Υπουργός Εξωτερικών ή Υπουργός Μειοδοσίας;

Δελτίο Τύπου 07.10.2024

Υπουργός Εξωτερικών ή Υπουργός Μειοδοσίας;
 

Ο Υπουργός Εξωτερικών σε μία συνέντευξή του στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΪ προέβη σε μία αδιανόητη δήλωση, λέγοντας ότι δεν τον πειράζει να χαρακτηρισθεί και μειοδότης στο πλαίσιο των ελληνοτουρκικών διαπραγματεύσεων, εάν είναι να έχουμε μία ήρεμη γειτονιά.

 

Η προδοσία δεν είναι ποτέ δυνατόν να προσφέρει κάτι καλό στην πατρίδα. Στην ιστορία μας οι μειοδότες ταυτίζονται πάντοτε με τους Εφιάλτες.

 

Αντιλαμβανόμαστε ότι δεν έχει καταλάβει καθόλου τον τρόπο που ενεργούν οι Τούρκοι. Κάθε παραχώρηση σε αυτούς είναι αφορμή για νέες διεκδικήσεις. Εκτός και εάν πρέπει να τους χαρίσουμε και τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου που, όπως λένε, από λάθος δόθηκαν στην Ελλάδα.

 

Η ΝΙΚΗ θα αγωνισθεί να αποτρέψει κάθε εθνική μειοδοσία και καλεί όλους τους Έλληνες αλλά και τους Βουλευτές να αντισταθούν σε αυτά που διαφαίνεται ότι έχουν προαποφασισθεί σε μυστικές συνεδριάσεις. 

 

Γραφείο Τύπου ΝΙΚΗΣ

2310 232999 Press@NIKH.gr

ΚΑΤΙ ΜΑΓΕΙΡΕΥΟΥΝ ΣΤΟ ΙΡΑΝ

(Δημοσιεύθηκε τη 1/9/2009 και σήμερα λίαν επίκαιρο)

 

Είμαστε παιδιά της Πρώτης Αιτίας

βγαλμένοι από τη Φωτιά

της Μεγάλης Έκρηξης ή της BΙG BANG, 

ποτισμένοι με του Ηράκλειτου το Αείζωον Πυρ

της Κοσμογονίας αλλά και της Κοσμοχαλασιάς

 

Στα χρόνια εκείνα, τ’ Άρρητα, 

που έμπαινε η συμπαντική μαγιά

μες της Αιωνιότητας το Χάος

που δεν υπήρχε χώρο-χρόνος

παρά μόνο ατελεύτητη χαοτική σκοτεινιά 

τότε μπήκε και ο θείος Λόγος 

τον Έλληνα ευνόησε και του Διός ο θεολόγος

 

Ο Προμηθέας έκλεψε το Πυρ του Δία 

το έδωσε στους Ανθρώπους δωρεά

για να φωτιστούν τα πνεύματα τα σκοτεινά

εις το βοριά

 

Από της βαρβαρότητας την καταχνιά 

γι ’αυτό μας κρατούν ακόμη μοχθηρία 

Τώρα οι πρωτόγονοι βοσκοί,

της Ερήμου και των σπηλαίων 

τα παιδιά 

έφτιαξαν Πυρηνική πανοπλία

χωρίς Λόγο και αιτία

για να σκοτώσουν λέει τα …στοιχειά

και να αποκτήσουν μεγαλεία 

 

Έβαλαν στόχο Χιροσίμα και Ναγκασάκι, 

άνθρωποι και Φύση δοκίμασαν φαρμάκι,

κατέβασαν δυο ήλιους της φωτιάς σε ξένο τζάκι 

πλούτη να φέρουν στο Οβριό τον ακαμάτη

 

Κυριεύουν την οικουμένη, αρπάζουνε το παν

τον κόσμο κουρσεύουν σκορπούν πείνα 

τον αδύνατο χτυπούν με κανονιοφόρους και με τανκς

ο ισχυρός είναι ο θύτης και ο λαός πάντα το θύμα

κι’ ο αδύνατος στο μνήμα με το"επί τάς "

 

Από μουλάρι κλωτσιά μη φας,

μην ανάψεις σπίρτο σε πετρελαϊκό λυχνάρι,

μην ξεκινήσεις πόλεμο χωρίς να το σκεφθείς καλά

μη θεωρήσεις τον αντίπαλο αγκιστρωμένο ψάρι

 

Τι να τα κάνεις τα πυρηνικά; αφού είσαι μια σταλιά;

δεν αξίζουν ούτε καπαμά να φτιάξεις;

πρόβλημα είναι και να τα κρατάς 

αλλά πρόβλημα και να τα πετάξεις; 

 

Θάνατο αναβλύζουν και καταστροφή 

ακόμη και αν στη Γάζα τα θάψεις

ασφαλή ράφια γι’ αυτά δεν έχεις φτιάξει

αν αποφάσισες να τα ρίξεις στο Ιράν,

τότε το USSRAHEL πρώτο θα ανατινάξεις! 

 

Έκαναν πολεμικές προσομοιώσεις στο Αιγαίο

Αμερικανός, Έλληνας και Εβραίος

το σκηνάριο των ειδικών δυνάμεων ήταν ωραίο 

στην πράξη όμως θα είναι για την ανθρωπότητα

ολέθριο και μοιραίο

 

Η Νέα Τάξη θέλει Παγκόσμια Κυβέρνηση

να γιορτάσουν το Πάσχα στην Τεχεράνη

να δοξαστούν τα παιδιά του Αβραάμ 

Οβριέ δεν υπολόγισες καλά,

ότι μπορεί και να πεθάνεις!

τα «goyim» πόλεμο δε θα κάνουν για σας

μιά καφετζού μου το είπε στο φλιτζάνι 

ακόμη και τα δικά σου τα παιδιά

βλέπουν ότι τόχεις παρακάνει

 

Αμερικάνε, την κατάσταση επιπόλαια εκτιμάς 

χρωστάς στον Οβριό και το σώβρακο σου

και ετοιμάζεσαι για πόλεμο με προβλήματα τόσο σοβαρά

στο εσωτερικό σου;

οι στρατηγοί σου ψέλνουν τον εξάψαλμο τους

γιατί αυτοί θα φάνε τα ρώσικα βλήματα στο μέτωπο τους

 

Ο Οβριός θέλει αναίμακτη θυσία 

στο Μολώχ και Σατανά! 

στο χέρι να βάλει τα πλούτη της λαγγεμένης Ανατολής

και να τον μπλέξει στην Ασία

να χύσουν το αίμα τους για το USSRAEL της Δύσης τα παιδιά 

 

Ιχώρ να γίνει για τη Wall Street το πετρέλαιο του Ιράν

και αυτό τον καιρό τζογάρουν άσχημα με τον κερδώο Μαμμωνά!

Τα «Μίντια» θα ποτίσουν τον λαό με ισχυρά υπνωτικά.

Σαν ηχήσουν της Ιεριχώς οι σάλπιγγες του πολέμου, 

να γιορτάσουν το Γιόμ Κιπούρ παραδοσιακά!

Βούρρρ!! ορμάτε τοκογλύφοι στων λαών στον κορβανά!

 

Το Ιράν όμως δεν είναι Ιράκ, ούτε Αφγανιστάν,

ήταν το πάλαι ποτέ κραταιά αυτοκρατορία,

αν το Βιετνάμ είναι για σένα μπάρμπα-Σαμ

εφιαλτική εμπειρία,

θα σου γίνει δεύτερο Βιετνάμ, νεκροταφείο η Μέση Ανατολή και η Γεδρωσία 

 

Όταν μάλιστα η Αμερική είναι χρεοκοπημένη, 

και εξ αιτίας του Ισραήλ βαθιά διχασμένη, 

ο λαός της ψωμί, παιδεία δημοκρατία περιμένει,

τότε το Ρουβίκωνα του πολέμου μην τον διαβαίνεις

 

Πώς οδηγείσαι προς χάριν του Ισραήλ

σε παράσταση πολεμική χιλιοπαιγμένη;

όποιος είναι αποφασισμένος στον πόλεμο να πεθάνει,

εγκλήματα στην Παλαιστίνη δεν πρέπει να κάνει,

ο Παλαιστίνιος τελικά θα είναι ο νικητής.

 

Πόλεμο κάνεις όταν δεν έχεις άλλη επιλογή,

όμως τον πόλεμο δεν τον κερδίζει ο κομπιουτεράς

ούτε ο αεροπόρος και η μηχανή

τον κερδίζει η ψυχή και η καρδιά 

και ο πολεμών υπέρ βωμών και εστιών αυτός νικά.

 

Όταν καταρρέει το μέτωπο και έχει ηττηθεί

τότε ώρα να αντεπιτεθεί και θα το δείς

δεν έχει να χάσει τίποτα κι' αν νικηθεί

ούτε αν νικήσεις προς στιγμήν

η Αμερική έχασε πολέμους γιατί 

γιατί αδυνατεί ειρηνικά να διαπραγματευθεί

και θέλει να επιβληθεί

 

Στον πόλεμο- αν γίνει θα νικήσει το Ιράν

γιατί υπέρ πατρίδος μάχεται στο δικό του το λιβάδι

υπέρ πίστεως και πατρίδος πολεμά και όχι για λεφτά

ξέρει πως τον αντίπαλο να παραπλανά 

και πότε να τον χτυπά και να λουφάζει

το ίδιο και ο Άραβας που από τους βομβαρδισμούς στενάζει

 

45.000 στρατιώτες σου θα σκοτωθούν στους αγώνες, 

ο Αμερικάνικος λαός θανάτους και αίμα δε θέλει να ξαναδεί στις μικρές οθόνες

ούτε τα τρισεκατομμύρια δολάρια που πέφτουν στις τραπεζικές σιαγόνες 

χιλιάδες φέρετρα με αμερικανικές σημαίες, φορτία σιωπηλά

και εξώδιες ακολουθίες και κηδείες χωρίς στα μουλωχτά

 

Αρχιστράτηγος στη μάχη αυτή θα είναι ο χρόνος,

ο χρόνος εκδικητικός θα γίνει δολοφόνος,

θα χρειασθούν τουλάχιστον πρόεδροι τρεις,

και αρχιστράτηγοι δεκατρείς,

για να πουν το: “mission accomplished”

«τα στρατεύματα απαγγιστρώνω»,

αφού θα έχει ηττηθεί η Αμερική με το Ισραήλ

ταυτοχρόνως 

 

Στη μάχη αυτή θα είναι χαμένος 

αυτός που την ήττα του δε θα παραδεχθεί ασμένως 

άρα ο πόλεμος για τις ΗΠΑ δε θα είναι κερδισμένος

έστω και αν καταστραφεί το Ιράν επισταμένως,

αφού και το Ισραήλ θα είναι πλήρως εξουθενωμένο 

 

Δύσκολη του Ιράν η ήττα και αδύνατη η κυριαρχία,

εδώ δεν πιάνουν τα «πυρηνικά ψέματα» της Μοσσάντ και CIA

ο πόλεμος αυτός την Ευρώπη θα νεκρώσει;

όπου λαλούν πολλοί «πολεμοκάπηλοι κοκόροι»

αργεί να ξημερώσει και η Αγορά στεγνώνει

 

Το USSRAEL τη ρομφαία του πολέμου απειλητικά κραδαίνει 

η Wall Street για νέες ληστρικές κρίσεις μεταβαίνει !

«Εστιν δίκης οφθαλμός ος τα πάνθ’ ορά»

η παγκόσμια επανάσταση ξεκινά

κάτι που η τοκογλυφική μαφία δε μαντεύει

 

Είναι οι άνθρωποι της καταστροφής

εχθρεύονται κάθε δημιουργία

κατεδαφίζουν χώρες, και των λαών την υποδομή

για να ορθώσουν με τις πολυεθνικές την Ύβρη,

να σπείρουν στους λαούς την έριδα και δυστυχία

 

Η ήττα στη γωνία Μπάρμπα Σαμ σε αναμένει 

Σιωνισμός και Πλουτοκρατία τώρα αργοπεθαίνει

στον αγώνα ξεσηκώνεται σύσσωμη η παγκόσμια κοινωνία

για Ειρήνη, Δικαιοσύνη, και Δημοκρατία

για πρόοδο και πολιτισμό χωρίς πολέμους και βία

 

(1/9/2009)

 

*Αμφικτύων είναι ο υποστράτηγος ε.α Κωνσταντίνος Χρ. Κωνσταντινίδης, Συγγραφεύς, μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών

amphiktyon@gmail.com

http://amphiktyon.blogspot.com/

http://amphiktyon.org

Ποια μοντέλα πολέμου συγκρούονται σήμερα στον Λίβανο

Γράφει ο ΓΚΑΡΤΖΟΝΙΚΑΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ  

 

Ένα χρόνο μετά την έναρξη του πολέμου στη Γάζα και με την ισραηλινή εισβολή στον Λίβανο να συνεχίζεται, είναι χρήσιμο να εξετάσουμε την εξέλιξη των αραβοϊσραηλινών πολέμων. Μετά την ίδρυση του Ισραήλ (1948) έγινε ο πρώτος πόλεμος. Οι γειτονικές αραβικές χώρες δεν κατάφεραν να το νικήσουν, με αποτέλεσμα το Ισραήλ να καταλάβει περισσότερα εδάφη από εκείνα που προέβλεπε το Σχέδιο Διχοτόμησης της Παλαιστίνης του ΟΗΕ.
 

Περίπου 700.000 Παλαιστίνιοι εγκατέλειψαν τις εστίες τους και εγκαταστάθηκαν σε στρατόπεδα προσφύγων σε Ιορδανία και Λίβανο. Από τότε, εκτός από τους πολέμους (1956, 1967, 1973 και 1982) μεταξύ συμβατικών στρατών, σταθερό χαρακτηριστικό της σύγκρουσης, είναι οι ανορθόδοξες ενέργειες των Αράβων, μέχρι σήμερα. Ο πόλεμος τον Οκτώβριο 1973 και ειδικά οι μάχες στο Γκολάν, όπου η λυσσαλέα και νικηφόρα αντίσταση λίγων ισραηλινών τεθωρακισμένων ταξιαρχιών εναντίον ενός συριακού στρατού εξοπλισμένου και οργανωμένου με σοβιετικό τρόπο, προσέλκυσε διεθνές ενδιαφέρον.

 

Οι Αμερικανοί μελέτησαν τον πόλεμο και είδαν το Γκολάν ως μοντέλο κλίμακας για το τι θα συνέβαινε στη Δυτική Ευρώπη, σε περίπτωση σοβιετικής επίθεσης. Μελετήθηκε ακόμη και η ενδεχόμενη χρήση πυρηνικών όπλων, όπως έχει αναλυθεί σε προηγούμενο άρθρο. Αυτές οι μελέτες επηρέασαν τη σκέψη που οδήγησε τους Αμερικανούς στο δόγμα της “Αεροχερσαίας Μάχης” το 1982, όταν το Ισραήλ ξεκινούσε την επιχείρηση “Ειρήνη για τη Γαλιλαία” στον Λίβανο. 

 

Η επιχείρηση (ξεκίνησε στις 6/6/1982) απεικονίζει την ισραηλινή έκδοση της “Αεροχερσαίας Μάχης”. Στις 9/6, συνδυάζοντας επιτήρηση drone, ηλεκτρονική ανίχνευση, αερομεταφερόμενο συντονισμό, παρεμβολές και όπλα αντιραντάρ, οι Ισραηλινοί εντόπισαν, τύφλωσαν, παρέλυσαν και κατέστρεψαν τη συριακή αεράμυνα. Απέκτησαν αεροπορική κυριαρχία, την οποία διατηρούν στην περιοχή μέχρι σήμερα. Χάρη στο βελτιωμένο πυροβολικό, ικανό για πιο ακριβείς και σε βάθος προσβολές, διέθεταν συντριπτική δύναμη κρούσης, την οποία έθεσαν στην υπηρεσία έξι τεθωρακισμένων μεραρχιών, μεταμορφωμένων σε βαριές, πανίσχυρες φάλαγγες συνδυασμένων όπλων.

 

Ο πρωταρχικός στόχος της επιχείρησης ήταν να καταστρέψει την Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (ΟΑΠ), που ήταν εγκατεστημένη στο νότιο Λίβανο και επιτιθόταν στο βόρειο Ισραήλ με ρουκέτες ή καταδρομικές διεισδύσεις. Η ΟΑΠ, είχε κάνει το λάθος να οργανωθεί σε κλασικού τύπου μηχανοκίνητη μεραρχία, η οποία διαλύθηκε και σε λίγες μέρες, ό,τι απέμεινε αναγκάστηκε να αποσυρθεί στη Βηρυτό. Το ίδιο συνέβη και με τις δύο συριακές τεθωρακισμένες μεραρχίες, που βρίσκονταν τότε στον Λίβανο. Στα τέλη Ιουνίου ήταν σαφές ότι κανένας στρατός δεν μπορούσε να αντιταχθεί στην ισραηλινή εκδοχή της “Αεροχερσαίας Μάχης”, πολεμώντας με τον ίδιο τρόπο. Αυτό ισχύει μέχρι σήμερα. 

 

Το νέο μοντέλο ανταρτοπολέμου 

 

Επειδή ο εχθρός έχει πάντα μία ψήφο, οι Άραβες στο Λίβανο, συνειδητοποίησαν ότι έπρεπε να βρουν άλλον τρόπο για να αντιπαρατεθούν στο Ισραήλ. Προσπάθησαν να αποφύγουν τα δυνατά και να εκμεταλλευτούν τα αδύνατα σημεία του αντιπάλου, καταφεύγοντας σε ανταρτοπόλεμο, διαφορετικό όμως από εκείνον του Μάο Τσε Τουγκ: Πρώτον, επειδή ο αντίπαλος διέθετε συντριπτική ισχύ πυρός, “εγκατέλειψαν” το πεδίο της μάχης με την παραδοσιακή έννοια και κατέφυγαν σε τζαμιά, λαϊκές αγορές, πολυσύχναστα μέρη στις πόλεις κλπ.

 

Η συντριπτική ισχύς πυρός, ακόμα και όταν μπορούσε να χρησιμοποιηθεί, οδηγούσε σε καταστροφή η οποία ήταν αντιπαραγωγική λόγω παράπλευρων απωλειών. Δεύτερον, λόγω των τεράστιων δυνατοτήτων πληροφοριών, αναγνώρισης και επιτήρησης του εχθρού, το πεδίο μάχης έγινε “διαφανές”, οπότε οι αντάρτες αναζήτησαν τρόπους για να μην προσφέρουν στόχους. Οι Αμερικανοί, μετά τις αρχικές επιτυχίες σε Αφγανιστάν και Ιράκ, αντιμετώπισαν ανταρτοπόλεμο με παρόμοια χαρακτηριστικά. 

 

Οι αντάρτες στο Λίβανο προχώρησαν σε τρείς κυρίως ενέργειες: Για να αντιταχθούν στις αεροπορικές επιδρομές, οχυρώθηκαν στο υπέδαφος, κατασκευάζοντας σήραγγες, καθώς και στις πόλεις.

 

Παρατήρησαν ότι –χάρη στο μικρό αποτύπωμά του και τις δυνατότητες διείσδυσης– το ελαφρό πεζικό ήταν πιο αποτελεσματικό εναντίον των Ισραηλινών. Εξοπλισμένοι με σύγχρονα αντιαρματικά, σχημάτιζαν ομάδες που τότε ονομαζόταν στην Ευρώπη “τεχνοαντάρτες”, ικανές να παρενοχλούν τις ισχυρές ισραηλινές δυνάμεις και να επιτίθενται μέσω διεισδύσεων.

 

Ανακάλυψαν τους βαλλιστικούς πυραύλους μαζικής παραγωγής από την ΕΣΣΔ – οι μικρού βεληνεκούς FROG-7 και η οικογένεια Scud. Οι βαλλιστικοί πύραυλοι (τα “πυρηνικά των φτωχών”), έχουν δε το πλεονέκτημα ότι είναι πολύ γρήγοροι για να αναχαιτιστούν. 

 

Η ακρίβεια των παλιών ήταν μικρή, αλλά μπορούσαν να προσβάλουν πόλεις με συμβατική γόμωση σχεδόν ενός τόνου εκρηκτικών. Υπό την προϋπόθεση ότι υπάρχουν αρκετοί, αυτή η ισχύς πυρός μπορεί να αποτελέσει την αποτροπή των αδυνάμων, επειδή μπορούν να προκαλέσουν αφόρητες απώλειες αμάχων και να επιβεβαιώσουν την αποφασιστικότητα να συνεχιστεί ο αγώνας. Συρία, Ιράκ και Ιράν εξοπλίστηκαν με οπλοστάσιο πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς, που βελτιώνονται συνεχώς χάρη στις νέες τεχνολογίες πληροφορικής. Το αποτέλεσμα των τριών αυτών ενεργειών οδήγησε στο μοντέλο “Σήραγγες-Καταδρομείς-Πύραυλοι”.

 

Η στρατιωτική ανάπτυξη της Χεζμπολάχ 

 

Ο Λίβανος τη δεκαετία του 1980 ήταν θέατρο καινοτομιών από την πλευρά των οργανώσεων. Η Χεζμπολάχ (ιδρύθηκε το 1982 με τη βοήθεια Ιράν και Συρίας) ξεκίνησε διεξάγοντας έναν εντυπωσιακό αγώνα, χρησιμοποιώντας φορτηγά γεμάτα με τόνους εκρηκτικών, που οδηγούσαν βομβιστές αυτοκτονίας. Πραγματοποίησε 11 τέτοιες επιθέσεις, στοχεύοντας ισραηλινές δυνάμεις, την αμερικανική πρεσβεία στη Βηρυτό, καθώς και αμερικανικά και γαλλικά τμήματα της Πολυεθνικής Δύναμης. Τα αποτελέσματα ήταν τρομερά, τόσο από άποψη τακτικής (συνολικά περισσότεροι από 500 νεκροί) όσο και στρατηγικής, ιδίως με την ταπεινωτική απόσυρση της Πολυεθνικής Δύναμης.

 

Αυτό αποδεικνύει ότι μια ομάδα αποφασισμένων μπορεί να γονατίσει πανίσχυρους στρατούς. Οι τζιχαντιστικές οργανώσεις υιοθέτησαν την τακτική των επιθέσεων αυτοκτονίας. Η Χεζμπολάχ επίσης πραγματοποίησε αεροπειρατείες και συνέλαβε δυτικούς ομήρους για ανταλλαγή με κρατουμένους. Ενώ ο ισραηλινός στρατός είχε εστιάσει από το 1985, στη διαχείριση μιας ουδέτερης ζώνης στο νότιο Λίβανο, η Χεζμπολάχ δημιούργησε αντάρτικη δύναμη, χρησιμοποιώντας βάσεις στην κοιλάδα Μπεκάα. Η δύναμη αυτή ενεργούσε αποκεντρωμένα με ομάδες διείσδυσης. Αυτές, ολοένα και καλύτερα εκπαιδευμένες και εξοπλισμένες, διέθεταν αντιαεροπορικούς πυραύλους SAM-7 και αντιαρματικούς πυραύλους AT-3 και AT-4, φτάνοντας στο καθεστώς του “τεχνοαντάρτη”. 

 

Η Χεζμπολάχ ήταν η πρώτη που έκανε εκτεταμένη χρήση αυτοσχέδιων εκρηκτικών μηχανισμών, ως όπλο παρενόχλησης. Με την πάροδο του χρόνου, αυτοί εξελίσσονταν και κατέληξαν να ευθύνονται για την πλειονότητα των ισραηλινών απωλειών στο νότιο Λίβανο. Η χρήση τους μείωσε την ικανότητα ελιγμών των ισραηλινών δυνάμεων, οι οποίες βρέθηκαν περιχαρακωμένες και απομονωμένες. Η Χεζμπολάχ απέκτησε επίσης οπλοστάσιο ρουκετών μικρού βεληνεκούς, τις οποίες χρησιμοποίησε εναντίον ισραηλινών βάσεων και του βόρειου Ισραήλ. 

 

Κουρασμένο από τον πόλεμο, το Ισραήλ εκκένωσε τον νότιο Λίβανο το 2000, δίνοντας προτεραιότητα στην προστασία που προσέφερε ένα φράγμα ασφαλείας στα σύνορα και στις ενέργειες από απόσταση. Η Χεζμπολάχ κατέλαβε οριστικά το εγκαταλελειμμένο έδαφος, εδραιώθηκε ως παρακράτος και μεταμορφώθηκε στρατιωτικά, ενεργώντας με βάση το μοντέλο “Σήραγγες-Καταδρομείς-Πύραυλοι”, πάντα με τη βοήθεια του Ιράν και της Συρίας. 

 

Ο πόλεμος του 2006 στον Λίβανο 

 

Η σύγκρουση μεταξύ των δύο στρατιωτικών μοντέλων έλαβε χώρα τελικά στον Λίβανο τον Ιούλιο 2006, μετά από μια επιτυχημένη διείσδυση καταδρομέων της Χεζμπολάχ, οι οποίοι έστησαν ενέδρα στο ισραηλινό έδαφος, σκοτώνοντας τρεις και αιχμαλωτίζοντας δύο στρατιώτες. Ενώ η προσοχή ήταν εστιασμένη στη Γάζα, η ισραηλινή κυβέρνηση άδραξε την ευκαιρία για να προσπαθήσει –σύμφωνα με το νέο της δόγμα– να προκαλέσει βαριά πλήγματα στη Χεζμπολάχ με βομβαρδισμούς και χερσαίες επιδρομές, ώστε να την εξουδετερώσει για χρόνια. 

 

Οι βαλλιστικοί πύραυλοι της Χεζμπολάχ, λοιπόν, δεν απέτρεψαν το Ισραήλ. Μολονότι οι πύραυλοι βελτιώθηκαν πολύ, η ισραηλινή αντιπυραυλική άμυνα προχώρησε πιο γρήγορα, όπως φάνηκε όταν οι 40 ιρακινοί Scuds έπεσαν στο Ισραήλ το 1990. Το 2006, το Ισραήλ ήταν ικανό να αναχαιτίζει βαλλιστικούς πυραύλους, με αποτέλεσμα η προληπτική δράση να γίνεται δελεαστική. Η επιχείρηση του 2006 ξεκίνησε με αεροπορική εκστρατεία για εξουδετέρωση των πυραύλων. Η Χεζμπολάχ, όμως, κατάφερε να εκτοξεύει 100 ρουκέτες κάθε μέρα στο βόρειο τμήμα του Ισραήλ, και η ισραηλινή ανταπόδοση δεν ήταν ακριβής για να εξαλείψει την απειλή. Επομένως, η χερσαία εμπλοκή κατέστη αναπόφευκτη.

 

Το μοντέλο “Αεροχερσαίας Μάχης” απαιτεί μεγάλη ικανότητα για αποτελεσματικό συντονισμό των επιμέρους στοιχείων του. Αν και ο ισραηλινός στρατός είχε τα μέσα, είχε απωλέσει τις δεξιότητες για την αποτελεσματική διεξαγωγή του. Για χρόνια ήταν αφοσιωμένος στην καταπολέμηση μυστικών παλαιστινιακών οργανώσεων, ενώ για λόγους οικονομίας είχαν μειωθεί οι ασκήσεις των εφέδρων. Επίσης για πρώτη, και μάλλον τελευταία φορά, αρχηγός των ενόπλων δυνάμεων ήταν πτέραρχος. 

 

Μεταξύ της υπερβολικής προσοχής για αποφυγή απωλειών, του κακού συντονισμού των δυνάμεων και του επιμελητειακού χάους, ο πόλεμος αποκάλυψε ότι ο ισραηλινός στρατός δεν ήταν σε θέση να εφαρμόσει σωστά το μοντέλο “Αεροχερσαίας Μάχης”. Αντίθετα, το αμυντικό μοντέλο της Χεζμπολάχ, λειτούργησε επαρκώς. Μετά από 33 ημέρες, οι ισραηλινές δυνάμεις έφτασαν στις προσβάσεις του ποταμού Λιτάνι, αλλά συνέχισαν να προσβάλλονται από το πεζικό της Χεζμπολάχ, ενώ οι ρουκέτες συνέχισαν να πέφτουν καθημερινά στο Ισραήλ. 

 

Ο σημερινός πόλεμος 

 

Ο σημερινός πόλεμος διεξάγεται μεταξύ των δύο μοντέλων, τα οποία δεν έχουν αλλάξει από το 2006, αλλά έχουν βελτιωθεί. Παρά τη μείωση των μέσων του, ο ισραηλινός στρατός έχει εργαστεί σκληρά για να ανακτήσει τις δεξιότητες του πολέμου υψηλής έντασης, τις οποίες δοκίμασε το 2008, το 2014 και ειδικά το 2023-2024 στη Γάζα. Η Χαμάς υιοθέτησε επίσης το μοντέλο “Σήραγγες-Καταδρομείς-Πύραυλοι”. Η μείωση του όγκου των ισραηλινών δυνάμεων, οδήγησε σε πόλεμο εναντίον της με διαδοχικές προσπάθειες κι όχι με μία ενέργεια, γεγονός που επιβράδυνε τις επιχειρήσεις. 

 

Καθώς η επιχείρηση “Βόρειο Βέλος” συνεχίζεται κατά της Χεζμπολάχ, ο ισραηλινός στρατός βρίσκεται στο απόγειο των δυνατοτήτων του, με περίπου 20 ενεργές ή εφεδρικές ταξιαρχίες ελιγμών, έμπειρες και εξοικειωμένες στην εφαρμογή της “Αεροχερσαίας Μάχης”, καθώς και με απαράμιλλη ισχύ πυρός. Προϋπόθεση ωστόσο είναι ότι θα συνεχίσει ο εφοδιασμός του με πυρομαχικά από τις ΗΠΑ. Η Χεζμπολάχ, από την πλευρά της, είναι πιο ισχυρή και πιο ώριμη από το 2006 και με δομή εξαιρετικά αποκεντρωμένη. 

 

Ωστόσο, δεν είναι γνωστό σε ποιο βαθμό η έκρηξη στους βομβητές και ασυρμάτους της έχει αποδυναμώσει το σύστημα διοίκησής της, επηρεάζοντας τις δυνατότητές της. Περιμένοντας να δούμε πως θα λειτουργήσουν τα δύο μοντέλα, η ισραηλινή αποφασιστικότητα είναι προφανής. Υπόψη, ότι ένα κράτος χάνει όταν δεν κερδίζει, ενώ μια παραστρατιωτική οργάνωση κερδίζει εφόσον δεν ηττάται.

 

πηγή

Το Αθηνοκεντρικό ατόπημα του υπουργείου Πολιτισμού με την εξαφάνιση του εστιατορίου «Β»

Γράφει η Μαρία Νεγρεπόντη Δελιβάνη

 

Το «Β» ήταν ένα εστιατόριο-κόσμημα, στο χώρο του Βυζαντινού Μουσείου, με φινετσάτη φαντασία στην κουζίνα του, φιλική υπηρεσία και ευχάριστο περιβάλλον. Συγκέντρωνε τους Θεσσαλονικείς, και όχι μόνο, στο ζεστό εσωτερικό του χώρο το χειμώνα, και στις δροσερές του βραδιές τα καλοκαίρια στον κήπο.
 

Δεν θα αποφάσιζα να μιλήσω για το πραξικοπηματικό κλείσιμο του «Β», από το Υπουργείο Πολιτισμού, με μόνη δικαιολογία του (άκουσον-άκουσον) τη διαφορά ενοικίου των 2000 Ε, αν η αποστολή του ήταν αποκλειστικά η εξασφάλιση ενός ποιοτικού εστιατορίου στους Θεσσαλονικείς. Παρότι, θα ήταν ασφαλώς αρκετό και αυτό, για τη δημιουργία έντονης δυσαρέσκειας. Είναι, όμως, κάτι πολύ περισσότερο, που ξυπνά κακές μνήμες περασμένων δεκαετιών. Που παραπέμπει τον αντίκτυπο αυτού του κλεισίματος του «Β», στην επίμονη επιπολαιότητα του κέντρου, να αρνείται στη Θεσσαλονίκη τα απαραίτητα, που θα της εξασφάλιζαν ταχύρρυθμη ανάπτυξη, και που αυτή θα συμπαρέσυρε μαζί της ολόκληρη την Ελλάδα. Ο αξέχαστος Οικονομικός Ταχυδρόμος, επί Γιάννη Μαρίνου, έχει φιλοξενήσει στα φύλλα του πολυάριθμα άρθρα, εκτός των δικών μου, και άλλων συμπολιτών, που, μάταια, προσπαθούσαμε να υποδείξουμε τις αρχές και τα επιτεύγματα της περιφερειακής ανάπτυξης, που όμως θεληματικά αγνοούσε το κέντρο. Και πριν, αλλά και μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης, που άνοιγε το δρόμο στη Θεσσαλονίκη και σε ολόκληρη τη Βόρεια Ελλάδα, για να καταστεί ηγέτιδα των Βαλκανίων, η πλήρης αδράνεια του κέντρου ακύρωνε τη μία μετά την άλλη τις εξαιρετικές ευκαιρίες.

 

Δυστυχώς, ο επαρχιώτικος αθηνοκεντρισμός ευθύνεται για μύρια όσα, στο χώρο της ανάπτυξης της χώρας, που είναι οφθαλμοφανή για όσους επιθυμούν να τα διαπιστώνουν, και φευ, όχι μόνο γι’αυτά. Διότι, και η αναζωπύρωση των κωμικοτραγικών, αλλά όχι και λιγότερο επικίνδυνων συμβάντων, στην ευαίσθητη περιοχή της Θράκης, δημιουργούν ερωτηματικά για το πόσο, οι αγώνες μιας χούφτας καθηγητών από το ΑΠΘ και το ΠΑΜΑΚ, μεταξύ τους και η υπογράφουσα, για τη δημιουργία εκεί του Δημοκρίτειου Πανεπιστήμιου, ήταν τελικά αποτελεσματικοί, χωρίς τη συνέχιση τους από την Πολιτεία.

 

Και συνεχίζω με τη θλιβερή έμπνευση του κλεισίματος του εστιατορίου «Β», από το Υπουργείο Πολιτισμού, για να υπογραμμίσω το σπουδαιότερο. Ότι, δηλαδή, αυτή δεν στρέφεται απλώς και μόνο εναντίον των Θεσσαλονικέων, που έτσι στερούνται από ένα χώρο πολιτισμού, αλλά δυστυχώς αμαυρώνει και την εικόνα που θα έπαιρναν μαζί τους οι επισκέπτες του Βυζαντινού Μουσείου, από όλο τον κόσμο, μετά την επίσκεψη και ενόσω απολάμβαναν το εκλεπτυσμένο φαγητό του εστιατορίου «Β». Δε λέω, εύγεστη είναι και η τυρόπιττα, και έντονα επιθυμητή, όταν κανείς θέλει τρέχοντας να κόψει την πείνα του. Δεν είναι, ωστόσο, ότι κομψότερο γίνεται, το να έχει επιλεγεί αυτή ως τελευταία ανάμνηση της Βυζαντινής Θεσσαλονίκης.

 

Δυστυχώς, πρόκειται για μια ακόμη απρέπεια της Αθήνας, που αρνείται να σβήσει από τη μνήμη της, ότι η Θεσσαλονίκη υπήρξε κοσμοπολίτισσα, όταν η ίδια ήταν ακόμη χωριό. Και επειδή η ελπίδα πεθαίνει τελευταία, θέλω να πιστεύω ότι μια νέα εφημερίδα, που θα λέγεται Θεσσαλονίκη και που θα καλύψει ένα ανεπίτρεπτο κενό της πόλης μας, θα επιλέξει να επικεντρωθεί στην προβολή των δίκαιων της πόλης. Στις ανεκμετάλλευτες και απεριόριστες δυνατότητές της. Στην ανάγκη να της παρασχεθούν όλα τα μέσα για να τις αναδείξει. Στις ευκαιρίες που της παρέχει η γειτνίασή της με τα λοιπά Βαλκάνια. Αναμένω μια νέα και ιδεατού περιεχομένου εφημερίδα που θα αναδεικνύει σε καθημερινή βάση τα θανατηφόρα λάθη, μικρά και μεγαλύτερα, που διαπράττονται εναντίον της, στην ευρύτερη περιοχή της και που θα αναζητεί λύσεις. Και, ακόμη, για να μην υπάρξουν ξανά κακόγουστα και εθνικώς επικίνδυνα χτυπήματα του κέντρου προς την περιφέρεια, όπως αυτό του εξανδραποδισμού του «Β», ονειρεύομαι πως αυτή η εφημερίδα, που εξυπακούεται ότι θα ονομάζεται Θεσσαλονίκη, θα καταφέρει να ενισχύσει τις αντιστάσεις των Θεσσαλονικέων, έτσι που να μη ξανα δεχτούν με τόση αδράνεια, ανάλογες συμπεριφορές των Αθηνών, εναντίον τους.

 

πηγή

Ο θάνατος του ανδρειωμένου

Γράφει ο Απόστολος Παπαδημητρίου

 

Την ιστορία γράφουν οι ηγέτες. Οι λαοί απλά ακολουθούν αυτούς. Και όταν οι ηγέτες διακατέχονται από οράματα για το καλό των λαών τους και διακρίνονται για το πνεύμα θυσίας, οι λαοί γράφουν λαμπρές σελίδας δόξας. Όταν οι ηγέτες είναι ιδιοτελείς και γι’ αυτό και δουλοπρεπείς έναντι των ισχυρών, οι λαοί οδηγούνται σε ταπεινώσεις και συμφορές. Σε περιπτώσεις, την αδυναμία των ηγετών να αρθούν στο ύψος των δεινών περιστάσεων αναπληρώνουν άλλοι, που αποφασίζουν να θυσιαστούν αυτοί για το καλό του λαού. Αναλαμβάνουν να ηγηθούν του αγώνα, όταν άλλοι δειλιάζουν να αγωνιστούν, αποκαλώντας μάλιστα τη δειλία τους σύνεση.
 

Αυτές τις ημέρες πριν από 120 έτη άφηνε την τελευταία του πνοή ο Παύλος Μελάς, ο ελευθερωτής της Μακεδονίας. Θα καγχάσουν κάποιοι εθνομηδενιστές και θα τονίσουν ότι έπεσε «άκαπνος», αφού δεν είχε συμπληρώσει δύο μήνες στην περιοχή, όπου δινόταν σκληρός αγώνας μεταξύ Βουλγάρων και Ελλήνων για την επικράτηση, ενώ ακόμη αυτή στέναζε υπό τον οθωμανικό ζυγό δουλείας. Τότε δεν υπήρχε το έθνος των Μακεδόνων ούτε βέβαια έτος αργότερα, όταν διενεργήθηκε απογραφή στην οθωμανική αυτοκρατορία. Το «έθνος» σχηματίστηκε αργότερα, τεχνητά προς εξυπηρέτηση αθλίων σκοπιμοτήτων στα πλαίσια της κυριαρχίας στην περιοχή και στη βάση του ανθελληνικού πνεύματος των κατά καιρούς ισχυρών. «Άκαπνος» δεν υπήρξε ο Παύλος, καθώς είχε λάβει μέρος στον πόλεμο της ντροπής του 1897. Τον κατηγορούν κάποιοι ανθέλληνες κατά την ταυτότητα Έλληνες ότι είχε κινηθεί επιπόλαια και χωρίς άδεια της μονάδας του, να συνοδεύσει στα σύνορα το μεγάλο ανταρτικό σώμα (άνοιξη του 1897), που εισέβαλε, στη συνέχεια στο οθωμανικό έδαφος, προκάλεσε αναστάτωση στην παρακμασμένη αυτοκρατορία και έδωσε την αφορμή για την κήρυξη του τουρκοελληνικού πολέμου. Οι κρατούντες στη χώρα μας δεν ήθελαν μπελάδες στο κεφάλι τους, καθώς έγνοια τους ήταν η εξυπηρέτηση των απαιτήσεων των δανειστών, μετά την πτώχευση του 1893. Απογοητευμένος ο Παύλος από την εξέλιξη εκείνου του πολέμου, αλλά και τη γενική κατάσταση, έγραφε σε επιστολή του ότι σκεπτόταν να παραιτηθεί από το στράτευμα. Συνήλθε όμως και παρέμεινε μη σκεπτόμενος παρά μόνο τους υπόδουλους αδελφούς του. Σε αντίθεση με τους πλείστους συναδέλφους του, που στόχευαν πρωτίστως στην προσθήκη άστρων στις επωμίδες τους, ο Μελάς, λόγω της στάσης που τηρούσε, παρέμεινε στάσιμος στον βαθμό του ανθυπιλάρχου από την αποφοίτησή του από τη σχολή Ευελπίδων (1892) μέχρι τον θάνατό του (1904). Από τους συναδέλφους του στο στράτευμα το πολύ να διασώθηκαν κάποια στολή ή παράσημα πληθωριστικά, αν οι απόγονοί τους τα προσέφεραν σε κάποιο μουσείο. Τον Παύλο τον θρήνησε και τον τίμησε ο λαός με τραγούδια, με ονομασία οδών σε πολλές πόλεις και με προτομές του σε πλατείες αυτών.

 

Με το αντιηρωικό πνεύμα, που σαρώνει την παρακμασμένη κοινωνία μας, μπορεί να τεθεί το ερώτημα: Και τι κέρδισε ο ίδιος; Άφησε τις χαρές της οικογένειας, τα μέλη της οποίας υπεραγαπούσε, όπως συνάγεται από την πυκνότατη σύνταξη επιστολών προς τη γυναίκα του Ναταλία Δραγούμη και «έφαγε το κεφάλι του»! Και αν ο ποιητής έγραψε ότι «του αντρειωμένου ο θάνατος θάνατος δεν λογιέται», φαίνεται πως κατακτά με επέλαση έδαφος ο αντιηρωισμός, του ποιτή Αρχίλοχου (7ος αιώνας π.Χ.), που ρίχνοντας την ασπίδα του στο πεδίο μάχης, για να σωθεί, έγραψε αργότερα: «Ο Αρχίλοχος να είναι καλά και από ασπίδες…»!

 

Ο Παύλος δεν έπεσε σε διατεταγμένη υπηρεσία, όπως πολλοί άλλοι με βαθειά την αίσθηση του χρέους να «φυλάξουν Θερμοπύλες». Ήλθε εθελοντικά στη Μακεδονία, μετά την καλοκαιρινή του άδεια, παραιτούμενος ουσιαστικά από τη θέση του στο στράτευμα, αφού δεν είχε, κατά την τρίτη εδώ άφιξή του, σκοπό να επανέλθει, ώστε να μη χαρακτηριστεί λιποτάκτης. Τί επέτυχε λοιπόν με τη θυσία του; Έσωσε τη Μακεδονία, καθώς, όπως έγραψε ο εθνικός μας ποιητής Κωστής Παλαμάς, «την έφερε πιο κοντά». Αφύπνισε δηλαδή την κοιμισμένη συνείδηση ηγητόρων και λαού και έσπευσαν τότε όλοι να σώσουν τη Μακεδονία. Και την έσωσαν, αν και δεν είχαν την ηθική υποστήριξη ουδενός ισχυρού κράτους. Οι χώρες Αυστρία, Ρωσία και Ιταλία τηρούσαν ανθελληνική στάση, ακόμη και η Αγγλία, που είχε τη χώρα μας υπό την «προστασία» της (προτεκτοράτο). 

 

Ο Παύλος Μελάς έδειξε το μεγαλείο της ψυχής του σε επιστολή, στην οποία περιγράφει την οδύνη του σε περίπτωση, που ήταν υποχρεωμένος εκ της κατάστασης να δώσει εντολή για την εκτέλεση εχθρού αιχμαλώτου! Αν όλοι διακατέχονταν από το ίδιο πνεύμα, δεν θα προκαλείτο η αιματοχυσία και μάλιστα τα ειδεχθή εγκλήματα των κομιτατζήδων. Οι Βούλγαροι έδειξαν και τότε και αργότερα, κατά τη βουλγαρική κατοχή στην Ανατολική Μακεδονία (1941-1944), τον διακαή πόθο τους καθόδου στην «Άσπρη θάλασσα» πάσει θυσία, θυσία αντιπάλων, ιδίως των σλαβοφώνων γκραικομάνων! Αχάριστοι έναντι της Ρωσίας, που τους ελευθέρωσε και συνετέλεσε στον σχηματισμό του κράτους τους, παραμένουν έκτοτε στο πλευρό των αντιπάλων της ελευθερώτριας χώρας με εξαίρεση την περίοδο 1945-1992, οπότε η Βουλγαρία παραχωρήθηκε, κατά τη μοιρασιά, στην ΕΣΣΔ. Πάντως σήμερα αγωνίζεται για τα δίκαιά της και πέρα από αυτά, εμποδίζοντας την πρόοδο της ενταξιακής διαδικασίας των γειτόνων μας των Σκοπίων στην ΕΕ. Γράφουμε και πέρα από αυτά, καθώς στη γειτονική μας χώρα υπάρχουν οπωσδήποτε σλαβόφωνοι πολίτες, που δεν έχουν βουλγαρική εθνική συνείδηση. 

 

Εμείς στα πλαίσια της υποταγής, των αστών στους «προστάτες» μας, των κομμουνιστών στο ιδεολόγημα του διεθνισμού, εγκαταλείψαμε την ιστορία της Μακεδονίας έρμαιο στις επιδιώξεις των κατά καιρούς σκοπούντων να επεκτείνουν την επιρροή τους στην περιοχή. Πολλοί κομμουνιστές υποτάχθηκαν στη θέληση του Στάλιν να σχηματιστεί έθνος Μακεδόνων. Είναι χαρακτηριστική η απάντηση εκείνου στην αντίρρηση του Βουλγάρου Δημητρώφ, που του επισήμανε ότι δεν υπάρχει έθνος Μακεδόνων: «Και αν δεν υπάρχει θα το κάνουμε»! Δεν τα κατάφερε εκείνος, αλλά την σκυτάλη του ιδεολογήματος παρέλαβε ο Τίτο, ο επίδοξος ηγέτης πάσης Βαλκανικής! Και η Βαρντάρσκα μετονομάστηκε σε Μακεδονία. Θεώρησαν ανιστόρητη τη μεταβολή οι νέοι «προστάτες» μας, οι των ΗΠΑ. Η αντίρρησή τους όμως υπήρξε βραχύβια. Μετά τη ρήξη των σχέσεων Τίτο και Στάλιν, μας διέταξαν να σιωπήσουμε. Είχαν φροντίσει όλοι οι ισχυροί να μας ωθήσουν σε εμφύλιο πόλεμο. Εφησυχάσαμε επί δεκαετίες με την σκέψη ότι το θέμα είναι εσωτερικό του κράτους της Γιουγκοσλαβίας. Αλλά το τεχνητό αυτό μόρφωμα των νικητών του Α΄ μεγάλου πολέμου του 20ου αιώνα όχι μόνο διαλύθηκε, με την κατάρρευση του κομμουνισμού, αλλά και οι λαοί του αιματοκυλίστηκαν. Τότε το θέμα Μακεδονία έπαψε να είναι εσωτερικό γειτονικής χώρας, καθώς σχηματίστηκε ανεξάρτητο κράτος. 

 

Οργανώθηκαν τότε μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας στις μεγαλουπόλεις μας. Ήταν η τελευταία αναλαμπή, πριν η χώρα μας βυθιστεί στο σκοτάδι. Λίγοι γνωρίζουμε ότι σύσσωμος ο ευρωπαϊκός τύπος επικροτούσε την κλοπή της ιστορίας μας και κατηγορούσε τη χώρα μας για εθνικιστική εμμονή. Αντιλήφθηκαν ασφαλώς οι κρατούντες ότι θέληση των ισχυρών ήταν να υποκύψουμε για μία ακόμη φορά. Αυτοπαρηγορήθηκε κάποιος από αυτούς τονίζοντας ότι το θέμα θα λησμονηθεί μετά από δέκα έτη! Ποιος όμως θα αναλάμβανε όχι μόνο το πολιτικό, αλλά το εθνικό κόστος; Κύλισαν κάποιες δεκαετίες. Καθώς νέο είδος ψυχρού πολέμου άρχισε, με την επέκταση του ΝΑΤΟ προς την ανατολική Ευρώπη, η εκκρεμότητα έπρεπε να τερματιστεί. Τα δύο κόμματα εξουσίας στη χώρα μας είχαν οδηγήσει τον λαό μας σε αγανάκτηση και οι προστάτες μας βρήκαν ως λύση να ανεβάσουν στην εξουσία «αριστερό» κόμμα! Αυτό συνεπές προς τον διεθνισμό του και μόνο, που κατά καιρούς εξέφραζε, και αδύναμο να αντιταχθεί στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων των ΗΠΑ στην περιοχή ήταν το καταλληλότερο για την επίτευξη του σχεδίου εκποίησης κεφαλαίου της ιστορίας μας. Εξάμηνο πριν από την υπογραφή της συμφωνίας των Πρεσπών, το ΝΑΤΟ είχε ορίσει καταληκτική ημερομηνία. Οι ισχυροί της ΕΕ έσπευσαν να πείσουν τους γείτονες να αποδεχθούν την προσθήκη «Βόρεια». Στις συνάξεις διαμαρτυρίας, που προηγήθηκαν της υπογραφής της συμφωνίας, οι συναγμένοι ήταν ετερόκλητοι και χωρίς τον αρχικό παλμό. Η κυβέρνηση «αξιοποίησε» τα δακρυγόνα, κάποια από τα οποία είχαν λήξει, και σε κλίμα ευωχίας υπογράφηκε η συνθήκη. Επανήλθε στην εξουσία καθαρόαιμο αστικό κόμμα και δικαιολογήθηκε ότι υπάρχει συνέχεια του Κράτους και ό,τι έγινε έγινε. Ακόμη και τώρα που οι ηγέτες της γείτονος προκαλούν με τη σαφή καταπάτηση όρων της συμφωνίας, η χώρα μας δεν αντιδρά. Έτσι θέλουν οι «προστάτες» μας!

 

Στην ιστορία «τα πάντα ρει», κατά τον Ηράκλειτο. Η ατιμωτική συμφωνία κάποτε, και ίσως σύντομα, θα ακυρωθεί. Η αλήθεια θα λάμψει. Το αίμα των ηρώων δεν χύνεται μάταια, ανυψώνει το έθνος από την παρακμή και το καθιστά και πάλι λαμπρό. 

 

«Μακρυγιάννης»

Έρχονται νέοι «πράσινοι» φόροι από το 2025: Οι πολίτες θα πληρώσουν το αφήγημα της «κλιματικής αλλαγής» και των «κακοκαιριών»

Επιβολή νέων «πράσινων» φόρων από το 2025 προβλέπει το Μεσοπρόθεσμο Δημοσιονομικό Πρόγραμμα με δικαιολογία την προστασία του περιβάλλοντος και τα υποτιθέμενα «ακραία καιρικά φαινόμενα».

 

Μία «προστασία» την οποία θα επιβάλουν να την πληρώσουν οι πολίτες που ποτέ όμως δεν θα την… δουν.
 

Σήμερα επιβάλλονται διάφορα περιβαλλοντικά τέλη και εισφορές, όπως για παράδειγμα το πράσινο τέλος 0,03 ευρώ το λίτρο στο Diesel Κίνησης.

 

Να υπενθυμιστεί ότι το 67% της τελικής τιμής των καυσίμων κίνησης και συγκεκριμένα της αμόλυβδης βενζίνης, είναι φόροι και δασμοί.

 

Αναλυτικότερα οι «πράσινοι» φόροι έχουν ως εξής:

 

– Τέλος ανακύκλωσης για τα προϊόντα, η συσκευασία των οποίων περιέχει πολυβινυλοχλωρίδιο (PVC) ύψους 0,08 ευρώ προ ΦΠΑ ανά τεμάχιο προϊόντος

 

– Περιβαλλοντικό τέλος ύψους 0,07 ευρώ προ ΦΠΑ ανά τεμάχιο πλαστικής σακούλας μεταφοράς το οποίο καταβάλλουν οι καταναλωτές

 

– Εισφορά προστασίας του περιβάλλοντος για τα πλαστικά προϊόντα που διατίθενται ως συσκευασία των τροφίμων και των ποτών κατά την πώλησή τους από επιχειρήσεις μαζικής εστίασης και από επιχειρήσεις λιανικού εμπορίου, οι οποίες πωλούν τρόφιμα και ποτά.

Η εισφορά είναι ύψους 0,04 ευρώ προ ΦΠΑ ανά τεμάχιο.

 

– Πράσινο τέλος ύψους 30 ευρώ ανά χιλιόλιτρο επί του πετρελαίου εσωτερικής καύσης («diesel»), με εξαίρεση του χρησιμοποιούμενου ως καυσίμου θέρμανσης.

 

– Έκτακτο περιβαλλοντικό τέλος στα εισαγόμενα μεταχειρισμένα οχήματα παλαιού τύπου με βάση την κατηγοριοποίηση των εκπομπών καυσαερίων και με συντελεστές ανάλογα με την κατηγοριοποίηση των εκπομπών καυσαερίων.

 

Για την επιβολή του τέλους ταξινόμησης επιβατικών αυτοκινήτων (διαμόρφωση της φορολογητέας αξίας), λαμβάνεται υπόψη, η λιανική τιμή πώλησης προ φόρων, βάσει τιμοκαταλόγων, με βάση τους συντελεστές της κλίμακας προοδευτικής φορολόγησης οι οποίοι διαφοροποιούνται περαιτέρω, ανάλογα με την εκπεμπόμενη μάζα διοξειδίου του άνθρακα (CO2), καθώς και με τις προδιαγραφές του ευρωπαϊκού προτύπου εκπομπών ρύπων (Euro) που πληρούν εκ κατασκευής τα αυτοκίνητα οχήματα με τελευταία ημερομηνία ταξινόμησης ως προς την πρώτη ταξινόμηση.

 

– Νέα κλίμακα υπολογισμού τελών κυκλοφορίας για τα οχήματα που ταξινομήθηκαν από 01/11/2010 και κλίμακα υπολογισμού βάσει εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα για τα οχήματα που ταξινομήθηκαν από 01/11/2010-31/12/2020 και τροποποίηση της για τα οχήματα που ταξινομούνται από 1/1/2021 και εφεξής.

 

– Τέλος Ανθεκτικότητας στην Κλιματική Κρίση που αντικατέστησε το Φόρο Διαμονής και επιβάλλεται ανά ημερήσια χρήση και ανά δωμάτιο ή διαμέρισμα, βαρύνει τον διαμένοντα, που έκανε χρήση του δωματίου ή του διαμερίσματος

 

Γίνεται κατανοητό λοιπόν γιατί οι μετεωρολόγοι σχεδόν κάθε εβδομάδα, απλές βροχές τις «βαφτίζουν» ακραία καιρικά φαινόμενα και γιατί καθημερινά ακούμε για κλιματική αλλαγή οφείλεται στους κατοίκους του πλανήτη και άρα πρέπει να πληρώσουν για τα αποτελέσματα της.

 

Κλιματική αλλαγή η οποία πάντοτε συνέβαινε, και πάντα θα συμβαίνει καθώς ο πλανήτης ουδέποτε είχε σταθερό κλίμα όπως και δεν έχει σταθερό άξονα γύρω από τον οποίο περιστρέφεται.

 

Έτσι λοιπόν οι ήδη υπάρχοντες πράσινοι φόροι θα επανεξεταστούν και θα προστεθούν κι άλλοι με το πρόσχημα ότι όλοι οι άνθρωποι ευθύνονται για την κατάσταση του κλίματος του πλανήτη επειδή απλώς υπάρχουν…

 

πηγή

1ο Συνέδριο ΝΙΚΗΣ

Δελτίο Τύπου 07.10.2024

1ο Συνέδριο ΝΙΚΗΣ  

 

Το Δημοκρατικό Πατριωτικό Κίνημα ΝΙΚΗ, μετά την είσοδο του στην Ελληνική Βουλή και στην Ευρωβουλή, διοργανώνει το πρώτο του Συνέδριο στην Θεσσαλονίκη από 9-10 Νοεμβρίου 2024.

 

Σκοπός του Συνεδρίου είναι η έγκριση νέου Καταστατικού, η επικαιροποίηση των πολιτικών θέσεων της ΝΙΚΗΣ και των οργανωτικών θεμάτων του Κινήματος. Κατά τις εργασίες του Συνεδρίου θα εκλεγούν τα νέα μέλη του Βουλευτηρίου, της Επιτροπής Δεοντολογίας και της Επιτροπής Οικονομικού Ελέγχου.

 

Ήδη βρίσκονται σε εξέλιξη προσυνεδριακές συγκεντρώσεις σε όλη την Ελλάδα, παράλληλα με την διαδικασία καθορισμού των Συνέδρων. 

 

Στο Συνέδριο, κατόπιν απόφασης όλων των οργάνων του Κινήματος, δεν θα τεθεί θέμα εκλογής νέου Προέδρου, καθότι ο Πρόεδρος της ΝΙΚΗΣ, Δημήτριος Νατσιός, απολαμβάνει της εμπιστοσύνης όλων και αποτελεί σημείο αναφοράς για την ταυτότητα και ενότητα του Κινήματος.

 

Η ΝΙΚΗ μέσα από τις δημοκρατικές διαδικασίες του Συνεδρίου θα εξέλθει αποφασισμένη και πιο ισχυρή, για να υπερασπισθεί τα δίκαια του Ελληνισμού. 

 

Η ΝΙΚΗ θα είναι του Ελληνικού Λαού.

 

Επιτροπή Συνεδρίου ΝΙΚΗΣ

Γραφείο Τύπου ΝΙΚΗΣ

2310 232999 Press@NIKH.gr

Επιλεκτική αστυνόμευση, η πραγματική φασιστική λογική των "Δημοκρατών .."

Γράφει ο Χαράλαμπος Άνδραλης, Δικηγόρος 

 

Το τμήμα αντιμετώπισης ρατσιστικής βίας, με διοικητή τον γνωστό ΛΟΑΤΚΙ ακτιβιστή Μιχάλη Λώλη, εξιχνίασε μόλις σε λίγες ώρες μία υπόθεση βιαιοπραγίας ενός οδηγού ταξί εις βάρος ενός διεμφυλικού ατόμου (τρανς)[1], από ένα βίντεο χωρίς ήχο και χωρίς να προκύπτουν από αυτό ρατσιστικά κίνητρα για την παράνομη επίθεση. Φυσικά, η άσκηση βίας εναντίον οποιουδήποτε είναι καταδικαστέα και ως εκ τούτου, αυτονόητα η αστυνομία όφειλε να ενεργήσει για τη σύλληψη του δράστη.
 

Δεν έχει, όμως, πάντοτε τα ίδια αντανακλαστικά. Σε μία αντίστοιχη περίπτωση, το Μάρτιο του 2021, όπου ένας συμπολίτης μας δέχτηκε απρόκλητη βίαιη ρατσιστική επίθεση από ομάδα αντιεξουσιαστών επειδή έφερε χριστιανικά σύμβολα, δεν διενεργήθηκε η παραμικρή προανακριτική ενέργεια, για τον εντοπισμό και τη σύλληψη των δραστών. 

 

Ο γράφων κατέθεσα μηνυτήρια αναφορά στο τμήμα αντιμετώπισης ρατσιστικής βίας στις 13/3/2021, προσκομίζοντας δημοσιευμένο σχετικό βίντεο[2] όπου φαίνονται τα πρόσωπα των δραστών. Καθότι δεν ήμουν ο παθών, ούτε μπορούσα να εντοπίσω τον παθόντα για την άσκηση των κατ’ έγκληση διωκομένων αδικημάτων, και επειδή τα αδικήματα της κακόβουλης βλασφημίας και της καθύβρισης θρησκεύματος είχαν ήδη καταργηθεί, απέμενε μόνο το αδίκημα της διέγερσης ρατσιστικού μίσους (αντιρατσιστικός νόμος), το οποίο διώκεται αυτεπάγγελτα. 

 

Όπως φαίνεται στο βίντεο, οι νεαροί άρπαξαν την εικόνα από τον κάτοχό της, την έσπασαν και την έριξαν να την πατήσουν τα διερχόμενα αυτοκίνητα. Όταν το θύμα της επίθεσης, σήκωσε τη χάρτινη εικόνα που είχε απομείνει και την έβαλε στο καλάθι της μηχανής του, την άρπαξαν πάλι και την έσκισαν, ενώ φώναζαν συνθήματα αντεθνικού και ρατσιστικού χαρακτήρα όπως «Η Ελλάδα να πεθάνει, να ζήσουμε εμείς. Στο διάολο η οικογένεια, στο διάολο και η πατρίς». 

 

Δεν υπάρχει αμφιβολία από την πρώτη κιόλας θέαση του οπτικοακουστικού υλικού, ότι μοναδικό κίνητρο αυτής της ομαδικής επίθεσης κατά του άγνωστου συμπολίτου μας, ήταν ότι μετέφερε τη συγκεκριμένη εικόνα, προκαλώντας αντιχριστιανικό και ανθελληνικό παροξυσμό στη συγκεκριμένη ομάδα νεαρών. Ωστόσο, το τμήμα αντιμετώπισης ρατσιστικής βίας ουδέν έπραξε για τον εντοπισμό των δραστών και την εφαρμογή του νόμου. 

 

Με αυτή την ατιμωρησία, περισσότερο χαμένοι είναι οι νεαροί ταραξίες, αφού στερήθηκαν την ευεργεσία της τιμωρίας, η οποία πιθανόν να τους προστάτευε από άλλα χειρότερα που μπορεί να είναι μη αναστρέψιμα. Η ανοχή στην ασυδοσία, από σύνολη την κοινωνία (δικαιοσύνη, εκπαιδευτικούς, γονείς) εξασφαλίζει σε αυτά τα παιδιά μία ανισόρροπη ζωή και δυστυχία που θα ξεσπάει ανικανοποίητα πάνω στους άλλους. Δυστυχώς, αυτό διαπιστώνεται καθημερινά με την αυξανόμενη βαριά εγκληματικότητα των νέων. 

 

Γι’ αυτό και η ανωτέρω μηνυτήρια αναφορά δεν είχε σκοπό την εκδίκηση, αλλά τη βοήθεια προς αυτά τα παιδιά, τα οποία θα μπορούσαν να βοηθηθούν ουσιαστικά αν είχαμε ένα σοβαρό κράτος δικαίου, με πρόληψη και σωφρονισμό. 

 

Είναι βέβαιο ότι αν το θύμα ήταν ΛΟΑΤΚΙ, μουσουλμάνος λαθρομετανάστης, Εβραίος ή οτιδήποτε άλλο διεκδικεί τον τίτλο των θυμάτων ρατσιστικής βίας, θα είχε «κινηθεί το σύμπαν» για να συλληφθούν οι δράστες και να επιβληθούν αυστηρότατες ποινές. 

 

Φυσικά δεν περιμέναμε κάτι τέτοιο για να διαπιστώσουμε ότι οι χριστιανοί στην Ελλάδα είναι πολίτες δεύτερης κατηγορίας. Είναι οι μοναδικοί που δεν προκαλούν την οργή των δημοσιογράφων και της δικαιοσύνης όταν υφίστανται bullying, ξυλοδαρμούς, σάτιρα, στοχοποίηση, συκοφαντία. Προκαλούν την οργή, μόνο όταν ομολογούν δημόσια την πίστη τους η οποία δεν είναι ανεκτή στη δικτατορία της πολιτικής ορθότητας, γιατί «χαλάει τη σούπα», δίνοντας ελπίδα και εναλλακτική πρόταση ζωής στα εγκλωβισμένα στην απελπισία θύματα της πολυετούς νεοταξικής προπαγάνδας. 

 

Οι άξιοι αστυνομικοί αποτελούν τη συντριπτική πλειοψηφία του αστυνομικού σώματος. Δεν τους αξίζει να γίνονται υπηρετικό προσωπικό της woke ατζέντας, μπράβοι υπουργών και δημοσιογράφων, κυνηγοί «επικίνδυνων» παλαιοχριστιανών, τη στιγμή που η πραγματική εγκληματικότητα είναι ανεξέλεγκτη και δολοφονίες όπως του Σωκράτη Γκιόλια και των θυμάτων της Μαρφίν παραμένουν σκανδαλωδώς ανεξιχνίαστες, επειδή τα θύματα δεν ανήκαν στις προνομιούχες μειονότητες. 

 

Παραπομπές

 

[1] https://www.protothema.gr/greece/article/1546149/athina-sokarei-i-epithesi-odigou-taxi-se-diemfuliki-gunaika-deite-video-dokoumedo/ 

[2] https://www.youtube.com/watch?v=oWXgaEyI6ps

 

πηγή

H Nέα Γιάλτα του Τραμπ με Νετανιάχου και Πούτιν

Ο πόλεμος γέρνει την πλάστιγγα στον υποψήφιο των Ρεπουμπλικάνων, καθώς το αμερικανικό κατεστημένο αποφασίζει ότι η Χάρις δεν είναι κατάλληλη 

 

Από τον Μανώλη Κοττάκη

 

Με μεγάλη ανησυχία και τεταμένη την προσοχή παρακολουθεί η Αθήνα τις συγκλονιστικές εξελίξεις στην Μέση Ανατολή, οι οποίες αποτελούν τον προάγγελο για δραματικές αλλαγές συνόρων, μαζικές μετακινήσεις πληθυσμών, ανακατανομή ισχύος και διεθνών ισορροπιών μέσα στο 2025. Έκπληκτη η κυβέρνηση της ΝΔ, η οποία εόρτασε με ένα πάρτι δρόμου τα γενέθλια της την Παρασκευή το βράδυ στην Ρηγίλλης, απόντων των πρώην πρωθυπουργών Κώστα Καραμανλή και Αντώνη Σαμαρά, βλέπει να απειλείται με κατάρρευση η στρατηγική της εξωτερικής πολιτικής της, η οποία βασιζόταν μέχρι σήμερα σε τέσσερις πυλώνες.

1. Στην ένθερμη υποστήριξη των «Δημοκρατικών» των ΗΠΑ και στην αποφυγή κάθε γέφυρας προς την υποψηφιότητα Τραμπ την οποία βδελύσσεται και μισεί το επαρχιώτικο κατεστημένο των Αθηνών.
2. Στην άνευ προηγουμένου στήριξη του καθεστώτος Ζελένσκι στην Ουκρανία, υλική και ρητορική 
3. Στην εκτόξευση προσωπικών επιθέσεων του πρωθυπουργού στον Πρόεδρο Πούτιν. Σε σημείο που η Ελλάδα να περιληφθεί στα εχθρικά κράτη της Ρωσίας.
4. Την άκριτη στήριξη της εισβολής του Ισραήλ στον Λίβανο με την παράλληλη υποταγή στα κελεύσματα της Τουρκίας στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο.

Η Ελλάς κινδυνεύει να γίνει «σάντουιτς» μεταξύ αντιμαχομένων και χωρίς μερτικό στο νέο κόσμο. Και οι τέσσερις αυτοί πυλώνες πάνω στους οποίους έχει βασίσει την εξωτερική του πολιτική ο κύριος Μητσοτάκης δείχνουν να τελούν υπό κατάρρευση. Ειδικώς ο πυλώνας «Δημοκρατικοί» και ο πυλώνας του αντι-ρωσικού μετώπου.

 

Ένας νέος αναθεωρητικός κόσμος στον οποίο πρωταγωνιστεί και η Δύση, όχι μόνο η Ρωσία, ανατέλλει. Οι δύο πρώην πρωθυπουργοί κύριοι Καραμανλής και Σαμαράς που προκάλεσαν μούδιασμα στο Μέγαρο Μαξίμου με την απουσία τους από το πάρτι της Ρηγίλλης έχουν προειδοποιήσει ρητώς με διαφορετικές αποχρώσεις ο καθένας τον κύριο Μητσοτάκη για τις συνέπειες της πολιτικής του «προβλέψιμου συμμάχου».

 

Για την αποφυγή κάθε προσπάθειας προσέγγισης του Ντόναλντ Τραμπ. Για τις υποχωρήσεις του στο Αιγαίο και την Μεσόγειο καθώς και για την αδιαφορία του περί του Κυπριακού. Για την εμμονή του στον πόλεμο και την στήριξη του στον Πρόεδρο Ζελένσκι, η οποία είχε ως συνέπεια σύμφωνα με ομολογία του πρωθυπουργού στο περιθώριο της Συνόδου του ΝΑΤΟ την εξασθένιση της αμυντικής ικανότητας.

 

Κάπως έτσι η Ελλάς βρίσκεται σήμερα ανάμεσα σε δύο στενά κινδυνεύοντας να γίνει «σάντουιτς» μεταξύ αντιμαχομένων και χωρίς μερτικό στο νέο κόσμο: Στην Νέα Γιάλτα που σχεδιάζουν οι Τραμπ – Πούτιν – Νετανιάχου που έχουν αρμονικές σχέσεις μεταξύ τους. Νέα Γιάλτα, η οποία από πλευράς ΗΠΑ έχει ως τελικό στόχο την αναμέτρηση με την Κίνα προς το 2030.

 

Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά. Όλοι εκείνοι που πανηγύριζαν χουλιγκανικά την «νίκη» της Κάμαλα Χάρις απέναντι στον Ντόναλντ Τραμπ στο ντιμπέιτ και έκαναν ωσάν και έχουμε εκλογές στην Ελλάδα, έκπληκτοι διαπιστώνουν τις τελευταίες μέρες την στροφή του βαθέως κατεστημένου των ΗΠΑ υπέρ του Τραμπ. Η αριστερόστροφη εξωτερική πολιτική της Χάρις στην Μέση Ανατολή και η απουσία ηγετικών ικανοτήτων στην μονίμως… χαχανίζουσα υποψήφια των «Δημοκρατικών» (ακόμη και όταν λέει ότι θα πυροβολήσει όποιον εισβάλλει στην οικία της) δημιουργούν αυτή την στιγμή μια νέα δυναμική που μένει να επιβεβαιωθεί στις κάλπες.

 

Η Κάμαλα δεν πείθει ότι έχει το εκτόπισμα για να διαχειριστεί μια τέτοια ιστορικών διαστάσεων κρίση. Ο Τραμπ, ο οποίος στην προηγούμενη θητεία του έδωσε δείγματα γραφής με τις Συμφωνίες Ισραήλ – Αραβικών κρατών εχθρών του Ιράν (συμφωνίες του Αβραάμ) και με την αναβάθμιση της Ιερουσαλήμ σε πρωτεύουσας του Ισραήλ θεωρείται πλέον από τα ισχυρά λόμπι της Ουάσιγκτον, ο μόνος κατάλληλος να διαχειριστεί την κρίση στην Μέση Ανατολή. Αναλόγως προσαρμόζονται σταδιακά στην νέα πραγματικότητα τα αθηναικά παραρτήματα τους

 

Τα λόμπι παρακινούν τον Νετανιάχου να επιτεθεί στην Τουρκία!

 

Στην ουσία το Ισραήλ με την στρατιωτική βοήθεια των ΗΠΑ και των βάσεων τους (Σούδας και Αλεξανδρούπολης περιλαμβανομένων) βοηθούν τον πρωθυπουργό Νετανιάχου σε ένα άκρως ριψοκίνδυνο εγχείρημα: να εκκαθαρίσει όλο τον άξονα της Μέσης Ανατολής για λογαριασμό της Δύσης διαδοχικά στο Λίβανο, στην Βόρεια Συρία (όπου τζιχαντιστές του Ισλάμ έχουν βρει καταφύγιο σε εδάφη υπό τουρκική κατοχή), στην Τουρκία και στο τέλος στο Ιράν. Τα λόμπι αυτά ενθαρρύνουν τον Νετανιάχου να επιτεθεί στην Τουρκία μετά την εκλογή του Τραμπ και στην Βόρεια Συρία, με προοπτική την ίδρυση κουρδικού κράτους, αλλά και στο έδαφος της Τουρκίας.

 

Ο Ερντογάν, μάλλον ανήσυχος από τις εξελίξεις, επιχείρησε ανεπιτυχώς να συναντήσει τον Τραμπ κατά την διάρκεια της παραμονής του στην Νέα Υόρκη και μόλις επέστρεψε στην Τουρκία μετέβη στην Εθνοσυνέλευση για να «ανοίξει» χειροκροτούμενος από όλες τις πτέρυγες πλην των Κούρδων θέμα εθνικής ασφαλείας. Ήτοι, είπε ευθέως ότι η Τουρκία είναι στόχος του Ισραήλ.

 

Την ίδια ώρα η επιτυχής έκβαση της δολοφονίας του ηγέτη της Χαμάς μέσα σε ιρανικό έδαφος και η πτώση του ελικοπτέρου που μετέφερε τον Πρόεδρο του Ιράν από παρεμβολές αγνώστου προελεύσεως έχουν δημιουργήσει στην Δύση την εντύπωση ότι το καθεστώς Χαμενεΐ είναι ευάλωτο και δύναται να ανατραπεί. Πόσω μάλλον αν ισχύει η πληροφορία ότι Ιρανός έμπιστος ήταν αυτός που έβαλε «κοριό» στον ηγέτη της Χεζμπολάχ Νασράλα και κατέστη εύκολος ο εντοπισμός και ο βομβαρδισμός του.

 

Στον άξονα αυτό λοιπόν ο χάρτης Τραμπ μπορεί να περιλαμβάνει ίδρυση κουρδικού κράτους, εξαφάνιση της ηγετικής επιρροής του Ιράν στον αραβικό κόσμο και αναβάθμιση των κρατών του Κόλπου και πίεση της Τουρκίας για πλήρη υποταγή στην Δύση. Και βεβαίως πλήρη και βελούδινη διχοτόμηση της Κύπρου.

 

Το ερώτημα είναι πως θα αντιδράσει σε αυτή την περίπτωση η συνήθης «επιτήδεια ουδέτερη» Τουρκία με τον Ερντογάν που μετά 22 χρόνια στην εξουσία βρίσκεται «στας δυσμάς» της πολιτικής του διαδρομής: Θα ξεσπάσει κατά της Ελλάδος και της Κύπρου οι βάσεις των οποίων ως προβλέψιμων συμμάχων είναι ορμητήρια επιθέσεων στη Μέση Ανατολή ή θα ανταλλάξει τον ακρωτηριασμό του εδάφους της χώρας του με το κουρδικό στα ανατολικά με έναν ελληνικό θαλάσσιο ακρωτηριασμό στα δυτικά; (ΑΟΖ, γκρίζες ζώνες, υφαλοκρηπίδα κλπ). Αυτός πρέπει να είναι λογικά ο πονοκέφαλος του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη.

 

Αλβανία και Σερβία οι νέοι ηγέτες των Βαλκανίων

 

Αλλά τα στενά Ισραήλ – Τουρκίας δεν είναι τα μόνα δύσκολα για τον κύριο Μητσοτάκη. Υπάρχουν και τα στενά των σχέσεων του με τον Πούτιν με τον οποίο δεν υπάρχει ο παραμικρός δίαυλος επικοινωνίας. Από την κυβέρνηση του μόνο ο Νίκος Δένδιας είχε ως Υπουργός καλές προσωπικές σχέσεις με τον ομόλογο του και πρύτανη των ΥΠΕΞ Σεργκέι Λαβρόφ. Ο οποίος είναι αρμενικής καταγωγής.

 

Τι θα πράξει άραγε η Αθήνα αν ο τυχόν νεοεκλεγείς Τραμπ τα βρει ταχύτατα με τον Πρόεδρο Πούτιν και λήξει ο πόλεμος όπως δηλώνει δημοσίως ότι θα κάνει, αν με μεσολάβηση Τραμπ, τον οποίο επίσης αναζήτησε εναγωνίως ο Πρόεδρος Ζελένσκι στις ΗΠΑ, κατοχυρωθεί στην Ρωσία το νέο εδαφικό στάτους στην Ουκρανία και ειδικά στην Κριμαία;

 

Ο κύριος Μητσοτάκης έπαιξε όλα αυτά τα χρόνια προσωπικό ηγετικό παιχνίδι και πολύ δευτερευόντως εθνικό παιχνίδι. «Πούλησε» στις ΗΠΑ την εικόνα του ηγέτη που μετέστρεψε μια φιλορωσική χώρα, την έβαλε στον πόλεμο της Ουκρανίας μέσω του στρατηγικού δρόμου ανεφοδιασμού της Αλεξανδρουπόλεως και έστειλε άφθονο πολεμικό υλικό χωρίς ιδιαίτερες αντιδράσεις. Αλλά και χωρίς να πάρει το παραμικρό εθνικό αντάλλαγμα.

 

Αν καταρρεύσει και ο αντιρωσικός πυλώνας της εξωτερικής πολιτικής της ΝΔ τι θα γίνει; Η Αλεξανδρούπολη βεβαίως και θα διατηρήσει την στρατηγική της σημασία για τα Βαλκάνια στα οποία επενδύει (Σερβία – Αλβανία) ο γαμπρός του Τραμπ, Κουσνέρ, για να εξουδετερωθούν με το χρήμα όλοι οι εθνικιστικοί θύλακες αναταραχών στην Βοσνία, στο Κόσοβο και τα Σκόπια.

 

Τον ρόλο που είχε κάποτε η Ελλάδα στην περιοχή τον κατοχυρώνει τώρα ο Αλβανός πρωθυπουργός Έντι Ράμα και η σερβική ηγεσία που με την ανεξάρτητη εξωτερική της πολιτική και τις σχέσεις με την Κίνα (αν λέει αυτό κάτι στον κύριο Μητσοτάκη) ανάγκασε την Αμερική να επενδύσει στο έδαφος της. Η Αλεξανδρούπολη θα διατηρήσει την σημασία της λοιπόν αλλά όχι και ο πρωθυπουργός που εξ αντικειμένου λόγω παρελθόντος θα δυσκολευτεί να διεκδικήσει ρόλο και μερτικό στον νέο κόσμο.

 

Σε πρώτη φάση θα χρειαστεί αν οι εξελίξεις έχουν αυτή την τροπή (τα πάντα είναι ρευστά) να αναζητήσει Πρόεδρο Δημοκρατίας το προφίλ του οποίου θα αντιστοιχεί στον νέο κόσμο. Σε δεύτερη φάση θα πρέπει να αναπροσαρμόσει την εθνική στρατηγική καθώς θα βρεθεί μεταξύ Σκύλας και Χάρυβδης σε τυχόν σύρραξη Τουρκίας – Ισραήλ.

 

Κάποιοι ψιθυρίζουν ότι θα πρέπει να εκμεταλλευτεί την ένταση της κρίσης, να ξεχάσει τις εισηγήσεις για κάλπες το 2026 με σημαία το Σύνταγμα και να προχωρήσει τώρα σε εκλογές με λίστα. Για να ελέγξει έτσι την αμφισβήτηση του από την εκλογική του βάση και την κοινοβουλευτική ομάδα.

 

Η πολιτική κατάσταση στην Βόρεια Ευρώπη και ειδικά στην Γερμανία (την οποία ο Τραμπ έχει ξεγράψει από τον χάρτη της Νέα Γιάλτας) όπου αυξάνουν κατακόρυφα την επιρροή τους οι αντισυστημικές δυνάμεις σίγουρα τον προβληματίζει για τις πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα. Σε σημείο που σύμφωνα με πληροφορίες ευρίσκεται σε ανοικτή γραμμή με τον κύριο Κασσελάκη.

 

*πηγή: εφημερίδα «Εστία της Κυριακής»

πηγή

«Ανυπαρξία υπαρξιακής συνύπαρξης» η τραγική μας καθημερινότητα!…

Ψυχό-κοινωνιολογικό πιπεράτο του Καθηγητή Πιπερόπουλου
 

Ξεκινώντας το 1992 ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (Π.Ο.Υ. – World Health Organization- W.H.O.) με πρωτοβουλία της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Ψυχικής Υγείας καθιέρωσε την 10 Οκτωβρίου ως «Παγκόσμια Ημέρα Ψυχικής Υγείας» η οποία φέτος θα είναι η ερχόμενη Πέμπτη.
 

Το 2019 σχεδόν ΕΝΑ δισεκατομμύριο των κατοίκων της γης αντιμετώπιζαν πρόβλημα ψυχικής υγείας και η πανδημία covid-19 αύξησε σημαντικά αυτόν τον αριθμό με κρούσματα κυρίως άγχους και κατάθλιψης και προβλέπεται ότι ένας στους δύο συνάνθρωποι παγκοσμίως θα αντιμετωπίσουν κάποιο πρόβλημα ψυχικής υγείας στη διάρκεια της ζωής τους. 

https://hms.harvard.edu/news/half-worlds-population-will-experience-mental-health-disorder

 

Ακούγεται ως λογοπαίγνιο ο τίτλος του σημερινού μου άρθρου αλλά αυτό δεν είναι πρόθεσή μου ούτε υπαγορεύεται από κάποια ανάγκη να προσελκύσω την περιέργεια σας φίλες και φίλοι αναγνώστες των κειμένων μου που φιλοξενούνται κάθε εβδομάδα εδώ στον αγαπημένο διαδικτυακό τόπο.

 

Σε προηγούμενο άρθρο μου ψυχολογικού προβληματισμού το οποίο δημοσιεύθηκε με τον τίτλο «Εσύ ποιος τύπος χαρακτήρα και προσωπικότητας είσαι;» εδώ στον αγαπημένο διαδικτυακό χώρο που με φιλοξενεί κάθε εβδομάδα, αναφέρθηκα σε τρεις τύπους προσωπικότητας ‘τον συμβιβαστικό, τον επιθετικό, τον αποξενωμένο’ και υποσχέθηκα να επιστρέψω με μια σύντομη ματιά στο θέμα της αποδοχής και τις πιθανότητες της αλλαγής του ψυχολογικού τύπου που είμαστε.

 

Σήμερα με τον «προκλητικό» μου τίτλο καλώ την προσοχή σας στην δραματικά πρωτόγνωρη καθημερινότητά που βιώνουμε, στην καθημερινότητα Ελλήνων, Ελληνίδων και Ελληνόπουλων για την οποία κατά την δική μου ταπεινή αξιολόγηση την ΚΥΡΙΑ, και σχεδόν αποκλειστική, ευθύνη έχει το Πολιτικό μας Σύστημα και οι Πολιτικοί που μας Κυβέρνησαν τα τελευταία 50 χρόνια μετά την Μεταπολίτευση και συνεχίζουν να μας Κυβερνούν χωρίς τανκς αλλά με τη δική μας ψήφο, οπότε είναι ανόητο να αρνηθούμε ότι εμμέσως, έστω ελαχίστως ευθυνόμαστε και εμείς!...

 

Δυστυχώς αυτή την δραματική και απελπιστική καθημερινότητά μας την αναδεικνύουν σχεδόν αποκλειστικά πλέον μόνο τα ελληνικά sites και blogs καθώς εφημερίδες και ραδιοτηλεοπτικοί σταθμοί ΔΕΝ την αγγίζουν, ΔΕΝ την αναδεικνύουν, ΔΕΝ προσπαθούν να εντοπίσουν τα αίτιά της και τους υπαίτιους εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων! 

 

Και μάλιστα, εις επίρρωση της θεωρίας της συνομωσίας πάντα χρήσιμης στην Πατρίδα μας, που διαβλέπει συμψηφισμό και «συγκάλυψη» ενόχων και ενοχών, τα ελληνικά ΜΜΕ που συχνά λειτούργησαν και συνεχίζουν να λειτουργούν ως «το μακρύ χέρι» της εκάστοτε κυβερνητικής εξουσίας και των εκάστοτε «προσωρινών ενοίκων» του Μεγάρου Μαξίμου και ευθύνονται για χειραγώγηση και διαμόρφωση της κοινής γνώμης έχουν και τα ίδια δραματικά οικονομικά προβλήματα και αλλάζουν ιδιοκτήτες με αποτέλεσμα να διαβρώνεται και ο ιδεολογικό πολιτικός τους προσανατολισμός…

 

ΔΕΝ υπάρχει ούτε κατά διάνοια ως στόχος των κειμένων μου στο διαδίκτυο κάποια λανθάνουσα ή κρυφή επιθυμία να χαϊδέψω αυτιά αλλά είναι δηλωμένη η πρόθεση και ευχή μου ως συντάκτη τους να ακουμπήσω ψυχές, να αναδείξω πραγματικότητες που μας χαρακτηρίζουν κοινωνιολογικά και μας τραυματίζουν ψυχολογικά ως Λαό και Έθνος, και τολμώ να τα λέω όπως και πολλοί άλλοι αρθρογράφοι στο ελληνικό «διαδίκτυο» και εγώ εξαιτίας και επιθέτου… ΠΙΠΕΡΑΤΑ!..

 

Έχω αναφερθεί και άλλες φορές στην παλιά κινέζικη “κατάρα” που εκτοξεύεται από τον κακοπροαίρετο γείτονα στον αθώο γείτονα ως ευχή… «Σου εύχομαι» λέει ο κακοπροαίρετος Κινέζος στον ανυποψίαστο γείτονά του «...να ζήσεις σε ενδιαφέρουσες εποχές!»

 

Δεν αναλαμβάνω την ευθύνη να δηλώσω ότι εμάς μας καταράστηκε κάποιος κακοπροαίρετος γείτονας (Η Κίνα κείται μακράν της Ελλάδος για να δεχτούμε ότι μας καταράστηκε κάποιος Κινέζος) αλλά διαπιστώνω όπως όλοι μας ότι ζούμε πράγματι σε ενδιαφέρουσες αλλά και πολύ δύσκολες εποχές!

 

Είναι οι ποιοτικά δύσκολοι καιροί που διάγουμε, εμείς και τα παιδιά μας, αποτέλεσμα πολλών παραγόντων, πολλών εσκεμμένων προσπαθειών, αλλά και πολλών παραλείψεων όχι μόνο δικών μας αλλά πολύ περισσότερο εκείνων που κρατούν στα χέρια τους, σε τοπικό και εθνικό και λιγότερο σε παγκόσμιο επίπεδο την πολιτική, οικονομική, κοινωνική, πολιτισμική εξουσία....

 

Στη μορφοποίηση της σημερινής ψυχολογικής, κοινωνιολογικής, πολιτικής, οικονομικής και πολιτισμικής μας πραγματικότητας δεν φταίει μόνο αυτό που, σχεδόν συνωμοτικά κάποιοι φρόντισαν να γίνει η οδυνηρή μας πραγματικότητα, αλλά και όσα εμείς με το πατροπαράδοτο πνεύμα του ωχαδερφισμού, με τις παραλείψεις και την τυφλή με παρωπίδες προσήλωση σε Κόμματα και Αρχηγούς επιτρέψαμε να γίνει!

 

Στα σύγχρονα πολυπρόσωπα και συνάμα απρόσωπα, πολύβουα και ταυτόχρονα οδυνηρά στη σιωπή του πόνου αστικό-βιομηχανικά μας κέντρα, στις μεγαλουπόλεις μας, διαπιστώνουμε την ανελέητη ανυπαρξία της υπαρξιακής μας συνύπαρξης που απαιτεί την προϋπόθεση κοινωνικής συνοχής και κοινωνικής αλληλεγγύης οι οποίες θρυμματίστηκαν!..

 

Μεταλλαχθήκαμε από το κραταιό και παρήγορο ΕΜΕΙΣ σε μικροσκοπικά και αδύναμα ΕΓΩ που μέχρι πρόσφατα περιφέρανε την πλήξη, την ανία και την ψευδαίσθηση της οικονομικής ευρωστίας με «δανεικά» και αυτάρεσκο ναρκισσισμό! Τώρα υποχρεωθήκανε από την τρόικα και την Κυβέρνηση «εθνικής σωτηρίας» να περιφέρουν την ανυπαρξία τους με μειωτική ορμή μέσα στους φρενήρεις ρυθμούς ενός οικονομικού συστήματος που καταρρέει και ενός κοινωνικού συστήματος που καθημερινά αλλοτριώνει τα παιδιά από τους γονείς, τον σύντροφο από την συντρόφισσα, τον αδελφό από την αδελφή, αφού πρώτα κατάφερε να αλλοτριώσει τον σύγχρονο Έλληνα και την Ελληνίδα από άνθρωπο ως συνάνθρωπο, από τον πολίτη ως συμπολίτη, από τον κάτοικο της πολυκατοικίας ως συγκάτοικο...

 

Τελικά η ανυπαρξία της υπαρξιακής μας συνύπαρξης ως συνανθρώπων, συμπολιτών, συνοδοιπόρων, συγκατοίκων που κάποτε μοιράζονταν τον πόνο και τη χαρά, χωρίς Κομματικά γυαλιά και μακριά από την επιμελώς καλλιεργημένη αίσθηση των ιδεολογικών και πολιτικών διαφορών από κατόχους της Εξουσίας που συνέτρωγαν και συνέπιναν και συνεχίζουν το «παραμύθι», τώρα πλέον αναιρεί ΚΑΘΟΛΙΚΑ την ψευδαίσθηση ότι συνυπάρχουμε!..

Ελάτε να ξαναγίνουμε συνάνθρωποι…