Ενα τυπικό Σαββατοκύριακο του Απριλίου, ο Γιώργος Μαρκάκης θα φόρτωνε το αυτοκίνητο του για μία σύντομη απόδραση με την οικογένειά του κάπου κοντά στην Αθήνα. Αυτό το διήμερο, ετοίμασε την τσάντα του, πήρε τις αγαπημένες του φωτογραφικές μηχανές, προμήθειες και είδη πρώτη ανάγκης για μία διαφορετική εξόρμηση.
Ελληνικό F-16. Φωτό: Ηλίας Διακουμάκος
Το ίδιο έκαναν και δεκάδες άλλοι Ελληνες και ξένοι λάτρεις των μαχητικών αεροσκαφών, οι οποίοι ήρθαν στην Πάτρα από κάθε γωνιά του κόσμου και «σκαρφάλωσαν» στις πλαγιές του Βουραϊκού για να παρακολουθήσουν ένα άκρως εντυπωσιακό θέαμα, που οι γνώστες αποκαλούν «το Mach Loop της Ελλάδας».
Το Mach Loop είναι ένα φαράγγι στην Ουαλία που χρησιμοποιείται για την εκπαίδευση των πιλότων σε χαμηλές πτήσεις
Το Mach Loop είναι ένα φαράγγι στην Ουαλία που χρησιμοποιείται για την εκπαίδευση των πιλότων σε χαμηλές πτήσεις που ακολουθούν το ανάγλυφο του εδάφους. Στην ουσία τα μαχητικά «κρύβονται» μέσα στο φαράγγι το οποίο διασχίζουν με ταχύτητες και ελιγμούς που προκαλούν ίλιγγο εφαρμόζοντας την τεχνική «Terrain Masking». Με αυτό τον τρόπο τα αεροσκάφη είναι «αόρατα» στα εχθρικά ραντάρ και σε οποιοδήποτε άλλο σύστημα αναζητεί την παρουσία τους.
Ελληνικό F-16. Φωτό: Ηλίας Διακουμάκος
Ελληνικό F-16. Φωτό: Ηλίας Διακουμάκος
Ελληνικό Mirage 2000-5. Φωτό: Ηλίας Διακουμάκος
Ρουμάνικο F-16. Φωτό: Σταμάτης Πίττας
Eurofighter της Σαουδικής Αραβίας. Φωτό: Ηλίας Διακουμάκος
Αμερικανικό F-15. Φωτό: Γιώργος Μαρκάκης
Γαλλικά Rafale. Φωτό: Σταμάτης Πίττας
Ιταλικό Tornado. Φωτό: Γιώργος Μαρκάκης
Ελληνικό Mirage 2000-5. Φωτό: Ηλίας Διακουμάκος
Ελληνικό F-4 Phantom. Φωτό: Γιώργος Μαρκάκης
Στην Ελλάδα, η απαιτητική αυτή δοκιμασία λαμβάνει χώρα στο φαράγγι του Βουραϊκού και εκτός από τα μαχητικά της Πολεμικής Αεροπορίας, αυτές τις ημέρες διασχίζουν το ελληνικό Mach Loop και ξένα αεροσκάφη που έχουν μετασταθμεύσει στην 117 Πτέρυγα Μάχης της Ανδραβίδας για τη μεγάλη πολυεθνική άσκηση «Ηνίοχος». Ειδικά φέτος, η Πολεμική Αεροπορία φρόντισε να αποζημιώσει όσους ταξίδεψαν στο φαράγγι, με τα Mirage 2000-5 και τα F-4 Phantom να ξεπροβάλλουν ανάμεσα από τα βράχια ή να «κρύβονται» πίσω από τα δέντρα, ενώ, εντυπωσιακές ήταν και οι διελεύσεις ελληνικών και ξένων Rafale και F-16.
Γαλλικά Rafale. Φωτ. Σταμάτης Πίττας
«Κυνηγοί» αεροπλάνων
Επαγγελματίες και ερασιτέχνες φωτογράφοι δίνουν κάθε χρόνο «ραντεβού» στον Βουραϊκό ή στην Τανάγρα για το διεθνές αεροπορικό σόου «Athens Flying Week». Η κοινότητα των «Plane Spotters» στην Ελλάδα είναι μεγάλη και επεκτείνεται διαρκώς.
«Για μένα το plane spotting είναι ένας δημιουργικός τρόπος για να ξεφεύγω από τις σκοτούρες της καθημερινότητας και να εκφράζω μέσω της γενικότερης αγάπης μου για τη φωτογραφία, την αγάπη μου για το αεροπορικό μέσο»
«Ο όρος ανάγεται στους παρατηρητές-εντοπιστές αεροσκαφών που είχε αναπτύξει κατά τη διάρκεια του Β’ ΠΠ η Βρετανία στις ακτές της, με σκοπό τον εντοπισμό και την αναγνώριση του τύπου των Γερμανικών αεροσκαφών έτσι ώστε να ειδοποιηθούν οι Βρετανοί έγκαιρα για επικείμενο βομβαρδισμό και να προστατευτούν από αυτόν. Σήμερα αποκαλούνται plane spotters όλοι όσοι αρέσκονται στο να παρατηρούν και να φωτογραφίζουν αεροπλάνα. Είτε στρατιωτικά είτε πολιτικά» λέει στην «Κ» ο Ηλίας Διακουμάκος, ο οποίος επισκέφθηκε για πρώτη φορά το φαράγγι του Βουραϊκού. «Για μένα το plane spotting είναι ένας δημιουργικός τρόπος για να ξεφεύγω από τις σκοτούρες της καθημερινότητας και να εκφράζω μέσω της γενικότερης αγάπης μου για τη φωτογραφία, την αγάπη μου για το αεροπορικό μέσο» αναφέρει.
«Τέλεια φωτογραφία δεν θα υπάρξει πλην ελαχίστων εξαιρέσεων μιας και μιλάμε για ένα δυναμικά εξελισσόμενο περιβάλλον. Οι φωτιστικές συνθήκες μεταβάλλονται συνεχώς λόγω καιρού, νέφωσης και ώρας της ημέρας, το ίδιο και οι καιρικές.
Θα υπάρξει όμως η δυνατότητα ανάλογα τις παραπάνω παραμέτρους και της κίνησης των αεροσκαφών να βγει μία τίμια και σωστά τραβηγμένη φωτογραφία αν ο φωτογράφος γνωρίζει τι ακριβώς πρέπει να κάνει» σύμφωνα με τον Γιώργο Μαρκάκη.
Αδρεναλίνη στα ύψη
Κάθε φωτογράφος έχει στη διάθεση του περίπου 30 δευτερόλεπτα από τη στιγμή που θα εμφανιστεί το αεροπλάνο μέχρι να φύγει από τον ορίζοντα. Την απόλυτη ησυχία σπάει ο ήχος του κινητήρα και τα χιλιάδες κλικ.
«Αν όμως η δική μας αδρεναλίνη εκτοξεύεται, δε μπορώ να φανταστώ πόσο ψηλά μπορεί να φτάνει αυτή ενός χειριστή»
«Αυτό που με τράβηξε ήταν το να βιώσω πρώτα απ’ όλα, ένα πρωτόγνωρο για μένα γεγονός, όπως είναι η διέλευση ενός μαχητικού εντός ενός σχεδόν Αλπικού τύπου τοπίου, με 500 μίλια την ώρα και από κοντινή απόσταση. Αν όμως η δική μας αδρεναλίνη εκτοξεύεται, δε μπορώ να φανταστώ πόσο ψηλά μπορεί να φτάνει αυτή ενός χειριστή που πετά σε χαμηλό ύψος μέσα από το ανάγλυφο του τοπίου, βουτώντας κυριολεκτικά μέσα στο φαράγγι. Αυτό είναι δύσκολο να αποδοθεί αλλά προσπάθησα να το καταδείξω μέσα από μία λήψη που έκανα και στην οποία εμφανίζεται το αεροσκάφος να χάνεται ανάμεσα στους βράχους που στέκονται οι spotters» λέει ο Ηλίας Διακουμάκος.
Ρουμάνικο F-16. Φωτ. Σταμάτης Πίττας
Σύμφωνα με τον Γιώργο Μαρκάκη «κάποιοι κυνηγούν την εντυπωσιακή, καλή φωτογραφία, κάποιοι τη στιγμή, κάποιοι την αδρεναλίνη. Όλοι όμως είναι φανατικοί των αεροσκαφών και δη των μαχητικών, αυτός είναι ο κοινός παρονομαστής».
«Περιμένοντας» το κλικ
Η αναμονή για μία φωτογραφία κρατάει ώρες, πότε με ζέστη και πότε με κρύο, αλλά κάθε διέλευση αποζημιώνει και με το παραπάνω όσους παίρνουν την απόφαση να ανέβουν στον Βουραϊκό. Ιδιαιτέρως σημαντική είναι και η προετοιμασία.
«Αρχικά η σύνθεση της παρέας είναι το βασικότερο μιας και λόγω υποχρεώσεων δεν είναι πάντα εφικτό να είμαστε όλοι διαθέσιμοι όλες τις πιθανές ημέρες. Ακολουθεί ο καιρός με μια γενική πρόγνωση των ημερών ενδιαφέροντος και όσο πλησιάζει η ημέρα των πτήσεων να υπάρχει μία ακριβέστερη πρόγνωση. Ανάλογα με την περίοδο του χρόνου γίνονται και απαραίτητες ενέργειες εφοδιασμού ρουχισμού γιατί τα βουνά δεν συγχωρούν ούτε το κρύο, ούτε τη ζέστη και η κατάλληλη ένδυση είναι βασικό συστατικό επιβίωσης. Στις τσάντες υπάρχουν πάντα τρόφιμα, φάρμακα και φυσικά άφθονο νερό. Είναι απαραίτητο να μην είσαι μόνος σου μιας και πολλά μπορεί να πάνε στραβά. Ακόμη και αν δεν υπάρξει δράση» λέει ο κος Μαρκάκης στην «Κ».
Eurofighter της Σαουδικής Αραβίας. Φωτ. Ηλίας Διακουμάκος
«Για όποιον τυχόν νομίζει ότι θα πάει εκεί και θα βλέπει αεροσκάφη να παρελαύνουν όλη τη μέρα συνέχεια, θα ήθελα να πω ότι θα απογοητευτεί. Οι διελεύσεις τους είναι σποραδικές και κρατάνε μερικά δευτερόλεπτα. Μετά αρχίζει μια πολύωρη αναμονή μέχρι να διακοπεί ξανά από άλλες διελεύσεις. Σε αυτά τα λίγα δευτερόλεπτα ωστόσο, η αδρεναλίνη και ο ενθουσιασμός μας εκτοξεύονται. Κι όταν βγει και ένα αξιόλογο φωτογραφικό αποτέλεσμα ο ενθουσιασμός μένει για πολύ καιρό. Και θέλεις να επαναλάβεις αυτή την εμπειρία ξανά και ξανά…» αναφέρει ο Ηλίας Διακουμάκος.
«Η αεροπορική φωτογραφία γενικά απαιτεί ενασχόληση πολλών ωρών μιας και οι ώρες πτήσεων των αεροσκαφών είναι μοιρασμένες μέσα στη διάρκεια της ημέρας ή και της νύχτας» λέει ο Γιώργος Μαρκάκης, «ιδιαίτερα δε, αν συζητάμε για φωτογράφιση στα βουνά που εκεί προστίθεται και ο χρόνος μετάβασης, αρκετά νωρίτερα από την πιθανή ώρα διέλευσης. Η αναφορά σε “πιθανή” ώρα διέλευσης γίνεται γιατί οι ώρες πτήσεων είναι λίγο ή πολύ γνωστές σε όσους ασχολούνται με το αντικείμενο, δεν είναι όμως σίγουρο ότι θα επιλεγεί η περιοχή που βρισκόμαστε, οπότε απαιτείται πολύωρη απουσία από τις οικογένειές μας και τα σπίτια μας. Όλα αυτά για τα 30 δευτερόλεπτα μίας διέλευσης μαχητικού σε περιοχή χαμηλών πτήσεων».
ΠΗΓΗ: Καθημερινή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου