισχύ μέχρι τις 28 Δεκεμβρίου 2018, με την οποία η τουρκική ΥΠΑ ενημερώνει τη διεθνή κοινότητα ότι «..η Ελλάδα παραβιάζει τις Συνθήκες Λωζάνης και Παρισίων που αποστρατιωτικοποιούν τα νησιά του Αν Αιγαίου, διότι εκτελεί ασκήσεις στα νησιά Σαμοθράκη, Αη Στράτη,Ψαρά, Χίο, Ικαρία, Λήμνο, Λέσβο, Σάμο, Τήλο, Χάλκη, Καστελόριζο και Πάτμο. Επειδή τα νησιά αυτά έχουν, βάση των Συνθηκών, καθεστώς αποστρατιωτικοποίησης απαγορεύεται να περιλαμβάνονται σε στρατιωτικές ασκήσεις ή εκπαίδευση..»

Η παρούσα τουρκική ΝΟΤΑΜ δεν είναι ούτε η πρώτη ούτε η μοναδική με αυτό το περιεχόμενο: Μόνον τα τελευταία τρία χρόνια η τουρκική ΥΠΑ έχει εκδώσει 1351 (σ.σ.: !!!) ΝΟΤΑΜ που αφορούν σε Συνθήκες και αποστρατιωτικοποίηση ελληνικών νήσων, γεγονός που πιστοποιεί ότι οι τουρκικές ΝΟΤΑΜ για αποστρατιωτικοποίηση των νήσων του Αν Αιγαίου είναι θέμα εξόχως υψηλού κινδύνου για την ελληνική κυριαρχία.

Για παράδειγμα, με την εν ισχύ τουρκική ΝΟΤΑΜ Α5977/2018 η Άγκυρα δεν αμφισβητεί την ελληνική κυριαρχία των νήσων που αναφέρονται σ αυτήν.

Τα ελληνικά νησιά όμως αναγράφονται με τουρκική ονομασία, γεγονός που από μόνο του υποδηλώνει μελλοντική επιθετική-νομική ή στρατιωτική -ενέργεια.

Μια τέτοια πιθανή μελλοντική επιθετική ενέργεια ενισχύεται από το γεγονός ότι στην τουρκική ΝΟΤΑΜ αναγράφεται ψευδώς και παραπλανητικών ότι τα νησιά Αη Στράτης και Ψαρά αποστρατιωτικοποιούνται με τη Συνθήκη της Λωζάνης, ενώ αυτά τα νησιά δεν περιλαμβάνονται σε καμία Συνθήκη.

Όμως θα πρέπει να σημειωθεί ότι ο Αη Στράτης βρίσκεται ακριβώς πάνω στον 25ο Μεσημβρινό, στη μέση του Αιγαίου.

Και πρέπει να υπενθυμιστεί ότι η Άγκυρα διεκδικεί τον έλεγχο της περιοχής μέχρι τη μέση του Αιγαίου και έχει εκδώσει το νόμο 24611/Δεκεμ. 2001, με τον οποίο θέτει το μισό Αιγαίο στον έλεγχο της Άγκυρας για έρευνα και διάσωση.

Αλλά και προγενέστερα, το 1999 η Άγκυρα προσπάθησε να θέσει το μισό Αιγαίο υπό τον έλεγχο της, ως περιοχή Αεροπορικής Αστυνόμευσης, (ΑPA),στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ.

Αυτή η «βιομηχανική παραγωγή» τουρκικών ΝΟΤΑΜ με θέμα την αποστρατιωτικοποίηση των νήσων του Αν Αιγαίου, μόνον εκ πρώτης όψεως μπορεί να ερμηνευθεί απλώς ως προσπάθεια της Τουρκίας να αποστρατιωτικοποιήσει το μισό Αιγαίο. 

Η βιομηχανική παραγωγή τουρκικών ΝΟΤΑΜ για την αποστρατιωτικοποίηση των νήσων αποτελεί μια καλά στημένη τουρκική μεθόδευση, ώστε, να αποκτήσει το πλεονέκτημα, η Τουρκία να στοιχειοθετήσει νομικά ότι η Ελλάδα είναι αυτή που παραβιάζει τη Συνθήκη της Λωζάνης.

Όμως η πιστή εφαρμογή της Συνθήκης της Λωζάνης σε καμία περίπτωση και σε κανένα σημείο δεν ευνοεί ούτε επιτρέπει επεκτατικές βλέψεις σε βάρος της Ελλάδας.

Αυτό η Άγκυρα το γνωρίζει καλώς. Και γι αυτό ακριβώς το λόγο, ο μοναδικός τρόπος για να μπορέσει να εφαρμόσει την επιθετική πολιτική της σε βάρος της Ελλάδας είναι να επικαλεστεί η Τουρκία, ως συμβαλλόμενο μέρος της Συνθήκης της Λωζάννης, την ουσιώδη παραβίαση της Συνθήκης από την Ελλάδα.

Ο Τ. Ερντογάν, από την επίσκεψη του πέρσι τον Δεκέμβριο στην Αθήνα και σε όλες τις άλλες συναντήσεις του με τον Έλληνα πρωθυπουργό Α Τσίπρα μέσα στον χρόνο και εκτός απροόπτου και στην επικείμενη συνάντηση τους τον Δεκέμβριο, θέτει επιτακτικώς την ανάγκη «Επικαιροποίησης της Συνθήκης της Λωζάνης».
 
Για να εισπράττει μέχρι τώρα ,όχι την καθαρή ελληνική άρνηση μιας τέτοιας πρότασης , αλλά την μετάθεση όλων των συζητήσεων για ευθετότερο χρόνο «μετά τις εκλογές».

Η «επικαιροποίηση» της Συνθήκης της Λωζάνης ,που ζητά η Άγκυρα, σημαίνει την αναθεώρηση της, που αποτελεί τον στόχο της τουρκικής κυβέρνησης. Ο στόχος αυτός εξυπηρετείται με την ενεργοποίηση του άρθρου 60 της Σύμβασης της Βιέννης Περί Συνθηκών, το οποίο ορίζει ότι «..ουσιώδης παραβίαση Συνθήκης από ένα μέρος παρέχει το δικαίωμα στο άλλο μέρος να επικαλεστεί την παραβίαση αυτή ως λόγο τερματισμού της Συνθήκης ή αναστολή της εφαρμογής της εν όλω ή εν μέρει..»

Η Τουρκία μεθοδικά από το 1980 ετοιμάζει νομικό φάκελο για να στοιχειοθετήσει παραβίαση των Συνθηκών από την Ελλάδα και σ αυτόν θα προσθέσει και τις χιλιάδες ΝΟΤΑΜ που έχει εκδώσει:

• Το 1980 η Άγκυρα εκμεταλλευόμενη την αποχώρηση της Ελλάδας από το ΝΑΤΟ, πέτυχε ο τότε γ.γ.του ΝΑΤΟ Γ.Λουνς να εκδώσει διαταγή με την οποία καθόριζε αυθαιρέτως, παρανόμως και αναρμοδίως, καθεστώς αποστρατιωτικοποίησης των νήσων του Αν Αιγαίου. Από το 1980 μέχρι το 1995 καμία ελληνική κυβέρνηση δεν αντέδρασε αποτελεσματικώς ώστε να ανακληθεί η διαταγή Λούνς.

• Τον Ιανουάριο του 1995 η Τουρκία πέτυχε να εκδώσει ο τότε γ. γραμματέας του ΝΑΤΟ Ξαβιέ Σολάνα διαταγή με την οποία έθετε παρανόμως και αυθαιρέτως 20 ελληνικά νησιά υπό καθεστώς αποστρατιωτικοποίησης, δήθεν βάση των Συνθηκών Λωζάννης και Παρισίων. Τον Νοέμβριο 1995 όμως η ελληνική κυβέρνηση αντέδρασε με αποτέλεσμα το ΝΑΤΟ με τη διαταγή 2001.2/ASCGH/95/CINC/21NOV.1995 να ανακαλέσει τη διαταγή Σολάνα όσον αφορά στα νησιά Λήμνος, Σαμοθράκη, Λέσβος, Χίος, Σάμος, Ικαρία της Συνθήκης της Λωζάνης.

• Τον Αύγουστο 2004 το ΝΑΤΟ και πάλι παρανόμως επέβαλε καθεστώς αποσταρτιωτικοποίησης στα έξι νησιά της Συνθήκης της Λωζάνης.

• Όμως τον Σεπτέμβριο 2004 στη γενική Συνέλευση του ICAO στο Μόντρεαλ, επί κυβέρνησης Κ Καραμανλή, η Ελλάδα αποδέχθηκε να περιληφθεί διάταξη στο παράρτημα 12 για Έρευνα και Διάσωση (SAR)της Σύμβασης του Σικάγο, με την οποία η Ελλάδα, προκειμένου να αναπτύξει ελικόπτερο SAR στη Λήμνο ,έπρεπε να πάρει προηγούμενη έγκριση από την Τουρκία, λόγω δήθεν αποστρατιωτικοποίησης της νήσου. Σημειώνεται ότι έκτοτε ,ουδέποτε η Τουρκία έχει εγκρίνει κάτι τέτοιο.

Έτσι, πέραν του ΝΑΤΟ και ο ICAO αποδέχονται ότι τα νησιά του Αν Αιγαίου είναι... αποστρατιωτικοποιημένα.

Και επειδή καμμία ελληνική κυβέρνηση δεν αντέδρασε προς το ΝΑΤΟ και τον ICAO, το 2006 ήρθε από το ΝΑΤΟ η απανταχούσα, που ισχύει μέχρι σήμερα:

Το Στρατηγείο του ΝΑΤΟ, (SHAPE) εξέδωσε προς όλες τις μονάδες του την διαταγή SHCOC/2807/200486?SHAPE Aegean Islands Policy Guidance 21 Αυγ.2006, με την οποία απαγορεύει σε όλα τα αεροσκάφη να προσεγγίζουν εγγύτερα των 6 ν.μ. από τα 20 προαναφερθέντα νησιά, συμπεριλαμβανομένων και των ελληνικών αεροσκαφών.

Έτσι το ΝΑΤΟ μετέτρεψε λόγω ελληνικής αδράνειας και απραξίας τα 20 νησιά, ..αδέσποτα, αδιευκρίνιστης κυριαρχίας και ξένο κράτος. Επιπροσθέτως- και γραπτώς αυτή τη φορά- το ΝΑΤΟ έκανε τον ελληνικό εθνικό εναέριο χώρο 6νμ από 10 ν.μ.

Με τα στοιχεία αυτά, η Τουρκία έχει διαμορφώσει μια συμμαχία με το ΝΑΤΟ και τον δεύτερο κατά σειρά Διεθνή οργανισμό ICAO, που, έστω και εσφαλμένα, αποδέχονται ότι τα νησιά του Αν. Αιγαίου είναι αποστρατικοποιημένα και ότι η Ελλάδα με τις ασκήσεις της παραβιάζει τις Συνθήκες.

Στον διαμορφούμενο αυτό τουρκικό φάκελο η Άγκυρα προσθέτει και τις χιλιάδες ΝΟΤΑΜ της.

Όλες οι τουρκικές ΝΟΤΑΜ για τις Συνθήκες Λωζάνης και Παρισίων σχετικά με την αποστρατιωτικοποίηση των νήσων του Αιγαίου, δείχνουν ότι έχουν εκδοθεί με πρωτοβουλία της τουρκικής ΥΠΑ, ενώ πίσω από αυτές κρύβονται οι τουρκικές κυβερνήσεις.

Όμως ο ICAO έχει εκχωρήσει στις ΥΠΑ των χωρών αρμοδιότητες μόνον για παροχή εναέριας κυκλοφορίας, έρευνας –διάσωσης και έκδοση ΝΟΤΑΜ μέσα στα FIR των χωρών.

Οι Συνθήκες είναι αποκλειστική αρμοδιότητα και ευθύνη του ΟΗΕ και του Διεθνούς Δικαστηρίου που υπάγεται στον ΟΗΕ. Έτσι η έκδοση ΝΟΤΑΜ από την τουρκική ΥΠΑ για τις Συνθήκες- αποστρατιωτικοποίηση των νήσων του Αιγαίου είναι εκ προοιμίου παράνομες ,άκυρες και χωρίς νομική βάση, διότι παραβιάζουν το Καταστατικό του ΟΗΕ, τον ICAO αλλά και τη Σύμβαση της Βιέννης 1969 περί Συνθηκών.

Αυτό θεωρητικώς θα ήταν το πλαίσιο των ελληνικών απαντητικών ΝΟΤΑΜ. 

Όμως η ελληνική ΥΠΑ απαντά με μια αναποτελεσματική ΝΟΤΑΜ για όλες τις χρήσεις, είτε αφορά σ΄ενα ελληνικό νησί, είτε σε περισσότερα, είτε η Τουρκία αναφέρεται σε λάθος Συνθήκες κλπ.

Επιπροσθέτως, η ελληνική ΥΠΑ απαντά με καθυστέρηση ημερών ή και μήνα (!) με αποτέλεσμα η τουρκική ΝΟΤΑΜ να είναι στον αέρα και όλοι να γνωρίζουν μόνον αυτήν.

Αλλά και σ αυτήν την απαντητική ελληνική ΝΟΤΑΜ –κλισέ υπάρχει μια πάγια επικίνδυνη πρόταση προς αξιοποίηση από την Αγκυρα: "..Οι ελληνικές αρχές κατηγορηματικά απορρίπτουν την προσπάθεια της Τουρκίας να εισάγει στη ροή των ΝΟΤΑΜ πολιτικές θέσεις…»

Με την πρόταση αυτή η Ελλάδα ( ελληνικές αρχές) αποδέχεται ότι όντως υπάρχει πολιτικό διμερές πρόβλημα με την Τουρκία σχετικά με τις Συνθήκες- αποστρατιωτικοποίηση.

Δηλαδή αντί η ελληνική ΥΠΑ να κηρύξει τις τουρκικές ΝΟΤΑΜ παράνομες και άκυρες διότι εκφεύγουν των αρμοδιοτήτων της ΥΠΑ, μπερδεύει και τις ελληνικές αρχές.

Δι αυτού του τρόπου και οι ελληνικές απαντητικές ΝΟΤΑΜ προστίθενται στον τουρκικό φάκελο προκειμένου η Τουρκία να στοιχειοθετήσει επιχείρημα ότι η Ελλάδα αποδέχεται ότι υπάρχει πρόβλημα με τις Συνθήκες και ταυτόχρονα τις παραβιάζει. 

Σε αυτόν, τον τουρκικό νομικό φάκελο ενδέχεται ακόμα να προστεθούν και οι κατά καιρούς άστοχες επίσημες δηλώσεις πολιτειακής και πολιτικής ηγεσίας ότι η Συνθήκη της Λωζάνης καθορίζει τα θαλάσσια ελληνικά σύνορα.

Επομένως είναι αδήριτη η ανάγκη σύσσωμο το ελληνικό πολιτικό σύστημα να αντιμετωπίσει σοβαρά και μεθοδικά την τουρκική μεθοδολογία και για την εξυπηρέτηση των στόχων της Άγκυρας, που δεν τους κρύβει πλέον.

Pronews.gr

ΨΩΜΙ, ΠΑΙΔΕΙΑ, ΒΙΝΤΕΟΚΩΜΩΔΙΑ

Ο εορτασμός του Πολυτεχνείου πρέπει να είναι το πιο ακριβοπληρωμένο ανέκδοτο όλων των εποχών (μετά την πασοκάρα, βέβαια)

Του Παναγιώτη Λιάκου

Mια υπόθεση που ξεκινά και τελειώνει στην Αριστερά δεν θα μπορούσε παρά να αποτελεί κάτι ανάμεσα σε τραγέλαφο, βιντεοκωμωδία και ταινία τρόμου.

Οι αρχιερείς του χρυσού μόσχου της Μεταπολίτευσης νυχτοπορεύονται στη Βασιλίσσης Σοφίας. Κάνα δυο απουσίες μετράμε μόνο. Αλλη θα είναι στο Μονακό, άλλος στην Παγκόσμια Τράπεζα, δουλειές με φούντες. Ομως στην πορεία οι ηγούμενοι και οι λοιποί καθοδηγούμενοι φωνάζουν αντιαμερικανικά συνθήματα. Στην πομπή διακρίνονται εγνωσμένης αξίας καρατερίστες της Αριστεράς (όπως βγαίνουμε) και της κωμωδίας (όπως μπαίνουμε).

Σκιάχτηκε βρε το παγκόσμιο σύστημα όταν στρέφονται εναντίον του ατομάρες όπως ο Γιάνης με το ένα το ν Βαρουφάκης, ο υπουργός Διαστήματος Παππάς, αγωνιστικοί διορισμοί της ΕΡΤ που επιτεύχθηκαν με αποστολή φαξ και άλλοι πολλοί ισάξιοι κι αντάξιοι τούτης της ιδεολογίας. Κι όλο το τσούρμο κάθε χρόνο πάει καρφί στην αμερικανική πρεσβεία. Δεν είναι λίγοι, όμως, εκείνοι που τον Νοέμβριο βγάζουν τα συκώτια τους αλαλάζοντας αντιαμερικανισμούς και από τον Μάιο αρχίζουν να αγωνιούν αν θα προσκληθούν στην αμερικανική πρεσβεία για τη δεξίωση της 4ης Ιουλίου.

Σε κάθε περίπτωση δεν είναι προς υποτίμηση η μέθοδος της ακραίας υποτιμήσεως της αισθητικής και της νοημοσύνης των ψηφοφόρων, αφού το κόλπο πιάνει! Κι επειδή συνεχίζει να πιάνει για περισσότερο από 40 χρόνια, κοντεύουμε να φτάσουμε τα 400 δισεκατομμύρια ευρώ χρέος.

Αν πικραθήκατε με τα λόγια, δείτε τις φωτογραφίες και τα εικαστικά που κοσμούν το παρόν για να ευθυμήσετε.

ΥΓ.: Στην εικόνα Νο 2 η σιδερένια κεφαλή ανήκει στον Τζορτζ Σόρος.

πηγή

Το ένα χέρι νίβει το άλλο και τα δύο το ευρωιερατείο

Γράφει ο Απόστολος Αποστολόπουλος 

Η συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ήταν πρωτοφανής. Ούτε στην Ελλάδα ούτε στην Ευρώπη είχε υπάρξει προηγούμενο αριστεροδεξιάς σύμπραξης. Ωστόσο στην Αθήνα οι αντιδράσεις δεν ξεπέρασαν την κουτσομπολίστικη θορυβώδη φλυαρία που υποκαθιστά συνήθως το πολιτικό σχόλιο και στην Ευρώπη ούτε γέλιο ούτε δάκρυ. Η Ουάσιγκτον επίσης έμεινε ψύχραιμη δεδομένου ότι πριν να γίνει πρωθυπουργός ο Τσίπρας είχε επισκεφθεί τις ΗΠΑ όπου είχαν αξιολογηθεί τα καθησυχαστικά διαπιστευτήριά του. Τον Καμένο τον ήξεραν.

Στην Ιταλία, οι κομματικές συνεργασίες έχουν προϊστορία. Έχει περάσει βέβαια πάνω από μισός αιώνας από την εποχή που οι ηγέτες του ΚΚ Ιταλίας έτρεχαν (ιεροκρυφίως) στις ΗΠΑ να πείσουν ότι ήταν, πλέον, απολύτως νομιμόφρονες και ουδείς κίνδυνος αν έμπαιναν στην κυβέρνηση. Ο Κίσσινγκερ τους έδιωξε αν και φυσικά ήξερε ότι έλεγαν την αλήθεια. Μετά δολοφονήθηκε ο Μόρο, οπαδός της συγκυβέρνησης με τους κομμουνιστές, το ΚΚΙ τελικά διαλύθηκε, ήρθε η κρίση, η λιτότητα, η αποπομπή του δεξιού, πλην ρωσόφιλου, Μπερλουσκόνι.

Ώσπου φτάσαμε στη σύμπραξη της υποτίθεται «ακροδεξιάς» Λέγκας με το ακαθορίστου χρώματος αντισυστημικό κόμμα των 5 Αστέρων. Και στις δυο χώρες ο κόσμος ήταν θετικός στη συνεργασία αλλά οι ηγεσίες είχαν διαφορετική αντίδραση. Στην Ελλάδα έκαναν κανονική αποδοχή κληρονομιάς των Μνημονίων διαψεύδοντας τις υποσχέσεις τους. Στην Ιταλία ανατράπηκε ο Ρέντσι, alter ego του Τσίπρα, αλλά οι νικητές τηρούν το πρόγραμμά τους παρά την οργή του ευρωιερατείου/Βερολίνου.

Ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ΑΝΕΛ συγκρότησαν, για να λέμε τα σύκα-σύκα, μια σύμπραξη στερημένη από κάθε πολιτικό ή ιδεολογικό περιεχόμενο. Να γίνουν κυβέρνηση όπως-όπως ήθελαν οι άνθρωποι και με αυτή τη μοναδική φιλοδοξία μέτρησαν τα κουκιά και συνέπραξαν. Και για τους δυο οι ιδεολογίες (τους) άξιζαν όσο ο αέρας κοπανιστός, οι ξένοι το ήξεραν, ουδείς ανησύχησε, από τον Γιώργο Παπανδρέου στον Παπαδήμο, στους Σαμαροβενιζέλους και να ‘μαστε. Ούτε τα Μνημόνια, ούτε τα δημοψηφίσματα, ούτε καν τα σκοπιανά τους πτόησαν. Ακόμα και την «ανωμαλία Κοτζιά», μια μπουκιά στο επιδόρπιο την έκαναν. Έτσι έγινε, έτσι έμεινε κι έτσι θα συνεχίσει ως τις εκλογές.

Οι Δαναοί δώρα φέροντες

Οι κακόπιστοι τις βλέπουν το Γενάρη, πριν να φανεί, λένε, ότι οι υποσχέσεις είναι κενό γράμμα. Εκλογές αργότερα, λένε άλλοι, ελπίζοντας ότι «οι Δαναοί δώρα φέροντες» κερδίζουν, παρά τη χαώδη διαφορά από τη ΝΔ στις δημοσκοπήσεις. Οι μικροί της αντιπολίτευσης, μελετούν τους οιωνούς, (δημοσκοπήσεις, δηλώσεις, γλώσσα του σώματος), μήπως τα άστρα τους δώσουν ελπίδες που δεν τις βρίσκουν στους ψηφοφόρους. Η ΝΔ, εν δυνάμει κυβέρνηση, έχει επιλέξει να αντιμετωπίζει τον ΣΥΡΙΖΑ ως κόμμα της καταστροφής επειδή είναι αριστερό κόμμα, δήθεν. Γιατί, λέει, μόνο ένα αριστερό κόμμα μπορεί να είναι τόσο πωρωμένο, τόσο παρωχημένο και τόσο βλαπτικό ώστε πχ να κάνει τόσους διορισμούς, επιβαρυντικούς για την υγεία του δημοσίου. Προφανώς, το Δημόσιο ήταν, προ-ΣΥΡΙΖΑ, άμωμο, λιγνό και υποσιτισμένο στη στελέχωσή του.

Η Λέγκα και οι 5 Αστέρες δέχονται τα πυρά του ευρωιερατείου. Το πρόγραμμα της ιταλικής κυβέρνησης, όμως, είναι εντός των ευρωπαϊκών προδιαγραφών π.χ. έλλειμμα μόλις 2,4% έναντι 3% που προβλέπει η ΕΕ. Οι αριθμοί είναι πρόσχημα. Το ευρωιερατείο απαιτεί την υποταγή στους Γερμανούς αφέντες. Κοντολογίς είναι ζήτημα εξουσίας. Η σύμπραξη Λέγκας/5 Αστέρων κάτι θυμίζει αλλά κανείς δεν θέλει να το αγγίξει επειδή φέρνει στο νου λαϊκό μέτωπο. Σε νέα, πειραματική έκδοση, ανατρεπτική και ρηξικέλευθη. Η συγκυβέρνηση Λέγκας – 5 Αστέρων έχει την έγκριση του κόσμου.

Ενοχλεί ιδιαιτέρως τις ελίτ επειδή, σωστά, βλέπουν ένα σοβαρό κίνδυνο: να συσπειρωθεί (και όχι απλώς να συμπαραταχθεί) η πλειοψηφία για να ανατραπεί η κυριαρχία των συστημικών δυνάμεων, όπως με τον Τραμπ στις ΗΠΑ. Και να απαλλαγεί η Ιταλία από τη δικτατορία των Βρυξελλών και του Βερολίνου. Η σύμπραξη θυμίζει, λοιπόν, λαϊκό μέτωπο. Το ότι τώρα ηγούνται αποκλειστικά αστικές δυνάμεις δεν αφαιρεί διόλου το λαϊκό τους χαρακτήρα. Οι πληβείοι είναι παρόντες (άνευ τούτων ουδέν) και ο αντίπαλος είναι στο βάθος ο ίδιος: οι αναλλοίωτες κυβερνώσες ελίτ, υποστηρικτικές τότε του φασισμού/ναζισμού, τώρα του εθνομηδενισμού.

Έκλειψη της αριστεράς

Η έκλειψη της (ιστορικής) αριστεράς είναι απόλυτη. Ο αστικός χώρος αφέθηκε μόνος, χωρίς αντίπαλο, να αναδιαμορφώσει τον εαυτό του και μόλις είκοσι χρόνια μετά την πτώση της ΕΣΣΔ διχάζεται αθεράπευτα. Το «τραύμα Τραμπ» είναι βαθύ και δεν είναι ιάσιμο με ασπιρίνες, όπως έδειξαν οι πρόσφατες εκλογές. Με την παλιά ορολογία η «κύρια αντίθεση» της εποχής μας διαχωρίζει την «υπερελίτ», (λιγότερο και από το 1% των υπερπλούσιων στις Δυτικές χώρες), αγγλοσαξωνικής καταγωγής και υπόστασης, από όλους τους άλλους, μεγαλοαστούς, μικρομεσαίους, πληβείους.

Στην Ιταλία οι αλλοιώσεις στους δυο πρωταγωνιστές, Λέγκα-5Αστέρες, είναι ήδη προφανείς: Οι θολά κεντρώοι 5Αστέρες υπό τη λαϊκή πίεση οδηγούνται σε σαφέστερες θέσεις αντίστασης στο ευρωιερατείο. Η Λέγκα, από μια ταξική σέχτα των πλούσιων του Ιταλικού Βορρά, εξελίσσεται σε κόμμα με εθνική συνείδηση. Προφανώς το πλούσιο Μιλάνο κατάλαβε ότι είναι μια χαψιά στον διεθνή ανταγωνισμό χωρίς την ιστορική Ρώμη και τη λαϊκή Νάπολη. Η Ιταλία είναι επίκεντρο διαφανών αλλά και αφανών διεργασιών, όπου αντιπαρατίθενται Αμερικάνοι και το ευρωιερατείο/Βερολίνο. O Τραμπ στηρίζει και δημοσίως την κυβέρνηση. Όπου και αν καταλήξουν είναι πολύ νωρίς για να γραφεί η λέξη τέλος.

Υ.Γ. Ο Τσίπρας εντός και ο Τσίπρας εκτός Ελλάδας δεν είναι ακριβώς ο ίδιος. Οι Ευρωπαίοι συνηθίζουν επιπόλαιες κινήσεις, όπως όταν υποδέχθηκαν θριαμβευτικά τον Ερντογάν ως «Ευρωπαίο πολιτικό». Λέτε να το επαναλάβουν αναδεικνύοντας τον Τσίπρα κορυφαίο Ευρωπαίο με την ελπίδα ότι θα κάνουν διάνα; 

SLPress

Βόρειος Ήπειρος - ΕPIRE du NORD

Ουδέποτε έχασε την επωνυμία της και την ταυτότητά της! 

Παραμένει τμήμα της ιστορικής Ηπείρου, ΑΠΕΙΡΩΤΑΝ, από τη δεύτερη χιλιετία π.Χ. , με κατοίκους τα ελληνικά φύλλα, Θεσπρωτούς, Χάονες και Μολοσσούς. Απετέλεσε, αργότερα, τμήμα ''πολιτικής οντότητας'' υπό τον βασιλέα της δυναστείας των Αιακιδών, Αλκέτα, των Μολοσσών, με πρωτεύουσα την Πασσαρώνα, έξω από τα Γιάννενα. Και αργότερα, τμήμα του αβασίλευτου ''Κοινού των Ηπειρωτών'', με πρωτεύουσα τη Φοινίκη, πλησίον των Αγίων Σαράντα, με σύμβολο τον ταύρο στεφανωμένον με κλάδο ελαίας. 

Το Κοινό των Ηπειρωτών παρέμεινε ως ενιαίο κράτος μέχρι τη ρωμαϊκή κατάκτηση, το 167 π.Χ. Μετά από δύο χιλιετίες, ας όψονται οι Ιταλο-Αυστριακοί, που με τις ενέργειές τους και τις απαιτήσεις τους αναγκάστηκαν οι Μεγάλες Δυνάμεις να παραχωρήσουν τη Βόρειο Ήπειρο με τον ελληνικό της πληθυσμό στην Αλβανία, με το κατάπτυστο, και εν πολλοίς προδοτικό (για εμάς), Πρωτόκολλο της Φλωρεντίας, 13 Φεβ. 1914, καθ’ ήν στιγμή ο Ελληνικός στρατός είχε ελευθερώσει τη Β. Ήπειρο από τον Τουρκικό ζυγό και την κατείχε από τις αρχές του Οκτωβρίου 1913. Είχε προηγηθεί το Μπιζάνι και η απελευθέρωση των Ιωαννίνων, Φεβρουάριος 1913, στα πλαίσια των Βαλκανικών Πολέμων.

Ο Ελευθέριος Βενιζέλος συμφώνησε στην απόσυρση του Ελληνικού στρατού. Οι Βορειοηπειρώτες εγκαταλείφθηκαν στη μοίρα τους. Θα ακολουθήσουν συγκρούσεις μεταξύ Βορειοηπειρωτών και Αλβανών. Θα εγκατασταθεί κυβέρνηση Β. Ηπείρου με πρόεδρο τον Γεώργιο Χριστάκη-Ζωγράφο. Θα ανακηρυχθεί η περιοχή αυτόνομη, με τις ελληνικές πόλεις Αργυρόκαστρο, Χειμάρα, Δέλβινο, Άγιοι Σαράντα, Πρεμετή, Κορυτσά, Τεπελένι, Αυλώνα, Μοσχόπολη και υπέρ τα εκατό χωριά. Θα αναγκαστούν τελικά οι Αλβανοί να υπογράψουν το Πρωτόκολλο της Κέρκυρας, 17 Μαρτίου 1914, με το οποίο δεσμεύονταν για τη διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας και την θρησκευτική ελευθερία του ελληνικού πληθυσμού.

Έτσι εισήλθαν, Βόρειος Ήπειρος και Αλβανία, και στην Κοινωνία των Εθνών, τον Οκτώβριο του 1921. Και εκεί, η ηγεσία των Αλβανών δεσμεύτηκε να σεβαστεί τα πολιτικά, κοινωνικά, εκπαιδευτικά και θρησκευτικά δικαιώματα των Βορειοηπειρωτών. Η γαλανόλευκη θα κυματίζει ελεύθερα στη Βόρειο Ήπειρο. 

Σε αυτό το καθεστώς, για να μην σας ταλαιπωρώ, εμμένουμε, εμείς οι Ηπειρώτες, αφού, δυστυχώς, δεν πραγματοποιήθηκε η ένταξη της Βορείου Ηπείρου στην Ελλάδα. 

Ο εικονιζόμενος χάρτης είναι του 1920, με βάση το Πρωτόκολλο της Φλωρεντίας. Διακρίνεται η διαχωριστική γραμμή της Βορείου Ηπείρου με την υπόλοιπη Αλβανία. Και δίπλα η φίλη Σερβία. Πουθενά κράτος των Σκοπίων. Πουθενά χώρα Βόρειος Μακεδονία.

Ουδέποτε και από κανέναν έγινε λόγος για ‘‘Νότια Αλβανία’’. Μόνον από τον Νίκο Φίλη και την παρέα του. Αιδώς Αργείοι! (επιπλήττονται οι Αργείοι από τον Αίαντα γιατί έδειχναν ότι είχαν φοβηθεί τους Τρώες). Εμείς ποιόν φοβηθήκαμε! 

Δυστυχώς, ούτε η εκτέλεση του Έλληνα της Βορείου Ηπείρου, του 35χρονου Κωνσταντίνου Κατσίφα, αιωνία του η μνήμη, που πέφτοντας από τις σφαίρες της Αλβανικής αστυνομίας φώναξε, ‘‘Ζήτω η Ελλάδα’’, ‘‘Ζήτω ο ελληνισμός’’, ούτε αυτό το εθνικό πλήγωμα μάς έκανε να μιλήσουμε την ίδια εθνική και πατριωτική γλώσσα. 

Ξεθώριασε και το ηπειρώτικο μοιρολόϊ!
Αλλά να μην ξεχνάμε, «Πάτριον εστι τοις Ηπειρώταις μη μόνον επί της ιδίας πατρίδος αγωνίζεσθαι, αλλά και υπέρ των φίλων και συμμάχων κινδυνεύειν» (Διόδωρος). Πόσο μάλλον για τους αδερφούς Βορειοηπειρώτες! 

10 Νοεμβρίου 2018 Γρηγόριος Δημ. Νούσιας
Πτέραρχος ε.α.

πηγή

ΜΕΤΑΓΡΑΦΕΣ

Γράφει ο Απόστολος Παπαδημητρίου

Ο όρος είναι γνωστός στον χώρο του ποδοσφαίρου. Παλιότερα οι παίκτες έπαιζαν για την τιμή της φανέλας. Σήμερα παίζουν για την ανύψωση της τιμής τους στο χρηματιστήριο του ποδοσφαίρου. Και είναι συνήθεις οι μεταπηδήσεις των πλέον ικανών παικτών από ασθενέστερες οικονομικά επιχειρηματικές ομάδες σε άλλες, οι οποίες ελέγχονται από πανίσχυρους οικονομικά και με επιρροή και στην πολιτική σκηνή επιχειρηματίες.

Οι κομματικά αντιπαρατιθέμενοι διέδιδαν το ιδεολόγημα ότι χάσμα μέγα ιδεολογικό τους χωρίζει από τους πολιτικούς τους αντιπάλους. Και ο λαός, άδολος και απονήρευτος, το πίστευε αυτό. Και βρίσκονταν σε συνεχή σύγκρουση συγγενείς, φίλοι, γείτονες και συνεργάτες για θέματα «κομματικής ιδεολογίας». Με την πάροδο του χρόνου και ιδίως μετά τον πόλεμο έγιναν συνήθεις οι μετακινήσεις από τα εφήμερα κόμματα, τα αρχηγικά.

Κάποια εποχή υποστηρίχτηκε ότι αυτά έπαψαν να είναι αρχηγικά και έγιναν κόμματα αρχών, όπως στον λοιπό «δημοκρατικό» κόσμο της Δύσης. Ιδιαίτερα μετά την αλματώδη άνοδο του σοσιαλιστικού κινήματος, με σημαντική υστέρηση σε σχέση με χώρες της δυτικής Ευρώπης, το ιδεολόγημα περί αρχών και χαώδους ιδεολογικής διαφοράς επικράτησε με συνέπεια οδυνηρή: Τη σκληρή αντιπαράθεση, ώστε να βιώσουμε κατάσταση στα πρόθυρα εμφυλιοπολεμικού κλίματος.

Όταν οι ελπίδες για κοινωνικό μετασχηματισμό άρχισαν να εξανεμίζονται και ο λαός άρχισε να διαισθάνεται ότι υπάρχει συμπαιγνία των πολιτικών σε βάρος του, συνέβησαν νέες μετακινήσεις. «Προοδευτικοί» μεταβάλλονταν σε «συντηρητικούς» και τανάπαλιν (οι όροι δεν με εκφράζουν). Είδαμε μάλιστα και ακραίους υπέρμαχους του οικονομικού «φιλελευθερισμού» να ασπάζονται (πράγματι;) το «σοσιαλιστικό ιδεώδες»! Και αφού η κατάσταση επιδεινώθηκε σε κλίμα «πολεμικών» αντιπαραθέσεων, αλληλοκατηγοριών για διασπάθιση του δημοσίου χρήματος και προδοσία της χώρας, ξαφνικά είδαμε να συμφωνούν οι για το κατάντημα της χώρας υπαίτιοι και να συγκυβερνούν με δοτό πρωθυπουργό, που είχε την εύνοια του τραπεζικού κεφαλαίου! Μάλιστα, για να πείσουν, τον, δυστυχώς, ευκολόπιστο λαό, διακήρυξαν ότι για τη σωτηρία της πατρίδας παραμερίζουν τις ιδεολογικές τους διαφορές!

Έχει και ο λαός ευθύνη για την παθητική στάση του έναντι της συμπαιγνίας. Δεν αναφέρομαι σ’ αυτούς που συνειδητά επιλέγουν ένα από τα κόμματα εξουσίας, για να καρπωθούν οφέλη διαθέτοντας τα μόνα θεωρούμενα ουσιαστικά προσόντα στη χώρα μας, αυτά του χειροκροτητή και αφισοκολλητή. Ούτε περισσότερο αναφέρομαι στους άλλους, που μεταπηδούν, χωρίς διαδικασίες μεταγραφής, από κόμμα σε κόμμα, για να βολευτούν κάτω από οποιαδήποτε κατάσταση. Αναφέρομαι στους έντιμους πολίτες. Και υπάρχουν ακόμη, δόξα τω Θεώ, αρκετοί και απ’ αυτούς. Σύρθηκαν όμως κι αυτοί στο άθλιο «παιχνίδι» της αντιπαράθεσης για κομματικούς λόγους. Όφειλαν κάποιοι να γνωρίζουν ότι το σοσιαλιστικό κίνημα είχε υποταγεί στο αστικό καθεστώς ήδη κατά τον 19ο αιώνα, με συνέπεια την εμφάνιση του κομμουνισμού. Όφειλαν άλλοι να συνειδητοποιήσουν την πατριδοκαπηλεία και τη μονοπώληση της «θεοσέβειας».

¨Όταν ο κομμουνισμός κατέρρευσε, το αστικό καθεστώς πανηγύρισε. Αυτοπροβλήθηκε ως το μόνο, το οποίο εγγυάται την ελευθερία και την οικονομική άνοδο των κοινωνιών. Παράλληλα κατήγγειλε το κράτος ως κακό επιχειρηματία, προβάλλοντας την παταγώδη αποτυχία των κομμουνιστικών χωρών σε πλείστους όσους τομείς. Και απαλλαγμένο πλέον από το αντίπαλο δέος (ήταν πράγματι;), πέρασε σε άγρια επίθεση κατά των εργασιακών δικαιωμάτων, που είχαν αποκτηθεί, οπωσδήποτε με αγώνες, στους οποίους πρωτοπορούσαν κομμουνιστές. 

Οι ελεγχόμενοι από το διεθνές σύστημα νομής εξουσίας πολιτικοί στις δυτικές χώρες παρέδωσαν χωρίς αντίσταση την εξουσία, η οποία, υποτίθεται ότι, πηγάζει από τον λαό στο αδηφάγο κεφάλαιο. Ακόμη και οι «συντηρητικές» παρατάξεις, οι οποίες εμφανίζονταν στο παρελθόν ως προασπιστές των ιερών και των οσίων, άρχισαν να προβάλλονται ως υπέρμαχοι μιας νέας μορφής διεθνισμού, αυτής της παγκοσμιοποίησης. Σχέδιο των ισχυρών του χρήματος είναι, μετά την ενοποίηση της οικονομικής αγοράς, που οδηγεί στην εξαθλίωση ακόμη και τις οικονομικά ανεπτυγμένες χώρες, να προχωρήσουν αυτοί και στην κατάργηση των συνόρων και όλων των ιδιαιτεροτήτων των λαών, όπως θρησκευτικής πίστης, φιλοπατρίας και πολιτισμού. 

Πρώην κομμουνιστές ή μαρξιστές κινούμενοι σε ομιχλώδες τοπίο, με πόθο να απολαύσουν κι αυτοί τη γλύκα της εξουσίας, κάνουν πως δεν αντιλαμβάνονται ότι ο διεθνισμός της παγκοσμιοποίησης δεν έχει ουδεμία σχέση με τον προλεταριακό της παλιάς τους ιδεολογίας, αν εμφορούνταν πράγματι απ’ αυτήν. Πάλι ο λαός πίστεψε στις αθεμελίωτες ελπίδες, που του πρόβαλαν, καθώς πόθος του είναι η κοινωνική δικαιοσύνη. Για μία ακόμη φορά εξαπατήθηκε. Η πρώτη φορά αριστερά (δεύτερη στον χώρο του ελληνισμού μετά την άνοδο του ΑΚΕΛ στην εξουσία της Κύπρου) δεν θορύβησε το διεθνές σύστημα εξουσίας. Δεν κλονίστηκε το χρηματιστήριο ούτε βέβαια μειώθηκε το χρέος της χώρας και το αδηφάγο κεφάλαιο ζητά να εκποιήσουμε τα πάντα!

Τον τελευταίο καιρό γίναμε μάρτυρες νέων μετακινήσεων πολιτικών. Στέλεχος του κυβερνώντος κόμματος μεταπήδησε στην αξιωματική αντιπολίτευση. Είχε γίνει σπουδαίος όταν, μαζί με εκπρόσωπο ιδρύματος, το οποίο εκφράζει στον τόπο μας τα γεωστρατηγικά συμφέροντα των ΗΠΑ και αποδομεί την ιστορική αλήθεια, κατεξευτέλισαν την επανάσταση του 1821 από τηλεοπτικό σταθμό, που έθεσε στη διάθεσή τους εγχώριος πλουτοκράτης. Του ιδίου ιδρύματος εκπρόσωποι μας ενημερώνουν τώρα για τα οφέλη που θα αποκομίσει η χώρα μας εκ της συμφωνίας των Πρεσπών! Γιατί άραγε διαχώρισε τη θέση του ο εν λόγω τηλεοπτικός «αστέρας» και ανανήψας προσχώρησε στην «εθνικόφρονα» παράταξη; Γιατί κάποια άλλη «φιλόπατρις» ερωτεύτηκε ξαφνικά τον «διεθνισμό της αριστεράς» και προσελθούσα απέλαβε και υπουργικό θώκο; Μήπως είναι αυτά προανακρούσματα μιας συμφωνίας, που θα οδηγήσει στην συγκυβέρνηση των κομμάτων αυτών με δοτό πάλι πρωθυπουργό, εκλεκτό του τραπεζικού κεφαλαίου;

Είναι κακή η συνεργασία; Ασφαλώς όχι αρκεί να γίνεται εν ειρήνη και ομονοία, όπως εύχεται η Εκκλησία. Πρέπει όμως να εγκαταλειφθεί το ιδεολόγημα του ιδεολογικού χάσματος. Αλλά, δυστυχώς, αυτό τρέφει την αντιπαράθεση και την ένταση του λαού, ο οποίος αδυνατεί να σκεφθεί ώριμα και να αντιληφθεί τη συμπαιγνία. ΚΙ αν πέσουν κι αυτά τα προσωπεία, τι άραγε θα ακολουθήσει; Το σύστημα εξουσίας δεν είναι αφελές.

Τμήμα της «συντηρητικής» παράταξης θα αποχωρήσει, ίνα μη μιανθεί, και θα διακηρύξει ότι παραμένει θεματοφύλακας των ιερών και των οσίων. Στο μεταξύ θα έχουν καταργηθεί, ερήμην του ελληνικού λαού, όλα τα επίμαχα άρθρα του Συντάγματος, που στέκονται εμπόδια στην πλήρη αποδόμηση της παράδοσής μας (σχέσεις Πολιτείας Εκκλησίας, σκοπός της εκπαίδευσης, ιδιωτικά πανεπιστήμια). Και από κοινού πλέον, και όχι όπως στο παρελθόν μόνο οι μεν, θα ξεκοκκαλίσουν και την εκκλησιαστική περιουσία, την οποία δεν φαίνεται να έχει αντίρρηση η Ιεραρχία της Εκκλησίας, να εκχωρήσει στην υπηρεσία του κεφαλαίου ευρισκόμενη Πολιτεία, καθιστώντας συνεταίρο της τον πλέον αφερέγγυο στη χώρα μας θεσμό! Και επικροτεί και η αξιωματική αντιπολίτευση!

Δεν θα λυπηθώ, αν διαψευσθώ. Θεωρώ πάντως πολύ πιθανό να επαληθευθούν οι προβλέψεις μου.

«ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ»

* Ο Απόστολος Παπαδημητρίου εἶναι διπλωματοῦχος ἠλεκτρολόγος-μηχανολόγος μηχανικός τοῦ Ἐθνικοῦ Μετσοβίου Πολυτεχνείου καί συνταξιοῦχος τῆς Δημόσιας Ἐπιχείρησης Ἠλεκτρισμοῦ.

"Όλα τα έθνη για να προοδεύσουν πρέπει να βαδίζουν εμπρός, πλην του ελληνικού που πρέπει να στραφεί πίσω".

Γράφει ο Δημήτρης Νατσιός

"Όλα τα έθνη για να προοδεύσουν πρέπει να βαδίζουν εμπρός, πλην του ελληνικού που πρέπει να στραφεί πίσω", είναι η απαντοχή μας αυτό. Πίσω για να βρούμε την περπατησιά μας. Και ας κοάζει ο ανεπρόκοπος συρφετός των εθνομηδενιστών. Πίσω για να συναντήσουμε τους Έλληνες, τους μεταξένιους Ρωμηούς, που μας κανοναρχούν με το αίμα τους, με τους τίμιους ιδρώτες τους, με την φιλοτιμία τους. Αλλά, πίσω, για να δούμε και τις αθλιότητες και τα λάθη. Έγιναν και τέτοια. Ακόμη και αυτά, μας τα άφησαν οι πρόγονοι, για ορμήνεια, για παράδειγμα προς αποφυγήν.

Ας ακούσουμε τον Γέρο του Μοριά και της Ελλάδος όλης: «Εγώ, παιδιά μου, κατά κακή μου τύχη, εξ αιτίας των περιστάσεων, έμεινα αγράμματος και δια τούτο σας ζητώ συγχώρηση, διότι δεν ομιλώ καθώς οι δάσκαλοί σας. Σας είπα όσα ο ίδιος είδα, ήκουσα και εγνώρισα, δια να ωφεληθήτε από τα απερασμένα και από τα κακά αποτελέσματα της διχονοίας, την οποίαν να αποστρέφεσθε, και να έχετε ομόνοια…».

Πίσω, για να δούμε τι πρέπει να αποστρεφόμαστε. 

1825. Ο αιμοσταγής Αιγύπτιος Ιμπραήμ πασάς με τους «παλιαραπάδες» του, όπως αποκαλούσαν, οι δυστυχείς Έλληνες το ασκέρι του, δηώνει και ρημάζει τον τόπο. Η Επανάσταση τρεμοσβήνει. «Δεκαπέντε χιλιάδες τακτικοί του πολέμου, τέσσαρες χιλιάδες καβαλαραίοι (Αιγύπτιοι) και άλλοι τόσοι πεζοί άτακτοι Τούρκοι Πελοποννήσιοι τους οποίους ηύρε ο Μπραΐμης εις τα φρούρια, και οι Κρητικοί Τούρκοι, οίτινες ήρθον μετ’ αυτού εις την Πελοπόννησον, όλοι αυτοί εσκέπασαν τα βουνά και τις ράχες, και τα ρεύματα όλα εσκεπάσθησαν από την Βυτίνα έως τα Μαγούλιαναν. Τίποτε άλλο δεν ακούετο παρά φωναί ανθρώπων, χλιμιντρίσματα αλόγων, τουφεκίσματα αδιάκοπα, γογγυσμοί ενωμένοι με τους κρότους των τυμπάνων του τακτικού. Από τον φόβον μας εφαίνετο ότι ο τόπος όλος εσείετο και επήγαινε να γκρεμισθεί εις το βάραθρον». (Φωτάκου, «Απομνημονεύματα», σελ. 535 – 536).

Κυβέρνηση δεν υπήρχε, οι εμφύλιες διαμάχες διέλυσαν «την μεγάλη ομόνοια που υπήρχε εις τον πρώτον χρόνον της Επαναστάσεως» (Κολοκοτρώνης), που θα γράψει στην «Διήγηση» ότι «εις εκείνη την περίσταση είμεθα απελπισμένοι». Τα χρήματα των ληστρικών δανείων είχαν σπαταληθεί. Παρένθεση. Τα λεγόμενα ευφημιστικώς «δάνεια της Ανεξαρτησίας» είναι από τις αθλιότερες απάτες και λεηλασίες που στήθηκαν από ξένους και ημέτερους πολιτικούς γύρω από το ματωμένο κορμί της Ελλάδας, που βρισκόταν τότε στα πρόθυρα του ολέθρου.

Το πρώτο συνομολογήθηκε το 1823 για ποσό 800.000 λιρών με παρακαταθήκη όλων των εθνικών κτημάτων των τελωνειακών δασμών, των αλυκών και των αλιεύσεων. Στην πατρίδα έφθασαν περίπου 300.000. Τα υπόλοιπα φαγώθηκαν από κερδοσκόπους και λοιπούς τυχοδιώκτες. Το 1825 συνομολογείται το δεύτερο 2.000.000 λιρών. Ιλιγγιώδεις προμήθειες, εκβιασμοί, πλουτισμός απατεώνων, καταχρήσεις τομαριών-παλιών και νέων- το μείωσαν στις 816.000. Τόσα έφτασαν στην Ελλάδα. Και αυτά σπαταλήθηκαν από τους «ταλαρίσιους», όπως έλεγε ο Καραϊσκάκης τους πουλημένους για τον παρά, εκλαμπρότατους και γενναιότατους τύπου Κωλέτη ή Μαυροκορδάτου. Αποτέλεσμα; Να υπογραφεί από τους επαναστατημένους Έλληνες ένα από τα πιο επονείδιστα και ατιμωτικά κείμενα της ελληνικής ιστορίας, το «αίτημα αγγλικής προστασίας», το «συμφωνητικόν της πωλημένης Ελλάδος», όπως το αποκάλεσε ο μινίστρος Δικαιοσύνης Ιω. Θεοτόκης, με αποτέλεσμα να παυθεί αμέσως και να φυλακιστεί. 
Παραθέτω το κείμενο: 
«Τα Ελληνικόν Έθνος δυνάμει της παρούσης πράξεως, εκθέτει εκουσίως την Ιεράν παρακαταθήκην της Αυτού Ελευθερίας, Έθνικής Ανεξαρτησίας και της Πολιτικής αυτού υπάρξεως υπό την απόλυτον υπεράσπισιν της Μεγάλης Βρετανίας. Εν Πελοποννήσω τη λ’ Ιουνίου αωκέ (30 Ιουνίου 1825). 
Τότε είναι που ο ποιητής μας Ανδρέας Κάλβος θα γράψει το περίφημο «Καλύτερα, καλύτερα/ διασκορπισμένοι οι Έλληνες/ να τρέχωσι τον κόσμον/ με εξαπλωμένην χείρα/ παρά προστάτας να ‘χωμεν».

Αν αφαιρέσουμε από το «συμφωνητικόν» του ξεπουλήματος την Μεγάλη Βρετανία και γράψουμε Δ.Ν.Τ. νομίζω ελάχιστα απέχουμε από την τωρινή μας κατάσταση. Από την πληγή αυτής της επαίσχυντης Προστασίας, το ελλαδικό κράτος, έκανε έναν αιώνα να ψευτοσυνέλθει. Έπρεπε να εμφανιστεί η γενιά των Βαλκανικών Πολέμων για να απλωθούν τα τσαλακωμένα του φτερά. Τα εκατό περίπου χρόνια της απροκάλυπτης επέμβασης των Προστατών είναι από τα ατιμωτικότερα του λεγόμενου ελεύθερου βίου. Μια ελάχιστη ιστορική περιδιάβαση αρκεί για να κατανοήσουμε το τι ζούμε.

Το 1850 ένας τυχοδιώκτης Εβραίος ονόματι Πατσίφικο, διαμένων στην Αθήνα ως πρόξενος της Πορτογαλίας, έγινε αίτιος επεισοδίου, λόγω ασέβειας που επέδειξε κατά την εκφορά του Επιταφίου. Οι πιστοί που μετείχαν στην λιτανεία εξεμάνησαν και προέβησαν σε μικροκαταστροφές στην οικία του, προπηλακίζοντας και τον ουτιδανό διπλωμάτη. Η Αγγλία όμως απαίτησε αποζημίωση για τις μικροφθορές, το αστρονομικό ποσό των 888.736 δραχμών. Η Κυβέρνηση δεν συναίνεσε. Αποτέλεσμα; «Ένας μεγάλος στόλος των σκύλων (Άγγλων) μας έχουν μπλόκον (=αποκλεισμός λιμανιών), οπούναι περίπου από τρεις μήνες και μας επήραν όλα τα καράβια και μας κατακερμάτισαν όλο το εμπόριον και τζαλαπάτησαν την σημαίαν μας και πεθαίνουν της πείνας οι άνθρωποι των νησιών και εκείνοι οπούχουν τα καράβια και γκιζερούν εις τους δρόμους και κλαίνε με μαύρα δάκρυα», γράφει ο Μακρυγιάννης. (Είναι γνωστά στην ιστορία ως «Παρκερικά», από το όνομα του Άγγλου ναυάρχου Πάρκερ, που ηγείτο του «προστατευτικού» στόλου).

Το 1853 ξεσπά ο Κριμαϊκός πόλεμος. Αγγλογάλλοι στο πλευρό των Τούρκων εναντίον της Ρωσίας. Η Ελλάδα επωφελείται από την ρωσοτουρκική ρήξη και επιχειρεί να απελευθερώσει τις σκλάβες ‘Ηπειρο, Θεσσαλία, Μακεδονία. Οι «Προστάτες» αντιδρούν. Τον Μάιο του 1854 αποβιβάζονται στον Πειραιά μια γαλλική μεραρχία και ένα αγγλικό σύνταγμα. Επιβάλλεται ο αποκλεισμός. Οι εισβολείς βιαιοπραγούν εναντίον των Ελλήνων. Και το χειρότερο, ο στρατός κατοχής, μεταδίδει επιδημία χολέρας που οδήγησε στον τάφο 3.000 Αθηναίους.

1885. Ένας χωροφύλακας «απώθησε βιαίως» τον Άγγλο επιτετραμμένο που θέλησε να περάσει από απαγορευμένη περιοχή στην Αθήνα. Οι «Προστάτες» απαιτούν υπό τον Χαρίλαο Τρικούπη ηθική ικανοποίηση. Αποτέλεσμα; «Τη 11η π.μ. ώρα της 7ης Ιανουαρίου 1887 έκπληκτοι οι πολίται παρετήρουν το σώμα της χωροφυλακής μετά των αξιωματικών και του τότε διοικητού της μοιραρχίας Αττικής, Στεφάνου, πάντων εν μεγάλη στολή, να παρατάσσηται μετά της μουσικής της φρουράς εν τη πλατεία του Συντάγματος. Μετά την παράταξιν αφίκετο ο πρόξενος της Αγγλίας Μέρλιν εις ον η φρουρά παρουσίασε όπλα». (Τρ. Ευαγγελίδης, «Τα μετά τον Όθωνα»).

1886, εξαιτίας της αρπαγής της Ανατολικής Ρωμυλίας από τους Βουλγάρους, ο λαός εξεγείρεται. Όμως ναυτικές μοίρες των «Προστατών» καταπλέουν στα ελληνικά παράλια και επιβάλλουν με τα πυροβόλα αποκλεισμό, για να αποτρέψουν ελληνική επίθεση κατά της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Οι πολιτικοί γονατίζουν, το γόητρο της χώρας καταβαραθρώνεται, «νομιμοποιείται» η αρπαγή της προαιώνιας ελληνικής γης της Αν. Ρωμυλίας από τους Βούλγαρους.

Τα ίδια συμβαίνουν και στην εθνική ατίμωση του 1897. Τα ίδια και στις ηρωικές επαναστάσεις της Κρήτης, που πνίγηκαν στο αίμα, γιατί οι κανονιοφόροι των Προστατών, προστατεύουν τους Τούρκους. Τα ίδια και στην Κύπρο, που συνεχίζεται η ατιμία…των Μεγάλων Προστατών. Από κοντά και οι Έλληνες κομματάρχες, να ενεργούν ως πειθήνια ενεργούμενα των Δυνάμεων, γεγονός που θα αναγκάσει τον οξυδερκή ιστορικό Επ. Κυριακίδη να γράψει στην «Ιστορία του σύγχρονου Ελληνισμού» τα εξής, τότε, νυν και αεί επίκαιρα: «Όσα έλεγεν η Αγγλία εν Αθήναις ίνα εκάστοτε συγκρατεί τον Ελληνισμόν, επί τοσούτον συνεζυμώθησαν μετά του εγκεφάλου Ελλήνων τινών πολιτευομένων, ώστε κατήντησε να λέγωσι πρώτοι εις τους Άγγλους εκείνο το οποίον αυτοί προτίθεντο να συμβουλεύσωσιν». Προσοχή σ' αυτό!! "Λέγωσι πρώτοι...". Είναι τέτοια η προδοσία τους, που για να φανούν αρεστοί στους Προστάτες, προτείνουν και πράγματα που εκείνοι δεν σκέφτονται. Το ατιμωτικό σύμφωνο των Πρεσπών, ποιος το παρουσίασε στους Σκοπιανούς; Τι βλέπαμε την αποφράδα ημέρα του Ιουνίου; Οι Σκοπιανοί να μην πιστεύουν στο ανέλπιστο δώρο και οι ημέτεροι προδότες να καμαρώνουν για την παρουσία και την ικανοποίηση των Προστατών...

Υστερόγραφο: Παρακαλώ πολύ. Να μην ξεχάσουμε την Μακεδονία μας. Να σειέται το χορτάρι, που σκέπασε τον Παύλο Μελά, πάντα χλωρό...

Δημήτρης Νατσιός
δάσκαλος-Κιλκίς

Ζωή Γεωργαντά: Δεν υπήρχε θέμα χρεωκοπίας. Το μεθόδευσαν για να μας βάλουν στο μνημόνιο

Το πρώην στέλεχος του ΔΝΤ, και πρώην διευθυντής της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής, Ανδρέας Γεωργίου o οποίος σύμφωνα με καταγγελίες των πρώην υφισταμένων του διόγκωσε επίτηδες του έλλειμμα του δημοσίου με αποτέλεσμα να επιβληθούν τα οικονομικά μέτρα εξαθλίωσης, απολογήθηκε στις 12 Δεκεμβρίου με την κατηγορία της παραποίησης στοιχείων! 

Ο Ανδρέας Γεωργίου καταγγέλθηκε από την πρώην υπάλληλο της ΕΛΣΤΑΤ Ζωή Γεωργαντά για σκοπούμενη διόγκωση του αναθεωρημένου ελλείμματος του 2009 με στόχο να γίνει επιτακτική η υιοθέτηση επώδυνων μέτρων λιτότητας.

Τις πρώτες καταγγελίες σε βάρος του τις έκανε η καθηγήτρια Οικονομετρίας Ζωή Γεωργαντά, ένα από τα 5 μέλη της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής που εξαναγκάστηκαν σε παραίτηση από τον Βενιζέλο.

«Δεν υπήρχε θέμα χρεοκοπίας. Το μεθόδευσαν για να μπούμε στο Μνημόνιο και να πάρουν όλα τα μέτρα που φορτώθηκε άδικα ο ελληνικός λαός» είπε στις πρώτες της καταγγελίες.
Η οποία μάλιστα προχώρησε σε ανατριχιαστικές αποκαλύψεις: 

– Δεν υπάρχει καμία Ελληνική Στατιστική Αρχή.
– Δεν συνεδρίασε ποτέ για την έκδοση στοιχείων, τα οποία έρχονταν έτοιμα-μαγειρεμένα.
– Αποκορύφωμα όλων ήταν το έλλειμμα του 2009 που σε μία νύχτα γιγαντώθηκε από τους Γερμανούς της Eurostat, με την ανοχή του τότε υπουργού Γιώργου Παπακωνσταντίνου.
– Αποτέλεσμα ήταν να ξεκινήσουν τα σενάρια περί ενδεχόμενης ελληνικής χρεοκοπίας και έτσι μπήκαμε στο Μνημόνιο, και έτσι » πέρασαν» και » περνάνε» τα άδικα μέτρα λιτότητας κατά του ελληνικού λαού.
– Καμία ανεξαρτησία, μία σφραγίδα και μόνο η Στατιστική Αρχή. Εδώ και ένα χρόνο δεν έχουμε συνεδριάσει!
– Για τα μάτια η περίφημη διαδικασία opengov. Μας επέλεξαν όλους επειδή είμαστε ΠΑΣΟΚ. Κατά την κ. Γεωργαντά, φούσκωσαν σε μία νύχτα το έλλειμμα του 2009.

«Ασκήθηκαν πιέσεις από την ευρωπαϊκή στατιστική υπηρεσία και τον πρόεδρό της κ. Βάλντερ Ραντερμάχερ, ο οποίος ήθελε να μπουν μέσα στο έλλειμμα και οι δαπάνες των δημοσίων επιχειρήσεων και των ΔΕΚΟ».

«Για την αύξηση του ελλείμματος του 2009 στο 15,4% ελήφθησαν υπ’ όψιν μόνο οι δαπάνες των ΔΕΚΟ». «Εν μία νυκτί η Eurostat αποφάσισε ότι ορισμένες ΔΕΚΟ πρέπει να ενταχθούν στο έλλειμμα».

Τους ισχυρισμούς της επιβεβαίωσε και ο πρώην αντιπρόεδρος της ΕΛΣΤΑΤ, Νίκος Λογοθέτης κατέθεσε χθες το πρωί ενώπιον εισαγγελέα και επιβεβαίωσε, σύμφωνα με πληροφορίες, τους ισχυρισμούς του πρώην μέλους του Δ.Σ. της ΕΛΣΤΑΤ, Ζωής Γεωργαντά για τεχνητή διόγκωση του ελλείμματος του 2009.

Πρόκειται για ένα φοβερό σκάνδαλο που αν επιβεβαιωθεί θα ισοδυναμεί με εσχάτη προδοσία που βέβαια δεν θα έχει συντελεστεί ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΚΑΛΥΨΗ όλων των κυβερνήσεων μετά το 2009…

Ο μάρτυρας, σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, προσπάθησε να ενισχύσει με επιπλέον στοιχεία όσα είχε πει στην 6ωρη κατάθεσή της η καθηγήτρια οικονομετρίας σύμφωνα με τα οποία «σκοπίμως και εν μέσω πιέσεων, της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Αρχής, η ΕΛΣΤΑΤ με μη επιστημονικές μεθόδους διόγκωσε το αναθεωρημένο έλλειμμα του 2009 από περίπου 12-13% σε 15,4%, με στόχο να επιβληθούν στην χώρα περισσότερα και σκληρότερα δημοσιονομικά μέτρα».

Άλλωστε, ο ίδιος φέρεται να είχε προβεί σε καταγγελία ενώπιον των εισαγγελικών αρχών πως τα στοιχεία της Υπηρεσίας έδειχναν το έλλειμμα στο επίπεδο του 15,4% και ουσιαστικά έβαζαν τη χώρα στη δίνη σειράς σκληρών οικονομικών μέτρων. Ο Διευθυντής της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής Ανδρέας Γεωργίου είναι πρώην στέλεχος του ΔΝΤ και «άνθρωπος των αγορών».

odosdrachmis.gr/

ΤΑ ΚΡΥΦΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΤΟΥ ΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΙΚΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ

Γράφει ο Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Ιστορικά, γεωφυσικά, εθνολογικά η Ήπειρος είναι ενιαία. Αποτελεί αρχέγονη πατρίδα γηγενών και ηρωικών Ελλήνων. Από τον Δεκέμβριο του 1913 μία συνοριακή γραμμή χωρίζει το βόρειο από το νότιο τμήμα της. Η Νότιος ανήκει στην Ελλάδα. Η Βόρειος αποτελεί τμήμα του αλβανικού κράτους.

Το δίλημμα ήταν σκληρό. Ο Ελευθέριος Βενιζέλος πιέσθηκε από τις Μεγάλες Δυνάμεις να διαλέξει: Ή ο Ελληνικός Στρατός θα αποχωρήσει από τα απελευθερωμένα εδάφη της Βορείου Ηπείρου ή θα χάσει η Ελλάδα τη Λέσβο και τη Χίο. Ο Βενιζέλος με βαριά καρδιά διέταξε την αποχώρηση του Στρατού μας από το Αργυρόκαστρο και την Κορυτσά και από τότε δημιουργήθηκε ο όρος Βόρειος Ήπειρος. Η Ιταλία και η Αυστρία ήθελαν να δημιουργήσουν ένα βιώσιμο αλβανικό κράτος για να το χρησιμοποιούν ως δορυφόρο και για να ελέγχουν την είσοδο της Αδριατικής. Δεκάδες χιλιάδες Ελλήνων Ηπειρωτών αναγκάσθηκαν να ενταχθούν στο νέο αλβανικό κράτος και αντέδρασαν με τον Αυτονομιακό Αγώνα του 1914.

Για να διατηρήσουν την ελληνορθόδοξη συνείδησή τους επί Τουρκοκρατίας οι Έλληνες της Βορείου Ηπείρου κατέφυγαν στην κλασική μέθοδο της κρυφής παιδείας. Κάτω από τη μύτη των Οθωμανικών αρχών λειτουργούσαν κρυφά μαθήματα ελληνικής ιστορίας. Χαρακτηριστική είναι η μαρτυρία του Γάλλου δημοσιογράφου Ρενέ Πυώ, ο οποίος ακολούθησε τον ελευθερωτή Ελληνικό Στρατό στις μάχες του 1912-13 και έτσι έφτασε μέχρι το Αργυρόκαστρο. Τη συνάντησή του με Ελληνόπουλα, που είχαν μόλις απαλλαγεί από τον τουρκικό ζυγό, διηγείται στο βιβλίο του Pauvre Epire, το οποίο μεταφράσθηκε στα ελληνικά με Πρόλογο και ιστορικά σχόλια από τον βαλκανιολόγο Αχιλλέα Λαζάρου και με τον τίτλο: Δυστυχισμένη Βόρειος Ήπειρος (εκδόσεις Τροχαλία):

«Κανένα βιβλίο τυπωμένο στην Αθήνα δεν γινόταν δεκτό στα σχολεία της Ηπείρου. Ήταν επιβεβλημένο να τα προμηθεύονται όλα από την Κωνσταντινούπολη. Η ελληνική Ιστορία ήταν απαγορευμένη. Στην περίπτωση αυτή λειτουργούσαν πρόσθετα κρυφά μαθήματα, όπου χωρίς βιβλία, χωρίς τετράδια, ο νεαρός ηπειρώτης μάθαινε για τη μητέρα πατρίδα, διδασκόταν τον εθνικό της ύμνο, τα ποιήματά της και τους ήρωές της. Οι μαθητές κρατούσαν στα χέρια τους τη ζωή των δασκάλων τους. Μία ακριτομυθία, μία καταγγελία ήταν αρκετή. Δεν είναι συγκινητικό, αυτά τα διακόσια μικρά αγόρια και τα διακόσια πενήντα κοριτσάκια να δέχονται τις επί πλέον ώρες των μαθημάτων (στην ηλικία που τόσο αγαπούν τα παιχνίδια), να συζητούν για την Ελλάδα και επιστρέφοντας στις οικογένειές τους με τα χείλη ραμμένα να κρατούν τον ενθουσιασμό μυστικό στην καρδιά!» (σελ. 126).

Ο Γάλλος δημοσιογράφος δίνει μία ατράνταχτη και ενδιαφέρουσα μαρτυρία για την ελληνικότητα των Βορειοηπειρωτών, αλλά και για την ύπαρξη Κρυφών Σχολειών. Ας αγωνισθούμε ώστε σήμερα τα ελληνόπουλα της Βορείου Ηπείρου να διδάσκονται την ελληνική γλώσσα φανερά και επίσημα, όχι κρυφά! 

Άρθρο στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 18.11.2018
πηγή

Τι είναι άραγε αυτό που θα μας αφυπνίσει;

Γράφει ο Νεκτάριος Δαπέργολας 

Αυτή είναι η αποτρόπαια εμβληματική εικόνα μιας σχεδόν ολόκληρης ίσως κοινωνίας.
Ένα πραγματικό βύθιον άγος, ακριβώς στον αντίποδα εκείνης της εκούσιας θυσίας του Κωνσταντίνου Κατσίφα. 

Εικόνα αντάξια ενός άθλιου παρακράτους που υποδύεται το κράτος.
Που θωπεύει προκλητικά όσους την καίνε, ενώ εξουθενώνει ως φασίστες όσους την αγαπούν, εκσφενδονίζει χημικά σε όσους τη σηκώνουν, βεβηλώνει χυδαία τη μνήμη του ήρωα που μόλις προχτές έδωσε τη ζωή του γι’ αυτήν.

Εικόνα αντάξια ενός ελεεινού μηδενιστικού συρφετού πλεγματικών μισελλήνων που παριστάνει ξετσίπωτα την κυβέρνηση.

Αντάξια μιας στρατιάς ψυχανώμαλων φασιστοειδών με… αντιεξουσιαστικό ιδεασμό, που φόρεσαν κουκούλες και τάχθηκαν ν’ αφοδεύουν νυχθημερόν πάνω σε ιερά και όσια αιώνων.

Αντάξια της στυγνής τρομοκρατίας που ασκούν ανενόχλητα όλα αυτά τα σιχαμερά τάγματα εφόδου, βγαλμένα από τα πιο μαύρα υπόγεια της Ιστορίας. 

Αντάξια και μιας Δικαιοσύνης, που βρίσκεται σε επιθανάτιο ρόγχο, μιας Αστυνομίας, που απλά έχει πάψει να υφίσταται, καθώς και κάθε άλλου ατιμασμένου πια θεσμού που πνέει τα λοίσθια μέσα στην καταθλιπτική ντροπή της γύρω αλητείας και ασυδοσίας.

Αντάξια όμως και μιας ολόκληρης χώρας, που απέμεινε σιωπηλή να τα ανέχεται όλα αυτά, δειλή, ευνουχισμένη και υποταγμένη (ενώ ακόμη κι αν υπάρχουν κάποιες αντιδράσεις, είναι ελάχιστες, σπασμωδικές και πάντα προς τη λάθος κατεύθυνση, πάντοτε ξοδεύοντας ελπίδες πάνω σε όλο και νέα σκύβαλα και ειδωλόθυτα, πάντοτε οδηγώντας προς ακόμη πιο απόκρημνα μονοπάτια).

Χανόμαστε ως λαός μέσα στον βούρκο, όχι απλώς ανήμποροι να ξυπνήσουμε, αλλά - ακόμη χειρότερα - αρνούμενοι πεισματικά να το πράξουμε.

Σαν να ζεις τις Τελευταίες Ημέρες της Πομπηίας, να έχεις καθημερινά στα χείλη σου την πρόγευση της ολικής καταστροφής, αλλά ακόμη και οι μαύροι καπνοί του ηφαιστείου, που συνεχώς πυκνώνουν, να μην είναι ικανοί να σε συνεφέρουν. 

Τι είναι άραγε αυτό που θα μας αφυπνίσει; 
Πόσο επώδυνο θα είναι και τρομακτικό εν τέλει;

Νέες ελπίδες για την αντιμετώπιση του Πάρκινσον!

Πειραματική μέθοδος στην Ιαπωνία με εισαγωγή βλαστοκυττάρων στον εγκέφαλο για την αποκατάσταση της κινητικότητας 

Για πρώτη φορά δοκιμάζεται μια νέα πρωτοποριακή μέθοδος για τη θεραπεία του Πάρκινσον σε ασθενή στην Ιαπωνία, με στόχο την αποκατάσταση της κινητικότητάς του. 

Επιστήμονες του πανεπιστημίου του Κιότο αποκάλυψαν ότι εισήγαγαν για πρώτη φορά βλαστοκύτταρα, δηλαδή κενά κύτταρα τα οποία μπορούν να μετατραπούν σε άλλους χρήσιμους τύπους κυττάρων, στον εγκέφαλο 50χρονου άνδρα, στο πλαίσιο νέας πειραματικής θεραπείας.

Στόχος της ερευνητικής ομάδας είναι η αναγέννηση περιοχών του εγκεφάλου που έχουν καταστραφεί από την ασθένεια. Οπως εξήγησαν στην ανακοίνωσή τους οι ειδικοί, ο ασθενής βρίσκεται σε σταθερή κατάσταση μετά την επέμβαση που πραγματοποιήθηκε τον περασμένο μήνα, και θα παρακολουθείται για διάστημα δύο ετών.

Συνολικά του χορηγήθηκαν 2.400.000 πολυδύναμα κύτταρα (iPS) στην αριστερή πλευρά του εγκεφάλου του, διαδικασία που διήρκεσε σχεδόν τρεις ώρες. Αν σε βάθος εξαμήνου δεν παρατηρηθεί κάποιο πρόβλημα, θα του χορηγήσουν αντίστοιχο αριθμό και στη δεξιά πλευρά.

Τα πολυδύναμα κύτταρα λήφθηκαν από υγιείς δότες και μετατράπηκαν σε εγκεφαλικά κύτταρα παραγωγής ντοπαμίνης, τα οποία δεν διαθέτουν οι ασθενείς με Πάρκινσον.

Επιτυχία

Η κλινική δοκιμή έρχεται ύστερα από προηγούμενα επιτυχημένα πειράματα που είχαν γίνει σε μαϊμούδες, οι οποίες κατάφεραν να ανακτήσουν σημαντικό ποσοστό της κινητικότητάς τους μετά τη χορήγηση iPS.
 
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι τα εν λόγω κύτταρα δεν είχαν μετατραπεί σε καρκινικούς όγκους, δύο χρόνια μετά την επέμβαση. Δεδομένου ωστόσο του πειραματικού χαρακτήρα της μεθόδου, οι ειδικοί επαίνεσαν τους συνολικά επτά ασθενείς στους οποίους θα δοκιμαστεί «για το θάρρος και την αποφασιστικότητά τους».

Η νόσος του Πάρκινσον είναι μια χρόνια εκφυλιστική νευρολογική διαταραχή, που επηρεάζει το κινητικό σύστημα του ασθενούς προκαλώντας συχνά τρέμουλο και άλλες δυσκολίες στην κίνηση. Παγκοσμίως ο αριθμός των ασθενών εκτιμάται ότι ανέρχεται σε 10.000.000, ενώ οι διαθέσιμες θεραπείες απλώς «βελτιώνουν τα συμπτώματα χωρίς να επιβραδύνουν ή να σταματούν την πρόοδο της νόσου» σύμφωνα με το Parkinson's Disease Foundation. 

πηγή

Λύπη και Ντροπή

Του Κώστα Δημ Χρονόπουλου 
(Αρθρογράφου -Σχολιογράφου)

Λυπούμαι και ντρέπομαι ταυτόχρονα. 

Λυπούμαι και συλλυπούμαι τους οικείους του Έλληνα Πατριώτη Βορειοηπειρώτη ΚΩΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΚΑΤΣΙΦΑ, ο οποίος δολοφονήθηκε εν ψυχρώ.

Ντρέπομαι για λογαριασμό κάποιων Ελλαδιτών οι οποίοι, έχοντας προφανώς υποστεί λιπώδη εκφύλιση του εγκεφάλου τους, προβαίνουν σε αήθεις δηλώσεις. Δεν έχω λόγια, δεν βρίσκω τους κατάλληλους χαρακτηρισμούς που θα άρμοζε να χρησιμοποιήσω ώστε να περιγράψω το κατάντημά τους.

Αλλά και δεν κατανοώ πως διάφοροι παράγοντες, αξιωματούχοι ΜΜΕ- έντυπα και ηλεκτρονικά- ασχολούνται (έστω σχολιαστικά, ή επικριτικά) με τέτοιου είδους -άξια περιφρόνησης - άτομα! Συνιστάται η αποφυγή αναφοράς /προβολής τόσο των δηλώσεων τους, όσο και των ονομάτων τους. (Σ.Σ Προσωπικά όχι μόνο στο προκείμενο, αλλά και γενικότερα αποφεύγω τις ονομαστικές αναφορές-εκτός αν πρόκειται για αξιέπαινες περιπτώσεις /πράξεις. Σε περίπτωση που (τυχόν) διαβάσετε σε κείμενά μου, κάποιο όνομα, αυτό θα οφείλεται σε προσθήκη του μέσου που φιλοξενεί το άρθρο μου). 

Λυπούμαι που οι ταγοί μας δεν έδωσαν το παρόν στην κηδεία. (Με την εξαίρεση δύο μόνον βουλευτών (;). Όφειλαν οι κ.κ Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Πρωθυπουργός, Αρχηγοί Κομμάτων -εντός και εκτός Βουλής- οι κ.κ Αρχιεπίσκοπος, καθώς και εκπρόσωποι φορέων να παραστούν.

Όχι μόνον για να τιμήσουν τον νεκρό, αλλά και προκειμένου να δώσουν το μήνυμα στα εκ βορρά (γιατί έχουμε και τα εξ ανατολών) θρασίμια ότι: είμαστε μια γροθιά. Δεν το έπραξαν.
Υπήρξαν επιλήσμονες των καθηκόντων τους, του εθνικού τους χρέους.
Ούτε αντέδρασαν -εκδίδοντας μια αυστηρή ανακοίνωση έστω -στις απαράδεκτες, υβριστικές, προσβλητικές δηλώσεις του Πρωθυπουργού της ...."φίλης" και γείτονος χώρας. Αυτοί που βρίζουν για ψύλλου πήδημα τους πολιτικούς τους αντιπάλους και δεν ... σηκώνουν μύγα στο σπαθί τους, συμπεριφέρθηκαν ως ριψάσπιδες, ψοφοδεείς (!).
Εξέμεσε χολή, μίσος, ανθελληνισμό το γειτονικό πρωθυπουργικό κνώδαλο.
Παρά ταύτα οι δικοί μας, τον αντιμετώπισαν ωσαν τυπικοί, οσφυοκάμπτες, ραγιάδες ..... Δεν ενοχλήθηκαν (;).
Κάποιοι παχυκέφαλοι ενδεχομένως να τα εξέλαβαν ως .... κομπλιμέντα!

ΥΓ (Ιστορικό) Αξίωμα: Τούρκοι και Αλβανοί δεν πιάνονται -ποτέ- φίλοι. Είναι και θα παραμείνουν ορκισμένοι εχθροί του Ελληνισμού. Όποιοι ταγοί δεν το συνειδητοποιούν και δεν αντιδρούν, θα ευθύνονται για τους εξευτελισμούς του Ελληνισμού και την συρρίκνωση της Πατρίδας!

Μιά ὑπέροχη Χριστιανική ἱστορία

Το ακόλουθο κείμενο δημοσιεύτηκε την 21 Σεπτεμβρίου του 1957 στην εφημερίδα της Άρτας “Ελεύθερος Λόγος” από τον Αρτινό Ιατρό Κωνσταντίνο Κοντογιάννη (1912-1979), χειρούργο και γενικό διευθυντή του Νοσοκομείου του Μονάχου την περίοδο 1954-1961. 

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Άρτα, δίπλα σ’ ανθρώπους φτωχούς αλλά έντιμους, που στερήθηκαν πολλά για να μου δώσουν μια καλύτερη ζωή.

Μεγαλώνοντας με ψωμί κι αλάτι, κόπιασαν για να έχει το μοναχοπαίδι τους μόρφωση και αξία στην κοινωνία.

Ο πατέρας μου δούλευε για το μεροκάματο απ’ τα χαράματα ως το σούρουπο στον κάμπο της Άρτας, και τον θυμάμαι να γυρίζει στα σκοτάδια, τσακισμένος από την κούραση αλλά πάντα με το χαμόγελο, σαν να ήξερε ότι ο μόχθος ο δικός του ήταν η δικιά μου η λευτεριά.

Πηγαίναμε κάθε Κυριακή στην εκκλησία, εγώ αυτός και η μάνα μου. Όταν αυτή πέθανε, ο πατέρας μου συνέχισε να με πηγαίνει και να ακούμε την λειτουργία του παπα-Γιάννη, γιατί όπως μου έλεγε πάντα “ο Θεός έχει κοντά του τη μάνα σου, γιατί εμείς προσευχόμαστε κι ανάβουμε ένα κεράκι για την ψυχή της”.

Πάντα γελαστός, ακόμα και στα δύσκολα, μου έδινε κουράγιο για να προχωρήσω και να μορφωθώ.

Με θυμάμαι πιο μεγάλο να ξενυχτάω στο φως το καντηλιού, ανάμεσα στα βιβλία, και το πρωί να πηγαίνω με τον πατέρα μου για δουλειά στα χωράφια.

Όταν πήγα στην Ιατρική Σχολή, ήξερα ότι τα χρώσταγα όλα στην οικογένειά μου. Ο πατέρας μου δε πρόλαβε να με δει γιατρό, πέθανε ένα χρόνο πριν τελειώσω τις σπουδές μου, αλλά ορκίστηκα να προσεύχομαι στο Θεό κάθε βράδυ, και γι αυτόν και για τη μάνα μου. 

Ο καιρός πέρασε και δεν ξαναγύρισα στην Άρτα, αλλά έμεινα στην Αθήνα που οι ευκαιρίες για τη δουλειά μου ήταν πιο πολλές. Έκανα περιουσία και παντρεύτηκα την Ευδοξία, κόρη ενός πλούσιου εμπόρου.

Όμως ο Θεός δεν την είχε ευλογήσει με όλα τα δώρα του και παρ’ όλες τις προσπάθειες και τις προσευχές μας, δε καταφέραμε ποτέ να κάνουμε ένα γιο, που ήταν και η ευχή του πατέρα μου.

Όταν ξεκίνησε ο πόλεμος με τον Μουσολίνι, με στρατολόγησαν για να προσφέρω τις γνώσεις μου στους πολεμιστές μας που αντιστεκόταν στον Ιταλό δικτάτορα και με έστειλαν για μια περίοδο σε μία μονάδα κοντά στο Δυρράχιο. Ένιωθα περήφανος στην αρχή, αλλά εκείνα τα πράγματα που αντίκρισαν τα μάτια μου με είχαν κάνει να χάσω τον ύπνο μου. Κάποιοι μου έλεγαν πως τα βράδια έκλαιγα αλλά δε θυμόμουν ποτέ τίποτα το πρωί.

Εκείνη την εποχή άρχισα να αμφιβάλλω για κείνες τις Κυριακές στην εκκλησία με τη μάνα και τον πατέρα μου. Όσο περνούσε ο καιρός, σταμάτησα να προσεύχομαι. Που ήταν ο Θεός να ακούσει τις κραυγές των ετοιμοθάνατων; Αν δεν άκουγε αυτούς, πως θα μπορούσε να ακούσει την προσευχή μου;

Σταμάτησα να προσεύχομαι και για τη μάνα μου και τον πατέρα μου, παρ’ όλο που είχα ορκιστεί να μη το αμελήσω ποτέ. Άρχισα να ξεχνάω, και το μόνο που είχε μείνει από αυτούς ήταν το ρολόι που μου είχε δώσει ο πατέρας μου. Όταν κάποια στιγμή μου έσπασε κι αυτό, ήταν να σαν να είχα γίνει ένας άλλος άνθρωπος, γνωστικός και χωρίς τις πλάνες του Θεού.

Η γυναίκα μου πέθανε τον χειμώνα του 41 στην Αθήνα, μαζί με τόσους άλλους. Όταν τελείωσε ο πόλεμος, δεν υπήρχε τίποτα που να κρατάει στην Ελλάδα, και έφυγα μετανάστης στη Γερμανία. Έκλαιγα όταν έφευγα.

Πολεμούσα τόσα χρόνια τον Γερμανό και τώρα πήγαινα να δουλέψω γι αυτούς. Σκληροί άνθρωποι οι Γερμανοί, αγέλαστοι. Δεν ήθελαν ποτέ να κάνουν φίλους, ήθελαν μόνο τα χέρια μας.

Όμως δούλεψα σκληρά και κέρδισα τον σεβασμό τους, και πρόκοψα. Έγινα γνωστός χειρούργος, και μετά διευθυντής σε μεγάλο νοσοκομείο στο Μόναχο. Δε ξαναπαντρεύτηκα ποτέ όμως.

Μου έλειπε πάντα ο τόπος μου, οι άνθρωποι, πάντα πρόσχαροι και με φιλότιμο, έτοιμοι να σε βοηθήσουν. Ο Γερμανός δεν ήξερε από τέτοια.

Κάποια στιγμή επέστρεψα στον τόπο μου για λίγες μέρες. Ήταν καλοκαίρι και τα πανηγύρια έδιναν και έπαιρναν σε όλα τα χωριά. Ένιωσα σαν να μην είχα φύγει ποτέ. Μόνο το πατρικό μου ήταν σε κακά χάλια, διαλυμένο και ερημωμένο. Είχα κάνει περιουσία στην Γερμανία, τα λεφτά δε μου έλειπαν και ξόδεψα αρκετά για να το φτιάξω όπως το θυμόμουνα. 

Μια μέρα περπατούσα μέσα στην πόλη και βρέθηκα μπροστά στην εκκλησία του Αγίου Βασιλείου. Σαν να θυμήθηκα τις δύσκολες εποχές της νιότης μου, θέλησα να μπω μέσα, παρ’ όλο που δεν είχα την ανάγκη να προσευχηθώ.

Ήμουν άπιστος πια. Προχώρησα και είδα κάποιον παπά να κάθεται όρθιος μπροστά στην Αγία Τράπεζα. Μόλις με είδε μου χαμογέλασε και ήρθε προς το μέρος μου. Εγώ ένιωσα άβολα και θέλησα να φύγω αλλά ντράπηκα και δε το έκανα. Άρχισε να μου μιλάει.

-Ήρθες να προσευχηθείς; μου είπε.
 
Δεν ήξερα τι να του πω αλλά σαν να με ώθησε ο διάβολος, του απάντησα “Δε πιστεύω σ’ αυτά παπά”. 

Με κοίταξε και χαμογέλασε. “Όλοι μας είμαστε παιδιά του Θεού” μου είπε “και όλοι μας έχουμε τον Χριστό που μας καθοδηγεί”. 

- “Όχι εγώ”, του απάντησα. “Εγώ ξέρω πως δεν υπάρχει Θεός”. Βλασφημούσα μέσα στον Ιερό Χώρο σαν να με καθοδηγούσε μια διαβολική φωνή. Νόμισα πως ο παπάς θα με έδιωχνε αλλά αντί γι αυτό συνέχισε να χαμογελάει και να μου μιλάει. 

- “Όμως βαφτίστηκες Χριστιανός. Γιατί Τον ξέχασες; Γιατί Τον απέρριψες”;
 
-“Ήμουν στον πόλεμο παπά”, του είπα. “Νέα παιδιά πέθαιναν από τις σφαίρες και το κρύο. Προσεύχονταν στο Θεό κάθε μέρα, και γω μαζί τους, και ο Θεός δεν βοήθησε ποτέ, δεν απάντησε καν. Είμαι άνθρωπος σπουδαγμένος, και ξέρω πως αν κάτι δε το βλέπεις, σίγουρα δεν υπάρχει”.Ο παπάς μου αποκρίθηκε. “Αυτή τη στιγμή πως ζεις; Ακούς την καρδιά σου να χτυπάει”; 

Δεν ήξερα τι να του πω και συνέχισε. “Μερικές φορές τα πράγματα τα καθημερινά είναι τόσο σημαντικά, αλλά εμείς δε τους δίνουμε καμία σημασία. Η καρδιά σου χτυπάει, και αυτό είναι χάρη στον αέρα που αναπνέεις. Όπως είπες είσαι σπουδαγμένος άνθρωπος, και το ξέρεις”.

Έμεινα άφωνος απ’ την απόκρισή του. Δε σταμάτησε εκεί: “Ο αέρας που αναπνέεις είναι η ζωή, όμως ποτέ δε τον βλέπεις, κι όμως ξέρεις πως είναι εκεί, για σένα και για όλους μας. Έτσι είναι κι ο Θεός μας, ζωοδόχος και άπειρος. Μας δίνει κουράγιο, μας περιτριγυρίζει σε κάθε μας στιγμή.

Κι όπως τα βράδια, καθώς ξαπλώνεις στο κρεβάτι σου μετά από μια κουραστική μέρα, μπορείς να ακούσεις τον χτύπο της καρδιάς σου πιο καθαρά, έτσι είναι κι η προσευχή. Μπορείς να δεις και να ακούσεις, αρκεί να ξέρεις πως να ζητήσεις”.

Σάστισα. Ξαφνικά ένιωσα πως όλα αυτά τα χρόνια μου μακριά από το Θεό με είχαν οδηγήσει μακριά από το μονοπάτι της αλήθειας Του. Ήθελα να δακρύσω αλλά συγκρατήθηκα γιατί εκείνη η αόρατη δύναμη με παρακινούσε να αντισταθώ. 

- “Παπά, δε ξέρω αν είναι αυτά τα πράγματα όπως τα λες. Πάντα προσευχόμουν στο Θεό μας, κι μόνο δυσκολίες και κακά γνώρισα σ’ αυτή τη ζωή. Έφυγα στα ξένα, έζησα ανάμεσα σε κακούς και μοχθηρούς ανθρώπους, και ποτέ δεν ένιωσα την αγάπη Του”. 

- “Έτσι και ο Γιός Του”, μου είπε. “Ήρθε στον κόσμο μας, έζησε ανάμεσα σε αμαρτωλούς και εξιλέωσε τον άνθρωπο με το Πάθος Του”. Ανατρίχιασα στο άκουσμα των λόγων του και δεν είχα λέξεις να του πω. Όμως αυτός είχε πολλές ακόμη. “Ο Ρωμιός είναι καταδικασμένος να υποφέρει, γιατί τον φθονούν εκείνοι που ξέρουν πως δε μπορούν ποτέ να τον φτάσουν. 

Μας ξενίτεψαν για να μας καταστρέψουν και δε τα κατάφεραν. Θα το ξανακάνουν πάλι σε πολλά χρόνια από τώρα. Θα προσπαθήσουν να μας διαβάλλουν, να μας μολύνουν. Θα προσπαθήσουν να μας χωρίσουν, να βάλουν τον αδερφό εναντίον αδερφού ξανά. Αυτό θα προσπαθούν να το κάνουν για πολλά χρόνια ακόμα, και κάποια στιγμή σχεδόν θα το καταφέρουν”. 

Ξαφνιάστηκα με τα λόγια του. Μιλούσε σαν τους τρελούς του χωριού που βλέπουν το τέλος του κόσμου και τα πράγματα του μέλλοντος. Τα λόγια του άρχισαν να χάνουν την αξία τους. 

- “Παπά, και συ που τα ξέρεις αυτά; Μη μου πεις πως στα είπε ο Θεός, γιατί ξέρω κι άλλους τέτοιους”. 

Μου χαμογέλασε και δεν απάντησε. “Η έλλειψη πίστης, στο Έθνος και στο Θεό είναι αυτό που θα μας οδηγήσει εκεί. Η έλλειψη της δικής σου πίστης και όλων αυτών που θα ακολουθήσουν. Όμως είμαστε Έλληνες και αν και χάνουμε συχνά το δρόμο μας, πάντα επιστρέφουμε σ’ αυτόν. Εσύ θα επιστρέψεις σ’ αυτόν. Οι μελλοντικές γενεές θα επιστρέψουν σ’ αυτόν. Θα έρθει η παρακμή, η απαξίωση. 

Όμως θα βρεθούν εκείνοι οι Έλληνες, που θα βάλουν τα πράγματα στη σειρά. Έλληνες που δεν ξέχασαν ποτέ την Πατρίδα τους, την Σημαία τους, τη Σημαία του Ιησού Χριστού, αυτή που κυματίζει περήφανα στα χώματα τα ματωμένα από το αίμα αυτών που την προστάτεψαν.

Αυτοί οι άνθρωποι θα χλευαστούν, θα κυνηγηθούν, θα φυλακιστούν. Όμως στο τέλος θα θριαμβεύσουν, γιατί αυτοί οι άνθρωποι είναι η Ελλάδα μας, και ότι είναι Ελληνικό είναι καταδικασμένο να είναι αιώνιο”. 

Είχα συγκλονιστεί τόσο πολύ που δε μπόρεσα να κρατηθώ και βγήκα τρέχοντας από την εκκλησία. Ένιωσα τον καθαρό αέρα να χτυπάει στο πρόσωπό μου και άρχισα να ανακτώ τα λογικά μου. Έκανα να φύγω, αλλά τότε ένιωσα άσχημα για τον παπά. 

Τρελός ή όχι, ήταν ένας γέροντας και θα έπρεπε να τον χαιρετίσω τουλάχιστον πριν φύγω. Ξαναμπήκα στην εκκλησία, δεν ήταν κανένας εκεί, όμως ήμουν σίγουρος πως ο παπάς δεν είχε βγει. 

Πλησίασα προς την Αγία Τράπεζα και είδα πάνω της κάτι να γυαλίζει. Πλησίασα και τα δάκρυα άρχισαν να τρέχουν από τα μάτια μου. 

Ήταν το ρολόι του πατέρα μου, μόνο που δεν ήταν σπασμένο αλλά δούλευε όπως τότε που μου το είχε πρωτοδώσει. Κάθισα στο σκαλοπάτι του Ιερού και έκλαιγα για ώρες, προσευχόμενος στον Θεό να με συγχωρήσει για τις αμαρτίες μου. 

Έφυγα ξανά για τη Γερμανία, αλλά πάντα με έτρωγε μέσα μου το σαράκι να πω την ιστορία. Λίγοι θα με πιστέψουν, και κινδυνεύω να γίνω το θέμα χλεύης όλων εκείνων που σαν εμένα κάποτε, απομακρύνθηκαν από το δρόμο Του. Όμως πιστεύω τα λόγια του παπά, όποιος κι αν ήταν αυτός. 

Πως θα έρθει η ώρα και η στιγμή που ο δρόμος του Θεού θα είναι πια φανερός σε όλους, όπως φανερώθηκε σε μένα εκείνη τη μέρα, τη σπουδαιότερη μέρα της ζωής μου. 

ΑΠΟΛΛΩ ΜΟΝΑΧΟΣ
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΔΟΧΕΙΑΡΙΟΥ
63087 ΔΑΦΝΗ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ 

ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΣ