Επιμέλεια – Συνοπτική Έρευνα, από Αντώνιο Αντωνά.
Αντιγράφω και αναμεταδίδω ιστορικά γεγονότα, όπως τα κατέγραψε και η παγκόσμια ιστορία και η Ελληνική, με πρόσθετα σχόλια και κείμενα, για άλλη μία σχεδόν ξεχασμένη εθνική τραγωδία του Ελληνισμού…..
Για αυτό είναι πάντα διαχρονική η ρήση:
«ΤΕΤΛΑΘΙ ΔΗ ΚΡΑΔΙΗ ΚΑΙ ΚΥΝΤΕΡΟΝ ΑΛΛΟ ΠΟΤ΄ ΕΤΛΗΣ»
ΚΡΑΤΑ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ. ΠΟΛΥ ΣΚΛΗΡΟΤΕΡΟ ΕΧΕΙΣ ΒΑΣΤΑΞΕΙ ΠΟΝΟ
(Ομήρου Οδύσσεια, Ραψωδία υ, στίχος 18.)
Αποσπασματικά κείμενα και ιστορικές πληροφορίες από:
Νικηφόρος Γρηγοράς, "Ρωμαϊκή ιστορία", Schopen, L. – Bekker, I. (επιμ.), Nicephori Gregorae historiae Byzantinae 1 (CSHB, Bonn 1829)
WIKIPEDIA
Ελληνικές Ιστορικές εγκυκλοπαίδειες
Σάθας, Κ.Ν., "Μεσαιωνική Βιβλιοθήκη VII" (Βενετία – Παρίσι 1894).
Νικήτας Χωνιάτης, "Χρονική Διήγησις", van Dieten, J. (επιμ.), Nicetae Choniatae historia (CFHB 11, Berlin 1975)…
Και άλλες ιστορικές πηγές, Εθνικής Πνευματικής ιδιοκτησίας της Ελληνικής Ιστορίας.
Αναδημοσιεύσεις.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΑ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ:
Άλωση.
Την πρώτη εβδομάδα του Απριλίου οι Σταυροφόροι, είχαν αρχίσει την πολιορκία της Πόλης και από το στρατόπεδό τους στον Γαλατά.
Στις 9 Απριλίου 1204, οι δυνάμεις των Σταυροφόρων και των Ενετών ξεκίνησαν επίθεση στις οχυρώσεις του Κερατίου, διασχίζοντας την πλωτή οδό προς το βορειοδυτικό τείχος της πόλης, αλλά, εξαιτίας του κακού καιρού, οι επιτιθέμενοι αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν όταν τα στρατεύματα που πάτησαν ξηρά δέχθηκαν πυκνά βέλη στον χώρο μεταξύ των τειχών της Πόλης και της ακτής.
Στις 12 Απριλίου 1204, καθώς ο καιρός βελτιώθηκε, οι συνθήκες τελικά ευνόησαν τους Σταυροφόρους και διατάχθηκε δεύτερη επίθεση στην Πόλη. Ισχυρός βόρειος άνεμος βοήθησε τα Ενετικά πλοία που βρίσκονταν κοντά στον Κεράτιο να πλησιάσουν το τείχος της πόλης, γεγονός που επέτρεψε στους επιτιθέμενους να καταλάβουν μερικούς από τους πύργους κατά μήκος του τείχους. Μετά από σύντομη μάχη, περίπου 70 Σταυροφόροι κατάφεραν να εισέλθουν στην πόλη. Κάποιοι κατάφεραν να ανοίξουν τρύπες στην οχύρωση, αρκετά μεγάλες για να διέλθουν λίγοι ιππότες. Οι Βενετοί πέτυχαν επίσης να αναρριχηθούν στα τείχη από τη θάλασσα, παρότι υπήρξαν εξαιρετικά αιματηρές μάχες. Οι Σταυροφόροι κατέλαβαν την περιοχή της Βλαχέρνας στα βορειοδυτικά της Πόλης και το χρησιμοποίησαν ως βάση για να επιτεθούν στην υπόλοιπη πόλη, αλλά στην προσπάθειά τους να αμυνθούν με τείχος πυρός, κατέληγαν να κατακαίνε ακόμη περισσότερο την Πόλη.
Οι Σταυροφόροι, με επικεφαλής τον Ερρίκο Δάνδολο, τον Βονιφάτιο τον Μομφερρατικό και τον Βαλδουίνο της Φλάνδρας, τελικά κατέλαβαν, λεηλάτησαν και κατέστρεψαν τμήματα της Κωνσταντινούπολης, της πρωτεύουσας της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Μετά την Άλωση της Πόλης ιδρύθηκε η Λατινική Αυτοκρατορία (γνωστή στους Βυζαντινούς ως Φραγκοκρατία ή Λατινική Κατοχή) και ο Βαλδουίνος της Φλάνδρας στέφθηκε Αυτοκράτορας ως Βαλδουίνος Α΄ της Κωνσταντινούπολης στην Αγία Σοφία.
Οι σταυροφορίες ξεκινούσαν με απόφαση του εκάστοτε πάπα της Ρώμης. Συνήθως η κήρυξη μιας Σταυροφορίας συνοδευόταν και από εγκλήματα και διώξεις, υποκινούμενες κυρίως από την Καθολική εκκλησία, με σκοπό να επεκτείνει την εξουσία της στην Ανατολή και να καταφέρει να υποτάξει την Ορθόδοξη Εκκλησία της Κωνσταντινούπολης.
Η Δ΄ Σταυροφορία δεν έπληξε μόνο τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία, αλλά και την Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία. Η βίαια υποταγή της στη Ρώμη και οι διωγμοί των ορθόδοξων ιερέων και του Ορθόδοξου λαού, στην κυρίως Ελλάδα και την Κύπρο από τους σταυροφόρους έμειναν χαραγμένα στη ιστορική Παγκόσμια μνήμη και Ιστορία…..
Μετά την λεηλασία της πόλης, τα περισσότερα εδάφη της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας μοιράστηκαν μεταξύ των Σταυροφόρων.
Κάποιοι Βυζαντινοί αριστοκράτες ίδρυσαν επίσης μια σειρά από μικρά ανεξάρτητα κράτη, μεταξύ των οποίων η Αυτοκρατορία της Νίκαιας, η οποία και ανακατέλαβε τελικά την Κωνσταντινούπολη το 1261 και ανακήρυξε την αποκατάσταση της Αυτοκρατορίας. Ωστόσο, η αποκατασταθείσα Αυτοκρατορία δεν κατόρθωσε ποτέ να ανακτήσει την παλαιότερη εδαφική ή οικονομική της ισχύ και τελικά υπέκυψε στο ανερχόμενο Οθωμανικό Σουλτανάτο στην πολιορκία της Κωνσταντινούπολης του 1453.
Η Άλωση της Κωνσταντινούπολης του 1204 συνιστά σημαντική καμπή στη μεσαιωνική ιστορία. Η απόφαση των Σταυροφόρων να επιτεθούν στην μεγαλύτερη χριστιανική πόλη στον κόσμο ήταν πρωτοφανής και αμφιλεγόμενη. Οι αναφορές των λεηλασιών και της βαρβαρότητας των Σταυροφόρων σκανδάλισαν και τρομοκράτησαν τον Ορθόδοξο κόσμο.
Οι σχέσεις μεταξύ Καθολικής και Ορθόδοξης Εκκλησίας επλήγησαν καταστροφικά για πολλούς αιώνες και δεν αποκαταστάθηκαν ουσιαστικά ως την σύγχρονη εποχή. Η Βυζαντινή Αυτοκρατορία έμεινε πολύ φτωχότερη, μικρότερη και τελικά λιγότερο ικανή να ανατρέψει τον εκτουρκισμό της Μικρασιατικής ενδοχώρας. Οι ενέργειες των Σταυροφόρων επιτάχυναν άμεσα την κατάρρευση της χριστιανοσύνης στα ανατολικά και μακροπρόθεσμα διευκόλυναν την επέκταση του Ισλάμ στην Ευρώπη.
Η πολιορκία της Κωνσταντινούπολης το 1204, από τον Ιάκωβο Πάλμα
Τον Απρίλιο του 2004, ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος Α΄ αποδέχθηκε επίσημα τη συγγνώμη σε ομιλία του για την 800ή επέτειο από την Άλωση της Πόλης. «Το πνεύμα της συμφιλίωσης είναι ισχυρότερο από το μίσος», είπε κατά τη διάρκεια λειτουργίας που παρακολούθησε ο Ρωμαιοκαθολικός Αρχιεπίσκοπος Philippe Barbarin της Λυών της Γαλλίας. «Δεχόμαστε με ευγνωμοσύνη και σεβασμό την εγκάρδια χειρονομία σας για τα τραγικά γεγονότα της Τέταρτης Σταυροφορίας. Είναι γεγονός ότι εδώ και 800 χρόνια διαπράχθηκε ένα έγκλημα σε αυτήν την πόλη». Ο Βαρθολομαίος είπε ότι η αποδοχή του ήρθε με το πνεύμα του Πάσχα. «Το πνεύμα της συμφιλίωσης της Ανάστασης... μας υποκινεί προς τη συμφιλίωση των Εκκλησιών μας.». ΦΕΥ!!!!!
Πρόσθετο κείμενο και σχόλια….
Η Πόλη ΕΑΛΩ…..
Προστίθεται μικρό αποσπασματικό πληροφοριακό κείμενο:
Χιλιάδες λυρικές σελίδες ιστορικές έχουν γραφεί και άλλες τόσες πρέπει να ακολουθήσουν…
Η Δυτική Καθολική εκκλησία πάντοτε επεδίωκε με αθέμιτα μέσα να έχει τον πλήρη έλεγχο της Ορθόδοξης Χριστιανικής εκκλησίας της Κωνσταντινούπολης και επικροτούσε και ενίσχυε εχθρικές πράξεις των Σταυροφόρων…
Εάν τότε δεν καταλάμβαναν την αποδυναμωμένη πόλη, που «Επί ξύρου ακμής» (Νέστωρας.) βρισκόταν…, λόγω ζιζανίων που έσπειρε η Καθολική εκκλησία (‘Εριν μίσει. Σωσιάδης), οι Σταυροφόροι, που ουκ ολίγα εγκλήματα διέπραξαν και αυτοί και λεηλασίες, η Πόλη θα είχε διαφορετική πορεία και δεν θα καταστρεφόταν. Μεταξύ ζητουμένου πλήρους ελέγχου, από Καθολική εκκλησία και καταστροφής της Βασιλεύουσας, επέλεξαν το δεύτερο. Κατ΄ αυτούς, μεταξύ των δύο κακών το χείριστο βέλτιστο… Κύριες ευθύνες φέρουν για την μετέπειτα καταστροφική πορεία της Βυζαντινής Ελληνικής πλέον Αυτοκρατορίας…και την τελική της Άλωση το 1453, και ΠΟΤΕ δεν βοήθησαν…. Αντίθετα υπέσκαψαν….
Ποτέ η Καθολική εκκλησία δεν αποδέχτηκε, ούτε αφομοίωσε, ότι ο Ελληνισμός, το Ελληνικό Πνεύμα, η Φιλοσοφία και Ορθοδοξία κατέκτησαν την Βυζαντινή Αυτοκρατορία, που θεωρούσαν ότι ήταν ιδιοκτησία τους….
Εν περιλήψει: Η Κωνσταντινούπολη περικυκλώθηκε, από τον πολυπληθέστερο στόλο και στρατό των Σταυροφόρων. Αποδυναμωμένη λόγω των συνεχών έριδων, που κατά τον ιστορικό Νικήτα Χωνιάτη θύμιζε την *Σύβαρη, που ήταν γνωστή για την μαλθακότητα της. Ο Αυτοκράτορας Αλέξιος Γ΄ εγκατέλειψε την πόλη στο έλεος των Σταυροφόρων, οι οποίοι λεηλάτησαν εκ θεμελίων και μετέφεραν όλους τους αμύθητους και ανεκτίμητους θησαυρούς στην Ευρώπη και κυρίως στο Βατικανό…, (Εικόνες και Ιερά λείψανα Αγίων, Άγιες Τράπεζες, όλα τα αγάλματα που κοσμούσαν τον ιππόδρομο και το Παλάτι, Ιερά και όσια, όλο τον χρυσό του θησαυροφυλακίου, τίποτα δεν άφησαν, όπου σήμερα είναι σπάνια αμύθητα μουσειακά εκθέματα, που τα εμφανίζουν πολλές φορές σαν κληροδοτήματα του πολιτισμού των Ευρωπαίων προγόνων τους (;), όπως και σε όλα τα Ευρωπαϊκά μεγάλα μουσεία…ακόμη και της Αμερικής, που χωρίς αυτά τα ελληνικά αρχαία εκθέματα ιερό κληροδότημα των αρχαίων ένδοξων Ελλήνων και της Ορθοδοξίας στον Ελληνισμό. σίγουρα η ονομασία, που θα είχαν θα ήταν Art Gallery και όχι Αρχαιολογικά Μουσεία (Archeological Museums;).Αναγεννήθηκαν οι πάντες δόλιοι, χάριν του Ελληνικού πολιτισμού και φιλοσοφίας, αλλά και της σύλησης και αρχαιοκαπηλείας τους, των αρχαίων ανεκτίμητων ελληνικών θησαυρών, των Ιερών και Οσίων του Ελληνισμού….
Τα Ελληνικά Μουσεία, όπως και τα Ευρωπαϊκα, ελαχιστότατα πολιτιστικά αρχαία αντικείμενα Ευρωπαϊκού πολιτισμού, προ «Αναγέννησης» κατέχουν…διότι απλά και σύνθετα δεν …υπήρχε Ευρωπαϊκός Πολιτισμός….
*Σύβαρη, 720 π.Χ., αρχαία πόλη ( Αχαιοί και Τροιζίνιοι.) της Μεγάλης Ελλάδας, βρισκόταν στην Ιταλία Τον 7ο αιώνα ήταν από τις ισχυρότερες και πολυπληθέστερες πόλεις. Μετά από Έριδες αποδυναμώθηκε και οι επιθέσεις εχθρικών δυνάμεων την άλωσαν και κατέστρεψαν (Σχετική εκτενής αναφορά στο βιβλίο ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΗ ΠΕΡΗΦΑΝΗ ΚΥΠΡΟΣ σελ.503, Σύληση και κλοπή Αρχαιολογικών Θησαυρών Ελλάδας – Κύπρου.)
Ενδεικτικά: *Τα τέσσερα Βυζαντινά επίχρυσα άλογα, που αντίγραφα σήμερα κοσμούν την πρόσοψη της εκκλησίας του Αγίου Μάρκου στη Ρώμη
Χιλιάδες επίσης νομίσματα χρυσά Κωνσταντινάτα έκλεψαν οι «Χριστιανοί Σταυροφόροι». *Κοσμούσαν τον ιπποδρομο της Πόλης. (Λύσιππος)
Ενδεικτικές φώτο.
Ολόχρυση λειψανοθήκη./Χρυσή αν/ση Αγ.Σοφίας/ Τα γνήσια 4 άλογα εντός μουσείου
Και εκατομμύρια άλλων ανεκτίμητων λαφύρων… στο Μουσείο Βατικανού.
Μετά από τις σφαγές των αμάχων, λεηλατήθηκαν και όλα τα θρησκευτικά κειμήλια.
«...Eβλεπε κανείς όχι μόνον τις ιερές εικόνες του Χριστού να θραύονται με αξίνες και να ρίπτονται στο χώμα και τα στολίδια τους να αποσπώνται χωρίς φειδώ και προσοχή και να ρίχνονται στη φωτιά, αλλά και τα σεπτά και πανάγια σκεύη να αρπάζονται με θράσος από τους ναούς, να ρίχνονται στη φωτιά και να παρέχονται στα εχθρικά στρατεύματα ως απλός άργυρος και χρυσός».
Αυτόπτης μάρτυρας των γεγονότων της λεηλασίας της Κωνσταντινούπολης από τους Σταυροφόρους το 1204, ο Νικήτας Χωνιάτης, ιστορικός της αλώσεως της πόλης, περιγράφει με λεπτομέρεια τις δραματικές σκηνές της απογύμνωσης της Βασιλεύουσας από τους θησαυρούς της. Μιλάει για όσα χάθηκαν διά παντός αλλά και για εκείνα που όδευσαν προς τη Δύση. Για τα χρυσά «βαρυτάλαντα» έπιπλα και τις αργυρές λυχνίες της Αγίας Σοφίας που μετατράπηκαν σε άμορφη μάζα από τη φωτιά μαζί με την ολόχρυση και στολισμένη με πολύτιμες πέτρες Αγία Τράπεζα που τεμαχίστηκε και διανεμήθηκε στους λαφυραγωγούς. Αλλά και για εκείνα - ιερά λείψανα και θρησκευτικοί θησαυροί, καθώς και έργα τέχνης - τα οποία μετά τη διανομή της λείας έφθασαν στη Βενετία, στη Γαλλία, στη Γερμανία.
Η καθηγήτρια Βυζαντινής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, κυρία Αθηνά Κόλια-Δερμιτζάκη, παρουσιάζοντας τον απολογισμό της δραματικής αυτής απογύμνωσης της Κωνσταντινουπόλεως από τους θησαυρούς της, γράφει:
’’Η Κωνσταντινούπολη άδειασε από κάθε πλούτο δημόσιο, ιδιωτικό και εκκλησιαστικό... τεράστια απώλεια για την τέχνη ήταν η καταστροφή σημαντικού αριθμού χάλκινων αγαλμάτων και συμπλεγμάτων, τα οποία οι νέοι κύριοι της Αυτοκρατορίας τεμάχισαν και έλιωσαν, για να τα μετατρέψουν σε νομίσματα’’ (2). Τουτέστιν, τα ιδρυτικά κεφάλαια των Τραπεζών των σημερινών μας εταίρων.
Από τότε και μετά, η Ρωμανία, ποτέ δεν μπόρεσε να ξανασταθεί στα πόδια της. Η καταστροφή, που υπέστη στα 1204 από τους Φράγκους σταυροφόρους, ήταν τόσο μεγάλη, που, στην κυριολεξία, την παρέλυσε εντελώς.
Η διανομή των γαιών και των λαφύρων, η partitio Romaniae, είχε αποφασιστεί από τους ηγέτες των Σταυροφόρων και των Βενετών πριν από την τελική επίθεση, τον Μάρτιο του 1204. Και άλλωστε η λεηλασία του πλούτου της Κωνσταντινούπολης είχε αρχίσει πολύ πριν από τις 13 Απριλίου ενώ διήρκεσε και μήνες αργότερα.
Στην καταστροφή της πόλης συνέβαλαν πολύ και οι τρεις μεγάλες πυρκαϊές που οφείλονταν σε εμπρησμό, ενώ τεράστια απώλεια για την τέχνη ήταν η καταστροφή σημαντικού αριθμού χάλκινων αγαλμάτων και συμπλεγμάτων, τα οποία οι νέοι κύριοι της Αυτοκρατορίας τεμάχισαν και έλιωσαν για να τα μετατρέψουν σε νομίσματα. Χάρη στον Νικήτα Χωνιάτη και πάλι, γίνονται γνωστά 18 τέτοια έργα της κλασικής αρχαιότητας τα οποία είχαν μεταφερθεί στην Κωνσταντινούπολη για να την κοσμήσουν αλλά χάθηκαν για πάντα.
Ανάμεσά τους η πολύχαλκος Ήρα (για τη μεταφορά της κεφαλής της και μόνο στο χυτήριο απαιτήθηκε άμαξα με τέσσερα βόδια), ο Πάρις που παρέδιδε το μήλο στην Αφροδίτη, ένας ανεμοδείκτης - το «Ανεμοδούλιον» - με γυναικεία μορφή στην κορυφή του και βάση στην οποία απεικονίζονταν γυμνοί Έρωτες και παραστάσεις από τη φύση, ο Ηρακλής, έργο που αποδίδεται στον Λύσιππο και βρισκόταν στον Ιππόδρομο, ο όνος με τον οδηγό του που είχε στήσει ο Ιούλιος Καίσαρ στο Άκτιο, αλλά και η ωραία Ελένη.
Η αναφορά σε αυτά είναι άλλωστε ενδεικτική και μόνο. Σύμφωνα με ομολογία του Βιλλαρδουίνου, «τα λάφυρα ήταν τόσο πολλά που κανείς δεν ήξερε να πει πόσα, χρυσάφι και ασήμι και σκεύη και πολύτιμα πετράδια και μετάξια και γούνινα φορέματα από γκρίζο σκίουρο και από ερμίνα και όλα τα ακριβά πράγματα που βρέθηκαν ποτέ στη γη». Κύκνειο Άσμα….. Τη νύχτα της 12ης προς τη 13η, όταν γίνεται η τελική επίθεση των Σταυροφόρων, ο διαμελισμός της Αυτοκρατορίας θα είναι γεγονός. Και οι κατακτητές θα λάβουν ως δικαιούχοι τον αναλογούντα κλήρο και λάφυρα, γράφοντας την αρχή του τέλους για τον Βυζαντινό κόσμο.
Έτσι λοιπόν μετά την ολική καταστροφή της Πόλης από τους «Χριστιανούς Σταυροφόρους», το ολέθριο μετέπειτα αποτέλεσμα ήταν ….όταν οι Τούρκοι το 1453 φτάνουν έξω από τα τείχη της Κωνσταντινουπόλεως και την πολιορκούν, δεν βρίσκονται πλέον απέναντι σε μια πανίσχυρη αυτοκρατορία, αλλά μπροστά σε μια Πόλη αδύναμη και απομονωμένη.
Το 1261, που ο Αλέξιος Στρατηγόπουλος απελευθερώνει την Πόλη και αφού ανοικοδομείται, μετά από 192 χρόνια οι Τούρκοι Μωαμεθανοί το 1453, αλώνουν την πόλη και ολοκληρώνουν πλήρως το έργο της λεηλασίας και της καταστροφής… των Λατίνων….. Εάλω η πόλη
Σημειώνεται ότι ο Θεόδωρος Λάσκαρης, ο οποίος είχε παντρευθεί την κόρη του Αλεξίου Γ’ Άγγελου κατά την διάρκεια της Άλωσης ήταν ο τελευταίος διοικητής που μέχρι τελευταία στιγμή εμπόδιζε τους Σταυροφόρους να καταλάβουν τμήμα των τειχών και τους επέφερε σημαντικές απώλειες. Μετά την επικράτηση των Λατίνων διέφυγε με τους στρατιώτες του προς Ασία όπου ίδρυσε την Αυτοκρατορία της Νίκαιας, στην οποία βρήκαν καταφύγιο πολλοί Βυζαντινοί, και δημιούργησαν σκληρό πυρήνα αντίστασης κατά των Λατίνων, αλλά και των Τούρκων. Τόσον οι Λατίνοι όσον και οι Τούρκοι στην προσπάθεια τους να καταλάβουν την Νίκαια έπαθαν πανωλεθρία. Μια από τις μεγάλες μάχες το 1211 που έδωσε ο Λάσκαρης ήταν κατά των Τούρκων στο Μαίανδρο, όπου 10χιλ εισβολείς προσπάθησαν να το καταλάβουν… Οι Βυζαντινοί διέθεταν μόνο 2χιλ μαχητές οι οποίοι αποδεκάτισαν τους Τούρκους. Οι Τούρκοι έκαναν το λάθος να έχουν 5πλάσιο στρατό έναντι των μαχητών και όχι 20πλάσιο ως συνήθως…
Ο Λάσκαρης σκότωσε τον Καϊχοσρού Σουλτάνο αρχηγό τους με την βαριά του σπάθα…που λόγω του τρομερού κτυπήματος μοίρασε και τον Σουλτάνο και το άλογο του…. Μετα από 57 χρόνια (1204 – 1261) ο στρατός της Νίκαιας, με άλλους συμμάχους θα απελευθέρωνε την Πόλη. Στις 25 Ιουλίου 1261 μετά από΄57 χρόνια και 3 μήνες ο ολιγάριθμος στρατός της Νίκαιας του Αλέξιου Στρατηγόπουλου πλέον απελευθερώνει την μισοερειπωμένη και λεηλατημένη πόλη, από τους Λατίνους…
Ο δοτός Αυτοκράτορας του Πάπα, Βαλδουίνος μαζί με τον Λατίνο Πατριάρχη μεταμφιεσμένοι, αφού πήραν το υπόλοιπο των θησαυρών της Πόλης διέφυγαν προς Ευρώπη.
Στις 15 Αυγούστου 1261 ο Μιχαήλ Παλαιολόγος θριαμβευτικά έκανε την είσοδο του από την Χρυσή Πύλη… και πήρε το στέμμα που εγκατέλειψε βιαστικά, ο Λατίνος αυτοκράτορας Βαλδουίνος…
Αποσπασματικές πληροφορίες περί Βυζαντίου: Κ. Παπαρηγόπουλος Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Γ. Κορδάτος Μεγάλη Ιστορία της Ελλάδος, John . Carr. Oι Πολεμιστές Αυτοκράτορες του Βυζαντίου, Εκδόσεις Ψυχογιός 2016
 |
| Ελλην Βυζαντινός στρατιώτης |
…..Και επί Άλωσης της Πόλης το 1453, από τους Οθωμανούς.. ο Λατίνος αρχιεπίσκοπος Λεονάρδος Χίος της Λέσβου με κακεντρέχεια, έγραψε για την Άλωση, μια επιστολή στον Πάπα που έγραψε, ότι:
«Επρόκειτο για τιμωρία των Βυζαντινών, λόγω της απομάκρυνσης τους από την Καθολική πίστη.»
Τελικά το μέγα ερώτημα τι φταίει για την Άλωση έχει μόνο μια αυτονόητη απαντηση..Οι έριδες και διαμάχες των Ελληνων Βυζαντινών, με παράμετρο τις μέρες και πράξεις της Παπικής Καθολικής εκκλησία, που ήθελε να υποτάξει την Ορθόδοξη… Αφού τελικά δεν τα κατάφερε και λόγω αντεκδίκησης η Πόλη αφέθηκε ανυπεράσπιστη στο έλεος του Μωάμεθ. Το χείριστο, ήταν και το βέλτιστο αφού θα καταστρεφόταν και ο Ελληνικός βυζαντινός πολιτισμός, αλλά και η Ορθοδοξία.
Αυτά τα λίγα για να θυμόμαστε και διδασκόμαστε και άλλα μύρια, που χρειάζονται εκατοντάδες τόμους να καταγραφούν και αποκαλυφθούν, διότι και εδώ η ιστορία είναι ημιτελής και διαστρεβλωμένη σκόπιμα, για να αποκρύψει τα εγκλήματα της τότε Παπικής εκκλησίας, κατά της Ορθοδοξίας, τα οποία ούτε ποτέ δεν συνέτισαν, ούτε ποτέ δίδαξαν τους Έλληνες Ορθόδοξους Χριστιανούς, με επακόλουθο σήμερα να ξεχνάμε ότι η αρχή του τέλους του Ελληνικού Ορθόδοξου Βυζαντίου, προκλήθηκε εσκεμμένα και κακόβουλα από την Καθολική Εκκλησία…. που συνεχίζει και σήμερα να υποσκάπτει τον Ελληνισμό μαζί με τους δόλιους άσπονδους μας συμμάχους….
(Ίδε: ΜΙΛΟΥΝ ΟΙ ΔΟΛΙΟΙ ΟΛΕΤΗΡΕΣ ΟΙ ΕΥΕΡΓΕΤΗΘΕΝΤΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ – Google.)
Μόνου γαρ αυτού και ο Θεός στερίσκεται αγένητα ποιείν ασσ΄ αν ή πεπραγμένα. Αγάθων.
Ακόμα και ο Θεός δεν έχει δυνατότητα να κάνει, σαν να μην έχουν γίνει αυτά που έχουν γίνει…
Σβήνοντας ένα κομμάτι από το παρελθόν είναι σαν να σβήνεις και ένα κομμάτι από το μέλλον. Γεώργιος Σεφέρης.
Αν δεν ελπίζεις το ανέλπιστο, δεν θα το βρεις.
Ηράκλειτος, 544-484 π.Χ., Ίων φιλόσοφος
www.ledrastory.com
cyprushellenica.blogspot.com
17 σχόλια:
Απιθανη εικονογραφηση.
Ολοκληρωνω το δισβασμα.
Με μαγνητισε.
Ρουλα
Αυτού του είδους ιστορικά εξαιρετικά άρθρα μας υπενθυμίζουν ότι ο Παπισμός ήταν αυτός που κατέστρεψε το Ελληνικό Βυζάντιο.
Παπικός επίσκοπος το 1453 σε Ελληνικό νησί, έγραψε στον Πάπα μετά την Άλωση.... Καλά τους έκανε ο Θεός... Τους τιμώρησε επειδή δεν ενσωματώθηκαν στην Καθολική Εκκλησία. Και ο Πάπας συμφώνησε ....
Κ.Κ.
Ρήμαξαν την Πόλη οι Σταυροφόροι του Πάπα. Όλα τα κλοπιμαία με καραβιές τα μετέφεραν στο Βατικανό ... Δεν άφησαν τίποτα .... οι κλέφτες, τυχοδιώκτες.
Μ.
Πολύ προσεγμένο και εμπεριστατωμένο άρθρο.
Η πολιορκία και η Άλωση Κωνσταντινούπολης σημειώθηκαν τον Απρίλιο του 1204 και σημάδεψαν την κορύφωση της Τέταρτης Σταυροφορίας. Οι Σταυροφόροι, με επικεφαλής τον Ερρίκο Δάνδολο, τον Βονιφάτιο τον Μομφερρατικό και τον Βαλδουίνο της Φλάνδρας, κατέλαβαν, λεηλάτησαν και κατέστρεψαν τμήματα της Κωνσταντινούπολης, της πρωτεύουσας της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Μετά την Άλωση της Πόλης ιδρύθηκε η Λατινική Αυτοκρατορία (γνωστή στους Βυζαντινούς ως Φραγκοκρατία ή Λατινική Κατοχή)[1] και ο Βαλδουίνος της Φλάνδρας στέφθηκε Αυτοκράτορας ως Βαλδουίνος Α΄ της Κωνσταντινούπολης στην Αγία Σοφία.
Μετά την λεηλασία της πόλης, τα περισσότερα εδάφη της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας μοιράστηκαν μεταξύ των Σταυροφόρων. Κάποιοι Βυζαντινοί αριστοκράτες ίδρυσαν επίσης μια σειρά από μικρά ανεξάρτητα κράτη, μεταξύ των οποίων η Αυτοκρατορία της Νίκαιας, η οποία και ανακατέλαβε τελικά την Κωνσταντινούπολη το 1261, ανακηρύσσοντας την αποκατάσταση της Αυτοκρατορίας. Ωστόσο, η αποκατασταθείσα Αυτοκρατορία δεν κατόρθωσε ποτέ να ανακτήσει την παλαιότερη εδαφική ή οικονομική της ισχύ και τελικά υπέκυψε στο ανερχόμενο Οθωμανικό Σουλτανάτο στην πολιορκία της Κωνσταντινούπολης του 1453.
Η Άλωση της Κωνσταντινούπολης του 1204 συνιστά σημαντική καμπή στη μεσαιωνική ιστορία. Η απόφαση των Σταυροφόρων να επιτεθούν στην μεγαλύτερη χριστιανική πόλη στον κόσμο ήταν πρωτοφανής και αμφιλεγόμενη. Οι αναφορές των λεηλασιών και της βαρβαρότητας των Σταυροφόρων σκανδάλισαν και τρομοκράτησαν τον Ορθόδοξο κόσμο. Οι σχέσεις μεταξύ Ρωμαιοκαθολικής και Ορθόδοξης Εκκλησίας επλήγησαν καταστροφικά για πολλούς αιώνες και δεν αποκαταστάθηκαν ουσιαστικά ως την σύγχρονη εποχή. Η Βυζαντινή Αυτοκρατορία έμεινε πολύ φτωχότερη, μικρότερη και τελικά λιγότερο ικανή να ανατρέψει τον εκτουρκισμό της Μικρασιατικής ενδοχώρας. Οι ενέργειες των Σταυροφόρων επιτάχυναν άμεσα την κατάρρευση της χριστιανοσύνης στα ανατολικά και μακροπρόθεσμα διευκόλυναν την επέκταση του Ισλάμ στην Ευρώπη. WIKIPEDIA
Ντίνα
Συμπληρώνω από W.P.
Ιδού λοιπόν τι έπραξαν οι ... "ευλογημένοι" από Τον Πάπα σταυροφόροι....οι τρισκατάρατοι!
Οι Σταυροφόροι λεηλάτησαν, τρομοκράτησαν και βανδάλισαν την Κωνσταντινούπολη για τρεις ημέρες, κατά τη διάρκεια των οποίων εκλάπησαν ή καταστράφηκαν πολλά αρχαία και μεσαιωνικά ρωμαϊκά και ελληνικά έργα. Τα περίφημα χάλκινα άλογα του Ιπποδρόμου στάλθηκαν για να διακοσμήσουν την πρόσοψη της Βασιλικής του Αγίου Μάρκου στη Βενετία, όπου παραμένουν ως σήμερα. Εκτός από τις κλοπές, έργα ανυπολόγιστης καλλιτεχνικής αξίας καταστράφηκαν μόνο και μόνο λόγω της υλικής τους αξίας. Ένα από τα πιο πολύτιμα έργα που καταστράφηκαν ήταν ένα μεγάλο χάλκινο άγαλμα του Ηρακλή, το οποίο δημιούργησε ο θρυλικός Λύσιππος, γλύπτης της αυλής του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Όπως και πολλά άλλα μπρούτζινα ανεκτίμητα έργα τέχνης, το άγαλμα λιώθηκε για το υλικό του.[7]
Παρά τους όρκους τους και την απειλή αφορισμού αν διέπρατταν ιεροσυλίες, οι Σταυροφόροι παραβίασαν συστηματικά τους ιερούς ναούς της Πόλης, καταστρέφοντας ή κλέβοντας ό,τι μπορούσαν να βάλουν στα χέρια τους. Δεν σώθηκε τίποτα, ούτε καν οι τάφοι των Αυτοκρατόρων στον ναό των Αγίων Αποστόλων.[8] Ο άμαχος πληθυσμός της Κωνσταντινούπολης υπέστη την αδίστακτη επιθυμία των Σταυροφόρων για λάφυρα και δόξα. Χιλιάδες δολοφονήθηκαν εν ψυχρώ.[9] Γυναίκες, συμπεριλαμβανομένων μοναχών, βιάστηκαν από τον στρατό των Σταυροφόρων,[10] ο οποίος επίσης λεηλάτησε εκκλησίες, ανδρικά και γυναικεία μοναστήρια. Ακόμη και οι βωμοί, οι άγιες τράπεζες των εκκλησιών αυτών θρυμματίστηκαν και σπάσανε σε κομμάτια για να πάρουν οι πολεμιστές τον χρυσό και το μάρμαρό τους. Αν και οι Ενετοί έκαναν επίσης λεηλασίες, οι πράξεις τους ήταν πολύ πιο συγκρατημένες. Ο Δάνδολος φαινόταν να ελέγχει πολύ καλύτερα τους άντρες του. Αντί να καταστρέφουν απροβλημάτιστα τριγύρω τους όπως οι σύντροφοί τους, οι Ενετοί έκλεβαν θρησκευτικά κειμήλια και έργα τέχνης, τα οποία μετέφεραν στη Βενετία για να κοσμήσουν τις δικές τους εκκλησίες.
Λέγεται ότι το συνολικό ποσό που λεηλατήθηκε από την Κωνσταντινούπολη αποτιμάται σε περίπου 900.000 ασημένια μάρκα ή 600.000 λίρες. Οι Ενετοί έλαβαν ως μερίδιο 150.000 ασημένια μάρκα και οι λοιποί Σταυροφόροι 50.000. Περαιτέρω 100.000 ασημένια μάρκα μοιράστηκαν ισομερών μεταξύ των Σταυροφόρων και των Ενετών. Τα υπόλοιπα 500.000 ασημένια μάρκα κρατήθηκαν κρυφά από πολλούς ιππότες Σταυροφόρους. Εν τω μεταξύ, οι Λατίνοι κάτοικοι της Κωνσταντινούπολης έλαβαν την δική τους αποζημίωση για τη Σφαγή των Λατίνων του 1182.
Κωνσταντίνα
ΕΥΓΕ.
Σ.
Συνενοχοι και συναυτουργοι για τον χαμο της Πολης.
Μ.Π.
Ψάχνοντας αφού διάβασα το ιστορικό άρθρο, βρήκα τυχαία ένα ποίημα της κ. Αρβελέρ που γράφτηκε το 2015 για την Άλωση από τους Σταυροφόρους..... Πολύ συγκινητικό ....
Ήταν Απρίλης μήνας, δίσεκτου έτους μέρες,
όταν ακάτια σαθρά, χωρίς πανιά, δίχως ιστό,
να πολεμήσουν βγήκαν των σταυροφόρων τις γαλέρες,
που μπρος στα τείχη ανέμιζαν τις φράγκικες παντιέρες.
Το πλήρωμά σου, έντρομο στη γη γονατιστό,
όταν να φεύγει από κοντά τους είδανε τον Χριστό,
τους Άγιους ικέτευσαν εκεί να μείνουν όλοι,
να δουν το τι εφόρτωναν των Βενετών οι στόλοι
από μονές και από εκκλησιές που σύλησαν στην Πόλη.
Έπρεπε τότε, Παναγιά μου, να ρίξεις κεραυνό,
στο Βόσπορο να σηκωθεί μπόρα και τρικυμία,
και να ποντίσουν αύτανδρα των ασεβών τα πλοία,
αντί ν’ αφήσεις σκλάβους στο χέρι τους και λεία,
εμάς, που κάτω απ’ τον δικό σου ζούσαμε ουρανό.
Έκτοτε μύρια είδαμε τέρατα και σημεία…
Έσβησε το αγλάισμα του κόσμου από τον χάρτη,
η Βασιλεύουσα έπεσε, και άλλη μια φορά
έγιναν τα παλάτια της των Τούρκων η βορά
κι εμείς, που ανανήψαμε, δειλά και μόλις άρτι,
είπαμε να ξεχάσουμε ποιος έχει την ευθύνη
για όσα θρηνεί και θρήνησε χρόνια η Ρωμιοσύνη.
Μίνως
Αναφερόμενος στη Δ’ Σταυροφορία ο Η. Gregoire μιλεί για «αίσχος της Δύσεως», ο Colin Morris παρατηρεί ότι «the Latin capture of Constantinople was a disaster for Christendom», ο δε St. Ranciman, στο κλασικό έργο του για τις Σταυροφορίες, δεν διστάζει να γράψει, ότι «δεν υπήρξε ποτέ μεγαλύτερο έγκλημα κατά της ανθρωπότητας από τη Δ’ Σταυροφορία».
Είναι γεγονός ότι η συμπεριφορά των σταυροφόρων μετά την άλωση της Πόλης (13.4.1204) τεκμηριώνει αυτούς τους χαρακτηρισμούς. Οι Φράγκοι «χριστιανοί» διέπραξαν ακατονόμαστες πράξεις αγριότητας και θηριωδίας. Φόνευαν αδιάκριτα γέροντες, γυναίκες και παιδιά. Λεηλάτησαν και διήρπασαν τον πλούτο της «βασίλισσας των πόλεων του κόσμου». Στη διανομή των λαφύρων μετέσχε, κατά τη συμφωνία, και ο Πάπας Ιννοκέντιος ο Γ’ (1198-1216). Το χειρότερο: πυρπόλησαν το μεγαλύτερο μέρος της Πόλης και εξανδραπόδισαν μεγάλο τμήμα του πληθυσμού της. Μόνο την πρώτη ημέρα δολοφονήθηκαν 7.000 κάτοικοι. Ιδιαίτερα όμως στόχος των σταυροφόρων ήταν ο ορθόδοξος Κλήρος. Επίσκοποι και άλλοι κληρικοί υπέστησαν φοβερά βασανιστήρια και κατασφάζονταν με πρωτοφανή μανία. Ο Πατριάρχης (Ιωάννης Γ΄) μόλις μπόρεσε, ανυπόδυτος και γυμνός, να περάσει στην απέναντι ακτή. Εσυλήθησαν οι ναοί και αυτή η Αγία Σοφία, σε πρωτοφανείς σκηνές φρίκης. Στη λεηλασία πρωτοστατούσε ο λατινικός κλήρος. Επί πολλά χρονιά τα δυτικά πλοία μετέφεραν θησαυρούς από την Πόλη στη Δύση, Οπού ακόμη και σήμερα κοσμούν εκκλησίες, μουσεία και ιδιωτικές συλλογές. Βασικός τόπος συγκέντρωσης των διαρπαγέντων θησαυρών ο ναός του Αγίου Μάρκου στη Βενετία. Ένα μέρος των θησαυρών (κυρίως χειρόγραφα) καταστράφηκε. Μέγα μέρος από τους «βυζαντινούς» θησαυρούς του Αγ. Μάρκου εκποιήθηκε το 1795 από τη Βενετική Δημοκρατία για πολεμικές ανάγκες.
Η συμπεριφορά όμως των εισβολέων σταυροφόρων αποκάλυψε στους ανατολικούς τη φραγκική Δύση, εκατόν πενήντα χρόνια μετά το μεγάλο εκκλησιαστικό σχίσμα (1054). Βαθύτερα ίχνη από την ίδια την καταστροφή της «πόλεως των πόλεων» χαράχθηκαν μέσα στις ψυχές των Ορθοδόξων. Για τους Ρωμηούς ήταν πια απόλυτα βεβαιωμένο, ότι η Δ’ σταυροφορία στόχευε απ’ αρχής στη διάλυση της Αυτοκρατορίας της Νέας Ρώμης (Ρωμανίας). Οι δυτικές, μάλιστα, πηγές ρίχνουν το βάρος στην εκκλησιαστική πλευρά του θέματος. Την καταστροφή της Κωνσταντινούπολης βλέπουν ως τιμωρία των «αιρετικών» Γραικών, που ήταν «ασεβείς και χειρότεροι από τους Εβραίους». Την άλωση της Πόλης αποτιμούν ως «νίκη της χριστιανοσύνης». Οι «Βυζαντινοί» εξ άλλου συνειδητοποίησαν ότι μετά το 1204 ουσιαστικός εχθρός τους ήταν οι Λατινοφράγκοι, γιατί μόνο από αυτούς κινδύνευε η ορθόδοξη πίστη και η παράδοση του Γένους. ...... κλπ Απόσπασμα
Κρίτωνας
Η δυσωδία των Παπικών μέχρι σήμερα τους βρωμίζει. Το μίσος τους το άσβεστο κατά του Ορθόδοξου Ελληνισμού συνεχίζει. Η προσπάθεια τους για επαναπροσέγγιση με την Ορθόδοξη Εκκλησία σκοπό έχει μόνο, ως Δούρειοι Ίπποι ξανά να μας αλώσουν. Ξυπνήστε Έλληνες και ειδικά οι ιεράρχες μας ...
Ρένος
Θα το διαβάσω με μεγάλο ενδιαφέρον λεπτομερώς, είδα με μια ματιά το πανέμορφο φωτογραφικό υλικό...
Η Κωνσταντινούπολή μας όπως και η Κύπρος μας είναι η καρδιά της Ελλάδας και λαμπρά στολίδια του Ελληνισμού...
Σ.
Η πηγή όλων των δεινών μας, που και σήμερα μας ταλανίζει ...
Με την κατηγορία της δημόσιας παιδεραστίας τίθεται σε αμφισβήτηση η ηθική υπόσταση των δυτικών αρχιερέων. Αυτή η κατηγορία γίνεται συγκεκριμένη. Ο Στιλβής αναφέρει πως μετά την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης, κάποιος καρδινάλιος πήγε στον ναό του Αρχαγγέλου, στον Ανάπλου.
»Εκεί, αφού επέχρισε τις εικόνες με ασβέστη και πέταξε στη θάλασσα τα λείψανα των αγίων, ο δυτικός ιεράρχης ιερούργησε με συνοδεία γυμνών παιδιών. Η κατηγορία της παιδεραστίας συνδυάζεται με αυτήν της εικονομαχίας και της ιεροσυλίας».
Ελευθερία Ν.
Καλημερα Ελληνες και ας ελπιζουμε οτι κσποια στιγμη θα δουμε ασπρη μερα.
Ανεκαθεν μας κυβερνουν ανικανοι ηγετες.
Χασαμε την Μ.Ασια την Πολη την μιση Κυπρο και ισως η γλσυξ η θρηνουσα κλαυσει παλι επι νεων ερειπιων λογω της υποτελειας και ενδοτισμου των ηγεσιων μας. Ηδη η αλλη μιση Κυπρος κινδυνευει και αυτη να τουρκοποιηθει ...
Κωστας Κρητη
Ολα χρησιμα για αφυπνιση μνημης.
Τ.
Θερμές ευχαριστίες σε όλους τους φίλους αναγνώστες του KOUΚFAMILY για τα χρήσιμα σχόλια, όπως και στους προσωπικούς μας αποδέκτες για τα πρόσθετα σχόλια, που μας απέστειλαν.
Σημειώνω ότι πραγματικά η πλούσια εικονογράφηση, που έγινε από τον φίλο Θάνο είναι εντυπωσιακή.
Ας είμαστε αισιόδοξοι λοιπόν ότι δεν θα θρηνήσουμε νέες εθνικές καταστροφές και ειδικά στην πολύπαθη και εγκαταλελειμμένη Ελληνική Κύπρο, διότι δεν φαίνεται να έχει καμιά χρησιμότητα να είμαστε οτιδήποτε άλλο, ειδικά σήμερα αυτές τις χαλεπές μέρες που ζει ο Ελληνισμός.
Αν περιμένεις το χειρότερο ελπίζοντας για το καλύτερο, θα σου ‘ρθει το χειρότερο. Τα πράγματα, που σου συμβαίνουν είναι σε πλήρη συμφωνία μ’ αυτά που πιστεύεις. Αν πιστέψεις ότι θα σε πατήσουν, θα σε κάνουν λιώμα. Harold Shermanε
Α.Α.
Συγκλονιστικό, αλλά και συμβολικό το πιο κάτω ποίημα το οποίο μας δίνει μηνύματα για τον ανέκαθεν δόλιο ρόλο των άσπονδων μας φίλων.
Του μεγάλου Έλληνα Ο. Ελύτη...
Ήρθαν
ντυμένοι φίλοι
αμέτρητες φορές οι εχθροί μου
το παμπάλαιο χώμα πατώντας
και το χώμα δεν έδεσε ποτέ με τη φτέρνα τους.
Έφεραν το Σοφό, τον Οικιστή, και το Γεωμέτρη,
βίβλους γραμμάτων και αριθμών,
την πάσα υποταγή και δύναμη,
το παμπάλαιο φως εξουσιάζοντας.
Και το φως δεν έδεσε ποτέ με τη σκέπη τους.
Ούτε μέλισσα καν δεν γελάστηκε
το χρυσό ν’ αρχίσει παιχνίδι
ούτε ζέφυρος καν, τις λεύκες να φουσκώσει ποδιές.
Έστησαν και θεμελίωσαν
στις κορφές, στις κοιλάδες, στα πόρτα
πύργους κραταιούς και επαύλεις
ξύλα και άλλα πλεούμενα,
τους νόμους τους θεσπίζοντας
τα καλά και συμφέροντα,
στο παμπάλαιο μέτρο εφαρμόζοντας.
Και το μέτρο δεν…
έδεσε ποτέ με την σκέψη τους.
Ούτε καν ένα χνάρι θεού
στην ψυχή τους σημάδι δεν άφησε
ούτε καν ένα βλέμμα ξωθιάς
τη μιλιά τους δεν είπε να πάρει.
Έφτασαν ντυμένοι «φίλοι»
αμέτρητες φορές οι εχθροί μου
τα παμπάλαια δώρα προσφέροντας.
Και τα δώρα τους άλλα δεν ήτανε
παρά μόνο σίδερο και φωτιά.
Στ’ ανοιχτά που καρτέραγαν δάχτυλα
μόνο όπλα και σίδερο και φωτιά.
Μόνο όπλα και σίδερο και φωτιά
Οδυσσέας Ελύτης – ‘Αξιον Εστί – Ψαλμός Z
Μ.Ρ.
ΚΑΙ ΣΥΓΚΙΝΗΣΗ ΚΑΙ ΘΥΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΑΠΙΚΟΥΣ ΟΛΕΤΗΡΕΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΒΥΖΑΝΤΙΟΥ. ΕΥΤΥΧΩΣ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΗΜΕΡΑ ΦΩΝΕΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΘΥΜΙΖΟΥΝ ΤΟΝ ΔΟΛΙΟ ΡΟΛΟ ΤΟΥΣ ...
Ορθόδοξος.
Δημοσίευση σχολίου