Είναι σχεδόν κανόνας οι νέοι να συγκατοικούν και να έχουν σεξουαλικές σχέσεις πριν το γάμο τους. Αυτό θεωρείται «φυσιολογική κατάσταση» για όσους ο γάμος είναι τυπικό ζήτημα, ενώ από τους υποστηρικτές του γάμου δικαιολογείται ως «δοκιμή» για το αν η επικοινωνία εντός γάμου θα είναι επιτυχημένη.
Κάποιοι επικαλούνται οικονομικούς λόγους για τους οποίους δεν προχωρούν σε γάμο, άλλοι την κοινωνική αστάθεια, την ανεργία, προφασίζονται τρέχουσες δυσκολίες, οικονομικά και οικογενειακά θέματα, ακαδημαϊκές υποχρεώσεις, που τους «αναγκάζουν» να επιλέγουν από μια σχέση αποκλειστικά το ευχάριστο μέρος χωρίς τις δεσμεύσεις του γάμου. Είναι προφανές πως το μόνο που απαιτείται για να παντρευτούν δύο άνθρωποι είναι να διαθέσουν μία ώρα από τις αμέτρητες που σκορπούν πέρα-δώθε, για να πάνε στην εκκλησία, να πάρουν την ευλογία του Θεού και να βγουν από εκεί μέσα ως σύζυγοι. Όλα όσα επικαλούνται για να μην παντρευτούν είναι δικαιολογίες που μπορεί να διατυπωθούν και ως εξής:
«Δε θέλω να δεσμευθώ με σένα για πάντα, θέλω να φύγω αν δυσκολευτώ, αν σε βαρεθώ, αν βρω κάτι καλύτερο, ψάχνω ήδη για κάτι άλλο, δεν θέλω να κάνω παιδιά με σένα, δεν θέλω σχέσεις με την οικογένειά σου…Δεν θα επωμιστώ τη φροντίδα σου και τα προβλήματά σου. Με βολεύεις αλλά όχι για κάτι μόνιμο». Για τη νοοτροπία αυτή δυστυχώς φταίει όχι μόνο η ατομική ανευθυνότητα αλλά και ο κοινωνικός και οικογενειακός περίγυρος που επιμένει να δίνει αλλού τις προτεραιότητες στη ζωή των παιδιών και όχι στο γάμο, ενώ έφτασε να θεωρεί την «ελεύθερη» σεξουαλική ικανοποίηση ανθρώπινο «δικαίωμα» αδιαφορώντας για τις συνέπειες πάνω στο γάμο και την οικογένεια.
Μπορεί τελικά αυτή η τακτική να οδηγήσει τους νέους σε ένα σταθερό, μακροχρόνιο, ευτυχισμένο γάμο; Εάν οι ενήλικες υποστηρίξουν αυτή την επιλογή ως απαλλαγμένη από τα ηθικιστικά βαρίδια του παρελθόντος βοηθούν τα παιδιά στη μελλοντική τους ευτυχία;
Έχουμε περιγράψει ήδη τις τραγικές συνέπειες της συγκατοίκησης εκτός γάμου πάνω στον άντρα, τη γυναίκα και τα παιδιά.(1) Πέρα όμως από τα κακής ποιότητας νοικοκυριά της συγκατοίκησης, η έρευνα διαπιστώνει πως και στη περίπτωση που η συγκατοίκηση ή οι προγαμιαίες σχέσεις δώσουν τη θέση τους σε γάμο, ο γάμος ξεκινά με άσχημα προγνωστικά.
Οι προγαμιαίες σεξουαλικές σχέσεις συνδέονται με υψηλά ποσοστά διαζυγίων. Αυτή η άποψη είχε ήδη διατυπωθεί με βάση επιστημονική έρευνα ήδη από το 1938, από έναν ψυχολόγο (Lewis Terman) ο οποίος διαπίστωσε πως όσο περισσότεροι οι σεξουαλικοί σύντροφοι των συζύγων πριν το γάμο τόσο μεγαλύτερες οι πιθανότητες ο μελλοντικός τους γάμος να καταλήξει σε διαζύγιο. Αυτό είχε αποδοθεί από τους κοινωνιολόγους είτε στον χαρακτήρα των ατόμων, (που άλλαζαν συντρόφους από ανευθυνότητα και επιπολαιότητα), είτε στα βιώματα που αποκτούσαν μέσα από τις προσωρινές σχέσεις τα οποία τους έκαναν ανίκανους να ανεχθούν ή να συνεργαστούν με τον άλλο μέσα σε μία σταθερή σχέση, δηλ. μέσα στο γάμο.
Από τότε και άλλοι επιχείρησαν να ερμηνεύσουν αυτό το φαινόμενο, με τελευταία μία εργασία που δημοσιεύθηκε πρόσφατα στο Journal of Family Issues. (2) Χρησιμοποιώντας δεδομένα τόσο για άνδρες όσο και για γυναίκες από την National Longitudinal Study of Adolescent to Adult Health (Add Health) των ΗΠΑ, (Εθνική μακροχρόνια μελέτη υγείας από την εφηβεία ως την ενηλικίωση) επανεξετάσθηκαν οι επιπτώσεις των προγαμιαίων σεξουαλικών συντρόφων στη σταθερότητα του μελλοντικού γάμου. Ελήφθησαν υπόψιν μια ποικιλία μεταβλητών συμπεριλαμβανομένης της θρησκευτικότητας, των σεξουαλικών συνηθειών και των ψυχολογικών χαρακτηριστικών των ατόμων. Επιπλέον τέθηκε το ερώτημα εάν υψηλότερος αριθμός προγαμιαίων συντρόφων οδηγεί σε αναλογικά υψηλότερα ποσοστά διαζυγίων.
Από την έρευνα διαπιστώθηκε πως τα άτομα με προγαμιαίους συντρόφους έχουν 161% περισσότερες πιθανότητες να διαλύσουν τους γάμους τους σε σύγκριση με άτομα που προχωρούν στο γάμο τους χωρίς καθόλου προϋπάρχουσες σχέσεις. Με άλλα λόγια, το προγαμιαίο σεξ αυξάνει τις πιθανότητες διαζυγίου στο διπλάσιο και τριπλάσιο. Δεν υπήρχε διαφορά εάν οι προγαμιαίες σχέσεις αφορούσαν τον άνδρα ή τη γυναίκα, ούτε σχετίζονταν με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους.
Όπως ήδη αναφέρθηκε έγινε προσπάθεια η παρατήρηση να συσχετιστεί με ένα ευρύ φάσμα μεταβλητών προκειμένου να ερμηνευθεί σωστά. Εξετάσθηκε πιθανή συσχέτιση με την ηλικία, το φύλο, τη φυλή, τη γονεϊκότητα, εκπαίδευση, γονιμότητα, μόρφωση, ηλικία έναρξης σεξουαλικής δραστηριότητας, θρησκεία, βαθμό θρησκευτικότητας, παλαιών διαζυγίων, τα χαρακτηριστικά των πατρικών οικογενειών, ψυχολογικών ζητημάτων, θεμάτων υγείας. Δεν στάθηκε δυνατόν να υπάρξει συσχετισμός με κάποιον ειδικό παράγοντα. Κανένας παράγοντας δεν φάνηκε να έχει ιδιαίτερη σημασία, κανένας από τους επεξηγηματικούς μηχανισμούς δεν κατάφερε να εξηγήσει τη σχέση μεταξύ του προγαμιαίου σεξ και των ποσοστών διαζυγίων. Τα ποσοστά διαζυγίου μάλιστα είναι άσχετα με το αν οι προγαμιαίες σχέσεις αφορούν τον άντρα ή τη γυναίκα.
Ακόμη και μετά τη συνεκτίμηση της μεγάλης λίστας των παραγόντων που ενδεχομένως συνδέονται με τη αύξηση των διαζυγίων, οι πιθανότητες διαζυγίου παρέμειναν και πάλι να είναι κατά 151% υψηλότερες σε όσους έχουν προγαμιαίες σχέσεις. Όσο περισσότεροι οι σύντροφοι τόσο μεγαλύτερος ο κίνδυνος. Οι προγαμιαίες σχέσεις με μικρό αριθμό ατόμων αυξάνουν το διαζύγιο κατά 50%. Δυστυχώς λίγοι παντρεύονται έχοντας εγκράτεια και αγνότητα στις μέρες μας. Στην Αμερική ένας μέσος άνδρας έχει περίπου πέντε συντρόφους στη ζωή του ενώ η μέση γυναίκα τρεις. Τα χειρότερα ποσοστά διαζυγίων αφορούν όσους έχουν 9 συντρόφους και περισσότερους.
Αξίζει να σχολιασθεί η απουσία οποιασδήποτε διαφοράς των φύλων στον τρόπο που το προγαμιαίο σεξ επηρεάζει τη σταθερότητα του γάμου. Αυτό είναι εντυπωσιακό λόγω του πόσο διαφορετικά βλέπουν τις σχέσεις οι άνδρες και οι γυναίκες. Οι άνδρες, είναι επιρρεπείς στις περιστασιακές σχέσεις και στις υπερβολικές περιγραφές σε αντίθεση με τις γυναίκες που κρατούν χαμηλότερα τους τόνους. Αλλά τίποτα από αυτά δεν φαίνεται να έχει σημασία.
Συνοψίζοντας, οι προγαμιαίες σχέσεις υπονομεύουν την προοπτική ενός επιτυχημένου γάμου. Καθώς οι άνθρωποι αποκτούν όλο και περισσότερους συντρόφους, εξοικειώνονται με τους χωρισμούς που γίνονται όλο και ποιο εύκολοι, επαναπαύονται πως υπάρχουν και άλλα άτομα διαθέσιμα για νέες δοκιμές, επιδεικνύουν αδιαφορία στις συνέπειες του χωρισμού τους, εντάσσονται σε ομάδες συνομηλίκων τους με ασθενέστερα πρότυπα γάμου, κάποιοι μάλιστα τείνουν να θεωρούν πως το διαζύγιο είναι και αυτό μια ισότιμη επιλογή. Είναι πολύ πιθανόν πως πρόκειται για άτομα που δεν έχουν σωστή ικανότητα επιλογής συντρόφου, παρασύρονται εύκολα από τις τρέχουσες αντιλήψεις, έχουν ασταθή ψυχολογικά χαρακτηριστικά που συμβάλλουν τόσο στην σεξουαλική τους ασυδοσία όσο και στο διαζύγιο. Αυτή η οδυνηρή διαδικασία δεν επιτρέπει τον δημιουργικό οραματισμό στη ζωή των συζύγων. Καταλήγουν να ζουν συμβατικά, χωρίς ενθουσιασμό, εμπιστοσύνη, ή ελπίδες για το μέλλον τους. Σε ενδεχόμενη δυσκολία του γάμου τους κάνουν αυτό που έμαθαν να κάνουν μέχρι τώρα. Εγκαταλείπουν.
Δεδομένου πως τα παραπάνω ευρήματα αφορούν πολλές χιλιάδες ατόμων με ποικιλία χαρακτηριστικών, ανατροφής, μόρφωσης, θρησκευτικών πεποιθήσεων, οδηγούμαστε στο συμπέρασμα πως οι προγαμιαίες σχέσεις και οι πολλαπλοί σύντροφοι παραβιάζουν έναν πανανθρώπινο άγραφο νόμο, που βέβαια ο Θεός όρισε, και θέλει τον άνθρωπο να ευτυχεί δίπλα σε έναν και μόνο μακροχρόνιο σύντροφο προς τον οποίο δεσμεύεται με το γάμο . Καθώς εμείς έχουμε την ευλογία να είμαστε Ορθόδοξοι Χριστιανοί, γνωρίζουμε πως η καλύτερη πρόταση για την ευτυχία δύο νέων είναι η συνειδητή και έγκαιρη προσέλευσή τους στο μυστήριο του Ορθόδοξου χριστιανικού γάμου.
Είναι λυπηρό πως "προοδευτική" μερίδα της κοινωνίας και πολλοί χριστιανοί ακόμη δέχονται για τα παιδιά τους τις προγαμιαίες σχέσεις και τις πολλαπλές σχέσεις. Είναι λυπηρό πως ενδίδουν στο ψέμα πως η δοκιμαστικές σχέσεις θα κάνουν τα παιδιά ποιο έμπειρα και ικανά, πως η σεξουαλικές σχέσεις αν δεν προκύψει εγκυμοσύνη και νοσήματα είναι ασφαλείς και ευχάριστες. Όχι τίποτα από αυτά δεν είναι αλήθεια. Η κάθε σεξουαλική δοκιμή αφήνει τον άνθρωπο τραυματισμένο ψυχολογικά και σωματικά, ο κάθε νέος σύντροφος στερεί από το παιδί ένα κομμάτι ζωτικότητας και δυναμισμού, η κάθε αποτυχία λειτουργεί μέσα του ως ένα ακόμη εμπόδιο στο να δημιουργήσει ένα σταθερό, παντοτινό και ευλογημένο γάμο. ________________
Παραπομπές:
Από “Μαμά Μπαμπάς και Παιδιά”
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου