Ο David Zaruk, ειδικός σε θέματα κινδύνου και επιστημονικής επικοινωνίας της ΕΕ, συζητά για τη γενιά που έχουμε χάσει από το κατασκευασμένο κλιματικό άγχος.
Αναφερόμενος σε ένα πρόσφατο δοκίμιο του περιβαλλοντικού ερευνητή Ted Nordhaus, ο Zaruk δήλωσε ότι η βασική επιστήμη του διοξειδίου του άνθρακα (CO2) και του κλίματος έχει κακοποιηθεί από την τάξη των ακτιβιστών.
Ο Nordhaus, ωστόσο, υποβαθμίζει το πόση ζημιά έχει ήδη προκαλέσει η έλευση του "κλιματικού άγχους" και πόση περισσότερη είναι πιθανό να προκαλέσει τα επόμενα χρόνια.
Εκτός από τους ακτιβιστές, όπως η Greta Thunberg, ποιος άλλος έχει καλλιεργήσει το κλιματικό άγχος; Ο Zaruk σημειώνει τον ρόλο που έχουν διαδραματίσει τα εταιρικά μέσα ενημέρωσης και οι πολιτικοί.
Αλλά δεν έχουν χαθεί όλα, γράφει ο Zaruk και προσφέρει κάποιες ιδέες για το πώς θα σταματήσει ο κακοήθης ακτιβισμός για το κλίμα από το να διαβρώσει τις ελπίδες της ανθρωπότητας.
Από τον David Zaruk όπως δημοσιεύθηκε από το RealClearScience
Σε ένα εκτεταμένο νέο δοκίμιο στο The New Atlantis, ο περιβαλλοντικός ερευνητής Ted Nordhaus κάνει μια καταδικαστική και έγκυρη υπόθεση ότι ενώ η βασική επιστήμη τουCO2 και του κλίματος είναι στέρεη, έχει κακοποιηθεί από την τάξη των ακτιβιστών στην υπηρεσία ενός άγρια ανεύθυνου και αντιεπιστημονικού κλιματικού καταστροφισμού.
Αυτή η απερίσκεπτη κινδυνολογία, που διαποτίστηκε από τα εταιρικά μέσα ενημέρωσης και ενισχύθηκε ακατάπαυστα από αυτά, είχε βαθιές κοινωνικές συνέπειες. Έχει διαστρεβλώσει την κατανόηση του κοινού για τα τεράστια οφέλη που η οικονομία του άνθρακα καθιστά εφικτά και έχει υπερβάλει κατάφωρα για τους κινδύνους των ακραίων φαινομένων που υποτίθεται ότι καθιστά πιο πιθανούς.
Ως αποτέλεσμα, έχει καταστήσει αδύνατη μια λογική συζήτηση για την κλιματική πολιτική, ακόμη και όταν έχει δώσει στους κυνικούς πολιτικούς ένα εύκολο εξιλαστήριο θύμα για κάθε κοινωνικό πρόβλημα, αποσπώντας την προσοχή από τις ρυθμιστικές και θεσμικές αποτυχίες και ρίχνοντας την ευθύνη στα πόδια των εταιρειών ορυκτών [ή υδρογονανθράκων] καυσίμων και άλλων κακών "εκπομπών".
Ίσως το πιο ολέθριο, όπως περιγράφει λεπτομερώς ο Nordhaus, οι προφητείες καταστροφής των ακραίων του κλίματος δημιούργησαν σκληρούς σκεπτικιστές από τη μία πλευρά, οι οποίοι είναι όλο και πιο καχύποπτοι απέναντι σε κάθε δημόσια "εμπειρογνωμοσύνη", ενώ ταυτόχρονα μόλυναν τους αληθινούς πιστούς από την άλλη πλευρά με μια παραλυτική, παθολογική μοιρολατρία που έχει καταλήξει να αναφέρεται ως "κλιματικό άγχος".
Κλιματικό άγχος
Αν υπάρχει κάποιο ελάττωμα στην καταδικαστική και ολοκληρωμένη ανάλυση του Nordhaus είναι ότι υποτιμά το πόσο μεγάλη ζημιά έχει ήδη προκαλέσει η έλευση του "κλιματικού άγχους" - και πόσο περισσότερο είναι πιθανό να προκαλέσει τα επόμενα χρόνια.
Ναι, υπάρχουν οι προφανείς περιπτώσεις αντιπαθητικής και παραβατικής συμπεριφοράς, από τους εικονοκλάστες του κλίματος που αλλοιώνουν ανεκτίμητα έργα τέχνης, μέχρι τη διακοπή παραστάσεων στο Μπρόντγουεϊ και αθλητικών εκδηλώσεων, μέχρι την αυτοκόλλησή τους σε λεωφορεία και τη διακοπή της κυκλοφορίας σε μεγάλες οδικές αρτηρίες. Όμως, η κατάσταση είναι πολύ πιο βαθιά από αυτό. Σκεφτείτε τα πρόσφατα πρωτοσέλιδα: Από το Vox: "Τι να κάνετε όταν σας κατακλύζει εντελώς το κλιματικό άγχος". Από τον Guardian: 'Τοκλιματικό άγχος αυξάνει τους φόβους των εφήβων'. Και από τους New York Times: "Πώς η κλιματική αλλαγή αλλάζει τη θεραπεία". Και ίσως το πιο καταθλιπτικό από όλα, από το BBC: "Κλιματικό άγχος: "Δεν θέλω να επιβαρύνω τον κόσμο με το παιδί μου"". Η τάση είναι τόσο ευρεία πλέον που της έχουν δώσει όνομα: απεργία γεννήσεων.
Και τα δεδομένα επιβεβαιώνουν τους τίτλους - όπως η πρόσφατη φινλανδική μελέτη 6.000 ατόμων που έδειξε ότι οι άνθρωποι με "ξυπνητές" πεποιθήσεις έχουν υψηλότερα ποσοστά κατάθλιψης.
Οι ανεπτυγμένες χώρες αντιμετωπίζουν ήδη πραγματική αύξηση των προβλημάτων ψυχικής υγείας, πολλά από τα οποία είναι ανθρωπογενή και συνδέονται με τα πάντα, από την κρίση των οπιοειδών μέχρι την πανδημία των κολοβακτηριδίων. Η κατασκευή του κλιματικού άγχους ως ένα ζήτημα δήθεν ισότιμο με αυτά τα άλλα είναι ένας επικίνδυνος αντιπερισπασμός που αποσπά πόρους από την επίλυση αυτών των άλλων προκλήσεων ψυχικής υγείας.
Καινοτόμες λύσεις ή περισσότερος ακτιβισμός;
Το μεγαλύτερο μέρος της πραγματικής δράσης για την πρόληψη ή τον μετριασμό των αρνητικών εξωτερικών επιπτώσεων που δημιουργεί η οικονομία του άνθρακα λαμβάνει χώρα στην ίδια τη βιομηχανία. Αλλά αντί να τροφοδοτήσει μια νέα γενιά καινοτόμων και επιχειρηματιών που θα βοηθήσουν στην παραγωγή αυτών των καλύτερων, καθαρότερων τεχνολογιών, η κλιματική καταστροφολογία έχει κάνει τη γενιά Z να κουλουριαστεί σε μια συλλογική μπάλα, ενώ το NPR λέει στους προνομιούχους ακροατές του "Αφήστε τον εαυτό σας να νιώσει τα συναισθήματα - όλα" σχετικά με την επερχόμενη κλιματική καταστροφή μας.
Παράγοντες επιρροής όπως η Greta Thunberg παρακινούν τους νέους να ακολουθήσουν σταδιοδρομία στον πολιτικό ακτιβισμό αντί για την έρευνα και την καινοτομία. Είναι ευκολότερο να θυμώνεις τον κόσμο μέσω της διαμαρτυρίας παρά να τον κάνεις καλύτερο βρίσκοντας λύσεις.
Η τρομολαγνεία για το κλίμα έχει δημιουργήσει έναν τρόμο τόσο ισχυρό, που υποτίθεται ότι αποτρέπει τους ανθρώπους από το να κάνουν παιδιά εντελώς, τη στιγμή που οι προηγμένες χώρες αντιμετωπίζουν ήδη κατακόρυφη μείωση των ποσοστών γονιμότητας.
Αυτή η ζοφερή εικόνα εγείρει το ερώτημα τι ακριβώς έχουν να κερδίσουν οι οικοεξτρεμιστές προμηθευτές της κατήφειας. Για τον Nordhaus, είναι κάτι σαν θρησκευτική αποστολή. "Οι αποκαλυπτικοί ισχυρισμοί για μια εξελισσόμενη κατάσταση έκτακτης ανάγκης, μάλλον, εξυπηρετούν μια χιλιαστική ατζέντα", γράφει, "που απαιτεί ποικιλοτρόπως να καταργήσουμε τον καπιταλισμό, να επιφέρουμε ένα τέλος στην οικονομική ανάπτυξη, να τροφοδοτήσουμε την παγκόσμια οικονομία εξ ολοκλήρου με αιολική και ηλιακή ενέργεια, να θρέψουμε τον παγκόσμιο πληθυσμό μόνο με βιολογική γεωργία μικρής κλίμακας και να μειώσουμε τις παγκόσμιες εκπομπές στο μισό μέσα στην επόμενη δεκαετία ή δύο".
Δεν χρειάζεται να προσθέσει ότι η πραγματική εφαρμογή αυτού του καταλόγου συνταγών θα ήταν και εξαιρετικά απερίσκεπτη και σε μεγάλο βαθμό αδύνατη και καταστροφική.
Πολιτικός τυχοδιωκτισμός
Ο Nordhaus δεν προχωράει αρκετά μακριά. Διότι δεν έχει σημασία αν οι δραστικές πολιτικές προτάσεις θα λειτουργούσαν πραγματικά, αν ο πραγματικός στόχος είναι απλώς η απόκτηση αρκετής πολιτικής δύναμης για να τις υπαγορεύσει.
Οι αριστεροί πολιτικοί ηγέτες χρησιμοποιούν το φάσμα της "κλιματικής έκτακτης ανάγκης" για να δικαιολογήσουν την επέκταση των εξουσιών τους εδώ και χρόνια - περιορίζοντας την επιλογή των καταναλωτών με απαγορεύσεις προϊόντων, επιλέγοντας νικητές και ηττημένους με επιδοτήσεις που προκαλούν αναπάντεχα προβλήματα, και χρησιμοποιώντας τη νομιμοφροσύνη για να προσπαθήσουν να θέσουν εκτός λειτουργίας τις ενεργειακές εταιρείες, κάνοντας κατάχρηση των νόμων περί "δημόσιας όχλησης", για να αναφέρουμε μόνο μερικά από αυτά.
Ακόμη και η πολιτική δεξιά συμμετέχει στη δράση. Μόλις πρόσφατα μια διακομματική ομάδα Αμερικανών γερουσιαστών παρουσίασε τον νόμο PROVE IT Act, ένα νομοσχέδιο που συνδυάζει τη μακροχρόνια αγάπη των Δημοκρατικών για τον κλιματικό πανικό με τη νεοαποκτηθείσα αγάπη των Ρεπουμπλικανών για τον προστατευτισμό και τη βιομηχανική πολιτική.
Όποιος δίνει αρκετή προσοχή γνωρίζει ότι αυτού του είδους τα παιχνίδια εξουσίας είναι κυνικά, κοντόφθαλμα και αντιπαραγωγικά, αλλά αυτό που αρχίζουμε συλλογικά να συνειδητοποιούμε είναι πόσο πολύ τα έχει επιτρέψει η κυριολεκτική αποπροσανατολισμός γενεών καλοπροαίρετων ανθρώπων από την κλιματική καταστροφολογία.
Η πικρή ειρωνεία είναι ότι υπάρχουν βάσιμες ενδείξεις ότι οι "ειδικοί" του κλίματος γνωρίζουν καλύτερα - όπως μια πρόσφατη μελέτη σε 2.066 άτομα που διαπίστωσε ότι τα υψηλότερα επίπεδα επιστημονικών γνώσεων σχετικά με το περιβάλλον και την κλιματική αλλαγή σχετίζονταν με λιγότερο άγχος για το κλίμα.
Η Greta Thunberg και άλλοι νεαροί διαδηλωτές υποστηρίζουν τη δράση για το κλίμα.
Όταν η διάσημη έφηβη οικολογική ακτιβίστρια Greta Thunberg βρυχήθηκε και έκλαιγε με λυγμούς σε μια διάσκεψη του ΟΗΕ για το κλίμα ότι οι κυβερνώντες "της έκλεψαν την παιδική της ηλικία" είχε απόλυτο δίκιο - απλώς όχι με τον τρόπο που νόμιζε ...
Δεν έχουν χαθεί όλα
Καθώς τα μέσα μαζικής ενημέρωσης ανέφεραν παιδιά που κλαίνε στους δρόμους κατά τη διάρκεια εξαιρετικά οργανωμένων εκστρατειών Extinction Rebellion ή Just Stop Oil, δεν θα έπρεπε να υπάρχει κάποια άλλη κατεύθυνση που να μπορούμε να ακολουθήσουμε; Πώς μπορούμε να παρακινήσουμε την επόμενη γενιά να αποτελέσει δύναμη καινοτομίας και θετικής αλλαγής αντί να την ταΐζουμε με μια σταθερή δίαιτα μηδενισμού, μίσους και άγχους; Υπάρχουν ορισμένα πράγματα που μπορούν να γίνουν για να διαμορφώσουμε το μέλλον της ανθρωπότητας σε ένα πιο θετικό φως.
Ακολουθούν ορισμένες ιδέες για το πώς να σταματήσουμε τον κακοήθη ακτιβισμό από το να διαβρώνει τις ελπίδες της ανθρωπότητας:
- Οι νέοι χρειάζονται θετικούς μέντορες που στέκονται απέναντι στην απαισιοδοξία με θετικές λύσεις. Οι επιστήμονες, οι καθηγητές και οι παράγοντες επιρροής πρέπει να επικεντρωθούν στην ανάπτυξη απαντήσεων και όχι στην οξύτητα.
- Πρέπει να ειπωθούν θετικές ιστορίες. Ενώ τα μέσα μαζικής ενημέρωσης επικεντρώθηκαν στη Greta καθώς απομυζούσε την ελπίδα από τη νεολαία, άλλοι νέοι, όπως ο Boyan Slat, του οποίου τα επιτεύγματα στον καθαρισμό των ωκεανών ήταν δικαιολογημένα εμπνευσμένα, αγνοήθηκαν σε μεγάλο βαθμό. Κρίμα που τα μέσα ενημέρωσης χρηματοδοτούνται πλέον σε μεγάλο βαθμό από ιδρύματα για την κλιματική καταστροφή που διαδίδουν την απαισιοδοξία. Μια νέα προσέγγιση στην αναφορά των μέσων ενημέρωσης, πιο διαφανής και πιο ισορροπημένη, έχει καθυστερήσει.
- Οι τομείς της τεχνολογίας, των επιχειρήσεων και της ιατρικής έρευνας διαθέτουν κεφαλαιούχους επιχειρηματικών συμμετοχών που παρέχουν διαγωνισμούς και κεφάλαιο εκκίνησης σε νέους καινοτόμους για να αναπτύξουν τις ιδέες τους. Πολλοί από τους δικαιούχους εγκαταλείπουν το πανεπιστήμιο για να αναπτύξουν τις ιδέες τους σε επιτυχημένες εταιρείες. Πολύ λίγα παρόμοια συστήματα υπάρχουν για τους ερευνητές περιβαλλοντικής υγείας. Αντίθετα, υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός πικρών, υποχρηματοδοτούμενων μεταδιδακτόρων που ενισχύουν τον αρνητισμό.
- Η μεταρρύθμιση των αγωγών αποζημίωσης στις ΗΠΑ είναι απαραίτητη. Ο Nordhaus υπογράμμισε πώς τα δικηγορικά γραφεία επωφελούνται από το ενισχυμένο δημόσιο μίσος για τις εταιρείες ορυκτών καυσίμων [ή υδρογονανθράκων]. Οι επικερδείς ανώνυμες πληρωμές τους σε επιστήμονες, μη κυβερνητικές οργανώσεις, ιδρύματα, κινηματογραφιστές και μέσα ενημέρωσης μέσω σκοτεινών, χρηματοδοτούμενων από δωρητές κεφαλαίων δηλητηριάζουν μια ήδη τοξική πολιτική αρένα.
- Πρέπει να υπάρξει καλύτερη επικοινωνία σχετικά με τα επιτεύγματα και τις ιστορίες επιτυχίας του καπιταλισμού. Η ιδέα ότι η μόνη λύση σε αυτές τις κλιματικές προκλήσεις είναι η διάλυση της βιομηχανίας, ο περιορισμός του παγκόσμιου εμπορίου και η παρεμπόδιση των ελεύθερων αγορών είναι απλώς γελοία.
- Αυτά είναι μερικά από τα απαραίτητα βήματα που θα βοηθήσουν το κοινό να βρει μια ισορροπία μεταξύ της ανθρωπότητας και των περιβαλλοντικών ανησυχιών. Στα θέματα του κλίματος, πρέπει να υπάρχει περισσότερη ελπίδα παρά τρόμος, περισσότερη φαντασία παρά παραίτηση και περισσότερη έμπνευση παρά άγχος. Με καλύτερες ιστορίες και πιο υπεύθυνους αφηγητές, η αφήγηση για το κλίμα μπορεί να αναδιαμορφωθεί από μια αφήγηση πικρής οξύτητας σε μια πρόκληση για τους καινοτόμους να ωθήσουν και πάλι την ανθρωπότητα προς τα εμπρός.
Σχετικά με τον συγγραφέα: Ο David Zaruk είναι ο "Risk-Monger" και εκδότης του 'The Firebreak'. Από το 2000 είναι ειδικός σε θέματα κινδύνου και επιστημονικής επικοινωνίας στην ΕΕ, συμμετέχοντας ενεργά σε εκδηλώσεις πολιτικής της ΕΕ, από τον κανονισμό REACH και το SCALE μέχρι την οδηγία για τα φυτοφάρμακα, από ζητήματα που αφορούν την επιστήμη στην κοινωνία μέχρι τη χρήση της αρχής της προφύλαξης.
Δικτυογραφία:
Climate anxiety manufactured by activists and politicians is damaging an entire generation – The Expose
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου