ΕΟΚΑ Δημητράκης Δημητριάδης: Μαρτύρησε 7 χρόνων, για την ελευθερία και την Ένωση.
Ο μικρότερος ήρωας από την Λάρνακα-Κίτιον, του απελευθερωτικού αγώνα ΕΟΚΑ 55-59.
14 Μαρτίου 1956.
Λάρνακα. Οι μαθητές του Εμπορικού Λυκείου κατεβαίνουν σε μια μαχητική διαδήλωση εναντίον των Άγγλων. Τους ακολουθούν οι μαθητές της Αστικής Σχολής Καλογερά. Ανάμεσά τους και ο μικρός 7χρονος, Δημητράκης Δημητριάδης, μαθητής της Β’ Δημοτικού με όπλο την Ελληνική σημαία και με βόλια τις κοτρώνες …
Μια ακόμη ιστορία που δεν σου δίδαξαν ΠΟΤΕ.
Κατά μαρτυρία του δασκάλου από το ηρωϊκό Κιλκίς φίλου πατριώτη διαπρεπή αρθρογράφου Δ. ΝΑΤΣΙΟΥ, αφιερώματα για Παλληκαρίδη, Δημητριάδη και τους άλλους ήρωες … Κάποτε υπήρχαν ακόμη και σε βιβλία Δημοτικού … κάποτε … προ του 2006 – βιβλίο Γλώσσας της Στ΄ Δημοτικού, στο γ΄ τεύχος. Δεν άρεσε στα κνώδαλα του πολυπολιτισμού, στους προσκυνημένους νενέκους του τότε Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, το έκριναν προφανώς ως εθνικιστικό! Για ήρωες θα μιλάμε τώρα; Αυτά είναι παρωχημένα, στερεότυπα. Αίματα, κόκκαλα και θάνατοι για την Πατρίδα, τρομάζουν τα Παιδιά – έτσι μου είπε κάποιος ανεπρόκοπος κάποτε, όταν αντίκρισε τα καμιά 15αριά κάδρα ηρώων, που έχω αναρτημένα πάντοτε στην τάξη μου! Ενώ οι «συνταγές μαγειρικής» τα γαληνεύουν. Και καταντήσαμε να διδάσκουμε στην Στ’ Δημοτικού τον ηρωισμό μέσω ενός κειμένου με τίτλο «η … Σόνια η γάτα»! Αχ, δυστυχισμένη πατρίδα! «Την Ελλάδα θέλομεν κι ας τρώγωμεν πέτρες», έγραφε κάποτε στους τοίχους των σπιτιών η αδάμαστη εκείνη γενιά των Ελλήνων της Κύπρου. Σήμερα «τρώγωμεν» την Ελλάδα… «δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα» (Κ. Βάρναλης), και παρακολουθούμε τον αφελληνισμό της !
Δημητράκης Δημητριάδης 14 Μαρτίου 1956: Πολεμούσε τους Άγγλους και Τούρκους επικουρικούς με κοτρώνες …Πολυβολήθηκε από Άγγλο στρατιώτη κατά τη διάρκεια μαθητικής διαδήλωσης για την ΕΝΩΣΗ της Κύπρου με την Ελλάδα. ΙΔΙΑ ΗΜΕΡΑ, ακριβώς ένα χρόνο μετά, ΑΠΑΓΧΟΝΙΖΟΥΝ τον μαθητή Ευαγόρα Παλληκαρίδη που έγραψε το ποίημα για τον μικρό Δημητράκη..
Πέτρα σε πέταγαν τα μικρά μου τα χέρια
σ’ ένοιωθα λευτεριά να ματώνεις στ’ αστέρια…
Κι έγινε ο Δημητράκης Δημητριάδης ο μικρότερος ήρωας του Αγώνα της ΕΟΚΑ .
Εκείνες τις ώρες, ένας άλλος μαθητής, δέκα χρόνια μεγαλύτερος, ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης, από την Τσάδα της Πάφου έγραφε:
Εκείνες τις ώρες, ένας άλλος μαθητής, δέκα χρόνια μεγαλύτερος, ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης, από την Τσάδα της Πάφου έγραφε:
«Τα παιδιά στον Αγώνα
-Και συ σκλαβόπουλο, γιατί θλιμμένο στέκεις και θωρείς;
Μήπως να πολεμήσεις δεν μπορείς;
-Όπλο δεν έχω , Καπετάνιο.
-Να, τις κοτρώνες.
Αρκετές για σένα, τον μικρούλη.
Και αρπάζει ο ήρως ο μικρός,
ο πιο μικρότερος απ΄όλους,
κοτρώνες,
για να φέρει Λευτεριά. “
-Και συ σκλαβόπουλο, γιατί θλιμμένο στέκεις και θωρείς;
Μήπως να πολεμήσεις δεν μπορείς;
-Όπλο δεν έχω , Καπετάνιο.
-Να, τις κοτρώνες.
Αρκετές για σένα, τον μικρούλη.
Και αρπάζει ο ήρως ο μικρός,
ο πιο μικρότερος απ΄όλους,
κοτρώνες,
για να φέρει Λευτεριά. “
ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΧΑΡΑΓΜΕΝΟ ΣΤΗΝ ΠΡΟΤΟΜΗ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΜΕ ΣΕΒΑΣΜΟ ΣΤΕΚΕΣΑΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΖΩΝΤΑΝΕΥΕΙ Ο ΔΗΜΗΤΡΑΚΗΣ ΚΑΙ ΦΩΝΑΖΕΙ ΛΕΥΤΕΡΙΑ – ΕΝΩΣΗ…. ΤΡΕΜΕΙΣ ΣΥΓΚΟΡΜΟΣ, ΝΟΙΩΘΕΙΣ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΩΝ ΗΡΩΩΝ ΝΑ ΣΕ ΠΑΡΑΣΥΡΕΙ ΠΙΣΩ ΣΤΑ ΔΟΞΑΣΜΕΝΑ ΕΚΕΙΝΑ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΠΥΡΡΕΙΑ ΔΑΚΡΥΑ ΠΟΤΙΖΟΥΝ ΤΑ ΙΕΡΑ ΧΩΜΑΤΑ, ΤΑ ΜΑΤΟΒΡΕΓΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΧΝΙΖΟΝ ΑΙΜΑ ΤΩΝ ΗΡΩΩΝ ΜΑΣ ….. ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΜΑΣ ΕΘΝΙΚΗ ΚΑΤΑΝΤΙΑ….
ΓΡΑΦΕΙ ΣΤΗΝ ΠΡΟΤΟΜΗ ΤΟΥ ΜΙΚΡΟΥ ΗΡΩΑ ΠΟΥ ΘΡΗΝΗΣΕ ΚΑΙ ΥΜΝΗΣΕ Ο ΕΥΑΓΟΡΑΣ ΟΤΑΝ ΜΕ ΤΙΣ ΚΟΤΡΩΝΕΣ ΣΤΟ ΧΕΡΙ ΑΦΗΝΕ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΤΟΥ ΠΝΟΗ ΣΤΟΝ ΙΕΡΟ ΠΕΡΙΒΟΛΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ ΤΗΣ ΛΑΡΝΑΚΑΣ….
ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΣΤΟΝ ΔΗΜΗΤΡΑΚΗ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗ ΠΟΥ ΔΙΔΑΞΕ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΜΑΘΗΜΑ ΙΣΤΟΡΙΑΣ….!!!!
Κύπρος αθάνατη ψυχή.
«Η μικρή Κύπρος είν΄ ο μικρούλης ήρωας,
που αν και μόνη κι΄ αβοήθητη, δεν θα λυγίσει,
ακόμη και με *ρότσες, θε να πολεμήσει....
ακόμη και με *ρότσες, θε να πολεμήσει....
*Ρότσες=κοτρώνες
Στην μνήμη μου φέρνω και ένα επικό λυρικό ποίημα του Β. Ουγκώ για την σφαγή της Χίου, όπου νοερά συναντά ένα ορφανό Ελληνόπουλο ….
ΣΤΟ ΑΝΕΠΑΝΑΛΗΠΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΟΥ Ο ΦΙΛΕΛΛΗΝΑΣ ΟΥΓΚΩ ….. ρωτάει ένα πονεμένο ορφανό ξεκληρισμένο Χιώτικο Ελληνόπουλο, (Μεταφορικά είναι και Κυπριόπουλο, ή Κρητικόπουλο ή……), που, «‘Ερημο κάθεται στις ράχες και λυπητερά κλαίει…. Φτωχό παιδί που κάθεσαι ξυπόλυτο στις ράχες, για να μην κλαίς λυπητερά τ΄ηθελες τάχα να΄χες, για να τα δω τα θαλασσά ματάκια σου να ξαστερώσουν πάλι….; Τι θέλεις, άτυχο παιδί, τι θέλεις να σου δώσω;… Σαν τι μπορούσε να σου διώξει τάχα το μαράζι;» Δεν ζήτησε το ξυπόλυτο ρακένδυτο Ελληνόπουλο, ρούχα, παπούτσια, ούτε χρήματα, ούτε νερό να πιεί, ούτε φαϊ να φάει… Τις σπίθες για την λευτεριά στα θαλασσά τα ματιά του, τα δάκρυα δεν σβήσαν…. Παλληκαρίσια ορθώνετα, πνιγμένο στους λυγμούς του….. «Διαβάτη, μου, κράζει το Ελληνόπουλο με το γαλάζιο μάτι …. Βόλια, μπαρούτι θέλω, να!»
Η ΤΡΑΓΙΚΗ ΕΙΡΩΝΕΙΑ, ΜΟΙΡΑΙΑ ΣΗΜΑΔΙΑΚΗ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΣΥΜΠΤΩΣΗ…… Και 14 Μαρτίου 1957, ίδια μέρα, ένα χρόνο μετά, ο ποιητής, αγωνιστής της Ε.Ο.Κ.Α., μαθητής Ευαγόρας Παλληκαρίδης που ύμνησε τον μικρό ήρωα και όλους τους πεσόντες συναγωνιστές του, θυσιαζόταν για τον ίδιο λόγο…και συναντούσε στα επουράνια και τον μικρό του φίλο ήρωα και τους άλλους αδελφούς του……
ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ στον μεγάλο Παλληκαρίδη, στον μικρότερο ήρωα Δημητράκη και σε όλους τους εθνομάρτυρες μας.
Μαρία Ρ. Από Ελληνική Κύπρο.
.jpg)
2 σχόλια:
ΤΑ ΙΕΡΑ ΟΣΤΑ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΑΚΗ ΤΑΥΤΟΠΟΙΗΘΗΚΑΝ ΜΟΛΙΣ ΤΟ 2021.ΟΙ ΘΡΑΣΥΔΕΙΛΟΙ ΑΓΓΛΟΙ ΤΟΤΕ ΕΜΤΟΠΙΣΑΝ ΕΝΑ ΠΟΛΛΑΠΛΟ ΧΩΡΟ ΤΑΦΗΣ ΚΑΙ ΟΡΙΣΑΝ ΕΚΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ Η ΤΑΦΗ ΤΟΥ ΜΙΚΡΟΥ ΗΡΩΑ. ΑΠΟ ΤΟ 1956 ΗΤΑΝ ΑΓΝΩΣΤΟ ΤΟ ΜΕΡΟΣ.
Έχουν ταυτοποιηθεί τα οστά του μικρού ήρωα της EOKA Δημητράκη Δημητριάδη, ανακοίνωσε στην οικογένειά του ο Επίτροπος Προεδρίας, Φώτης Φωτίου.
Σύμφωνα με ανακοίνωση της Προεδρίας, ο κ. Φωτίου, πραγματοποίησε επίσκεψη στην οικία του αδελφού του Δημητράκη Δημητριάδη στη Λάρνακα. Στη συνάντηση παρευρέθηκαν και άλλα μέλη της οικογένειας Δημητριάδη.
Όπως αναφέρεται, κατά τη συνάντηση, ο Επίτροπος Προεδρίας ενημέρωσε την οικογένεια ότι έχουν ολοκληρωθεί οι επιστημονικές διαδικασίες και ως αποτέλεσμα, έχουν ταυτοποιηθεί τα οστά μικρού ήρωα Δημητράκη Δημητριάδη. Τα οστά που ανήκαν σε μικρό παιδί είχαν εντοπιστεί στις 30.10.21, σε πολλαπλό χώρο ταφής στο κοιμητήριο Αγίου Γεωργίου Κοντού.
Ο Επίτροπος ανέφερε στην οικογένεια ότι τα ταυτοποιημένα οστά του συγγενή τους βρίσκονται στο ανθρωπολογικό εργαστήριο της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Έγκωμη, όπου η οικογένεια μπορεί να τύχει λεπτομερούς ενημέρωσης από τους επιστήμονες που έλαβαν μέρος στις διαδικασίες και θα έχει την ευκαιρία για πρώτη φορά, μετά από τόσες δεκαετίες να δει τα οστά του μικρού Δημητράκη.
Σύμφωνα με την ανακοίνωση, ο Επίτροπος διαβεβαίωσε, για ακόμα μια φορά, την οικογένεια ότι η πολιτεία και ο ίδιος θα καταβάλουν κάθε δυνατή προσπάθεια για να αναγνωριστεί και τιμηθεί η θυσία του ήρωα και να δημιουργηθεί δικός του χώρος ταφής όπου θα τιμάται η μνήμη του όπως είναι το αίτημα της οικογένειας.
Ένα συμβολικό ποίημα του Σουρή Γ. τιμής ένεκεν.
Οἱ Ἥρωες
Μέσα σε βόλια κι ὀβίδων κρότους
ἔπεσαν νιάτα μὲς στὸν ἀνθό τους.
Πᾶνε λεβέντες, πᾶνε κορμιὰ
κι ἄγνωστα τά ῾θαψαν στὴν ἐρημιά.
Κανεὶς δὲ ξέρει ποὺ τά ῾χουν θάψει,
κανεὶς δὲ πῆγε γιὰ νὰ τὰ κλάψει,
κανεὶς δὲν ἔκαψε γι᾿ αὐτὰ λιβάνι,
κανεὶς δὲν ἔπλεξε γι᾿ αὐτὰ στεφάνι.
Ἀνώνυμ᾿ ἥρωες, ἄγνωστοι τάφοι,
κανένας ὄνομα σ᾿ αὐτοὺς δὲ γράφει,
μήτε τὸ χῶμα τοὺς φιλοῦνε χείλη,
σταυρὸ δὲν ἔχουνε μήτε καντῆλι.
Μόνο μιᾶς κόρης μαργαριτάρια
κυλοῦν σὲ τάφους ποὺ κάποια μέρα
θὰ γίνουν κόσμου προσκυνητάρια
καὶ φάροι Νίκης γιὰ μία μητέρα.
Α.Α.
Ο καθένας θλίβεται όταν πρωτομαθαίνει την ιστορία του Δημητράκη Δημητριάδη, του νεαρότερου Ήρωα του Απελευθερωτικού Αγώνα της ΕΟΚΑ. Ήταν μόλις επτά ετών όταν έπεσε από τα πυρά των Βρετανών στις 14 Μαρτίου 1956 κατά τη διάρκεια διαδήλωσης.
Η ιστορία του Δημητράκη είναι πραγματικά σπαραξικάρδια: ένα παιδί χωρισμένων γονέων, ριγμένο στη βιοπάλη, πουλούσε λουλούδια για να βοηθήσει την οικογένειά του «κάθε πρωί την ίδια ώρα ο μικρός ο λουλουδάς», όπως έγραψε η αείμνηστη Κλαίρη Αγγελίδου στο ομώνυμο ποίημά της που μελοποιήθηκε από τον Γιώργο Θεοφάνους.
Πώς να χωρέσει ο νους του ανθρώπου το ασύλληπτο, την πιο άνανδρη πράξη, την ψυχρή δολοφονία ή πιο ορθά, την εκτέλεση ενός παιδιού; Για να αποσιωπήσουν το γεγονός και να αποφύγουν τη λαϊκή οργή, οι Βρετανοί επιχείρησαν να θάψουν το άψυχο σώμα του νύχτα. Τα οστά του μικρού ήρωα ταυτοποιήθηκαν 65 χρόνια μετά τη δολοφονία του σε μαζικό τάφο στο κοιμητήριο Αγίου Γεωργίου Κοντού. Και χάρη στις πρωτοβουλίες του Επιτρόπου Προεδρίας Φώτη Φωτίου και την υλοποίησή τους από τον σύμβουλο του Επιτρόπου Προεδρίας Ξενοφώντα Καλλή, τον προϊστάμενο της Υπηρεσίας Αγνοούμενων Χρύσανθου Χρυσάνθη και όλη την ομάδα του ανθρωπολογικού εργαστηρίου της Κυπριακής Δημοκρατίας, οι συγγενείς του Δημητράκη μπορούν πλέον να τον κηδέψουν όπως του αρμόζει.
Τώρα ήρθε η ώρα να αναπαυθεί εν ειρήνη η ψυχή του Δημητράκη, που παρά το νεαρό της ηλικίας του κατάφερε να τιθασεύσει το έμφυτο ένστικτο της επιβίωσης και να προτάξει όχι μόνο το μικρό του σώμα, αλλά και τη γιγάντια ψυχή του ενάντια στο όπλο του Άγγλου κατακτητή.
Ένας άλλος παμμέγιστος ήρωας του Έθνους μας, ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης που δολοφονήθηκε στο άνθος της νιότης του, έναν χρόνο ακριβώς μετά τον Δημητράκη στις 14 Μαρτίου 1957, αφιέρωσε στον μικρό ήρωα τους ακόλουθους στίχους:
Και συ σκλαβόπουλο, γιατί θλιμμένο στέκεις και θωρείς;
Μήπως να πολεμήσεις δεν μπορείς;
Όπλο δεν έχω, Καπετάνιο. Να, τις κοτρώνες.
Αρκετές για σένα, τον μικρούλη.
Και αρπάζει ο ήρωας ο μικρός, ο πιο μικρότερος απ’ όλους, κοτρώνες.
Για να φέρει Λευτεριά...
Μπορεί ο τόπος μας να μην είναι ακόμα λεύτερος, όμως έχει ελπίδες, αφού υπάρχουν τα λαμπρά παραδείγματα του Παλληκαρίδη και του Δημητριάδη που μας υπενθυμίζουν τη σημασία των αξιών, του ήθους και της αγάπης για την πατρίδα.
Ο επτάχρονος λουλουδάς της καρδιάς μας έχει γίνει σύμβολο του αγώνα της πατρίδας μας για ελευθερία, αυτή τη «λεξούλα της πατρίδας» όπως αναφέρεται στους μελοποιημένους στίχους της Ελένης Σιούφτα, από τον Αχιλλέα Τσαγγαρίδη:
Στη μια παλάμη σου πανέρι με λουλούδια
στην άλλη σφίγγεις δακτυλάκια, μια γροθιά,
μέσα στο βλέμμα σου της άνοιξης τραγούδια
και μια λεξούλα της πατρίδας: ΛΕΥΤΕΡΙΑ,
μόλις εφτάχρονου καρδιά
Με την τέλεση της εξόδιου ακολουθίας, τουλάχιστον η ψυχή του Δημητράκη θα αναπαυθεί. Τώρα απομένει σ’ εμάς το ύψιστο καθήκον να διατηρήσουμε το παράδειγμά του, την ιστορία του και τη μνήμη του ζωντανή. Διότι η βαρβαρότητα του αποικιοκράτη αποκαλύπτει το σκληρό πρόσωπό της σε αυτό το περιστατικό, το οποίο προσπάθησαν τεχνηέντως, ματαίως και αδίκως να αποκρύψουν, στερώντας από την οικογένεια την ευκαιρία να θάψει τον νεκρό της, κάτι που ως Έλληνες γνωρίζουμε και από την τραγωδία του Σοφοκλή «Αντιγόνη» ότι αποτελεί ύβρη που θα επιφέρει την οργή των θεών, τη νέμεση και την τίση.
Πρέπει η Πολιτεία αλλά και ο καθένας μας ξεχωριστά να αναλάβει τις ευθύνες που του αναλογούν για να κρατήσουμε τη μνήμη του Δημητράκη ζωντανή. Είναι το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε μπροστά στο μεγαλείο της θυσίας του μικρού ήρωα. Το Δημοτικό Συμβούλιο Στροβόλου προχώρησε με την ονομασία οδού προς τιμήν του άτυχου αγοριού, για να διατηρήσουμε ζωντανή τη μνήμη του. Είναι το λιγότερο που μπορούσαμε να κάνουμε για να αποδώσουμε τις δέουσες τιμές στον Δημητράκη Δημητριάδη. Και είμαστε βέβαιοι ότι η Πολιτεία θα αρθεί στο ύψος του μεγαλείου ψυχής του Δημητράκη! Αιωνία του η μνήμη!
*Δήμαρχος Στροβόλου
Δημοσίευση σχολίου