"ΛΑΚΕΔΕΣ ΑΠΟ ΤΗ ΝΑΦΘΑΛΙΝΗ"

Γράφει ο Νεκτάριος Δαπέργολας

 

Ἀπερίγραπτοι νεοταξικοί λακέδες, εὔκαιροι καί διαθέσιμοι «διά πᾶσαν νόσον καί πᾶσαν μαλακίαν»! Τόν λεγάμενο, ἀφοῦ τόν ἀπέσυραν γιά λίγο (μιά πού εἶχε «φθαρεῖ», ὑπερασπιζόμενος ἐπί τόσον καιρό τήν κορωνοεμβολιαστική ἀπάτη), τώρα τόν ἐνεργοποιοῦν καί πάλι - ὅπως βλέπετε στήν φωτογραφία - γιά νά μᾶς δώσει τά φῶτα του πάνω σέ μία ἀκόμη ἐπική μούφα τῆς ἀτζέντας τῶν ἀφεντικῶν.
Τί ἔχει ἄραγε σειρά; Διάλεξη ὑπέρ της ἐντομοφαγίας, ὑπέρ τῆς «ἕνωσης τῶν Ἐκκλησιῶν» (τί τά ἔχουμε δηλαδή καί τά ὀφφίκια τοῦ κυρ-Ἀρχοντώνη), ὑπέρ τοῦ ἀριθμοῦ τοῦ πολίτη καί τοῦ ψηφιοφασισμοῦ ἤ μήπως ὑπέρ τῶν...64 φύλων;  

 

Καί ποιός ἀμφιβάλλει ἐπίσης ὅτι εἶναι θέμα χρόνου νά ἀνασυρθοῦν ἀπό τήν (προσωρινή) ναφθαλίνη τους καί οἱ Παγῶνες, οἱ Βασιλακόπουλοι, οἱ Τζανάκηδες, οἱ Μόσιαλοι καί τά λοιπά ἐπιστημονικά (λέμε τώρα) μαντρόσκυλα τοῦ καθεστῶτος; Ἐνῷ ἡ ἀπίστευτη ἐμβολιογενοκτονία τοῦ λαοῦ μας συνεχίζεται καί τό αἷμα ρέει δίχως σταματημό, κάποιοι ὄχι μόνο συνεχίζουν νά κυκλοφοροῦν ἔξω ἐλεύθεροι, ἀλλά ἐξακολουθοῦν ξετσίπωτα νά μᾶς ἐμπαίζουν.  

 

Ἀλλά καί γιατί ὄχι - θά πεῖ κάποιος - ἀφοῦ μποροῦν; Καί ἀφοῦ παραμένουν τόσο πολυπληθεῖς οἱ στρατιές τῶν κρετίνων πού ἀκόμη τρέχουν πίσω ἀπό τούς κάθε λογῆς «εἰδικούς» τῆς ἀθλιότητας καί τῆς κατάντιας;

Παύλος Μελάς

Σε κλαίει ο λαός,

πάντα χλωρό να σειέται το χορτάρι
στον τόπο που σε πλάγιασε το βόλι ω παλληκάρι
 

Έτσι αρχίζει ο ποίημα του Εθνικού ποιητού μας Κωστή Παλαμά, για τον Παύλο Μελά. Το ποίημα αυτό, στις μέρες μας μελοποιήθηκε από τον Γιάννη Σπανό και το απέδωσε η Δήμητρα Γαλάνη στην ταινία «Παύλος Μελάς».

 

Tου Χρήστου Μπολώση

 

Ο Παύλος Μελάς, η εμβληματικότερη μορφή του Μακεδονικού Αγώνα, γεννήθηκε στις 29 Μαρτίου του 1870 στην Μασσαλία, ενώ η καταγωγή της οικογενείας του ήταν από τον Παρακάλαμο Πωγωνίου. Αποφοίτησε από την Σχολή Ευελπίδων, ονομασθείς Ανθυπολοχαγός Πυροβολικού, το 1891. Από νωρίς αναμείχθηκε στο Εθνικό Κίνημα, ενώ το 1894, έγινε βασικό στέλεχος της Εθνικής Εταιρείας και αγωνίστηκε για την διάδοση των σκοπών της. Πήρε μέρος στον Ελληνοτουρκικό Πόλεμο του 1897, ως Ανθυπολοχαγός. 

 

Ο Μακεδονικός Αγώνας, μία ιδιόρρυθμη μορφή πολέμου, αφού οι δύο αντίπαλοι, Έλληνες και Βούλγαροι, πολεμούσαν μέσα στον Οθωμανικό Κράτος, ουσιαστικά άρχισε το 1899 και περνώντας από διάφορα στάδια (δημιουργία Βουλγαρικής Εξαρχίας, προπαγάνδα και διωγμοί εκ μέρους των Βουλγάρων) έφθασε στην ένοπλη μορφή του το 1903, όταν πλέον οι βούλγαροι κομιτατζήδες διεκδικούσαν την Μακεδονία και ο αγώνας τους στράφηκε καθαρά κατά των Ελλήνων.

 

Η Αθήνα, που μέχρι τότε τηρούσε αν όχι αρνητική, τουλάχιστον παθητική στάση και λόγω του προσφάτου Ελληνοτουρκικού Πολέμου του 1897, στον οποίο η Πατρίδα μας υπέστη συντριπτική ήττα από τους Τούρκους, άρχισε να αντιλαμβάνεται ότι «κάτι» κινείται στην Μακεδονία και θα έπρεπε πλέον να αντιμετωπισθεί ο βουλγαρικός κίνδυνος.

 

Ο Παύλος Μελάς, πρωτοστατεί σ’ αυτήν τη κίνηση. Η γυναίκα του Ναταλία Μελά, κόρη του Στέφανου Δραγούμη, καταγόταν από το Βογατσικό Καστοριάς. Ο αδελφός της Ίων Δραγούμης, απετέλεσε μία εξίσου σπουδαία μορφή, του Μακεδονικού Αγώνα. Παύλος και Ίων μοιράζονται την ίδια αγάπη για την Πατρίδα.

 

Η Αθήνα αρχίζει την αποστολή εθελοντών στην Μακεδονία, με τον Μελά να γίνεται η ψυχή αυτής της κινήσεως.

 

Οι τρείς πορείες του στην Μακεδονική γη, έχουν περάσει στην σφαίρα του θρύλου.

 

Τον Φεβρουάριο του 1904, 4 Έλληνες Αξιωματικοί, οι λοχαγοί Αναστ. Παπούλας και Αλεξ. Κοντούλης και οι ανθυπολοχαγοί Γ. Κολοκοτρώνης και Παύλος Μελάς, εισέρχονται κρυφά στην Μακεδονία, για να εκτιμήσουν την κατάσταση και να υποδείξουν πρακτικές λύσεις.

 

Όμως γρήγορα γίνονται αντιληπτοί από τους τούρκους, οι οποίοι σε όλη στη διάρκεια του Μακεδονικού Αγώνα ευνοούσαν τους βουλγάρους και αναγκάζονται να αποχωρήσουν.

 

Ο Μελάς, τον Ιούλιο του ιδίου έτους, επανέρχεται στην Μακεδονία ως ζωέμπορος, με το ψευδώνυμο Πέτρος Δέδες.

 

Τέλος, την νύχτα της 27 προς 28 Αυγούστου του 1904 ο Παύλος Μελάς διαβαίνει για τρίτη φορά, που θα είναι και η μοιραία, τα Ελληνοτουρκικά σύνορα. Αυτή τη φορά είναι σταλμένος από το Μακεδονικό Κομιτάτο των Αθηνών.

 

Τίθεται επικεφαλής ενόπλου σώματος με το ψευδώνυμο Μίκης (το μικρό όνομα του γιού του) Ζέζας (Μαύρος στην τοπική διάλεκτο ή κατ’ άλλους από παραφθορά του ονόματος της κόρης του Ζωής) ασχολείται με την οργάνωση της τοπικής άμυνας κάθε χωριού. Σε κάθε Κέντρο Άμυνας (χωριό), όριζε 3 Επιτροπές, από τις οποίες η πρώτη ήταν υπεύθυνη για την περίθαλψη και διατροφή των αποσπασμάτων, η δεύτερη για την ασφάλεια του χωριού και η τρίτη για να διαφωτίζουν τον πληθυσμό για τον σκοπό του αγώνα τους). Επίσης προσπάθησε να εκφοβίσει τους βουλγάρους και να επαναφέρει στο Πατριαρχείο πληθυσμούς, που από φόβο είχαν προσχωρήσει στην Εξαρχία.

 

Ήταν, ουσιαστικώς, ο Αρχηγός όλων των ανταρτικών σωμάτων, που δρούσαν στις περιφέρειες Μοναστηρίου και Καστοριάς.

 

Ο αγώνας του τερματίσθηκε στις 13 Οκτωβρίου του 1904, στο χωριό Στάτιστα (σήμερα Μελά) της περιοχής Κορέστια της Καστοριάς, όπου βρέθηκε για ανάπαυση. Τότε προδομένος από την βουλγάρικη συμμορία του Μήτρου Βλάχου, περικυκλώθηκε από τουρκικό απόσπασμα 150 ανδρών. Μετά από δίωρη λυσσαλέα μάχη διέταξε αιφνίδια έξοδο τεθείς επικεφαλής των ανδρών του. Στην επιχείρηση αυτή τραυματίσθηκε θανάσιμα στην οσφυϊκή χώρα και πέθανε μετά από μισή ώρα στα χέρια του φίλου του, Γεώργιου Στρατινάκη. Η τελευταία του φράση πριν ξεψυχήσει, λέγεται ότι, ήταν: «Βούλγαρος να μη μείνει».

 

Γύρω από το σώμα του νεκρού Π. Μελά εκτυλίχθηκε μια διπλωματική επιχείρηση για την παραλαβή και ενταφιασμό του. Οι Έλληνες δεν ήθελαν να γίνει γνωστό στους Τούρκους ποιος ήταν ο νεκρός και συγκεκριμένα ότι ήταν Έλληνας αξιωματικός, διότι αυτό θα δημιουργούσε διπλωματική κρίση. Αρχικά ο νεκρός θάφτηκε από τους χωρικούς έξω από τη Στάτιστα, ενώ οι τούρκοι δεν γνώριζαν την ταυτότητά του. Αργότερα ο προεστός της Στάτιστας ονόματι Ντίνας, απεσταλμένος της Μητροπολίτη Καστοριάς Γερμανού Καραβαγγέλη ή του οπλαρχηγού Κύρου) επιχείρησε να ξεθάψει και να μεταφέρει αλλού τον νεκρό.

 

Στο μεταξύ όμως, ο θάνατος του Μελά, είχε μαθευτεί στην Αθήνα και η εκεί τουρκική πρεσβεία, ειδοποίησε τις τουρκικές αρχές της Θεσσαλονίκης να βρουν το πτώμα ώστε να το χρησιμοποιήσουν ως απόδειξη της Ελληνικής επέμβασης σε τουρκική επικράτεια. Έτσι, ενώ ο Ντίνας έκανε την εκταφή, εμφανίστηκε τουρκικός στρατός. Τότε έκοψε βιαστικά το κεφάλι τού νεκρού και έφυγε. Το κεφάλι, ετάφη μπροστά στην Ωραία Πύλη του Ναού της Αγίας Παρασκευής στο χωριό Πισοδέρι, ενώ οι τούρκοι πήραν το ακέφαλο σώμα και το πήγαν στην Καστοριά για αναγνώριση. Ο Γερμανός Καραβαγγέλης, που γνώριζε τα πάντα, κινητοποίησε την νεολαία της Καστοριάς που περικύκλωσε το Διοικητήριο και απαιτούσε να τους δοθεί το σώμα «κάποιου Ζέζα», που ήταν Έλληνας. Ο Μητροπολίτης, προειδοποιώντας ότι μπορεί να συμβούν ταραχές που θα έβλαπταν την ειρηνική συμβίωση Τούρκων και Ελλήνων, κατάφερε να του δοθεί το σώμα το οποίο και ετάφη στο παρεκκλήσιο των Ταξιαρχών, κοντά στο Μητροπολιτικό Μέγαρο Καστοριάς.

 

Ο Παύλος Μελάς, αποτέλεσε υπόδειγμα γενναιότητας και αυταπάρνησης για την απελευθέρωση της πατρίδας στην ελληνική ιστορία.

 

Μετά το θάνατό του, η δράση των Ελληνικών δυνάμεων έγινε πιο έντονη, περιορίζοντας τη δράση των βούλγαρων κομιτατζήδων, και επιτυγχάνοντας την ένωση Δυτικής και Κεντρικής Μακεδονίας με την Ελλάδα.

 

Ο Παύλος Μελάς θεωρείται σύμβολο του Μακεδονικού Αγώνα, και πολλά προσωπικά του αντικείμενα εκτίθενται τώρα στο Μουσείο Μακεδονικού Αγώνα Θεσσαλονίκης και στο μουσείο Παύλος Μελάς στην Καστοριά.

 

Η τρίτη και τελευταία πορεία του Παύλου Μελά στην Μακεδονία

 

Άσε μας κι’ εσύ ρε Ελύτη… 

 

 

Σημείωση

 

Μαζί με το σημερινό κείμενο, σας προσφέρουμε ένα συγκλονιστικό τραγούδι για τον Παύλο Μελά, που έχει τίτλο «Σαν τέτοια ώρα στο βουνό». Οι στίχοι και η μουσική είναι του μεγάλου Ιωάννη Σακελλαρίδη, πατέρα του επίσης μεγάλου Θεόφραστου Σακελλαρίδη, από το έργο του «Τυρταίος». Ήταν η εποχή (περί το 1910) που οι μεγάλοι μουσουργοί και ποιητές έγραφαν για την Ελλάδα. Είναι ένα τραγούδι που αρχίζει ζωηρά και χαρούμενα, υποδεχόμενο τον Παύλο Μελά στην Μακεδονία, για να συνεχίσει θλιβερό, αλλά άκρως μελωδικό, όταν γίνεται γνωστή η θυσία του ήρωα. Υπάρχει και η εκδοχή ότι οι στίχοι ανήκουν στην Σοφία Χατζηπανταζή χήρα του καπετάν Χατζηπανταζή από την Σκοτούσσα Σερρών. Το τραγούδι ερμηνεύει εκπληκτικά ο Απόστολος Τσέρνος.

 

πηγή

ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΑΝΗΣΥΧΙΑΣ

Η Πατρίδα μας βρίσκεται σε ορατόν κίνδυνον, μέ όντως ορατόν τόν αφανισμόν τού πληθυσμού μας καί τού ενδόξου Γένους μας.!!!
 

Και αυτό ΔΈΝ είναι συνωμοσιολογία, πατριδοκαπηλεία, ούτε κάν υπερβολή, όπως μερικοί φιλότουρκοι Ανθέλληνες ισχυρίζονται. Αλλά αποτελεί πραγματικότητα, η οποία συνεχώς εξελίσσεται επί τά χείρω, μπροστά στά μάτια καί τούς καναπέδες μας…!!!
 

Η γειτονική Τουρκία έχει οράματα, φιλοδοξίαν καί πρακτικήν τοπικής υπερδύναμης, ενώ οι Μεγάλες Δυνάμεις (ΕΕ, ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα), εξυπηρετώντας δικά των συμφέροντα και στόχους, ΔΈΝ αντιδρούν ουσιαστικά. Η Τουρκία εχει επίσης έναν πανέξυπνον, φιλόδοξον, αλλά υπερφίαλον ηγέτην πού «παίζει» με Ρωσίαν καί ΗΠΑ εναλλάξ, Λαόν βασικά ομονοούντα, αλλά και μίαν πολύ αξιόλογην Πολεμικήν Βιομηχανίαν, που αναπτύχθηκε μόλις την τελευταίαν δεκαετίαν καί παράγει εγχωρίως τά πάντα καί ό,τι πολεμικό υλικό χρειάζεται η χώρα, ενώ αντίθετα η Ελλάδα έχει διαλύσει κάθε αμυντικήν παραγωγικήν διαδικασίαν (τυχαία άραγε..;;;). 

 

Έναντι αυτού τού κακού, βίαιου, άπληστου γείτονα, η Ελλάδα εκχωρεί τίς πλούσιες όντως πλουτοπαραγωγικές της πηγές και τίς υποδομές της, εξακολουθεί νά καθυστερεί τήν οριοθέτηση και αξιοποίηση τής ΑΟΖ, ΔΈΝ προχωρά στήν ενοποίηση τής Ελληνικής μέ τήν Κυπριακήν ΑΟΖ, αποκλείοντας έτσι τήν ανεμπόδιστην εκμετάλλευση τών ενεργειακών αποθεμάτων της (τήν ύπαρξη τών οποίων, επί πολλές δεκαετίες, συστηματικά καί πεισματικά αμφισβητούσαν οι φιλότουρκοι κυβερνώντες Ανθέλληνες, όπως πχ ο “Γιωργά…ης” καί η ΦΙΛΟΤΟΥΡΚΗ ΕΛΙΑΜΕΠ), κυβερνάται δέ από πολιτικό προσωπικό πολύ κατώτερο τών περιστάσεων, αλληλοσπαρασσόμενο ακόμη καί στά ελάσσονα, χωρίς εμφανές σχέδιον, δίχως όραμα τού ρόλου της Χώρας, μέ τόν Λαόν της σκοπίμως απληροφόρητον εντελώς, παραπλανημένον, αδιάφορον γιά τά Μεγάλα Θέματα…!!!

 

Έτσι, αυξάνει δυστυχώς ο κίνδυνος υπαγωγής τής τυπικά ανεξάρτητης Χώρας μας, ως ένα νέο «Βιλαέτι τής Ρούμελης» σέ μίαν κυρίαρχην τοπικά νεο-Οθωμανικήν Τουρκίαν, ορατός καί πραγματικός όντως κίνδυνος, ο οποίος υποδαυλίζεται καί από κατευθυνόμενες αντεθνικές, ελληνόφωνες, φωνές ανθελλήνων γιά τήν δήθεν ανάγκην γιά αμοιβαίες τάχατες υποχωρήσεις καί γιά συνεκμετάλλευση στό Αιγαίον ( μέ προφανή ορατήν συνέπειαν τήν μείωση τού Εθνικού μας εδάφους καί τής Εθνικής μας κυριαρχίας ), ως “λύτρα” καί ως “αντάλλαγμα’ γιά τήν αποφυγήν ενός ενδεχόμενου «θερμού επεισοδίου»..!!! 

 

Εάν όντως ΔΈΝ θέλομε κάτι τέτοιο, ίσως τότε χρειάζεται νά μετατραπούμε καί εμείς ως Ελληνικόν Κράτος σέ ένα «Βαλκανικό Ισραήλ», δεδομένου ότι τό μικρό αλλά όμως πανίσχυρον Ισραήλ, τών 7 εκατομμυρί ων Εβραίων, αντίστοιχα μέ εμάς τούς Έλληνες, περιστοιχίζεται καί αυτό από εχθρούς, δεκαπλάσιους αριθμητικά καί όμως, επί 70+ χρόνια τά βγάζει πέρα μέ τήν βοήθειαν καί τής Εβραϊκής Διασποράς του..!!! Εμείς οι Έλληνες, αντίθετα μέ τούς Εβραίους, έχομε εγκαταλείψει τήν δικήν μας πλούσιαν Ομογένειαν ανά τήν ΥΦΗΛΙΟΝ…!!!

 

Αυτό όμως ΔΈΝ θά γίνει εύκολα, ΔΈΝ θά πέσει έτσι απλά από τόν ουρανόν, χωρίς απόφαση γιά αλλαγήν νοοτροπίας τής Κοινωνίας μας, χωρίς ενότητα, δίχως ενεργήν δράση – πέραν τού «πληκτρολογίου»…– καί χωρίς θυσίες ΌΛΩΝ ημών τών Ελλήνων & Ελληνίδων..!!!! 

 

Χρειάζεται εν τέλει νά επανασυνδεθεί ο Έλλην κοινωνικά μέ τόν περίγυρόν του, εγκαταλείποντας τήν άποψη ότι τά συμφέροντά του σταματούν στήν πόρτα τού σπιτιού του. Έτσι λοιπόν θά αρχίσει νά κινητοποιείται, ελέγχοντας τήν Εξουσίαν καί διεκδικώντας ομαδικά τό δίκιό του, δυναμώνοντας καί απαιτώντας: 

1. Επαναπροσδιορισμόν τής Εξωτερικής καί Αμυντικής μας Στρατηγικής & Πολιτικής, μέ τήν δημιουργίαν ευέλικτων συμμαχιών σέ στρατηγικό, πολιτικό αλλά καί στρατιωτικό επίπεδο, και επανανομι- μοποίηση τής ιδέας τής Νόμιμης ΠΑΝΕΘΝΙΚΉΣ ΠΑΛΛΑΪΚΗΣ ΆΜΥΝΑΣ, ακόμη καί μέ ΠΟΛΕΜΙΚΉΝ ΕΜΠΛΟΚΉΝ εάν απαιτηθεί, γιά νά ΜΉΝ τυχόν καί δούμε κάποιαν στιγμήν «μέ ψυχραιμίαν ή μέ απορί αν» τήν τουρκικήν ημισέληνον νά κυματίζει πάνω στόν ΙΕΡΟΝ ΒΡΑΧΟΝ τής Ακρόπολής μας στήν Αθήνα…!!!

 

2. Απαιτείται η άμεση αύξηση τής στρατιωτικής θητείας τών ανδρών από 9 σέ 18 – 24 μήνες, καθώς καί η εφαρμογή μειωμένης στρατιωτικής θητείας τών γυναικών, καθώς καί η άμεση δημιουργία Ταμείου Εθνικής Αμύνης, μέ τήν καθολικήν συμμετοχήν ΌΛΩΝ τών Ελλήνων, τόσο αυτών στήν Ελλάδα, όσο καί εκείνων στήν Ομογένειαν τής Διασποράς, ανάλογα μέ τήν δυνατότητα εκάστου. 

 

3. Απαιτείται επίσης η Ριζική λύση τού προβλήματος τής μουσουλμανικής λαθρομετανάστευσης, η οποία διαλύει καί υπονομεύει τήν Πατρίδα, μέ άμεσην απομάκρυνση τών ΜΉ νομίμων λάθρο- μεταναστών–λαθροεισβολέων, μέ φραγμόν στήν είσοδον νέων λαθρομεταναστών καί μέ ταυτόχρονην λήψη μέτρων πρόληψης τής εκδήλωσης «πισώπλατων» επιθετικών ενεργειών από φανατικούς μουσουλμάνους τζιχαντιστές απεσταλμένους από την Τουρκίαν, ή Τούρκους μυστικούς πράκτορες τής ΜΙΤ, ανάμεσά μας..!!! 

 

ΠΏΣ όμως θα γίνουν ΌΛΑ αυτά..;;;; Κατ’ αρχάς μιλώντας, εξηγώντας, διαφωτίζοντας – καί δρώντας στήν συνέχειαν παντού, αποκεντρωμένα, σε ΌΛΗΝ την Ελλάδα αλλά καί στήν Ελληνικήν Ομογένειαν ανά τήν Οικουμένην.

 

ΔΈΝ είμαστε κόμμα, ούτε καί θα γίνωμε. Είμαστε απλοί Έλληνες Πολίτες πού ΔΈΝ φιλοδοξούν αξιώματα καί θέσεις, παρά μόνον τό νά ενημερώσωμε καί νά κινητοποιήσωμε τούς Έλληνες Πατριώτες, ούτως ώστε νά σταματήσει επιτέλους η κατρακύλα καί η καταστροφή. 

 

Κανένας Έλλην καί καμμία Ελληνίδα ΔΈΝ περισσεύουν…!!! 

Εν τή Ενώσει η Ισχύς!! 

 

Πρέπει νά ξανα – ανακαλύψωμε τήν Ιστορία μας γιά ΌΛΟΝ τόν Ελληνισμόν και τό περήφανο Ελληνικόν μας Έθνος – εντός καί εκτός συνόρων – καί στήν Ελληνικήν Ομογένειαν ανά τήν ΥΦΗΛΙΟΝ, αναδεικνύοντας αντίστοιχες Εθνικές Ενωτικές Ηγεσίες, γιά μίαν ανθρώπινην, δίκαιην καί ασφαλή Κοινωνίαν, αντάξιαν τού Έθνους μας, τών προγόνων μας καί τών παραδόσεών μας. 

Ο χρόνος τελειώνει…!!! 

Οι καιροί γάρ ού μενετοί..!!! 

 

Τούς Πελασγούς καί τούς Ετρούσκους κανείς σήμερα ΔΈΝ τούς θυμάται πλέον… !!! 

 

Ας ΜΉΝ καταλήξουμε λοιπόν έτσι κι εμείς…!!!

 

πηγή

Η παρακμή της Ευρώπης οδηγεί σε μεγάλη κρίση και διάλυση της Ε.Ε.

Γράφει ο Γεώργιος Εμ. Δημητράκης 

 

Από που έως που «Ακροδεξιά Κόμματα»; Εννοείται ανθρώπους που έχουν βαρεθεί την παρακμή της Ευρώπης, ανθρώπους που τους στερείται μια ελεύθερη φωνή, ανθρώπους που κυβερνώνται από ελιτιστές νεοταξικούς υπηρέτες Πολυεθνικών Εταιρειών και μη εκλεγμένους γραφειοκράτες. Οι άνθρωποι που βλέπουν τις Πατρίδες τους να γίνονται «χωματερές» για «παράνομα σκουπίδια» που εισάγονται από κάθε τρίτη χώρα. Άνθρωποι που τους επιβλήθηκε μια κλιματική ατζέντα βασισμένη σε ψέματα και απάτες. Άνθρωποι που τους καταστέλλουν την ελευθερία του λόγου, εμπόδια εις τις Παραδόσεις και εις την λατρεία της θρησκείας τους. Οι Μετανάστες, ως γνωστόν, προέρχονται κυρίως από τις Χώρες εκείνες του Τρίτου Κόσμου που επί 4 εκατονταετηρίδες οι Αποικιοκράτες Ευρωπαίοι Ηγέτες και λίγο μετά οι ΗΠΑ έχουν καταληστεύσει και καταστρέψει. Και εις την συνέχεια μέσα σε 4 δεκαετίες αιματοκύλησαν την Ανθρωπότητα με 2 Παγκοσμίους Πολέμους με τεράστιες, ανεπανόρθωτες ηθικές, πνευματικές και υλικές καταστροφές. Και τώρα επιτρέπουν από τις χώρες του Τρίτου Κόσμου που έχουν καταστρέψει να εισβάλλουν ως Λαθρομετανάστες εις την Ευρώπη με τη δική τους θρησκεία και κουλτούρα. Παράλληλα εις τους γηγενείς Ευρωπαίους πολίτες αρνούνται όμως και την χρηματοδότηση δημόσιων υπηρεσιών λόγω λιτότητας, όμως με δικούς τους φόρους που καταβάλλουν. Αλλά οι κρατικοδίαιτοι Δικτάτορες δίνουν τα χρήματα των Ευρωπαίων πολιτών και εις την Ουκρανία για τον Ζελένσκι και την παρέα του που πληρώνονται οι ίδιοι με μισθούς και προνόμια ως μια νέα και κυρίαρχη Ολιγαρχία!
 

Η Δύση μισεί τις κοινωνίες μας από μόνη της, δεν χρειάζεται καμία εξωτερική βοήθεια. Η Δύση έχει καταστρέψει τον ίδιο της τον εαυτό, κοιτάξτε γύρω σας τις κοινωνίες που ζούμε. Τις κυβερνούν ανιστόρητοι, ανεγκέφαλοι και μη εκλεγμένες και επιλεγμένες οντότητες. Χωρίς ηθικές, πνευματικές, πολιτιστικές αξίες και Παραδόσεις, και που προωθούν μόνο woke ιδεολογίες κ.α. Οι πολιτικοί εδώ και δεκαετίες έχουν απόλυτη υπακοή και υποταγή σε μια ελιτιστική ολιγαρχία και εις τα συμφέροντα των Μεγάλων Πολυεθνικών Εταιρειών.

 

Ο Συντάκτης του παρόντος απεχθάνεται την γνωστική ανεπάρκεια, παρακμή, ακαμψία και παντελή γνωστική έλλειψη. Ζούμε τώρα με την αίσθηση ότι δεν έχουμε παρελθόν, δεν έχουμε παρόν και μέλλον. Νιώθουμε ότι οι αναμνήσεις μας δεν μας ανήκουν. Η υπεράσπιση όμως των συμφερόντων μιας χώρας, αυτής της κοινωνίας, είναι Υπόθεση και Ιερά Αποστολή και όχι Επάγγελμα. Εις τις Δικτατορίες, ως γνωστόν, οι άνθρωποι δεν λένε ποτέ αυτά που σκέφτονται, όμως εις τις Δημοκρατίες καλό είναι να σκέφτονται τι λένε, αλλά προπαντός και τι οφείλουν να πράττουν προς όφελος όμως όλων των ανθρώπων χωρίς διακρίσεις και εξαιρέσεις, και οι οποίοι σέβονται τις ανθρώπινες Αξίες και Αρχές ως κόρη οφθαλμού. Ο Αβραάμ Λίνκολν (1809-1865) είπε: "Αν θέλεις να δοκιμάσεις τον χαρακτήρα ενός ανθρώπου, δώσε του εξουσία!" Για αυτό ποτέ μην κρατάς το κεφάλι σου χαμηλά, ποτέ μην κλείνεις τα μάτια σου, ποτέ μην τα παρατάς. Πρώτα η Πατρίδα, η Ιστορία και οι Παραδόσεις αυτής, και μετά το Κόμμα. Η χώρα μας, η Ελλάδα, πρέπει να ανακαλύψει τις απαρχές της. Διότι μία από τις δυνάμεις τους 'Έθνους μας είναι να μην φοβάται να πάει αντίθετα εις το ρεύμα, να είναι πρωτοπόρα. 

 

Ο Γιώργος Σεφέρης (1900-71) έγραψε: "Πότε θα ανθίσουνε τούτοι οι τόποι; Πότε θα έρθουν καινούργιοι άνθρωποι να συνοδεύσουνε την βλακεία εις την τελευταία της κατοικία". Η ελπίδα είναι το ψωμί των φτωχών, λέει μια παροιμία! Και προσθέτω: "Η πιο θεμελιώδης αρχή της ανθρώπινης φύσης είναι η πανίσχυρη επιθυμία να σε εκτιμούν". Απλά, σταράτα λόγια, διότι μόνο εις την απλότητα της ζωής ευρίσκεται ο πλούτος της γνώσης και της σοφίας. Η γνώση και η ενσυναίσθηση είναι η τροφή για την Σκέψη. Η φτώχεια υπάρχει, όχι γιατί δεν μπορούμε να ταΐσουμε τους φτωχούς, αλλά επειδή δεν μπορούμε να χορτάσουμε τους πλούσιους. Όμως ματαιοπονεί εκείνος που προσπαθεί να φάει την Σούπα της ζωής με το πιρούνι και όχι με το κουτάλι. 

 

Γεώργιος Εμ. Δημητράκης 

 

(www.άρθρα Γεώργιος εμ. Δημητράκης)Υποσημείωση: Ο αρθρογράφος κρητικής (Μαριού Ν. Ρεθύμνης) και θρακικής καταγωγής γεννήθηκε και διαμένει εις την Ξάνθη, τον Προμαχώνα της Ελλάδος. Σπούδασε Πολιτικές, Οικονομικές Επιστήμες και Κοινωνιολογία εις το Πανεπιστήμιο της Βόννης, όπου διέμενε επι πολλά χρόνια, και από εκεί ταξίδευε, γνώρισε και βίωσε συνειδητά και πολλές χώρες την Ευρώπης, και εκτός αυτής. Διετέλεσε επι 5 έτη Υπάλληλος του Κοινοβουλίου της τότε Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας εις την Βόννη, και εν συνεχεία επέστρεψε εις την Ελλάδα και σπούδασε Ιστορία, Πολιτιστική Κληρονομιά και Αρχαιολογία εις την Αθήνα. Διετέλεσε επι 30-ετία Διπλωματούχος Ξεναγός για όλη την Ελληνική Επικράτεια. Ο Κόσμος είναι το Κόσμημα της ζωής μας, ας μην το καταστρέφουμε. Η συναισθηματική Νοημοσύνη οδηγεί εις την Ενσυναίσθηση, και μέσα από αυτήν γινόμαστε καλύτεροι, υγιείς ψυχικά και υπεύθυνοι σκεπτόμενοι άνθρωποι. Η αγάπη προς την Πατρίδα είναι πράξη Ελευθερίας!

Απογοήτευση από την ηγεσία της χώρας μας

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

 

Τα όσα συμβαίνουν τελευταίως στις πολιτική, πνευματική και εκκλησιαστική ηγεσίες της Ελλάδος έχουν απογοητεύσει τους Έλληνες. Από πλευράς πολιτικής ηγεσίας φαίνεται στις δημοσκοπήσεις. Το Κόμμα της Νέας Δημοκρατίας (ΝΔ) στην πρόθεση ψήφου είναι στα χαμηλότερα σημεία εδώ και πενήντα χρόνια. Σύμφωνα με την Pulse RC (Καθημερινή, 5/10/2024, σελ. 5) το ποσοστό της κυμαίνεται στο 24-24,5%. Ο ηγέτης της Κυριάκος Μητσοτάκης δίνει το προς αποφυγήν παράδειγμα στους Έλληνες γονείς με τη φωτογραφία που ανέβασε ο γιός του στη Νέα Υόρκη. Αυτή έχει τη λεζάντα ότι μαζί με τη σύζυγό του Μαρέβα είχαν την ευκαιρία οικογενειακής συνάντησης με τα τρία παιδιά τους «που ζουν – για σπουδές και εργασία – στις ΗΠΑ». Τί να λέγει για πανεπιστήμια – κρατικά και ιδιωτικά –, τί να μιλάει για μείωση της ανεργίας, το δικό του παράδειγμα μετράει. Επίσης στη ΝΔ δημιουργείται πόλος βουλευτών που καταψήφισαν ή απέσχον της ψηφοφορίας για τον «γάμο» των ομοφυλοφίλων και που εκφράζουν απόψεις παραδοσιακές του Κόμματος τους. Πέραν αυτών τα εσωτερικά προβλήματα, κυρίως με τη μετανάστευση και την ακρίβεια και τα εξωτερικά, με την Τουρκία, τα Σκόπια και την Αλβανία, αντιμετωπίζονται με ανεξήγητη χαλαρότητα.
 

Τα δύο Κόμματα της μείζονος και ελάσσονος αντιπολίτευσης (ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ) βρίσκονται υπό συνθήκες τυφώνος. Το ΠΑΣΟΚ παραμένει στην ίδια κατάσταση και ο ΣΥΡΙΖΑ είναι σε ακόμη χειρότερη. Η κατάσταση στην πνευματική ηγεσία του τόπου είναι ο καθρέφτης του πολιτισμικού μας επιπέδου. Ο διεθνούς φήμης μουσικός μας (βιολιστής και διευθυντής ορχήστρας) Λεωνίδας Καβάκος σε συνέντευξή του στην Ξένια Γεωργιάδου (Καθημερινή, 4/8/2024) είπε χαρακτηριστικά: « Δυστυχώς θεωρούμε ότι έχουμε προοδεύσει, αλλά την πνευματική διαδικασία την έχουμε ναρκώσει. Είμαστε μια κοινωνία “καθυστερημένη”». Η μείωση της ανάγνωσης βιβλίων και της ακρόασης σοβαρής μουσικής, καθώς και η έλλειψη ικανών συγγραφέων πιστοποιούν την κατάσταση της δυτικής κοινωνίας. Ίσως είναι ενδεικτικό το ότι το φετινό Νόμπελ λογοτεχνίας το κέρδισε η κορεάτισσα Χαν Γκανγκ. Σήμερα στην Ελλάδα ακούγονται ή/και διαβάζονται κάποιες ιδεολογικές μετριότητες της Αριστεράς, και όσοι από τις περασμένες γενιές είναι στη ζωή. Είναι επίσης λυπηρό και ενδεικτικό της εποχής μας πως η Ακαδημία των Αθηνών πάντοτε σιωπά…

 

Η εκκλησιαστική ηγεσία

 

Η Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος αποτελεί την ηγεσία της. Σύμφωνα με τον ισχύοντα Καταστατικό της Χάρτη τακτικώς συνεδριάζει μία φορά τον χρόνο, κάθε Οκτώβριο, στις αρχές του. Και εφέτος συνεδρίασε, όπως όλα τα προηγούμενα δεκαπέντε χρόνια, χωρίς να λάβει οποιαδήποτε απόφαση, χωρίς να αγγίξει οποιοδήποτε θέμα που θα μπορούσε να προκαλέσει την αντίδραση της πολιτικής ηγεσίας του τόπου, των γουοκιστών και λοιπών «προοδευτικών» δυνάμεων και της άθεης ιντελιγκέντσιας. Πέρασε αφανώς. Ουδείς, πλην των 82 Αρχιερέων και όσων ασχολούνται με τα εκκλησιαστικά πράγματα αντελήφθη το γεγονός. Το μόνο θετικό από την φετινή Ιεραρχία ήταν η εκλογή αξίου κληρικού στη Μητρόπολη Μαντινείας και Κυνουρίας…

 

Οι συνεδριάσεις της Ιεραρχίας κράτησαν τρεις ημέρες (2 έως 4 Οκτωβρίου), παρουσία των Αρχιερέων της Εκκλησίας της Ελλάδος. Ως ανωτάτη αρχή η Ιεραρχία, μεταξύ άλλων, «μελετά και αποφασίζει περί των ληπτέων μέτρων δια την πραγμάτωσιν της κατά Χριστόν ζωής του ιερού κλήρου και του Χριστεπωνύμου λαού». Η φετινή ημερησία διάταξη των τριών ημερών περιελάμβανε: Την πρώτη ημέρα τα τυπικά: Θεία Λειτουργία, προσφώνηση του Αρχιεπισκόπου, αντιφώνηση του έχοντος τα πρεσβεία αρχιερωσύνης Μητροπολίτου Καρυστίας, εκλογή επιτροπής Τύπου, παρουσίαση εκθέσεων πεπραγμένων, συμπλήρωση καταλόγου προς Αρχιερατείαν εκλογίμων, ψήφιση κανονισμών, υπηρεσιακά θέματα. Την δεύτερη ημέρα είχε δύο εισηγήσεις, υπό τύπο διαλέξεων με, ως συνήθως, προτάσεις, που, εκ των πραγμάτων αποδεικνύεται, λέγονται για τους τύπους. Η πρώτη, του Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης, είχε θέμα «Η στήριξη στον θεσμό της οικογένειας – πρακτική διάσταση» και η δεύτερη, του Μητροπολίτου Δράμας είχε θέμα «Βία, παραβατικότητα – ενδοοικογενειακή, ενδοσχολική – και Εκκλησία». 

 

Η ανιαρή παράθεση ή και επανάληψη ανώδυνων θεμάτων, που απλώς καθηκόντως λέγονται και δεν έχουν οποιαδήποτε ανταπόκριση στον πιστό λαό και πρακτικό αποτέλεσμα στην πορεία της κοινωνίας είναι μια παγιωμένη κατάσταση στην Εκκλησία της Ελλάδος, προς μεγίστη ικανοποίηση των εχθρών της. Ένα μόνο παράδειγμα: Το 2011 0 Μητροπολίτης Ιλίου εισηγήθηκε το θέμα «Προετοιμασία για το μυστήριο του γάμου και τη δημιουργία χριστιανικής οικογένειας». Έγραψε στις προτάσεις του: «Χρειαζόμαστε προγράμματα μελλονύμφων, που δεν θα έχουν “σχολικό” χαρακτήρα μάθησης, αλλά κύκλους συναντήσεων διαλόγου και επικοινωνίας των ζευγαριών με τους ιερείς ή και με ειδικούς…». Φέτος ο Μητροπολίτης Δράμας πρότεινε «την εξέλιξη των γραφείων γάμων των Μητροπόλεων σε γραφεία συμβουλευτικής για να διαδραματίσουν προληπτικό ρόλο ως προς την εκδήλωση συμπεριφορών βίας μέσα στην οικογένεια…». Μετά από δεκατρία χρόνια η ίδια σχεδόν πρόταση…

 

Το λυπηρό δεν είναι μόνο ότι οι προτάσεις δεν λαμβάνουν ποτέ σάρκα και οστά. Το χειρότερο είναι ότι η Ιεραρχία δεν απασχολείται με το κύριο πρόβλημα, ότι έχουν μειωθεί πολύ οι εκκλησιαστικοί γάμοι και όσοι μελλόνυμφοι επιλέξουν την Εκκλησία, στη μεγάλη τους πλειονοψηφία, δεν έχουν διάθεση να ακούσουν τις συμβουλές των ιερέων. Αυτή είναι η διαπίστωση με ιεραποστολικό ζήλο ιερέων, που με επιμονή προσπάθησαν να πραγματοποιήσουν το έργο της συμβουλευτικής στους μελλονύμφους, αλλά δεν μπόρεσαν να το διατηρήσουν…

 

Στο διάστημα των δεκαπέντε ετών το αξιοσημείωτο είναι πως υπήρξαν Αρχιερείς, που ζήτησαν, ει μάτην, το αυτονόητο για κάθε χριστιανό, να κάνουν οι αρχιερείς – μέλη της Ιεραρχίας την αυτοκριτική τους. Ο αείμνηστος Μητροπολίτης Λαγκαδά Ιωάννης (Τασσιάς) στην Ιεραρχία του Οκτωβρίου 2011 είχε πει, μεταξύ άλλων, στην εισήγησή του, με τίτλο «Συζυγία – οικογένεια, Ορθόδοξα και σύγχρονα κοινωνικά δεδομένα»: «Θα πρέπει άγιοι πατέρες και αδελφοί, να εννοήσουμε και να κατανοήσουμε ότι πρέπει να παύσουμε να είμεθα ουραγοί μιας πορείας που οδηγεί εις την βεβαία αποτυχία και την απογοήτευση. Ο κόσμος σήμερα είναι απογοητευμένος. Βλέπει τη στάση μας, βλέπει την τακτική μας, που είναι ορισμένες φορές μια τακτική απραξίας και απογοητεύεται. Εάν θέλουμε να στηρίξουμε την οικογένεια θα πρέπει να δημιουργήσουμε προϋποθέσεις τέτοιες που θα εξασφαλίζουν στην Εκκλησία την δυνατότητα να στηρίζει εμπράκτως την οικογένεια».

 

Ο Μητροπολίτης Πατρών Χρυσόστομος στην εισήγησή του, κατά την Ιεραρχία του Οκτωβρίου 2012, είχε πει «Έχομε κάνει και πρέπει να κάνωμε και στη συνέχεια την δική μας αυτοκριτική και τον δικό μας αυτοέλεγχο…». Ο Μητροπολίτης Νέας Σμύρνης Συμεών, στην Ιεραρχία του Οκτωβρίου 2015 διερωτήθηκε: «Μήπως οι φιλανθρωπικές δραστηριότητες απορροφούν εμάς, τους ποιμένες, υπέρμετρα, με αποτέλεσμα να παραμελούμε το κύριο έργο μας, που είναι η λατρεία, η διδαχή, η κατήχηση, με ένα λόγο το ποιμαντικό και πνευματικό μας έργο;». 

 

Αποκαλυπτική ήταν η εισήγηση του Μητροπολίτου Σάμου κ. Ευσεβίου, τον Οκτώβριο του 2022, με θέμα «Ανασυγκρότηση της ενορίας και επανευαγγελισμός των πιστών», όμορο προς τα θέματα των φετινών εισηγήσεων. Στον Επίλογό του επισημαίνει: 

 

«Διεπιστώσαμε ότι στην έκδοση των εισηγήσεων του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κυρού Χριστοδούλου ενώπιον του σώματος της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος κατά τα έτη 1998-2006 έχουν ακουσθεί εισηγήσεις, έχουν ληφθεί αποφάσεις, έχουν γίνει αντικείμενο επεξεργασίας και διατυπωθεί παρατηρήσεις, έχουν αποφανθεί αρμόδιες επιτροπές και επί του προκειμένου θέματος της ενοριακής ανασυγκροτήσεως και δη του επανευαγγελισμού των πιστών. Η διαπίστωση αυτή θέτει όλους μας ενώπιον των ευθυνών μας και μας παρακινεί να υπενθυμίσουμε στην αγάπη σας το υπ’ αριθμόν 754/465/15.02.2006 εγκύκλιο σημείωμα, το οποίο απεστάλη σε όλους εμάς τους Αρχιερείς το σχετικό κείμενο, που δίνει κατευθύνσεις, οι οποίες 16 χρόνια μετά παραμένουν επίκαιρες και ακριβώς τώρα πλέον είναι ανάγκη να τηρηθούν προς το δέον γενέσθαι, για την όσο το δυνατόν εντελεχέστερη διακονία της σωτηρίας των μελών της Εκκλησίας, ως Σώματος του Χριστού». Η εισήγηση του Σεβ. Σάμου ουδεμία, έως σήμερα, ανταπόκριση βρήκε στο Σώμα της Ιεραρχίας. 

 

Είναι εντυπωσιακό ότι οι φετινοί δύο εισηγητές στην Ιεραρχία μίλησαν για θέματα οικογένειας και οικογενειακής βίας χωρίς να ασχοληθούν καθόλου με τις τόσων ετών εμπειρίες των Ιδρυμάτων της Αρχιεπισκοπής Αθηνών, τα οποία ίδρυσε ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος και που ασχολούνται ακριβώς με αυτά τα θέματα. Θα μπορούσαν να ενημερωθούν και να ενημερώσουν τα μέλη της Ιεραρχίας για το έργο που επιτελούν και για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν τα στελέχη των Ιδρυμάτων της Αρχιεπισκοπής από τον Αρχιμανδρίτη π. Συμεών Βενετσιάνο, γενικό διευθυντή του Εκκλησιαστικού Ιδρύματος Νεότητος και Οικογένειας και του περιβάλλοντος του μακαριστού Αρχιεπισκόπου, που γνωρίζει άριστα τη δράση του και τις ρηξικέλευθες πρωτοβουλίες του. Θα μπορούσαν επίσης να ενημερωθούν από τον πρωτοπρεσβύτερο π. Αντώνιο Καλλιγέρη, διευθυντή της Υπηρεσίας Γυναικείων Θεμάτων, καλό συνεργάτη του μακαριστού Αρχιεπισκόπου. Ο συγκεκριμένος κληρικός θα μπορούσε να μιλήσει για την πρωτοβουλία του κυρού Χριστοδούλου για την πρόληψη της οικογενειακής βίας και την εξέλιξη που έχει αυτή η πρωτοβουλία. Τα θέματα ασφαλώς γνωρίζει και θα μπορούσε να ενημερώσει τους εισηγητές και ο Αρχιμανδρίτης π. Βαρνάβας Θεοχάρης, αρχιδιάκονος του μακαριστού Αρχιεπισκόπου και σήμερα πρωτοσύγκελλος της Αρχιεπισκοπής καθώς και ο πρωτοπρεσβύτερος π. Θωμάς Συνοδινός, τότε πρωτοσύγκελλος της Αρχιεπισκοπής και παραμένων προϊστάμενος του Μητροπολιτικού Ναού των Αθηνών. 

 

Τα καυτά θέματα που δεν συζητούνται 

 

Τα δύο θέματα με τα οποία φέτος ασχολήθηκε η Ιεραρχία είναι επαναλήψεις και ελάσσονος σημασίας σε σχέση με τα καυτά ζητήματα τα οποία αντιμετωπίζει η Ελλάδα και η Εκκλησία Της. Το θέμα του «γάμου» των ομοφυλοφίλων είναι το πιο επίκαιρο, που μπορεί να προκαλέσει σοβαρό πρόβλημα στην επιβίωση της κοινωνίας μας. Το ερώτημα είναι η αντίδραση της Εκκλησίας περιορίστηκε στην Κυριακή της Ορθοδοξίας, και στην αποχή Της από τον εορτασμό στη Μητρόπολη των Αθηνών και από το γεύμα που, κατά παράδοση, παραθέτει στους Συνοδικούς Αρχιερείς η/ο πρόεδρος της Δημοκρατίας; Από εκεί και πέρα είναι ως να μην έχει συμβεί τίποτε; Τα της Κυριακής της Ορθοδοξίας ήσαν μόνο «στάχτη στα μάτια» και για να μην εξαγριωθεί ο πιστός λαός; Αυτά γιατί στη συνέχεια ο Αρχιεπίσκοπος συνάντησε τον πρωθυπουργό στο Δήλεσι και τα προσκείμενα στην Κυβέρνηση ΜΜΕ έγραψαν τότε ότι μετά τη συνάντηση «το ρήγμα Εκκλησίας – κυβέρνησης έχει σε μεγάλο βαθμό γεφυρωθεί». Κατά κάποιους μάλιστα δημοσιογράφους ήταν και κίνηση αμβλύνσεως της ζημίας που έχει υποστεί η κυβέρνηση από την πρωτοβουλία της. Στη συνέχεια στην Αρχιεπισκοπή ο κ. Ιερώνυμος έχει δεχθεί Υπουργούς που ψήφισαν «Ναι» στον «γάμο» των ομοφυλοφίλων και ασφαλώς οι σχετικές φωτογραφίες θα υπάρχουν στα φυλλάδια τους των προσεχών εκλογών, ως επιχείρημα πως αν και ψήφισαν υπέρ του «γάμου» παραμένουν κοντά στην Εκκλησία… Και η Εκκλησία τους αποδέχεται… Επίσης Μητροπολίτες επισκέπτονται Υπουργούς και συνεργάζονται για κοσμικά ζητήματα… Μητροπολίτης που κράτησε εκκλησιαστική στάση έναντι Υπουργού, που ψήφισε «ναι», αγνοήθηκε... 

 

Το ερώτημα στο οποίο θα έπρεπε να δώσει απάντηση η Ιεραρχία είναι αν ο επιμένων και η επιμένουσα και ο επιχειρών και η επιχειρούσα να επιβάλουν την αμαρτία στην Εκκλησία είναι μέλη Της; Αν η Ιεραρχία τους/τις θεωρεί μέλη Της τότε μπορεί να «ευλογήσει» και τον γάμο τους... Και ποια η απόφαση της Εκκλησίας για την τεκνοθεσία από ζευγάρι ομοφυλοφίλων; Δεν υπάρχει απόφαση για το τί γίνεται στην πράξη. Γιατί η Ιεραρχία δεν παίρνει θέση στο θέμα της βάπτισης των «παιδιών» του ζεύγους των ομοφυλοφίλων; Είπε την άποψή του ο Αρχιεπίσκοπος, διαφώνησε ο Μητροπολίτης Μεσσηνίας, ο Μητροπολίτης Ξάνθης είπε ότι το θέμα θα συζητηθεί στην Ιεραρχία και έκτοτε σιωπή... Αλλά αν δεν παίρνει αποφάσεις η Ιεραρχία πώς θα αντιμετωπίσουν οι Μητροπολίτες και οι ιερείς αυτά τα επίκαιρα ζητήματα; Το «ό,τι τους φωτίσει ο Θεός» και το «κατά συνείδηση» δεν είναι λύσεις, διότι με τη λογική αυτή θα καταργηθούν οι Ιεροί Κανόνες και θα επικρατήσει αναρχία, σύγχυση και τελικά διάλυση της Εκκλησίας. Άλλο είναι η εκκλησιαστική «οικονομία». Κατ’ αυτήν υπάρχει ο Κανόνας και ο κληρικός μπορεί να κρίνει επί το επιεικέστερο ανάλογα με το πρόσωπο, την μεταμέλειά του, τις συνθήκες υπό τις οποίες αμάρτησε. Στην περίπτωση του «γάμου» των ομοφυλοφίλων τείνει να επιβληθεί η αμαρτία ως κάτι το κανονικό και φυσιολογικό… Εκεί η Ιεραρχία θα λάβει θέση όχι με ένα ανώδυνο κείμενο, αλλά με πρακτικά μέτρα;

 

Για το Μακεδονικό δεν υπάρχει απόφαση της Ιεραρχίας για το πώς οφείλουν να συμπεριφέρονται οι Μητροπολίτες μέλη της απέναντι στους Ιεράρχες της Εκκλησίας των Σκοπίων. Υπάρχουν Μητροπολίτες που συλλειτουργούν με ορισμένους από αυτούς. Πράττουν σωστά; Διατείνονται ότι έχει λειτουργήσει και ο Οικ. Πατριάρχης με τον Προκαθήμενό τους. Όμως, παρά το συλλείτουργο, για να αναγνωρίσει την Εκκλησία των γειτόνων ο κ. Βαρθολομαίος έθεσε τρεις όρους: Πρώτον το όνομα να είναι «Αρχιεπισκοπή Αχρίδος» χωρίς αναφορά στη Μακεδονία, δεύτερον να μην έχουν την ποιμαντική ευθύνη των συμπατριωτών τους στο εξωτερικό (κυρίως Καναδά, ΗΠΑ και Αυστραλία) και τρίτον να αναγνωρίσουν τη σχισματική Εκκλησία του Επιφανίου στην Ουκρανία. Οι όροι δεν έχουν γίνει δεκτοί από τους Σκοπιανούς. Εφόσον το θέμα είναι σε εκκρεμότητα δεν πρέπει να εξετάσει το ζήτημα και η Εκκλησία της Ελλάδος και να πάρει σχετική απόφαση; Σημειώνεται ότι ήδη έχουν αναγνωρίσει την Εκκλησία των γειτόνων οι περισσότερες εκ των Αυτοκεφάλων Ορθοδόξων Εκκλησιών, που είναι ακόμη μία απόδειξη ότι με απόλυτο τρόπο δεν αποδέχονται το Πρωτείο άνευ ίσων του Οικ. Πατριάρχη. 

 

Ένα ακόμη σοβαρό θέμα που δεν συζητήθηκε είναι η πρόταση εκ μέρους των Ρωμαιοκαθολικών για κοινό εορτασμό του Πάσχα, αρχής γενομένης από το 2025, που συμπίπτουν οι ημερομηνίες. Για να μην υπάρξει νέο «παλαιοημερολογητικό» πρέπει να υπάρξει ομόφωνη απόφαση της Ιεραρχίας, λαμβάνοντας υπόψη όλα τα δεδομένα. Το Φανάρι έχει ελάχιστο ποίμνιο και μπορεί να παίρνει αποφάσεις που δεν του στοιχίζουν εσωτερικά. Επί πλέον, εκ των πραγμάτων φαίνεται, ότι έχει επιλέξει κυρίως να συνεργάζεται με τον Πάπα και τους συνεργάτες του, καθώς και με την πολιτική ηγεσία της Δύσης και όχι με τους Ορθοδόξους προκαθημένους. Όμως στην Εκκλησία της Ελλάδος τα πράγματα θα έπρεπε να είναι διαφορετικά. Έχοντας πικρή εμπειρία από την αλλαγή του ημερολογίου θα πρέπει να εκφράσει ευθαρσώς την άποψή της και να συμβουλεύσει να μη δοθεί νέα αφορμή προστριβών και πιθανού νέου σχίσματος των Ελληνικών Εκκλησιών με τις υπόλοιπες Ορθόδοξες… 

 

Το Ουκρανικό είναι μία ακόμη χαίνουσα πληγή στο Σώμα της Ορθόδοξης Εκκλησίας και το σχίσμα που έχει προκληθεί βαρύνει εξ ολοκλήρου το Φανάρι και τη Μόσχα. Η Εκκλησία της Ελλάδος ακολουθεί στο πρόβλημα τα προστάγματα του Οικ. Πατριάρχου, αν και θα έπρεπε να έχει ρόλο ενωτικό και λόγο κατευναστικό. Είναι λυπηρό το γεγονός να μην μπορούν πλέον να συναχθούν και να συνεδριάσουν οι προκαθήμενοι όλων των Πατριαρχείων και των Αυτοκεφάλων Εκκλησιών και του κ. Βαρθολομαίου οι επαφές να περιορίζονται μόνο στον Ελληνισμό. Ομοίως και του κ. Ιερωνύμου. Η Εκκλησία της Ελλάδος πρέπει να ζητήσει συνάντηση όλων των Πατριαρχών και Αρχιεπισκόπων στο Φανάρι προς εξέταση της κατάστασης και πού αυτή οδηγεί. Το σχίσμα προκαλεί σκάνδαλο σε όλους τους Χριστιανούς, σημαίνει έλλειψη αγάπης, ταπείνωσης, και κατανόησης και ουδείς θα έπρεπε να το προκαλεί και να το διαιωνίζει, όσο και αν πιέζεται από ισχυρούς κοσμικούς παράγοντες. 

 

Τα οικονομικά της Εκκλησίας δεν έχουν συζητηθεί όλα τα χρόνια που είναι Αρχιεπίσκοπος ο κ. Ιερώνυμος. Μετά το φιάσκο του Σχιστού, που τα εγκαίνια έγιναν πομπωδώς, αλλά στη συνέχεια το έργο ακυρώθηκε χωρίς εξηγήσεις για τα αρχικά πανηγύρια και για το άδοξο τέλος του. Προ καιρού γράφτηκε στον Τύπο ότι υπήρξε κατ’ αρχήν συμφωνία του Αρχιεπισκόπου με τον Δήμαρχο Βουλιαγμένης για τις εκεί εκκλησιαστικές εκτάσεις, που είναι πολύ μεγάλης αξίας. Δεν έγινε γνωστό αν ήταν παρών και ο Μητροπολίτης της περιοχής, ο οποίος υπήρξε γενικός διευθυντής των οικονομικών υπηρεσιών της Εκκλησίας και συνεργάτης του Αρχιεπισκόπου. Το θέμα ελέχθη ότι θα το φέρει ο Αρχιεπίσκοπος στην Ιεραρχία.

 

Τέλος Ο Νόμος για τα εκκλησιαστικά δικαστήρια ισχύει από το 1933 και με αυτόν οι Μητροπολίτες έχουν υπό την απόλυτη εξουσία τους ιερείς τους. Ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος επιχείρησε να τον εκσυγχρονίσει, αλλά βρήκε την ισχυρότατη αντίδραση του σημερινού Αρχιεπισκόπου και του Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου, με συνέπεια να μην προχωρήσει… Έκτοτε σιωπή.

 

Επίλογος

 

Τον Οκτώβριο του 2009 και μετά την Ιεραρχία έγραψα στο σημειωματάριό μου: «Δεν γράφω τακτικότερα γιατί μιθριδατίζω. Άρχισα να προσαρμόζομαι στο περιβάλλον…. Πάλι απογοήτευση από την Ιεραρχία. Τίποτε το ουσιαστικό. Λόγια, προτάσεις, επιτροπές για Συνοδικά Δικαστήρια, για Συνοδικό Σύστημα για όλα…Εκκλησιαστική περιουσία: Εισηγήσεις χωρίς συζήτηση. Εκλογές δύο Μητροπολιτών και έξι Επισκόπων με το σύστημα εκλογής που έχει καταδικάσει ο κ. Ιερώνυμος…». Αναπολώντας το 2009 επισημαίνω ότι οι από τότε προτάσεις δεν είχαν ποτέ κάποια απάντηση ή υλοποίηση και οι Επιτροπές ουδέν έργο ανακοίνωσαν. Από τότε οι εκλογές Μητροπολιτών διεξάγονται πάντα με το ίδιο σύστημα και επληθύνθησαν οι εκλογές Βοηθών Επισκόπων, τόσο ώστε πλέον να δημιουργείται ντε φάκτο μια νέα κατηγορία κληρικών και πολλοί Αρχιμανδρίτες να βλέπουν ως λύση για να φορέσουν μίτρα να καταστούν Βοηθοί Επίσκοποι με τον μισθό του Αρχιμανδρίτου…

 

Καλοί και ικανοί Μητροπολίτες γνωρίζουν άριστα την εκκλησιαστική κατάσταση, αλλά δεν μιλάνε στην Ιεραρχία και γενικά. Στον χώρο της Μητρόπολής τους κάνουν έργο, αλλά σε περιορισμένο χώρο. Με την αφωνία τους όμως για τα μείζονα ζητήματα της Εκκλησίας διαφωνούν πρώτος ο Κύριος και μετά οι μιμητές Του Απόστολοι, οι Πατέρες, οι Ομολογητές, οι Μάρτυρες. Διαφωνεί μαζί τους και ο συμπατριώτης μας Πλούταρχος. Στο έργο του «Εί καλώς είρηται το λάθε βιώσας» διαφωνεί με τον Επίκουρο που συνιστούσε ο άνθρωπος να περνά απαρατήρητος για να είναι ελεύθερος, χωρίς ευθύνες και χωρίς έλεγχο και να ζει μόνο για τις απολαύσεις της χοϊκής ζωής. Ο Πλούταρχος του απαντά ότι είναι ως να συμβουλεύει τον Λυκούργο να μην ορίζει Νόμους, τον Πυθαγόρα να μην διδάσκει, τον Θρασύβουλο να μην πολεμά για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, τον Σωκράτη να μην κάνει διαλεκτικές συζητήσεις. Για τον Επαμεινώνδα γράφει ο Επίκουρος ότι έως τα σαράντα του χρόνια έμεινε ανώνυμος και άπραγος και δεν ωφέλησε σε τίποτε τους Θηβαίους. Ύστερα όμως, που τον εμπιστεύτηκαν και του ανέθεσαν αξιώματα «έσωσε την πόλη από την καταστροφή και ελευθέρωσε την υπόδουλη Ελλάδα, δείχνοντας μέσα στο φως της δόξης την αρετή του εν δράσει στην κατάλληλη στιγμή». 

 

Η κατάσταση στην Πατρίδα μας δεν είναι ευχάριστη, όμως οι Χριστιανοί δεν καταλαμβάνονται από απελπισία, αλλά πιστεύουν και έχουν ελπίδα στον Θεό. Είναι χαρακτηριστικός ο λόγος, πως μετά τα όσα αρνητικά έχει περάσει η Ορθόδοξη Εκκλησία, έξωθεν και έσωθεν, το ότι εξακολουθεί να υπάρχει είναι απόδειξη πως είναι μαζί Της ο Θεός.-

Έμμετρη Διεκτραγώδηση

Του Κώστα Δημ Χρονόπουλου*
 

Είναι δύσκολη, δυσπερίγραπτη η κατάσταση,
από όποια κι’ αν την δούμε θέαση.

Όση κατανόηση κι αν επιδειχθεί,

Είναι δυσεπίτευκτο ερμηνεία πειστική να δοθεί.

 

Δεν μας φτάνουν τα καθημερινά,

η ανέχεια, οι αδικίες, αλλά και τα εξωτερικά τα ανησυχητικά.

Έχουμε και τη βία των ανηλίκων να μας τρομοκρατεί,

νεόφερτο φρούτο εισαγωγής από την Εσπερία που …. πρωτοπορεί.

 

Πρέπει να (πολύ) χρονίσουν τα προβλήματα,

να καταντήσουν ανυπόφορα λύματα, 

μήπως –τυχόν- τότε κάποιοι αρμόδιοι συγκινηθούν

και αποφασίσουν ν’ ανασκουμπωθούν.

 

Κάθε μέρα, κάθε λίγο επεισόδια ανατριχιαστικά.

Ξυλοδαρμοί, απειλές, μαχαιρώματα κ.α …. συνοδευτικά.

Ενεοί οι πολίτες παρακολουθούν την κοινωνική παρακμή,

ανύμποροι, μιθριδατισμένοι, όμως συνυπεύθυνοι και αυτοί.

 

Αλήθεια γιατί τόση βία /bulling στην νέα γενιά;.

Τι φταίει που κυκλοφορούν πλάσματα που δεν θυμίζουν παιδιά;.

Ποιος άραγε θα το εξηγήσει, θα μας το πει;.

Τι είναι ετούτα τα φρικτά που η κοινωνία μας κυοφορεί;. 

 

Πως άραγε –γιατί;- φτάσαμε μέχρις εδώ;.

Ως Κράτος, κοινωνία, οικογένεια, χωρίς αιδώ;.

Αυτό άραγε μας αξίζει, μας εκφράζει, μας εκπροσωπεί;.

Αυτή είναι άραγε η παρακαταθήκη μας η προγονική;. 

 

Ζούμε σκηνές ΑρχαιοΣύγχρονης τραγωδίας ελληνικής.

Έναν εκφυλισμό πέραν πάσης περιγραφής.

Κοινωνική σήψη, με αποφορά αποπνικτική, 

χωρίς ελπίδα κάτι ν’ αλλάξει, ν’ αναθάλλει, να βελτιωθεί.

 

Τι επιτέλους θα γίνει; θα αλλάξουμε ή θα αποστασιοποιηθούμε;.

Θα επιλέξουμε σθεναρά να παλέψουμε, ν’ αντισταθούμε;.

Θα αναλάβουμε τη δική μας –των μεγάλων – την ευθύνη που μας αναλογεί;.

Ή θα συνεχίσουμε ωσάν τίποτα να μην έχει συμβεί;. 

 

Αν δεν αυστηροποιηθούν ακόμα περισσότερο οι ποινές, 

αν δεν επιβληθούν τιμωρίες πραγματικές, 

αν η προσαγωγή δεν γίνει φυλάκιση οριστική, 

τότε μην αναμένουμε βελτίωση ουσιαστική. 

 

Η κοινωνία μας διαθέτει πολίτες, 

ευαίσθητους, φιλάνθρωπους, φιλόζωους, αλλά και αλήτες. 

Άτομα που νομίζουν πως στην Δημοκρατία που επικρατεί 

μπορούν κάποιοι να κάνουν το βδελυρό κέφι τους ατιμωρητί!. 

 

Γνωρίζω πως –πρέπει να – είμαστε πολιτισμένοι.

Τα τελευταία μάλιστα χρόνια γίναμε ….. πολυπολιτισμένοι (!).

Συνεπώς δεν θα πρέπει να επιτρέπονται ξυλοδαρμοί,

αφού … ψυχικά τραύματα στους έκνομους αυτό δημιουργεί. 

 

Έχω πάντως –στο παρελθόν – κάτι αρκετά πρωτότυπο και ανώδυνο προτείνει:

 

Τον εγκλεισμό των βιαιοπραγούντων ξυπόλυτων σε μπουντρούμι.

Να τους αφήσουν ένα –τουλάχιστον -24ωρο εκεί, 

και μια παρεούλα από ποντικάκια ελεύθερα να κυκλοφορεί. 

 

Αν μάλιστα έχουμε να κάνουμε με εγκλήματα ειδεχθή, 

τότε ας αφήσουν μια ομάδα αρουραίων να κυκλοφορεί.

 

Βέβαια κάποιοι φιλάνθρωποι ή –και – φιλόζωοι, θα εναντιωθούν σ’ αυτήν την πρακτική,

φοβούμενοι πως ψυχικό τραύμα τους δημιουργεί.

 

Όμως υπάρχουν λόγοι που καθιστούν την πρόταση επιβεβλημένη, 

αρκετά …. πολιτισμένη και αναγκαία, αφού πλέον η ανοχή μας είναι εξαντλημένη. 

 

Αλήθεια για τα ψυχικά και σωματικά τραύματα των θυμάτων δεν θα πρέπει κάποιος να ενδιαφερθεί;.

 

Έως πότε η –παρεξηγημένη –«Δημοκρατία» μας θα θωπεύει τους παραβατικούς και για τους λοιπούς –την πλειονότητα – θα αδιαφορεί;.

 

Δεν χρειάζεται ν’ αναφερθεί κανείς στις πολλαπλές (ψυχολογικές, κοινωνικές, κ. α) επιπτώσεις στα θύματα, τις αρνητικές.

 

Τον εξευτελισμό μίας Πολιτείας η οποία αδυνατεί να συνετίσει 

μικρούς μαθητές που απειλούν και δέρνουν ακόμα και καθηγητές(!).

Με αρχές αμέτοχες, ανίκανες, ευνουχισμένες, ντροπή!.

 

Άραγε αυτή την ανέλιξη ονειρευόμαστε για την νέα μας γενιά την Ελληνική;

 

ΥΓ. Κάθε γνήσιος Έλληνας απογοητεύεται και θρηνωδεί!!!.

 

*Ιατρού

Η εποχή του αποπληθυσμού: Για πρώτη φορά από τον Μαύρο Θάνατο του 1300 η ανθρωπότητα συρρικνώνεται

Γράφει η Νατάσα Στασινού • nstasinou@naftemporiki.gr 

 

Oι δημογραφικές τάσεις αποκαλύπτουν κάτι ανησυχητικό. Εισερχόμαστε σε μία νέα εποχή της ιστορίας και αυτή μπορεί να είναι «η εποχή του αποπληθυσμού». Για πρώτη φορά μετά τον Μαύρο Θάνατο το 1300, ο πληθυσμός του πλανήτη θα μειωθεί.
 

Ενώ όμως τότε αιτία της συρρίκνωσης ήταν μια θανατηφόρα ασθένεια που μεταφερόταν από ψύλλους, η επερχόμενη θα οφείλεται αποκλειστικά στις επιλογές των ανθρώπων, σημειώνει σε εκτενές ρεπορτάζ το Foreign Affairs.

 

Με τους ρυθμούς γεννήσεων να πέφτουν κατακόρυφα, όλο και περισσότερες κοινωνίες βαδίζουν σε μια εποχή διάχυτης και αόριστης «ερήμωσης», μια εποχή που θα καλύψει τελικά ολόκληρο τον πλανήτη. Αυτό που βρίσκεται μπροστά μας είναι ένας κόσμος που αποτελείται από κοινωνίες που συρρικνώνονται και γερνούν. Η καθαρή θνησιμότητα – όταν μια κοινωνία βιώνει περισσότερους θανάτους από γεννήσεις – θα γίνει ο κανόνας. Είναι κάτι που το ζει η Ελλάδα και για το οποίο έχει εκφράσει την ανησυχία του ακόμη και ο Έλον Μασκ.

 

Τα ανθρώπινα όντα δεν έχουν συλλογική μνήμη πληθυσμιακής συρρίκνωσης. Ίσως για αυτό δεν έχουν τρομάξει ακόμη μπροστά στην ιδέα. Ο συνολικός παγκόσμιος πληθυσμός μειώθηκε για τελευταία φορά πριν από περίπου 700 χρόνια, στον απόηχο της βουβωνικής πανώλης που χτύπησε μεγάλο μέρος της Ευρασίας. Στους επτά επτά αιώνες που ακολούθησαν, ο παγκόσμιος πληθυσμός αυξήθηκε σχεδόν 20 φορές. Και μόλις τον περασμένο αιώνα, ο ανθρώπινος πληθυσμός τετραπλασιάστηκε.

 

Η συρρίκνωση ανετράπη πλήρως από την αναπαραγωγική δύναμη μόλις ο Μαύρος Θάνατος έκλεισε τον κύκλο του. Αυτή τη φορά, η έλλειψη αναπαραγωγικής δύναμης είναι η αιτία της αρνητικής τάσης. «Μια επαναστατική δύναμη οδηγεί την επικείμενη εποχή του αποπληθυσμού: η παγκόσμια μείωση της επιθυμίας για παιδιά», σχολιάζει το Foreign Affairs.

 

Μέχρι στιγμής, οι κυβερνητικές προσπάθειες να προσφέρουν φορολογικά και άλλα κίνητρα για τεκνοποίηση απέτυχαν να επαναφέρουν τα ποσοστά γονιμότητας σε επίπεδα αντικατάστασης. Η μελλοντική κυβερνητική πολιτική, ανεξάρτητα από τις φιλοδοξίες της, δύσκολα θα ανατρέψει την τάση. Η συρρίκνωση του παγκόσμιου πληθυσμού είναι σχεδόν αναπόφευκτη, εκτιμούν ειδικοί.

 

Οι κοινωνίες θα έχουν λιγότερους εργαζόμενους, επιχειρηματίες και δυνάμεις καινοτομίας και περισσότερους ανθρώπους που θα εξαρτώνται από τη φροντίδα και τη βοήθεια. «Τα προβλήματα που εγείρει αυτή η δυναμική, ωστόσο, δεν ισοδυναμούν απαραίτητα με καταστροφή. Η μείωση του πληθυσμού δεν είναι βαριά ποινή. Μάλλον, είναι ένα δύσκολο νέο πλαίσιο, στο οποίο οι χώρες μπορούν ακόμα να βρουν τρόπους να ευδοκιμήσουν. Οι κυβερνήσεις πρέπει να προετοιμάσουν τις κοινωνίες τους τώρα για να αντιμετωπίσουν τις κοινωνικές και οικονομικές προκλήσεις ενός γηρασμένου και σε τροχιά αποπληθυσμού κόσμου», τονίζει το FA.

 

Στις Ηνωμένες Πολιτείες και αλλού άνθρωποι δεν μπορούν να κατανοήσουν τις επερχόμενες αλλαγές ή να φανταστούν πώς η παρατεταμένη μείωση του πληθυσμού θα αναδιαμορφώσει τις κοινωνίες, τις οικονομίες και τις δομές εξουσίας. Αλλά δεν είναι πολύ αργά για να γίνει κάτι.

 

Η παγκόσμια γονιμότητα έχει βυθιστεί μετά την πληθυσμιακή έκρηξη της δεκαετίας του 1960. Για περισσότερες από δύο γενιές, τα μέσα επίπεδα τεκνοποίησης στον κόσμο οδηγήθηκαν αδυσώπητα προς τα κάτω, καθώς η μια χώρα μετά την άλλη συμμετείχαν στην πτώση.

 

Βουτιά των γεννήσεων στην Ασία

 

Σύμφωνα με το Τμήμα Πληθυσμού του ΟΗΕ, το συνολικό ποσοστό γονιμότητας για τον πλανήτη ήταν το 2015 στο μισό από ό,τι ήταν το 1965. Σύμφωνα με τον υπολογισμό του UNPD, κάθε χώρα είδε τα ποσοστά γεννήσεων να μειώνονται κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Και η πτώση της γονιμότητας απλώς συνεχίστηκε. Σήμερα, η μεγάλη πλειονότητα των ανθρώπων του κόσμου ζει σε χώρες με επίπεδα γονιμότητας χαμηλότερα από το όριο αναπλήρωσης. Κατά γενικό κανόνα, ένα συνολικό ποσοστό γονιμότητας 2,1 γεννήσεων ανά γυναίκα προσεγγίζει το όριο αναπλήρωσης σε ανεπτυγμένες οικονομίες με υψηλό προσδόκιμο ζωής — αλλά το επίπεδο αναπλήρωσης είναι κάπως υψηλότερο σε χώρες με χαμηλότερο προσδόκιμο ζωής.

 

Τα τελευταία χρόνια, η βουτιά των τοκετών όχι μόνο συνεχίστηκε αλλά και επιταχύνθηκε. Σύμφωνα με το UNPD, τουλάχιστον τα δύο τρίτα του παγκόσμιου πληθυσμού ζούσαν σε χώρες υποκατάστασης το 2019, την τελευταία χρόνια πριν αλλάξει τα πάντα στη ζωή μας ο COVID-19. Στην Ανατολική Ασία μέχρι το 2022, κάθε μεγάλος πληθυσμός – στην Κίνα, την Ιαπωνία, τη Νότια Κορέα και την Ταϊβάν – συρρικνωνόταν. Μέχρι το 2023, τα επίπεδα γονιμότητας ήταν 40% κάτω από το όριο αναπλήρωσης στην Ιαπωνία, 50% κάτω από την αναπλήρωση στην Κίνα, σχεδόν 60% κάτω από την αναπλήρωση στην Ταϊβάν και 65% κάτω από την αναπλήρωση στη Νότια Κορέα.

 

Όσον αφορά στη Νοτιοανατολική Ασία, το UNPD εκτίμησε ότι η περιοχή στο σύνολό της έπεσε κάτω από το επίπεδο αναπλήρωσης ήδη από το 2018. Το Μπρουνέι, η Μαλαισία, η Σιγκαπούρη και το Βιετνάμ ανήκουν σε αυτήν την ομάδα. Η Ινδονησία, η τέταρτη πιο πυκνοκατοικημένη χώρα στον κόσμο, προσχώρησε και αυτή στο κλαμπ.

 

Στη Νότια Ασία, η υποκατάσταση της γονιμότητας επικρατεί όχι μόνο στην Ινδία—τώρα την πολυπληθέστερη χώρα του κόσμου—αλλά και στο Νεπάλ και τη Σρι Λάνκα. Και οι τρεις έπεσαν κάτω από το όριο αναπλήρωσης πριν από την πανδημία. (Το Μπαγκλαντές βρίσκεται στα πρόθυρα να πέσει κάτω από το όριο αντικατάστασης.) Στην Ινδία, τα επίπεδα γονιμότητας στις πόλεις έχουν μειωθεί αισθητά. Στην αχανή μητρόπολη της Καλκούτα, για παράδειγμα, κρατικοί υγειονομικοί υπάλληλοι ανέφεραν το 2021 ότι το ποσοστό γονιμότητας μειώθηκε σε μία γέννηση ανά γυναίκα, λιγότερο από το μισό επίπεδο αναπλήρωσης και χαμηλότερο από ό,τι σε οποιαδήποτε μεγάλη πόλη στη Γερμανία ή την Ιταλία.

 

Ζοφερά δεδομένα από Μέση Ανατολή έως Λατινική Αμερική

 

Δραματικές μειώσεις σαρώνουν επίσης τη Λατινική Αμερική και την Καραϊβική. Το UNPD έχει υπολογίσει τη συνολική γονιμότητα για την περιοχή το 2024 σε 1,8 γεννήσεις ανά γυναίκα—14% κάτω από το ποσοστό αναπλήρωσης. Ωστόσο, αυτή η πρόβλεψη μπορεί να υποτιμά την πραγματική μείωση, δεδομένου αυτού που ο Κοσταρικανός δημογράφος Luis Rosero-Bixby περιέγραψε ως την «ιλιγγιώδη» πτώση των ποσοστών γεννήσεων στην περιοχή από το 2015. Στη χώρα του, τα συνολικά ποσοστά γονιμότητας έχουν πλέον μειωθεί σε 1,2 γεννήσεις ανά γυναίκα.

 

Η Κούβα ανέφερε ποσοστό γονιμότητας το 2023 λίγο περισσότερο από 1,1 – το ήμισυ του ποσοστού αναπλήρωσης. Από το 2019, οι θάνατοι ξεπέρασαν τις γεννήσεις. Το ποσοστό της Ουρουγουάης ήταν κοντά στο 1,3 το 2023 και, όπως και στην Κούβα, οι θάνατοι ξεπέρασαν τις γεννήσεις. Στη Χιλή, ο αριθμός το 2023 ήταν λίγο πάνω από 1,1 γεννήσεις ανά γυναίκα. Οι μεγάλες πόλεις της Λατινικής Αμερικής, συμπεριλαμβανομένης της Μπογκοτά και της Πόλης του Μεξικού, αναφέρουν πλέον ποσοστά κάτω από μία γέννηση ανά γυναίκα.

 

Η υπογονιμότητα έχει έρθει ακόμη και στη Βόρεια Αφρική και την ευρύτερη Μέση Ανατολή, όπου οι δημογράφοι υποθέτουν εδώ και καιρό ότι η ισλαμική πίστη χρησίμευε ως προπύργιο ενάντια στην απότομη πτώση της γονιμότητας. Παρά την προγεννητική φιλοσοφία των θεοκρατικών ηγεμόνων του, το Ιράν υπήρξε μια κοινωνία αναπλήρωσης για περίπου ένα τέταρτο του αιώνα. Τώρα δοκιμάζεται και αυτό. Η Τυνησία έχει επίσης βυθιστεί κάτω από το όριο αναπλήρωσης. Στην Τουρκία, ο ρυθμός γεννήσεων της Κωνσταντινούπολης το 2023 ήταν μόλις 1,2 μωρά ανά γυναίκα — χαμηλότερος από αυτόν του Βερολίνου.

 

Η δραματική εικόνα σε Ευρώπη και Ελλάδα

 

Για μισό αιώνα, τα συνολικά ποσοστά γονιμότητας της Ευρώπης φθίνουν συνεχώς. Η ρωσική γονιμότητα έπεσε για πρώτη φορά κάτω από το όριο αναπλήρωσης τη δεκαετία του 1960, κατά την εποχή του Μπρέζνιεφ, και από την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης, η Ρωσία έχει δει 17 εκατομμύρια περισσότερους θανάτους από γεννήσεις. Όπως και η Ρωσία, οι 27 χώρες της σημερινής Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι περίπου 30% κάτω από το όριο αναπλήρωσης. Μαζί, ανέφεραν κάτι λιγότερο από 3,7 εκατομμύρια γεννήσεις το 2023 – έναντι 6,8 εκατομμύρια το 1964. Πέρυσι, η Γαλλία είχε λιγότερες γεννήσεις από ό,τι το 1806 εν καιρώ πολέμου.

 

Η Ιταλία ανέφερε τις λιγότερες γεννήσεις από την επανένωσή της το 1861 και η Ισπανία τις λιγότερες από το 1859, όταν άρχισε να συντάσσει σύγχρονα στοιχεία γεννήσεων. Για Πολωνία και Γερμανία επίδοση του 2023 ήταν η χειρότερη στη μεταπολεμική εποχή. Η ΕΕ είναι ζώνη καθαρής θνησιμότητας από το 2012. Το 2022 κατέγραψε τέσσερις θανάτους για κάθε τρεις γεννήσεις. Το UNPD έχει σημειώσει το 2019 ως το έτος αιχμής για τον πληθυσμό της Ευρώπης και έχει εκτιμήσει ότι από το το 2020 και έπειτα η ήπειρος έχει εισέλθει σε μια μακρά περίοδο συρρίκνωσης του πληθυσμού.

 

Στην Ελλάδα συνεχίζει να συρρικνώνεται ο πληθυσμός, καθώς το 2023 καταγράφηκαν 56.646 περισσότεροι θάνατοι σε σύγκριση με τις γεννήσεις, όπως προκύπτει από στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα η Ελληνική Στατιστική Αρχή (ΕΛΣΤΑΤ).

 

Σημειώνεται ότι το 2022 οι θάνατοι υπερτέρησαν των γεννήσεων κατά 64.706. Από τα στοιχεία προκύπτει επίσης μείωση των γάμων και αύξηση των των διαζυγίων. Οι άνω των 60 ετών αυξάνονται ταχύτητα, ενώ έχουμε κύμα φυγής προς τη συνταξιοδότηση, γεγονός που έρχεται να εντείνει ακόμη περισσότερο την πίεση στα ασφαλιστικά ταμεία.

 

Το μόνο προπύργιο

 

Οι Ηνωμένες Πολιτείες παραμένουν μία δύναμη αντίστασης. Με σχετικά υψηλά επίπεδα γονιμότητας για μια πλούσια χώρα (αν και πολύ κάτω από την αντικατάσταση —λίγο πάνω από 1,6 γεννήσεις ανά γυναίκα το 2023) και σταθερές εισροές μεταναστών, οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν παρουσιάσει τη λεγόμενη «δημογραφική εξαίρεση», σημειώνει το Foreign Affairs. Αλλά ακόμη και στις Ηνωμένες Πολιτείες, η συρρίκνωση δεν είναι πλέον αδιανόητη. Πέρυσι, το Γραφείο Απογραφής προέβλεψε ότι ο πληθυσμός των ΗΠΑ θα κορυφωθεί γύρω στο 2080 και θα μειώνεται στη συνέχεια.

 

Το μόνο σημαντικό προπύργιο ενάντια στο παγκόσμιο κύμα υποκατάστασης επιπέδων τεκνοποίησης είναι η υποσαχάρια Αφρική. Με περίπου 1,2 δισεκατομμύρια ανθρώπους και ένα μέσο ποσοστό γονιμότητας 4,3 γεννήσεων ανά γυναίκα σήμερα, σύμφωνα με το UNPD, η περιοχή είναι η τελευταία που αντιστέκεται.

 

Αλλά ακόμη και εκεί, τα ποσοστά πέφτουν. Το UNPD έχει υπολογίσει ότι τα επίπεδα γονιμότητας στην υποσαχάρια Αφρική έχουν μειωθεί κατά 35% από τα τέλη της δεκαετίας του 1970, όταν το συνολικό ποσοστό της περιοχής ήταν 6,8 γεννήσεις ανά γυναίκα.

 

Η ανθρωπότητα γερνάει

 

Ο κόσμος δεν συρρικνώνεται μόνο, αλλά και γερνάει. Οι ηλικιωμένοι αρχίζουν να υπερτερούν αριθμητικά των νέων. Κατά την επόμενη γενιά, οι γηρασμένες κοινωνίες θα γίνουν ο κανόνας. Και οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής δεν είναι έτοιμοι για την επερχόμενη δημογραφική τάξη.

 

Μέχρι το 2040 – με μόνη εξαίρεση την υποσαχάρια Αφρική – ο αριθμός των ατόμων κάτω των 50 ετών θα μειωθεί. Μέχρι το 2050, θα υπάρχουν εκατοντάδες εκατομμύρια λιγότεροι άνθρωποι κάτω των 60 ετών εκτός της υποσαχάριας Αφρικής από ό,τι σήμερα – περίπου 13% λιγότεροι, σύμφωνα με διάφορες προβλέψεις του UNPD. Ταυτόχρονα, ο αριθμός των ατόμων που είναι 65 ετών και άνω θα εκραγεί ως συνέπεια των σχετικά υψηλών ποσοστών γεννήσεων στα τέλη του 20ου αιώνα και του μεγαλύτερου προσδόκιμου ζωής.

 

Εκτός Αφρικής, αυτή η ομάδα θα διπλασιαστεί σε μέγεθος και θα φτάσει τα 1,4 δισεκατομμύρια έως το 2050. Η άνοδος του πληθυσμού άνω των 80 ετών θα είναι ακόμη πιο γρήγορη. Αυτή η ομάδα θα τριπλασιαστεί σχεδόν στον μη αφρικανικό κόσμο – φτάνοντας σε περίπου 425 εκατομμύρια έως το 2050. Μόλις πριν από δύο δεκαετίες, λιγότεροι από 425 εκατομμύρια άνθρωποι στον πλανήτη είχαν συμπληρώσει ακόμη και τα 65α γενέθλιά τους.

 

πηγή

Τα χαρακτηριστικά του δημιουργικού ατόμου…

Ψυχό-κοινωνικό-εκπαιδευτικό πιπεράτο του Καθηγητή Πιπερόπουλου

 

Το σημερινό μου πιπεράτο είναι ένα ευγενικό κάλεσμα σε δασκάλες και δασκάλους, καθηγήτριες και καθηγητές συναδέλφους της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και μαζί τους γονείς των παιδιών Δημοτικών, Γυμνασίων και Λυκείων να εντοπίσουν τα δημιουργικά παιδιά με γνώμονα τα χαρακτηριστικά συμπεριφοράς που παρουσιάζω παρακάτω…
 

Καλώ και εσάς φίλες και φίλοι αναγνώστες που με διαβάζετε εδώ στον αγαπημένο διαδικτυακό τόπο που φιλοξενεί τις πιπεράτες απόψεις μου κάθε εβδομάδα να συνειδητοποιήσουμε ότι υπάρχουν στιγμές στην καθημερινότητα όλων μας που καθώς τις βιώναμε αισθανθήκαμε εκείνη την αποστομωτική συναρπαστικότητα της δημιουργικής διαδικασίας, στιγμές στις οποίες διαπιστώσαμε ότι υπάρχει τελικά μια ανύπαρκτη μέχρι πριν σχέση σε ιδέες, είδαμε μια νέα σύνθεση αντικειμένων, βρήκαμε τη λύση σε κάποιο βασανιστικό πρόβλημα ή ένα αμείλικτο ερώτημα. 

 

Υπάρχουν γύρω μας συνάνθρωποί μας που διακρίνονται για την ικανότητά τους, για το προίκισμα ή το προνόμιό τους να ζούνε τέτοιες στιγμές με εναλλασσόμενη αλλά αδιάκοπη ένταση. Και υπάρχουν παράγωγα τέτοιων στιγμών που μας περιβάλλουν από την ώρα που γεννιόμαστε και συσσωρεύονται καθώς περνούν τα χρόνια. 

 

Στιγμές, άτομα, πράξεις, διαδικασίες και παράγωγα αποτελούν τέσσερα σημαντικά στοιχεία που σε μια δυναμική αλληλεξάρτηση θα πρέπει να μας δώσουν το προφίλ ή το περίγραμμα της προσωπικότητας του δημιουργικού ατόμου και της δημιουργικότητας. 

 

Μπορούν; 

Σίγουρα και αναμφίβολα ΝΑΙ εφόσον σχετίζονται με τις διαστάσεις του χώρου και του χρόνου.

 

Πώς, όμως, μπορούμε εμείς όχι μόνο να κατανοήσουμε, διαισθητικά, την μυσταγωγία της δημιουργίας αλλά και να συλλάβουμε την ουσία της διαδικασίας ώστε να βοηθήσουμε τα άτομα που διαθέτουν αυτό το "προίκισμα" να το αναπτύξουν και την κοινωνία στην οποία ζούμε να τους ευνοήσει ώστε να το κάνουν για κοινό όφελος; 

 

Γιατί όσο και εάν φαίνεται πεζό το ερώτημα δεν επιτρέπεται να θεωρήσουμε ως δεδομένα ούτε τα προικίσματα ορισμένων συνανθρώπων μας ούτε και την καλή πρόθεση κάθε κοινωνίας ανθρώπων και ειδικότερα της ελληνικής κοινωνίας να τους επιτρέψει να τα εκδηλώσουν παραγωγικά!..

 

Η ανακάλυψη του τηλεφώνου από τον Bell περίμενε για πολλά χρόνια ανεκμετάλλευτη ακριβώς επειδή «δεν υπήρχε πρακτική χρήση για τέτοια συσκευή» ενώ κρίνοντας την εφεύρεση του Edison σχετικά με το ηλεκτρικό φως πολλοί επιστήμονες της εποχής αποφάνθηκαν ότι «οι προσπάθειές του δεν άξιζαν την προσοχή σοβαρών επιστημόνων ή και πρακτικών ακόμα ανθρώπων!...»

 

Υπάρχει μια ομάδα συναδέλφων επιστημόνων της συμπεριφοράς οι οποίοι διατείνονται ότι τα δημιουργικά άτομα είναι και λίγα και σπάνια σε κάθε κοινωνικό σύστημα, ενώ από την άλλη πλευρά η άλλη ομάδα (στην οποία δηλώνω ότι ανήκω) θεωρούμε ότι η δημιουργικότητα φαίνεται να υπάρχει στον καθένα και την καθεμιά μας αλλά τόσο οι μέθοδοι μάθησης και η Παιδεία μας γενικότερα όσο και οι ειδικές ψυχοκοινωνικές και πολιτιστικές μας συνθήκες καταπιέζουν και αδρανοποιούν τις δημιουργικές τάσεις του καθένα και της καθεμιάς μας και ίσως ακόμη περισσότερο εκείνα τα άτομα που είναι ιδιαίτερα προικισμένα με σαφείς δημιουργικές ικανότητες.

 

Υπάρχουν, όμως, συγκεκριμένα χαρακτηριστικά που μπορούν να μας δώσουν το προφίλ του δημιουργικού ατόμου άσχετα εάν αυτό είναι ώριμοι στην ηλικία άνδρες, γυναίκες ή παιδιά; Η απάντηση στο ερώτημα αυτό είναι καταφατική και παραθέτω εδώ μερικά συγκεκριμένα χαρακτηριστικά που θα βοηθήσουν να προσδιορίσετε τόσο τις δικές σας όσο και τις δημιουργικές ικανότητες των παιδιών σας... 

 

1. Ενδογενής ευαισθησία - υπάρχει μια εμφανής έμφυτη τάση, μια κλίση όπως κοινά χαρακτηρίζεται του ατόμου για ευαισθησία σε μαθηματικές, μουσικές, λογοτεχνικές ή εικαστικές εμπειρίες.

 

2. Τάση ασυμμετρικής σκέψης - Το άτομο κατορθώνει να εντοπίσει πρότυπα τάξης μέσα στην αταξία δεδομένων και φαινομένων την ίδια στιγμή που άλλοι, ακόμη και άτομα προικισμένα με ψηλό δείκτη νοημοσύνης βλέπουν μόνο ότι είναι συμμετρικό και σε κατάσταση τάξης ή λαϊκά τακτοποιημένο.

 

3. Προσχολική παιδεία - Το δημιουργικό άτομο έχει μεγαλώσει, συνήθως, σε οικογενειακό περιβάλλον όπου ενθαρρύνθηκε η περιέργειά του και όπου η δημιουργικότητα ήταν μια συνειδητή στάση των γονέων του.

 

4. Σχολική εκπαίδευση - Το άτομο έχει μαθητέψει με δασκάλους και καθηγητές που έδιναν σημασία σε συνεχείς ερωτήσεις και αναζητήσεις και όχι στην απομνημόνευση γεγονότων, κανόνων, ονομάτων και ημερομηνιών.

 

5. Αστείρευτη περιέργεια - Το δημιουργικό άτομο ποτέ δεν σταμάτησε να ερευνά, να αμφιβάλλει ακόμα και για τα πλέον σταθερά δεδομένα έχοντας μια παιδιάστικη νοοτροπία περιέργειας ακόμη και όταν βρίσκεται σε προχωρημένη χρονολογική ηλικία.

 

6. Ανεξαρτησία από το χρόνο - το δημιουργικό άτομο δεν λειτουργεί με γνώμονα το ρολόι του. Πρωί, μεσημέρι ή βράδυ δεν έχουν όπως και οι σχετικές έννοιες της εβδομάδας του μήνα ή του έτους ως διαβαθμίσεις χρόνου το νόημα που έχουν για όλο τον υπόλοιπο κόσμο. Τα προβλήματά του ίσως απαιτήσουν χρόνια για να βρούνε τις λύσεις τους, οι ανακαλύψεις του δεκαετίες ή, συχνά, μια ολάκερη ζωή. Αυτή η προσωπική υποκειμενική αίσθηση του χρόνου αντιτίθεται στα ψυχοκοινωνικά δεδομένα και συνήθως τα δημιουργικά άτομα αποτυχαίνουν να ανταποκριθούν στα χρονικά όρια που τους θέτουν οι άλλοι.

 

7. Προσωπικό θάρρος και αφοσίωση - το δημιουργικό άτομο δεν φοβάται την αποτυχία ή τον χλευασμό, ακριβώς επειδή αυτό που πραγματικά μετράει στη ζωή του είναι η υποκειμενική του αίσθηση της σπουδαιότητας του έργου του και όχι η γνώμη που οι άλλοι έχουν για αυτό.

 

8. Αγάπη για την εργασία – άσχετα τη λανθασμένη εντύπωση σε μέρος της κοινής γνώμης, στην πραγματικότητα τα δημιουργικά άτομα, καλλιτέχνες, λογοτέχνες, εφευρέτες, εξερευνητές, επιστήμονες, εργάζονται και σκληρά αλλά και με διαχρονική συνέπεια. Σίγουρα αυτό δεν σημαίνει ότι μπορεί να μετρήσει κανείς πραγματική ενασχόληση με τη δουλειά τους για 15 ή 20 ώρες καθημερινά αλλά η διανοητική και η ψυχό-συναισθηματική συνειδητή και υποσυνείδητη ενασχόληση με τα καθήκοντά και τους στόχους τους συνεχίζεται τόσο στις ώρες που είναι ξύπνιοι όσο και στις ώρες του ύπνου σε ρυθμό σχεδόν καταναγκαστικό.

Ολλανδία: Σχεδόν το 20% του πληθυσμού αυτοπροσδιορίζεται ως LGBTQIA, σύμφωνα με τη στατιστική υπηρεσία (πάλι πρωτοπόρος η χώρα "πρότυπο")

Σχεδόν το ένα πέμπτο των ανθρώπων που ζουν στην Ολλανδία αυτοπροσδιορίζονται ως λεσβίες, ομοφυλόφιλοι, bi-plus, τρανς, queer, intersex και asexual, σύμφωνα με την πρώτη εκτίμηση που δημοσίευσε η στατιστική υπηρεσία της χώρας. 

 

Υπάρχουν 2,7 εκατομμύρια άτομα LGBTQIA στη χώρα, αριθμός που αντιστοιχεί στο 18% των κατοίκων ηλικίας 15 ετών και άνω, ανέφερε το CBS σε έκθεσή του την Παρασκευή. Η έρευνα βασίστηκε σε έρευνα μεταξύ περισσότερων από 182.000 κατοίκων της χώρας.
 

Η Ολλανδία υπήρξε πρωτοπόρος στην προώθηση των δικαιωμάτων LGBTQIA+, έχοντας αποποινικοποιήσει την ομοφυλοφιλία το 1971, ενώ αργότερα έγινε η πρώτη χώρα στον κόσμο που νομιμοποίησε τους γάμους ομοφύλων. Ωστόσο, η παράδοση της ανεκτικότητας και της διαφάνειας έχει αμαυρωθεί πρόσφατα από τα αυξανόμενα περιστατικά επιθετικότητας κατά της κοινότητας και τα μειωμένα ποσοστά αποδοχής των ομοφυλόφιλων μεταξύ των νέων, σημειώνει το πρακτορείο Bloomberg. 

 

Μόνο το 43% των μαθητών δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στο Άμστερνταμ θεωρεί ότι ήταν φυσιολογικό για "δύο άτομα του ίδιου φύλου να είναι ερωτευμένοι μεταξύ τους", με το ποσοστό να μειώνεται από 63% το 2021, σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύτηκε από τη δημοτική υπηρεσία υγείας φέτος. 

 

Η Ολλανδία έχει αποτύχει να δημιουργεί μια πιο ανοιχτή κοινωνία για όλους τον τελευταίο καιρό, δήλωσε ο Robbert Dijkgraaf, πρώην υπουργός Παιδείας, Πολιτισμού και Επιστήμης της χώρας σε συνέντευξή του στο Bloomberg πέρυσι. Τα τελευταία χρόνια, "έχουμε δει επίσης περισσότερη βία, περισσότερη επιθετικότητα είτε πρόκειται για υποστηρικτές ποδοσφαιρικών ομάδων είτε για καταστροφές μνημείων", είπε. 

 

Τα LGBTQIA άτομα στην Ολλανδία είναι κατά κύριο λόγο νεότερα σε ηλικία και είναι πιθανό να ζουν σε πολύ αστικοποιημένες περιοχές, ανέφερε η CBS. Όσοι έχουν διττό σεξουαλικό προσανατολισμό ή άτομα που έλκονται από περισσότερα από ένα φύλα, είναι η μεγαλύτερη ομάδα ανάμεσά τους, σύμφωνα με την έκθεση. 

 

πηγή

 

ΣΧΟΛΙΟ

 

Οπως πάντα αυτή η χώρα "πρότυπο" αποτελεί παράδειγμα για όλες τις "προοδευτικές" χώρες...

Στο ιστολόγιό μας την έχουμε εκθειάσει πολλές φορές....

Ενδεικτικά:

 

Η Ολλανδία ξεκινάει το Great Reset: Θα υποχρεώσει τις τράπεζές να τοποθετήσουν όλες τις συναλλαγές των πολιτών (άνω των 100 ευρώ) σε μια βάση δεδομένων που θα ελέγχει το κράτος!

Jacoline Vinke-Παπακωνσταντίνου: "Στην Ολλανδία κάνουμε τα πάντα όπως πρέπει". Μωρέ τι μας λέτε;

Ομάδα ευθανασίας στην Ολλανδία, προσφέρει δωρεάν και κατ΄ οίκον θάνατο.

Η Ολλανδία νομιμοποιεί την αυτοκτονία: Θα μπορεί κάποιος να κάνει «ευθανασία» χωρίς να είναι άρρωστος...

Στην Ολλανδία νομιμοποίησαν το κόμμα των παιδόφιλων! - Στόχος του η νομιμοποίηση ερωτικών σχέσεων ενηλίκων με 12χρονα!Ολλανδία: 500 παιδιά γεννήθηκαν από το σπέρμα του ίδιου άνδρα (πάλι οι άθεοι Ολλανδοί "διαπρέπουν" στην ηθική!!!)

Η Ολλανδία διευρύνει τα όρια ευθανασίας και σε παιδιά από ενός έως δώδεκα ετών!

Η Ολλανδία εγκρίνει την ευθανασία για άτομα με αυτισμό, νοητική αναπηρία και ψυχικές ασθένειες

Πάλι "μπροστά" η Ολλανδία...
Ο πρώην πρωθυπουργός της Ολλανδίας και η σύζυγός του έφυγαν στα 93 τους χρόνια, μαζί από τη ζωή με ευθανασία (επέλεξαν μόνοι τους το τέλος, ενώ ούτε η αρχή, ούτε η ζωή τους και φυσικά ούτε και το τέλος τους ήταν δική τους υπόθεση)

Ολλανδία: Τώρα ευθανασία και για τους υγιείς αρκεί να το θέλει ο πελάτης....