Γράφει ο Ελευθέριος Ανδρώνης
Άραγε σε ποια πλευρά της ιστορίας ανήκει το έγκλημα κατά της ανθρωπότητας που διαπράττεται από τους τουρκοαζέρους στο Ναγκόρνο Καραμπάχ, εναντίον των Αρμενίων αδερφών μας; Για την πλειοψηφία των πολιτικών κομμάτων στην Ελλάδα, αυτή η θηριωδία ανήκει στην… αθέατη πλευρά της ιστορίας.
Πότε όμως υπήρξε ντροπή και πολιτική τσίπα, για να την αναζητήσουμε τώρα; Ατελείωτα καραβάνια από ξεριζωμένους του Αρτσάχ εγκαταλείπουν τις πατρογονικές εστίες τους και τη γη των προγόνων τους που τους ανήκει εδώ και χιλιάδες χρόνια, γιατί οι ισλαμοφασίστες του Αζερμπαϊτζάν εφαρμόζουν επεκτατική πολιτική με τις πλάτες της Τουρκίας και της Δύσης.
Η διεθνής κοινότητα σιωπά, βυθισμένη μέσα στον βούρκο της υποκρισίας της και η χριστιανοσύνη υφίσταται ακόμα έναν διωγμό, και μάλιστα στη «γειτονιά» της Ευρώπης, την Ευρασία.
Το δράμα των Αρμενίων συνεχίζεται από εκεί που το άφησε ο σφαγέας Κεμάλ Ατατούρκ. Γενοκτονία από τους Οθωμανούς στις αρχές του 20ου αιώνα, εθνοκάθαρση τώρα από τους τουρκοαζέρους στις αρχές του 21ου αιώνα, στα ιστορικά εδάφη του Αρτσάχ.
Και την ίδια ώρα τι γίνεται στα καθ’ ημάς; Στην Ελλάδα άλλοι ασχολούνται με το «φαινόμενο»… Κασσελάκη, άλλοι ασχολούνται με το πώς θα τελειοποιήσουν το «κουκούλωμα» του σκανδάλου των υποκλοπών και άλλοι ακονίζουν τα μαχαιροπίρουνα για τις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές.
Η Ελληνική κυβέρνηση παρακολουθεί αμέτοχη τον ξεριζωμό των Αρμενίων και δεν τολμά να πάρει θέση ούτε για τα προσχήματα. Το αζέρικο πετρέλαιο και το φυσικό αέριο έχει πολύ μεγαλύτερη αξία, από το αίμα των Αρμενίων. Δεν υπολογίζουν κανένα είδος αλληλεγγύης που πηγάζει από τις κοινές αξίες μεταξύ Ελλάδας και Αρμενίας, ούτε καν τον κοινό τους διαχρονικό εχθρό που είναι η Τουρκία, διότι η ελληνική πλευρά αυτόν τον καιρό βρίσκεται σε διαδικασίες… «φλερτ» με τους γεωστρατηγικούς μέντορες των Αζέρων, και οι «κουμπαριές» δεν πρέπει να χαλάσουν.
Η Αρμενία δεν υπάρχει στον χάρτη της «Αριστείας»
Πόσες φορές έχει καταδικάσει δημόσια το ελληνικό κράτος την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία τα τελευταία 2 χρόνια; Από την Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τον Πρωθυπουργό και αρχηγούς κομμάτων, μέχρι και τον τελευταίο κυβερνητικό… υπαλληλίσκο, χάνεται ο λογαριασμός. Μέχρι και ταγέρ στα χρώματα της ουκρανικής σημαίας φορούσε η Κατερίνα Σακελλαροπούλου και κάποιες γαλάζιες βουλευτίνες. Κανονική πλειοδοσία αμερικανοδουλείας και γελοιότητας, όχι μόνο από την κυβέρνηση, άλλα από όλα τα συστημικά κόμματα. Και τώρα, δεν ακούγεται ούτε μια κουβέντα για το δράμα των Αρμενίων. Πέρα από ελάχιστες εξαιρέσεις, έχουμε μια ντροπιαστική ομερτά.
Τα συστημικά ΜΜΕ καταχωνιάζουν το έγκλημα των τουρκοαζέρων στα «ψιλά» των ειδήσεων, ενώ το ξέσπασμα του ρωσο – ουκρανικού πολέμου είχε γίνει πρώτο θέμα για μήνες, με καθημερινές εκπομπές, έκτακτα δελτία και ανταποκριτές που μετέδιδαν κάθε εξέλιξη.
Για λογαριασμό της Ουκρανίας, η ελληνική κυβέρνηση έχει δώσει εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ, έχει ξεγυμνώσει τα νησιά της Ελλάδας από οπλισμό, έχει σύρει τους Έλληνες στην καταιγίδα της ακρίβειας ως συνέπεια των κυρώσεων προς τη Ρωσία, έχει εκθέσει τη χώρα στο μάτι του «κυκλώνα» στην κόντρα μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας, έχει εξαπολύσει «πύρινους» λόγους στο Κογκρέσο, μέχρι και «σόου» στην ελληνική Βουλή έστησε με τον Ζελένσκι και τους ουκρανοναζί που απηύθυναν αγωνιστικούς χαιρετισμούς στο κοινοβούλιο από μία γιγαντοοθόνη.
Όμως η Αρμενία κείται μακράν. Άραγε περιμέναμε τίποτα καλύτερο από αυτήν την κυβέρνηση; Εδώ γι’ αυτούς «κείται μακράν» ακόμα και η Κύπρος, που έχει πεταχτεί έξω από την εξίσωση των υπόγειων ελληνοτουρκικών επαφών. Εδώ ήταν «μακράν» ακόμα και τα παιδιά μας που σκοτώθηκαν στη Λιβύη, σε μια υπόθεση που «βρωμάει» από παντού ότι αφορούσε εχθρική ενέργεια και εγκληματική αμέλεια από πλευράς ΓΕΕΘΑ, και όμως έκλεισε άρον – άρον ως «τροχαίο δυστύχημα».
Το μόνο σημείο επαφής μεταξύ των κυβερνήσεων Αρμενίας και Ελλάδας αυτή τη στιγμή, είναι η νοοτροπία ηττοπάθειας που προωθείται στους αντίστοιχους λαούς. Η διαφορά είναι ότι η αρμενική κυβέρνηση νόμιζε ότι έχει συμμάχους μέχρι να βυθιστεί στην καταστροφή, αλλά η ελληνική κυβέρνηση εξακολουθεί να τρέφεται από αυτό το διπλωματικό παραμύθι. Και η ιστορία όπως πάντα δεν ξεχνά και δεν συγχωρεί αυτά τα λάθη.
Βοηθήστε τους Αρμένιους αδερφούς
Έστω και τώρα, έστω και αργά, είναι ευκαιρία να προσφέρουμε ως χώρα μια σημαντική χείρα βοηθείας στους Αρμένιους. Μέχρι χθες η ελληνική κυβέρνηση ήταν έτοιμη να νομιμοποιήσει 300.000 παράνομους μετανάστες από όλες τις γωνιές της γης, για να καλύψει ανάγκες για εργάτες γης. Μετά τις σφοδρές αντιδράσεις η απόφαση πάρθηκε πίσω, όμως έμεινε η «ρετσινιά» για το πόσο εύκολα αποφάσισαν να «ενσωματώσουν» μια ολόκληρη μεγαλούπολη από ένα ετερόκλητο πλήθος, χωρίς καμία ταυτοτική συνάφεια με τον Ελληνισμό.
Οι ξεριζωμένοι του Αρτσάχ είναι πραγματικοί πρόσφυγες και πραγματικοί αδερφοί μας, με κοινές αξίες και διαχρονικούς ιστορικούς δεσμούς. Αν η εθνοκάθαρση των τουρκοαζέρων ενταθεί και χιλιάδες Αρμενίων αναγκαστούν να μεταναστεύσουν, το καλύτερο που θα είχε να κάνει το ελληνικό κράτος είναι να ανοίξει τις αγκάλες του και να τους προσφέρει μια δεύτερη πατρίδα στις παραμεθόριες περιοχές μας, που τόσο έχουν ανάγκη από δημογραφική ανακούφιση. Αυτή μάλιστα, θα ήταν μια πραγματοποιήσιμη και αμοιβαία επωφελής ενσωμάτωση, και πάνω απ’ όλα θα ήταν μια πολιτική πράξη ανθρωπιάς και έμπρακτης αλληλεγγύης μεταξύ των δύο λαών.
Τολμάνε όμως οι οσφυοκάμπτες των Αθηνών να πράξουν κάτι τέτοιο;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου