— Η υπόθεση θα μπορούσε να έχει επιπτώσεις για τους ισραηλινούς εποικισμούς
18 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2021 18:39
Το σημείο ελέγχου στο Ledra Palace απεικονίζεται στο τουρκοκυπριακό βόρειο τμήμα της διαιρεμένης πόλης της Λευκωσίας, Κύπρος, 5 Αυγούστου 2019 (φωτογραφία: REUTERS / MURAD SEZER)
Η Εισαγγελέας του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου, Φάτου Μπενσούδα, δήλωσε ότι θα λάβει απόφαση σχετικά με την τουρκική κατοχή στη Κύπρο πριν λήξει η θητεία της στις 16 Ιουνίου.
Έκανε τα σχόλια την Τετάρτη ενώ μιλούσε σε μια τηλεσυνεδρίαση που διοργανώθηκε από το Ινστιτούτο Διεθνών και Ευρωπαϊκών Υποθέσεων.
Εν μέσω της συζήτησης στο ΔΠΔ για το κατά πόσον οι ισραηλινοί εποικισμοί πρέπει να θεωρηθούν εγκλήματα πολέμου υπάρχει και το ζήτημα της τουρκικής κατοχής της Βόρειας Κύπρου, η οποία σχεδόν αγνοήθηκε πλήρως.
Μέχρι τώρα, το χρονοδιάγραμμα σχετικά με μια απόφαση του ΔΠΔ για τη Βόρεια Κύπρο έχει μπερδευτεί. Το ζήτημα είναι μια σπάνια περίπτωση της υποτιθέμενης αναγκαστικής μεταφοράς πληθυσμού ως έγκλημα πολέμου (σε αντίθεση με τα «κλασικά» εγκλήματα πολέμου όπως η γενοκτονία) και η απόφαση του ΔΠΔ μπορεί να έχει εκτεταμένες επιπτώσεις στον τρόπο με τον οποίο θα μπορούσε να αντιμετωπιστούν οι ισραηλινοί εποικισμοί.
Οι Παλαιστίνιοι ζήτησαν την παρέμβαση του ΔΠΔ τον Ιανουάριο του 2015, η Μπενσούντα κήρυξε τους ισραηλινούς εποικισμούς ως εγκλήματα πολέμου τον Δεκέμβριο του 2019, και το Προδικαστικό Σώμα του ΔΠΔ έδωσε το πράσινο φως για μια πλήρη έρευνα για εγκλήματα πολέμου στις 5 Φεβρουαρίου.
Αντιθέτως, η πρώτη καταγγελία από έναν Κύπριο αξιωματούχο (σ.μτφ. από τον Κύπριο βουλευτή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Κώστα Μαυρίδη), εκπροσωπούμενο από την ισραηλινή ΜΚΟ Shurat Hadin, εναντίον των εποικισμών της Τουρκίας στη Βόρεια Κύπρο υποβλήθηκε τον Ιούλιο του 2014 – μισό χρόνο νωρίτερα από τiς κατηγορίες εναντίον του Ισραήλ.
Δεν είναι σαφές γιατί η Μπενσούδα προχώρησε πιο γρήγορα για τη περίπτωση των Ισραηλινών-Παλαιστινίων από αυτή στη Βόρεια Κύπρο, αλλά μέχρι τη δήλωσή της την Τετάρτη, δεν ήταν σαφές εάν θα ασχολούταν καθόλου με αυτή τη περίπτωση.
Στην πραγματικότητα, υπήρξαν ενδείξεις ότι η Μπενσούδα θα αποφάσιζε για τη Βόρεια Κύπρο έως το τέλος του 2020, αλλά αυτό δεν υλοποιήθηκε ποτέ.
Δεν είναι επίσης σαφές εάν ήλπιζε πρώτα να εκδοθεί μια απόφαση για την ισραηλινο-παλαιστινιακή περίπτωση που θα χρησιμοποιούσε ως νομική υποστήριξη για την απόφαση για τη Βόρεια Κύπρο.
«Για μια περίοδο επτά ετών, η Μπενσούδα αγνόησε θρασύτατα το υπόμνημα μας σχετικά με την κατοχή της Τουρκίας στη Βόρεια Κύπρο παρά τις επανειλημμένες απαιτήσεις και προειδοποιήσεις μας», δήλωσε η διευθύντρια της Shurat Hadin, Nitsana Darshan-Leitner. «Τελικά, όταν την καταγγείλαμε στην ΔΟΕ [Επιτροπή Ανεξάρτητης Εποπτείας του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου], η τελευταία ανάγκασε την εισαγγελέα να επιδιώξει ξαφνικά την κατάσταση στη Βόρεια Κύπρο.
«Ήταν η πρόθεσή μας να δέσουμε τα χέρια του δικαστηρίου δημιουργώντας μια προαπαιτούμενη δυναμική που περιλαμβάνει άλλες εδαφικές διαφορές σε όλο τον κόσμο, όπως είναι η τουρκική κατοχή. Θέλαμε να διασφαλίσουμε ότι το ΔΠΔ δεν θα ήταν σε θέση να χειρίζεται τις παλαιστινιακές καταγγελίες κατά του Ισραήλ χωρίς πρώτα να καθορίσει πώς η Τουρκία καταλαμβάνει τη Βόρεια Κύπρο. Ας βλέπαμε πως το ΔΠΔ θα κυνηγούσε πραγματικά τον Ερντογάν».
Η Shurat Hadin έστειλε επιστολή στις 18 Ιανουαρίου στο ΔΠΕ του ΔΠΔ, διαμαρτυρώντας για έλλειψη κίνησης για την κατάσταση στη Βόρεια Κύπρο, καθώς και για άλλα άσχετα ζητήματα σχετικά με την Παλαιστινιακή Αρχή.
Η Μπενσούδα έχει κάποιους λόγους για τους οποίους μπορεί να εξηγήσει γιατί η Κυπριακή υπόθεση μπορεί και κινείται πιο αργά.
Πρώτα, η ίδια η κυβέρνηση της Κύπρου δεν αναφέρθηκε ούτε ενδιαφέρθηκε ποτέ επίσημα για την υπόθεση. Αντίθετα, η Shurat Hadin υπέβαλε καταγγελία εκ μέρους ενός συγκεκριμένου ατόμου μέλους του κοινοβουλίου της ΕΕ από την Κύπρο, του Κώστα Μαυρίδη.
Από τεχνική άποψη, αυτό σημαίνει ότι εάν η Μπενσούδα προχωρούσε, θα βασιζόταν στη σπάνια χρησιμοποιούμενη δύναμή της να ξεκινήσει αυτόβουλα μια υπόθεση. Ένας εισαγγελέας του ΔΠΔ δεν το κάνει εύκολα, και όταν το κάνει, χρειάζεται άδεια από το Σώμα των δικαστών του ΔΠΔ.
Υπάρχουν όμως αντίθετα επιχειρήματα.
Σε αντίθεση με την ισραηλινή υπόθεση, όπου η κύρια χώρα που διερευνάται (το Ισραήλ) δεν είναι καν μέλος του Καταστατικού της Ρώμης και είναι αντίθετη στην παρουσίαση της υπόθεσης, η Κύπρος είναι ένα τιμημένο συμμετέχον μέλος του Καταστατικού της Ρώμης.
Γιατί η Κύπρος δεν παραπέμπει την υπόθεση στο ΔΠΔ; Μάλλον λόγω του φόβου που έχει για την Τουρκία.
Ολόκληρος ο κόσμος θεωρεί την τουρκική κατοχή της Βόρειας Κύπρου ως παράνομη, μετά την εισβολή της το 1974 σε απάντηση σε ένα βραχύβιο πραξικόπημα από Ελληνοκύπριους.
Η καταγγελία της Shurat Hadin για τη Κύπρο ισχυρίζεται ότι «η τουρκική κατοχή είναι μια από τις πιο βίαιες επιχειρήσεις εποικισμού στη σύγχρονη εποχή».
Περαιτέρω, από συνολικά περίπου 50.000 Τούρκους πολίτες που ζούσαν στην περιοχή το 1996, η καταγγελία αναφέρει ότι οι επιθετικές πολιτικές της Τουρκίας, συμπεριλαμβανομένης της αναγκαστικής «εκτόπισης» Κυπρίων από τα σπίτια τους, έχουν φτάσει στο σημείο «δολοφονιών ή εξαφανίσεων χιλιάδων Ελληνοκύπριων».
Η ουσία της καταγγελίας είναι ότι επίσημες και συντονισμένες πολιτικές της τουρκικής κυβέρνησης έχουν εγκαταστήσει περισσότερους από 100.000 Τούρκους στην περιοχή, οι οποίοι σήμερα αποτελούν περίπου το μισό του πληθυσμού.
Η καταγγελία περιγράφει τη συστηματική πολιτική της τουρκικής κυβέρνησης να ενισχύσει τον έλεγχό της στη Βόρεια Κύπρο, ενθαρρύνοντας την εθνοτική τουρκική μετανάστευση, ενώ ενεργεί επιθετικά για τη μεταφορά των ντόπιων Ελληνοκυπρίων από το έδαφος.
Κάποιοι ειδικοί έχουν πει στην The Jerusalem Post ότι η εισβολή, η κατοχή και η ενεργή αλλαγή του τοπίου στη Βόρεια Κύπρο είναι το πραγματικό κατεξοχήν παράδειγμα της μεταφοράς πληθυσμού ως εγκλήματος πολέμου.
Οι ειδικοί λένε ότι η Τουρκία έχει εκδιώξει μεγάλες ομάδες Ελληνοκυπρίων χωρίς καμία δέουσα διαδικασία ή προσποίηση ανησυχιών για τα δικαιώματά τους, έχει αρπάξει τα υπάρχοντα αυτών των απελαθέντων κοινοτήτων και δεν έχει ακολουθήσει κανέναν από τους νόμους της πολεμικής κατοχής για την προστασία των δικαιωμάτων τους.
Κανένας ουδέτερος νομικός εμπειρογνώμονας δεν συζητά πραγματικά τα περισσότερα από αυτά τα σημεία, και δεν υπάρχει ψήφισμα του ΟΗΕ που θα μπορούσε να ερμηνευθεί ότι παρέχει στην Τουρκία δικαιώματα στην Κύπρο.
Αντίθετα, το ψήφισμα 242 του ΟΗΕ αναφέρει ότι το Ισραήλ και οι Παλαιστίνιοι πρέπει να επιλύσουν τη συνοριακή τους διαφωνία μέσω διαπραγματεύσεων στο βαθμό που η πλειονότητα των χωρών θεωρούν τους ισραηλινούς εποικισμούς ως παράνομους (παρότι οι ΗΠΑ κατά τη διάρκεια της κυβέρνησης Τραμπ τους θεωρούσαν νόμιμους)
Αυτό δεν συμβαίνει επειδή πιστεύουν ότι όλη η Δυτική Όχθη πρέπει να παραδοθεί στους Παλαιστινίους, όσο δεν αποδέχονται το χρονοδιάγραμμα, αλλά μάλλον, δεν θέλουν το Ισραήλ να αλλάξει τη κατάσταση στο έδαφος έως ότου επιλυθεί η διαφορά. Αλλά εάν επρόκειτο να υπάρξει συμφωνία ειρήνης, δεν θα αντιταχθούν σε ορισμένους ισραηλινούς εποικισμούς να παραμείνουν, όπως προτείνεται σύμφωνα με τις παραμέτρους του Camp David II Clinton.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου