Γράφει η Νάντια Β. Γώγουλου*
Θεατές σχεδόν στο ίδιο έργο όταν κάθε χρόνο, δημοσιογράφοι ξεχύνονται σε πολυσύχναστους κεντρικούς εμπορικούς δρόμους και ρωτούν, ιδίως κατά τις παραμονές και ανήμερα των εθνικών επετείων, νεαρές και νεαρούς “τι γιορτάζουμε σήμερα;”, “σαν σήμερα τι έγινε;”, με κωμικοτραγικά ευφυολογήματα και ουτοπικές απαντήσεις να εκτοξεύονται ποταμηδόν.
Δυστυχώς, αντί να προβληματιστούμε συνολικά και έντονα, οι απαντήσεις – “κοσμήματα” γεμίζουν ικανοποιητικά το χρόνο σατυρικών εκπομπών, και η τάση μάλλον είναι να προκαλέσουν κοινωνικό γέλωτα και ένα ευχάριστο αποπροσανατολιστικό διάλειμμα από τον εξελισσόμενο οικονομικό μαρασμό, τα φλέγοντα ζητήματα εθνικής ασφάλειας και την βαθιά αξιακή και κοινωνική αποτελμάτωση.
Ένα έθνος που δεν γνωρίζει την ιστορία του είναι καταδικασμένο να την ξαναζήσει, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Επίσης, η γνώση του μέλλοντος ταυτίζεται σχεδόν πάντα με την γνώση του παρελθόντος, επομένως χωρίς γνώση ιστορικών γεγονότων και συμπεριφορών, πώς μπορούμε να ατενίσουμε το μέλλον και να αντιληφθούμε γεγονότα και καταστάσεις, συμμαχίες και εχθροπραξίες, αποφεύγοντας τα ίδια λάθη;
Οι ευθύνες ίσως και η λύση πρέπει να αναζητηθεί απευθείας στο εκπαιδευτικό σύστημα.
Αλήθεια , σε πόσους από εμάς καλλιεργήθηκε, άραγε, η πεποίθηση παιδιόθεν ότι η Ιστορία είναι ένα από τα πιο σημαντικά μαθήματα; Πόσοι από εμάς δε μπήκαν στη διαδικασία μίας στείρας αποστήθισης της επιλεγμένης ιστορικής ύλης , ώστε να λάβει τέλος μία διεκπεραιωτική ανάγκη για ένα βαθμό προβιβασμού ή ένα απολυτήριο;
Πότε παρουσιάσθηκε σε σχολικά εγχειρίδια μία δομημένη ιστορική πορεία γεγονότων και καταστάσεων με αρχή, μέση, τέλος, η οποία να ξεκινά από την Α’ Δημοτικού με στοχευμένο ιστορικό υλικό, – απλούστερο για τις μικρές ηλικίες- το οποίο κάθε χρόνο να διαβαθμίζεται και να αποτελεί μία ιστορική χρονολογική συνέχεια;
Αντιθέτως, είμαστε ίσως από τις μοναδικές χώρες στο κόσμο που το εκπαιδευτικό σύστημα είναι έρμαιο της εκάστοτε κυβερνητικής επιλογής, αλλάζει απροειδοποίητα κατά το δοκούν, = πειραματίζεται σχεδόν ανά τακτά χρονικά διαστήματα προκαλώντας ανήκεστη “μαθησιακή γάγγραινα” στη μαθητική κοινότητα, η οποία καταλήγει να γνωρίζει ολοκληρώματα στα μαθηματικά, (χωρίς εδώ να παραγνωρίζεται η επιστημονική αξία τους), την ίδια στιγμή όμως πιστεύει ότι την 28η Οκτωβρίου γιορτάζουμε την Ελληνική Επανάσταση του 1821.
Προφανώς, ενώ αρεσκόμαστε και είναι αλήθεια, να εξυμνούμε την αρχαία ελληνική γραμματεία και φιλοσοφία, που έλαβε σάρκα και οστά στη χώρα μας, που αποτέλεσε λίκνο του παγκόσμιου πολιτισμού, κανείς δεν μπήκε στο κόπο, να αναγνώσει την Πολιτεία του Πλάτωνος όπου μεστά, λιτά και απλά περιγράφει τη δομή της τέλειας Πολιτείας;
Κανείς δεν παρατήρησε ότι το μυστικό μίας πετυχημένης πολιτείας, είναι η σωστή εκπαίδευση, που απαρτίζεται ναι μεν από ανάγνωση, γραφή, γυμναστική, μουσική αλλά που σε αυτή πρέπει να έχει προεξάρχουσα θέση και η ιστορική γνώση;
Τα υφιστάμενα ιστορικά εγχειρίδια με περισσή τέχνη προάγουν ένα άνευ προηγουμένου αίσθημα ηττοπάθειας των Ελλήνων, προκλητικής διαστρέβλωσης των γεγονότων, αποσιώπησης των προγονικών κατορθωμάτων με αποτέλεσμα ακόμα και ο « αριστούχος» του συστήματος να αγνοεί το Λεωνίδα, τον Παπαφλέσσα, το Διάκο και να γαλουχείτε με φιλελέ προσχηματικές ψευτοδημοκρατικές κορώνες, στυγνές μαθηματικές εξισώσεις και φυσικές θεωρίες που πολλές φορές ίσως δεν ανταποκρίνονται και στην πραγματικότητα..
Άραγε “ο περιβόητος συνωστισμός” όπως περιεγράφη σε σχολικό εγχειρίδιο σε πόσους από εμάς δεν προκάλεσε ρίγη “ιεροσυλίας”;
«Όλοι μας αγαπάνε , πρέπει με όλους να γίνουμε μία αγκαλιά ,κανένας δεν μας πολέμησε, κανείς δεν μας έκαψε ..», στον ανίερο βωμό της ανάγκης να ομογενοποιηθούμε σε μία παγκοσμιοποιημένη ηλεκτρονική κοινωνία όπου το όμαιμον, το ομόθρησκον, το ομόγλωσσον και το ομόηθες που ένωνε εσαεί τους Έλληνες κατά Δημάρατον θα εκλείψει ανεπιστρεπτί για να μας εξανδραποδίσει..
Το πρόσχημα εξευρωπαϊσμού της εκπαίδευσης κανένα έρεισμα δεν έχει, αφού αν κάποιος έμπαινε στον κόπο να διαβάσει ξένα σχολικά εγχειρίδια, η ιστοριογραφία είναι κατά μείζονα λόγο εθνική σοβαρή υπόθεση.
Ακρογωνιαίος λίθος στο ιδανικό πολιτειακό σύστημα του Πλάτωνα ήταν, όχι τυχαία, η παροχή ποιοτικής εκπαίδευσης και ουσιαστικής παιδείας αφού η καρδιά των ενεργειών, των δράσεων μας, των απόψεων μας, της δύναμής μας, προσδιορίζεται από τις γνώσεις μας και τον βαθμό της παιδαγωγικής μας ενέργειας..
Οι φωνές των διανοουμένων μας, των φιλοσόφων μας, του αξιόλογου πνευματικού κόσμου της Ελλάδος «σιωπούν» κατά τις ρητές διαταγές του συστήματος, αφού η παιδεία πρέπει να παρασχεθεί όπως προστάζουν « άγνωστα κέντρα εξουσίας»..
Αρκεί να παρατηρήσουμε τις ιστορικές αναφορές με έντονη σημειολογία -που λίγοι κατανοούν- του Προέδρου της γείτονος χώρος, οι οποίες τις περισσότερες φορές μένουν αναπάντητες και οι οποίες τον συνεπικουρούν στην εγκαθίδρυση τόσο του “ρητορικού του ιμπεριλιασμού” αλλά και της επικράτησής του στα “επικοινωνιακά fora”.
Δυστυχώς, ας μην αυταπατώμεθα, η εκπαιδευτική επανάσταση δεν θα έρθει, πρωτίστως γιατί πλέον μπορεί και να μην την αξίζουμε και μην κατανοούμε και την αξία της..
Χρέος μας, η αυτόβουλη αναζήτηση και μελέτη της πραγματικής Ελληνικής Ιστορίας σε αξιόλογα ιστορικά εγχειρίδια και εκμάθησης του ελληνικού πνεύματος και ιδεώδους, όχι μέσα από την προγονοπληξία αλλά την ορθή μελέτη της αρχαίας ελληνικής γραμματείας που περικλείει μέσα της όλο τον πλούτο κάθε θεωρητικής και φυσικής επιστήμης.. -από την Ομήρου Ιλιάδα έως το «Όργανον» του Αριστοτέλη-..
Σημεία των καιρών ..ή μήπως εν τη αφελεία μας ,η εν αγνοία μας συμπράττουμε αυτό το «κακούργημα» και « άλλοις υπηρετούντες αναλισκόμεθα» διευκολύνοντας τον εχθρό;
[Το παρόν άρθρο δεν έχει κανένα κομματικό – πολιτικό προσανατολισμό απλά προσπαθεί να στηλιτεύσει κατά τις απόψεις της γράφουσας διαχρονικά εκπαιδευτικά προβλήματα όλων των Κυβερνήσεων ανεξαρτήτως κομματικής ταυτότητας, που πρέπει να προβληματίσουν].
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου