Τα θανάσιμα αμαρτήματα είναι τα εξής:
Η υπερηφάνεια, η φιλαργυρία, η πορνεία, η γαστριμαργία, ο φθόνος, ο θυμός ή οργή, η ακηδία ή αμέλεια.
Τι σημαίνει όμως θανάσιμο, ποια ζωή και ποιον θάνατο εννοούμε;
Η ζωή και ο θάνατος είναι δύο έννοιες που συνδέονται αρχικά με το ορατό, με το σώμα, την σάρκα, για όλους μας.
Όσο υπάρχει και ζεί το σώμα, η σαρκα, πιστεύω ότι ζώ, ενώ όταν το σώμα, η ΄σαρκα, πάψει να κινείται, να λειτουργεί, τότε επήλθε νομίζω ο θάνατος.
Θάνατο που μπερδεύω με την ανυπαρξία, έλα ντε όμως που ανυπαρξία δεν υπάρχει, αν υπήρχε τότε ο Θεός θα ήταν πράγματι κακός και εκδικητής, θα μας πετούσε πίσω στην ανακύκλωση..
Όταν έχεις ΠΙΣΤΗ ..
Δια της ΠΙΣΤΕΩΣ όμως αυτές οι δύο έννοιες, της ζωής και του Θανάτου, επεκτείνονται και αποκτούν μία αόρατη, πνευματική διάσταση, όταν και αφού δέχομαι αρχικά την ύπαρξη της ΨΥΧΗΣ.
Ζωή είναι η σύνδεση της υπαρκτής ψυχής με τον Θεό, ενώ Θάνατος είναι ο χωρισμός της υπαρκτής ψυχής από τον Θεό.
Συνεχίζω να υπάρχω, μεταφέρομαι όμως σε άλλον χώρο πλέον, εκεί που προγεύτηκα και επέλεξα όσο ζούσα στο σώμα, τον άδη ή τον παράδεισο.
Άλλωστε δεν θα είχε νόημα να ζώ στο σώμα, άλλοι να καλοπερνάνε με αυτό και άλλοι να υποφέρουν, αν δεν υπήρχε λόγος .
Η ταλαιπωρία, η απόλαυση είναι καταστάσεις, είναι αποτελέσματα, είναι προειδοποιήσεις, τι με περιμένει μετά, μπορεί όμως και να είναι ξεκαθάρισμα λογαριασμών. τέκνον, μνήσθητι ὅτι ἀπέλαβες σὺ τὰ ἀγαθά σου ἐν τῇ ζωῇ σου, καὶ Λάζαρος ὁμοίως τὰ κακά· νῦν δὲ ὧδε παρακαλεῖται, σὺ δὲ ὀδυνᾶσαι·
Ρωμ. 1,20 τὰ γὰρ ἀόρατα αὐτοῦ ἀπὸ κτίσεως κόσμου τοῖς ποιήμασι νοούμενα καθορᾶται.
Η σάρκα νοιώθει, πονάει, απολαμβάνει, οι αισθήσεις και απολαύσεις της σάρκας υπάρχουν, αλλά είναι εξωτερικές, φτηνιάρικες και σύντομες.
Ο λόγος που υπάρχουν είναι για να δίνουν μια μικρή δόση χαράς στον άνθρωπο, να απολαμβάνει και τον υλικό κόσμο ως ένα κομμάτι από τον κόσμο που έφτιαξε ο Θεός για εμάς.
Η νηστεία, η εγκράτεια, την κατάλληλη στιγμή, βάζει ένα μέτρο σε αυτές τις φτηνές απολαύσεις, πρίν γίνουν αυτοσκοπός και τυφλώσουν πνευματικά τον άνθρωπο.
Ματθ. 26,41 γρηγορεῖτε καὶ προσεύχεσθε, ἵνα μὴ εἰσέλθητε εἰς πειρασμόν· τὸ μὲν πνεῦμα πρόθυμον, ἡ δὲ σὰρξ ἀσθενής.
Γιατί όμως με τα χρόνια η ανθρωπότητα σταδιακά απομακρύνεται από τον Θεό και γινόμαστε σάρκες;
Γιατί η σάρκα γίνεται αυτοσκοπός και στο τέλος πεθαίνει η ψυχή, χωρίζεται από τον Θεό και αδυνατεί να συνδεθεί, να επιστρέψει, βυθισμένη μέσα σε θανάσιμα αμαρτήματα;
Ψυχή που είναι μέσα σε θανάσιμα αμαρτήματα, είναι δεμένη, τυφλωμένη, σκοτισμένη από πνεύματα.
Πνεύματα που είναι νεκρά, νεκρώνουν ότι πλησιάσουν, όποιον τα αποδεχτεί, όποιον κοινωνήσει μαζί τους, όποιον δαγκώσουν.
Νεκρά πνεύματα που απλά υπάρχουν και λέγονται δαίμονες, κυνηγούν και συλλέγουν ψυχές ως μόνη άρρωστη επιδίωξη, νεκρώνοντας ότι πλανήσουν, ότι αγγίξουν.
Ψυχές που ΑΥΤΕΞΟΥΣΙΑ τους παραδίδονται, δεν Θέλουν τον Θεό, δεν θέλουν τον Χριστό, αλλά πιστεύουν στις δικές τους δυνάμεις και έτσι χάνονται ..
Γιατί δεν γρηγορούμε, δεν προσευχόμαστε, δεν δαμάζουμε την σάρκα, δεν της βάζουμε μέτρο ως πρώτο μέλημα.
Αλλά την τρέφουμε, την καλλωπίζουμε ανεξέλεγκτα και στο τέλος μας τρώει αυτή.
Άνθρωπος unplugged…
ΘΑΝΑΤΟΣ είναι ο χωρισμός της ψυχής από τον Θεό, η σαρκοποίηση, είναι η απομάκρυνση της συσκευής από την πρίζα.
Μπορεί η συσκευή να υπάρχει, έστω και βγαλμένη από την πρίζα, χωρίς ΠΡΟΣΕΥΧΗ, χωρίς ενέργεια, χωρίς ΦΩΣ.
Οι συσκευές, όλοι εμείς, που φτιάχνει ο Θεός καμία, κανένας μας δεν θα γυρίσει στην ανυπαρξία, δεν υπάρχει ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ για εμάς, ακόμα και το σώμα μας θα ξαναπάρουμε πίσω την κατάλληλη ώρα.
Το δώρο της λογικής και της αιώνιας ζωής .
Ο Θεός τότε θα ήταν κακός, εκδικητής, άσπλαχνος, αν μας έστελνε πίσω στην ανυπαρξία, στην ανακύκλωση, από εκεί που μας έφερε στην ύπαρξη.
Δεν στέλνει το πλάσμα του πίσω στην ανυπαρξία, το αφήνει να υπάρχει έστω και αν δεν μετανοήσει ποτέ εις τους αιώνες των αιώνων.
Ως πλάσμα, ως συσκευή, είτε το θέλω ,είτε όχι είμαι ΛΟΓΙΚΟ ΣΚΕΥΟΣ που έχω λάβει το δώρο της ύπαρξης και της λογικής από τον ΘΕΟ.
Ως σκεύος, ως ψυχή αποφασίζω μόνος μου αν θέλω να υπάρχω συνδεδεμένος με τον Θεό, την πρόνοια του, με την ΤΕΛΕΙΑ ΑΓΑΠΗ.
Εγώ μόνο αποφασίζω αναλόγως, αν θα υπάρχω αιωνίως συνδεδεμένος με την ζωή, με το ΦΩΣ ή unplugged.
Καταδικάσαμε τον Θεό σε Θάνατο και αυτός μας καταδίκασε σε αιώνια ζωή.
Αν εγώ καταδικάζω τον Θεό σε Θάνατο στην συνείδηση μου, ότι δεν υπάρχει, δεν αντέχω ότι είμαι κτίσμα που έχει κτίστη και χρειάζεται πηγή και ενέργεια από τον πλάστη του.
Τότε η δεδομένη αιώνια ζωή, η ύπαρξη που με περιμένει, είναι η δική μου εθελούσια αυτοκαταδίκη unplugged.
Απρόσεκτός, με προτεραιότητα την σάρκα, χωρίς προσευχή, μπαίνω σε πειρασμό, απομακρύνομαι σταδιακά και τελικά από την πηγή της ζωής.
Με προσοχή και προσευχή όμως δεν αποσυνδέομαι, ζω πραγματικά .
Α Θεσ. Αδιαλείπτως προσεύχεσθε ,ἐν παντὶ εὐχαριστεῖτε· τοῦτο γὰρ θέλημα Θεοῦ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ εἰς ὑμᾶς.
Καλή φώτιση και αρχή Μετανοίας
Γ.Μ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου