Δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι τις ίδιες απορίες και την ίδια περιέργεια. Ενώ πολλοί ρωτούν χρήσιμα πράγματα, όπως π.χ. “πώς μπορώ να βγάλω περισσότερα λεφτά” ή ψάχνουν στο google δρομολόγια πλοίων για να πάνε διακοπές και ρωτούν για φτηνά ξενοδοχεία και όμορφες παραλίες, όσοι δεν μπορούν να πάνε διακοπές ή το έχουν πάρει απόφαση ότι δεν θα γίνουν πλούσιοι, απασχολούνται με άλλα ερωτήματα. Αναζητήσαμε μερικά από αυτά τα “άλλα” και βρήκαμε και τις απαντήσεις τους.
Για παράδειγμα, κάποιοι αναρωτιούνται «τι όνειρα βλέπουν οι τυφλοί». Όσοι δεν γεννήθηκαν τυφλοί, βλέπουν τα ίδια όνειρα με όσους έχουν την όρασή τους, αλλά όσο περισσότερα χρόνια έχει ζήσει ως τυφλός ένας άνθρωπος, τόσο πιο εμπλουτισμένα είναι τα όνειρά του από άλλες αισθήσεις. Οι εκ γενετής τυφλοί δεν βλέπουν εικόνες, αλλά τα όνειρά τους είναι γεμάτα ήχους και γεύσεις, καθώς λειτουργούν μόνον οι αισθήσεις της ακοής, της όσφρησης, της γεύσης και της αφής. Επίσης στα όνειρα ή στους εφιάλτες τους αγγίζουν αντικείμενα και αισθάνονται “σχήματα” και όγκους.
Άλλοι έχουν την απορία «γιατί δεν παγώνουμε μέσα σε ένα ιγκλού ή γιατί δεν λιώνουν οι τοίχοι όταν ανάβουμε μέσα σε αυτό φωτιά για να ζεσταθούμε». Η απάντηση έγκειται στο ότι δεν μας ζεσταίνει η κουβέρτα, αλλά το ίδιο μας το σώμα μας και ότι από το κρύο (όπως και από τον καύσωνα) μας προστατεύουν τα μονωτικά στρώματα που διαθέτουμε στον χώρο που μας περιβάλλει και τα οποία διατηρούν τη θερμοκρασία μας. Η μόνωση του ιγκλού παγιδεύει τη θερμότητα μέσα σε αυτό και δεν την αφήνει να διαχυθεί στο περιβάλλον. Το χιόνι από το οποίο κατασκευάζονται αυτές οι καλύβες πάγου, αποτελεί ένα ένα τέλειο μονωτικό υλικό.
Aνάβοντας φωτιά για να ζεσταθούμε μέσα στο ιγκλού, τα παγωμένα τοιχώματά του δεν λιώνουν, γιατί ενώ εμείς με την πυρά ανεβάζουμε εσωτερικά τη θερμοκρασία, τα τοιχώματα του ιγκλού συνεχίζουν να παγώνουν από την εξωτερική χαμηλή θερμοκρασία. Αν βέβαια ανάψουμε πέντε εστίες φωτιάς μέσα στο ιγκλού, τότε τα πράγματα αλλάζουν… Στην κορυφή του υπάρχει τρύπα για να βγαίνει ο καπνός της φωτιάς, ενώ η είσοδος κατασκευάζεται υπό συγκεκριμένες γωνίες ώστε να μην ορμάει μέσα ο παγερός αέρας. Στην οικοδόμηση του ιγκλού χρησιμοποιείται συνήθως φρέσκο χιόνι, ώστε με το “πατίκωμά” του και τη συμπίεση να απομένουν και πάλι θύλακες αέρα μέσα στον “τοίχο” για ακόμα καλύτερη μόνωση.
Το άπιαστο ουράνιο τόξο
Άλλοι έχουν προσέξει ότι όταν πιάνουν ένα πιάτο στην κουζίνα και αυτό έχει θερμοκρασία 20 βαθμών Κελσίου δεν αισθάνονται τίποτα απολύτως, αλλά αν ξαπλώσουν ή φορέσουν ρούχα με την ίδια θερμοκρασία, νιώθουν από κρυάδα μέχρι “παγωνιά”. Ο λόγος είναι ότι με το ξάπλωμα ή το ντύσιμο εκτίθεται σε χαμηλότερη από την δική μας θερμοκρασία μεγάλο μέρος του σώματος και ο οργανισμός σπεύδει να αποκαταστήσει την τάξη σε μεγαλύτερο εμβαδόν.
Μια άλλη μη πρακτική απορία είναι αν μπορεί κανείς «να βρει την άκρη του ουράνιου τόξου». Το θέμα είναι ότι αν την βρει, δεν θα το ξέρει, γιατί όλοι βλέπουμε το ουράνιο τόξο ανάλογα με την θέση μας προς τον ήλιο και ανάλογα με τη γωνία πρόσπτωσης των ηλιακών ακτίνων προς τα σταγονίδια της ατμόσφαιρας. Αν π.χ. ένας γνωστός μας ζει σε κάπως κοντινό προς το δικό μας χωριό και μας τηλεφωνήσει χαρούμενος ότι από το κτήμα του βλέπει την άκρη του ουράνιου τόξου πάνω από το σπίτι μας, εμείς δεν το βλέπουμε.
Για να δει κάποιος το ουράνιο τόξο δεν αρκεί να πέφτουν οι ακτίνες του φωτός υπό ορισμένη γωνία πάνω στις σταγόνες, αλλά και ο παρατηρητής να βρίσκεται σε ορισμένη γωνιακή θέση προς αυτές και προς τον ήλιο. Μπορούμε πάντως να δημιουργήσουμε ουράνιο τόξο σε ένα μέτρο απόσταση από εμάς χρησιμοποιώντας το λάστιχο ποτίσματος, φροντίζοντας αφ’ ενός να είναι νωρίς το πρωί ή απόγευμα, ώστε η γωνία πρόσπτωσης των ηλιακών ακτίνων στις σταγόνες να είναι μικρότερη των 45 μοιρών, αφ’ ετέρου εμείς να έχουμε τον ήλιο στο πλάι ή στην πλάτη μας.
Τα αεροπλάνα κι εμείς
Όσοι ταξιδεύουν με αεροπλάνο, ίσως έχουν άλλη απορία: «Είναι τόσο δύσκολο οι εταιρίες να ευθυγραμμίσουν τις θέσεις με το παράθυρο; Γιατί πρέπει να στραβολαιμιάζω;» Ο αριθμός και η θέση των “παράθυρων” στα αεροσκάφη είναι δομικά στοιχεία ασφαλείας προκαθορισμένα από τους κατασκευαστές, ενώ οι θέσεις των επιβατών απεναντίας καθορίζονται κατ’ επιλογή της εταιρείας. Αυτή δίνει προτεραιότητα στο να χωρέσουν περισσότερες σειρές καθισμάτων και όχι στο να έχει θέα ο επιβάτης.
Κι αν αναρωτιέται κάποιος γιατί είναι στρογγυλά τα φινιστρίνια, η απάντηση είναι ότι έτσι προκαλούνται μικρότερες φθορές από την αντίσταση του αέρα. Κι αν αναρωτιέται γιατί δεν βλέπει ποτέ παχουλή αεροσυνοδό, προτιμώνται όσες έχουν μικρότερο βάρος χωρίς όμως να είναι και κοντές. Καθώς πρέπει να είναι ψηλές για να επιβάλλονται ευκολότερα, εκείνο που απομένει για μικρότερο βάρος, είναι το θέμα του πάχους.
Είναι δε περισσότερες οι γυναίκες, τόσο για λόγους βάρους όσο και για να μένουν ικανοποιημένοι –οπτικά– οι άνδρες επιχειρηματίες που ταξιδεύουν και συχνότερα. Επίσης προτιμώνται οι γυναίκες επειδή είναι πολύ πιο δύσκολο ένας άνδρας επιβάτης να αντιδράσει βίαια έναντι μιας γυναίκας αεροσυνοδού που προσπαθεί να τον ανακαλέσει στην τάξη, παρά έναντι ενός άνδρα.
Μια άλλη απορία για να περνάμε την ώρα μας, είναι «γιατί δεν υπάρχει βουνό ψηλότερο από το Έβερεστ». Η απλή απάντηση είναι βέβαια, ότι κάποιο από όλα τα βουνά θα ήταν μοιραία ψηλότερο από τα άλλα. Όμως πρακτικά υπάρχει και ένα όριο στο ύψος. Αν ένα βουνό είναι υπερβολικά μεγάλο, τότε ασκεί τέτοια πίεση στη βάση του, που την υγροποιεί και τελικά βυθίζεται. Σε άλλους πλανήτες δεν ισχύει το ίδιο και κάθε πλανήτης έχει τις δικές του “κόκκινες γραμμές” ως προς το ύψος των ορέων του.
H “πράσινη” τίγρης
Αν αναρωτιέται κάποιος «γιατί έχουν τέτοια αντανάκλαση μέσα στη νύχτα τα μάτια της γάτας», η απάντηση είναι ότι τα περισσότερα σαρκοφάγα ζώα έχουν στα μάτια έναν φακό και ένα κυρτό κάτοπτρο που ξαναστέλνει το φως προς την φωτεινή πηγή σχηματίζοντας ένα φωτεινό κώνο. Τα μάτια τους έχουν επίσης πίσω από τον αμφιβληστροειδή, ένα στρώμα κρυστάλλων ψευδαργυρικής κυστεΐνης και αυτό αποτελεί παράγοντας μεγάλης ανάκλασης.
Μια άλλη απορία είναι για το χρώμα των ζώων. Γιατί η τίγρης έχει ένα χρώμα που την κάνει να εντοπίζεται εύκολα; Το λογικό θα ήταν να έχει π.χ. πράσινο χρώμα αντί για πορτοκαλί. Μια απάντηση που αποτελεί όμως εικασία και δεν είναι βεβαιωμένη επιστημονικά, είναι ότι οι τίγρεις κυνηγούν κυρίως ελάφια. Τα ελάφια όπως και τα περισσότερα ζώα, έχουν διχρωματική όραση, οπότε βλέπουν το πορτοκαλί ως πράσινο.
Κατά συνέπεια δεν βλέπουν την τίγρη αν κινείται μέσα στα πράσινα δέντρα. Αυτό δεν το ξέρει η τίγρης, αλλά κάθε ζώο επιβιώνει ή σκοτώνεται όχι με θεωρίες, αλλά με ενέργειες. Αφού ξεγελά τα ελάφια, δεν είχε λόγο να αλλάξει χρώμα. Εξάλλου έχει και η ίδια διχρωματική όραση και πιστεύει ότι είναι πράσινη.
.jpeg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου