Είναι τραγικό, ότι ο σημερινός νεοέλλην όχι μόνον δεν γνωρίζει τίποτε, όχι μόνον δεν έχει την ικανότητα να σκέπτεται αλλά και υποτάσσεται στην εν είδει fast-food ψευδο-γνώσιν των εωσφοριστών, που επιβάλεται “δωρεάν” από τα Μέσα Μαζικής Επιβολής (ΜΜΕ).
Αναφέρω ένα όχι απλώς τραγικό περιστατικό αλλά, ας μου επιτραπεί, “τραγικο-τραγικό”. Ανέφερα σε συμφοιτητή μου φράσιν του Θουκιδίδου, η οποία ερμηνεύει εν πολλοίς την σημερινή παγκόσμιον κατάπτωσιν και μου απήντησε ότι το απέρριψε ως ψευδές γιατί … δεν το βρήκε στο google!!! Ο Θουκιδίδης, θεωρούμενος πατήρ της Ιστορίας, μελετάται από όλα τα γεωστρατηγικά think-tanks της υφηλίου και τα γραπτά του είναι must-to-study για τους παγκοσμιοποιητές, των οποίων ο συγκεκριμένος συμφοιτητής είναι θαυμαστής και ακόλουθος (σκυλάκι τσιουάουα, δηλαδή), όντας από ετών καθηγητής σε πανεπιστήμιο της Αττικής και διδάσκει φοιτητές. Τώρα τί τους διδάσκει (όχι μόνον αυτός) είναι άλλο θέμα, πιθανόν ότι η γνώσις είναι όσα ξέρει η google και πέραν αυτής δεν υπάρχει κάτι («εν οίδα, ότι πέραν google ουδέν οίδα»); Άρα ρωτώ : γιατί να σπουδάσουμε, αφού με ένα τερματικό, ακόμα και με ένα τηλέφωνο, έχουμε “τη γνώσιν ανά χείρας μας”; Άλλωστε αυτή δεν είναι η επιδίωξις των παγκοσμιοποιητών; “να μας εμβολιάσουν όσα θέλουν, αλλάζοντάς μας τα (ελληνικά) φώτα”! ΤΙ ΦΡΙΚΤΗ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΣΚΛΑΒΙΑ!
Αποτελεί την εσχάτη αισχύνην του νεοέλληνος, να αγνοεί ότι οι προγόνοι μας διαχρονικώς υπήρξαν οι Ηνίοχοι του πολιτισμού, της γνώσεως δηλαδή, αυτοί που υπήρξαν το Φώς του Κόσμου, είτε εν αγνοία τους είτε (αργότερον) εν γνώσει τους. Ας το ερμηνεύσω επιγραμματικώς:
► Ελάχιστοι πρόσεξαν ότι το δέλεαρ του πονηρού στους Πρωτοπλάστους ήταν ο “καρπός της γνώσεως”. Δεν τους δελέασε υποσχόμενος πλούτον, δύναμιν, κυριαρχία, δημιουργία ή άλλο τι, αλλά με την γνώσιν, που ΔΕΝ ήταν δική του αφού είναι ανίκανος να δημιουργήσει οτιδήποτε. (παρένθεσις : ακριβώς και σήμερα τα ίδια υπόσχονται οι υποτακτικοί του : τεχνητή τροφή από υλικά της Φύσεως, που ΔΕΝ είναι δικά τους, τεχνολογικά καλούδια από υλικά, που ΔΕΝ είναι δικά τους κλπ κλοπιμαία δηλαδή). Γέλασα πικρά ακούγοντας τον μακαριστόν γέροντα Αθανάσιον Μυτιληναίον, περιγράφοντας την έκπληξιν των Πρωτοπλαστών, όταν έλαβαν την υποσχεθείσα γνώσιν : “είδαν ότι ήσαν γυμνοί”… Δράμα! Κάθε τι για να το αξιοποιήσεις χρειάζεσαι υποδομή. Για να έχεις αεροπλάνο, πέραν της γνώσεως αεροπλοηγήσεως, απαιτούνται αεροδρόμιο, τεχνική υποστήριξις, μετεωρολογική ενημέρωσις, συστήμα εναερίου ελέγχου και τόσα άλλα. Κάποιος φίλος μου το σχολίασε πλέον ειρωνικώς με λαογραφικόν τρόπον : “τα μεταξωτά βρακιά απαιτούν και επιδέξιους κ@λους”.
► Έτσι “γυμνός” παρέμεινε ο άνθρωπος μακράν της “Σκέπης” του και συν τω χρόνο απογυμνωνόταν διαρκώς πνευματικώς, ώστε να καταντά “τσανακογλείφτης” των εξουσιαστών του, ΜΗ ΣΚΕΠΤΟΜΕΝΟΣ! Αυτό το έλλειμα σκέψεως και γνώσεως ήρθαν να πληρώσουν οι αρχαίοι Έλληνες με την Φιλοσοφίαν. Η Φιλοσοφία θα έπρεπε να λέγεται Φιλαλήθεια, καθόσον σοφία είναι η γνώσις του αληθούς και όχι του ψευδούς. Οι φιλόσοφοι άρχισαν να εξετάζουν κάθε επιβληθέν (α)πνευματικό στοιχείον, απορρίπτοντες αυτά και ανακαλύπτοντες τα ορθά, δηλαδή τα αληθή. Στον κολοφώνα της Ελληνικής Φιλοσοφίας, ο Σωκράτης με την πλέον ανθρωποκεντρική τοποθέτησιν αλλά και οι πνευματικοί του απόγονοι Πλάτων και Αριστοτέλης, εξέταζαν όλες τις έννοιες, που μας αγκαλιάζουν, προσπαθώντας την αυτογνωσίαν και τον εντοπισμόν της αρχής των πάντων (Αριστοτέλης). Αυτή η φιλοσοφική έρευνα οδήγησε βαθμιαίως σε πνευματικήν ελευθερίαν, η οποία με την σειρά της ενέπνευσε την σωματικήν ελευθερίαν και την αντίστασιν κατά των Περσών, οργάνων των καταχθονίων εωσφορικών επιβολών. Αυτά βεβαίως προ Σωκράτους αλλά αργότερον και χάρις στην διδασκαλίαν του Αριστοτέλους, ο Μέγας Αλέξανδρος, ως Ηνίοχος του Πολιτισμού, διέλυσε τις καταχθόνιες επιβολές επί γης, μοιράζοντας τον Ελληνικόν Πολιτισμόν (την Αληθή γνώσιν και κυρίως την μέθοδον δημιουργίας αληθούς γνώσεως) και ανάβοντας το Φως του Κόσμου, σε όλη την τότε γνωστή οικουμένη. Το Φως του Κόσμου, βασισμένον εν αγνοία του σε αυτό που αργότερα θα ονομασθεί “σπερματικός λόγος”.
Αυτές τις δυο ιστορικές περιόδους αποκαλώ “1η προσπάθεια παγκοσμιοποιήσεως του κόσμου (υποταγής σε αλλότρια κελεύσματα) & 1η προσπάθεια δημιουργίας οικουμενικού (πνευματικού) κράτους, βασισμένου στην αληθή γνώσιν και τον άνθρωπον“.
► Η βαθμιαία υποχώρησις του Έλληνος από το παγκόσμιο γίγνεσθαι (με ευθύνη του ασφαλώς), οδήγησε την Ρωμαϊκήν αυτοκρατορίαν (υπό την εξουσία των εωσφοριστών) στην 2α προσπάθεια παγκοσμιοποιήσεως (“αχταρμοποιήσεως”) του κόσμου. Η σήψις των εσχάτων της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας ήταν όχι εφάμιλλή αλλά δυσωδεστέρα της Βαβυλωνιακής εποχής. Αυτήν την εποχήν της εσχάτης ανθρωπίνης καταπτώσεως, ενανθρωπίσθηκε ο Χριστός, ώστε να δώσει την ελπίδα αλλά κυρίως την Οδόν Σωτηρίας και τα αντίστοιχα όπλα, με τα οποία ο Μέγας Κωνσταντίνος μετέτρεψε το κράτος του κακίστου στην επίγειον αντανάκλασιν του Ουρανίου Βασιλείου, δηλαδή την Ανατολικήν Ρωμαϊκήν αυτοκρατορίαν ή Ρωμανίαν.
Σε αυτές τις δυο περιόδους, με θεϊκόν τρόπον “η 2α προσπάθεια παγκοσμιοποιήσεως μετεβλήθη στην 2α προσπάθεια δημιουργίας οικουμενικού κράτους, βασιζόμενου πλέον στην εγνωσμένως Αληθή γνώσιν και προορισμόν του ανθρώπου“. Οι Έλληνες γίνονται πάλιν το Φως του Κόσμου, όμως τούτη την φορά εν γνώσει τους, ενός Φωτός εκβλύζοντος από την Ανάστασιν του Θεανθρώπου.
Αν σήμερον η 3η προσπάθεια παγκοσμιοποιήσεως δεν ολοκληρώνεται, οφείλεται εν πολλοίς στην σθεναρά αντίστασιν της Ρωσίας. Θα πουν πολλοί ότι η Ρωσία είναι πολυθρησκευτικόν κράτος. Συμφωνώ, αλλά η κύρια δύναμις είναι η Ορθοδοξία, αυτή που χαλυβδώθηκε υπό την μπότα του κομμουνισμού, μίας από τις αλλοτροπικές μορφές παγκοσμιοποιήσεως. Ο νομπελίστας Aleksandr Solzhenitsyn από το 1983 («the First Step to the Gulag», Templeton Prize Lecture) προειδοποίησε ότι ο κομμουνισμός στην Ρωσία επεβλήθη διότι ξέχασαν τον Χριστόν, τον οποίον Χριστόν μετέδωσε τον 10ον αιώνα, στην βαρβαρική τότε Ρωσία, ο εξαίρετος Έλλην αυτοκράτωρ της Ρωμανίας Βασίλειος Β’ ο Μακεδών.
Η φλόγα της Ορθοδοξίας άναψε εδώ και 3 δεκαετίες πλέον στην Ρωσία και οι Ρώσοι σήμερα μάχονται με τον Σταυρόν του Χριστού. Η Ρωμανία λοιπόν, αν και φαινομενικώς νεκρή, ακόμη φέρει το Φως του Κόσμου, ανθιστάμενη υπέρ Ελευθερίας, μέχρι την εμφανή Ανάστασίν της… λίαν συντόμως.
Και ο Έλλην σήμερον, που στεί; Επίτηδες το διετύπωσα με αυτόν τον τρόπον, ώστε να χαρακτηρίσω τον προσβλητικόν εν είδη ομοφυλοφιλίας τρόπον αντιμετωπίσεως γνώσεως, ιστορίας, πολιτισμού και παραδόσεως από τον νεοέλληνα, που αγνοεί να σκεφθεί και ξέρει μόνον όσα το google του επιτρέπει.
Ο ένδοξος μπουρλοτιέρης του 1821 Κωνσταντίνος Κανάρης, ερωτώμενος πώς έκανε τον άθλον, απήντησε : «ξύπνησα εκείνο το πρωί και είπα : απόψε Κωσταντή θα πεθάνεις για την Ελλάδα»! Αυτός είναι ο πραγματικός Έλλην και πραγματική Ελληνίς η Σπαρτιάτισσα με το «ή ταν ή επί τας» ή η Σουλιώτισσα ή ο Γρηγόρης Αυξεντίου, που είπε «είδαν πως πολεμούν οι Έλληνες, τώρα θα δουν και πως πεθαίνουν» και αμέτρητοι άλλοι που «ου περί χρημάτων τους αγώνας εποίησαν αλλά περί αρετής». Αυτοί που όντες Ηνίοχοι του Πολιτισμού, της γνώσεως και κυρίως της Αληθείας του Κόσμου, υπήρξαν και Ηνίοχοι του (σωματικού) θανάτου, βαπτιζόμενοι στο αίμα, όπως είπε ο Μέγας Θεόδωρος (και Θεό-Φιλος) Κολοκοτρώνης : «Μια φορά εβαπτίστημεν με το λάδι, βαπτιζόμεθα και μία με το αίμα δια την ελευθερίαν της Πατρίδος μας». Αυτήν την Πατρίδα, που οι εωσφοροκινούμενοι πολιτικάντηδες του ψευτορωμέηκου καταστρέφουν και κατακρεουργούν.
Ο νεοέλλην λοιπόν κατήντησε από Ηνίοχος του Πολιτισμού, τσανακογλείφτης των εωσφοριστών, καταναλωτής των μυγοχεσμάτων του κάθε Schwab ή Bill Gates, εμβολιολάγνος των σκευασμάτων του Bourla (φοβούμενος τον θάνατον!) και συντόμως μανιακός τρόφιμος των MacEntomon & MacKatsarida. Με άλλα λόγια η αποθέωσις του gourmet! ΤΙ ΑΙΣΧΥΝΗ…
Προσωπικώς δεν ανησυχώ, ξέρω τι θα γίνει. Η πίστις στον Θεό βλέπει το αόρατο, πιστεύει στο απίστευτο και λαμβάνει το αδύνατο, όπως πάντοτε ο Έλλην στην Ιστορία, είτε με τον “από μηχανής θεό” είτε με τον Χριστόν και πρεσβειών της Θεοτόκου. Αλλά τι να κάνω με τους άλλους, όταν η πνευματική σήψις (βλέπε : απιστία) έχει εισχωρήσει στην αυλή μου και τους κατάδικούς μου ανθρώπους; Πόσον δουλική συμπεριφορά; πόσον προσβλητική για την Ιστορία μας;
Ο Θεός να τους φωτίσει, όπως κι εμένα … κάποτε!
ΥΓ. Τις διαπιστώσεις αυτές, έχω πλέον αναλυτικά διατυπώσει από ετών σε video, όπως για παράδειγμα αυτό: https://www.brighteon.com/5b8b2b97-3e73-433e-8605-60f04f1d7467
Με ιδιαίτερη χαρά επαναδημοσιεύω ένα εμπνευσμένον άρθρο:
Έλληνας ούτε γεννιέσαι, ούτε γίνεσαι, Έλληνας πεθαίνεις!
«Έλληνας». Είναι τίτλος. Είναι παράσημο. Είναι προνόμιο.
Όποιος το(ν) λαμβάνει, τίθεται δίπλα στον Λεωνίδα και στον Παπαφλέσσα.
Έλληνας δεν μπορεί να λογίζεται ο τρυφερόκωλος αριστοκράτης που παίρνει άδεια από το κέντρο νεοσυλλέκτων πριν την ορκωμοσία.
Έλληνας δεν μπορεί να θεωρείται ο φασιστάκος που σχηματίζει τον αητό της Αλβανίας ντυμένος στα χρώματα του ελληνικού στρατού.
Ας αφήσουν οι διακοσμητικοί καρεκλοκένταυροι τις πομφόλυγες περί «μετεχόντων της ελληνικής παιδείας».
Ας αφήσουν οι εθνομηδενιστές τα φληναφήματα περί «ενσωμάτωσης».
«Έλληνας» σημαίνει θάνατος. Έλληνας είναι όποιος πεθαίνει για την Ελλάδα.
Κι επειδή λίγοι πια έχουν τέτοια τύχη, ας λέγεται Έλληνας κι όποιος ΘΑ πέθαινε για την Ελλάδα. Όποιος ακούει τον εθνικό ύμνο και συγκινείται. Όποιος ατενίζει τη γαλανόλευκη και αγαλλιάζει.
Ο μπαγάσας με το τρελόχαρτο δεν είναι Έλληνας όπου και αν γεννήθηκε, από όποιους και αν γεννήθηκε. Ο απατεώνας που απέκτησε γραφειοκρατική ιθαγένεια γιατί κάπου έπρεπε να τρυπώσει δεν είναι Έλληνας.
«Έλληνας» σημαίνει θάνατος.
Ας κρατήσουν τις φανφάρες οι απόγονοι των Ναζί, από όποια πλευρά των συνόρων κι αν γεννήθηκαν.
Ας κρατήσουν τις απειλές οι φασίστες, ελληνόφωνοι και βαρβαρόφωνοι.
Ο Έλληνας δεν ζει ΣΤΗΝ Ελλάδα. Ζει ΓΙΑ την Ελλάδα.
Και, πάνω απ΄όλα, ΠΕΘΑΙΝΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου