Ταξιδεύουμε με λεωφορείο, Αθήνα -Αγρίνιο. Ο διπλανός μου, βλέποντάς με παπά, αρχίζει να μου απαγγέλλει τον «Ύμνο της Αγάπης» (Κορινθ. Α, ιγ, 1-7).
- Θα είστε δάσκαλος», του λέω.
- Γιατί το λέτε αυτό;
- Γιατί στα χωριά οι δάσκαλοι κάνουν και τους ψάλτες. Και κάποιοι απομνημονεύουν και αποστολικά αναγνώσματα.
– Είμαι συνταξιούχος εισαγγελέας.
– Πολύ ευχάριστο. Έχω κάποιες απορίες, σχετικά με την ιδιότητά σας. Κι αν θέλετε τις συζητάμε.
- Ευχαρίστως. Να τις ακούσω!
- Ο προφήτης Ησαΐας λέει χαρακτηριστικά: «Πάσα η δικαιοσύνη υμών ως ράκος αποκαθημένης», δηλαδή, κουρελόπανο! Εσείς τι λέτε σχετικά;
- Ηταν άλλη η δικαιοσύνη του καιρού εκείνου, κι άλλη η σημερινή.
- Ηταν άλλη η δικαιοσύνη του καιρού εκείνου, κι άλλη η σημερινή.
Φοβούμαι πως μπορεί να είναι ίδια και απαράλλακτη.
- Μπορείτε να δικαιολογήσετε, τη γνώμη σας;
- Ευχαρίστως. Μιλούμε, για παράδειγμα, για τους υπουργούς και τους λειτουργούς της Δικαιοσύνης. Ενώ στην πραγματικότητα δεν πρόκειται, παρά για τους υπουργούς και λειτουργούς της Νομιμότητας.
Η οποία Νομιμότητα μπορεί, συχνά, να έχει μικρή ή και μηδαμινή σχέση με την αληθινή Δικαιοσύνη. Αν δεν βρίσκεται σε κατάφωρη αντίθεση και δεν έρχεται σε μετωπική σύγκρουση με αυτήν. Μην ξεχνάμε άλλωστε πως τα μεγαλύτερα εγκλήματα σε βάρος των ανθρώπων αι συλλήβδην της ανθρωπότητας έχουν γίνει εν ονόματι των νόμων: Μεγάλες προσωπικότητες του πνεύματος και της επιστήμης, ήρωες και άγιοι και στην αρχαιότητα και στα νεότερα χρόνια καταδικάστηκαν σε θάνατο απ’ τις ανίερες εξετάσεις της εποχής τους! Πόλεμοι και οι καταστροφές χωρών και ολοκαυτώματα λαών πραγματοποιήθηκαν με βάση νόμους!
Σχετικά, ιδιαίτερα, με τους λειτουργούς της Δικαιοσύνης, η πραγματικότητα μας λέει ότι είναι εγκλωβισμένοι-για να μιλήσουμε χονδρικά- μέσα σε ένα «τρίγωνο αδικίας».
Η μία κορυφή του τριγώνου αυτού συνίσταται στο γεγονός ότι την ηγεσία των λειτουργών της ορίζεται απ’ την εκάστοτε κυβέρνηση. Και, αν λάβουμε υπόψη το πόσο σέβονται τη δικαιοσύνη οι κυβερνώντες, αντιλαμβανόμαστε και τα κριτήρια, με τα οποία γίνονται, σε μεγάλο βαθμό, και οι εκάστοτε επιλογές. Και ιδιαίτερα στις μέρες μας, που υπαγορεύονται από κέντρα και παράκεντρα ντόπια και ξένα καταφανέστατα εχθρικά απέναντι στην πατρίδα μας και το λαό μας!
Την άλλη κορυφή του «τριγώνου της αδικίας» χαρακτηρίζουν οι «χρυσές χειροπέδες». Που συνίστανται στην προνομιακή μισθοδοσία των δικαστικών λειτουργών. Γεγονός, που από καιρού εις καιρόν παίρνει σκανδαλώδεις διαστάσεις. Όταν εισπράττουν τερατώδεις αυξήσεις και υπέρογκα καθυστερούμενα…
Η προνομιακή μισθοδοσία των δικαστικών λειτουργών αιτιολογείται με την πρόφαση ότι πρέπει, τάχα, να μισθοδοτούνται προνομιακά, για να αποφασίζουν δικαιοκριτικά. Πράγμα, που αφήνει, κατά κάποιο τρόπο, να υπονοηθεί ότι η συντριπτική πλειονότητα των υπαλλήλων, που δεν μισθοδοτείται προνομιακά, δικαιολογούνται να λειτουργούν και πλημμεληματικά…
Αλλά η πραγματικότητα φαίνεται να είναι διαφορετική. Αφού η προνομιακή μισθοδοσία λειτουργεί ως αντικίνητρο για την απονομή ακριβοδίκαιης δικαιοσύνης. Ιδιαίτερα, όταν οι άνθρωποι των λαϊκών τάξεων βρίσκονται σε αντιδικία με το πολιτικοοικονομικό κατεστημένο. Όπου οι «χρυσές χειροπέδες» φαίνονται, σύμφωνα με πάμπολλα παραδείγματα, να υπαγορεύουν αποφάσεις που αλληθωρίζουν προς τα συμφέροντα των γαλαζοαίματων του κοινωνικού Libro d’ oro…
Και ασφαλώς πίσω κι απ’ τις «χρυσές χειροπέδες» βρίσκεται η πολιτικάντικη ιδιοτέλεια και αγυρτεία. Η οποία έχει συνδέσει σκανδαλωδώς την προνομιακή μισθοδοσία των δικαστικών λειτουργών με εκείνη των βουλευτών. Που σημαίνει ότι κάθε φορά, που παίρνουν αυξήσεις και καθυστερούμενα οι δικαστικοί λειτουργοί, παίρνουν ανάλογα και οι βουλευτές…
Και βέβαια την κορυφή του «τριγώνου της αδικίας» αποτελεί το ερεβώδες χάος της άδικης νομιμότητας, με βάση την οποία καλούνται να αποφασίζουν κάθε φορά οι δικαστικοί λειτουργοί. Που τους εξαναγκάζει, συχνά, να παίρνουν, όπως φαίνεται, υπό το κράτος συνειδησιακών συγκρούσεων, άδικες αποφάσεις.
Ασφαλώς, πίσω απ’ την άδικη νομιμότητα βρίσκονται οι άδικοι νομοθέτες. Που, ενώ έχουν εγκλωβίσει το λαό και τους δικαστικούς λειτουργούς μέσα σε τρίγωνα, τα τετράγωνα και πολύγωνα γκέτο αδικίας, οι ίδιοι κουκουλώνουν τη δική τους αγυρτεία και παραλυσία με την κουκούλα της ασυλίας. Που μάλιστα έχουν κατοχυρώσει και συνταγματικά (άρθρο 86). Που, βέβαια, οι ίδιοι, σαν τους φαρισαίους του Ευαγγελίου, συνέταξαν. Έτσι, ώστε να περιφρουρούν το δικό τους άδικο και να κλείνουν την πόρτα της δικαιοσύνης για το λαό. Για να προσθέτουν πλιάτσικο στο πλιάτσικο. Και, εντεύθεν, πλούτο στον πλούτο. Το δικό τους και του συναφιού τους. Και φτώχεια στη φτώχεια του λαού…
Κι ύστερα «κόπτονται», τάχα, για κράτος δικαίου. Και φλυαρούν ανόητα και ανούσια περί δικαιοσύνης. Και, με περισσή υποκρισία, μέμφονται τον έναν ή τον άλλο δικαστικό ή εισαγγελικό λειτουργό για να παραπλανούν και αποπροσανατολίζουν το λαό. Έτσι ώστε να παγιδεύεται και να μην μπορεί να συνειδητοποιήσει ότι η ρίζα και η πηγή του κακού είναι- κατά κύριο λόγο- αυτοί οι ίδιοι…
Πράγμα που, αν είχε ο λαός τη δύναμη, θα τους έστελνε «εδώ και τώρα» στον αγύριστο, με γιουχαΐσματα και «βρεγμένη σανίδα»…
Ύστερα απ’ τον μακροσκελή αυτόν μονόλογό μου, ο κ. εισαγγελέας με περισσή περίσκεψη αναγκάστηκε να παραδεχτεί πως μάλλον είχα δίκιο.
Και θυμήθηκα το περιστατικό αυτό ύστερα απ’ την πληροφορία πως ο μητροπολίτης Μόρφου π. Νεόφυτος εκλήθη σε απολογία απ’ τον εισαγγελέα για την μη σύννομη συμπεριφορά του.
Βέβαια η ελαχιστότητά μου δεν γνωρίζω τους νόμους και τους προφήτες της Κυπριακής Δημοκρατίας. Και ασφαλώς ο πολυτάλαντος Μητροπολίτης ως νομικός θα βρεί την κατάλληληαπάντηση, προκειμένου ν’ αντιμετωπίσει το συγκεκριμένο στην περίπτωση αυτή κατηγορητήριο.
Που μάλλον θα παραπέμπει στο «πειθαρχείν Θεώ μάλλον ή ανθρώποις» που, σε ανάλογη περίπτωση, ο ψαράς Πέτρος απηύθυνε προς το Ιουδαϊκό Συνέδριο…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου