Η ΑΡΓΙΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΚΑΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ

Γράφει η Θώμη Παριανού

Την Κυριακή3 Νοεμβρίου 2019 ανέβηκα στο κέντρο της Αθήνας και είδα μία ομάδα απεργών, έξω από το Υπουργείο Οικονομικών στο ύψος του Μετρό της Πανεπιστημίου. Αιτία της απεργιακής κινητοποίησης ήταν η παραβίαση της αργίας της Κυριακής, μια που η συγκεκριμένη Κυριακή είχε μετατραπεί υποχρεωτικά σε εργάσιμη. 

Από το έντυπο πληροφορήθηκα ότι υπάρχει πλειοψηφική απόφαση του ΣτΕ για τις ‘’32 Κυριακές’’, οι οποίες μετατράπηκαν σε …εργάσιμες. ‘Ηδη, κατά την περίοδο Μαϊου – Οκτωβρίου, οι εργαζόμενοι στα καταστήματα του Δήμου Αθηναίων και σε άλλες περιοχές που χαρακτηρίστηκαν ως ‘’τουριστικές’’ βίωσαν, κανονικά και με τον νόμο, «την τρομοκρατία του να καλείσαι να δουλεύεις κάθε Κυριακή, ενώ μπροστά μας έχουμε και τις 3 συνεχόμενες Κυριακές του Δεκεμβρίου (λόγω των εορτών)». Και το αίτημά τους είναι: 
Ούτε 52, ούτε 32, ούτε κι 8! Καμία Κυριακή τα μαγαζιά ανοιχτά! Τα εργατικά συμφέροντα μπροστά. Άμεση νομοθετική κατοχύρωση της Κυριακάτικης αργίας.

Βέβαια, γνώριζα ήδη ότι εδώ και πολλά χρόνια καταστρατηγείται συστηματικά η αργία της Κυριακής, η οποία, εκτός από εργασιακό δικαίωμα (όπως την εισπράττουν οι εργαζόμενοι) είναι επίσης και θρησκευτικό δικαίωμα και υποχρέωση μαζί, για μας τους Χριστιανούς Ορθοδόξους. Ο Κοσμάς ο Αιτωλός, ο επονομαζόμενος και Πατροκοσμάς, πέραν του τεράστιου έργου του για την Ελλάδα και την Ορθοδοξία, ηταν ένθερμος υπερασπιστής της αργίας της Κυριακής, πράγμα που πλήρωσε με την ζωή του και ας δούμε πως. 

Ο Πατροκοσμάς (1714 – 1779), ήταν ιερωμένος, έζησε σε μία εποχή της τουρκοκρατίας, όπου ο χριστιανικός πληθυσμός της Ελλάδας κινδύνευε με εξισλαμισμό. Ο ίδιος γύριζε όλη την Ελλάδα, κηρύσσοντας τον λόγο του Θεού στους σκλαβωμένους Έλληνες και απετέλεσε ανάχωμα για τον εξισλαμισμό του. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του τα πέρασε στην Ήπειρο, όπου εκεί συγκρούσθηκε με τους Εβραίους των Ιωαννίνων, λογω της αργίας της Κυριακής.

Από το βιβλίο του μακαριστού Μητροπολίτου Φλωρίνης, Αυγουστίνου Ν. Καντιώτου, ‘’ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ’’, σελιδα 41, διαβάζουμε: 

«Μέ τήν θερμήν, τήν πύρινην διδασκαλίαν, κατώρθωσε νά καταργήση τά παζάρια (γιά τούς Χριστιανούς) τής Κυριακῆς (στά Ἰωάννινα) καί νά μεταφέρη ταυτα είς τήν ἡμέραν του Σαββάτου, πρός μεγάλην λύπην των Εβραίων, οί οποίοι καί τόν ἐμίσησαν θανασίμως»
--
ΒΛΕΠΕΤΕ, ΟΙ ΕΒΡΑΊΟΙ ΤΗΡΟΥΣΑΝ ΑΠΑΡΕΓΚΛΙΤΑ ΤΗΝ ΑΡΓΙΑΝ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΥ ΚΑΙ ΠΟΥΛΑΓΑΝ ΤΑ ΠΡΟΪΟΝΤΑ ΤΟΥΣ ΤΙΣ ΚΥΡΙΑΚΕΣ ΣΤΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΗΡΟΥΣΑΝ ΤΗΝ ΑΡΓΙΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΚΑΙ ΠΗΓΑΙΝΑΝ ΣΤΑ ΕΒΡΑΪΚΑ ΠΑΖΑΡΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΨΩΝΙΣΟΥΝ.
----

Oι Εβραίοι έδωσαν 1.000 ‘’άσπρα’’ νομίσματα, (ποσόν τεράστιο για την εποχή εκείνη), στον Κουρτ πασά του Βερατίου, για να ‘’βγάλει από την μέση’’ τον Πατροκοσμά. Και πράγματι, ο πασάς αποφάσισε τον θάνατό του. Όταν ο Πατροκοσμάς απευθύνθηκε στον Κουρτ Πασά για να λάβει την άδεια να κηρύξει στην περιοχή του, ο πασάς όχι μόνο ’’δέχθηκε’’, αλλά του έδωσε και συνοδεία στρατιώτες για να τον πάνε στο χωριό Κολικόντασι, της Βορείου Ηπείρου κοντά στον Αψό ποταμό. Καθ’ οδόν, όμως, οι στρατιώτες σταμάτησαν και του ανακοίνωσαν ότι θα τον κρεμάσουν, κατ’ εντολήν του πασά. Ο Πατροκοσμάς, όμως το ήξερε ήδη και τους ζήτησε να τον αφήσουν να προσευχηθεί πρώτα, πράγμα που έγινε. Μετά οι στρατιώτες τον κρέμασαν σε ένα δέντρο και έριξαν το πτώμα του στον Αψό ποταμό. Ήταν 24 Αυγούστου 1779. 

Παρά την πέτρα που του είχαν δέσει στον λαιμό, το λείψανό του επέπλεε, και μάλιστα ΟΡΘΙΟ.. Βρέθηκε από τον ιερέα Μάρκο κι ενταφιάσθηκε στη Μονή της Θεοτόκου Αρδονίτσας Β. Ηπείρου, όπου και ανευρέθη. Ως άγιος ανακηρύχθηκε επίσημα από το Οικουμενικό Πατριαρχείο στις 20 Απριλίου του 1961 και η μνήμη του τιμάται στις 24 Αυγούστου (ημέρα του θανάτου του).

Αλλά, ας δούμε τι είπε ο ίδιος ο Πατροκοσμάς για την Αργία της Κυριακής:

ΘΩΜΑΪΣ ΠΑΡΙΑΝΟΥ

Το χοιρινό, οι μπύρες και ο σ. Γιαννούλης

Γράφει ο Χρήστος Μπολώσης

Πολύ ντόρος έγινε τελευταία με τις δηλώσεις του βουλευτού του ΣΥΡΙΖΑ κ. Γιαννούλη, ο οποίος υποστήριξε ότι δεν πρέπει να τρώμε χοιρινό μπροστά σε μουσουλμάνους ούτε να πίνουμε αλκοολούχα ποτά διότι – λέει – προσβάλλονται. Το θεωρεί μάλιστα και κτηνωδία!

Για σιγά ρε παλικάρι και για να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους, όπως θα έλεγε και ο αγαθός Ζήσης (Ευ. Πρωτοπαπάς) στο «Οι Γερμανοί ξανάρχονται». Δεν θα πούμε τα τετριμμένα, τα οποία ήδη έχουν χάσει την σημασία τους, ότι δηλαδή αυτοί μας κουβαλήθηκαν εδώ χωρίς να μας ρωτήσουνε κ.λπ. Ε, δεν θα πάρουμε και την άδειά τους για να φάμε ένα σουβλάκι. Όχι! Αυτά πια, είναι πλέον κενά γράμματα και ουδείς τα λαμβάνει υπόψη. Ούτε καν η κ. Ντόρα.

Όμως, πώς ακριβώς το θέλει το πράγμα ο κ. Γιαννούλης (βασικό στέλεχος της ΕΡΤ3 επί ΝΔ). Το πώς ακριβώς το θέλει ο κ. Γιαννούλης δεν είμαι σε θέση να το γνωρίζω. Εγώ όμως σαν πολίτης που σέβομαι το Σύνταγμα τους νόμους και τα ψηφίσματα του Κράτους, είμαι υποχρεωμένος να σεβασθώ την άποψη του εκ των πατέρων του Έθνους κ. Γιαννούλη. Και όχι μόνο να την σεβαστώ, αλλά και να την υποστηρίξω να υλοποιηθεί προτείνοντας και υποστηρικτικούς τρόπους γι’ αυτό.

Αρχίζουμε λοιπόν. Τι είναι αυτό που μανούριασε τον κ. Γιαννούλη; Ότι μερικοί μειοψηφούντες Έλληνες, έτρωγαν χοιρινό και έπιναν τις μπύρες τους μπροστά στους κ. κ. Μετανάστες. Άρα λοιπόν:

α: Να τεθεί σε αυστηρά απαγόρευση το χοιρινό, διότι εκτός του ότι το απεχθάνεται ο Χασάν, είναι και χουντικό. Θα θυμόσαστε οι παλαιότεροι το σλόγκαν της χούντας: «Τρώτε νόστιμο και φθηνό χοιρινό»! 

β. Να καούν άπαντα τα αντίτυπα του γνωστού παραμυθιού «Τα τρία γουρουνάκια». Τι διάολο, μόνο ο Χίτλερ και η μεταπολίτευση θα καίνε βιβλία; Α και ο κακός λύκος να ανακηρυχθεί μέγας ευεργέτης της αντιχοιρινής εκστρατείας. Για να ευχαριστηθεί ο Χασάν 

γ. Η φράση «γουρούνι στο σακί», καταργείται. Αντί αυτής θα λέμε «Φοράδα στο σακί» της φοράδας μη απαλλασσομένης αυτού που έκανε μέχρι τώρα στ’ αλώνια. Για να ευχαριστηθεί ο Αλή. 

δ. Το γουρουνάκι Πόρκυ Πινγκ και η φίλη του Πετούνια, καθώς και η Μις Πίγκυ του Μάπετ Σόου, να εξορισθούν στον Βόρειο Πόλο, όπου και να θαφτούν κάτω από τόνους πάγου. Για να ευχαριστηθεί η Τζεμινέ. 

ε. Τα λουκάνικα που γίνονται από χοιρινό να τα βάλουν εκεί που ξέρουν αυτοί που τα φτιάχνουν. Επιτρέπονται μόνο τα τύπου Φραγκφούρτης, διότι θα τσαντιστεί η Φράου Μέρκελ και τότε δεν θα μας σώζει ούτε ο σύντροφος Γιαννούλης. 

στ. Όποιος τα Χριστούγεννα μαγειρέψει το πατροπαράδοτο χοιρινό με σέλινο (η γαλοπούλα είναι ξενόφερτη, κάτι σαν το Χάλογουιν), θα εξοριστεί για 15 χρόνια στο ορεινό Πακιστάν, στα πλαίσια των πολιτιστικών ανταλλαγών. Μαζί του θα πάρει μόνο μια μέθοδο «Αγγλικής άνευ διδασκάλου» του σ. Τσίπρα, για να μάθει… γαλλικά. Έτσι θα ευχαριστηθεί και ο Μουσταφά. 

ζ. Τα σουβλατζίδικα θα φτιάχνουν το γύρο από χοιρινό σε ειδική κατακόμβη βάθους από 50 μέτρα και κάνω, η δε τσίκνα θα παραμένει εκεί, εκτός και αν εγκαταστήσουν ειδική καπνοδόχο, που θα την οδηγεί στην έρημο της Σαχάρας. Η συσκευασία τους για το σπίτι (ντιλίβερι…) θα γίνεται σε ειδικά αεροστεγή πακέτα που θα παραγγελθούν στην ΝΑSA, ώστε να μη ξεφεύγουν οι μυρουδιές και στενοχωριέται ο σ. Γιαννούλης. Στον ίδιο χώρο θα ψήνονται και τα χοιρινά καλαμάκια, για το ευχαριστηθεί ο Χαλίμπ.

η. Τα χοιροτροφεία θα απομακρυνθούν τουλάχιστον 150 χιλιόμετρα μακριά από τα μέρη που (καλο)ζουν οι κ. κ. λαθρομετανάστες και επειδή σε λίγο θα κατακλύσουν όλη την χώρα, θα ευρίσκονται υποχρεωτικώς εκτός του FIR Αθηνών, για να ευχαριστηθεί η «Εφημερίδα των Συντακτών». 

θ. Κάβες, μπαρ και τα τοιαύτα, σε πρώτο χρόνο θα πυρποληθούν από «αγανακτισμένους πολίτες» και σε δεύτερο θα επαναρχίσει η λειτουργία τους σε ορεινά σπήλαια στα Ιμαλάϊα. Για να ευχαριστηθεί και ο Χουσείν 

ι. Τα χωριά των Μεσογείων (Σπάτα, Μαρκόπουλο, Παιανία, Κορωπί κ.λπ.), η Σάμος, η Ζίτσα, η Νάουσα, το Αμύνταιο και άλλα οινοπαραγωγά μέρη, θα ισοπεδωθούν, οι δε κάτοικοί τους θα πωληθούν σκλάβοι στην Συρία και στο Μπάγκλα Ντες. Τα έσοδα από τις πωλήσεις, θα προστεθούν στο πρωτογενές πλεόνασμα. Για να ευχαριστηθεί ο Σουλεϊμάν. 

ια. Η Δήμητρα Γαλάνη και ο Ευστάθιος Δράκος των οποίων τραγούδι χρησιμοποιείται σε διαφήμιση μπύρας να εκτελεσθούν πάραυτα. Για να ευχαριστηθεί η Γκιουλμπαχάρ. 

ιβ. Η παλιά αφίσα της Βουγιουκλάκη με την μπύρα Φιξ και του Νίκου Σταυρίδη με την Μαλαματίνα, απορώ πώς βρίσκονται ακόμη. Να ξηλωθούν, να καταστραφούν, να καούν, να σκισθούν και γενικώς να εξαφανιστούν για να ευχαριστηθεί ο Αμπντουλάχ. 

ιγ. Όλα τα τραγούδια που μιλούν για κρασί θα καταργηθούν ή θα τροποποιηθούν και η λέξη «κρασί» θα αντικατασταθεί με την λέξη «Γιαννούλης» ή, αν δεν κάνει ρίμα, με την λέξη «Ντόρα». Ή, αν ακόμη επιμένει, να φωνάξουμε την Ζιγκουάλα και να μας βοηθήσει, αλλά και να το ‘φχαριστηθεί κιόλας. 

ιδ. Στο εξής, καταργείται το υπαίθριο ψήσιμο (το μπάρμπεκιου ντε…) χοιρινών κρεάτων (μπριζόλες, παντσέτες κ.λπ.). Επιτρέπονται μόνο να ψήνονται φασολάκια ή μπάμιες. Για να ευχαριστηθεί και Ελενίτσα (αυτή δεν είναι μουσουλμάνα αλλά ψηφίζει ΣΥΡΙΖΑ και το γουστάρει το αντιχοιρινό, ασχέτως αν μετά παραγγέλνει ντιλίβερι πιτόγυρο με γύρο χοιρινό. Πάνω απ’ όλα ο ακτιβισμός…. 

ιε. Η φράση «τρως σαν γουρούνι», αντικαθίσταται με την «τρως σαν γκαμήλα», εκτός αν απευθύνεται σε αρσενικό, οπότε γίνεται «τρως σαν βόας». Για να ευχαριστηθεί ρε παιδιά και ο Μαχμούτ. 

ιστ. Ο τίτλος της γνωστής ταινίας του Θανάση Βέγγου «Ο Θανάσης, η Ιουλιέττα και τα λουκάνικα» να διαμορφωθεί σε «Ο Θανάσης, η Ιουλιέττα και τα μοσχαρίσια λουκάνικα». Επίσης να γίνει διάβημα προς την πρεσβεία της Κούβας, θα έχει πρόσβαση εκεί ο σ. Γιαννούλης, ώστε ο «Κόλπος των χοίρων» να μετονομασθεί σε «Κόλπο των βλίτων». Για να ευχαριστηθεί η γελοιότητα. 

Αλλά πολλά είπαμε και μάλλον βοήθησα αρκετά τους συντρόφους που ναι μεν τους πειράζει που εμείς τρώμε χοιρινό μπροστά στους λαθρό, όμως δεν ενοχλούνται όταν οι βετζετέριανς (χορτοφάγοι) τρώνε σουβλάκια την Μεγάλη Παρασκευή. Τώρα είναι που συγχύστηκα. Γι’ αυτό ας πάω στον Παντελή, το σουβλατζίδικο της γειτονιάς μου, να φάω μια μερίδα χοιρινό γύρο και να πιώ και καμιά δεκαριά μπύρες να ηρεμήσω. Για να ευχαριστηθώ κι΄ εγώ… 

Α, παρά λίγο να το ξεχάσω. Μακράν το καλύτερο γκολ της καριέρας του, οι τελευταίες δηλώσεις του Αλέκου Αλεξανδρή. 

πηγή

Βουλγαρία και Μακρόν κουρελιάζουν τις Πρέσπες. Η Ελλάδα;

Γράφει ο Γιώργος Παπαδόπουλος Τετράδης 

Η Βουλγαρία, η οποία είναι επίσης σύνορο της ΕΕ και χώρα ενδιαφέροντος ΗΠΑ και Γερμανίας, ανακοίνωσε ότι θα συμφωνήσει με την ένταξη των Σκοπίων στην ΕΕ αρκεί τα Σκόπια να εγκαταλείψουν την προπαγάνδα για ύπαρξη μακεδονικής γλώσσας και μακεδονικής εθνότητας. Αυτά δεν τα αναγνωρίζει η Βουλγαρία διότι τα θεωρεί ψευδή.

Αυτά είναι η μικρή και ανίσχυρη Βουλγαρία, της οποίας τα σύνορα φύλαγε ο ελληνικός στρατός επί χρόνια, εξ αιτίας της ένδοιας, στην οποία βρισκόταν. Πράγμα που ελάχιστοι ξέρουν.

Η Βουλγαρία, λοιπόν, αρνείται να παραδώσει την εθνική της ταυτότητα και γλώσσα. Γιατί τα μακεδονικά που μιλάνε οι σκοπιανοί δεν υπάρχουν, βουλγάρικα είναι. Και μακεδονικό έθνος που τους έδωσε η Ελλάδα δεν υπάρχει, Βούλγαροι είναι. Είναι σαν να λέμε ότι υπάρχει κυπριακό έθνος για όσους δεν καταλαβαίνουν. Και στέκουν όρθιοι μπροστά στην ΕΕ και τις ΗΠΑ.

Ενώ η ισχυρή Ελλαδάρα, που την έχουν ανάγκη οι "σύμμαχοι", έσπευσε να παραδώσει και γλώσσα και εθνικότητα ΚΑΙ απο την τρομάρα μη και την κάνουν "ντα" οι ισχυροί ΚΑΙ από τη γλοιώδη νοοτροπία του γλείφτη που κυριαρχεί εδώ και 3 δεκαετίες ΚΑΙ από την αντιπατριωτική κομματοκρατία, που κυριαρχεί στήν ελληνική αριστερά και όχι μόνο την κομμουνιστική.

Και για να καταλάβουν οι δύσπιστοι γιατί ήταν ισχυρή η Ελλάδα απέναντι στους "συμμάχους" πριν γονατίσει να τους γλείψει τα παπούτσια, αρκεί να σκεφτεί ότι δεν πίεζαν κανέναν άλλον να αναγνωρίσει τα Σκόπια. Από την Ελλάδα και ΜΟΝΟ εξαρτιόταν το όνομα, η ταυτότητα και η γλώσσα των Σκοπίων. Από ΑΥΤΗΝ κρεμόταν η αναγνώριση. ΑΥΤΗ μόνο κρατούσε με την Ιστορία της και την πατριωτική και εθνική της συνείδηση την ταυτότητα των Σκοπίων.

Αλλά, οι πρόθυμοι Εφιάλτες βιάστηκαν να εξυπηρετήσουν τούς πάτρωνές τους με αντάλλαγμα να κάτσουν λίγο ακόμα στην καρέκλα της εξουσίας. Που δεν έκατσαν. Απέκτησαν όμως την αμέριστη συμπαράσταση των Μεγάλων στο διηνεκές. Για να κάνουν τις βρωμοδουλειές τους και στο μέλλον. Πρόθυμους βρήκαν.

Αλλά, και οι επόμενοι, δεν αντιμετωπίζουν με το πρέπον σθένος το θέμα, λες και έχει χαθεί. Λες και δεν τους αφορά η μακεδονική ταυτότητα και Ιστορία των Ελλήνων. Και παρακολουθούν ατάραχοι τη συμφωνία των Πρεσπών να κουρελιάζεται καθημερινά από τους σκοπιανούς. Ελάχιστο παράδειγμα:

Τα αγάλματα του Αλέξανδρου και του Φίλιππου και των άλλων αρχαίων Ελλήνων, για παράδειγμα, που βρίσκονται στην πρωτεύουσά τους, δεν έχουν καμιά ένδειξη για την ελληνικότητα των παρισταμένων, όπως γελοία προβλέπουν οι Πρέσπες. Οι πινακίδες μπήκαν και ως δια μαγείας εξαφανίστηκαν μετά από λίγες μέρες, αλλά κανείς δεν ασχολείται. Ξανάγινε ο Αλέξανδρος Σκοπιανός. Με την Ιστορία θα ασχολιόμαστε τώρα! Καλά να περνάμε.

Σ αυτό το σκηνικό, ο Γάλλος πρόεδρος έβαλε το βέτο που δεν τόλμησαν να βάλουν οι ελληνικές κυβερνήσεις για την ένταξη των Σκοπίων και της Αλβανίας στην ΕΕ. Γιατί, όπως είπε, δεν μπορεί να υπάρχει διεύρυνση με χώρες που δεν πληρούν τα στοιχειώδη κριτήρια δημοκρατίας και ελευθερίας.

Ενώ την προηγούμενη, αλλά και αυτή, την ελληνική κυβέρνηση ούτε που την ενόχλησε ότι στο δημοψήφισμα στα Σκόπια για τις Πρέσπες ο λαός απείχε στην πλειοψηφία του, και παρ όλα αυτά, παρά τη ρήτρα της συμφωνίας, η συμφωνία προχώρησε και προχωράει ανενόχλητη.

Ούτε ενόχλησε τις ελληνικές κυβερνήσεις ότι η συμφωνία ψηφίστηκε από το σκοπιανό κοινοβούλιο, επειδή υπερψηφίστηκε από βουλευτές της αντιπολίτευσης που ήταν εναντίον της και οι οποίοι για να την ψηφίσουν κατηγορήθηκαν προηγουμένως για σκάνδαλα διαφθοράς, στα οποία ήταν μπλεγμένοι, και απειλούνταν με φυλακή. Άλλοι δε πληρώθηκαν σύμφωνα με καταγγελίες της αντιπολίτευσης!

Τέτοια Δημοκρατία θέλουν οι ελληνικές κυβερνήσεις να βάλουν στην ΕΕ! Για να συμπληρώσει ο Μακρόν: "Τι θα πω στους Γάλλους πολίτες; Ότι δέχομαι να μπει στην Ευρώπη η χώρα, από την οποία έρχονται οι πιο πολλοί που ζητάνε πολιτικό άσυλο; Τι Δημοκρατική χώρα είναι αυτή;"

Εκτός από τις αντισυνταγματικότητες, λοιπόν, που επισημαίνει ο καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου και Δημοκράτης αγωνιστής Κασιμάτης, η συμφωνία των Πρεσπών είναι μαχητή και από άλλες πολύ σημαντικές πλευρές. Και η Ελλάδα έχει τη δυνατότητα να την καταγγείλει για πολλές παραβιάσεις της από τους σκοπιανούς.

Αν είχε κυβερνήσεις με πατριωτική συνείδηση.


πηγή

H Πτήση MH370 Που Δεν Βρέθηκε Ποτέ (βίντεο)

από το κανάλι Lab of Datum

Το επόμενο διάστημα θα κάνουν ότι περνά από το χέρι τους για να μην είναι ήσυχες οι πόλεις μας;

Φώτο από τον σεισμό του Ιουλίου στην Αθήνα με τον λυγισμένο Σταυρό στο τρούλο της Παντάνασσας στο Μοναστηράκι. 
Γιατί θα το κάνουν αυτό; 
Υπάρχουν πολλοί λόγοι και πολλές ξένες υπηρεσίες που φαίνεται να φροντίζουν για αυτό.

Γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας 

Απ ότι καθημερινά καταγράφεται θα ζήσουμε μια κλιμακωτή εξέλιξη της βίας στους δρόμους, ώστε να ετοιμαστεί το κατάλληλο περιβάλλον για την κατάλληλη στιγμή.
Άλλωστε η πεπατημένη όλων αυτών είναι να καταγράψουν αντιδράσεις και ανάλογα να ενεργήσουν.
Ευχόμαστε να μην γίνει τίποτε αλλά οι ευχές δεν πιάνουν στους τρομοκράτες 

Τι περίμεναν τόσο καιρό; 
Να έρθουν οι σκληροί από την Συρία; 
Να συμπληρωθεί η κρίσιμη μάζα των εισαγόμενων τρομοκρατών; 
Να ωριμάσει το γεωπολιτικό πάζλ των διεκδικήσεων του γείτονα που ισχυρίζεται ότι θα συνεχίσει τις γεωτρήσεις στην Κυπριακή ΑΟΖ και αύριο – μεθαύριο και στην Ελληνική; 
Πριν από λίγα 24ωρα ανακοίνωσε η τουρκία την εξαγωγή στην Ευρώπη των πρώην συνεργατών της τζιχαντιστών και για ξεκάρφωμα έβαλε και μερικούς στην νεκρή ζώνη του Έβρου. Την στιγμή που αυτούς που ήθελε τους έστειλε μυστικά με τους πρόσφυγες.

Γιατί το πέρασμα και οι διαδρομές των μεταναστών – προσφύγων στο βόρειο τμήμα του Έβρου και μετά δια μέσου των ορεινών όγκων της Κομοτηνής ακολουθεί το παλιό στρατηγικό τουρκικό σχέδιο της Βαριοπούλας;

Γιατί κάποιοι από αυτούς έχουν χοντρό πορτοφόλι και νοικιάζουν μέχρι και ΙΧ για να πάνε ίσα στην Θεσσαλονίκη και άλλοι να κατέβουν στην Αθήνα; ενώ οι εξαθλιωμένοι πρόσφυγες στοιβάζονται σε απάνθρωπες συνθήκες για να μετακινηθούν;

Το προσφυγικό είναι φως φανάρι ότι χρησιμοποιήθηκε από τον τούρκο σαν στρατηγικό εργαλείο πίεσης στην Ευρώπη και αποσταθεροποίησης στην Ελλάδα. 
Αλλά το προσφυγικό με τον ανθρώπινο πόνο που μετέφερε έγινε ΔΟΥΡΕΙΟΣ ΙΠΠΟΣ για να εισέλθουν στην Ευρώπη πυρήνες σκληρών τζιχαντιστών. 
Έχει χαθεί πολύτιμος χρόνος για την αντιμετώπιση αυτού του προβλήματος. 

Εδώ και πολύ καιρό οι τζιχαντιστές εγκαταλείπουν τα πεδία των μαχών. Όσοι λίγοι έμειναν πίσω είναι η οπισθοφυλακή και παίζουν στην θεατρική παράσταση του διαμοιρασμού των εδαφών στην Βόρεια Συρία ( ακόμα και στην επιτάχυνση της δημιουργίας του κουρδικού) 

Τους προηγούμενους μήνες που η Ευρώπη και η Βαλκανική έκλειναν τα σύνορα , η Ελλάδα δεχόταν αυξημένες προσφυγικές ροές. Άραγε ανάμεσα στους εξαθλιωμένους πρόσφυγες του πολέμου πόσοι τρομοκράτες – μακελλάρηδες ερχόταν; 

Και όλοι αυτοί εγκλωβιζόταν στην Ελλάδα. 
Γιατί στην Ελλάδα; 
Η επόμενη στόχευση των διεθνών συμφερόντων και υψηλών στρατηγικών δείχνει ΕΛΛΑΔΑ. 
Καμία λογική δεν μπορεί να αποδεχτεί για ποιο λόγο τα φορτώνουν όλα στην Ελλάδα. 
Όσο και να χρυσώνουν το χάπι οι υπάλληλοι των ξένων, η ανθρώπινη λογική αντιδρά και ψάχνει να βρει εξηγήσεις και δεν βρίσκει. 

Η καταδυνάστευση των μνημονίων και οι εξουθενωτικές πολιτικές τους μαζί με το μη διαχειρίσιμο προσφυγικό και τα προβλήματα που μέρα με την μέρα ανακύπτουν αλλοιώνουν την μορφολογία του χαρακτήρα του Έλληνα. 

Κάποιοι ισχυρίζονται ότι ο Έλληνας και η Ελληνίδα ξυπνάει, εμείς όμως θα πούμε ότι δεν ξυπνάει αλλά αγριεύει γιατί δεν τους δίνουν τόσα χρόνια πειστικές πληροφορίες για το τι συμβαίνει τελικά. 
Ουδείς θέλει ακρότητες εκτός από τα άκρα που έχουν τις άκρες τους σε ξένες υπηρεσίες. 

Όμως πολλοί είναι αυτοί που θέλουν ο Έλληνας το επόμενο διάστημα να μην κοιμάται ήσυχα, αλλά να βρίσκεται εσαεί υπό καθεστώς τρόμου, ώστε να είναι ευάλωτος στις κατηγορίες τους και εύκολα διαχειρίσιμος στα θηρία της τρομοκρατίας που του ετοίμασαν μέσα στις πόλεις του. 

Πριν μερικούς μήνες και πριν προκύψουν τα παραπάνω ένας γέροντας μας διαμήνυσε το εξής και το επισημάναμε στην αρθρογραφία μας: «θέλουν την Ελλάδα μισή της μισής» 
Και ένας άλλος παππούλης πριν χρόνια μας τόνισε: «να ξέρατε τι θηρία σας ετοίμασαν οι δήθεν φίλοι σας;» 
Και τώρα τι κάνουμε αδελφοί; 

Πρέπει να βάλουμε το μυαλό να δουλέψει και το φιλότιμο μαζί με την ανθρωπιά και την λεβεντιά να σχεδιάσουν την επιβίωση μας διότι όλα τα σχέδια τους κορυφώνονται σιωπηλά προς το παρόν ,μυστικά πίσω από τις πλάτες μας. 

ΣΤΩΜΕΝ καλώς 

Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας

Από μια τριχιά κρέμεται η επιβίωση της Δύσης

Πέρασαν 4 χρόνια από τότε που γράφτηκε αυτό το άρθρο. Διαβάστε προσεκτικά τα όσα αναφέρει ο μουσουλμάνος για την Δύση, το Ισλάμ και τους "πρόσφυγες"... Τα συμπεράσματα είναι δικά σας...

Του Ανδρέα Ανδριανόπουλου

Για τις ανάγκες του νέου μου βιβλίου για το Αζερμπαϊτζάν, συνομίλησα προ καιρού με ένα μετριοπαθή αλλά πιστό μουσουλμάνο της κοινότητας του Αμπού Μπεκρ, στο Μπακού, που δεν μάσησε τα λόγια του:
"Εδώ στο Αζερμπαϊτζάν έχουμε εξασφαλίσει μια πραγματική όαση μετριοπάθειας και ηρεμίας. Τα πράγματα όμως δεν είναι παντού και για πάντα έτσι. Εσείς στη Δύση" μου σημείωσε με έμφαση, "κρίνετε τα πράγματα μέσα από τις δικές σας θρησκευτικές και πολιτιστικές αξίες και αντιλήψεις. Γι’ αυτό και συνήθως δεν καταλαβαίνετε τι ακριβώς συμβαίνει".

"Μα αντιδρούμε με ανθρωπισμό και με στήριγμα την ανοχή" του αντέτεινα.

"Αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα σας" αποκρίθηκε. "Οι μουσουλμάνοι στη Δύση δεν ενσωματώνονται στον δικό σας τρόπο ζωής και στις δικές σας αξίες και αρχές. Κι αντιδρούν με τον δικό τους τρόπο, διατηρώντας άσβεστες και τις αντιλήψεις άλλα και το μίσος που τους πλημμυρίζει. Εσείς σκέφτεστε ανθρωπισμό, λχ με τους πρόσφυγες, κι εισπράττετε τρομοκρατική βαρβαρότητα και φόνους. Απλά και μόνο επειδή είσαστε Δυτικοί και όχι μουσουλμάνοι. Οφείλετε να κατανοήσετε κάποιες θεμελιώδεις ισλαμικές αρχές. Που δεν μπορεί να τις απεκδυθεί κανένας αφοσιωμένος στις παραδόσεις μουσουλμάνος, όπου κι αν βρίσκεται. Λ.χ. η αρχή της "μετακίνησης" (χαιζίρια). Σύμφωνα με το Κοράνι και πολλά "χαντίντ" (πράξεις κι ερμηνείας των εφαρμογής των κανόνων) αποτελεί ιερή υποχρέωση για κάθε πιστό η μετεγκατάσταση σε κομμάτια γης που δεν είναι, καθ’ όλον η εν μέρει, ελεγχόμενα από το Ισλάμ. Με βάση τις εντολές της "ντα’ ουα", που αποτελούν ένα είδος ισλαμικής επιταγής, όλοι αυτοί οφείλουν να εργασθούν για την διάδοση του μηνύματος του Ισλάμ και την εγκαθίδρυση ενός ισλαμικού κράτους". 

"Εννοείς δηλαδή πως η ροή μεταναστών ή προσφύγων γίνεται βάσει σχεδίου για την εσωτερική υπονόμευση των δυτικο- χριστιανικών χωρών;"

"Αυτό που λέω είναι πως, ανεξαρτήτως προθέσεων, οι γραφές καθοδηγούν τον πιστό μουσουλμάνο σε τέτοια συμπεριφορά. Όλοι οφείλουν, με τον ένα η τον άλλο τρόπο, να ενταχθούν, αυτοί και ο κόσμος στον οποίο ζουν, στο ‘Νταρ αλ Ισλαμ’ –στον κόσμο δηλ. του Θεού. Ενόσω εσείς επιμένετε και ομιλείτε για ανθρωπισμό, υποδοχή προσφύγων με τρόπο ανοικτό και με στόχο την ομαλή αφομοίωση, αυτοί θα συνεχίσουν να δουλεύουν για την σταδιακή επιβολή της Σαρία (ισλαμικού νόμου) και την καθυπόταξη των καφίρων (άπιστων). Σε εποχές εντάσεων μάλιστα αυτός ο στόχος μπορεί να πάρει την μορφή τρομοκρατικών κινήσεων και ένοπλων συγκρούσεων. Όλος ο κόσμος αποτελεί δυνάμει προέκταση της εξουσίας του Ισλάμ. Η τζιχάντ (ο αγώνας) για την επιβολή του μπορεί να πάρει (καί να νομιμοποιείται γι’ αυτό) κάθε μορφή". 

Δυστυχώς η Δύση έχει τα μάτια κλειστά. Αντιδρώντας με την λογική και τον φιλελεύθερό της ανθρωπισμό υπογράφει την θανατική της καταδίκη. Οι φρικαλεότητες στο Παρίσι δεν αποτελούν παρά το ξεκίνημα μιάς σειράς τέτοιων αποτρόπαιων πράξεων. Εκκολάπτουμε μόνοι μας το φίδι που ετοιμάζεται να μας θανατώσει. Θα συνιστούσα δύο εντυπωσιακά (γαλλικά αλλά μεταφρασμένα στα ελληνικά) βιβλία. Τον "Γερμανό Μουζαχεντίν" και την Υποταγή που περιγράφουν γλαφυρότατα όσα συμβαίνουν στις δυτικές ισλαμοκρατούμενες γειτονιές. Και προδιαγράφουν μάλλον έντονα ανησυχητικές προοπτικές.

Το πρόβλημα είναι το ίδιο το Ισλάμ κι όχι απλά οι τρομοκράτες. Θα σημειώσω μερικά πράγματα για να θεμελιώσω την άποψή μου.

Έχετε διαπιστώσει καμία κινητοποίηση "μετριοπαθών" μουσουλμάνων σε ολόκληρο τον Δυτικό κόσμο εναντίον των φρικαλεοτήτων που διαπράττουν οι φανατικοί; Δεν σας προβληματίζει αυτή η περίεργη σιωπή; 

Γιατί η ροή των προσφύγων από τις εμπόλεμες περιοχές προς την Δύση πήρε τέτοια μεγάλη ένταση τους τελευταίους μήνες; Ο πόλεμος στην Συρία ξεκίνησε το 2010 – 2011. Γιατί τώρα; Μήπως συνδέεται με την δήλωση του ηγέτη του Ισλαμικού Χαλιφάτου τον Φεβρουάριο του 2015 πως "θα πλημμυρίσουμε την Δύση με μετανάστες ώστε να κυριαρχήσουμε στις κοινωνίες αυτές από μέσα" περνώντας το κυρίαρχο μήνυμα του Ισλάμ;

Είναι υποχρεωμένοι ή όχι όλοι οι μουσουλμάνοι να ακολουθήσουν, μόλις υπάρξει ανάγκη, το μήνυμα του Μωάμεθ (μέσα από το Κοράνι και τα Χαντίντ [ιερές διδασκαλίες]) για μετακίνηση (Al Hijra) ώστε να καταληφθούν πλημμυρισμένες από μέσα περιοχές των απίστων;

Οφείλουν να δείχνουν υποταγμένοι και υπάκουοι μέχρι να είναι σε θέση να κινητοποιηθούν και να εφαρμόσουν την Σαρία; Ηδη σε περιοχές που έχουν σημαντικά μεγάλους αριθμούς απαιτούν αλλαγές στις τοπικές συνήθειες και πρακτικές (στο Ντύσσελντορφ πέτυχαν μόλις την περασμένη εβδομάδα την κατάργηση στα σχολεία της χριστιανικής γιορτής του Αγίου Μαρτίνου και την μετονομασία της σε γιορτή του φωτός, στο Μόναχο ζήτησαν τον Οκτώβριο κατάργηση του Octoberfest διότι γυναίκες πίνουν δημόσια μπύρα, στο Montgomery County των ΗΠΑ απαίτησαν –και πέτυχαν– από τριετίας την κατάργηση του Χριστουγεννιάτικου δένδρου ενώ σε περιοχές της Γαλλίας απαιτούν να εξαιρούνται μουσουλμάνοι στα σουπερμάρκετ από τον χειρισμό ποτών και χοιρινού για εξυπηρέτηση πελατών.

Γιατί ουδείς πρόσφυγας από Συρία, Ερυθραία και Αφγανιστάν δεν μετακινείται στις εύπορες μουσουλμανικές χώρες της Αραβίας και του Κόλπου. Και μετακινούνται όλοι μαζικά προς την Ευρώπη. Έχουν μετακινηθεί μοναχά σε Τουρκία, Ιορδανία, Λίβανο και Αίγυπτο. Όπου οικονομικά είναι αδύνατη η συντήρησή τους κι έτσι στοιβάζονται σε στρατόπεδα με στόχο την μετακίνησή τους μετά... προς την Ευρώπη!!!

Η Ευρώπη επιμένει να πιστεύει πως θα λύσει όλα της τα προβλήματα "αγοράζοντας" την έξοδό της από την όποια κρίση. Με την λογική και νοοτροπία αυτή δεν έκανε τίποτα μετά τις σφαγές στην Μαδρίτη, το Λονδίνο και τις προηγούμενες εγκληματικές ενέργειες στο Παρίσι. Γεμίζοντας με μουσουλμάνους, που βαθιά όλοι τους πιστεύουν στην μελλοντική κυριαρχία του Ισλάμ, κι ανεξάρτητα τρόπων υποδοχής τους το ζήτημα της εσωτερικής υπονόμευσης εξακολουθεί να υπάρχει.

Οι αεροπορικοί βομβαρδισμοί δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να δώσουν λύση. Όπως δεν έδωσαν μέχρι τώρα. Μόνο αν προσχωρήσουμε στην Ρωσική λογική αντιμετώπισης του Χαλιφάτου –χτυπήματα δηλ από το έδαφος– θα μπορέσει να γίνει κάτι. Η Ρωσική λογική είναι ξεκάθαρη. Χρησιμοποίηση των δυνάμεων του Ασσάντ –που είναι Αλεβίτες και δεν έχουν πρόβλημα να εντοπίσουν και να τσακίσουν τους Σουνίτες του ISIS– και Ιρανούς (πάλι Σιίτες) και Σιιτικές πολιτοφυλακές από το Ιράκ για να επιτευχθεί η αντίδραση στα κελεύσματα των Σαλαφιστών κι η εξολόθρευση των βάρβαρων φονιάδων του Χαλιφάτου.

Διπλωματικά θα πρέπει να απαιτήσουμε (σαν Ελλάδα) από εταίρους και ΝΑΤΟ την υποχρέωση των συμμαχικών χωρών να κόψουν κάθε βοήθεια και οικονομική σχέση με χώρες που είτε δεν δέχονται επιστροφή μεταναστών στα εδάφη τους (λχ Πακιστάν, Μπανγκλαντές, Σομαλία, Ερυθραία κλπ) είτε διακοπή κάθε (οικονομικής κυρίως) σχέσης με χώρες ενίσχυσης των ακραίων (Κατάρ, Σαουδική Αραβία, Εμιράτα).

Οι ηγέτες της Ευρώπης ανησυχούν ακόμη για το αν έχουμε οργανωμένες καλές υποδομές να δεχθούμε τους πρόσφυγες!!! Ουδείς ανησυχεί για το αύριο. Ποιες είναι οι προοπτικές ή και οι στόχοι αυτών των ανθρώπων. Η Δημοκρατία δεν θα κινδυνεύσει από την οργή μας. Συνθλίβεται από την περιφρόνηση των αρχών της και την εμμονή των μεταναστευτικών φύλων να επιβάλουν τις δικές τους αξίες κι αρχές. Αντί να ενσωματώνονται στην κουλτούρα της Ευρώπης οι μετανάστες / πρόσφυγες, απαιτούν να ενσωματωθεί η ευρωπαϊκή κουλτούρα στην δική τους! Και στις περιπτώσεις που η Ευρώπη αντιδρά, στο όνομα του Άλλαχ γίνονται εγκλήματα εναντίον απλών ανθρώπων.

Η πρωταρχική υποχρέωση κάθε έθνους απέναντι στην ιστορία και τους νεκρούς του είναι ο πόλεμος για την υπεράσπιση του εαυτού του – με στόχο την κατανίκηση του εχθρού του μέχρι την τελική ολοκληρωτική επιτυχία. Η Δύση όμως εξακολουθεί να αρνείται να αντιδράσει έτσι. Κι ακούγονται φωνές για δικές της ευθύνες απέναντι στις εξελίξεις. Ποιες ευθύνες. Πότε είχε η Γερμανία, η Σουηδία, η Νορβηγία, η Δανία, η Ισπανία και τόσοι άλλοι αποικίες στη Μέση Ανατολή. Για να μην ξεχνάμε, αν πάμε ιστορικά όσο πίσω πηγαίνουν οι μουσουλμάνοι, πως δώσαμε μάχες και στην Ανδαλουσία, και στο Πουατιέ της Γαλλίας , και στον Τάρανδα και στη Βουδαπέστη και στη Βιέννη για να αποκρούσουμε τις κατακτητικές στρατιές του Ισλάμ. 

Η σωτηρία της Δύσης κρέμεται πλέον στην κυριολεξία από μια τριχιά. Και δεν φαίνεται να το συνειδητοποιεί. Ο Γιούνκερ δείχνει έτοιμος να τσιμπήσει το μαγουλάκι του Αλ Μπαγκντατί (τον αρχηγό των τζιχαντιστών), αν τον συναντούσε!! Με το πορτοφόλι έτοιμο μάλιστα, για να τον στηρίξει αν χρειασθεί και οικονομικά...

Ζούμε πλέον από τις αναθυμιάσεις των επιτευγμάτων των προγόνων μας, κι αυτωνών που πολέμησαν και πέθαναν στο βωμό της ελευθερίας και των ατομικών δικαιωμάτων. 
Η τριχιά όμως πλέον αδυνατίζει. Κι ο χρόνος τελειώνει... 

Capital
το είδαμε ΕΔΩ

Αντιδημοκρατικοί Συνοδοιπόροι

Του Κώστα Δημ Χρονόπουλου 
(Αρθρογράφου -Σχολιογράφου)

Οι Νεοέλληνες έχουν αναγορεύσει σε ιερά φετίχ και τα προσκυνούν, ορισμένα πράγματα/ θεσμούς/κατεστημένα. Αγκιστρώνονται σε αυτά και τα υπηρετούν με κάθε μέσο και κάθε κόστος. 
Αδιαφορούν για το βαρύ τίμημα, τις επώδυνες συνέπειες, που έχει αυτή τους η τακτική /πρακτική.
Χαρακτηριστικότατο παράδειγμα: Η απεργία. 

Το δημοκρατικό δικαίωμα /κατάκτηση των εργαζομένων, καταστρατηγεί (στην πράξη) την ... δημοκρατία (!...).
Την βασική της αρχή /θεμέλιο: την αρχή της πλειοψηφίας.

Μια δράκα (εκλεγμένων) ανθρώπων -συνδικαλιστών - αποφασίζει για λογαριασμό εκατοντάδων χιλιάδων. 

Συνεπώς, προκειμένου να αποκατασταθεί το δημοκρατικό έλλειμμα της αρχής της πλειοψηφίας, θα πρέπει να ισχύει μια ευρύτερη απόφαση της πλειονότητας των εργαζομένων και όχι ολίγων συνδικαλιστών. 

Εκείνο επίσης το οποίο φαίνεται πως παραθεωρείται από τους Εργατοπατέρες είναι η άγνοια της αποστολής τους. 
Όλοι μας - άρα και εκείνοι - οφείλουμε να ενδιαφερόμαστε, πρωτίστως, για το κοινωνικό σύνολο και όχι μόνον για το ατομικό, συνδικαλιστικό ή κομματικό μας συμφέρον.

Το να ταλαιπωρούνται -συχνά -πυκνά- και συνήθως άνευ σοβαρού λόγου - εκατομμύρια άνθρωποι, να χάνουν το μεροκάματό τους κ.ο.κ, δεν είναι ό ,τι το καλύτερο.
Ιερό το δικαίωμα της απεργίας. Ιερότερο και ουσιαστικότερο το δικαίωμα στην εργασία. 

Καιρός ήταν (μετά από πολυετή καθυστέρηση και απαράδεκτη αδιαφορία, χάριν κομματικών σκοπιμοτήτων, από όλες τις προηγούμενες Κυβερνήσεις, χωρίς εξαιρέσεις δυστυχώς) να αλλάξει η παράλογη, άδικη, αντιδημοκρατική αυτή πρακτική.

Οι αλλαγές που επιχειρεί η Κυβέρνηση, ενοχλούν και οδηγούν σε νέες απεργιακές κινητοποιήσεις, αφού κάποιοι χάνουν κεκτημένα.
Πως ανεχόμαστε -ως κοινωνία/πολιτεία/πολίτες- να γίνεται πχ πολύωρη στάση =χειρόφρενο στα ΜΜΜ επειδή 10 συνδικαλιστές ενός κλάδου ... συνεδριάζουν; 

Οι χιλιάδες εργαζόμενοι στον κλάδο προφανώς δεν συμμετέχουν στη σύσκεψη αυτή. Επομένως γιατί να μην εργαστούν; Γιατί να ταλαιπωρηθούν (και να ξοδευτούν σε ταξί) κάποιες εκατοντάδες χιλιάδες αθώων και ανεύθυνων συμπολιτών τους; 

Πρόκειται για αήθη, αντιδημοκρατική, παράλογη και ανάλγητη συμπεριφορά ευάριθμων ανθρώπων σε βάρος των πολλών. 
Εδώ, με την ευκαιρία, θα ήθελα να υπογραμμίσω την απαξίωση των αρχών της Δημοκρατίας. Φαινόμενο το οποίο δεν αφορά μόνον στον Συνδικαλισμό, αλλά και στον Κοινοβουλευτισμό / το Κ.Δ. Πολίτευμά μας. 
Εκλέγουμε τους 300 Εθνογονείς μας, κάποια Κόμματα προκειμένου να μας εκπροσωπήσουν και όχι να μας αγνοήσουν.
Στην πράξη - αφελώς- εκδίδουμε λευκές επιταγές, αφού οι κ. κ εκλεγμένοι εκλεκτοί μας πολιτεύονται όπως εκείνοι νομίζουν. Και μάλιστα ανεξάρτητα ή και ενάντια με όσα προεκλογικά είχαν υποσχεθεί. 

Για σοβαρά ζητήματα θα πρέπει να διεξάγονται: Δημοψηφίσματα. 

ΥΓ Ισχύει η ίδια νοσηρή, αντιδημοκρατική νοοτροπία των ποικιλώνυμων Θωκούχων (=κατόχων θώκων): ότι μπορούν να αποφασίζουν, να διατάσσουν και να αγνοούν προκλητικά την πλειονότητα. 
Συνδικαλισμός και Εξουσιαστές αποτελούν συγκοινωνούντα δοχεία αντιδημοκρατικότητας.

Βίοι παράλληλοι, επάλληλοι, αλληλουποστηριζόμενων και αλληλοτροφοδοτούμενων αντιδημοκρατικών συνοδοιπόρων. 
Αντί να υπηρετούν (ελάχιστες οι εξαιρέσεις του κανόνα) το συμφέρον του κοινωνικού συνόλου, υπηρετούν ευλαβικά το ατομικό, το κομματικό ή το συνδικαλιστικό τους συμφέρον.
Συμπερασματικά επιβάλλονται αλλαγές γενικότερα ώστε να ισχύει - ως κυρίαρχη -η θεμελιώδης αρχή της πλειοψηφίας, η οποία εκφράζει τους πολλούς και συνάδει με την δημοκρατία.

Ο Μπασάρ αλ-Άσαντ απαντά στα ερωτήματα των Σύρων για το βόρειο τμήμα της χώρας

Στις 22 Οκτωβρίου, ο Σύρος πρόεδρος πραγματοποίησε μια επίσκεψη- έκπληξη στο βορειοδυτικό μέτωπο, όπου το κυβερνείο της Ιντλίμπ είναι υπό κατοχή πολιτοφυλακών της διεθνούς τρομοκρατίας, τις οποίες ο Ερντογάν εγγυήθηκε στο πλαίσιο της διαδικασίας της Αστανά, που ξεκίνησε το Ιανουάριο του 2017 και βασίζεται σε τριμερή συμφωνία Τουρκίας-Ιράν-Ρωσίας για την παύση των εχθροπραξιών στη Συρία. 

Ο πρόεδρος δήλωσε στους στρατιώτες του Συριακού Αραβικού Στρατού ότι το μέτωπο της Ιντλίμπ ήταν όσο προτεραιότητα όσο είναι και το βορειοανατολικό μέτωπο [Αλ-Τζαζίρα] από όπου εισέβαλαν οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Γαλλία, κ.λπ., δήθεν για να την υποστήριξη των Κούρδων αυτονομιστών, τόσο πριν όσο και μετά τη μερική εγκατάλειψη τους από την αμερικανική κυβέρνηση.

Την ίδια μέρα υπογράφηκε τουρκο-ρωσική συμφωνία που επικυρώνει την πλήρη αποχώρηση των κουρδικών δυνάμεων, οι οποίες θεωρούνται τρομοκράτες από τον Ερντογάν, σε 30 χιλιόμετρα από τα τουρκικά σύνορα και κατά μήκος των 440 χιλιομέτρων που χωρίζουν τον ποταμό Ευφράτη από το Ιράκ, ενώ ότι η Τουρκία θα ικανοποιηθεί με 120 χλμ και 30 χλμ βάθους μεταξύ Tαλ Αμπίαντ και Ρας αλ-Αίν, αντί της δήθεν "ζώνης ασφαλείας" μήκους 450 χλμ.

Μια ρωσο-τουρκική συμφωνία που έσπειρε αμφιβολίες σχετικά με τον ρώσο σύμμαχο, ο οποίος δεν έπαψε ποτέ να υπερασπιστεί την κυριαρχία, ενότητα και εδαφική ακεραιότητα της Συρίας, και του οποίου ο λόγος είναι γενικά πιο αξιόπιστος από τα ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών στα μάτια των Σύρων. 

Είναι ακριβώς η ενότητα για το θέμα αυτό που έχομε εξαχθεί από τη συνέντευξη της 31ης Οκτωβρίου του Σύρου πρόεδρου Μπασάρ αλ-Άσαντ στους δημοσιογράφους (βίντεο) δύο εθνικών καναλιών: της al-Souriya και της Akhbariya. [σ.τ.μ.].
***

Ερώτηση: Στους συριακούς δρόμους τέθηκαν ερωτήματα σχετικά με τη ρωσο-τουρκική συμφωνία της 22ας Οκτωβρίου, μεταξύ των άλλων για διατήρηση του status quo στην περιοχή της τουρκικής επίθεσης μεταξύ της Tαλ Αμπιάντ και του Ρας αλ-Αιν με βάθος 32 χλμ. Ορισμένοι έχουν ερμηνεύσει αυτή τη συμφωνία ως νομιμοποίηση της τουρκικής κατοχής, ιδιαίτερα επειδή δεν αναφέρει κανένα ρόλο να αποδίδεται στη Συρία στην περιοχή αυτή. Τι απαντάτε σε αυτό; 

Πρόεδρος Άσαντ: Πρώτον, οι ρωσικές αρχές ήταν σαφείς σε όλο αυτό το πόλεμο και πολύ πριν την εγκατάσταση μιας ρωσικής βάσης το 2015, για τη στήριξη του συριακού στρατού, με βάση το διεθνές δίκαιο, τη κυριαρχία της Συρίας και την εδαφική της ενότητα. Πρόκειται για ένα θέμα που δεν έχει αλλάξει ούτε πριν, ούτε μετά, ούτε σύμφωνα με τις διαφορετικές συνθήκες. 

Ωστόσο, η ρωσική πολιτική βασίζεται στο να εργαστεί στην πραγματικότητα των γεγονότων, γεγονός που κατέστησε δυνατή την επίτευξη δύο πραγμάτων: πρώτον, την απόσυρση των ένοπλων ομάδων από βορρά προς νότο σε συντονισμό με το συριακό στρατό και, σε αντάλλαγμα , την άνοδο του συριακού στρατού προς τα βόρεια στην περιοχή που δεν έχει καταληφθεί από τον Τούρκο. Αυτό το αποτέλεσμα είναι από μόνο του θετικό, αν και δεν αναιρεί την αρνητική επίδραση της τουρκικής παρουσίας, μέχρι να αποβληθεί τελικά με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. 

Πράγματι, η ρωσοτουρκική συμφωνία είναι προσωρινή και ορισμένης διάρκειας. Πάρτε, για παράδειγμα, τις ζώνες απο-κλιμάκωσης σε οποιοδήποτε από τα στάδια, όταν ορισμένοι πίστεψαν ότι θα είναι αμετάκλητες και θα επέτρεπαν στους τρομοκράτες να παραμείνουν απεριόριστα στις περιοχές που είχαν καταλάβει. Όχι, η αλήθεια είναι ότι αυτή ήταν μια ευκαιρία για την προστασία των αμάχων, αφενός, από την άλλη πλευρά, να βρεθούν ευκαιρίες για διάλογο με τους τρομοκράτες, έτσι ώστε να εγκαταλείψουν αργότερα αυτές τις περιοχές.

Πρέπει λοιπόν να κάνουμε διάκριση μεταξύ των τελικών στόχων - ή των στρατηγικών - και της τακτικής. Αυτή η πρώτη πτυχή κάνει, ότι βραχυπρόθεσμα, αυτή η συμφωνία είναι καλή. Αλλά επιτρέψτε μου να σας διαφωτίσω για άλλες πτυχές που πηγαίνουν προς την ίδια κατεύθυνση. 

Καταρχάς, εκτός από το γεγονός ότι η τουρκική εισβολή εκφράζει τις επιβλαβείς φιλοδοξίες της Τουρκίας, αντικατοπτρίζει επίσης την αμερικανική βούληση. Ο Τούρκος έχει τις επιθυμίες του και η ρωσική σχέση - που εδραιώνεται με βάση τις ρωσικές αρχές και συμφέροντα - είναι μια καλή σχέση επειδή, αφενός, περιορίζει αυτές τις επιθυμίες, από την άλλη, κόβει το δρόμο στο το αμερικανικό παιχνίδι στα βόρεια της χώρας.

Στη συνέχεια, για λόγους σαφήνειας, θα εξετάσω την πρόσφατη γερμανική πρόταση που υποστηρίζεται άμεσα από το ΝΑΤΟ. Ο Γερμανός – ο οποίος εκφράζεται μόνο στο όνομα της Αμερικής και αφού το ΝΑΤΟ είναι η Αμερική - μίλησε για την αποκατάσταση της ασφάλειας στην ίδια περιοχή, μέσω μιας διεθνούς κηδεμονίας. Με άλλα λόγια, πρόκειται κ’ εδώ για μια προσπάθεια που στοχεύει στο να εξέλθει το συριακό κράτος από την περιοχή και τη διαίρεση του.

Επομένως, με τη συμφωνία αυτή, ο Ρώσος περιόρισε τον Τούρκο, έκοψε τον δρόμο στον Αμερικάνο και έκοψε επίσης το δρόμο προς την έκκληση για διεθνοποίηση που πρότεινε ο Γερμανός.

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο λέμε ότι η συμφωνία αυτή είναι ένα θετικό βήμα που δεν επιτρέπει να αποκατασταθούν τα πάντα, δεδομένου ότι η τουρκική κατοχή δεν τελείωσε ξαφνικά, αλλά μειώνει τις ζημιές και προετοιμάζει το έδαφος για την απελευθέρωση αυτής της περιοχής σε ένα μέλλον που ελπίζουμε να είναι πολύ κοντά. 

Ερώτηση: Κύριε Πρόεδρε, αφού περιγράψατε τη συμφωνία ως προσωρινή, δεδομένου ότι η Τουρκία, όπως την γνωρίζουμε, δεν σέβεται ούτε τις συμφωνίες ούτε τις δεσμεύσεις της, το ερώτημα είναι: τι θα συμβεί εάν δεν βγει από τις περιοχές που πέρασαν υπό τον έλεγχό της κατά την πρόσφατη επίθεση της; Έχετε δηλώσει πολλές φορές ότι το συριακό κράτος θα χρησιμοποιήσει κάθε μέσο για να υπερασπιστεί τον εαυτό του. Στην πράξη, μήπως η ρωσοτουρκική συμφωνία εμπόδισε τη χρήση αυτών των μέσων; 

Πρόεδρος Άσαντ: Ας πάρουμε ένα άλλο παράδειγμα, αυτό της Ιντλίμπ στο πλαίσιο της διαδικασίας της Αστανά, η οποία ορίζει ότι η Τουρκία πρέπει να αποχωρήσει από αυτήν, κάτι που δεν έχει κάνει, ενώ εργαζόμαστε για να την ελευθερώσουμε. Μια απελευθέρωση που πήρε ένα χρόνο καθυστέρησης, κατά τη διάρκεια της οποίας δόθηκαν όλες οι εναλλακτικές δυνατότητες για την πολιτική διαδικασία, στους πολιτικούς διαλόγους και στις διάφορες προσπάθειες απομάκρυνσης των τρομοκρατών. Όλες οι δυνατότητες εξαντλήθηκαν και, τελικά, ξεκινήσαμε την απελευθέρωσή της, προφανώς προοδευτική, μέσω μιας στρατιωτικής επιχείρησης.

Το ίδιο θα συμβεί και για το βόρειο τμήμα της χώρας μόλις εξαντληθούν όλες οι πολιτικές δυνατότητες, λαμβάνοντας υπόψη ότι ο Ερντογάν έχει ως στόχο, από την αρχή του πολέμου, να δημιουργήσει ένα πρόβλημα μεταξύ του τουρκικού λαού και του συριακού λαού, έτσι ώστε ο τουρκικός λαός να γίνεται εχθρός μας. Το τι θα συνέβαινε σε περίπτωση στρατιωτικής αντιπαράθεσης, ενώ ο τουρκικός στρατός ήταν με το συριακό στρατό και συνεργαζόταν μαζί μας μέχρι ακραίο όριο, μέχρις ότου ο Ερντογάν στράφηκε εναντίον του.

Γι 'αυτό, στην αποστολή μας, πρέπει να διασφαλίσουμε ότι η Τουρκία δεν θα είναι εχθρικό κράτος. Σήμερα ο Ερντογάν και η ομάδα του είναι εχθροί. Είναι εκείνος που οδηγεί αυτές τις πολιτικές. Αλλά μέχρι στιγμής, οι περισσότερες πολιτικές δυνάμεις στην Τουρκία αντιτίθενται στις πολιτικές αυτές. Πρέπει να προσέξουμε να μην μετατρέψουμε την Τουρκία σε εχθρό και αυτός είναι ο ρόλος των φίλων: ο ρόλος της Ρωσίας και ο ρόλος του Ιράν.

Ερώτηση: Επιτρέψτε μου, κύριε Πρόεδρε, να ολοκληρώσω την ιδέα, υπενθυμίζοντας τις πρόσφατες ενέργειες των Τούρκων και του Ερντογάν ειδικότερα, την τουρκοποίηση: την οικοδόμηση πανεπιστημίων, και την επιβολή ορισμένων γλωσσών. Αυτές είναι οι διαδικασίες ενός ατόμου που δεν σκέφτεται να εξέλθει. Αφού είπατε ότι θα εξέλθει αργά ή γρήγορα, τι γίνεται με τα διαθέσιμα μέτρα;

Πρόεδρος Αλ-Άσαντ: Ακριβώς. Εάν ο Ερντογάν σκόπευε να εγκαταλείψει την Ιντλίμπ, θα ήταν ήδη έξω. Φυσικά, θα μπορούσατε να μου πείτε ότι στην Ιντλίμπ δεν υπάρχει πραγματικός στρατός. [Βλέπε στο τέλος του άρθρου τον κατάλογο των πολιτοφυλακών της αποκαλούμενης συριακής αντιπολίτευσης, που υποτάσσεται στον Ερντογάν και χαρακτηρίστηκε ως "συριακός εθνικός στρατός ". σ.τ.μ]. 

Αλλά η συριακή αρένα είναι μια ενιαία αρένα και ένα ενιαίο θέατρο επιχειρήσεων, από το νότιο άκρο μέχρι το βορειότερο άκρο της χώρας. Ο Τούρκος είναι ο αμερικανός πράκτορας για τον πόλεμο αυτό. Όπου δώσαμε μάχες, μαχόμασταν κατά του τούρκου πράκτορα. Και αν δεν βγει μέσω όλων των παραπάνω μέσων, δεν θα υπάρξει άλλη επιλογή παρά αυτή του πολέμου. Είναι προφανές. Ωστόσο, λέω ότι βραχυπρόθεσμα πρέπει να αφήσουμε περιθώρια για την πολιτική διαδικασία υπό τις διάφορες μορφές της. Ελλείψει αποτελεσμάτων, θα αντιμετωπίσουμε τον εχθρό και θα πάμε στον πόλεμο. Δεν υπάρχει άλλη επιλογή. 

Ερώτηση: Ωστόσο, παρά τα παραπάνω, ορισμένοι είπαν ότι η απόσυρση των ΗΠΑ από τη βόρεια Συρία, ακολουθημένη της έναρξης της τουρκικής επίθεσης και στη συνέχεια της ρωσοτουρκικής συμφωνίας, αποτελούν μέρος μιας αμερικανο-ρωσο-τουρκικής συμφωνίας. Τι λέτε για αυτό;

Πρόεδρος Αλ-Άσαντ: Ένας τέτοιος λόγος αποσκοπεί στο να ισχυριστεί ότι ο Ρώσος ήταν σύμφωνος ή ότι είχε κλείσει τα μάτια για την τουρκική εισβολή. Όχι, δεν είναι η αλήθεια. Πάνω από ένα χρόνο πριν, ανησυχούσε για τη σοβαρότητα αυτής της [τουρκικής] πρότασης. Όλοι γνωρίζαμε ότι ήταν σοβαρή, αλλά συγκρατιόταν από τις αμερικανικές εντολές ή από τη βούληση των Αμερικανών. Ίσως κάποιοι να κατηγορούν τη Ρωσία για θέσεις που οδήγησαν σε αυτό το αποτέλεσμα, όπως συμβαίνει στα Ηνωμένα Έθνη. Ωστόσο, όπως είπα, ο Ρώσος εργάζεται σε γεγονότα και ως εκ τούτου προσπαθεί να δημιουργήσει όλες τις αναγκαίες πολιτικές συνθήκες για να ανοίξει έναν δρόμο εξόδου του Τούρκου από τη Συρία, να περιοριστούν οι ζημιές που προκάλεσε η Τουρκία ή να περιορίσει τις φιλοδοξίες της, ακόμα πιο καταστροφικές, με την κατοχή περισσότερων εδαφών.

Η Ρωσία σίγουρα δεν αποτελεί μέρος μιας τέτοιας συμφωνίας [ΗΠΑ-Τουρκία-Ρωσία]. Οι ρωσικές συμφωνίες αναγγέλθηκαν πάντοτε δημοσίως, το λεπτομερές κείμενο της ρωσοτουρκικής συμφωνίας αναγγέλθηκε αμέσως στα μέσα ενημέρωσης, καθώς και η συμφωνία μας με τους Κούρδους με τη μεσολάβηση και την υποστήριξη της Ρωσίας.

Ερώτηση: Αντίθετα, οι συναντήσεις μεταξύ Αμερικανών και Τούρκων δεν ανακοινώνονται. Έχετε πει συχνά ότι η ουδέτερη ζώνη ήταν ο πρώτος στόχος του Ερντογάν, από την πρώτη ημέρα του πολέμου στη Συρία. Ο πρόεδρος Ομπάμα αρνήθηκε να δημιουργηθεί μια τέτοια ζώνη. Σήμερα βλέπουμε πράξεις που μάλλον είναι αντίθετες. Μήπως αυτό σημαίνει ότι ο Ομπάμα είναι καλύτερος από το Τραμπ;

Πρόεδρος Αλ-Άσαντ: Δεν πρέπει να ποντάρουμε σε κανέναν Αμερικανό πρόεδρο. Ο Ερντογάν δηλώνει: «Αποφασίσαμε να εισβάλουμε [στη Συρία] και προειδοποιήσαμε τους Αμερικανούς». Με άλλα λόγια, προσπαθώντας να υποκριθεί ότι είναι μια υπερδύναμη ή ο κύριος της απόφασής του, δεν είναι παρά μόνο ένα παιχνίδι μεταξύ του και των Αμερικανών.

Ωστόσο, από την αρχή, οι Αμερικανοί και η Δύση δεν επέτρεψαν σε κανέναν να παρέμβει, επειδή πίστευαν ότι οι διαδηλώσεις θα ανέπτυσσαν και θα διευθετήσαν την υπόθεση. Αυτό δεν συνέβη. Η υπόθεση δεν διευθετήθηκε όπως ήθελαν. Πέρασαν στα όπλα. Η υπόθεση πάλη δεν διευθετηθεί. Τότε στράφηκαν σε εξτρεμιστικές τρομοκρατικές ομάδες, των οποίων η τρελή διδασκαλία έπρεπε να επιτύχει να την διευθετήσει στρατιωτικά. Αλλά δεν τα κατάφεραν. Το καλοκαίρι του 2014, ο ρόλος του Ντάες ήταν να διασπείρει τις προσπάθειες του Συριακού Αραβικού Στρατού. Αυτό το πέτυχε. Σε αυτό το σημείο παρενέβη η Ρωσία.

Καθώς απέτυχαν όλα τα στοιχήματα στο στρατιωτικό πεδίο, τότε, έγινε απαραίτητη η τουρκική εισβολή για να ανατραπεί το τραπέζι. Αυτός είναι ο ρόλος της Τουρκίας.

Όσον αφορά μια από τις ερωτήσεις σας σχετικά με τον Τραμπ, η απάντησή μου μπορεί να σας εκπλήξει. Θα σας πω ότι είναι ο καλύτερος Αμερικανός πρόεδρος. Γιατί; Όχι επειδή η πολιτική του είναι καλή, αλλά επειδή είναι ο πιο διαφανής. Όλοι οι πρόεδροι των ΗΠΑ διαπράττουν κάθε είδους πολιτικών θανάσιμων αμαρτημάτων και εγκλήματα, παίρνουν βραβεία Νόμπελ, παρουσιάζονται ως υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, των ευγενών μοναδικών αμερικανικών αξίων και των δυτικών αξίων εν γένει, αλλά αντιστοιχούν μόνο σε μια ομάδα εγκληματιών που εκπροσωπούν και εκφράζουν τα συμφέροντα των αμερικανικών λόμπι που είναι οι μεγάλες εταιρείες των όπλων, του πετρελαίου κλπ. 

Ο Τραμπ μιλάει με απόλυτη διαφάνεια και λέει, "Θέλουμε το πετρέλαιο". Αυτή είναι η πραγματικότητα της αμερικανικής πολιτικής, τουλάχιστον από του Δεύτερου Παγκόσμιου Πόλεμου. "Θέλουμε να απαλλαγούμε από τον τέτοιο". «Θέλουμε να προσφέρουμε μια υπηρεσία έναντι αυτού του ποσού». Ναι, αυτή είναι η πραγματικότητα της αμερικανικής πολιτικής. Τι μπορούμε να περιμένουμε καλύτερα από έναν διαφανή εχθρό; 
 
Ερώτηση: Ο διοικητής της πολιτοφυλακής των SDF, Mazloum Abdi, δήλωσε μέσω του Τύπου ότι πριν από την [αμερικανική] απόσυρση, ο Τραμπ τους είχε υποσχεθεί να έρθει σε επαφή με τους Ρώσους έτσι ώστε να εξευρεθεί λύση στο κουρδικό ζήτημα μέσω συμφωνίας μεταξύ των Ρώσων και του συριακού κράτους, δίνοντας στους Κούρδους την ευκαιρία να αμυνθούν. Έχει συναφθεί πράγματι τέτοια συμφωνία, κύριε πρόεδρε; Και ποια είναι η τύχη των μη διασυνοριακών περιοχών της συριακής Τζαζίρα [βορειοανατολική Συρία], οι οποίες ελέγχονταν από τις ένοπλες πολιτοφυλακές των εν λόγω SDF; Παραδόθηκαν πράγματι στο συριακό κράτος; Εάν ναι, πώς; Μόνο στρατιωτικά; Ή στρατιωτικά με την επιστροφή των συριακών κρατικών θεσμών;

Πρόεδρος Αλ-Άσαντ: Είτε έλαβε χώρα αυτή η επαφή είτε όχι, ό, τι και να λέει ο Αμερικάνος δεν είναι αξιόπιστο. Και ότι το είπε σ’ έναν φίλο ή σ’ έναν εχθρό, δεν αλλάζει το γεγονός ότι δεν πρέπει να το λογαριάσουμε. Λοιπόν, ας μη σπαταλήσουμε το χρόνο μας για αυτό το σημείο. Η μόνη ρωσική συμφωνία με τους Κούρδους αντιστοιχεί στον ρωσικό ρόλο – για τον οποίο έχουμε ήδη μιλήσει - στη συμφωνία μεταξύ του Συριακού Αραβικού Στρατού και των Κούρδων - ή μάλλον των κουρδικών ομάδων που αναφέρονται οι ίδιες ως SDF, για να μη στιγματίζουμε τους Κούρδους - για την είσοδο του στρατού μας στα εδάφη που έλεγχαν. Ασφαλώς, ο συριακός στρατός δεν μπορεί να εισέλθει με καθαρά στρατιωτικό και ασφαλιστικό σκοπό. Η είσοδός του σηματοδοτεί την είσοδο του συριακού κράτους και επομένως την είσοδο όλων των υπηρεσιών που πρέπει να εξασφαλίσει.

Συνεπώς, η συμφωνία αυτή έχει πραγματοποιηθεί. Έχουμε εισέλθει στις περισσότερες περιοχές αλλά όχι εντελώς. Υπάρχουν ακόμη εμπόδια στα οποία παρεμβαίνουμε άμεσα, επειδή έχουμε πολύ παλιές σχέσεις με αυτές τις ομάδες που χρονολογούνται πολύ πριν από την εισβολή της Τουρκίας. Μερικοί μας απαντούν θετικά, άλλοι όχι. Αλλά η είσοδος του Συριακού Αραβικού Στρατού θα επεκταθεί χωρίς αμφιβολία σε όλες αυτές τις περιοχές, μαζί με την επιστροφή των κρατικών θεσμών, με άλλα λόγια: παράλληλα με την επιστροφή της εξουσίας του κράτους.

Επαναλαμβάνω ότι αυτή η επιστροφή γίνεται σταδιακά, η επίλυση ορισμένων πραγματικών περιστάσεων που απαιτούν χρόνο. Η απουσία του κράτους δημιούργησε νέες πραγματικότητες στον πληθυσμό και δεν μπορούμε να περιμένουμε από τις ένοπλες ομάδες να παραδώσουν αυθόρμητα τα όπλα τους. Το ζητούμε, αλλά η πολιτική μας πρέπει να παραμείνει προοδευτική, ορθολογική και ρεαλιστική. ο απώτερος στόχος του είναι η αποκατάσταση του συνολικού κρατικού ελέγχου. 

reseauinternational  
πηγή 

Ερώτηση: Μετά από όλα αυτά που συνέβησαν· μετά τις επιθέσεις κατά του συριακού κράτους, των πολιτών και του στρατό του · μετά τον επιζήμιο ρόλο που έπαιξαν κατά όλη τη διάρκεια αυτών των ετών πολέμου · μετά την προφανή υποτέλεια τους στον Αμερικανό · μετά από όλα αυτά, κύριε πρόεδρε, εμείς οι Σύροι, μπορούμε να συζήσουμε μαζί με τους Κούρδους;

Πρόεδρος Αλ-Άσαντ: Ας είμαστε ακριβείς. Το θέμα αυτό τίθεται συνεχώς δημόσια και μερικές φορές σε ιδιωτικές συνεδρίες. Ξέρω ότι θέτετε αυτά τα ερωτήματα ανεξάρτητα από τις προσωπικές σας πεποιθήσεις. Αλλά, αυτό που συνέβη κατά τη διάρκεια αυτού του πολέμου είναι μια παραμόρφωση των εννοιών. Ως εκ τούτου, να πούμε ότι ένα συγκεκριμένο τμήμα του πληθυσμού είναι ποιοτικά θετικό ή αρνητικό είναι υποκειμενικό, παράλογο ή ακόμα και αντιπατριωτικό.

Βεβαίως, οι Κούρδοι ενήργησαν ως πράκτορες και πιόνια πιστά στον Αμερικάνο, αλλά παρόμοιες περιπτώσεις υπάρχουν μεταξύ των Αράβων, τόσο στην περιοχή της Αλ-Τζαζίρα [το βορειοανατολικό τμήμα της Συρίας] όσο και σε άλλες περιοχές. 

Το λάθος της εν λόγω ομάδας Κούρδων είναι ότι υποκρίθηκαν ότι ήταν εκπρόσωποι όχι μόνο των Κούρδων, αλλά και των Αράβων και όλων των διαφόρων πληθυσμιακών ομάδων της Αλ-Τζαζίρα. Και, ο Αμερικάνος ήρθε να τους στηρίξει με όπλα και χρήματα, παρμένα προφανώς από ορισμένα αραβικά κράτη του Κόλπου, για να εφαρμόσουν την εξουσία τους σε όλες τις άλλες πληθυσμιακές ομάδες.

Από τότε ξεκινήσαμε να πιστεύουμε ότι όλοι εκείνοι που βρίσκονταν εκεί μέσα ήταν Κούρδοι. Όχι. Από τώρα και στο εξής πρέπει να το συζητήσουμε ως "κόμματα" με τα οποία έχουμε να κάνουμε. Όσο για τους Κούρδους, οι περισσότεροι από εκείνους είχαν πάντα καλές σχέσεις με το συριακό κράτος. Έμειναν πάντα σε επαφή μαζί μας, προτείνοντας πραγματικά πατριωτικές ιδέες, αντιδρώντας θετικά στην είσοδο των στρατευμάτων μας σε ορισμένες περιοχές, με ευτυχία και χαρά τόση όσο και τα άλλα τμήματα του πληθυσμού. Επομένως, η αξιολόγησή τους [όπως τίθεται από την ερώτηση] είναι εσφαλμένη. Διαφορετικά, σημαίνει ότι η Συρία δεν θα είναι ποτέ σταθερή πλέον. 

Ερώτηση: Μα τότε, κύριε πρόεδρε, ποιο είναι το πρόβλημα με τους Κούρδους, ακόμη και πριν από τον πόλεμο; Πού βρίσκεται το πρόβλημα; 

Πρόεδρος Αλ-Άσαντ: Αυτές οι ομάδες υπήρξαν εδώ και δεκαετίες, παρόλο που τις υποστηρίξαμε διατρέχοντας τον κίνδυνο να πληρώσουμε το τίμημα με στρατιωτική σύγκρουση με την Τουρκία το 1998. Την εποχή εκείνη, τους υποστηρίζαμε υποστηρίζοντας τα πολιτιστικά τους δικαιώματα . Σε τι μας κατηγορούν; Κατηγορούν το συριακό κράτος και μερικές φορές το κόμμα του Μπάαθ για σοβινισμό, ενώ στην απογραφή του 1962 το κόμμα αυτό δεν ήταν καν στην εξουσία. Και τώρα μας κατηγορούν ότι στερούμε των πολιτιστικών τους δικαιώματων αυτή τη πληθυσμιακή ομάδα πολιτών.

Ας υποθέσουμε ότι αυτές οι κατηγορίες είναι βάσιμες. Είναι δυνατόν να είμαι άτομο ταυτόχρονα ανοιχτό και κλειστό [προς την ποικιλομορφία]; Είναι δυνατόν το κράτος να είναι ταυτόχρονα ανεκτικό και ανοιχτό, μισαλόδοξο και κλειστό [προς την ποικιλομορφία]; Είναι αδύνατο. 

Ας πάρουμε το παράδειγμα της τελευταίας πληθυσμιακής ομάδας πολιτών που έχουν ενσωματώσει στο συριακό κοινωνικό ιστό: αυτό των Αρμενίων. 
Οι Αρμένιοι ήταν πάντοτε πατριώτες κατ 'εξοχήν, αυτός ο πόλεμος επιβεβαίωσε αναμφισβήτητα αυτό το γεγονός. Παρ 'όλα αυτά, έχουν τις δικές τους εκκλησίες, τις δικές τους ενώσεις και, πιο λεπτό θέμα, τα δικά τους σχολεία. Αλλά όταν είστε προσκεκλημένος να παρευρεθείτε σε κάποια από τις εορταστικές εκδηλώσεις τους, γάμο ή άλλες ευκαιρίες - έχω φίλους Αρμένιους και παραβρέθηκα σε γιορτές τους σε άλλες εποχές - τους ακούς να τραγουδούν τραγούδια από την κληρονομιά τους, ακολουθούμενα από πατριωτικά τραγούδια πολιτικής διάστασης. Υπάρχει μήπως μεγαλύτερη ελευθερία; Και αυτό, γνωρίζοντας ότι αυτή η ομάδα της παγκόσμιας αρμενικής διασποράς είναι εκείνη που έχει το λιγότερο ενσωματωθεί στη γύρω κοινωνία. Έχει ενσωματωθεί αλλά δεν έχει αφομοιωθεί και έχει διατηρήσει όλα τα χαρακτηριστικά της.

Γιατί να είμαστε ανοιχτοί εδώ και κλειστοί αλλού; Επειδή υπάρχουν αποσχιστικές προτάσεις και βλέπουμε χάρτες να κυκλοφορούν για την προώθηση ενός Συριακού Κουρδιστάν ως μέρος ενός μεγάλου Κουρδιστάν. Έχουμε το δικαίωμα να υπερασπιστούμε την ακεραιότητα της επικράτειάς μας και να είμαστε επιφυλακτικοί για τα αποσχιστικά σχέδια, αλλά δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τη συριακή ποικιλομορφία. Αντίθετα, θεωρούμε ότι αυτή η πολυμορφία είναι όμορφη και πλούσια. Ένας πλούτος που σημαίνει "δύναμη".

Ωστόσο, η ποικιλομορφία είναι ένα πράγμα, και η διαίρεση, η αυτονόμηση και ο διαμελισμός της χώρας είναι ένα άλλο απόλυτα αντίθετο πράγμα. Έτσι έχει το πρόβλημα
[...]

Ερώτηση: Ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ έχει δηλώσει την πρόθεσή του να διατηρήσει έναν ορισμένο αριθμό στρατιωτών στη Συρία, να αναπτύξει ορισμένες μονάδες στα σύνορα με τη Ιορδανία και το Ισραήλ, ενώ άλλες μονάδες θα προστατεύσουν τα πετρελαϊκά κοιτάσματα. Τι νομίζετε για αυτό και πώς θα αντιδράσει το συριακό κράτος σε αυτή την παράνομη παρουσία;

Πρόεδρος Αλ-Άσαντ: Πέραν αυτών των δηλώσεων, ο Αμερικάνος είναι κατακτητής. Είναι παρόν στα βόρεια, στα νότια, στα ανατολικά και στα δυτικά και το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Για άλλη μια φορά, δεν λαμβάνουμε υπόψη τις δηλώσεις του αλλά την πραγματικότητα. Πώς να αντιδράσουμε σε αυτήν την πραγματικότητα; Σύμφωνα με τις στρατιωτικές προτεραιότητες, όπως είπα και πριν, δηλαδή, έχουμε ορισμένες περιοχές να απελευθερώσουμε πριν φθάσουμε στις περιοχές τις οποίες δεν έχει αφήσει ο Αμερικάνος.

Δεν θα χρησιμοποιήσω πομφολυγώδεις διακηρύξεις λέγοντας σας ότι θα στείλουμε το Στρατό μας για να πολεμήσει την Αμερική. Μιλάμε για μια μεγάλη δύναμη, μήπως έχουμε τα μέσα; Νομίζω ότι το θέμα είναι σαφές για μας Σύρους.

Θα πάμε προς την Αντίσταση; Σε αυτή την περίπτωση, η μοίρα του Αμερικάνου θα είναι συγκρίσιμη με ό, τι συνέβη στο Ιράκ. Όμως, ο όρος "Αντίσταση" απαιτεί μια λαϊκή διάθεση αντίθετη στη συνεργασία [με τον εχθρό]. Ως εκ τούτου, ο φυσικός ρόλος του κράτους είναι να δημιουργήσει όλες τις προϋποθέσεις να υποστηρίξει οποιαδήποτε μορφή εθνικής Αντίστασης ενάντια στον κατακτητή, η οποία δεν έχει καμία σχέση με την αμερικανική αποικιοκρατική νοοτροπία ή την εμπορική νοοτροπία που έρχεται να αποικίζει μια περιοχή για χρήματα, πετρέλαιο κ.λπ.

Είναι παράλογο να επανεξετάζουμε όλους τους παράγοντες επιρροής και να ξεχνάμε ότι ο κύριος παράγοντας που έφερε τον Αμερικάνο, τον μη-Αμερικανό και τον Τούρκο σε αυτήν την περιοχή είναι ο Σύρος δοσίλογος συνεργάτης και προδότης. Η αντιμετώπιση όλων των άλλων παραγόντων αποτελεί στο να θεραπεύσεις τα συμπτώματα ενώ πρέπει να θεραπεύσεις τις αιτίες. Πρέπει να διαπραγματευτούμε με αυτόν τον Σύρο εκεί και να προσπαθήσουμε να αποκαταστήσουμε την έννοια της πατρίδας στο κόρφο της κοινωνίας, έτσι ώστε η προδοσία να μην είναι απλώς μια οπτική γωνία, σαν να είναι απλώς μια διαφορετική πολιτική άποψη. Όταν θα το πετύχουμε, σας διαβεβαιώνω ότι ο Αμερικάνος θα φύγει επειδή δεν θα έχει την επιλογή να μείνει και δεν θα έχει τη δύναμη να μείνει, αν και είναι μεγάλη δύναμη. Αυτό το είδαμε σε μια δεδομένη στιγμή στο Λίβανο, καθώς και στο Ιράκ σε μεταγενέστερο στάδιο. Πιστεύω ότι είναι η καλή λύση. [...] 

Ερώτηση: Μετά από τις διάφορες ερμηνείες που ακολούθησαν την πρόσφατη επίσκεψη-έκπληξη σας στην Ιντλίμπ, θα ήθελα να σας ρωτήσω για μια άλλη πτυχή της κατάστασης αυτής της επαρχίας. Μια κατάσταση που ο Geir Pederson (Ειδικός Απεσταλμένος των Ηνωμένων Εθνών για τη Συρία) προσέγγισε σε συνέντευξη περιγράφοντας την ως "σύνθετη". Από την άποψή του, πρέπει να αποφευχθεί μια στρατιωτική επιχείρηση μεγάλης κλίμακας, διότι δεν θα βοηθήσει στην επίλυση του προβλήματος, αλλά θα έχει σοβαρές ανθρωπιστικές συνέπειες. Τι λέτε εσείς για αυτό; Και νομίζετε ότι η διαδικασία απελευθέρωσης μπορεί πραγματικά να καθυστερήσει; 

Πρόεδρος Αλ-Άσαντ: Εάν ο Pederson έχει τα εργαλεία και την ικανότητα να λύσει το πρόβλημα χωρίς μεγάλη στρατιωτική επιχείρηση, αυτό είναι καλό. Γιατί δεν προωθεί τη λύση εάν έχει τόσο σαφές όραμα; Δεν έχουμε αντίρρηση. Το πρόβλημα είναι τελικά πολύ απλό: μπορεί να πάει στην Τουρκία και να την πείσει να πείσει με τη σειρά της τους τρομοκράτες να πραγματοποίησουν τον διαχωρισμό μεταξύ πολιτών και ένοπλων πολιτοφυλακών, οι πρώτοι θα οδηγηθούν σε μία περιοχή και οι δεύτεροι σε άλλη. Αυτό που θα έκανε ακόμα πιο εύκολη την επιχείρηση είναι αν μπορούσε να διακρίνει ποιος είναι οπλισμένος απ’ αυτόν που δεν είναι. Αλλά, η αλήθεια είναι ότι η διαδικασία της καταπολέμησης της τρομοκρατίας δεν γίνεται με θεωρίες, με εκθέσεις ή κηρύγματα.

Όσον αφορά την καθυστέρηση της διαδικασίας απελευθέρωσης, αν περιμέναμε τα ψηφίσματα του ΟΗΕ - στην πραγματικότητα, όταν μιλάμε για ψηφίσματα του ΟΗΕ, μιλάμε για αποφάσεις των Ηνωμένων Πολιτειών, της Γαλλίας, της Μεγάλης Βρετανίας και εκείνων που τους ακολουθούν - δεν θα είχαμε απελευθερώσει καμία περιοχή της Συρίας από την αρχή του πολέμου. Αυτές οι πιέσεις δεν έχουν καμία επίπτωση σε εμάς, αν και μερικές φορές τις λαμβάνουμε υπόψη, όπως ήδη είπα, για να μην τους προσφέρουμε προσχήματα. Αλλά όταν εξαντληθούν όλες οι δυνατότητες, η στρατιωτική δράση καθίσταται αναγκαία για τη διάσωση των πολιτών.

Δεν μπορώ να σώσω τους πολίτες αφήνοντας τους στο έλεος των ένοπλων πολιτοφυλακών. Η δυτική λογική που ζητά την παύση της στρατιωτικής επιχείρησης για την προστασία των αμάχων είναι μια αντεστραμμένη λογική, εν γνώσει τους και υποκριτικά φυσικά, επειδή ισχυρίζεται ότι το να αφήσεις τον άμαχο υπό την εξουσία του τρομοκράτη, τον προστατεύει. Είναι οι στρατιωτικοί που προστατεύουν τους αμάχους και όταν αφήνετε τον άμαχο πολίτη κάτω από την εξουσία του τρομοκράτη, του κάνετε χάρισμα και συμμετέχετε στη δολοφονία του άμαχου πολίτη. 

Ερώτηση: Κύριε πρόεδρε, δεν περιμένετε ψήφισμα του ΟΗΕ. Αλλά μήπως περιμένετε μια απόφαση από τη Ρωσία; Μπορούν οι Ρώσοι να καθυστερήσουν τη επιχείρηση [απελευθέρωσης]; Έχουν ήδη υπάρξει στάσεις των στρατιωτικών επιχειρήσεων που έχουν ανακοινωθεί προς την Ιντλίμπ. Κάθε φορά, κάποιοι μιλούσαν για ρωσική πίεση λόγω προσωπικών ρυθμίσεων με τους Τούρκους. Ποια είναι η αλήθεια ενός τέτοιου λόγου;

Πρόεδρος Αλ-Άσαντ: Η λέξη "πίεση" δεν είναι ακριβής. Διεξάγουμε, με τους Ρώσους και τους Ιρανούς, την ίδια στρατιωτική μάχη και την ίδια πολιτική μάχη. Συνεργαζόμαστε αδιάκοπα για να πιάσουμε τη κατάλληλη στιγμή ανάλογα με τις περιστάσεις. Σε αρκετές περιπτώσεις, συμφωνήσαμε για μια ημερομηνία επιχείρησης την οποία αναγκαστήκαμε να αναβάλουμε λόγω νέων στρατιωτικών ή πολιτικών στοιχείων.

Εμείς, βλέπουμε αυτό που σχετίζεται με το τοπικό επίπεδο, το Ιράν βλέπει τι συνδέεται σε περιφερειακό επίπεδο και η Ρωσία βλέπει τι συνδέεται σε διεθνές επίπεδο. Εξ ου και η συμπληρωματικότητα. Εξ ου και ο διάλογος. [...].

Αλλά, δεν είναι μόνο ο γρήγορος ρυθμός των νέων γεγονότων που απαιτεί την αναβολή των επιχειρήσεων. Υπάρχει επίσης η ανάγκη απομάκρυνσης των άμαχων πολιτών [από τα πεδία των επιχειρήσεων] και να τους ανοίξουμε δρόμους προς τις περιοχές που ελέγχουμε, αυτό βοηθάει στο να σωθούν ζωές. Μια άλλη από τις προτεραιότητές μας είναι να διατηρήσουμε τη ζωή των στρατιωτών μας, την οποία καταφέραμε σε ορισμένες περιπτώσεις χάρις σε μια πολιτική λύση. Τα δεδομένα που μπορούν να επηρεάσουν μια απόφαση ή να την αναβάλουν είναι πολυάριθμα. Δεν είναι ούτε ο τόπος ούτε ο χρόνος για να τα εξετάσουμε. Επομένως, δεν πρόκειται για πρόβλημα "πιέσεων". Ο Ρώσος θέλει εξίσου με μας να καταπολεμήσει τη τρομοκρατία, αλλιώς γιατί θα έστελνε τη πολεμική του αεροπορία; Και το τάιμινγκ είναι συνεπώς το αποτέλεσμα των διαβουλεύσεων μας. 

Δρ Μπαχάαρ αλ-Άσαντ 
Πρόεδρος της Συριακής Αραβικής Δημοκρατίας 

μετάφραση από τα αραβικά σε γαλλικά από τον Mouna Alno-Nakhal 
μετάφραση από τα γαλλικά σε ελληνικά από τον Christian Haccuria 

reseauinternational 
πηγή


(δείτε το βίντεο με αγγλικούς υπότιτλους ΕΔΩ)

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ 11 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1990 «ΕΦΥΓΕ» Ο ΣΠΟΥΔΑΙΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ

«Κόκκινες και ασπρογάλαζες σημαίες – ζήτω –
– «Ζήτω, ζήτω, ζήτω»
κι οι πυροβολισμοί μέσα από τα ζήτω,
τα μαύρα τανκς σιμώνοντας, σιμώνοντας.
Ποιος θάνατος; Πού θάνατος; Ζήτω.
Κι ο Πέτρος στα χέρια των διαδηλωτών φωνάζοντας:
«σύντροφοι, δεν είναι ο θάνατος εδώ πέρα. – Οι σκοτωμένοι μας,
να τοι μαζί μας πάλι και πολεμάνε. Να, Ο Βαγγέλης
μπροστά, μπροστά στον ήλιο, σύντροφοι
Ενός λεπτού σιγή για τους νεκρούς μας».
Ετούτος δω ο λαός δε γονατίζει παρά μονάχα μπροστά στους νεκρούς του». 

Γιάννης Ρίτσος, από τη συλλογή «Οι γειτονιές του κόσμου» 

Ο Γιάννης Ρίτσος «έφυγε» από τη ζωή στις 11 Νοεμβρίου 1990, αφήνοντας πίσω του 50 ανέκδοτες ποιητικές συλλογές. Σπουδαίος και πολυγραφότατος Έλληνας ποιητής, με διεθνή απήχηση, που ανήκει στη λεγόμενη «γενιά του ‘30. Ο «Επιτάφιος», η «Ρωμιοσύνη» και η «Σονάτα υπό το Σεληνόφως» είναι τρία από τα πιο γνωστά έργα του. Το 1975 προτάθηκε για το Νόμπελ Λογοτεχνίας.

Ο Γιάννης Ρίτσος γεννήθηκε στη Μονεμβασιά την πρωτομαγιά του 1909. Ήταν το μικρότερο από τα τέσσερα παιδιά του μεγαλοκτηματία Ελευθέριου Ρίτσου και της Ελευθερίας Βουζουναρά. Τα τρία μεγαλύτερα αδέλφια του ήταν η Νίνα (1898-1970), ο Μίμης (1899-1921) και η Λούλα (1908- 1995).

Το 1919 αποφοίτησε από το Σχολαρχείο της Μονεμβασιάς και το 1921 γράφτηκε στο Γυμνάσιο του Γυθείου. Την ίδια χρονιά πέθαναν ο αδερφός του Μίμης και η μητέρα του Ελευθερία, και οι δύο από φυματίωση. Το 1924 δημοσίευσε τα πρώτα του ποιήματα στο περιοδικό «Διάπλαση των Παίδων» με το ψευδώνυμο «Ιδανικόν Όραμα».

Το 1925 ολοκλήρωσε τις γυμνασιακές του σπουδές στο Γύθειο και έφυγε με την αδερφή του Λούλα για την Αθήνα. Είχε προηγηθεί η οικονομική καταστροφή του πατέρα του κι έτσι ο ποιητής αναγκάστηκε να εργαστεί για τα προς το ζην, αρχικά ως δακτυλογράφος και στη συνέχεια ως αντιγραφέας στην Εθνική Τράπεζα.

Το 1926 προσβλήθηκε και ο ίδιος από φυματίωση και επέστρεψε στη Μονεμβασιά ως το φθινόπωρο του ίδιου χρόνου, οπότε γράφτηκε στη Νομική Σχολή της Αθήνας, χωρίς να μπορέσει ποτέ να φοιτήσει. Συνέχισε να εργάζεται ως βοηθός βιβλιοθηκαρίου και γραφέας στο Δικηγορικό Σύλλογο της Αθήνας.

Τον Ιανουάριο του 1927 νοσηλεύτηκε στην κλινική Παπαδημητρίου και τον επόμενο μήνα στο σανατόριο «Σωτηρία», όπου έμεινε τελικά για τρία χρόνια. Στη «Σωτηρία» ο Ρίτσος γνωρίστηκε με τη Μαρία Πολυδούρη και με μαρξιστές και διανοούμενους της εποχής του, ενώ παράλληλα έγραψε κάποια ποιήματά του που δημοσιεύτηκαν στο φιλολογικό παράρτημα της Εγκυκλοπαίδειας «Πυρσός».


Από το φθινόπωρο του 1930 και για ένα χρόνο έζησε στα Χανιά, αρχικά στο φθισιατρείο της Καψαλώνας και μετά από προσωπική του καταγγελία των άθλιων συνθηκών ζωής που επικρατούσαν εκεί σε τοπική εφημερίδα, μεταφέρθηκε μαζί με όλους τους τρόφιμους στο σανατόριο Άγιος Ιωάννης.

Τον Οκτώβριο του 1931 επέστρεψε στην Αθήνα κι ανέλαβε τη διεύθυνση του καλλιτεχνικού τμήματος της Εργατικής Λέσχης. Εκεί σκηνοθέτησε και συμμετείχε σε παραστάσεις. Η υγεία του βελτιώθηκε σταδιακά, το ίδιο και τα οικονομικά του με τη βοήθεια της αδερφής του Λούλας, που είχε στο μεταξύ παντρευτεί και φύγει για την Αμερική. Τον επόμενο χρόνο, ο πατέρας του μπήκε στο Ψυχιατρείο στο Δαφνί (όπου πέθανε το 1938) και πέντε χρόνια αργότερα τον ακολούθησε η Λούλα, η οποία πήρε εξιτήριο το 1939.

Το 1933 συνεργάστηκε με το αριστερό περιοδικό «Πρωτοπόροι» και για τέσσερα χρόνια ως ηθοποιός με τους θιάσους Ζωζώς Νταλμάς, Ριτσιάρδη, Παπαϊωάννου και Μακέδου.

Το 1934 άρχισε να αρθρογραφεί από τις στήλες του Ριζοσπάστη κι εξέδωσε την πρώτη του συλλογή με τίτλο «Τρακτέρ» με το ψευδώνυμο Σοστίρ (αναγραμματισμό του επιθέτου του). Τον ίδιο χρόνο έγινε μέλος του ΚΚΕ, στο οποίο παρέμεινε πιστός μέχρι το θάνατό του.

Το 1935 κυκλοφορεί τη δεύτερη ποιητική συλλογή του με τίτλο «Πυραμίδες» και προσλαμβάνεται ως επιμελητής κειμένων στις εκδόσεις «Γκοβόστη».

Στις 9 Μαΐου 1936 γίνονται στη Θεσσαλονίκη αιματηρές ταραχές, κατά τη διάρκεια της μεγάλης καπνεργατικής απεργίας. Την επομένη, ο Ρίτσος βλέπει στο «Ριζοσπάστη» τη φωτογραφία μιας μάνας να θρηνεί το νεκρό παιδί της και παίρνει αφορμή για να γράψει ένα από πιο δημοφιλή ποίηματά του, τον «Επιτάφιο», που εκδίδεται σε 10.000 αντίτυπα. Με τη δικτατορία Μεταξά (1936-1940) τα τελευταία 250 καίγονται στους στύλους του Ολυμπίου Διός.

Το 1937 νοσηλεύτηκε στο σανατόριο της Πάρνηθας και τον ίδιο χρόνο, συγκλονισμένος από την αρρώστια της πολυαγαπημένης του αδελφής Λούλας, γράφει την ποιητική σύνθεση «Το τραγούδι της αδελφής μου», ένα από τα ωραιότερα λυρικά της νεοελληνικής ποίησης. Ο Κωστής Παλαμάς, εντυπωσιασμένος από το ποίημα, έγραψε τους στίχους – εγκώμιο για τον Ρίτσο:
«Γρήγορο αργοφλοίβισμα της γαλάζιας πλάσης
Να παραμερίσουμε για να περάσης».

Το 1938 κυκλοφορεί η «Εαρινή Συμφωνία» και προσλαμβάνεται στο Εθνικό Θέατρο. Δύο χρόνια αργότερα, εκδίδει την «Παλιά μαζούρκα σε ρυθμό βροχής» και προσλαμβάνεται ως χορευτής στη Λυρική Σκηνή.

Στη διάρκεια της Κατοχής, ο Ρίτσος έζησε κατάκοιτος, παρόλα αυτά συμμετείχε στη δραστηριότητα του μορφωτικού τμήματος του ΕΑΜ και αρνήθηκε να δεχτεί χρήματα από έρανο όταν κινδύνεψε η ζωή του από τις κακουχίες το 1942. Μετά την ήττα του ΕΛΑΣ στα «Δεκεμβριανά» ακολούθησε τις δυνάμεις του στη σύμπτυξη. Περνά από τη Λαμία, όπου συναντά τον Άρη Βελουχιώτη και φθάνει μέχρι την Κοζάνη, όπου ανεβάστηκε το θεατρικό του «Η Αθήνα στ’ άρματα».

Το 1945 γράφει τη «Ρωμιοσύνη», ένα ακόμη δημοφιλές ποίημά του, που το μελοποίησε το 1966 ο Μίκης Θεοδωράκης.

Στη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου εξορίστηκε λόγω της αριστερής δράσης του στο Κοντοπούλι της Λήμνου (1948), στη Μακρόνησο (1949) και στον Άγιο Ευστράτιο (1950-1951). Το 1952 επέστρεψε στην Αθήνα και πολιτεύτηκε στην ΕΔΑ.

Το 1954 παντρεύτηκε την παιδίατρο Φηλίτσα Γεωργιάδου από τη Σάμο, με την οποία απέκτησε μία κόρη, την Έρη (1955).

Το 1956 ταξίδεψε στη Σοβιετική Ένωση ως μέλος αντιπροσωπείας διανοουμένων και δημοσιογράφων και την ίδια χρονιά τιμήθηκε με το κρατικό βραβείο ποίησης για τη «Σονάτα του Σεληνόφωτος». Όταν το διάβασε ο σπουδαίος Γάλλος ποιητής και συγγραφέας Λουί Αραγκόν (1897-1982) αισθάνθηκε «το βίαιο τράνταγμα μιας μεγαλοφυΐας» και αποφάνθηκε πως ο δημιουργός του είναι «ο μεγαλύτερος από τους ποιητές του καιρού μας που βρίσκονται στη ζωή».

Το 1960 ο Μίκης Θεοδωράκης μελοποίησε τον «Επιτάφιο» και σηματοδότησε την περίοδο της διάδοσης της μεγάλης ποίησης στο πλατύ κοινό.

Το 1962 ο Ρίτσος επισκέφθηκε τη Ρουμανία και συναντήθηκε με το Ναζίμ Χικμέτ, του οποίου μετέφρασε ποίηματα στα ελληνικά. Κατόπιν πήγε στην Τσεχία και τη Σλοβακία, όπου ολοκλήρωσε την Ανθολογία Τσέχων και Σλοβάκων ποιητών, την Ουγγαρία και τη Λ. Δ. της Γερμανίας.

Το 1964 συμμετείχε στις βουλευτικές εκλογές με την ΕΔΑ.

Όταν ξέσπασε το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967, οι φίλοι του τον ειδοποίησαν να κρυφτεί, εκείνος όμως δεν έφυγε από το σπίτι του. Τον συνέλαβαν και τον έκλεισαν στον Ιππόδρομο του Φαλήρου. Στα τέλη Απριλίου μεταφέρθηκε στη Γυάρο και αργότερα στο Παρθένι της Λέρου.

Το 1968 νοσηλεύθηκε στον «Άγιο Σάββα» και στη συνέχεια τέθηκε σε κατ’ οίκον περιορισμό στο σπίτι της γυναίκας του στο Καρλόβασι της Σάμου.

Το 1970 επέστρεψε στην Αθήνα, μετά όμως από άρνησή του να συμβιβαστεί με το καθεστώς του Παπαδόπουλου εξορίστηκε εκ νέου στη Σάμο ως το τέλος του χρόνου που μπήκε για εγχείρηση στη Γενική Κλινική Αθηνών.

Το 1973 συμμετείχε στα γεγονότα του Πολυτεχνείου.
Μετά την πτώση της δικτατορίας και τη μεταπολίτευση έζησε κυρίως στην Αθήνα, όπου συνέχισε να γράφει με πυρετώδεις ρυθμούς.

Το 1975 αναγορεύτηκε σε επίτιμο διδάκτορα του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και τιμήθηκε με το μεγάλο γαλλικό βραβείο ποίησης «Αλφρέ ντε Βινί». Τον επόμενο χρόνο τιμήθηκε με το βραβείο «Λένιν» στη Μόσχα. Ακολούθησαν τα επόμενα χρόνια αναγορεύσεις του σε διάφορα ξένα πανεπιστήμια: Μπίρμιγχαμ (1978), Καρλ Μαρξ της Λειψίας (1984) και Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών (1987). Το 1986 του απονεμήθηκε το βραβείο «Ποιητής διεθνούς ειρήνης» του ΟΗΕ.

Ο Γιάννης Ρίτσος έφυγε από τη ζωή στις 11 Νοεμβρίου 1990, αφήνοντας πίσω του 50 ανέκδοτες ποιητικές συλλογές. Ενταφιάστηκε τρεις μέρες αργότερα στη γενέτειρά του Μονεμβασιά.

Το κύριο σώμα του έργου του συγκροτούν πάνω από 100 ποιητικές συλλογές, 9 πεζογραφήματα και 4 θεατρικά έργα. Οι μελέτες για ομοτέχνους του, οι πολυάριθμες μεταφράσεις και χρονογραφήματα, καθώς και άλλα δημοσιεύματα συμπληρώνουν την εικόνα του χαλκέντερου δημιουργού.

Sansimera.gr