Αρηϊφάτους θεοί τιμώσι και άνθρωποι.
[Αρηϊφάτους=αυτούς που έφαγε ο θεός Άρης, δηλ. ο πόλεμος]
Και όποιοι δεν τιμώσιν …. Ατιμώσιν …..
Η ιστορία είναι φιλοσοφία μέσω παραδειγμάτων.
Φως της αλήθειας, μάρτυρας των καιρών, δάσκαλος της ζωής είναι η Ιστορία.
Και ….
Αυτοί που δεν ξέρουν ιστορία είναι καταδικασμένοι να την επαναλάβουν.
(Μαζί με τις εθνικές καταστροφές και την απώλεια τιμημένων εδαφών, αιθέρων και θαλασσών.)
«Ω,παίδες Ελλήνων, ίτε, ελευθερούτε πατρίδ', ελευθερούτε δε παίδας, γυναίκας, θεών τε πατρώων έδη, θήκας τε προγόνων` νυν υπέρ πάντων αγών».
«Ω δαιμόνιοι, μέχρι τίνος πρύμνην ανακρούεσθε;»
Πρόλογος σχετικός με την πιο κάτω καταγγελία…, που αυτονόητα απευθύνεται σε όσους τυχόν τους αφορά …..
Κατά μαρτυρίες διαφυγόντων συμπολεμιστών του, ο ήρωας, όταν περικυκλώθηκε, από τουρκικά τανκς με τους λίγους συμπολεμιστές του, εξ ονόματος και των υπολοίπων συμπολεμιστών του, βροντοφώναξε ΕΓΩ ΣΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ ΔΕΝ ΠΑΡΑΔΙΔΟΜΑΙ. Κανονιοβολήθηκε και βαρειά τραυματισμένος και ημιθανής συνελήφθη, με άλλους συμπολεμιστές του όταν πλέον δεν διέθεταν άλλες σφαίρες.... Βασανίσθηκε οικτρά και βάρβαρα, έφτυσε τους Τούρκους και εκτελέσθηκε εν ψυχρώ.... Τα ιερά οστά των ηρώων και εθνομαρτύρων εντοπίσθηκαν πεταμένα και μισοκαμένα, σε πηγάδι της τουρκοκρατούμενης περιοχής ..... το 2007 πεταμένα σε πηγάδι στην τουρκοκρατούμενη περιοχή και αφού ταυτοποιήθηκαν παραδόθηκαν αργότερα οπότε και έγινε πάνδημη κηδεία με τιμές ήρωα στη Λάρνακα....
Τιμής και Μνήμης Ένεκεν επίσης, αναφέρω και τα ονόματα των υπολοίπων ηρωϊκών συμπολεμιστών του Χριστάκη Αντωνά, που έπεσαν μαχόμενοι στην άνιση μάχη του Παλαικύθρου και των οποίων τα τιμημένα οστά ανευρέθηκαν σε πηγάδι, στην τουρκοκρατούμενη περιοχή στο τουρκικό χωριό Αγυιά, το οποίο ήταν άντρο εγκληματιών τούρκων εξτρεμιστών της ΤΜΤ, μετά από σχεδόν 33 χρόνια.
«Δεν πεθάνατε, αδιάφορο αν τα χρόνια περνάνε, τότε οι νεκροί πεθαίνουνε, όταν τους λησμονάνε…»
1. Αντωνάς Χριστάκης,
2. Χρίστου Στέλιος του Ελευθερίου,
3. Αβραάμ Λευτέρης του Γεωργίου,
4. Αδάμου Αδάμος του Παναγή,
5. Αντωνίου Στέλιος του Ανδρέα,
6. Γιάννης Γιωρκής του Γεράσιμου,
7. Γιαννίκου Ιωάννης του Μιχαήλ,
8. Θεοδούλου Μιχαλάκης του Ανδρέα,
9. Γεωργίου Ελευθέριος του Ανδρέα,
10. Σαββόπουλος Ανδρέας του Γεώργιου,
11. Φωτίου Παναγιώτης του Αντωνίου,
12. Φωτίου Κώστας του Ανδρέα,
13. Σιδερά Μιχαλάκης του Σταύρου.
Στο μνημείο που τιμητικά ανεγέρθη στο άλσος Αλυκής, με την φροντίδα των φίλων βετεράνων συμπολεμιστών τους, του Συνδέσμου Εφέδρων Αξκων και Οπλιτών Λκας και συγγενών (ΕΥΓΕ)!, δεν συμπεριλαμβάνονται τα ονόματα των πιο πάνω ηρώων, που ανευρέθηκαν στον ομαδικό τάφο, πλην των ανηκόντων στο 226 ΤΠ. Ηθική και τιμητική υποχρέωση έχουμε να ανεγερθεί τιμής ένεκεν και ένα απλό μνημείο για τους 13 εθνομάρτυρες αυτούς …..που συγκινητικά αγκαλιασμένοι αδελφικά ήταν μέχρι την υστάτη … Είναι μια ξεχωριστή επική ιστορία που χαράχθηκε ανεξίτηλα μαζί με άλλες δεκάδες στην Χρυσή Βίβλο της ένδοξης Κυπριακής ιστορίας, της Ελληνικής Κύπρου που τότε ΚΕΙΤΟΤΑΝ ΜΑΚΡΑΝ. Και εάλω η Κύπρος…
Το 1974 η Κύπρος δεν ηττήθηκε, αλλά προδόθηκε και εγκαταλείφθηκε από τους τότε ταγούς μας. (ΟΧΙ από τον Ελληνικό αδελφό λαό) η θυγατέρα Ελληνίδα Κύπρος…
«Ω ΞΕΙΝ ΑΓΓΕΛΕΙΝ ΤΟΙΣ ΕΛΛΗΣΙ(Ν) ΟΤΙ ΤΗΔΕ ΚΕΙΜΕΘΑ, ΤΟΙΣ ΚΕΙΝΩΝ ΡΗΜΑΣΙ ΠΕΙΘΟΜΕΝΟΙ …»
Σαράντα χρόνια μετά, την 1η Αυγούστου 2004, στα αποκαλυπτήρια του μνημείου πεσόντων της μάχης της Τηλλυρίας, ο φίλτατος Στρατηγός Γεώργιος Καρούσος αναφέρει: «Σας βεβαιώνουμε, νεκροί συμπολίτες μας, ότι είμαστε έτοιμοι να λογοδοτήσουμε για τον απρόσφορο θάνατο σας. Έτοιμοι για όλα, όταν σε λίγο εκμετρώντας τον βίο μας, βρεθούμε απέναντι σας. Αλίμονο στους ανέτοιμους που ζουν με τις ψευδαισθήσεις ότι θα αποφύγουν το κολαστήριο της αδέκαστης ιστορίας, που επέρχεται ως καταλύτης και κριτής αδυσώπητος, για όσα έπραξαν εις βάρος αυτών που τους εμπιστεύτηκαν».
Οι άνδρες του 226 ΤΠ μαζί με ολιγάριθμους άλλους εθνοφρουρούς, που αποδεκατισμένοι από τα τουρκικά τανκς, άλλων ταγμάτων, προέβησαν σε συγκλονιστικές πράξεις γενναιότητας και ανδρείας. Με ελάχιστα πυρομαχικά και οπλισμό με υλικά πεπαλαιωμένα, για τα δεδομένα της εποχής, με επικοινωνίες μηδαμινές κλήθηκε να αντιμετωπίσει τον πολύ ισχυρότερο σε μέσα και οπλισμό τουρκικό στρατό έχοντας από ενάρξεως των επιχειρήσεων καθολική αεροπορική υπεροχή.
Το τιμητικό αυτό μνημείο είναι αφιερωμένο σ’ αυτούς τους διαλεχτούς, ανδρειωμένους μαχητές της ελευθερίας, που πιστοί στον όρκο προς την πατρίδα χάθηκαν στη δίνη του προδομένου εκείνου πολέμου του 1974. Λόγω ακριβώς της προδοσίας, του ολέθρου και της καταστροφής, που ακολούθησε. Απαράμιλλες πράξεις ηρωισμού, ανδρείας και ψυχικού μεγαλείου έχουν ξεχαστεί ή παραμένουν ακόμα εν πολλοίς άγνωστοι, πράξεις ανάλογες με αυτές του 1955 – 59 και των άλλων εθνικών αγώνων για ελευθερία». Είναι απόδοση ύψιστης τιμής και μια ελάχιστη έκφραση της οφειλόμενης τιμής και της αιώνιας ευγνωμοσύνης σ’ αυτούς που πήραν τον ανηφορικό δρόμο της λευτεριάς και ανέβηκαν ολόρθοι στα σκαλοπάτια της αθανασίας ως αιώνιοι νέοι. Υποκλινόμαστε στη θυσία των ηρώων και αντλούμε δύναμη και εγκαρτέρηση, εγκαρτέρηση που για χρόνια επιδεικνύουν οι συγγενείς των ηρώων, των αγνοουμένων ηρώων μας που πληρώνουν το βαρύτερο τίμημα του συνεχιζόμενου δυστυχώς δράματος της εισβολής και της κατοχής της πατρίδας μας …..
Σημ. Σημαντικό ρόλο στην ανεύρεση μετά από σχεδόν 36 χρόνια, του ομαδικού τάφου, έπαιξε και η αδελφή μου Κατερίνα και ο επιζών συμπολεμιστής και φίλος του Χριστάκη Κυριάκος Μιχαήλ. Όλα τα ιερά οστά έφεραν εμφανέστατα σημάδια κακοποίησης..
(Σπασμένα και ακρωτηριασμένα όλα τους τα οστά).
Γράφει λυρικά ο Γεώργιος Σουρής…
Οἱ Ἥρωες
Μέσα σε βόλια κι ὀβίδων κρότους/ἔπεσαν νιάτα μὲς στὸν ἀνθό τους./ Πᾶνε λεβέντες, πᾶνε κορμιὰ/ κι ἄγνωστα τά ῾θαψαν στὴν ἐρημιά./ Κανεὶς δὲ ξέρει ποὺ τά ῾χουν θάψει,/ κανεὶς δὲ πῆγε γιὰ νὰ τὰ κλάψει,/ κανεὶς δὲν ἔκαψε γι᾿ αὐτὰ λιβάνι,/ κανεὶς δὲν ἔπλεξε γι᾿ αὐτὰ στεφάνι./ Ἀνώνυμ᾿ ἥρωες, ἄγνωστοι τάφοι,/ κανένας ὄνομα σ᾿ αὐτοὺς δὲ γράφει,/μήτε τὸ χῶμα τοὺς φιλοῦνε χείλη,/ σταυρὸ δὲν ἔχουνε μήτε καντῆλι./ Μόνο μιᾶς κόρης μαργαριτάρια/ κυλοῦν σὲ τάφους ποὺ κάποια μέρα/ θὰ γίνουν κόσμου προσκυνητάρια/ καὶ φάροι Νίκης γιὰ μία μητέρα.
Εν συνεχεία, περί καταγγελίας, αυτονόητου περιεχομένου τα πιο κάτω…
ΤΙ ΑΛΛΟ ΝΑ ΓΡΑΨΩ ΟΥΚ ΗΜΠΟΡΩ, ΤΙ ΑΛΛΟ ΝΑ ΛΑΛΩ ΟΥΚ ΟΙΔΑ. Ο ΛΟΓΙΣΜΟΣ ΣΚΟΤΙΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΣΤΕΡΕΥΕΙ …. ΠΥΡΡΕΙΑ ΔΑΚΡΥΑ ΧΥΝΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΣΜΙΓΟΥΝ ΑΧΝΙΖΟΝΤΑ, ΜΕ ΤΑ ΑΙΜΑΤΟΒΡΕΚΤΑ ΧΩΜΑΤΑ, ΠΟΥ ΣΚΕΠΑΣΑΝ ΤΟΥΣ ΤΙΜΗΜΕΝΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΔΕΛΦΟΥΣ ΕΛΛΑΔΙΤΕΣ …..
14η – 15η Αυγούστου 1974. Άνιση μάχη Παλαικύθρου. Πέφτει ηρωικά μαχόμενος ο ήρωας Χριστάκης Αντωνά με τους υπόλοιπους συμπολεμιστές του
2007 Ανευρίσκονται τα τιμημένα οστά τους καμένα και θρυματισμένα από τα βασανιστήρια σε ομαδικό τάφο – πηγάδι.
2010 Αύγουστος. Μετά από πιστοποίηση DNA, παραδίδονται τα ιερά οστά και γίνεται πάνδημη κηδεία με τιμές ήρωα.
Σημ. Τόσον ο τάφος όσον και το μνημείο εντός του κοιμητηρίου Λάρνακας Αγίου Γεωργίου έγινα με αποκλειστικά δικά μου έξοδα τιμής ένεκεν, χωρίς ο Δήμος ή το κράτος να επιβαρυνθούν ούτε ένα ευρώ….!
2015 Μετά από πιέσεις πανταχόθεν τιμητικά δίδεται το όνομα του ήρωα σε κεντρικό δρόμο της Λάρνακας ( Μετά από αίτημα 3 – 4 ετών….)
Ακολουθούν τιμητικά αιτήματα, για παραχώρηση 2 τ.μ .δημοτικής γης για ανέγερση τιμητικής στήλης με δικά μου έξοδα, για τον ήρωα Αντωνά και τους υπόλοιπους συμπολεμιστές του. Δύο τ.μ., που θα χωρέσουν το μεγαλείο 13 ηρώων μας ….! (;)
Ουδεμία ενέργεια ή απάντηση.
Αποστέλλεται επίσημο αίτημα στον Δήμαρχο Λάρνακας την 18η /6/19 … και 3/12/19. *Απαντά Αν. Γραμματέας του Δήμου Α. Λουκά ότι το αίτημα έχει παραπεμφθεί σε αρμόδια επιτροπή και θα επικοινωνήσουν σύντομα μαζί μας
…*Σημ. Και να διατηρούμε με περισσή φροντίδα, ονόματα τούρκων δολοφόνων σε οδούς της Ελεύθερης Κύπρου σε πρώην τουρκικές συνοικίες και να αδιαφορούμε για τους δικούς μας ήρωες. Αν κάποιος βρεί έστω και ένα γράμμα του Ελληνικού Αλφαβήτου στις Τουρκοκρατούμενες Ελληνικές περιοχές, ας ενημερώσει. Και για να είμαστε δίκαιοι, διότι Θάρσει. Λέγων το αληθές ου σφάλει ποτέ…. Ας μην τα «σούρνουμε» μόνο στους σημερινούς δημάρχους και δημοτικά συμβούλια, διότι το θέμα αυτό από το 1974 προϋπάρχει και ευθύνες φέρουν και όλοι οι προηγούμενοι αρμόδιοι ….
ΕΝ ΑΝΑΜΟΝΗ ΛΟΙΠΟΝ …
Και φτάνω στο άκρο άωτο της ασέβειας …απρέπειας ή και αδιαφορίας …..
15/12/2020 Προσερχόμενος στο Κέντρο εξυπηρέτησης Δημότη για εξόφληση Δημοτικών Τελών… Ο «αρμόδιος» Μ.Λ. μέγας προϊστάμενος ΑΠΑΙΤΗΣΕ όπως πληρωθούν τέλη κοιμητηρίου για τον ήρωα ( Ίσως τα ήθελε και από 1974, όταν επί 33 χρόνια τα ιερά οστά βρίσκονταν σε ένα πηγάδι). Αρνήθηκα με έντονο δικαιολογημένο εκνευρισμό ρητά και κατηγορηματικά, διότι πρώτον υπάρχει Υπουργική απόφαση που «απαλλάσσει» τον …. Ήρωα να πληρώνει τέλη και φόρους, αφού μόνο η Πολιτεία του οφείλει φόρο τιμής και δεύτερον επ ουδενί θα τα πλήρωνα … ( Τα αποδίδω σε φιλανθρωπικό ίδρυμα εις μνήμη των ηρώων.). ΟΥΑΙ ΗΜΙΝ ….
Τζιαι όποιος τυγχαίνει να μεν αντρέπεται μια μάσκα καρναβαλιών να φορά να μεν τον βλέπουν οι άνθρωποι τζιαι μια ομπρέλλα να κρατά σιημώνα, καλοτζιαίρι, κακό τζαιρό, καλό τζιαιρό να μεν τον θωρεί ούτε ο θεός τζιαι τον κακό του τον τζιαιρό του αθεόφοβου ποδκιάντροπου ….
Προσέξτε τελευταία παράγραφο…. «Παράκληση όπως τα ανωτέρω ληφθούν υπόψη σε μελλοντικές διαδικασίες….»
Το αυτονόητο ο κ. Προϊστάμενος του ΚΕΔ ή δεν ήξερε να το ερμηνεύσει ή σκόπιμα δεν ήθελε, κάτι που σίγουρα αυτονόητο μπορεί να του καταλογισθεί ως παράβαση καθήκοντος …. Ας επανέλθει λοιπόν ….
Απεστάλη σχετική διαμαρτυρία στον Δήμαρχο κ. Βύρα από 15/12/2020 ο οποίος αυθημερόν απάντησε και έκτοτε ουδεμία άλλη απάντηση …. Το συμβάν συνεχίζει να διερευνάται για τον «κύριο» προϊστάμενο του ΚΕΔ Λκας …..
Απάντησε….
ΑΝΔΡΕΑΣ ΒΥΡΑΣ
andreasvyras@larnaka.com
Dec 15, 2020, 12:53 PM
Φιλέ Αντώνη θα ερευνήσω το συμβάν και θα επανέλθω.
Ανδρέας Βύρας.
Έκτοτε καμία άλλη απάντηση παρά τις οχλήσεις μου ….
Τελικά και αφού εξαντλήθηκε η υπομονή μου απέστειλα το πιο κάτω στις 15/2/
Antonis Antonas
ant.antonas@gmail.com
Feb 15, 2021, 1:34 PM
Αγαπητέ Δήμαρχε με εκτίμηση σας χαιρετώ αλλά είναι η τελευταία φορά που σας ενοχλώ.
Πραγματικά λυπάμαι πολύ και εκφράζω την δυσαρέσκεια μου, διότι από 15 Δεκ 2020, που επικοινωνήσατε, μετά ουδεμία απάντηση έλαβα για σχετική μου επιστολή διαμαρτυρίας.
Θα πάω Δήμαρχε να εξοφλήσω τα οφειλόμενα προς Δήμο, πλην του φόρου κοιμητηρίου και είμαι πρόθυμος να αντιμετωπίσω… τις συνέπειες αυτής της τιμητικής μου άρνησης.
Νάστε καλά.
Αντώνιος Αντωνάς
Τελειώνοντας επισημαίνω ότι όλα τα ανωτέρω κοινοποιήθηκαν και στον αρμόδιο Υπουργό Εσωτερικών κ. Ν. Νουρή …. Ουδεμία επικοινωνία και ουδεμία απάντηση .
Η αδιαφορία σας κύριοι δεν αντανακλά σε εμένα τον άσημο, αλλά κατευθείαν την δέχονται σαν νέο βόλι στην καρδιά τους οι αδικοχαμένοι αδελφοί … Κατά παράφραση γράφω ένα απόσπασμα από το συμβολικό ποίημα του Στρατήγη Ο ΜΑΤΡΩΖΟΣ. …
ΑΝ ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ ΜΑΣ ΗΡΩΕΣ ΔΕΝ ΕΧΥΝΑΝ ΤΟ ΑΙΜΑ, ΟΙ ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΙ ΣΑΝ ΚΑΙ ΕΣΑΣ ΔΕΝ ΘΑ ΦΟΡΟΥΣΑΝ ΣΤΕΜΜΑ ….. Και ο νοών νοείτω και μη παρανοείτω …..
Σημειώνω ότι και πολύ ήπια τα έγραψα, τα ανεπίτρεπτα συμβάντα και αναμένω όποιο αρμόδιο να απαντήσει και να με διαψεύσει ….για να επανέλθω….
Και ίδετε google: Μικρή Μαύρη Βίβλος, Κατεχόμενη Βόρεια Κύπρος, Περί των δημοσιευμένων, όσον αφορά προκλητικές τουρκικές ονομασίες σε οδούς της Ελεύθερης Κύπρου, Ο Τατάρ ήδη αντικαθιστά τις τελευταίες εναπομείνασες Ελληνικές ονομασίες στην κατεχόμενη Αμμόχωστο …. Κλπ
Και η θρασύτητα των Τούρκων, που δεν άφησαν όρθιες εκκλησίες, κοιμητήρια, μουσεία, ιερά και όσια … και ούτε γράμμα του ελληνικού αλφαβήτου στα κατεχόμενα ….!
Αμαθία μεν θράσος, λογισμός δε όκνον φέρει.
Η βλακεία φέρνει θράσος και η εξυπνάδα φέρνει αδράνεια.
Τέλος, σε όλους τους αρμοδίους – αναρμοδίους, αφιερώνω το πιο κάτω δημοσιευθέν παλαιότερα λυρικό – επικό ποίημα, ίσως κάποια στιγμή, αν αντέξουν να το διαβάσουν, συνειδησιακά πλέον αρχίσουν να πράττουν και να αντιμετωπίζουν τους νεκρούς εθνομάρτυρες μας ….. με τις πρέπουσες τιμές …..και όχι με απρέπεια. ασέβεια και αδιαφορία …
Οι νεκροί αδελφοί μας ήρωες.
(Ποίηση, λυρική και επική)
Του Αντώνη Αντωνά
Αφιερωμένο τιμής ένεκεν στον ήρωα αδελφό μου, Χριστάκη Αντωνά και τους συμπολεμιστές του Έλληνες και Ελληνοκύπριους, που την ζωή τους πρόσφεραν αντίδωρο θυσίας, αλλά και αθανασίας.
«Κανένας ήρωας δεν είναι αθάνατος μέχρι να πεθάνει.» W.H. Auden.
(58) Οι νεκροί μας αδελφοί ήρωες. Εσχάτη Ικεσία.
Του Αντώνη Αντωνά.
Η μέρα εσκοτείνιασε,
ολική έκλειψη ο ήλιος έχει..
Μαύροι καπνοί υψώνονται,
τους ουρανούς καλύπτουν.
Τα λεύτερα πουλιά τα θεόθρεφτα,
της Κύπρου, μαζί με τα περιστέρια,
μαυρισμένα, φοβισμένα φεύγουν.
Φεύγουν τα ειρηνικά άσπρα περιστέρια,
φεύγουν, φεύγουν τρομαγμένα.
Μαύρα κοράκια, νεκρικά, σαν χάροντες,
πετούν πια, στους ουρανούς μας μένουν,
μαζί με τα τουρκικά αεροπλάνα,
που βόμβες σε γυναικόπαιδα σπέρνουν.
Η νύχτα που φεγγαρόφωτη ήταν,
μ΄ολόγιομο λαμπρό φεγγάρι,
κακός οιωνός, έκλειψη είχε και αυτό.
Μαύρισ΄ η νύχτα, αβυσσαλέο σκότος,
χάθηκαν το φεγγάρι και τ΄ αστέρια.
Οι Κύπριοι ήρωες, όρθιοι τα τανκς,
με τα παλιά μαρτίνια πυροβολούν.
Τα τούρκικα τανκς τους κανονιοβολούν,
μ΄ αυτοί μένουν στις θέσεις τους ακλόνητοι,
που η πατρίδα, τους όρκισε, να υπερασπιστούν,
ποτέ μην κάνουν πίσω, οι ριζωμένοι βράχοι.
«Την πατρίδα ουκ ελάττω παραδόσω»,
ορκιστήκανε και τον όρκο τον τιμήσανε.
Πληγωμένα κατακαμένα, τα ουρανόφταστα,
παλληκάρια, πεισματικά όρθια συνεχίζουν νάναι.
Ηρωικά να πολεμούν, τα τιμημένα,
σκαλοπάτια ανεβαίνοντας της λευτεριάς.
Από τα τανκς περικυκλώθηκαν,
αλλά ποτέ δεν παραδόθηκαν.
Και όταν η μοιραία στιγμή,
αναπάντεχα έρχεται,
με οδύνη την τελευταία πνοή,
αρχίζουν να αφήνουν.
Τους Τούρκους δεν μπορούν
πιά μ΄ αυτοθυσία να πολεμούν.
Κάποιοι τους εγκατέλειψαν.
Σφαίρες άλλες δεν έχουν,
μία μόνο, για τον εαυτό τους φύλαξαν…
Ψυχομαχούν, ικετεύουν και προσεύχονται,
δεν θέλουν για να φύγουν,
τους Τούρκους θε΄ να πολεμούν.
Βοήθεια για νάρθει, μάταια προσδοκούν!
Πέφτουν κορμιά λεβέντικα, αιματοβρεγμένα,
με τα χώματα, τα ιερά της Κύπρου σμίγουν.
Η τιμημένη δόξα, με τον χάροντα,
χέρι – χέρι, για τα πάνθεα ουράνια, ωδεύουν…
Αγιάζεται το αίμα τους,
τα λεβεντοκορμιά τους,
τα πολεμοκαπνισμένα,
που μυροφόρες νύφες τ΄ αλείψανε,
έτοιμα στην αθανασία,
στον παράδεισο να παν.
Με μύρα αθάνατα της θεάς,
Κύπριδας Αφροδίτης καμωμένα.
Σε κύπελλο, απ΄ του Τρόοδους,
το χρυσόδενδρο, την Λατζιά*,
τα χρυσοπράσινα φύλλα καμωμένο.
Απ΄ της Κερύνειας τα γιασεμιά,
τα μοσχομυρισμένα ρόδα.
Της Μόρφου τους λεμονανθούς,
των κυκλάμινων, των γλαδιόλων.
Του Πενταδάκτυλου του Διγενή
Ακρίτα, θρυλικού βουνού, απόσταγμα,
αγριολούλουδων, ανεμώνων,
γλιστροκουμαριάς, δάφνης, άλλιου,
της άνθεμις, του κρόκου της Αφροδίτης.
Των λυγερόκορμων κυπαρισσιών
του Κυπαρισσόβουνου τ΄ άρωμα,
Της Μεσαρκάς τα φούλια,
των μεθυστικών νυχτολούλουδων,
της ζουλατζιάς, της αροδάφνης.
Της Αμμοχώστου το θαλασσινό,
άρωμα της Σαλαμίνας,
με την χρυσή την άμμο.
Του Καρπασιού του θυμαρίσιου,
του χαμομηλιού άρωμα,
αιώνιο κράμα μύρου αθανασίας.
Νεκρά τα σώματα τα ιερά,
όχι νεκρές οι ψυχές τους,
πλανώνται μέχρι σήμερα,
σαν άσβεστοι κομήτες πεντάχρυσοι,
πάνω απ΄ της Κύπρου τ΄ άπειρο,
του ολόφωτου ξάστερου ουρανού.
Σαν λαμπάδες με ιερή φλόγα Αγίου Φωτός,
μετέωρα κρεμασμένες στον θόλο,
του Αποστόλου Ανδρέα, της σκλαβωμένης,
Αγίας Καρπασίας, πολιορκημένη εκκλησιά.
Το πνεύμα τους, αγέρηδες δυνατούς,
μελτέμια θα σηκώσει, σίφουνας,
καταιγίδα, θα γενεί κάποια στιγμή,
τους Τούρκους ν΄ αποδιώξει.
Η Κύπρος, τα μαύρα σύννεφα,
σκλαβιάς σύντομα θα τα σπρώξει…
Τιμημένα και ένδοξα νέα μας παλληκαριά,
που την ζωή σας δώσατε στην ηρωική πατρίδα…
Αυτή η μικρή Κύπρος σας, η πολύπαθη,
αλλά ηρωική και περήφανη,
πάντα θα σας θυμάται,
θα σας ευγνωμονεί,
που με το αίμα σας το ιερό,
το αίμα της υπέρτατης θυσίας,
την γη της την ποτίσατε,
αθάνατη έγινε, αγίασμα την βρέχει.
Νέα βλαστάρια αναγέννησης,
φυτρώνουν παλληκάρια,
της δικής σας αυτοθυσίας,
τιμής κι΄ ευψυχίας.
Ούριοι άνεμοι ελευθερίας, στη Κύπρο,
θα φυσήξουν, τα μαύρα σύννεφα,
και τους κατακτητές, θε΄ ν’ αποτραβήξουν.
Τα λευκά ειρηνικά περιστέρια πάλι,
τον ουρανό της Κύπρου θε΄ να πλημυρίσουν.
Ω! νεκροί μας, τιμημένοι ένδοξοι αδελφοί,
δικά μας αδέλφια, ηρωικά παλληκάρια.
Αιωνία σας η μνήμη…
Εν θυμώ αγανάκτηση και απογοήτευση,
ΑΝΤΩΝΗΣ ΑΝΤΩΝΑΣ – ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ
www.ledrastory.co
6 σχόλια:
Εκφράζω κατ αρχήν την εκτίμηση μου στον φίλο Θάνο για την τιμητική ανάρτηση.
Ανάμεσα στα δεκάδες θετικά - υποστηρικτικά - συγκινητικά σχόλια, που δεχθήκαμε μετά την κοινοποίηση στους αποδέκτες - αναγνώστες μας, ένα πρωτότυπο σύντομο σχόλιο, που εμπεριέχει μια ξεχασμένη αρχαιοελληνική λέξη, μεγάλης σημασίας. Αβελτηρία....
Το σχόλιο εστάλη από τον φίλτατο διαπρεπή συγγραφές Γ.Π.
wrote:
Αιωνία η μνήμη των ηρώων παιδιών. Συγχαρητήρια για τους αγώνες σας. Λυπούμαι για την αβελτηρία των υπευθύνων.
Εγκαρδίως
Γ.Π.
Και για όσους φίλους τυχόν ξέχασαν την σημασία της λέξης αβελτηρία ...
[Λεξικό Τριανταφυλλίδη]
αβελτηρία η [aveltiría] Ο25 : (λόγ.) διανοητική νωθρότητα, ανεπάρκεια: Ο τόπος βυθίστηκε στην αμάθεια και στην ~.
[λόγ. < αρχ. ἀβελτερία κατά τη σφαλερή ελνστ. γραφή ἀβελτηρία]
[Λεξικό Γεωργακά]
αβελτηρία [aveltiría] η, (L) slowness of apprehension, dullness, absurdity (syn νωθρότητα του μυαλού, διανοητική αναπηρία): ο τόπος... βυθίζεται περισσότερο στην αμάθεια και στην ~(Papanoutsos) | το ξέσπασμα μιας αντιθέσεως... καταλήγει στη ρήξη απ' την ~και τη στενοκάρδια των {ηγετικών} τάξεων (Kasimatis) [K ἀβελτερία 'depravity' (4th c. AD) fr AG ἀβελτηρία 'fatuity' anal. w. ὀκνηρία, πνευματική ἀναπηρία]
Ετυμολογία
αβελτηρία < αρχαία ελληνική ἀβελτερία < ἀβέλτερος < στερητικό α- + βέλτερος (αρχαία ελληνική βελτίων), αυτός που δεν μπορεί να βελτιωθεί
Ουσιαστικό
αβελτηρία και αβελτερία θηλυκό
η αμυαλιά, η ανοησία, η μωρία, η οκνηρία σκέψεως, η απειροκαλία, η ατασθαλία
Συγγενικές λέξεις
αβέλτερος, αβελτίωτος
Συνώνυμα
μωρία
κουφόνοια
αμυαλιά
νωθρότητα
αφροσύνη
ανοησία
απερισκεψία
αστοχασιά
Αντώνιος Αντωνάς
«Θυμός και θλίψη για την αδιαφορία κάποιων θιασωτών της εξουσίας που βολεμένοι στη άνεση μιας θέσης (που την οφείλουν στους αγώνες κάποιων άλλων) αποφασίζουν ή απορρίπτουν απόδοση ελάχιστης τιμής σε ήρωες της πατρίδας μας. Υπερηφάνεια για αυτούς τους ήρωες μας που μεσα στη πιο τρυφερή ηλικια των 18-20 χρόνων (σχεδόν παιδιά) επέδειξαν τέτοιο θάρρος και αυτοθυσία.
Δεν θέλω ουτε να το σκεφτώ ότι σήμερα σαν λαος δεν τους αξίζουμε αυτους τους ήρωες μας...»
Ως αληθινός Ελλην πατριώτης και ένας άνθρωπος που έχω βρεθεί κοντα σε αγωνιστές του 1974 για την Ελευθερία της Κύπρου μας, οφείλω να σταθώ με σθένος κοντά στον αγαπητό μου φίλο και συγγραφέα Αντώνη στην Εθνική του καταγγελία...
Για μένα προσωπικά το πιο δυνατό στοιχείο προσωπικότητας και ζωής του αγαπητού μου φίλου Αντώνη, δεν είναι άλλο από το ότι υπήρξε ένας μαχητής της ελευθερίας, αλλά κυρίως ο αδερφός ενός ήρωα που αγωνίστηκε και έπεσε δολοφονημένος από τα πυρά των ανάνδρων Τούρκων το 1974.
Ποιος ειναι αυτός ο υπάλληλος;
Ποιος είναι αυτός ο δήμαρχος;
Ποιος είναι αυτός ο βουλευτής, ο υπουργός ή ο ίδιος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας της μαρτυρικής Κύπρου μας... που θα τολμήσει να αμφισβητήσει το γεγονός του ηρωισμού του παλικαριού αυτού που έπεσε "τοις κείνων ρήμασι πειθόμενος";
Δεν φτάνει όμως η απλή αναγνώριση των ηρώων μας που δολοφονήθηκαν, αλλά και η έμπρακτη απόδοση της οφειλόμενης τιμής σε αυτούς...
Που είναι το μνημείο τους;
Που βρίσκεται ο χώρος στον οποίο οι σημερινές και οι μελλοντικές γενιές των Ελλήνων Κυπρίων, θα τιμούν τα 13 παλικάρια αυτά που έπεσαν για την ελευθερία τους και για την ελευθερία όλων μας;
Ποια έξοδα έκανε το κυπριακό κράτος για τα παλικάρια αυτά;
Αρκεί άραγε ένα μικρό μνημείο εντός του κοιμητηρίου, που μάλιστα έγινε με έξοδα του ίδιου του αδερφού του;
Ποιος θα καταθέτει στεφάνι εντός ενός κοιμητηρίου;
Η Κυπριακή Δημοκρατία ή και ο Δήμος Λαρνακας πρέπει και οφείλει να στήσει με δημόσια έξοδα, στήλη σε περίοπτο σημείο της Λάρνακας την οποία να βλέπουν καθημερινά τα παιδιά μας και να θυμούνται ότι κάποιοι πρόγονοί τους έδωσαν τον υπερ πάντων αγώνα κόντρα στον πιο βάρβαρο λαό της ανθρώπινης ιστορίας...
Και ω του εξευτελισμού....
Αντί όλων των παραπάνω βρέθηκε ένας αχαρακτήριστος άνθρωπος που ΜΟΝΟ κατ' όνομα θα πρέπει να λέγεται Ελλην Κύπριος, να ζητήσει τι;
Τέλη κοιμητηρίου για τον ΗΡΩΑ;
Μπορεί κάποιος με λόγια να περιγράψει αυτό το αίσχος;
Εγω προσωπικά αδυνατώ και απορώ με την ψυχραιμία του αγαπητού μου φίλου και αδερφού Αντώνη που κράτησε προφανώς την ψυχραιμία του...
Είναι ποτέ δυνατόν να ζητούν τέλη κοιμητηρίου από κάποιον που έδωσε την ζωή του για την πατρίδα το 1974 και τα οστά του βρέθηκαν το 2007, λόγω ακριβώς αυτού του στοιχείου που είπα παραπάνω; Δηλαδή ότι αγωνίστηκε κόντρα στον πιο βάρβαρο λαό της ανθρώπινης ιστορίας;
Κατόπιν των ανωτέρω όχι μόνο στέκομαι πλησίον του αδερφού μου Αντώνη Αντωνά αλλά ΑΠΑΙΤΩ
1. να εξαφανιστεί κάθε οφειλή και να στηθεί άμεσα το κατάλληλο μνημείο εντός της πόλεως της Λάρνακας με δημόσια έξοδα...
2. να γίνει επίπληξη τόσο στον υπάλληλο αλλά και στους προϊσταμένους του όπως και στον ίδιο τον νυν δήμαρχο Λάρνακας για την αδιαφορία και την ανθελληνική στάση τους...
Υπάρχουν κάποια θέματα που η πολιτική κρατική ή δημοτική αδιαφορία αγγίζει τα όρια της εθνικής προδοσίας και είμαι σίγουρος ότι κανείς δεν θέλει να μείνει στην ιστορία με μια τέτοια ρετσινιά...
(σε ευχαριστω αγαπητε μου φιλε Αντωνη που είχαμε την τιμη σαν ιστολογιο να αναρτησουμε την εθνικη καταγγελιά σου αυτη)
ΜΕΡΙΚΑ ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΑ ΣΧΟΛΙΑ.
Αγαπητε φίλε και ουσιαστικα συμπολεμιστη Αντωνη,
Με συγκίνηση διαβασα τα κείμενά σου όπου εξέχουσα θέση, ως αρμόζει, κατέχει μεταξυ των άλλων πεσόντων εθελοντων αγωνιστων και η θυσία του αδελφού σου,
Εχω εδω και χρονια σχολιάσει αυτη τη θυσια με τους καβαφικους στίχους
"Και περισσότερη τιμή τους πρέπει για τι γνωριζαν οτι στο τέλος οι Μήδοι θα διαβούνε"...
Με αγάπη
Δ.Αλευρομαγειρος
ΚΟΙΤΩΝΤΑΣ ΚΑΤΑΜΑΤΑ ΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΜΑΣ…
Αποτελούν τα πρότυπά μας στις δύσκολες στιγμές που περνάμε.
Γενναίοι, ανυπότακτοι, έντιμοι, ένθεοι και κυριολεκτικά έτοιμοι να θυσιάσουν την ίδια τους τη ζωή για την ελευθερία, χωρίς να χάσουν ίχνος από την έμφυτη ευαισθησία τους…
Σκέφτομαι ότι δεν ήταν ούτε τα πάσης φύσεως αξιώματα και οι «καρέκλες», ούτε οι τίτλοι σπουδών, ούτε τα υλικά αγαθά που τους έκαναν ήρωες. Ήταν όμως όλοι τους έμπλεοι ψυχικών αρετών…Είχαν επιλέξει συνειδητά να λειτουργούν έμπρακτα και όχι μόνο θεωρητικά...Κανένας δυνάστης – όσο και αν τους βασάνισε σωματικά- δεν κατάφερε ποτέ να υποτάξει το γενναίο τους φρόνημα και το πνεύμα.
Αυτές οι πνευματικές αρετές είναι που λείπουν σήμερα δυστυχώς σε πολύ μεγάλο βαθμό. Βλέπουμε καθημερινά όλα τα άλλα «μικρά» σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο και λησμονούμε το σημαντικότερο: τις γνήσιες αρετές των ηρώων μας.
Είναι ζήτημα ηθικού χρέους, αμιγούς ρεαλισμού, ουσίας και όχι μόνο συναισθηματισμού, να μπορούμε να τους κοιτάμε κατάματα.
Είναι το ελάχιστο που τους οφείλουμε εμπράκτως…Μπορούμε;
Σοφία Παπανικολάου
Προς Προεδρικό Επίτροπο κύριο Φώτιο Φωτίου
Θέμα: Επιστολή- Καταγγελία Αντώνη Αντωνά προς δήμαρχο Λάρνακας.
Αθήνα, 22-2-2021
Αξιότιμε κύριε Φωτίου, έχω την τιμή να σας εκθέσω τα ακόλουθα:
Ο κύριος Αντώνης Αντωνάς επικοινώνησε μαζί μας και μας έθεσε ένα πολύ ευαίσθητο ζήτημα, με το οποίο εσείς ασχολείστε τόσο τυπικά, όσο και ουσιαστικά ως καθ΄ύλην αρμόδιος.
Απ’ όσα αναφέρει στο επισυναπτόμενο link είναι προφανές ότι θα πρέπει να γίνουν οι απαιτούμενες ενέργειες προς τους αρμόδιους φορείς ώστε να μην βρίσκονται στην δυσάρεστη θέση αδέλφια και συγγενείς αγνοουμένων να καλούνται να πληρώνουν για τους τάφους των συγγενών τους που έδωσαν την ζωή τους πολεμώντας για να αντιμετωπίσουν την βάρβαρη τουρκική εισβολή και για την ελευθερία της Κύπρου.
Επειδή γνωρίζω το ενδιαφέρον σας γι΄αυτό το θέμα είναι από ψυχής, σας παρακαλώ όπως κάνετε τις ανάλογες ενέργειες ώστε να λυθεί το ζήτημα αυτό το συντομότερο δυνατό γιατί το οφείλουμε στους ήρωες αδελφούς μας και σας ευχαριστώ εκ των προτέρων.
Με εκτίμηση
Γιώργος Συλλούρης
Πρόεδρος ΟΚΟΕ
Λυπάμαι που δεν μπορώ να καταχωρήσω όλα τα συντριπτικά σχόλια αναγνωστών μας που δεχόμαστε. Είναι στην διάθεση των αρμοδίων -αναρμοδίων.
Τέλος τονίζω ότι ΟΥ ΠΕΡΙ ΧΡΗΜΑΤΩΝ Ο ΑΓΩΝΑΣ ΑΥΤΟΣ, ΑΛΛΑ ΜΟΝΟ ΠΕΡΙ ΕΘΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΗΘΙΚΗΣ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ. Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΑΣ ΤΑ ΤΕΛΗ ΚΑΙ ΦΟΡΟΥΣ ΓΙΑ ΗΡΩΑ ΤΑ ΑΠΟΔΙΔΕΙ ΣΕ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΚΑ ΙΔΡΥΜΑΤΑ ΕΙΣ ΜΝΗΜΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΗΡΩΩΝ ...
Δημοσίευση σχολίου