Καταλήγει στην αποκρουστική παραποίηση της Ιστορία
Γράφει η Κρινιώ Καλογερίδου
Ένας λύκος που τρίχα αλλάζει, συμπεριφορά όμως δεν αλλάζει ήταν πάντα οι Τούρκοι για τους Έλληνες (Ελλαδίτες και Ελληνοκύπριους). Μια μελανή σελίδα στην Παγκόσμια Ιστορία. Λύκοι αγέραστοι που σέρνουν σαν κατάρα στην μνήμη μας το αδικοχαμένο αίμα αιώνων της Νεότερης ελληνικής Ιστορίας.
Λύκοι που δεν μπορούν να απαλλαγούν απ’ το αιματοβαμμένο ποινικό τους μητρώο το οποίο έχει σημαδευτεί απ’ την γενοκτονία των Αρμενίων (1915-αρχές δεκαετίας ’20, 1.500.000 νεκροί), των Ποντίων (353.000 νεκροί στη δεκαετία 1913-1923) και των Ασσυρίων (1922-1925).
Κοντά σ’ αυτά τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας των Τούρκων προστέθηκαν συν τω χρόνω και άλλα δραματικά και επονείδιστα. Εγκλήματα που αντιγράφουν τις θηριωδίες τους κατά του Μικρασιατικού Ελληνισμού το 1922. Εγκλήματα όπως: το πογκρόμ του Σεπτεμβρίου του 1955 σε βάρος των ομογενών μας της Κωνσταντινούπολης και ο αφελληνισμός και η κατατρομοκράτηση των Ελλήνων της Ίβρου και της Τενέδου (1964-1990) με στόχο την αρπαγή των περιουσιών τους, που έφτασε ως το 2018.
Αν σε όλα αυτά τα ανοσιουργήματα προσθέσουμε και τα της διπλής τουρκικής εισβολής στην Κύπρο το ’74 (Αττίλας 1&2, Κατοχή Βόρειας Κύπρου) και της διπλής εισβολής των Τούρκων στο Αφρίν της ΒΔ Συρίας το ’18 κατά των Κούρδων (που είχε ως αποτέλεσμα τη διάλυση των ομάδων τους [YPG και PYD] και τον εκτουρκισμό των των εδαφών τους που τα ονόμασαν ”Ζώνη Ασφαλείας”, βγάζουμε αβίαστα ένα ασφαλές και τεκμηριωμένο διαχρονικά συμπέρασμα:
Ότι οι Τούρκοι παραμένουν οι ίδιοι και απαράλλαχτοι απ’ το 1453: κατακτητικοί, λαίμαργοι, δόλιοι, θηριώδεις,… ”τρελοί”, όπως ακριβώς παραδέχτηκε ο Ταγίπ Ερντογάν, ο Πρόεδρός τους απευθυνόμενος στον Κυριάκο Μητσοτάκη [μετά τη λύση που πρότεινε σε συνέντευξη του για την Κύπρο (”Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία με μία κυριαρχία, μία ιθαγένεια, μία διεθνή παρουσία και εξασφάλιση της εδαφικής ακεραιότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας”)] με ανοίκειες εκφράσεις, που απέχουν μακράν απ’ τα διπλωματικά ειωθότα:
”… Θα θυμίσω στον Μητσοτάκη και κάτι άλλο… Εσύ εμπιστεύεσαι κάποια βουνά. Αλλά σε αυτά τα βουνά, που εμπιστεύτηκες, χιόνισε, χιόνισε… (ενν. εξαπατήθηκες απ’ τους Μεγάλους και τα λες αυτά). Δεν πρόκειται να έχεις κανένα όφελος. Αλλά εμείς κόβουμε μόνοι μας τον ομφάλιο λώρο κι έτσι προχωράμε. Γι’ αυτό θα μάθετε καλά (εσείς οι Έλληνες) τι θα πει τρελοί Τούρκοι!..”
Φευ!.. Μέσα στο μένος, τον οίστρο και την εμπάθειά του, ο Ταγίπ Ερντογάν επανέλαβε με μηνυματοφόρα διάθεση την αιχμηρή φράση του Τουργκούτ Οζακμάν απ’ το εθνικιστικό βιβλίο του ”Τρελοί Τούρκοι” όπου περιγράφει υμνητικά τα κατορθώματα των ατάκτων του Κεμάλ και το μανιφέστο του κατά τον μικρασιατικό πόλεμο του ’22, ο οποίος έληξε με την ήττα των Ελλήνων και την ίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας τον επόμενο χρόνο (29 Οκτωβρίου 1923).
Όταν πρωτοδιάβασα, είναι αλήθεια, την επίμαχη φράση περί τρέλας του Ερντογάν στο μήνυμά του προς τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ήρθαν συνειρμικά στο μυαλό μου τα λόγια του Γέρου του Μοριά απ’ την ομιλία του στην Πνύκα (8/10/1838), με αφορμή την οποία έβαλα άπειρες φορές Έκθεση στους μαθητές μου:
”… Ο κόσμος μάς έλεγε τρελούς. Ημείς, αν δεν είμεθα τρελοί, δεν εκάναμε την επανάσταση…”
Έκανα σύγκριση της μιας και της άλλης ”τρέλας” σχεδόν ασυναίσθητα και θαύμασα για πολλοστή φορά την τρέλα του πείσματος του Κολοκοτρώνη να μπει αποφασιστικά στην φωτιά της Ελληνικής Επανάστασης.
Θαύμασα το ανάστημα του διψασμένου για ελευθερία Έλληνα του ’21 απέναντι στον εχθρό της ελευθερίας του, τον Οθωμανικό ζυγό. Την τρέλα της λαχτάρας του σκλάβου να πάψει να είναι ραγιάς και να είναι έτοιμος να συντρέξει την μάνα Ελλάδα με όλες του τις δυνάμεις, για να κάνει κατορθωτό το αδιανόητο για τους άλλους εθνικό της τόλμημα.
Ύστερα έφερα σε αντίστιξη με την θεϊκή τρέλα του Γέρου την άλλη, την νοσηρή, του Ταγίπ Ερντογάν. Την τρέλα την επικίνδυνη που παραπέμπει σ’ εκείνην την κατακτητική, την επηρμένη και αλλοπρόσαλλη του Αδόλφου Χίτλερ.
Την τρέλα που μετάγγισε και στα Μέσα Επικοινωνίας της χώρας του, σε βαθμό να αντιδρούν αυτά παραληρηματικά – σαν πιεσμένα από ιδεοψυχαναγκαστική κρίση – σε κάθε επίσκεψη της Ελληνίδας ΠτΔ ή του υπουργού Άμυνας και της στρατιωτικής ηγεσίας μας στα ελληνικά νησιά.
Κι αυτό κρατάει ένα χρόνο και βάλε τώρα, αφού μόλις προ ημερών Ερντογάν και Ακάρ (ο ΥΕΘΑ της Τουρκίας) εξέφρασαν την ενόχλησή τους για τις όλο και πιο τακτικές επισκέψεις του Έλληνα πρωθυπουργού και Ελλήνων αξιωματούχων στα νησιά του Αιγαίου που είναι σε μικρή απόσταση από την Τουρκία, αν και γνωρίζουν ότι αυτά εντάχθηκαν στην ελληνική κυριαρχία με τις Συνθήκες [Λωζάνης (1923)-Λονδίνου (1947)] και δεν μπορούν να αμφισβητηθούν.
Ωστόσο τα της Ιστορίας και των Διεθνών Συνθηκών είναι ψιλά γράμματα για του…”τρελούς” γείτονές μας και τον Πρόεδρό τους, που εκδηλώνει κατ’ επανάληψη εκρήξεις οργής και παραληρεί από εθνοφυλετικό μίσος το οποίο τον οδηγεί σε ιδεοψυχαναγκαστικό παραλογισμό.
Έναν παραλογισμό που τον αφήνει μετέωρο να παίζει το παιχνίδι της τρέλας του, για να καταλήξει μελοδραματικά στην αποκρουστική παραποίηση της ιστορίας. Έτσι απ’ το ”… εμείς ποτέ δεν υπήρξαμε τύραννοι, ποτέ δεν υποστηρίξαμε τυράννους, δεν εκμεταλλευτήκαμε καμιά κοινωνία και δε βάψαμε τα χέρια μας σε αίμα αθώων”, φτάνει στο ”Είναι η αγάπη που έβαλε στους δρόμους της Ανατολίας τον Αλπαρσλάν και στους δρόμους της Κωνσταντινούπολης τον Πορθητή” κι ύστερα πάλι στο ”θα λιώσουμε τα κεφάλια των τρομοκρατών (Κούρδων).
Στα δεδομένα αυτά πρέπει να προσθέσω και την αποδεδειγμένη εκτίμηση ότι ο Ταγίπ Ερντογάν ερμηνεύει στρεβλά και διαταραγμένα την γεωπολιτική πραγματικότητα αντιμετωπίζοντας τις γειτονικές χώρες με περισσή αλαζονεία και με όρους νεο-οθωμανικής υποτέλειας, καθώς στηρίζεται στη δύναμη της πυγμής του, την ανοχή ή αδιαφορία των Μεγάλων της γης και την περιθωριοποίηση των υγιών δυνάμεων του πολιτισμένου κόσμου.
Όταν οι λαοί ξυπνάνε, όμως, οι τύραννοι τρέμουν. Και τώρα κινδυνεύει να πάθει το ίδιο ο ”τύραννος” (όπως τον αποκαλούν οι νεολαίοι της χώρας του) Τούρκος Πρόεδρος, γιατί με τα κραυγαλέα του λάθη ανέδειξε στην Οικουμένη την διεκδικητική, φιλόδοξη, απολυταρχική και επικίνδυνη ηγετική φυσιογνωμία του.
Μια φυσιογνωμία ανάρμοστη στον δυτικό κόσμο, αφού – πέραν του ότι ξύπνησε στα μυαλά των Τούρκων το πάθος της κατάκτησης και το παλιό εθνοφυλετικό μίσος για τους Έλληνες – παραβίασε (μένοντας ατιμώρητος) το Διεθνές Δίκαιο επανειλημμένα, με κραυγαλέο αποκορύφωμα το τουρκολιβυκό μνημόνιο.
Το τουρκολιβυκό μνημόνιο και την αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας των νησιών μας, την αποστρατικοποίηση των οποίων ζητάει επίμονα με το δικαιολογητικό ότι παραβιάζονται Διεθνείς Συνθήκες, αν και ο ίδιος κάνει τα αδύνατα δυνατά για να τις αναθεωρήσει σε βάρος μας.
Φευ! Ουδέν ψευδέστερον των ισχυρισμών του, αφού η νησιωτική Επικράτειά μας – όπως προείπα – είναι διασφαλισμένη απ’ τις Συνθήκες της Λωζάνης και του Λονδίνου, ενώ ο στρατιωτικός εξοπλισμός των νησιών μας στηρίζεται νομικά στο άρθρο 51 του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ, που λέει επί λέξει:
“Τίποτε δεν περιορίζει το δικαίωµα της ατομικής ή συλλογικής αυτοάµυνας, όταν µια ένοπλη επίθεση λαµβάνει χώρα εναντίον µέλους των Ηνωµένων Εθνών, έως ότου το Συµβούλιο Ασφαλείας πάρει τα αναγκαία µέτρα για τη διατήρηση της διεθνούς ειρήνης και ασφάλειας “.
Και εμείς – λόγω του ισχύοντος απ’ το 1995 casus belli – είμαστε σε μόνιμη κατάσταση ύψιστης επαγρύπνησης στα ανατολικά σύνορά μας, εν αναμονή ενδεχόμενης επίθεσης από την Τουρκία στον Έβρο ή τα νησιά, αφ’ ης στιγμής έχει βάλει στο μάτι αυτή ήδη 152 και μπαινοβγαίνει παράτυπα στα ελληνικά χωρικά ύδατα με τα ερευνητικά ωκεανογραφικά της.
Κινήσεις αφηνιασμένης επιθετικότητας που οδηγούν επί ξυρού ακμής τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, με τελευταία κορύφωση της παρατεταμένης κρίσης την έλευση του BARBAROS (που ”κόλλησε” όλως τυχαία στη Ρόδο) και του τουρκικού ωκεανογραφικού Τσεσμέ (”TCG Cesme A-599”), το οποίο ήδη εξήλθε απ’ τα Στενά των Δαρδανελίων και κινείται προς το Αιγαίο Πέλαγος, στην περιοχή ανοιχτά της Ίμβρου, με την τουρκική navtex (15/02/’21) για κάλυψη των υδρογραφικών ερευνών των Τούρκων σε περιοχές δυτικά του Άη Στράτη και της Λήμνου…
Κρινιώ Καλογερίδου
(Βούλα Ηλιάδου, συγγραφέας)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου