Αυτές τις ημέρες συμπληρώνονται τα εκατό χρόνια από την Μικρασιατική καταστροφή. Σε αυτή την οδυνηρή ανάμνηση ο νους τρέχει στην κυρία ευθύνη της Γαλλίας για την τραγική για τον Ελληνισμό εξέλιξη. Φίλη η Γαλλία, φιλτάτη η αλήθεια. Μοιραία για την Ελλάδα η πολιτική των Αριστίντ Μπριάν, πρωθυπουργού της Γαλλίας στην κρίσιμη περίοδο 16 Ιανουαρίου 1921 έως 12 Ιανουαρίου 1922, Ρεϊμόν Πουανκαρέ, επόμενου του Μπριάν πρωθυπουργού της Γαλλίας (17/1/1922-1924) και Αλεξάντρ Μιλεράν προέδρου της Γαλλικής Δημοκρατίας εκείνη την κρίσιμη περίοδο (20/1/1920-11/6/1924). Η τραγική ειρωνεία είναι ότι από τους τρεις Γάλλους πολιτικούς, αποδεδειγμένα εχθρούς της Ελλάδος οι δύο, είχαν ελληνικά ονόματα: Αριστείδης – καθόλου δίκαιος – και Αλέξανδρος – καθόλου γενναίος...
Ο Μπριάν προετοίμασε την προδοσία σε βάρος της Ελλάδος και ο Πουανκαρέ την εκτέλεσε, με την έγκριση του Μιλεράν. Χωρίς ηθική αναστολή, μόνο με συμφεροντολογικούς υπολογισμούς. Στο κύριο άρθρο της η «Καθημερινή», στις 29 Σεπτεμβρίου 1921, γράφει μεταξύ άλλων: «Ορθοφρονών Γάλλος δημοσιογράφος... κακίζει τας χριστιανικάς δυνάμεις της Ευρώπης δια την αδιαφορίαν των έναντι του αγώνος του Σταυρού κατά της ημισελήνου... Πρόκειται περί σκανδαλώδους μεροληψίας, η οποία ενώ αφαιρούσε παρά της Ελλάδος νόμιμα μέσα πολεμικής επικρατήσεως, ήτοι το μέσο των νηοψιών και της προσβολής της πρωτευούσης του εχθρού, παρείχεν είς αυτόν προστασίαν, ενίσχυσιν και βοήθειαν». Σημειώνεται ότι Μπριάν, Πουανκαρέ και Μιλεράν ήσαν άθεοι...
Στις 14 Οκτωβρίου 1921 η ίδια εφημερίδα κατηγορεί τον πρωθυπουργό Μπριάν, ότι απέκρυψε από την Γαλλική Εθνοσυνέλευση την υπογραφή της σε βάρος της Ελλάδος συμφωνίας της Γαλλίας με τον Κεμάλ. Λίγες ημέρες μετά, στις 20 Οκτωβρίου, στο κύριο άρθρο της η ίδια εφημερίδα σημειώνει: «Ο γαλλικός τύπος πανηγυρίζει για την υπογραφή της γαλλοκεμαλικής συμφωνίας» και προσθέτει προβλεπτικά: «Δεν θα βραδύνη να μετανοήσει πικρώς δια το σημερινόν του ευτύχημα». Στη συνέχεια εξηγεί ότι οι λόγοι της υποστήριξης του Κεμάλ ήσαν συμφεροντολογικοί και προσθέτει: «Οι εν Ελλάδι έχομεν την εντύπωσιν ότι η Γαλλία είναι εχθρά, εφ’ όσον δια παντός μέσου αγωνίζεται εναντίον των ελληνικών συμφερόντων και δια παντός μέσου ενισχύει τους σημερινούς μας εχθρούς».
Στις 22 Ιανουαρίου 1922, με πρωθυπουργό τον Πουανκαρέ, η Γαλλία διατύπωσε δημοσίως τις προτάσεις της σε βάρος της Ελλάδος: Η χώρα θα υποχρεωνόταν να παραιτηθεί των δικαιωμάτων της από την Ιωνία και τη Θράκη. Η αντίφαση: Η Γαλλία κήρυξε τον πόλεμο στη Γερμανία επειδή παραβίασε τη συνθήκη περί ουδετερότητας του Βελγίου, αλλά συνετέλεσε αποφασιστικά στο να παραβιασθούν σε βάρος της Ελλάδος οι συνθήκες Σεβρών και Νεϊγί. Η ίδια μετά τον πόλεμο διατήρησε τις Αλσατία – Λορένη και Μοζέλ, κάτι που αρνήθηκε στην Ελλάδα για τις απελευθερωθείσες περιοχές της Θράκης και της Μικράς Ασίας...
Η τραγωδία των Ελλήνων αποτέλεσε για τους Γάλλους ασήμαντο γεγονός. Ούτε καν ασχολήθηκαν... Κύρια απασχόλησή τους η εξευμένιση των ηττημένων Γερμανών... Ο Μπριάν πήρε Νόμπελ ειρήνης για την προσπάθεια του να τα βρει με την Γερμανία...-
4 σχόλια:
Εύγε Γιώργο.
Προσθέτω...αποσπασματικά.
Η προδοσία όλων των δόλιων μας συμμάχων μας συμπεριλαμβανομένων και των Ρώσσων, προηγήθηκε της ήττας και νικηθήκαμε αηττήτως, όπως και στην Ελληνική Κύπρο.
Προ των πυλών της Άγκυρας έφτασε ο Ελληνικός ένδοξος στρατός...
Οι Έλληνες μάχιμοι στρατιώτες έδειξαν αξιοθαύμαστη γενναιότητα και αυτοθυσία, παρά τις ελλείψεις σε πυρομαχικά που τους προμήθευαν αρχικά κάποιοι σύμμαχοι, την διακοπή των τηλεπικοινωνίων από τους ιδίους και την παροχή του βαρύτατου οπλισμού στον Κεμάλ, αυτοί αγωνίστηκαν χωρίς σε πολύ σκληρές συνθήκες και για μεγάλο διάστημα με απαράμιλλο ηρωισμό. Αρκετοί αξιωματικοί επίσης, όπως οι αντισυνταγματάρχες Νικόλαος Πλαστήρας και Κωνσταντίνος Τσάκαλος, έδειξαν θαυμαστό ηρωισμό και εξαιρετικές ηγετικές ικανότητες. Η πασιονάρα του Αττατούρκ έγραψε... πρώτη φορά είδα τον Αττατουρκ τόσο τρομαγμένο σε σημείο που ήθελε να φύγει εκτός Τουρκίας ...
Σε άρθρο του στην Toronto Star στις 3.11.1922 o Ernest Hemingway, ως πολεμικός ανταποκριτής, εξαίρει την μαχητική ικανότητα των Ελλήνων στρατιωτών λέγοντας ότι θα μπορούσαν να φθάσουν στην Άγκυρα νικητές αν δεν είχαν προδοθεί από τους συμμάχους τους. Όμως η αυτοθυσία και ο ηρωισμός δεν ήταν επίσης ικανές να αντιστρέψουν τα λάθη και την εγκληματική κακοδιαχείριση της πολιτικής ηγεσίας, σε σημείο που ο Hemingay στο εν λόγω άρθρο του να σημειώνει στον τίτλο «Η προδοσία προηγήθηκε της ήττας».
Τον Οκτώβριο του ίδιου χρόνου και οι Γάλλοι συμφώνησαν με τον Κεμάλ να αποσύρουν τα γαλλικά στρατεύματα κατοχής από την Κιλικία και να εφοδιάσουν τους Τούρκους σιωπηρά με πολεμικό υλικό, για το οποίο πληρώθηκαν γενναία. Η Γαλλία άλλωστε ήταν η πρώτη ευρωπαϊκή χώρα που καλλιέργησε οικονομικές σχέσεις με την οθωμανική αυτοκρατορία από το 1535 ήδη. Και όπως, με πολύ περιφάνεια ανέφερε (1922) ο διευθυντής του Γαλλικού Εμπορικού Γραφείου της Κωνσταντινούπολης • Σχολεία δικά μας, κοινωφελή ιδρύματα, νοσοκομεία, γηροκομεία, άσυλα ορφανών και εκθέτων έχουν ιδρυθεί σε κάθε σημείο της Ανατολής. Σε κάθε πόλη του εσωτερικού, σε όλα τα σημαντικά χωριά… υπάρχουν σχολεία και Γάλλοι διδάσκαλοι, άνθρωποι που διδάσκουν στα παιδιά τη δόξα της Γαλλίας, τη γλώσσα μας, την ιστορία”. Είναι λοιπόν αυτονόητο ότι η Γαλλία δεν ήταν διατεθειμένη να απαρνηθεί όλες τις κατακτήσεις της και πολύ περισσότερο τα οικονομικά της πλεονεκτήματα.
Οι Ιταλοί επίσης και οι υπόλοιποι σύμμαχοι, που από την αρχή ήταν αντίθετοι με την παρουσία των Ελλήνων στην περιοχή της Σμύρνης, βιάστηκαν να κάνουν αι αυτοί μυστικές συμφωνίες με τον Κεμάλ τον Μάρτιο του 1921 με αντάλλαγμα μεγάλες οικονομικές παραχωρήσεις και την υπόσχεση να αποσύρουν από την Αττάλεια τα ιταλικά κ.ά. στρατεύματα κατοχής.
Και οι Τούρκοι, αφού τακτοποίησαν τις διπλωματικές τους σχέσεις και με τη Σοβιετική Ένωση, ήταν πλέον έτοιμοι να οργανώσουν μία γενική αντεπίθεση εναντίον των Ελλήνων, τους οποίους όλοι τους είχαν εγκαταλείψει.
Και έτσι οι Εφιάλτες φάνηκαν και οι μύριοι βάρβαροι από ηττημένοι έγιναν νικητές χάριν των των προδοτών δόλιων συμμάχων μας και πέρασαν ...
Στις 8 Σεπτεμβρίου 1922 οι Τούρκοι έμπαιναν στην Σμύρνη, ενώ οι Έλληνες δεν είχαν άλλη διέξοδο, παρά να ...πέσουν στη θάλασσα.
Και μετά την Μικρασιατική καταστροφή και τις γενοκτονίες του εγκληματία Αττατούρκ, ως ... ραγιάδες τον προτείναμε και για Νόμπελ Ειρήνης ...
ΙΔΕΤΕ GOOGLE ME BAΣΗ ΤΟΝ ΤΙΤΛΟ.
Νόμπελ ειρήνης στον σφαγέα Κεμάλ… Η τραγική κίνηση του ...https://www.history-point.gr › nomp...·
'Οταν ο Βενιζέλος πρότεινε τον σφαγέα των Ελλήνων Κεμάλ για το Νόμπελ Ειρήνης...
ΑΑ
Ο συγγραφέας κ. Παπαθανασόπουλος όπως πάντα αποκαλύπτει άγνωστες πτυχές της Ιστορίας. Εύγε.
Σημειώνω ότι η τραγωδία των Ελλήνων όχι μόνο για την Γαλλία ήταν ασήμαντο γεγονός, αλλά και για όλους αυτούς, που μας πρόδωσαν και ένιψαν τας χείρας, αλλά και κάποιοι από δαύτους τις έτριψαν ... Η ΕΛΛΑΔΑ ΔΕΝ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΜΕΓΑΛΩΣΕΙ .. ΗΤΑΝ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ ...
Και έτσι οι δόλιοι σύμμαχοι μας άφησαν τους Τούρκους να κατασφάξουν τον Ελληνισμό της Μ. Ασίας και συνέχισαν και το 1974 όταν θάνατο και καταστροφή στην Ελληνική Κύπρο έσπειραν ...οι τουρκομογγόλοι βάρβαροι εγκληματίες ...( Και οι άσπονδοι σύμμαχοι ούτε καν χείρα ανθρωπιστικής βοήθεια δεν έτειναν.)
Αχ δυστυχισμένε μου λαέ καλέ και αγαπημένε, πάντα ευκολόπιστε και πάντα προδομένε...(Σολωμός)
ΑΣ ΣΗΜΕΙΩΣΟΥΝ ΟΜΩΣ ΟΙ ΔΟΛΙΟΙ ΣΥΜΜΑΧΟΙ ΟΤΙ ΕΝΑ ΦΙΔΙ ΚΡΥΒΕΤΑΙ ΣΤΟ ΧΟΡΤΑΡΙ Latest unqui s in herba ΚΑΙ ΣΥΝΤΟΜΑ ΚΑΙ ΑΥΤΟΥΣ ΘΑ ΔΑΓΚΩΣΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΝΟΙΩΣΟΥΝ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΤΩΝ ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΩΝ ΧΙΛΙΑΔΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΕΘΝΟΜΑΡΤΥΡΩΝ ΜΑΣ ..
Ο ΤΟΥΡΚΟΣ ΚΑΙ Η ΟΥΧΙΑ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΜΠΙΣΤΙΑ ...
Μαρία Ρ. πρόσφυγας από Ελληνική Κύπρο.
Αποκαλυπτικά και το άρθρο του κ. Παπαθανασόπουλου και το πρόσθετο σχόλιο του Α.Α.
Κώστας Κ.
Το θεωρούσα απίστευτο ότι ο Βενιζέλος πρότεινε τον γενοκτόνο Αττατούρκ για Νόμπελ Ειρήνης, μέχρι, που διάβασα την επιστολή στο google.... Kαι έτσι άφεση αμαρτιών πήρε ο εγκληματίας ...
Ας μην κατηγορούμε λοιπόν τους ξένους, διότι ότι πάθουμε μας αξίζει ...
Ντίνα Μ. Μικρασιάτισσα.
Δημοσίευση σχολίου