Στις 22 Απριλίου στο Βιομηχανικό Επιμελητήριο Πειραιά, ο Δρ. Χρήστος Μαλτέζος παρουσίασε το νέο του βιβλίο με τίτλο "Σωτήρης Σοφιανόπουλος", το οποίο αναφέρεται στην πορεία του Ελληνα πρωτοπόρου επιχειρηματία, ιδιοκτήτη της εταιρείας "Χρωπει" και τις δυσκολίες που αντιμετώπισε στην προσπάθειά του εκσυγχρονισμού του επιχειρηματικού τοπίου της Ελλάδας. Copyright ilovepatrida 2022, www.ilovepatrida.com
Την Δευτέρα, 22 Απριλίου 2024, η Εταιρεία Γραμμάτων και Τεχνών Πειραιά προέβη στην παρουσίαση του νέου βιβλίου του κ. Χρήστου Μαλτέζου, Χημικού (PhD) στο Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο Πειραιώς [ΕΒΕΠ), με τίτλο «ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΟΦΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ» από τις Εκδόσεις ‘’ΠΕΛΑΣΓΟΣ – ΙΩΑΝΝΟΥ ΧΡ. ΓΙΑΝΝΑΚΕΝΑ’’, και παρουσιαστές τους κ.κ.
- Λεόντιο Πορτοκαλάκη, Μηχανικό – Οικονομολόγο
- Γεώργιο Καρακατσάνη, Οικονομολόγο Φυσικών Πόρων και Περιβάλλοντος
Και Συντονιστή τον κ. Γιάννη Κανατσέλη, Αρχισυντάκτη και Εκδότη της εφημερίδας:
«Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΤΩΝ»
Την εκδήλωση προλόγισε η Πρόεδρος της Εταιρείας Γραμμάτων και Τεχνών Πειραιά, κ. Σοφία Παυλάκου, η οποία καλωσόρισε το ακροατήριο και μίλησε για την ίδρυση και την πορεία της Εταιρείας Γραμμάτων και Τεχνών Πειραιά και ακολούθως ο λόγος δόθηκε στον Εκδότη του βιβλίου κ. Ιωάννη Γιαννάκενα για έναν χαιρετισμό.
Ο κ. Ιωάννης Γιαννάκενας είπε ότι, από το 1985 που ξεκίνησαν οι Εκδόσεις "ΠΕΛΑΣΓΟΣ", το ζητούμενό τους ήταν να προασπίσουν τον διαχρονικό Ελληνισμό: να μπορούν τα δισέγγονά μας να έχουν τα ίδια ερεθίσματα που είχαμε και μεις για την Πατρίδα, τον τόπο την παράδοση και τον πολιτισμό. Και, επίσης, να τιμάμε τους προγόνους μας. Στην διαχρονική πορεία μας, εκτός από τους ήρωες των μαχών, του πνεύματος κλπ, για τους Έλληνες, υπάρχουν και οι ήρωες της οικονομίας και ένας τέτοιος ήρωας ήταν και ο Σωτήρης Σοφιανόπουλος: ένας ελληνοπρεπής πατριώτης που ήθελε να φανεί χρήσιμος στην γενιά του και προσέφερε πάρα πολλά στο κοινωνικό σύνολο. Τέλος, ο κ. Ι.Γ. ευχαρίστησε τον συγγραφέα, κ. Χρήστο Μαλτέζο για το έργο του και το ακροατήριο για την παρουσία του στην εκδήλωση.
Πρώτος ομιλητής ήταν ο κ. Λεόντιος Πορτοκαλάκης, ο οποίος είπε ότι η παρουσίαση του βιβλίου έχει μία ιδιαίτερη σημασία, γιατί περιέχει δύο αξιόλογα χαρακτηριστικά που του προσδίδουνε στοιχεία επικαιρότητος.
1) Το βιβλίο αναφέρεται σε έναν δημιουργικό Έλληνα που, δυστυχώς τα μειονεκτήματα της λειτουργίας του Ελληνικού Κράτους δεν του επέτρεψαν να υλοποιήσει τους πραγματικά ελπιδοφόρους προγραμματισμούς του. Ο συγγραφέας, κ.Χ.Μ., αφιέρωσε πολύ χρόνο από την ζωή του για να συγκεντρώσει όλο αυτό το πολύτιμο υλικό σε ένα βιβλίο, σαν ελάχιστο φόρο τιμής για αυτόν τον σπάνιο άνθρωπο, στον οποίον το κράτος δεν έδινε τα μέσα για να υλοποιήσει αυτά που πίστευε για την χώρα. Οι δραστηριότητες του επεκτείνονταν σε πολλούς τομείς. Ένας από αυτούς ήταν ο τομέας των υδρογονανθράκων, ειδικά τα πετρέλαια της Ζακύνθου, όπου ακόμα και σήμερα έβγαινε και βγαίνει ένα παχύρευστο μείγμα υδρογονανθράκων σαν πίσσα, το οποίο θεωρείται ως ένα κακής ποιότητος, αλλά χρήσιμο υλικό. Ο Σ.Σ. πίστεψε ότι μπορούσε να το αξιοποιήσει και ξόδεψε πολλά από την περιουσία του για αυτό. Έγραψε μέχρι και στον Κωνσταντίνο Καραμανλή, Πρωθυπουργό τότε, ο οποίος προσφέρθηκε να τον βοηθήσει, δίνοντας εντολή στον τότε υπουργό Μιλτιάδη Έβερτ να προχωρήσει.
2) Οι προβλέψεις του για το πετρέλαιο ήταν προφητικές και επίκαιρες. Τα αιώνια συμφέροντα σε αυτό τον τόπο, η καχυποψία, η γραφειοκρατία και η ανευθυνότητα δεν επέτρεπαν την αξιοποίηση των υδρογονανθράκων, σε μία δημιουργική μορφή. Πρότεινε μάλιστα, στην δεκαετία του ’70 τα εξής:
«Εμείς οι Έλληνες να κάνουμε μόνοι μας τις γεωτρήσεις και να βγάλουμε μόνοι μας το πετρέλαιο. Η θεωρητική αντιμετώπιση των προβλημάτων δεν επιλύει τίποτα. Κάποια στιγμή πρέπει να πάμε στην πράξη. Η πατρίδα μας σήμερα δεν παράγει χρήματα, απλώς καταναλίσκει χρήματα και τα καταναλίσκει από τον πλούτο του Θεού».
Το βιβλίο είναι επίκαιρο γιατί, ακόμα και σήμερα, υπάρχουν τα ίδια μειονεκτήματα που παρουσιάζονται στην εκμετάλλευση μεγάλων πιθανολογουμένων κοιτασμάτων πετρελαίου στην χώρα μας. Επιπλέον, σήμερα, τα προβλήματα του κρατικού χρέους, του δημογραφικού και του μεταναστευτικού, με τις απαιτήσεις για περιορισμούς της καύσης των ορυκτών, λόγω μόλυνσης του περιβάλλοντος, δεν επιτρέπουν καμμία καθυστέρηση στην αξιοποίηση αυτού του μη αναλώσιμου πλούτου της χώρας.
Ο δεύτερος ομιλητής ήταν ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΡΑΚΑΤΣΑΝΗΣ, ο οποίος είπε ότι ο Σ.Σ. από τις πρώτες σελίδες, σε διάφορες συνεντεύξεις και εισηγήσεις του, είχε διαπιστώσει αποκλειστικά την έννοια του ενεργειακού παραδείγματος, στο ποια ήταν η αναπτυξιακή εξέλιξη του ανθρώπου γενικότερα, στην ιστορική πορεία του. Ουσιαστικά, τα πράγματα γίνονται λίγο πιο απλά, αν κάποιος πάρει την χρήση ενέργειας της ανθρωπότητας, από τότε που οι άνθρωποι υπήρξανε τροφοσυλλέκτες κυνηγοί, μέχρι την βιομηχανική εποχή, σήμερα, θα δει για παράδειγμα ότι οι χρόνοι μετάβασης, δηλ. από τα 150.00 χρόνια μέχρι το 12.000 π.Χ. περίπου, ήμασταν κυνηγοί τροφοσυλλέκτες, μετά αργότερα, μέχρι το 1800 ήμασταν γεωργοί και από το 1800 μ.Χ., μέχρι και σήμερα είμαστε / ανήκουμε στον βιομηχανικό πολιτισμό. Αντίθετα αυξάνεται / πολλαπλασιάζεται η χρήση μηχανής . Αυτό σημαίνει ότι σήμερα, σε σχέση με τον άνθρωπο – γεωργό έχουμε στην διάθεσή μας 10.000 ανθρώπινους σκλάβους., σε μορφή μηχανολογικού εξοπλισμού, καυσίμων υψηλής ενεργειακής πυκνότητας, συσκευών, κοκ και φυσικά τις πληροφορίες που μπορούμε να απολαμβάνουμε.
Άρα υπάρχει αυτή η εξελικτική πορεία, η χρόνια μετάβαση από εποχής σε εποχή, μειώνεται θετικά, και η διαθεσιμότητα ενέργειας που λαμβάνουμε αυξάνεται θετικά και όπως πάμε, ας δώσουμε μερικές στατιστικές. Έτσι, μπορεί κανείς να μπει στην σκέψη του Σοφιανόπουλου και να δει πως όλα αυτά γίνονται πιο απλά και πως ξετυλίγονται: γενικώς, κάθε βαρέλι πετρελαίου λογικά θα δώσει καύσιμες ύλες, και μιλάμε για την βενζίνη, το diesel, το μαζούτ, την κηροζίνη, οποιοδήποτε καύσιμο χρησιμοποιείται από κάθε μεταφορικό μέσο σήμερα, και το υπόλοιπο 15% καύσιμο θα γίνει ένα ειδικό παραπροϊόν, που είναι συνήθως τα λιπάσματα, η άσφαλτος, τα πλαστικά, είναι διάφορα πετροχημικά, τα οποία χρησιμοποιούνται στην φαρμακευτική βιομηχανία, κ.ο.κ. Στους 11.000 κωδικούς του διεθνούς εμπορίου, οτιδήποτε συναλλασσόμαστε σήμερα στο διεθνές εμπόριο, οι 6.000, είτε προέρχονται άμεσα, είτε σχετίζονται με τα πετροχημικά. Κατά συνέπεια, όλη αυτή η φιλολογία ότι η εγκατάλειψη του πετρελαίου, και να πάμε σε κάποια άλλα πιο ανανεώσιμα καύσιμα, όσοι το υποστηρίζουνε, γενικά, ότι θα γίνει στην επόμενη 10ετία, για παράδειγμα, δεν έχουν αίσθηση με την πραγματικότητα. Ίσως αυτό γίνει γύρω στο 2050.
Ο τρίτος ομιλητής ήταν ο συγγραφέας του βιβλίου, Χρήστος Μαλτέζος, ο οποίος είπε ότι στο βιβλίο του δεν αναφέρει ούτε τα οικογενειακά, ούτε τις πολιτικές πεποιθήσεις του Σ.Σ.
Έχει περιοριστεί στο οικονομικό και τεχνικό του έργο. Το χρώμα του εξωφύλλου του βιβλίου. όσο μπόρεσε να το προσομοιάσει, έχει το χρώμα των διαφημιστικών αφισών για το παυσίπονο ‘’ΑΛΓΚΟΝ», το οποίον χρώμα είναι μπλε προς το RAF. Ο Σ.Σ. ασχολήθηκε, επίσης, με την αξιοποίηση υποπροϊόντων γεωργίας, κτηνοτροφίας, δασοκομίας κ.α.
Ήταν ο πρώτος, που το 1979, στο Θέατρο Μουσούρη, μίλησε για ‘’πράσινη ενέργεια’’, ‘’ελληνικά πετρέλαια’’ κ.α., ορολογία που εφαρμόσθηκε στην Ελλάδα πολύ αργότερα.
Στο Θέατρο ήταν ο Στέφανος Στεφανόπουλος, βουλευτές, πρέσβεις, ανώτατοι αξιωματικοί, Καθηγητές Πανεπιστημίου κ.α. και πλήθος κόσμου. Το βιβλίο του με θέμα τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της Ελλάδος, που γράφτηκε το 2003, σου δίνει την εντύπωση πως γράφτηκε σήμερα και όχι πριν από 20 και πλέον χρόνια. Ιδού ένα απόσπασμα:
«Το ερώτημα μας είναι τι πρέπει να κάνουμε για την πατρίδα μας, για να μην εκλείψουμε ως Έθνος. Πρόκειται για υπαρκτό πρόβλημα την στιγμή που η μετανάστευση των Ελλήνων στο εξωτερικό συνεχίζεται και η μετανάστευση αυτή οφείλεται καθαρά σε οικονομικούς λόγους. Για να σταματήσει αυτό, οι Έλληνες δεν έχουν παρά να εκμεταλλευτούν τις δυνατότητες που τους δίνει η γεωγραφική θέση, το κλίμα, αλλά και το υπέδαφος της χώρας όπου ζουν». Ειδικά, για το υπέδαφος (στο οποίο συμπεριλαμβάνεται και το Φυσικό Αέριο), ο Σ.Σ. είπε ότι εκτός από το πετρέλαιο, υπάρχει χρυσός και πολύτιμοι λίθοι, μεταλλεύματα και ορυκτά, τότε όμως δεν είχε βγει ακόμα ένας μεγάλος πλούτος του υπεδάφους: οι σπάνιες γαίες, οι οποίες είναι απαραίτητες για όλη σχεδόν την σύγχρονη τεχνολογία και σε αυτές στηρίζεται ολόκληρη η Ευρώπη.
Ο κόσμος γνωρίζει το Αlgon της ΧΡΩΠΕΙ, δεν γνωρίζει όμως ότι το 1923 η ΧΡΩΠΕΙ είχε παράξει την ελληνική ασπιρίνη, με το όνομα ‘’σαροξίνη’’, η οποία ήταν ποιοτικά εφάμιλλη της ασπιρίνης Bayer και καλύτερη από όλες τις αντίστοιχες ασπιρίνες άλλων ξένων εταιρειών της εποχής. Η ΧΡΩΠΕΙ κυκλοφορούσε πάνω από 300 είδη φαρμακευτικών δικής της σύνθεσης και κάποια προϊόντα μοναδικής πατέντας. Κυκλοφορούσε επίσης δικής της πατέντας ζωοτροφές, χρώματα, αντισκωριακά, φορητό οπλισμό κ.α. Η παραγωγή οπλισμού ξεκίνησε το 1974, για να βοηθηθεί η Ελλάδα, μετά την εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο, αλλά σταμάτησε και αυτό.
Στην προσπάθειά του να αναδείξει στην Ελλάδα κάποιες παραμελημένες καλλιέργειες, ο Σ.Σ, καλλιέργησε, ως ζωοτροφή, τα παραμελημένα λούπινα και χαρούπια, για να ελαττώσει την εισαγωγή της σόγιας. Επίσης, υπάρχει μία ανταλλαγή προϊόντων μεταξύ της Ελλάδας και των χωρών στης Ευρώπης, αλλά και των ασιατικών χωρών, όπως είναι η Κίνα και η Ιαπωνία. Στις μέρες μας, ζούμε την αποβιομηχάνιση της χώρας μας.
Η Κυριακάτικη Εστία της προηγούμενης Κυριακής (22/4) λέει ότι «στην Ελλάδα έχουμε 400 επιχειρήσεις, ενώ η Πορτογαλία έχει 900. Σημειωτέον ότι η Πορτογαλία είναι μικρότερη από την Ελλάδα και σε έκταση και σε πληθυσμό. Συγκεκριμένα, η Ελλάδα έχει έκταση 132.049 km και 10.482.487 κατοίκους, ενώ η Πορτογαλία έχει έκταση 92.090 τετραγωνικά χιλιόμετρα και πληθυσμό 10.467.366 κατοίκους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου