Καταιγιστικές εξελίξεις αναμένονται τους επόμενους μήνες σε μια εξαιρετικά κρίσιμη περιοχή της Ευρώπης, καθώς τη στιγμή που στον πόλεμο στην Ουκρανία οι ουκρανικές στρατιωτικές δυνάμεις υποχωρούν διαρκώς, η Δύση επεξεργάζεται ένα άνοιγμα του πολέμου με εμπλοκή της Γεωργίας και της Μολδαβίας. Το τοπίο θα αποκαλυφθεί τον ερχόμενο Οκτώβριο του 2024, όταν και είναι προγραμματισμένες εκλογικές αναμετρήσεις και στις δύο αυτές χώρες, χωρίς πάντως να αποκλείονται εξελίξεις και νωρίτερα, στα πρότυπα των όσων συνέβησαν στην πλατεία Maidan το 2014.
Οι εξελίξεις στη Γεωργία δημιουργούν φόβους μίας νέας “έγχρωμης επανάστασης”, καθώς έκρυθμη είναι η κατάσταση στη Τιφλίδα, όπου το κοινοβούλιο ενέκρινε στην τρίτη και τελική ψηφοφορία επί του συνόλου, το νομοσχέδιο περί “ξένων πρακτόρων” που έχει προκαλέσει πολιτική κρίση στη χώρα του Νοτίου Καυκάσου. Η έγκριση προκάλεσε χειροδικίες ανάμεσα σε κυβερνητικά στελέχη και βουλευτές της αντιπολίτευσης.
Στο νομοσχέδιο άσκησε βέτο η φιλοδυτική πρόεδρος της Γεωργίας Σαλομέ Ζουραμπισβίλι (γεγονός που χαιρέτισε ήδη ο Σαρλ Μισέλ) αλλά το Kοινοβούλιο μπορεί να το παρακάμψει διεξάγοντας μια επιπρόσθετη ψηφοφορία. Το νομοσχέδιο για τους “ξένους πράκτορες” έχει προκαλέσει πολιτική κρίση εν μέσω ανησυχιών, ότι έχει ως πρότυπο τους νόμους που χρησιμοποιεί ο Βλαντίμιρ Πούτιν για την καταστολή των μέσων ενημέρωσης στη Ρωσία και ότι θα δυσχεράνει την ένταξη της Γεωργίας στην ΕΕ.
Ενόψει της ψήφισης του νομοσχεδίου πραγματοποιήθηκαν αντικυβερνητικές διαδηλώσεις από τις 9 Απριλίου στη Τιφλίδα. Την ημέρα της ψηφοφορίας συγκεντρώθηκαν περίπου 2.000 διαδηλωτές μπροστά από το κοινοβούλιο φωνάζοντας: «Όχι στον ρωσικό νόμο!», ενώ στο σημείο είχε αναπτυχθεί μεγάλη αστυνομική δύναμη. Στη συνάντηση συμμετείχαν οι επισκεπτόμενοι υπουργοί Εξωτερικών της Λετονίας, της Εσθονίας, της Λιθουανίας και της Ισλανδίας.
Φόβοι για πραξικόπημα
Οι υπουργοί συμμετείχαν στην πορεία διαμαρτυρίας μετά τη συνάντηση με την Πρόεδρο της Γεωργίας Σαλομέ Ζουραμπισβίλι, η οποία επίσης αντιτίθεται στον νόμο και έχει υποσχεθεί να ασκήσει veto. Οι τέσσερις Ευρωπαίοι υπουργοί διαδήλωσαν στους δρόμους της Τιφλίδας από κοινού με φοιτητές και ανέβηκαν στο βήμα που έχει στηθεί έξω από το κτήριο του Γεωργιανού Κοινοβουλίου.
Οι μυστικές υπηρεσίες της Γεωργίας ερμηνεύοντας τις κινητοποιήσεις, βλέπουν ξένο δάκτυλο και προσπάθεια αποσταθεροποίησης της χώρας, εκτιμώντας ότι αυτές χρηματοδοτούνται από το εξωτερικό από συγκεκριμένα πολιτικά κοινοβουλευτικά και εξωκοινοβουλευτικά κόμματα και από μη κυβερνητικές οργανώσεις. «Είμαστε ένα κυρίαρχο κράτος που θα απαντήσει σε οποιαδήποτε απόπειρα βίας», διαμηνύει ο πρωθυπουργός της Γεωργίας, Ηρακλί Κομπαχίτζε, που δείχνει ότι αντιλαμβάνεται το τι διακυβεύεται. Σημειώνεται πάντως πως και το 2023 το “Γεωργιανό Όνειρο” επιχείρησε να περάσει ακριβώς τον ίδιο νόμο, αλλά αναδιπλώθηκε και υποχώρησε υπό την πίεση της αντιπολίτευσης και της Δύσης.
Αλλαγή στάσης από τη Τιφλίδα προς τη Δύση
Η Τιφλίδα όμως στον παρόντα χρόνο, έχει αλλάξει συμπεριφορά και αγνοεί τις δυτικές αντιδράσεις. Οι απειλές της Ευρώπης να παγώσει την υποψηφιότητα της ένταξης της Γεωργία στην ΕΕ δεν λαμβάνονται υπόψη, ενώ ο βοηθός υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Τζέιμς Ο’μπράιαν, παρά τις εκκλήσεις του να συναντηθεί με τον ιδρυτή του Γεωργιανού Ονείρου Μπιτζίνα Ιβανισβίλι, δεν τα κατάφερε.
Το κυβερνών κόμμα Γεωργιανό Όνειρο διαπιστώνει ότι παρά τον γενικά φιλοδυτικό προσανατολισμό του, δεν είναι πλέον εταίρος της Δύσης, αλλά αντίπαλος. Το λάθος της Τιφλίδας είναι ότι πρόκρινε το εθνικό συμφέρον και αρνήθηκε να… πυροβολήσει τα πόδια της. Δεν επέβαλε κυρώσεις στη Ρωσία που επί της ουσίας θα έβλαπταν μόνο την ίδια τη Γεωργία και δεν επέτρεψε τη διέλευση στρατιωτικών φορτίων για την Ουκρανία μέσω του εδάφους της. Αυτό ερμηνεύεται από την πλευρά της Δύσης κατά την πάγια τακτική της ως προδοσία, ως τη δημιουργία μιας ρωγμής στο αντιρωσικό μέτωπο. Το αποτέλεσμα είναι τα μέλη του ΝΑΤΟ να μην είναι ικανοποιημένα με την ουδέτερη κυβέρνηση της Τιφλίδας.
Ως εκ τούτου, η Δύση θέλει να αντικαταστήσει το «Γεωργιανό Όνειρο», με τους εθνικιστές, οι οποίοι όχι μόνο είναι πιστοί στη Δύση, αλλά είναι και έτοιμοι να πολεμήσουν για τα δυτικά συμφέροντα. Αυτό την παρούσα στιγμή είναι ιδιαίτερα σημαντικό, γιατί αν πριν από δύο χρόνια το άνοιγμα ενός δεύτερου μετώπου κατά του ρωσικού στρατού στην Γεωργία, ήταν επιθυμητό για την μείωση της πίεσης προς την Ουκρανία, τώρα που ο ουκρανικός στρατός υποχωρεί και ελλοχεύει ο κίνδυνος της πλήρους κατάρρευσης της άμυνας, ένα δεύτερο μέτωπο θα μπορούσε να ανακόψει την προώθηση των ρωσικών δυνάμεων στο ουκρανικό έδαφος.
Το μέτωπο της Μολδαβίας
Αν στη Γεωργία επιδίωξη της Δύσης είναι η αλλαγή κυβέρνησης, στη Μολδαβία δεν χρειάζεται να φέρει στην εξουσία τους δικούς της ανθρώπους. Ήδη βρίσκονται στην εξουσία, με την πρόεδρο Μάια Σάντου να επιβεβαιώνει καθημερινά στο μέγιστο δυνατό βαθμό την αντιρωσική συμπεριφορά της. Επισημαίνεται όμως ότι η φιλοδυτική στάσης της Μολδαβίας θα «σφραγιστεί», εάν οι δυνάμεις αυτές επικρατήσουν στις προεδρικές εκλογές που είναι προγραμματισμένες να γίνουν σε λίγους μήνες. Συγκεκριμένα τον Οκτώβριο του 2024, μόλις 6 ημέρες πριν από τις εκλογές στη Γεωργία.
Έως τότε, εκτιμάται πως η Μολδαβία δεν θα εμπλακεί σε στρατιωτικές περιπέτειες. Το κόμμα της Σάντου θέλει ηρεμία και ησυχία προκειμένου να μπορέσει να επανεκλεγεί για μια δεύτερη θητεία. Εάν επανεκλεγεί, θα αξιοποιήσει όλη τη βοήθεια από τη Δύση που έχει εξελιχθεί στην κύρια μηχανή της προεκλογικής εκστρατείας της ενόψει των εκλογών.
Όσον αφορά την Υπερδνειστερία, αν και το χαρτί αυτό δεν έχει φύγει ακόμα από το τραπέζι, φαίνεται πως η κυβέρνηση της Μολδαβίας φοβάται να λάβει ριζοσπαστικά μέτρα κατά των αρχών της, έχοντας στο πίσω μέρος του μυαλού το τι συνέβη στο παρελθόν. Τον Ιούνιο του 1992, οι Μολδαβοί εθνικιστές χρειάστηκαν μόνο ένα χτύπημα στις θέσεις τους από τη 14η Στρατιά του στρατηγού Αλεξάντρ Λέμπεντ για να μην επιστρέψουν ποτέ σε στρατιωτικές μεθόδους. Ο στρατηγός Λέμπεντ, έπαιξε βασικό ρόλο στον τερματισμό της στρατιωτικής φάσης της σύγκρουσης στη Μολδαβία μεταξύ αυτονομιστών της Υπερδνειστερίας και της κυβέρνησης της Μολδαβίας, όταν οι δυνάμεις του επενέβησαν και κατέλαβαν την περιοχή.
Λαμβάνοντας υπόψη τη γεωγραφία, μία ανάφλεξη στην Υπερδνειστερία παραμένει στο προσκήνιο, ιδιαίτερα στην περίπτωση που οι ρωσικές δυνάμεις κινηθούν προς την περιοχή της Οδησσού. Μέχρι τότε, οι Ουκρανοί και τα μέλη του ΝΑΤΟ χρειάζονται τη Μολδαβία για κάτι άλλο. Για να αποτελέσει τη βάση των μαχητικών F-16, τα οποία θα πρέπει να μεταφερθούν στις ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις έως τα τέλη του 2024. Η διατήρηση των αεροπλάνων στο ουκρανικό έδαφος συνεπάγεται… την γρήγορη καταστροφή τους. Η χρήση αεροδρομίων στην Πολωνία ή τη Ρουμανία ενδεχομένως να αποτελέσει αφορμή για έναν πόλεμο μεταξύ Ρωσίας και ΝΑΤΟ, καθώς τέτοια αεροδρόμια θα γίνουν νόμιμος στόχος για τους ρωσικούς πυραύλους. Η Μολδαβία, μη μέλος του ΝΑΤΟ, αποτελεί μία λύση. Αυτή η επιλογή θα καθορίσει και τη μοίρα της Μολδαβίας, αλλά γιατί κάποιος να τη λυπηθεί περισσότερο από την Ουκρανία…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου