Στέργο, γιατί μας άνοιξες πανιά και αλαργιεύεις
και πάς ταξίδι μακρυνό, στου ουρανού τ' αστέρια;
Τί σού 'λειπε και το ζητάς; Τί ποθητό γυρεύεις;
Μήν ζήλεψες τα φτερωτά καί άσπρα περιστέρια;
Κι αφήνεις σύζυγο, παιδιά κι εγγόνια π' αγαπούσες,
τους συγγενείς και φίλους σου και Κρεμαστής ανθρώπους;
π' όλους μ' αγάπη αγκάλιαζες και πατρικά μιλούσες
και την περιουσία σου που έφτειαξες με κόπους;!
Καί φεύγεις μέσ' στην άνοιξη, προτού η Λαμπρή να φτάσει,
με του Απρίλη ευωδιές, χελιδονιών τραγούδια...
και ένα κλάμα γοερό σε όλους θα ξεσπάσει,
Αγάπης ανταπόδοση και της ψυχής λουλούδια...
Διότι ήσουν Τίμιος και ευγενής κι ωραίος
και Κοινοτάρχης Δίκαιος, όσο κανένας άλλος!
Κι έχαιρες της Εκτίμησης και της εμής, βεβαίως
Και ήσουνα Επιφανής της Κρεμαστής , μεγάλος!
Στήριγμα σου αιώνιο, η σύζυγος Σμαράγδη,
που απομένει μοναχή μέσ' στης ζωής τ' αλώνι
ν' ανέχεται καρτερικά του βίου μας τα άλγη,
αφού ήσουν ο πλοίαρχος που είχε το τιμόνι.
Μαζί της 'σύ απέκτησες τρείς άξιους λεβέντες,
που έκαμες περήφανους στης Ρόδου το νησί μας,
με την αξιοπρέπεια και πατρικές κουβέντες.
Να μοιάσουν του πατέρα τους, ας είναι η ευχή μας.
Το θνήσκειν είν' ανθρώπινον! Κι όλοι στον τάφο πάμε!
Και τίποτε το υλικό δεν παίρνουμε μαζί μας!
Μονάχα την γυμνή ψυχή εμπρός μας κουβαλάμε,
που την επιβαρύνουμε στην πρόσκαιρη ζωή μας,
με πράξεις, παραλήψεις μας, με έχθρητες και μίση,
συκοφαντίες και κλοπές, ζήλειες και εξυβρίσεις..
Την Θεική την ζυγαριά η ύλη θα γεμίσει,
αν δεν προφθάσεις έγκαιρα ψυχή να καθαρίσεις..
Κι ο Στέργος τα κατάφερε νάχει ψυχή καθάρια..
Και μ' όλους ήτ' Αγαπητός! Σε χωριανούς και ξένους.
Γι' αυτό το πνεύμα του πετά λεύτερο στα ουράνια,
να στέλλει μήνυμα χαράς σε μάς τους τεθλιμμένους .
ΑΙΩΝΙΑ ΑΥΤΟΥ Η ΜΝΗΜΗ
Κρεμαστή Ρόδου 9 Απριλίου 2024
ΑΝΑΚΡΕΩΝ ΔΑΥΛΗΣ Ο ΡΟΔΙΟΣ
(ΣΠΥΡΟΣ ΔΡΑΚΟΣ ΚΑΤΣΟΥΡΗΣ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου