Γεια σας, παιδιά,
Πρόσφατα, δημοσίευσα κάτι κάτι του μεγάλου Άγγλου πολιτικού θεωρητικού Simon Elmer σχετικά με την κινηματογραφική βιομηχανία του Ολοκαυτώματος.
Σε αυτό το άρθρο, ο Elmer εξηγεί πως σχεδόν 500 ταινίες με θέμα το Ολοκαύτωμα έχουν γυριστεί μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Σε αυτό το άρθρο, επισημαίνει ότι οι κινηματογραφικές διασκευές του Ημερολογίου της Άννας Φρανκ είναι τόσο πολυάριθμες που αποτελούν ουσιαστικά δικό τους είδος.
Μόνο για το Ημερολόγιο της Άννας Φρανκ, το οποίο εκδόθηκε για πρώτη φορά ως βιβλίο στην Ολλανδία το 1947, έχουν γίνει 27 κινηματογραφικές μεταφορές και ντοκιμαντέρ για τον κινηματογράφο και την τηλεόραση. Οι 10 από αυτές έχουν γίνει από τις Ηνωμένες Πολιτείες, παρόλο που η Φρανκ ήταν μια Γερμανοεβραία που έζησε στην Ολλανδία.
Ουάου! Υπάρχουν 27 ταινίες για αυτό το νεαρό κορίτσι από την Ολλανδία. Αρκετά τρελλό. Για ποιον άλλον έχουν γυριστεί 27 ταινίες για αυτόν;
Στην πραγματικότητα δεν έχω διαβάσει ποτέ το ημερολόγιο της Άννας Φρανκ, οπότε δεν μπορώ να σχολιάσω τη λογοτεχνική του αξία. Υποθέτω όμως ότι δεν είναι αυτός ο λόγος που 27 ταινίες έχουν βασιστεί σε αυτό. Υποθέτω ότι ο λόγος για τον οποίο έχει προωθηθεί τόσο έντονα είναι για να κάνουν τους ανθρώπους να συμπάσχουν με τον σιωνιστικό αγώνα χρησιμοποιώντας ένα αθώο νεαρό κορίτσι για να εκπροσωπήσει συμβολικά τον εβραϊκό λαό. Εξάλλου, η σιωνιστική μυθολογία έχει ως στόχο να παρουσιάζει τους Εβραίους ως θύματα, έτσι δεν είναι;
Κάποιος στα σχόλια του άρθρου μου δημοσίευσε στη συνέχεια ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο σχετικά με το γιατί κάποιοι πιστεύουν ότι το ημερολόγιο της Άννας Φρανκ πλαστογραφήθηκε από τον πατέρα της. Το άρθρο γράφτηκε από κάποιον που ονομάζεται Eve Mykytn και αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα του Gilad Atzmon, ενός πολύ ενδιαφέροντος ισραηλινής καταγωγής αντιφρονούντα και μουσικού.
Τα στοιχεία είναι πειστικά, γι' αυτό αποφάσισα να το αναδημοσιεύσω. Υπήρξαν πολλές δικαστικές υποθέσεις που αφορούσαν τη γνησιότητα του ημερολογίου, και το θέμα φαίνεται να έχει διευθετηθεί οριστικά. Η Άννα Φρανκ δεν ήταν η μόνη συγγραφέας του βιβλίου που φέρει το όνομά της.
Ο Ότο Φράνκ κρατάει ένα βραβείο για την πώληση 1.000.000 αντιτύπων του “Ηλερολογίου της Άννας Φράνκ”
Αυτό δεν είναι θεωρία συνωμοσίας- έχουν υπάρξει πολλαπλές δικαστικές υποθέσεις σχετικά με αυτό το θέμα, και τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης έχουν αναφερθεί σε αυτές.
"Το ελβετικό ίδρυμα που κατέχει τα πνευματικά δικαιώματα του "Ημερολογίου της Άννας Φρανκ" προειδοποιεί τους εκδότες ότι ο πατέρας της δεν είναι μόνο ο εκδότης αλλά και νομικά ο συν-συγγραφέας του διάσημου βιβλίου".
Λοιπόν, αυτό είναι. Φαίνεται αρκετά ανοιχτό και ξεκάθαρο, αν με ρωτάτε.
Διορθώστε με αν κάνω λάθος!
Από την Eve Mykytyn
Σύμφωνα με τον θρύλο, ο Ότο Φρανκ ανέκτησε το ημερολόγιο της κόρης του από τη Miep Gies, τη γυναίκα που έκρυψε την οικογένεια Φρανκ κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Ο Φρανκ δημοσίευσε το ημερολόγιο με το όνομα της Άννας το 1947. Απαντώντας στους σκεπτικιστές, ο Ότο Φρανκ επέμεινε οργισμένος ότι δεν είχε συντάξει το ημερολόγιο. Υποστήριξε ότι, ενώ μπορεί να είχε επεξεργαστεί μερικές ενοχλητικές λεπτομέρειες, το ημερολόγιο "γράφτηκε" εξ ολοκλήρου από την κόρη του.
Το 1980, ο Ότο Φρανκ μήνυσε τον κάτοικο του Αμβούργου Ernst Roemer επειδή διέδωσε την κατηγορία ότι ο Ότο Φρανκ είχε γράψει το ημερολόγιο της νεκρής κόρης του. Στηριζόμενο στη μαρτυρία ειδικών σε θέματα γραφής ότι όλες οι σελίδες του ημερολογίου είχαν γραφτεί από ένα άτομο, το δικαστήριο επιβεβαίωσε τη γνησιότητα του ημερολογίου. Η έφεση που άσκησε ο Roemer ήταν ανεπιτυχής.
Ο Roemer άσκησε εκ νέου έφεση, και αυτή τη φορά το δικαστήριο ζήτησε τις τεχνικές υπηρεσίες του επίσημου γερμανικού εγκληματολογικού γραφείου, του Bundes Kriminal Amt (BKA), το οποίο πραγματοποίησε προσεκτική ανάλυση του πρωτότυπου χειρόγραφου του ημερολογίου με μικροσκόπιο και υπεριώδη φωτισμό, προκειμένου να επιβεβαιώσει τη γνησιότητά του - ειδικότερα, να προσδιορίσει πότε γράφτηκε.
Η BKA διαπίστωσε ότι μεγάλα τμήματα του υποτιθέμενου "ημερολογίου" ήταν γραμμένα με στυλό με σφαιρική πένα - ενός τύπου που δεν κατασκευάστηκε πριν από το 1951. Το γερμανικό περιοδικό Der Spiegel συνόψισε την έκθεση ως εξής: Ορισμένες επεξεργασίες χρονολογούνται μετά το 1951- Οι ειδικοί είχαν θεωρήσει ότι όλη η γραφή στο ημερολόγιο ήταν από το ίδιο χέρι- και συνεπώς - ολόκληρο το ημερολόγιο ήταν μεταπολεμική πλαστογραφία.
Τον Απρίλιο του 2000, ένα ολλανδικό δικαστήριο έκρινε ότι, ενώ η αυθεντικότητα του "Ημερολογίου της Άννας Φρανκ" μπορεί να αμφισβητηθεί, κάθε τέτοια ερώτηση πρέπει να σέβεται τα θύματα του Ολοκαυτώματος. Με τον τρόπο αυτό, το δικαστήριο επιβεβαίωσε την καταδίκη του Siegfried Verbeke για τη δημοσίευση του έργου του 1978 του Robert Faurisson που αμφισβητούσε τη γνησιότητα του Ημερολογίου. Το δικαστήριο ανέφερε ότι: "εγείροντας αμφιβολίες ως προς τη γνησιότητα του Ημερολογίου στο πλαίσιο του αναθεωρητισμού ... το φυλλάδιο υπερβαίνει κατά πολύ τα όρια του αποδεκτού στο πλαίσιο της ελευθερίας της έκφρασης".
Έτσι, παρά τις αποδείξεις από τη Γερμανία ότι το Ημερολόγιο γράφτηκε μετά τον πόλεμο, η κατάσταση του νόμου στην Ολλανδία είναι ότι κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ανάρμοστα την αλήθεια του Ημερολογίου της Άννας Φρανκ, του εμβληματικού τόμου ενός αθώου θύματος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
Και τότε, τον Νοέμβριο του 2015, το Ίδρυμα Άννα Φρανκ παραλίγο να χάσει το ευρωπαϊκό τμήμα των πνευματικών δικαιωμάτων του Ημερολογίου. Οι περισσότερες ευρωπαϊκές προστασίες πνευματικών δικαιωμάτων εκτείνονται για 70 χρόνια μετά το θάνατο του συγγραφέα. Η Άννα Φρανκ πέθανε ως γνωστόν το 1945. Ο Ότο Φρανκ έζησε μέχρι το 1980 και τα πνευματικά δικαιώματα για το έργο του θα μπορούσαν να συνεχιστούν μέχρι το 2050.
Στην ιστοσελίδα του το Ίδρυμα υποστηρίζει ότι η Άννα είχε γράψει αρχικά δύο ημερολόγια, ένα προσωπικό και ένα που προοριζόταν για δημοσίευση. Σύμφωνα με το Ίδρυμα, ο Όττο συνδύασε τα ημερολόγια και είχε κάνει τόση δουλειά στην πιο ευρέως δημοσιευμένη εκδοχή που "κέρδισε τα δικά του πνευματικά δικαιώματα". Το ίδρυμα ισχυρίστηκε ότι προστατεύει "τα πρωτότυπα γραπτά της Άννας Φρανκ, καθώς και τις πρωτότυπες εκδόσεις [που] θα παραμείνουν προστατευμένα για πολλές δεκαετίες".
Στους New York Times, η Γαλλίδα δικηγόρος Agnes Tricoire αμφισβητεί τον ισχυρισμό τους με βάση το σκεπτικό, αν όχι τα γεγονότα, δηλώνοντας: "Αν ακολουθήσει κανείς τα επιχειρήματά τους, αυτό σημαίνει ότι επί χρόνια έλεγαν ψέματα για το γεγονός ότι το βιβλίο γράφτηκε μόνο από την Άννα Φρανκ".
Αγνοώντας επίσης την αυθεντικότητα του ημερολογίου, η Isabelle Attard, μια γαλλίδα βουλευτής ανησυχεί ότι ο ισχυρισμός του ιδρύματος θα αποδυναμώσει την απήχηση των ημερολογίων. "Πολλοί αναθεωρητές, άνθρωποι που θέλουν να αρνηθούν την ύπαρξη των στρατοπέδων εξόντωσης, προσπαθούν να επιτεθούν στο ημερολόγιο εδώ και χρόνια. Λέγοντας τώρα ότι το βιβλίο δεν γράφτηκε μόνο από την Άννα, αποδυναμώνεται το βάρος που είχε επί δεκαετίες".
Το Ίδρυμα κέρδισε τη διεκδίκηση των πνευματικών δικαιωμάτων, αλλά έχασε τον πόλεμο και το ημερολόγιο είναι πλέον ευρέως διαθέσιμο στο διαδίκτυο.
Το ερώτημά μου είναι, γιατί, αφού το βιβλίο έχει αποδειχθεί ότι είναι πιθανότατα πλαστό, το "Ημερολόγιο της Άννας Φρανκ" εξακολουθεί να είναι επίκαιρο; Σε μια έρευνα που διεξήχθη το 1996 στο Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν, το "Ημερολόγιο" αναφέρθηκε ως η κυρίαρχη πηγή εκπαίδευσης για το Ολοκαύτωμα: το κείμενο ήταν υποχρεωτικό ανάγνωσμα στο λύκειο για πάνω από τους μισούς μαθητές που συμμετείχαν στην έρευνα.
Σε ένα ενδιαφέρον άρθρο στο The Atlantic, η Eleanor Barkhorn υποστηρίζει ότι το Ημερολόγιο είναι ένα από τα πολλά βιβλία που ανατίθενται ευρέως (στα σχολεία) και δεν είναι αρκετά δύσκολα για να ανταποκριθούν στις νέες απαιτήσεις του κοινού πυρήνα. Δεν υπάρχει έλλειψη εναλλακτικών βιβλίων που αφορούν τη δυσχερή θέση των αμάχων στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Ελπίζω ότι μπορούμε να αφήσουμε την Άννα Φρανκ να αναπαυθεί εν ειρήνη και να προσφέρουμε στους μαθητές μας την καλύτερη ιστορία όπως την αντιλαμβανόμαστε σήμερα.Αν σας άρεσε αυτό το άρθρο και θα θέλατε να βοηθήσετε να στηρίξετε το συνεχές έργο μου, ο παρακάτω σύνδεσμος είναι μια επιλογή.
Δικτυογραφία:
Is Anne Frank's Diary a Forgery? - NEVERMORE MEDIA
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου