17 Μαρτίου 2023

Μέρες και πράξεις του Μακαριακού καθεστώτος

17/3/1959 Μια μαύρη μέρα ….
 
Μετά τον νικηφόρο αγώνα ΕΟΚΑ 55-59, αναχωρεί (εκδιώκεται) από τη Ελληνική Κύπρο για τις Αθήνες, βάσει όρου των συμφωνιών Ζυρίχης-Λονδίνου και κατόπιν επιθυμίας Άγγλων, Μακαρίου, Καραμανλή, Κουτσιούκ και Ντεκτάς, ο αρχηγός της ΕΟΚΑ στρατηγός Γεώργιος Γρίβας – Διγενής, χωρίς να του επιτραπεί να βγει επίσημα στο προσκήνιο, να χαιρετίσει τους αγωνιστές της ΕΟΚΑ, να προσκυνήσει στα μνημεία των παλληκαριών του.
 
Στις 13 Μαρτίου 1959: Ο Αρχηγός Διγενής ευχαριστεί τους «ΓΕΝΝΑΙΟΥΣ ΜΑΧΗΤΑΣ ΤΗΣ ΕΟΚΑ» και «ΤΗΝ ΑΛΚΙΜΟΝ ΝΕΟΛΑΙΑΝ ΕΟΚΑ(ΑΝΕ)». 
 
Αποχαιρετιστήριες ευχές και επιθυμίες που δεν τηρήθηκαν. 
 
Λίγο πριν αναχωρήσει ο Αρχηγός Διγενής για την Αθήνα έγραψε δυο επιστολές, στις 13 Μαρτίου 1959, προς τους μαχητές και την νεολαία της ΕΟΚΑ, ευχαριστώντας τους για την προσφορά τους στον Αγώνα της ΕΟΚΑ, αλλά και να εκφράσει τις νουθεσίες, τις επιθυμίες του για το μέλλον τους και το μέλλον του τόπου. Είναι δυο επιστολές με μεγάλη σημασία για την ιστορία των χρόνων που ακολούθησαν. Όλα αυτά που έγραψε, και στις δυο επιστολές, δεν τηρήθηκαν, δεν εφαρμόστηκαν, παρά στο αμέσως επόμενο διάστημα φάνηκαν τα πρώτα άσχημα δείγματα που θα είχαν καταστροφικές συνέπειες για το μέλλον της Κύπρου. Από την Αθήνα ο Γ. Γρίβας θα παρακολουθεί με έκπληξη και πόνο, πρόσωπα και καταστάσεις χαμηλότερες των προσδοκιών αντί να προστατεύουν τον ελληνισμό να τον οδηγούν και τον οδήγησαν στο χείλος της αβύσσου. Οι επιστολές: 
 
ΓΕΝΝΑΙΟΙ ΜΑΧΗΤΑΙ ΤΗΣ ΕΟΚΑ 
 
«Το κροτάλισμα των αυτομάτων και ο βρόντος των εκρήξεων εσταμάτησε. 
Τον πολεμικόν παιάνα αντικατέστησε το προσκλητήριον δια την ειρηνικήν εξόρμησιν της αναδημιουργίας. Χωρίς να σταματήσετε, ριχτήτε με την ορμήν, που σας χαρακτηρίζει, στην ειρηνικήν μάχην, για να κτίσετε περίλαμπρον το νέον οικοδόμημα της Κυπριακής Πολιτείας, με αρχιτέκτονα τον ΕΘΝΑΡΧΗΝ. 
 
Δεν υπάρχει καλυτέρα ηθική ικανοποίησις για τον αγνόν αγωνιστήν από του να βλέπη τους καρπούς των αγώνων του να αξιοποιούνται και να καρπούνται υπό του συνόλου. 
 
Την στιγμήν, που αποχωρίζομαι από σας, αφήνω τας τελευταίας μου υποθήκας, τας οποίας να τηρήσετε με ευλάβειαν, όπως ετηρήσατε και τες πολεμικές διαταγές μου. 
 
ΟΜΟΝΟΙΑ και ΑΓΑΠΗ μεταξύ σας. Ο ατομικός εγωισμός και η ατομική φιλοδοξία να υποταχθή εις την θέλησιν του ΕΘΝΑΡΧΟΥ, προς τον οποίον οφείλετε ΑΠΟΛΥΤΟΝ ΠΕΙΘΑΡΧΊΑΝ. Με το αίμα των νεκρών αγωνιστών μας εθεμελιώθη το οικοδόμημα της Κυπριακής Πολιτείας. Με τους ώμους τους δικούς σας θα στηριχθή αυτή. Αλλοίμονον εάν δεν θελήσετε να την στηρίξετε και κατακρημνισθή. Το όνειρό μου είναι να επιστρέψω κάποτε στην Κύπρο και να δω το οικοδόμημα αυτό περίλαμπρον, εσάς δε τους ευτυχείς ιδιοκτήτας του απολαμβάνοντας των καρπών των κόπων και θυσιών σας.
 
Σας αποχαιρετώ με πόνον, αλλά και ευτυχής, γιατί από τώρα θα αρχίση και για σας μια περίοδος ευτυχίας, στην οποίαν από μακρόθεν θα συμμετέχω. 
 
Ε.Ο.Κ.Α. – Ο ΑΡΧΗΓΟΣ ΔΙΓΕΝΗΣ 
 
ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΛΚΙΜΟΝ ΝΕΟΛΑΙΑΝ ΕΟΚΑ (ΑΝΕ) 
 
Σε καμάρωνα. Σε εθαύμαζα. Η ψυχή μου εσκίρτα στην ορμή των εθνικών εκδηλώσεών σου. Έννοιωθα τον παλμό σου, ο οποίος με έσπρωχνε στας πιο τολμηράς αποφάσεις μου, γιατί ήξερα πως θα σε εύρισκα πάντα πλάι μου, εκτελεστήν πιστόν, αλλά και τολμηρόν. 
 
Χάραξες τον δόμον, που πρέπει να ακολουθή η νεολαία στους αγώνες του Έθνους. Το παράδειγμά σου θα εμπνέη τας επερχομένας γενεάς. Η Κύπρος, ο Ελληνισμός και εγώ ο Αρχηγός σου, σε καμαρώνουμε. Σε λίγο, με πόνον θα σε αποχωρισθώ. Σου αφήνω όμως μια υποθήκη, την οποίαν πρέπει να τηρήσης: 
 
Με την κατάπαυσιν του μαχητικού αγώνος η αποστολή σου δεν ετελείωσε. Τώρα αρχίζει ο ειρηνικός αγών δια την αξιοποίησιν όλων εκείνων, που απεκτήσαμε με αίμα. Προσηλωμένοι πιστά στην ιδέα της Πατρίδος, ηνωμένοι σε αρραγείς τάξεις, πειθαρχημένοι σαν στρατιώται της Πατρίδος, να σταθήτε δίπλα από τον αρχιτέκτονα του νέου οικοδομήματος, τον ΕΘΝΑΡΧΗΝ, και να τον βοηθήσετε στο έργον του. Όπως φάνηκες γενναία στην δυναμική αναμέτρησι με τον δυνάστη, έτσι πρέπει να φανής τολμηρή, πειθαρχημένη, εργατική στην αναμέτρησιν με τας δυσκολίας της δημιουργίας του νέου κράτους για την ειρηνικήν επιβίωσιν. 
 
Σε ευχαριστώ, σε συγχαίρω, σε θαυμάζω για το έργον, που επετέλεσες μέχρι σήμερον. Θα ζήσω με την ελπίδα, ότι κάποτε θα επιστρέψω στην Κύπρο για να σε καμαρώσω και πάλιν και να ξαναζήσω μέσα στην ατμόσφαιρα των εθνικών παλμών σου. 
 
Και η ημέρα αυτή θα είναι η ευτυχεστέρα της ζωής μου. 
Σε αποχαιρετώ, αφήνοντάς σου όλην την αγάπην μου.
 
Ε.Ο.Κ.Α. – Ο ΑΡΧΗΓΟΣ  
 
13 Μαρτίου 1959: Λήγει ο τετραετής ένδοξος ένοπλος Αγώνας της ΕΟΚΑ 
 
Μετά από τέσσερα χρόνια ένοπλου αγώνα, μετρώντας δεκάδες νεκρούς από εν ψυχρώ εκτελέσεις και βασανιστήρια από τους Άγγλους, εννέα απαγχονισθέντες αγωνιστές και εκατοντάδες τραυματίες κατά τη διάρκεια της δράσης της ΕΟΚΑ, δυστυχώς η κατάληξη δεν ήταν αυτή που επεδίωξε ο μέγας στρατηγός και Αρχηγός της Γεώργιος Γρίβας-Διγενής, η Ένωση δηλαδή της μεγαλονήσου μας με την «μητέρα» πατρίδα Ελλάδα. 
 
Κάτω από τη πίεση του διεθνούς παράγοντα, οι συμφωνίες Ζυρίχης και Λονδίνου τον Φεβρουάριο του 1959, αποτέλεσαν ουσιαστικά την «ταφόπλακα» στο όνειρο των Αγωνιστών αλλά και των υπολοίπων Ελλήνων της Κύπρου που ήθελαν η Κύπρος να ενσωματωθεί στον εθνικό κορμό. Οι όροι των συμφωνιών όσο διαρκούσαν οι συνομιλίες, αποκρύπτονταν συνεχώς από τον Αρχηγό του ένοπλου αγώνα και υπήρχε μια επίμονη και ανεξήγητη μυστικότητα. Οι εκπρόσωποι της Κύπρου, της Ελληνικής κυβέρνησης και του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου, φρόντισαν όπως απλωθεί γύρω από τον Αρχηγό ένα «μαύρο πέπλο» επί των συμφωνιών, αφετέρου για να τον «παρασύρουν» δίνοντας εμμέσως τη συγκατάθεσή του για τις συμφωνίες και την εκδήλωση συμπαράστασης της Οργάνωσης «υπέρ της υπό του Αρχιεπισκόπου ληφθείσης θέσεως». 
 
Ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος, με επιστολή του στις 13 Φεβρουαρίου του 1959, ζητά από τον Αρχηγό να συμφωνήσει με τους όρους. Χωρίς να ζητηθεί η γνώμη του και με το φόβο ότι αν στείλει αντιπροσώπους της Οργάνωσης, εκείνοι θα απορρίψουν τις συμφωνίες και δε θα υποκύψουν σε οποιαδήποτε πίεση, η Ελληνική και Κυπριακή κυβέρνηση φρόντισαν ο Διγενής να μη λάβει γνώση των όρων των συμφωνιών. Και την ώρα που στο Λονδίνο εξελίσσονταν ιστορικά δραματικά γεγονότα, από τα οποία εξαρτιόταν το μέλλον της Κύπρου, απουσίαζε, αποκλεισθής σκοπίμως, ο πρωταγωνιστής του Αγώνα, η ΕΟΚΑ. 
 
Δυστυχώς, κάτω από ηθική πίεση και παραπλάνηση επιβλήθηκαν οι συμφωνίες, τις οποίες με έκδηλη ψυχρότητα δέχτηκε ο Κυπριακός λαός. Προσφέρθηκε μια ελλειμματική ανεξαρτησία και ένα κρατικό μόρφωμα, στη πραγματικότητα εντελώς δυσλειτουργικό, όπου και ενείχε τα σπέρματα των μετέπειτα καταστροφικών εξελίξεων. 
 
Στις 22 Φεβρουαρίου, απελύθησαν όλοι οι πολιτικοί κρατούμενοι. Ο Γεώργιος Γρίβας-Διγενής κατόπιν αυτών απέστειλε σημείωμα στον Έλληνα Πρόξενο, διαβιβάζοντάς του τους όρους αμνηστίας και καταθέσεως των όπλων. Σε ότι αφορά τους καταζητούμενους, δε δεχόταν κανέναν εξευτελισμό αυτών, παρουσιάζοντας τους και παραδίνοντας τους στην αστυνομία. Ο καθένας, μετά την αμνηστία, θα μετέβαινε στην οικία του χωρίς καμία ενόχληση. Σε ότι αφορά τον οπλισμό, να μην παραδίνονταν στους Άγγλους τίποτα, αλλά να παραδινόταν σε συγκεκριμένες περιοχές σύμφωνα με τη δική του υπόδειξη. Σε ότι αφορούσε τον ίδιο, έκφρασε την επιθυμία του να μην τον πλησιάσει ή συνοδεύσει κανένας Άγγλος. Η αναχώρησή του θα γινόταν από το Ελληνικό Προξενείο και από εκεί απ’ ευθείας στο τόπο επιβίβασης. Τέλος, δήλωσε ότι στη περίπτωση που θελήσουν να υιοθετήσουν οποιουσδήποτε όρους αμνηστίας εκτός των παραπάνω, θα θεωρηθεί από τον ίδιο εξευτελιστικό για τους Αγωνιστές και δε θα γινόταν δεκτό σε καμία περίπτωση συνεχίζοντας έτσι τον αγώνα. 
 
Οι όροι έγιναν δεκτοί, εκτός από αυτούς που αφορούσαν τους καταδίκους. Επιστρέφοντας ο Μακάριος από το Λονδίνο, έστειλε στις 3 Μαρτίου επιστολή στον Διγενή προκειμένου να συναντηθούν στη Λευκωσία για την διευθέτηση των θεμάτων που είχαν προκύψει. 
 
Στις 8 Μαρτίου, οι όροι Αμνηστίας κοινοποιήθηκαν όπως επιθυμούσε ο Διγενής και στις 9 Μαρτίου κυκλοφόρησε η προκήρυξη, διατάσσοντας «ΚΑΤΑΠΑΥΣΙΝ ΤΟΥ ΠΥΡΟΣ». 
 
Ο φόβος ότι αν συνεχιζόταν ο αγώνας θα ήτο αναπόφευκτος ο εμφύλιος πόλεμος, οδήγησε τον Γεώργιο Γρίβα-Διγενή σε αυτή την απόφαση. 
 
Ένας επικός Αγώνας, άνευ προηγουμένου στην ιστορία, έληξε. Στις 15 Μαρτίου στη Λευκωσία, ο Αρχηγός συναντήθηκε για ύστατη φορά με τους Τομεάρχες και τους άμεσους συνεργάτες του. Αφού μιλούσαν επί ώρες για το μέλλον τους, για την Οργάνωση και για το μέλλον της Κύπρου, αποχώρησε αφού πρώτα τους ασπάστηκε όλους και έδωσε τη τελευταία του εντολή : «Αγάπη και ομόνοια μεταξύ σας». 
 
Το πρωί της 17ης Μαρτίου, αναχώρησε για την Αθήνα, ενώ την επομένη η Βουλή των Ελλήνων τον ανακήρυξε: «Άξιον της Πατρίδος». 
 
Ο Αγώνας της ΕΟΚΑ, αποτέλεσε κατά καιρούς προϊόν σκληρής αντιπαράθεσης και μάλιστα σε συγκεκριμένους πολιτικούς κύκλους εξαπολύθηκε εκστρατεία σπίλωσης του αγώνα του κυπριακού ελληνισμού, παρόλο που αυτός διεξήχθη με σκοπό την απελευθέρωση από τον αποικιακό ζυγό και την Ένωση. Πρώτη και καλύτερη η Αριστερά, η οποία ακόμα και τώρα εκφράζουν την αρνητική τους διάθεση απέναντι στο πρόσωπο του Αρχηγού Γεωργίου Γρίβα, που ήταν σφοδρός αντικομουνιστής. Όμως ο αγώνας της ΕΟΚΑ δεν ήταν προσωπική υπόθεση του Γεωργίου Γρίβα, πλάι του αγωνίστηκε και θυσιάστηκε ολόκληρος ο Κυπριακός λαός. 
 
Η ΕΟΚΑ διαρκώς διακήρυττε ότι ο Αγώνας αφορούσε το σύνολο του Κυπριακού ελληνισμού, πέρα από κομματικά και ιδεολογικά στρατόπεδα. Η δράση της σφράγισε καταλυτικά την ελληνική πολιτική και κοινωνική ζωή της δεκαετίας του 1950 και συγκίνησε τη πλειοψηφία του ελληνικού λαού αλλά και τη διεθνή κοινή γνώμη. 
 
Αξίζει να αναφερθεί η έλλειψη οποιασδήποτε στρατιωτικής πείρας και εκπαίδευσης στα στελέχη της ΕΟΚΑ για τη διεξαγωγή επιχειρήσεων και την οργάνωση ανταρτοπόλεμου. Κατά την έναρξη του αγώνα, τον Απρίλιο του 1955, μόνο δύο αγωνιστές είχαν στρατιωτική εκπαίδευση, ο Αρχηγός Γεώργιος Γρίβας Διγενής ο οποίος μάλιστα είχε πλούσια στρατιωτική θητεία με την συμμετοχή του στη Μικρασιατική εκστρατεία, στο έπος του 40′, τα Δεκεμβριανά του 44′ κλπ, και ο έφεδρος Ανθυπολοχαγός του Ελληνικού στρατού Γρηγόρης Αυξεντίου, ο θρυλικός «Ζήδρος». Όλοι όμως οι αγωνιστές, μέσα σε μικρό διάστημα μεταμορφώθηκαν σε σκληροτράχηλους δολιοφθορείς και μαχητές, οι οποίοι δεν έκαναν πίσω, δε δείλιασαν ούτε στιγμή ακόμα και όταν οι βρετανικές δυνάμεις υπερέβησαν τους 30.000 άνδρες και οι Τουρκο‘‘κύπριοι’’ συστρατεύθηκαν μαζί με τους αποικιοκράτες στελεχώνοντας το γνωστό Μακαριακό «Επικουρικό Σώμα», που έμεινε στην ιστορία για τις βιαιοπραγίες του. 
 
Το κροτάλισμα των αυτομάτων και ο βρόντος των εκρήξεων μπορεί να σταμάτησαν, όμως η αποστολή του μαχητικού αγώνα δεν τελείωσε. Το παράδειγμα των Αγωνιζομένων και πεσόντων Αγωνιστών θα αποτελεί παράδειγμα για τις επερχόμενες γενιές.
 
Το τίμημα για όλα τα παραπάνω;; 
 
Η ΕΟΚΑ στη περίοδο της πλήρους στελέχωσης και δράσης της έφτασε να αριθμεί 340 ένοπλους μαχητές. Οι Αγωνιστές που έδωσαν τη ζωή τους στα τέσσερα χρόνια του αγώνα, ανήλθαν στους 108. Από αυτούς εννέα απαγχονίστηκαν και έξι έγιναν ολοκαύτωμα, αρνούμενοι να παραδοθούν. Δεκατρείς απεβίωσαν στα κρατητήρια και τις φυλακές ύστερα από τα βασανιστήρια και οι υπόλοιποι ογδόντα έπεσαν κατά τη διάρκεια επιχειρήσεων, μαχών κλπ. Επίσης, πρέπει να προσθέσουμε και τουλάχιστον ακόμη 90 Ελληνοκύπριους, οι οποίοι έπεσαν θύματα των Τούρκο”κυπρίων” εξτρεμιστών.
 
Αυτούς τους ήρωες δεν άφησαν τον Διγενή να αποχαιρετήσει ….
 
ΔΙΓΕΝΗΣ. 
 
Μίνως – ΕΟΚΑ – ΑΝΕ.



Share

9 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

H αδέκαστος ιστορία ήδη κατέγραψε το μεγαλύτερο και κατατάσσει τον Μακάριο σε μαύρη βίβλο και τον Διγενή σε άξιο τέκνο της πατρίδος. Αυτοί που τον λοιδωρούν ακόμη και σήμερα και νεκρό ακόμη τον φοβούνται .... και ούτε παρανυχίδα του δεν αξίζουν.
Διαβάστε και κρίνατε...
Ο όρκος των Κυπρίων να πολεμήσουν τους Άγγλους για να απελευθερωθούν. Ο ιστορικός «Όρκος των 12» που θύμιζε τη Φιλική Εταιρεία και τον αριθμό των Αποστόλων

7 Μαρτίου 1953. Σε ένα μικρό διαμέρισμα της οδού Ασκληπιού στο κέντρο της Αθήνας, 12 άνθρωποι έδιναν όρκο να πάρουν τα όπλα και να ξεκινήσουν αγώνα για την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Μεταξύ τους βρίσκονταν ο αρχιεπίσκοπος Μακάριος Γ’ και ο Γεώργιος Γρίβας.
Ο όρκος ήταν μόλις 48 λέξεις:
«Ορκίζομαι εις το όνομα της Αγίας και Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος να φυλάξω, θυσιάζων και την ιδίαν μου ζωήν, υποφέρων και τα πλέον σκληρά βάσανα, μυστικόν παν, ό,τι γνωρίζω και θέλω ακούσει διά την υπόθεσιν της Ενώσεως της Κύπρου. Θα υπακούω δε εις τας εκάστοτε διδομένας μοι διαταγάς». Ποιος αν και ιεράρχης λοιπόν ήταν ο Ιούδας;

Όταν πέθανε ο Μακάριος κανένας ξένος ηγέτης δεν προσήλθε στην κηδεία του. Στη Λευκωσία, στο προεδρικό μέγαρο, "αναρτήθηκε" ένα πανό που έγραφε: «Χίλιοι Μακάριοι θα συνεχίσουν τον αγώνα Σου». Από τότε, ο Μακάριος δεν υπάρχει στη συλλογική εθνική συνείδηση, όμως οι παρακαταθήκες του έχουν βρικολακιάσει και κάθε νέος ένοικος του προεδρικού μεγάρου πολιτεύεται στη σκιά του... και μας οδηγεί σε τουρκοποίηση και της υπόλοιπης μισής Ελληνικής Κύπρου.
Α.Φ.

Ανώνυμος είπε...

Και παράλληλα ήδη με την έναρξη του Αγώνος όμως, ο ένας από τους «αρχηγούς» της ΕΟΚΑ, ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος, προέβαινε ήδη σε ανθενωτικές δηλώσεις , που συνέχισε και μετά το πέρας του αγώνα …. με διώξεις, δολοφονίες και ισοπέδωση ότι Ελληνικού και έπρεπε οι αγωνιστές και ο Διγενής να … κάτσουν στα αυγά τους και να πουν σφάξε με αγά μου για να αγιάσω… Αυτονόητο ότι η βία έφερε την αντιβία ….
Ήταν, λοιπόν, όντως στο όνομα της Ένωσης που καταστράφηκε η Κύπρος ή στ΄όνομα της ανικανότητας και άγνοιας απάτριδων και φιλόδοξων ανθρώπων που πήγαν σε λάθος δρόμο και μονομερώς πήραν στα χέρια τους τη τύχη μιας πατρίδας και του Ελληνισμού της, για τα οποία τραγικά λάθη η Κύπρος σήμερα κινδυνεύει να τουρκέψει ολόκληρη;
Ξεκινήσαμε ένα αγώνα για Ένωση. Ορκίζαμε αμούστακα παιδιά να θυσιάζονται γι΄αυτό το ιδανικό και παράλληλα κάποιοι εμφάνιζαν σημεία αποδοχής λύσης που δεν ήταν Ένωση από το 1955 πίσω από τη ράχη των Αγωνιστών που θυσιάζονταν στις κρεμάλες των αποικιοκρατών τραγουδώντας τον Ελληνικό Εθνικό ΄Υμνο. Τον Σεπτέμβριο του 1958 τον εγκαταλείψαμε πλέον επίσημα, ερήμην, για να μνημονεύουμε ειρωνικά τους χρήσιμους ήρωές μας εδώ και 60 χρόνια ως θυσιασθέντες αγωνιστές στα φυλακισμένα μνήματα, για την τουρκοβρετανική «δικοινοτική» ψευτο-ανεξαρτησία της Ζυρίχης και του Λονδίνου. Με αγγλότουρκικές ανθελληνικές προδιαγραφές,
για να χαίρει κάποιος υπερφίαλος αξιώματα θέσεις… και για να απαξιώνει αγωνιστές που χωρίς αυτών το αίμα δεν θα φορούσε αυτός στέμμα ...
Απόσπασμα Αρχείου.
Νίκος

Ανώνυμος είπε...

Eπαίσχυντες μέρες και πράξεις του "εθνάρχη" που παρέδωσε την μισή Κύπρο στους βαρβάρους...
Της απόρριψης της Ενώσεως, με την ανοχή, υποκίνηση και ενθάρρυνση του Μακαρίου και με πρωταγωνιστή το ανθελληνικό ΑΚΕΛ και τις συντεχνιακές και δημοσιογραφικές παραφυάδες του, είχαν προηγηθεί πρωτοφανείς λασπολογίες, ύβρεις, αισχρότητες, επιθέσεις, ελεεινολογίες, αηδείς χαρακτηρισμοί κατά των «καλαμαράδων», που τους κατηγορούσαν ως… κατοχική δύναμη, που δήθεν θα τους άρπαζαν τις δουλειές ή θα… βίαζαν τις κόρες τους.
Στην πολιτική και στην διπλωματία μία φορά παρουσιάζονται ευκαιρίες για αντιμετώπιση προβλημάτων, επίλυση και ευτυχή κατάληξή τους. Για να ικανοποιήσει τις φιλοδοξίες του, ο Μακάριος πρώτα ζήτησε να γίνει αντιβασιλεύς της Ελλάδος και στη συνέχεια υιοθέτησε την ανεξαρτησία για να γίνει Πρόεδρος της νεοσύστατης, δυσλειτουργικής Κυπριακής Δημοκρατίας. Η αδέκαστη, απροσωπόληπτη Ιστορία θα τον κρίνει ανάλογα.
Μετά τις ανθενωτικές συνεχείς δηλώσεις Μακαρίου λησμονήθηκε πέον ενσυνείδητα ο «Όρκος της Φανερωμένης». Έπεα πτερόεντα έγιναν οι ιαχές για «τον άγιον όρκο.
Χίλια αγάλματα του υπάρχουν στη Κύπρο και τα περισσότερα έγιναν επί εποχής του όταν εν ζωή βρισκόταν ... Αφήστε τα για να μας τον θυμίζουν ....
Π.Β.

Ανώνυμος είπε...

Ορισμένες αναγκαίες επισημάνσεις από τις δήθεν θεατρινίστικες εξάρσεις του Αρχ. Μακαρίου υπέρ της Ενώσεως και τις προειδοποιήσεις του για όσους εγκατέλειπαν το στόχο της Ενώσεως και ότι θα αμαύρωναν όσους εγκατέλειπαν τον στόχο της Ενώσεως ως προδότες και δεν θα μπορούσε να τους προστατεύσει από την οργή του λαού Οι πιο κάτω αναφορές από τα βρετανικά έγγραφα της αποικιοκρατίας στην Κύπρο.
Π.χ. ολίγα…
24 Ιουνίου 1951 στο χωριό Λύση. «Θέλουμε ΄Ενωση. Ποτέ δεν θα κατεβάσουμε τη σημαία της Ένωσης. Θα συνεχίσουμε τον αγώνα αγονάτιστοι».
30 Ιανουαρίου 1952, Λευκωσία. «Ήδη καλά οργανωμένοι σε όλο το νησί, οι νέοι μας θα δώσουν νέα υποστήριξη στην Ένωση. Αφήστε τους νέους της Κύπρου να κρατήσουν ψηλά το επίπεδο του αγώνα… Θα ξανακτυπήσουμε τη πόρτα των κυβερνώντων. Αν δεν την ανοίξουν, θα ξανακτυπήσουμε και πάλιν μέχρι να σπάσει και να ανοίξει».
16 Ιανουαρίου 1955 Εκκλησία Φανερωμένης, Λευκωσία. « Το ξεκαθαρίζουμε για ακόμα μια φορά ότι θα απορρίψουμε το σύνταγμα και κάθε συνεργασία με την κυβέρνηση και ότι θα θεωρούμε ως εχθρούς του εθνικού μας στόχου εκείνους που θα ενδώσουν στις συνταγματικές πιέσεις της κυβέρνησης. Θα αποκαλέσουμε τέτοια πρόσωπα ως προδότες και δεν θα μπορούμε να τους προστατεύσουμε από την οργή του λαού».
Και όμως, μπούμερανγκ τα λόγια του για προδοσίες. Ο πρώτος που εγκατέλειψε το στόχο της Ενώσεως και αμαύρωσε μόνος του το όνομά του, ήταν ο ίδιος! Τον Αύγουστο του 1958 ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος ειδοποίησε τον κυβερνήτη Sir Hugh Foot για την μονομερή του απόφαση να εγκαταλείψει την Ένωση. Και το έδωσε και ενυπογράφως στον Βρετανό Πρέσβη στην Αθήνα, το Σεπτέμβριο του 1958, μετά την συνάντησή του στην Αθήνα με την Εργατική Μπάρπαρα Κάσλ …Ενώ οι αγωνιστές στα βουνά, λαγκάδια και φυλακές, τιμούσαν τον όρκο που έδωσαν και θυσιάζονταν στο βωμό της Ένωσης… (Φ.Α.)
Ποιος λοιπόν πρώτος έπρεπε να τιμωρηθεί; Η απομυθοποίηση του Μακαρίου και των συμβουλατόρων του ινστρούχτορων του ΑΚΕΛ είναι προς το τέλος της…
Οι Βρετανοί υποσχέθηκαν επίσημα στους Τούρκους της Κύπρου την ξεχωριστή αυτοδιάθεση από το βήμα της Βουλής των Κοινοτήτων στις 19.12.1956 που συνεπαγόταν και διχοτόμηση. (Δεν ήταν προφανώς τυχαίο που το 1957 οι Τούρκοι έλεγαν στους Βρετανούς ότι πίστευαν με λίγη βοήθεια από τους Ελληνοκύπριους ( Μακάριο) θα κατόρθωναν την Δι-κοινοτική, Δι-ζωνική Ομοσπονδία. Δεν διαψεύθηκαν!… Εδώ καταλήξαμε και σήμερα …ελέω Μακαρίου κατά κόσμο Χαράλαμπου Μούσκο αφού αφορίσθηκε και από την Ιερά Σύνοδο της Κύπρου ,,,,
Ίδετε βιβλίο ΠΟΡΕΙΑ ΟΛΕΘΡΟΥ του Ανδρέα Αθανασίου. Αποκαλυπτικό.
Ρ.Κ.

Ανώνυμος είπε...

Και μετά την λήξη του απελευθερωτικού αγώνα, αφού ο Διγενής πλέον εκδιώχθηκε, ο Μακάριος αφού αθέτησε όρκους και υποσχέσεις επιδόθηκε σε ένα ανηλεή πόλεμο κατά των Ενωτικών. Έπρεπε χάριν των φιλοδοξιών του να εξαφανίσει κάθε εμπόδιο …
Λίγες μόνο ενδεικτικές μέρες και πράξεις του επίορκου και συνοδοιπόρων του.
20/2/1959
Δολοφονείται ενωτικός ο αγωνιστής Γιαννάκης Στεφανίδης.
10/3/1959
Δέκα μόλις μέρες μετά την επιστροφή του στη Κύπρο και την ενθουσιώδη υποδοχή που του επεφυλάχθη με το περιβόητο “ΝΕΝΙΚΗΚΑΜΕΝ” ο αρχιεπίσκοπος Μακάριος, απολύει τον συνεξόριστο του ενωτικό Παπασταύρο Παπαγαθαγγέλου από εφημέριο του ιερού ναού Φανερωμένης
6/7/1959
Επίθεση κατά Κύρου Κύρου εκδότη της Αθηναϊκής εφημερίδας “ΕΣΤΙΑ” για αρθρογραφία κατά γραμμής Μακαρίου.
1/9/1959
Επίθεση κατά του δ./ντου της αντιπολιτευομένης τον Μακάριο εφημερίδας “ΕΘΝΙΚΗ” ΛοΊζου Κυθρεώτη.
15/1/1961
Επίθεση κατά μελών του Παγκύπριου Συνδέσμου Αγωνιστών, στη Πλατεία Μεταξά στη Λευκωσία, με αφορμή εκδήλωση για το Ενωτικό Δημοψήφισμα. Ανακοπή από τον αστυνόμο Λαγοδόντη παρά τη Μια Μηλια λεωφορείων απο Ακανθού και Τρίκωμο με άτομα που ήθελαν να διαδηλώσουν. Κατάσχεση συνθημάτων. Στα μέσα του 1960 ιδρύθηκε στη Λευκωσία η Εθνική Πνευματική Εστία η οποία ωστόσο δεν είχε καμιά σχέση με πνευματικές δραστηριότητες. Επρόκειτο για παρακρατική οργάνωση που ανέλαβε να διαδραματίσει συγκεκριμένο ρόλο για επικράτηση στο εσωτερικό μέτωπο. Τον Ιανουάριο του 1961 ο Παγκύπριος Σύνδεσμος Αγωνιστών που επρόσκειτο στον στρατηγό Γ. Γρίβα – Διγενη, αποφάσισε να οργανώσει πορεία με την ευκαιρία της επετείου του Ενωτικού Δημοψηφίσματος. Το έργο της καταστολής της εκδήλωσης ανατέθηκε στην Πνευματική Εστία. Στις 15 Ιανουαρίου ένοπλοι μασκοφόροι εφόρμησαν στο οίκημα του Συνδέσμου και και αφού κακοποίησαν ενωτικούς, κατέσχεσαν όλα τα πανώ με τα συνθήματα. Στη συνέχεια ένοπλα μέλη της Εστίας ανέκοψαν λεωφορεία που μετέφεραν κόσμο στη Λευκωσία και τους απείλησαν ώστε να εγκαταλείψουν τα σχέδια τους. Λόγω των μέτρων που είχαν ληφθεί, μόλις δέκα άτομα συμμετείχαν στη διαδήλωση και όταν προσέγγισαν την Πλατεία Μεταξά, δέχτηκαν την επίθεση νεαρών μελών της Πνευματικής Εστίας που τους γρονθοκόπησαν.
Συνέχεια

Ανώνυμος είπε...

Στις 3 Αυγούστου 1961 ένα άτομο προσποιούμενο τον ασθενή, εισήλθε στο γραφείο του αντιπροέδρου της Δημοκρατικής Ένωσης Ιωάννη Πολυδωρίδη. Τράβηξε πιστόλι για να τον σκοτώσει γιατί, όπως του είπε, καταφερόταν κατά του Μακαρίου. Το πιστόλι έπαθε εμπλοκή και ο δράστης το χρησιμοποίησε για να κτυπήσει κατ’ επανάληψη τον Πολυδωρίδη στο κεφάλι.
16/8/1961
Δολοφονούνται κοντά στη Μονή οι εκ Παραμύθας αγωνιστές Ευριπίδης Νούρος και Νεοκλής Παναγιώτου. Πλήρωσαν με τη ζωή τους , την αντίθεση τους με το Ζυριχικό καθεστώς.
ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΗΣ ΣΤΥΓΕΡΗΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑΣ: 13 Αυγούστου 1961. Ο Νεοκλής Παναγιώτου Γενικός Γραμματέας του Συνδέσμου Αγωνιστών Λεμεσού πήρε την πρόσκληση να επισκεφθεί τη Λευκωσία με τον συναγωνιστή του Ευριπίδη Νούρο, για τις τελικές διευθετήσεις σχετικά με τον διορισμό τους στο Ρ.Ι.Κ. που είχε αποφασισθεί από τον ίδιο τον Υπουργό.
Οι ανυποψίαστοι αγωνιστές έκλειναν το ραντεβού με τον θάνατο για τις 16 Αυγούστου 1961.
Σε επιμνημόσυνο λόγο του στις 16/8/1997 ο βουλευτής Ρικκος Ερωτοκρίτου αναφέρει: “ Σήκωσαν το αντρίκειο ανάστημα τους, και εδώ έγκειται η μεγαλωσύνη των πράξεων τους, σε καιρούς δύσκολους και σχεδόν μόνοι, θαρραλέα και ανυπότακτα μπροστά στην εωσφορική μονοκρατορία του ενός που ισοπέδωνε ψυχές, εκμαύλιζε συνειδήσεις, κατέστρεφε περιουσίες και ψυχρά δολοφονούσε εν μέση οδώ, όσους διαφωνούσαν μαζί του….”
11 Μαρτίου 1968. Η ενωτική αγωνίστρια Νίτσα Χατζηγεωργίου δολοφονείται από επίορκους στις 11 Μαρτίου 1968.
Χέρια προδοτικά σας δολοφόνησαν,
Ανταμοιβή σας΄ δωσαν,
για όσα είχατε κάνει,
υπέρ πατρίδος Ελευθερίας και Ένωσης.
Κατά την θητεία του Μακάριου εκατοντάδες ενωτικοί αγωνιστές βασανίζονται και φυλακίζονται, δημοσιογράφοι διώκονται, περιουσίες ενωτικών ανατινάζονται. Όπου Ελληνική σημαία κυμάτιζε την υπέστελλαν, όπου εθνικός ύμνος ακουγόταν αυτοί έψελνα τον διεθνιστικό κομουνιστικό ύμνο και ύψωναν κομουνιστικές σημαίες ... Η ιστορία συνεχίζει να αποκαλύπτει και να καταγράφει. Δυστυχώς η Ιστορία ούτε παραγράφεται, ούτε πλαστογραφείτε ....
A.A.
ΕΥΓΕ ΑΓΩΝΙΣΤΗ ΜΙΝΩ.

Ανώνυμος είπε...

Ο ΜΑΚΑΡΙΟΣ ΘΕΛΗΣΕ ΝΑ ΕΚΔΙΚΗΘΕΙ ΤΗΝ ΧΟΥΝΤΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΟΔΟΤΙΚΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΈΧΑΣΕ ΤΑ ΜΕΓΑΛΕΙΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΑΝΟΙΚΤΗ ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΕΣΤΕΙΛΕ ΣΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΣΒΑΛΟΥΝ ΚΑΙ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΗΣΟΥΝ ΚΑΙ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ. 5000 ΔΟΛΟΦΟΝΗΜΕΝΟΙ ΚΥΠΡΙΟΙ ΕΧΥΣΑΝ ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΚΑΙ Η ΜΙΣΗ ΚΥΠΡΟΣ ΕΑΛΩ ...

Καιρός είναι πλέον να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους και να πάψει πλέον αυτή η εποχή να αποτελεί φεστιβάλ για τον κάθε "πονεμένο", ο οποίος επώνυμα ή ανώνυμα βγάζει χολή, μίσος αλλά και ψεύδη για το Άξιον Τέκνον της Πατρίδος για να καλύψει τους πραγματικούς υπαίτιους για την τούρκικη εισβολή. Ένας από αυτούς είναι ο ρασοφόρος προδότης εκ Παναγιάς, Μιχάλης Μούσκος, γνωστός ως Μακάριος ο Γ’.

Τo 1974, ο Μακάριος μετέβη στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, όπου και μας απέδειξε τα πραγματικά του σχέδια. (Το ποιόν του το γνωρίζαμε από πριν.)
Με λίγα λόγια, ο Μούσκος στην ομιλία του εκεί ανέφερε τα εξής:
• Ότι η Ελλάδα κατέλυσε την ανεξαρτησία της Κύπρου και εισέβαλε στο νησί
• Κατηγόρησε τους Ενωτικούς ως τρομοκράτες και την Ε.Ο.Κ.Α ως εγκληματική οργάνωση
• Ότι θεωρεί τον κίνδυνο εκ τουρκίας μικρότερο από αυτόν εξ Ελλάδος ( ! )

Μ’ αυτά και μ’ αυτά ο αθώος κατά πολλούς Μακάριος ο Γ’ κάλεσε τον Αττίλα να εισβάλει στην Κύπρο για να αποκαταστήσει την τάξη στο νησί. Ας μας «μεταφράσουν» με το δικό τους γλωσσάρι οι προοδευτικοί υπέρμαχοι του πεμπτοφαλαγγίτη αυτού, μήπως κι εμείς δεν κατέχουμε την Ελληνική γλώσσα όσο αυτοί.

Ως συνεχιστές του έργου του Αρχηγού Διγενή θα είμαστε ασπίδα στην υστεροφημία του μεγάλου αυτού πατριώτη, αλλά και Άξιου Τέκνου της Πατρίδος. Δεν θα επιτρέψουμε σε κανέναν άπιστο να πιάνει στο στόμα του τον Γεώργιο Γρίβα Διγενή και να εξαπολύει μύδρους εναντίον του. Ας βγάλουν τις παρωπίδες και να δουν κατάματα την αλήθεια. Ο ενταφιαστής της Ενώσεως θα έπρεπε να είχε λάβει την τιμωρία που αρμόζει σε κάθε προδότη του Έθνους.

Είναι ντροπή να λέγεται "Εθνάρχης" αυτός που πρόδωσε τον αγώνα του λαού μας για Λευτεριά και Ένωση. όπως και ο όμοιος του Κ. Καραμανλής.

ΚΑΙ ΥΠΕΝΘΥΜΙΖΟΥΜΕ ΣΤΟΥΣ ΠΛΑΣΤΟΓΡΑΦΟΥΣ... Ο ΔΙΓΕΝΗΣ ΕΦΥΓΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΖΩΗ ΣΕ ΚΡΥΣΦΗΓΕΤΟ ΣΤΙΣ 27 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 1974. ΤΟ ΠΡΟΔΟΤΙΚΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ ΕΓΙΝΕ 15 ΙΟΥΛΙΟΥ 1974. ΤΟ ...ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΤΟΥ ΗΓΗΘΗΚΕ ΤΟΥ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΧΟΥΝΤΑΣ ΑΠΌ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΚΑΙ Ο ΙΔΙΟΣ ΔΙΩΚΩΜΕΝΟΣ ΗΤΑΝ...ΔΡΑΣΙΣ - ΚΕΣ.

Ανώνυμος είπε...

Πριν από μερικές μέρες ήταν η επέτειος της δολοφονίας του αγωνιστή Γιωρκάτζη (15 Μαρτίου 1970), επί ημερών Μακαρίου ... Καμία μνεία αφού τα στοιχεία επιβαρύνουν τον Αρχ. Μακάριο ... θα είναι προσβολή της ... μνήμης του ...

Ο Γιωρκάτζης, δεδιωγμένος πλέον από την κυβέρνηση Μακαρίου, οργανώνει απόπειρα κατά του Μακαρίου, με εκτελεστικά όργανα ομάδα που ήταν συνδεδεμένη με το εθνικιστικό κίνημα του Τάκη Ευδόκα, υπο τον Αδάμο Χαρίτωνος, στενό συνεργάτη του Γιωρκάτζη. Οργανωτής της απόπειρας ήταν ο ίδιος ο Γιωρκάτζης ο οποίος πλέον είχε έρθει σε οριστική ρήξη με Μακάριο τον οποίο θεωρούσε υπαίτιο της εμφύλιας διαμάχης των Κυπρίων. Διαίρει και βασίλευε.
Η απόπειρα αποτυγχάνει και ο Γιωρκάτζης τίθεται στο Stop List και μερικές μέρες αργότερα δολοφονείται από τον υπασπιστή του Μακαρίου Πουλίτσα κατά την προσπάθεια του να συναντηθεί με τον Δ. Παπαποστόλου για να πάρει βοήθεια (;), σύμφωνα με μαρτυρία του τότε συνεργάτη του Μακαρίου και μετέπειτα υπουργου δικαιοσύνης στην κυβέρνηση Κληρίδη κου Κόσιη.
Στοιχεία:
https://www.youtube.com/watch?v=mH5BhSEAnao (Πολιτικές δολοφονίες, "Το Συζητάμε", αποκαλύψεις για την δολοφονία Γιωρκάτζη)
Οι καταθέσεις του Πουλίτσα, τόσο τότε στην Αστυνομία όσα και κατα την διερευνησή στην Βουλή μετά την τραγωδία του '74 δεν έχουν δοθεί ποτέ στην δημοσιότητα.
ΝΑ επισημανθεί ακόμη ότι: Ο Παπαποστόλου ο οποίος έθεσε τις υπηρεσίες του στον Μακάριο, έφυγε από την Κύπρο, αφού ο Μακάριος έκανε προς τιμήν του δοξολογία στη Φανερωμένη και δεξιώθηκε στη συνέχεια την οικογένειά του στο Προεδρικό. Επέστρεψε στην Ελλάδα, όπως κι ο Πουλίτσας, πέθαναν μετά από χρόνια και από καμιά Κυπριακή Κυβέρνηση δεν ζητήθηκε ποτέ η έκδοσή τους στην Κύπρο για τη δολοφονία Γιωρκάτζη. Κάτι τέτοιο μπορούσε και έπρεπε να γίνει, αφού υπήρχαν στοιχεία εναντίον τους, αλλά οι συνεργάτες του Μακαρίου τα εξαφάνισαν.

ΑΝΕΞΗΓΗΤΟ (;) επίσης είναι το γεγονός, ότι ο αστυνομικός φάκελος της δολοφονίας Γιωρκάτζη έχει χαθεί. Έγινε ποτέ έρευνα γι’ αυτό, κι αν ναι, τι έδειξε;
Τα ενοχοποιητικά στοιχεία για την εμπλοκή στενών συνεργατών του Μακαρίου εξαφανίστηκαν με άνωθεν εντολή ...όπως εξαφανίστηκαν και όποιοι διαφωνούσαν μαζί του ...

Σ.Μ.

Ανώνυμος είπε...

Ένα μικρό άρθρο του αγαπητού Α. Γ. Κοφτερού Παπαναστασίου, που λέει μεγάλες αλήθειες και προβληματίζει κάθε υγιώς σκεπτόμενο ΕΛΛΗΝΑ...
Αποσπάσματα.
Ο Διγενής, οι κρετίνοι και η αλήθεια

Να γίνει συγκριτική μελέτη Μακαρίου και Γρίβα

Eπειδή οι συμφεροντολόγοι πολιτικοί και άλλοι ταγοί της Κύπρου σιωπούν ως Πόντιοι Πιλάτοι και αφήνουν τον Ακελοκομμουνισμό να βρίζει την ΕΟΚΑ και τον στρατηγό Γρίβα, ας γίνει μια συγκριτική μελέτη Μακαρίου και Γρίβα, κατά το «γνώσεσθε την αλήθειαν και αυτή ελευθερώση υμάς» (Ιωάννης 8,32).

Ο Αρχηγός της ΕΟΚΑ Γ. Γρίβας Διγενής, κατά την τετραετή απελευθερωτική ένοπλη δράση κατά των Άγγλων αποικιοκρατών ζούσε «εν όρεσι και εν σπηλαίοις και ταις οπαίς της γης», σε χιόνια και λιοπύρια, σε βροχές και χαλάζι και στστην παγωνιά του χειμώνα. Όταν, όμως, αυτός αντιμετώπιζε τόσες κακουχίες και στερήσεις, πείνα, δίψα, αγρυπνίες, κούραση, αγωνίες και πολλά άλλα (ήταν 56 χρονών όταν άρχισε ο αγώνας), οι κρετίνοι κατήγοροι του, πάσχοντες από ανίατη έλλειψη στοιχειώδους κριτικής ηθικής αντίληψης και έχοντας πλήρη έλλειψη συναισθηματικής νοημοσύνης, διαβιούσαν στην ασφάλεια του σπιτιού τους. Κάποιοι, μάλιστα, πρόδιδαν τον αγώνα.

Ο Γ. Γρίβας Διγενής έμεινε πιστός στον όρκο που έδωσε με την ομάδα των Αθηνών, στην ελληνική πρωτεύουσα τον Μάρτη του 1953. Στην ομάδα αυτή ήταν και ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος, αλλά δεν έμεινε πιστός στον όρκο του αν και Αρχιεπίσκοπος. Πολέμησε ο Διγενής, κινδύνευσε άμεσα και κατ’ επανάληψη, όπως στη μάχη των Σπηλιών 1955 και στη μεγάλη πυρκαγιά που άναψαν οι Άγγλοι για να τον κάψουν στο δάσος του Κύκκου. Την ίδια εποχή, ο Μακάριος βρισκόταν στον παράδεισο των Σεϋχελλών με μισθό 150 λιρών το μήνα, πολύ μεγάλο ποσό για την εποχή εκείνη (1956), με τα καλύτερα φαγητά, ύπνο, ξεκούραση, ακόμα και ψυχαγωγικές εκδρομούλες, με υπηρέτες να εξυπηρετούν τον ίδιο και τους τρεις συνεξορίστους του. Αυτά αναφέρονται στο βιβλίο «Ο Μακάριος στην εξορία», που έγραψε ο υπεύθυνος της Φρουράς Ασφαλείας της έπαυλης του «Σαν Σουσί», όπου έμεναν περιορισμένοι οι τέσσερις εξόριστοι. Παρόμοιες αναφορές γίνονται και στο βιβλίο του Παπάσταυρου Παπαγαθαγγέλου «Η Μαρτυρία μου». Και ευτυχώς που γράφτηκαν τα βιβλία αυτά. Υπάρχουν επίσης και τα γραφτά του Πολυκάρπου Ιωαννίδη (συνεξορίστου του Μακαρίου), στο βιβλίο του Νίκου παπαναστασίου «Σεϊχέλλες 1956-57: Αρχή ωδίνων για την Κύπρο».
Η αλήθεια ενεργεί πάντα σαν το λάδι. Όπως στις φουρτούνες επιπλέουν οι φελλοί, έτσι και το λάδι στο νερό. Όσο κι αν ανακατέψουμε το μείγμα, το λάδι βγαίνει από πάνω. «Το ψέμα», λέει ο λαός, «έχει κοντά πόδια». Η αλήθεια, άλλωστε, είναι ο ίδιος ο Θεός. (Εγώ ειμί η αλήθεια και η ζωή.»

Αν κάποιος με στοιχειώδη μόρφωση και γνώση, αλλά και ηθική θέληση, ψάξει τα γεγονότα από το 1955 ίσα με σήμερα, θα ψηλαφήσει απίστευτες επιμέρους αλήθειες και προδοσίες. Θα σχηματίσει ένα κομπολόι φρίκης και θα αισθανθεί ντροπή για το κατάντημα κάποιων «δημοκρατών», κάποιων «προοδευτικών» της συσκότισης και του μίσους.
Ο Μακάριος, είχε δηλώσει κάποτε πως «για τον ψύλλο, κάφκω το πάπλωμα». Μια άλλη φορά είπε ενώπιον του Πολυκάρπου Ιωαννίδη και άλλων στην Αθήνα, πως «και οι 400.000 των Κυπρίων να έχουν διαφορετική γνώμη, θα γίνει αυτό που κόφκει η ξερή μου!» Ιδού, λοιπόν, η ρίζα της συμφοράς μας.
Έχουν περάσει 41 χρόνια από το θάνατο του στρατηγού Γρίβα, που προηγήθηκε των γεγονότων του πραξικοπήματος και της εισβολής, κυκλοφόρησαν τόσα και τόσα βιβλία, βγήκαν τόσα στη φόρα, όμως πολλοί τα ξεπερνούν αδιάφορα. Ειδικά οι Ακελοκομμουνιστές, οι οποίοι ζουν στον κόσμο-λήθαργό τους.
Ο Γρίβας οχύρωσε την Κύπρο με την Ελληνική Μεραρχία, ο δε Μακάριος με το «νενικήκαμεν αδελφοί» για τη συνθηκολόγηση της Ζυρίχης. (1η Μαρτίου 1959). Νενικήκαμεν», όταν δεχτήκαμε τους όρους του ηττημένου ενώ στρατιωτικά είμαστε νικητές, δεχτήκαμε «συνέταιρους» τη μικρή τ/κ μειονότητα και φορτωθήκαμε την Τουρκία ως «εγγυήτρια δύναμη»!.
Ιστοσελίδα Ν. Παπαναστασίου.
Ο Διγενής, οι κρετίνοι και η αλήθεια - ΝΙΚΟΣ ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ

WordPress.com
https://nikospa.wordpress.com › 2015/02/17 › ο-διγεν...
Dr K.K. Iστορικός - Συγγραφέας

Λίγες οδηγίες πριν επισκεφθείτε το ιστολόγιό μας (Για νέους επισκέπτες)

1. Στην στήλη αριστερά βλέπετε τις αναρτήσεις του ιστολογίου μας τις οποίες μπορείτε ελεύθερα να σχολιάσετε επωνύμως, ανωνύμως ή με ψευδώνυμο, πατώντας απλά την λέξη κάτω από την ανάρτηση που γραφει "σχόλια" ή "δημοσίευση σχολίου" (σας προτείνω να διαβάσετε με προσοχή τις οδηγίες που θα βρείτε πάνω από την φόρμα που θα ανοίξει ώστε να γραψετε το σχόλιό σας). Επίσης μπορείτε να στείλετε σε φίλους σας την συγκεκριμένη ανάρτηση που θέλετε απλά πατώντας τον φάκελλο που βλέπετε στο κάτω μέρος της ανάρτησης. Θα ανοίξει μια φόρμα στην οποία μπορείτε να γράψετε το email του φίλου σας, ενώ αν έχετε προφίλ στο Facebook ή στο Twitter μπορείτε με τα εικονίδια που θα βρείτε στο τέλος της ανάρτησης να την μοιραστείτε με τους φίλους σας.

2. Στην δεξιά στήλη του ιστολογίου μας μπορείτε να βρείτε το πλαίσιο στο οποίο βάζοντας το email σας και πατώντας την λέξη Submit θα ενημερώνεστε αυτόματα για τις τελευταίες αναρτήσεις του ιστολογίου μας.

3. Αν έχετε λογαριασμό στο Twitter σας δινεται η δυνατότητα να μας κάνετε follow και να παρακολουθείτε το ιστολόγιό μας από εκεί. Θα βρείτε το σχετικό εικονίδιο του Twitter κάτω από τα πλαίσια του Google Friend Connect, στην δεξιά στήλη του ιστολογίου μας.

4. Μπορείτε να ενημερωθείτε από την δεξιά στήλη του ιστολογίου μας με τα διάφορα gadgets για τον καιρό, να δείτε ανακοινώσεις, στατιστικά, ειδήσεις και λόγια ή κείμενα που δείχνουν τις αρχές και τα πιστεύω του ιστολογίου μας. Επίσης μπορείτε να κάνετε αναζήτηση βάζοντας μια λέξη στο πλαίσιο της Αναζήτησης (κάτω από τους αναγνώστες μας). Πατώντας την λέξη Αναζήτηση θα εμφανιστούν σχετικές αναρτήσεις μας πάνω από τον χώρο των αναρτήσεων. Παράλληλα μπορείτε να δείτε τις αναρτήσεις του τρέχοντος μήνα αλλά και να επιλέξετε κάποια συγκεκριμένη κατηγορία αναρτήσεων από την σχετική στήλη δεξιά.

5. Μπορείτε ακόμα να αφήσετε το μήνυμά σας στο μικρό τσατάκι του blog μας στην δεξιά στήλη γράφοντας απλά το όνομά σας ή κάποιο ψευδώνυμο στην θέση "όνομα" (name) και το μήνυμά σας στην θέση "Μήνυμα" (Message).

6. Επίσης μπορείτε να μας στείλετε ηλεκτρονικό μήνυμα στην διεύθυνσή μας koukthanos@gmail.com με όποιο περιεχόμενο επιθυμείτε. Αν είναι σε προσωπικό επίπεδο θα λάβετε πολύ σύντομα απάντησή μας.

7. Τέλος μπορείτε να βρείτε στην δεξιά στήλη του ιστολογίου μας τα φιλικά μας ιστολόγια, τα ιστολόγια που παρακολουθούμε αλλά και πολλούς ενδιαφέροντες συνδέσμους.

Να σας υπενθυμίσουμε ότι παρακάτω μπορείτε να βρείτε χρήσιμες οδηγίες για την κατασκευή των αναρτήσεών μας αλλά και στην κάτω μπάρα του ιστολογίου μας ότι έχει σχέση με δημοσιεύσεις και πνευματικά δικαιώματα.

ΣΑΣ ΕΥΧΟΜΑΣΤΕ ΚΑΛΗ ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ

Χρήσιμες οδηγίες για τις αναρτήσεις μας.

1. Στις αναρτήσεις μας μπαίνει ΠΑΝΤΑ η πηγή σε οποιαδήποτε ανάρτηση ή μερος αναρτησης που προέρχεται απο άλλο ιστολόγιο. Αν δεν προέρχεται από κάποιο άλλο ιστολόγιο και προέρχεται από φίλο αναγνώστη ή επώνυμο ή άνωνυμο συγγραφέα, υπάρχει ΠΑΝΤΑ σε εμφανες σημείο το ονομά του ή αναφέρεται ότι προέρχεται από ανώνυμο αναγνώστη μας.

2. Για όλες τις υπόλοιπες αναρτήσεις που δεν έχουν υπογραφή ΙΣΧΥΕΙ η αυτόματη υπογραφή της ανάρτησης. Ετσι όταν δεν βλέπετε καμιά πηγή ή αναφορά σε ανωνυμο ή επώνυμο συντάκτη να θεωρείτε ΩΣ ΑΥΣΤΗΡΟ ΚΑΝΟΝΑ ότι ισχύει η αυτόματη υπογραφή του αναρτήσαντα.

3. Οταν βλέπετε ανάρτηση με πηγή ή και επώνυμο ή ανώνυμο συντάκτη αλλά στη συνέχεια υπάρχει και ΣΧΟΛΙΟ, τότε αυτό είναι ΚΑΙ ΠΑΛΙ του αναρτήσαντα δηλαδή είναι σχόλιο που προέρχεται από το ιστολόγιό μας.

Σημείωση: Να σημειώσουμε ότι εκτός των αναρτήσεων που υπογράφει ο διαχειριστής μας, όλες οι άλλες απόψεις που αναφέρονται σε αυτές ανήκουν αποκλειστικά στους συντάκτες των άρθρων. Τέλος άλλες πληροφορίες για δημοσιεύσεις και πνευματικά δικαιώματα μπορείτε να βρείτε στην κάτω μπάρα του ιστολογίου μας.