Οι δυτικές χώρες υπέκυψαν στον πανικό ενώπιον της επιδημίας Covid-19. Ξεφεύγοντας σε παραλογισμό, έκαναν δύο στρατηγικά λάθη: να περιορίζουν κατ’ οίκον τον υγιή πληθυσμό τους με τον κίνδυνο να καταστρέψουν την οικονομία τους, και να στοιχηματίζουν τα πάντα σε εμβόλια mRNA εις βάρος της θεραπευτικής φροντίδας, ή ακόμη και με κίνδυνο πρόκλησης ιδιαιτέρων διαταραχών λόγω αυτής της νέας τεχνικής των εμβολίων..
Ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν είναι η πρώτη πολιτική προσωπικότητα που περιγράφει την επιδημία Covid ως πόλεμο (16 Μαρτίου 2020). Η πολεμική του ομιλία είχε ως στόχο να δραματοποιήσει την κατάσταση και να του δοθεί το καθεστώς του πολέμαρχου. Διατάραξε βαθιά τον πληθυσμό που αμέσως υποχώρησε σε πανικό. Έκτοτε μια μορφή συλλογικής υστερίας αντικατέστησε τη δημοκρατική συζήτηση.
Επικοινωνία: Η Covid και ο πόλεμος
Η Covid-19 είναι μια ιογενής ασθένεια που προκαλεί το θάνατο, στη χειρότερη περίπτωση, του 0,001% του πληθυσμού. Ο μέσος όρος της ηλικίας των θανάτων από τη Covid-19 στις ανεπτυγμένες πολιτείες είναι περίπου τα 80 έτη, με τη διάμεση ηλικία να είναι περίπου τα 83 έτη.
Συγκριτικά, οι χώρες σε πόλεμο βιώνουν μια επιπλέον θνησιμότητα, λόγω του πολέμου, 5 έως 8 φορές υψηλότερη, αλλά επηρεάζοντας κυρίως τους άνδρες ηλικίας 18 έως 30 ετών. Στην οποία πρέπει να προστεθεί μετανάστευση έως και του 50,00% του πληθυσμού.
Η επιδημία Covid και ο πόλεμος είναι συνεπώς δύο ασύγκριτες καταστάσεις παρά την αποκαλυπτική ρητορική που τους μπερδεύει [1]. Επιπλέον, η ανταπόκριση που δόθηκε από εκείνους που προσέφυγαν σε αυτήν τη δραματική σύγκριση δεν δανείστηκε τίποτα, σε όρους στρατολόγησης, από εκείνες των καταστάσεων πολέμου. Το πολύ, χρειαζόμασταν ένα κινητό στρατιωτικό νοσοκομείο για να τραβήξουμε μερικές φωτογραφίες στολών. Το πολύ ζητήθηκε ένα στρατιωτικό κινητό νοσοκομείο για να παρθούν φωτογραφίες ένστολων σε δράση. Το μόνο πρακτικό αποτέλεσμα ήταν να πανικοβληθεί ο πληθυσμός και έτσι να του στερήσει την κριτική του σκέψη.
Προέλευση του λάθους επικοινωνίας
Αυτή η σύγκριση έγινε με βάση εσφαλμένων πληροφοριών. Ένας Βρετανός στατιστικολόγος, του οποίου τα μαθηματικά μοντέλα είχαν χρησιμοποιηθεί για να δικαιολογήσουν την ευρωπαϊκή πολιτική μείωσης των νοσοκομείων, ο Neil Ferguson, είχε πράγματι προβλέψει περισσότερους από μισό εκατομμύριο θανάτους στην ίδια τη χώρα του και το ίδιο για τη Γαλλία.
Αυτός ο επιστήμονας δεν γνώριζε ότι ένας ιός είναι ένα ζωντανό ον που δεν επιδιώκει να σκοτώσει τους ξενιστές του, αλλά να τους κατοικήσει σαν ένα παράσιτο. Αν σκοτώσει τον άνθρωπο που έχει μολύνει, πεθαίνει μαζί του. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο όλες οι ιογενείς επιδημίες είναι πολύ θανατηφόρες στην αρχή τους, και μετά όλο και λιγότερο, καθώς ο ιός μεταβάλλεται και προσαρμόζεται στον άνθρωπο. Είναι λοιπόν εντελώς γελοίο να προβληθεί η θνησιμότητα του βάσει της καταστροφής που προκαλεί τις πρώτες εβδομάδες της επιδημίας.
Οι πολιτικοί ηγέτες δεν γνωρίζουν τα πάντα. Πρέπει να έχουν μια γενική παιδία που τους επιτρέπει να διακρίνουν την ποιότητα των εμπειρογνωμόνων και συμβούλων τους στους διάφορους τομείς. Ο Neil Ferguson είναι ένας από αυτούς τους επιστήμονες που αποδεικνύουν αυτό που τους ζητείται, εν είναι από εκείνους που επιδιώκουν να κατανοήσουν ανεξήγητα φαινόμενα. Το βιογραφικό του σημείωμα δεν είναι παρά μόνο μια μακρά διαδοχή σφαλμάτων που καθοδηγούνται από τους υπευθύνους πολιτικούς και διαψεύδονται από τα γεγονότα [2]. Τελικά απολύθηκε από το Βρετανικό Συμβούλιο Cobra (Cabinet Office Briefing Rooms), αλλά ένας από τους μαθητές του, Simon Cauchemez από το Institut Pasteur, εξακολουθεί να κάθεται στο Γαλλικό Επιστημονικό Συμβούλιο.
Άδειοι δρόμοι του Παρισιού κατά το περιορισμό κατ’ οίκον του πληθυσμού του.
Πρώτο στρατηγικό λάθος: ο περιορισμός κατ’ οίκον, ως μεταβλητή προσαρμογής των υγειονομικών πολιτικών
Αντιμέτωποι με τη μάστιγα της Covid, τα ανεπτυγμένα κράτη αντέδρασαν με τη λήψη αποφάσεων για το κλείσιμο των συνόρων, απαγορεύσεις κυκλοφορίας, διοικητικό κλείσιμο επιχειρήσεων, ακόμη και με γενικευμένους περιορισμούς κατ’ οίκον.
Πρόκειται για πρωτοφανές γεγονός στην Ιστορία: ποτέ πριν δεν έχουν χρησιμοποιηθεί γενικευμένοι περιορισμοί κατ’ οίκον – δηλαδή εγκλεισμοί υγιών πληθυσμών – για την καταπολέμηση μιας επιδημίας. Αυτό το πολιτικό μέτρο αποδεικνύεται πολύ δαπανηρό από εκπαιδευτική, ψυχολογική, ιατρική, κοινωνική και οικονομική άποψη. Η αποτελεσματικότητά του περιορίζεται στη διακοπή της εξάπλωσης της νόσου σε υγιείς οικογένειες κατά τη διάρκεια του εγκλεισμού με το κόστος της εξάπλωσής της σε οικογένειες όπου ένα άτομο έχει ήδη μολυνθεί. Όταν αρθεί ο περιορισμός, η εξάπλωση του ιού επαναλαμβάνεται αμέσως στις υγιείς οικογένειες.
Καθώς όλα τα ανεπτυγμένα κράτη έχουν περιορίσει σταδιακά τις νοσοκομειακές τους ικανότητες μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, οι περισσότερες κυβερνήσεις έχουν υιοθετήσει μέτρα περιορισμού κατ’ οίκον, όχι για την καταπολέμηση της νόθου – που δεν μπορούν να καταπολεμήσουν- αλλά για την αποτροπή της συμφόρησης στα νοσοκομεία τους. Δηλαδή, για να συνεχίσουν το σύστημα διαχείρισης τους των υπηρεσιών δημόσιας υγείας, οι κυβερνήσεις θεωρούν τον περιορισμό κατ’ οίκον ως τη μόνη δυνατή μεταβλητή προσαρμογής.
Ωστόσο, η τιμή αυτών των περιορισμών κατ’ οίκον είναι πολύ υψηλότερη από την ακριβότερη διαχείριση των νοσοκομείων. Πάνω απ ’όλα, η γήρανση του πληθυσμού στα ανεπτυγμένα κράτη καθιστά προβλέψιμη την ίδια κρίση συμφόρησης των νοσοκομείων κάθε τρία έως τέσσερα χρόνια, ήτοι τον συνήθη κύκλο επιδημιών κάθε είδους. Στην πράξη, η χρήση του περιορισμού κατ’ οίκον καταδικάζει τις εν λόγω χώρες να καταφεύγουν σε αυτό όλο και πιο συχνά, κατά τη διάρκεια επιδημίας Covid, γρίπης ή πολλών άλλων θανατηφόρων ασθενειών.
Μια συγκριτική μελέτη του Έλληνα καθηγητή Ιωαννίδη από το Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ, που δημοσιεύτηκε στις 12 Ιανουαρίου 2021, δείχνει ότι οι χώρες που επέβαλλαν το κλείσιμο των επιχειρήσεων, την απαγόρευση κυκλοφορίας και εκτεταμένους περιορισμούς κατ’ οίκον, δεν επηρέασαν τελικά την εξάπλωση της νόσου, την οποία απλά ανέβαλαν, σε σύγκριση με τις χώρες που σεβάστηκαν την ελευθερία των πολιτών τους [3].
Σε αντίθεση με τη δημοφιλή πεποίθηση, η επιλογή δεν ήταν μεταξύ του κορεσμού των νοσοκομείων ή του περιορισμού κατ’ οίκον, αλλά μεταξύ της κινητοποίησης, ή ακόμα και της κατάσχεσης, ιδιωτικών κλινικών και του περιορισμού κατ’ οίκον. Όλα τα ανεπτυγμένα κράτη διαθέτουν πράγματι ένα ιδιωτικό σύστημα υγείας, ικανό σε μεγάλο βαθμό να καλύψει την υπερχείλιση των ασθενών.
Προέλευση του στρατηγικού λάθους
Η πηγή πίσω από τον περιορισμό κατ’ οίκον είναι το CEPI (Coalition for Innovations in Epidemic Preparedness). Αυτή η ένωση δημιουργήθηκε στο Νταβός με την ευκαιρία του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ του 2015. Διευθύνεται από τον Δρ Richard J. Hatchett. Δεν θα βρείτε τη βιογραφία του στη Wikipedia, ούτε καν στον ιστότοπο του CEPI. Την έχει αφαιρέσει.
Αυτός ο άντρας ήταν ο σχεδιαστής του περιορισμού κατ’ οίκον των υγιών ανθρώπων για λογαριασμό του Υπουργού Άμυνας των ΗΠΑ, Donald Rumsfeld [4]. Το 2005, αυτό το μέλος του Εθνικού Συμβουλίου Ασφαλείας του προέδρου Τζορτζ Μπους είχε ως αποστολή να προσαρμόζει τις διαδικασίες των στρατών των ΗΠΑ στον άμαχο πληθυσμό στο πλαίσιο ενός σχεδίου στρατιωτικοποίησης της αμερικανικής κοινωνίας. Δεδομένου ότι οι GI που έχουν τοποθετηθεί στο εξωτερικό έχουν οδηγίες να περιοριστούν στις βάσεις τους σε περίπτωση βιολογικής τρομοκρατικής επίθεσης εναντίον τους, πρότεινε τον περιορισμό στο σπίτι ολόκληρου του άμαχου πληθυσμού σε περίπτωση βιολογικής επίθεσης στο έδαφος των ΗΠΑ. Αυτό το στρατιωτικό σχέδιο απορρίφθηκε ομόφωνα από τους γιατρούς των ΗΠΑ, με επικεφαλής τον καθηγητή Donald Henderson του Πανεπιστημίου John Hoppkins. Οι τελευταίοι τόνισαν ότι οι γιατροί δεν είχαν περιορίσει ποτέ υγιείς πληθυσμούς.
Ο καθηγητής Richard J. Hatchett είναι ο πρώτος που έκανε σύγκριση μεταξύ της επιδημίας Covid-19 και ενός πολέμου, κατά τη διάρκεια συνέντευξης στο Channel 4 λίγες μέρες πριν από τον πρόεδρο Μακρόν. Φυσικά, η πρώτη δωρεά που ζήτησε από το CEPI ήταν προς όφελος του Imperial College του Λονδίνου. Η διευθύντρια αυτού του σεβάσμιου ιδρύματος δεν είναι Βρετανίδα, αλλά Αμερικανίδα, η Άλις Γκαστ. Εκτός από το να είναι διευθύντρια της διακρατικής πετρελαϊκής εταιρείας Chevron, συνεργάστηκε με τον Dr. Richard J. Hatchett στις Ηνωμένες Πολιτείες για να κινητοποιήσει τους επιστήμονες κατά της τρομοκρατίας. Έτσι υποστήριξε εκστρατείες προπαγάνδας με στόχο να διασφαλίσει ότι είχα γράψει ό τι να είναι σχετικά με τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου. Περαιτέρω, ένας από τους πιο διάσημους καθηγητές του Imperial College είναι ο Neil Ferguson, ο συγγραφέας των καμπυλών αφήγησης που προβάλλουν την εξάπλωση της επιδημίας.
Τα εμβόλια με «messenger RNA» δεν έχουν παρά μόνο την ονομασία «εμβόλιο» κοινή με τα συμβατικά εμβόλια. Δεν είναι πλέον ζήτημα εισαγωγής μικρής ποσότητας του ιού που προκαλεί τη δημιουργία αντισωμάτων, αλλά για παιχνίδια με το γενετικό υλικό των ασθενών, ώστε να μην είναι πλέον δεκτικοί στον ιό.
Δεύτερο στρατηγικό λάθος: ο αποκλειστικός προσανατολισμός της Έρευνας προς τα εμβόλια
Αντιμέτωποι με αυτή τη νέα επιδημία, οι γιατροί βρέθηκαν χωρίς θεραπείες. Οι δυτικές κυβερνήσεις κατεύθυναν εξαρχής την ιατρική έρευνα προς την ανακάλυψη κατάλληλων εμβολίων.
Λαμβάνοντας υπόψη τα σχετικά ποσά, κατεύθυναν όλους τους προϋπολογισμούς προς γενετικά εμβόλια και έκλεισαν την έρευνα για την παθολογία και τις θεραπείες.
Η χρήση της τεχνικής εμβολίου με βάση το RNA, που επιλέχθηκε από τα Moderna / NIAID, Pfizer / BioNTech / FosunPharma και CureVac, δεν αναμένεται να περιλαμβάνει κλασικές παρενέργειες, ωστόσο δεν είναι χωρίς κίνδυνο. Μέχρι τώρα η τεχνική αυτή είχε μελετηθεί με μεγάλη προσοχή, διότι επηρεάζει τη γενετική κληρονομιά των ασθενών. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο, ελλείψει επαρκών μελετών, αυτές οι εταιρείες απαίτησαν από τους κρατικούς πελάτες τους να τους απαλλάξουν από κάθε νομική ευθύνη.
Οι γιατροί που προσπαθούν να ασκούν την τέχνη τους θεραπεύοντας τους ασθενείς τους σύμφωνα με τον Όρκο του Ιπποκράτη, έχουν διωχθεί από τα πειθαρχικά τους σώματα. Οι θεραπείες που δοκίμασαν γελοιοποιήθηκαν, ακόμη και απαγορεύτηκαν, αντί να αξιολογηθούν.
Αυτό είναι το δεύτερο στρατηγικό σφάλμα.
Οι δυτικοί γιατροί που, με σπάνιες εξαιρέσεις, δεν αντιμετώπισαν ποτέ τις απαιτήσεις της ιατρικής του πολέμου και της καταστροφής, πανικοβλήθηκαν μερικές φορές. Στην αρχή της επιδημίας, ορισμένοι δεν έκαναν τίποτα κατά τα πρώτα συμπτώματα, περιμένοντας την έλευση μιας καταιγίδας κυτοκίνης, μιας ξαφνικής φλεγμονής, για να βυθίσουν τους ασθενείς τους σε τεχνητό κώμα. Ως αποτέλεσμα, ήταν πιο συχνά η ακατάλληλη φροντίδα παρά η νόθος που σκότωσε τους πρώτους ασθενείς. Τα καταστροφικά αποτελέσματα ορισμένων νοσοκομείων σε σύγκριση με άλλα της ίδιας περιοχής το επιβεβαιώνουν, και ας μην αρέσει η παραβίαση της αδελφικής απαγόρευσης για επικρίσεις ανίκανων γιατρών.
Οι φαραονικοί προϋπολογισμοί που διατίθενται για τα εμβόλια καθιστούν απαραίτητο να βρεθεί θεραπεία χωρίς να κινδυνεύσει να προκαλέσει τη πτώχευση πολυεθνικών φαρμακευτικών εταιρειών.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο μια σκληρή λογοκρισία έπεσε σε όλες τις έρευνες στο θέμα. Ωστόσο, δοκιμάζεται στην Ασία ένα κοκτέιλ υγροποιητικών, ανοσο-διεγερτικών, αντιιικών και αντιφλεγμονωδών φαρμάκων, το οποίο θεραπεύει σχεδόν όλους τους ασθενείς εάν χορηγηθούν με τα πρώτα συμπτώματα. Ομοίως, στη Βενεζουέλα, η ιατρική και φαρμακολογική αρχή ενέκρινε ένα φάρμακο, το Carvativir, το οποίο θεραπεύει –κατά την ίδια- σχεδόν όλους τους ασθενείς εάν χορηγείται με τα πρώτα συμπτώματα [5].
Δεν είμαι αρμόδιος σε αυτή την ύλη, και συνεπώς δεν θα σχολιάσω αυτές τις θεραπείες, αλλά είναι τρομακτικό το ότι οι δυτικοί γιατροί δεν ενημερώνονται για αυτές και δεν είχαν την ευκαιρία να τις αξιολογήσουν.
Το Ινστιτούτο Παστερ της Λίλλης (Γαλλία) και η εταιρεία APTEEUS από την πλευρά τους, τον Σεπτέμβριο του 2020, εντόπισαν ένα φάρμακο που είχε πέσει σε αχρηστία, ως μέσο αποτροπής της αναπαραγωγής του ιού. Ήταν προσεκτικοί στο να μην το δημοσιοποιήσουν έτσι ώστε να μην είχαν να αντιμετωπίσουν την αντιπαλότητα της βιομηχανίας εμβολίων. Τα πειράματα τους τελειώνουν τώρα. Η παρασκευή αυτού του φαρμάκου, αρχικά ένα υπόθετο για παιδιά, έχει ξαναρχίσει στη Γαλλία, ώστε να μπορεί να διαφημιστεί προσεχώς [6].
Εξάλλου, η απαγόρευση των μη δυτικών φαρμάκων δεν είναι μοναδικά απαράδεκτη επειδή λειτουργεί εις βάρος της ανθρώπινης υγείας, αλλά και επειδή είναι αποτέλεσμα ενεργειών μη εκλεγμένων αρχών (Google, Facebook, Twitter κ.λπ.). Το πρόβλημα εδώ δεν είναι να μάθουμε αν αυτές οι θεραπείες είναι αποτελεσματικές ή όχι, αλλά να ελευθερωθεί η έρευνα έτσι ώστε να μπορεί να μελετήσει αυτά τα μόρια για να τα απορρίψει, να τα εγκρίνει ή να τα βελτιώσει.
Προέλευση του δεύτερου στρατηγικού λάθους
Ας παρατηρήσουμε παρεμπιπτόντως ότι υπάρχει στρατηγική αντίφαση μεταξύ της επιβράδυνσης της μόλυνσης από την πρακτική του περιορισμού κατ’ οίκον των υγιών ανθρώπων και της επιτάχυνσής της με τη γενίκευση ζωντανών ή αδρανοποιημένων εμβολίων. Ωστόσο, αυτή η παρατήρηση δεν ισχύει στην περίπτωση των εμβολίων με RNA, τα οποία πρόκειται να κυριαρχήσουν στη Δύση.
Το δεύτερο στρατηγικό σφάλμα βρίσκει τη προέλευση του σε μια ομαδική σκέψη. Οι πολιτικοί υπεύθυνοι φαντάζονται ότι μόνο η τεχνική πρόοδος θα φέρει λύσεις σε προβλήματα που δεν μπορούν να επιλυθούν. Έτσι, εάν καταφέρουμε να ανακαλύψουμε εμβόλια χρησιμοποιώντας μια νέα τεχνική που δεν βασίζεται πλέον στους ιούς, αλλά στο «RNA αγγελιοφόρο», αναμένεται ότι θα καταφέρουμε να νικήσουμε την επιδημία. Δεν περνά πλέον από το μυαλό κανενός ότι μπορούμε να θεραπεύσουμε τη Covid και να αποφύγουμε βαριές επενδύσεις.
Αυτή είναι η ιδεολογία του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ του Νταβός και του CEPI. Επομένως, είναι στη κανονική σειρά των πραγμάτων ότι οι κυβερνήσεις δεν αντιδρούν όταν οι διεθνικές λογοκρίνουν τα έργα των γιατρών της Ασίας ή της Βενεζουέλας, εμποδίζοντας την ελευθερία της επιστημονικής έρευνας.
Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά
Παραπομπές
[1] « Seconde allocution d’Emmanuel Macron sur l’épidémie », par Emmanuel Macron, Réseau Voltaire, 16 mars 2020
[2] “Covid-19: Neil Ferguson, ο φιλελεύθερος Λυσσένκο”, του Τιερί Μεϊσάν, Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά, Ινφογνώμων Πολιτικά (Ελλάδα) , Δίκτυο Βολταίρος, 19 avril 2020
[3] «Empirical assessment of mandatory stay-at-home and business closure effects on the spread of Covid-19», Eran Bendavid, Christopher Oh, Jay Bhattacharya, John P.A. Ioannidis, University of Stanford, January 12, 2021
[4] “Η Covid-19 και η Κόκκινη Αυγή”, του Τιερί Μεϊσάν, Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά, Ινφογνώμων Πολιτικά (Ελλάδα) , Δίκτυο Βολταίρος, 28 avril 2020
[5] « Le Venezuela aurait trouvé un médicament contre la Covid-19 » (Η Βενεζουέλα θα βρήκε ένα ναρκωτικό εναντίον του Covid-19), « Google, Facebook et Twitter censurent toute information sur le Carvativir » (Google, Facebook και Twitter λογοκρίνουν όλες τις πληροφορίες για το Carvativir), Réseau Voltaire, 25 et 27 Ιανουαρίου 2021.
[6] «La recherche sur la COVID-19 : l’Institut Pasteur de Lille mobilisé face à la pandémie», Institut Pasteur de Lille, mise à jour du 26 janvier 2021.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου