Γιατί βαρειά συννέφιασε και χάθηκαν τ' αστέρια;
Γιατί η χώρα μας θρηνεί και δάκρυ αναβλύζει;
Γιατί σκούζουνε κόρακες και μαύρα περιστέρια;
Θεέ μου δεν είναι σωστό να χάνουν την ζωή τους
Άνθρωποι κι Ελληνόπουλα, ως ανθισμένος κρινος,
να τους θερίζει ο Χάροντας, να παίρνει την ψυχή τους.
Τώρα στα Τέμπη τα στενά το αίμα τους να ρέει...
Η Ελλάδα μας κατήντησε με μνήματα γεμάτη,
Και κάθε οικογένεια τα μέλη της να κλαίει..
Δεν σκοτωθήκαν με σεισμό! Ούτε μ αστροπελέκια!
Με λάθος το ανθρώπινο, που έσβησε ο φάρος!
Και θέλουν όλοι κρέμασμα! Ν' ανάψουνε ντουφέκια!!
Ρόδος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου