Ο πόλεμος προπαγάνδας και πώς να τον πολεμήσoυμε

Zero Hedge 20-7-21 Authored by Cj Hokpins via The Consent Factory, 

 

Mετάφραση: Μ.Στυλιανού

 

Κάθε ολοκληρωτικό σύστημα στην ιστορία έχει χρησιμοποιήσει τη δύναμη της οπτικής προπαγάνδας για να δημιουργήσει μια νέα “πραγματικότητα”, που να αγιοποιεί την επίσημη ιδεολογία του, ξαναφτιάχνοντας τον κόσμο σύμφωνα με τη δική του παρανοϊκή εικόνα. Ο νέος «κανονικός» ολοκληρωτισμός δεν αποτελεί εξαίρεση. Για παράδειγμα, ρίξτε μια ματιά σε αυτή την εικόνα που αντιγράφηκε από τη σελίδα της Guardian — ενός από τα κύρια όργανα προπαγάνδας των παγκόσμια κυρίαρχων καπιταλιστικών τάξεων — στις 17 Ιουλίου 2021… 

 

Αυτό δεν είναι μόνο «προκατειλημμένη» ή «δημοκοπική» δημοσιογραφία. Είναι συστηματική επίσημη προπαγάνδα, όχι διαφορετική από αυτή που διαδίδεται από κάθε άλλο ολοκληρωτικό σύστημα σε όλη την ιστορία. Εδώ είναι αυτό της επόμενης μέρας… 

 

Ξεχάστε το περιεχόμενο των άρθρων για μια στιγμή και απλά πάρτε το αθροιστικό οπτικό αποτέλεσμα. Η επίσημη προπαγάνδα δεν είναι μόνο ενημέρωση, παραπληροφόρηση και παραπλάνηση. Στην πραγματικότητα, το θέμα δεν είναι να μας κάνει να πιστέψουμε πράγματα, αλλά να δημιουργήσουμε μια επίσημη πραγματικότητα και να την επιβάλουμε στην κοινωνία με τη βία. Όταν προσπαθείτε να επινοήσετε μια νέα «πραγματικότητα», οι εικόνες είναι εξαιρετικά ισχυρά εργαλεία, εξίσου ισχυρά, αν όχι πιο ισχυρά, από τις λέξεις.  

 

Εδώ είναι μερικά ακόμα που ίσως θυμάστε… 

 

Και πάλι, ο στόχος αυτού του είδους προπαγάνδας δεν είναι απλώς να εξαπατήσει ή να τρομοκρατήσει το κοινό.  

 

Αυτό είναι μέρος του στόχου φυσικά, αλλά το πιο σημαντικό είναι να αναγκάζουμε τους ανθρώπους να βλέπουν αυτές τις εικόνες, ξανά και ξανά, ώρα με την ώρα, μέρα με τη μέρα, στο σπίτι, στη δουλειά, στους δρόμους, στην τηλεόραση, στο Διαδίκτυο, παντού.  

 

Έτσι δημιουργούμε την «πραγματικότητα». Εγκαθιστούμε τις πεποιθήσεις και τις αξίες μας στον εαυτό μας και στον άλλον, με εικόνες, λέξεις, τελετουργίες και άλλα σύμβολα και κοινωνικές συμπεριφορές. Ουσιαστικά, πλάθουμε την «πραγματικότητά» μας σαν ηθοποιοί που κάνουν πρόβες και παίζουν ένα έργο … όσο περισσότερο το πιστεύουμε όλοι, τόσο πιο πειστικό είναι.  

 

Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο οι υποχρεωτικές μάσκες ήταν απαραίτητες για την ανάπτυξη της νέας «κανονικής» ιδεολογίας. Ο εξαναγκασμός των μαζών να φορούν ιατρικές μάσκες δημοσίως ήταν ένα προπαγανδιστικό αριστούργημα. Με απλά λόγια, αν μπορείτε να αναγκάσετε τους ανθρώπους να ντύνονται σαν να πρόκειται να εργαστούν στον θάλαμο μολυσματικών ασθενειών ενός νοσοκομείου κάθε μέρα για 17 μήνες … Έχετε μια νέα «πραγματικότητα»… μια νέα, παθολογική-ολοκληρωτική «πραγματικότητα», μια παρανοϊκή-ψυχωτική, αίρεση-όπως «πραγματικότητα» στην οποία οι πρώην ημί-ορθολογικοί άνθρωποι έχουν μεταμορφωθεί σε ανόητους λακέδες που φοβούνται να βγουν έξω χωρίς άδεια από «τις αρχές» και βάζουν στα παιδιά τους πειραματικά «εμβόλια».  

 

Η καθαρή δύναμη της οπτικής εικόνας αυτών των μασκών και ο εξαναγκασμός να επαναλαμβάνεται η τελετουργική συμπεριφορά της τοποθέτησής τους, ήταν σχεδόν ακαταμάχητη. Ναι, ξέρω ότι αντιστέκεστε. Το ίδιο κι εγώ. Αλλά εμείς είμαστε η μειοψηφία. Η άρνηση της δύναμης αυτού που αντιμετωπίζουμε μπορεί να σε κάνει να νιώσεις καλύτερα, αλλά δεν θα μας βγάλει πουθενά, ή, σε κάθε περίπτωση, πουθενά σε καλό. Το γεγονός είναι ότι η συντριπτική πλειοψηφία του κοινού — εκτός από τους ανθρώπους στη Σουηδία, τη Φλόριντα και διάφορα άλλα επισήμως ανύπαρκτα μέρη — εκτελεί ρομποτικά αυτό το θεατρικό τελετουργικό, παρενοχλεί εκείνους που αρνούνται να το κάνουν, και έτσι συνθέτει συλλογικά μιαν «βιβλική πανούκλα».  

 

Οι Νέο-κανονικοί, δηλαδή, εκείνοι που εξακολουθούν να φορούν μάσκες σε εξωτερικούς χώρους, να ουρλιάζουν για ανούσιες «παραβιάσεις», να εκφοβίζουν τους πάντες για να «εμβολιαστούν» και να συνεργάζονται για την απομόνωση των “Ανεμβολίαστων” – δεν συμπεριφέρονται με τον τρόπο που συμπεριφέρονται επειδή είναι ηλίθιοι. Συμπεριφέρονται με αυτόν τον τρόπο επειδή ζουν σε μια νέα «πραγματικότητα» που έχει δημιουργηθεί για αυτούς, κατά τη διάρκεια των τελευταίων 17 μηνών, από μια μαζική επίσημη προπαγανδιστική εκστρατεία, την πιο εκτεταμένη και αποτελεσματική στην ιστορία της προπαγάνδας.  

 

Με άλλα λόγια, για να το θέσω ωμά, βρισκόμαστε σε έναν πόλεμο προπαγάνδας και χάνουμε. Δεν μπορούμε να ταιριάξουμε την προπαγανδιστική δύναμη των εταιρικών μέσων ενημέρωσης και των κυβερνήσεων της Νέας Κανονικότητας, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορούμε να αντεπιτεθούμε. Μπορούμε και πρέπει, σε κάθε ευκαιρία. Πρόσφατα, οι αναγνώστες με ρωτούσαν πώς να το κάνω αυτό. Λοιπόν, εντάξει, εδώ είναι μερικές απλές προτάσεις.  

 

Η συντριπτική πλειοψηφία των υπάκουων Νέο-κανονικών δεν είναι φανατικοί ολοκληρωτικοί. Είναι φοβισμένοι και αδύναμοι, οπότε ακολουθούν εντολές, προσαρμόζοντας το μυαλό τους στη νέα επίσημη «πραγματικότητα». Οι περισσότεροι από αυτούς δεν αντιλαμβάνονται τους εαυτούς τους ως υποστηρικτές ενός ολοκληρωτικού συστήματος ή ως όργανα διχασμού, αν και αυτό είναι. Αντιλαμβάνονται τους εαυτούς τους ως «υπεύθυνους» ανθρώπους που ακολουθούν λογικές «οδηγίες για την υγεία» για να «προστατεύσουν» τον εαυτό τους και τους άλλους από τον ιό και τις συνεχώς πολλαπλασιαζόμενες μεταλλαγμένες «παραλλαγές» του. Αντιλαμβάνονται τους «ανεμβολίαστους» ως μειονότητα επικίνδυνων, παράλογων εξτρεμιστών «συνωμοσιολόγων», που θέλουν να σκοτώσουν αυτούς και τις οικογένειές τους.  

 

Όταν τους λέμε ότι απλώς δεν θέλουμε να παραδώσουμε τα συνταγματικά μας δικαιώματα , να εξαναγκαστούμε σε εμβολιασμό που δεν εμπιστευόμαστε, να λογοκρινόμαστε και να διχαστούμε επειδή εκφράσαμε τις απόψεις μας, δεν μας πιστεύουν. Νομίζουν ότι λέμε ψέματα. Μας αντιλαμβάνονται ως απειλές, ως επιτιθέμενους, ως τέρατα, ως ξένους ανάμεσά τους, που πρέπει να αντιμετωπιστούν … έτσι ακριβώς όπως οι αρχές τους θέλουν να μας θεωρούν.  

 

Πρέπει να προσπαθήσουμε να αλλάξουμε αυτή την αντίληψη, όχι με τη συμμόρφωση ή την «ευγένεια». Αντιθέτως, πρέπει να γίνουμε πιο συγκρουσιακοί. Όχι, όχι με βία. Αντικρούοντας. Υπάρχει στην πραγματικότητα διαφορά μεταξύ των δύο -αν και η νέα κανονικότητα θα το αρνηθεί.  

 

Αρχικά, πρέπει να λέμε τα πράγματα όπως είναι. Το σύστημα «εμβολιασμών» είναι ένα σύστημα διαχωρισμού. Είναι διαχωρισμός. Πες το όπως είναι. Όσοι συνεργάζονται μαζί του είναι διχαστές. Δεν «βοηθούν» ή «προστατεύουν» κανέναν από οτιδήποτε. Είναι διχαστές, απλά και ξεκάθαρα. Αναφερόμαστε σε αυτούς ως «διαχωριστές». Μην τους αφήνετε να κρυφτούν πίσω από την ορολογία τους. Αντιμετωπίστε τους με το γεγονός ότι είναι.  

 

Το ίδιο ισχύει και για η υπόλοιπη Κορωνολογία . Τα «κρούσματα» Covid, οι «θάνατοι» και τα «εμβόλια» και λοιπή φρασεολογία του τρόμου. Οι υγιείς άνθρωποι δεν είναι ιατρικές περιπτώσεις. Αν ο Covid δεν σκότωσε κάποιον, δεν είναι θάνατος από Covid, τελεία. Τα «εμβόλια» που δεν συμπεριφέρονται σαν εμβόλια, και που σκοτώνουν και καθιστούν αναπήρους δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους, και που δεν έχουν δοκιμαστεί επαρκώς για ασφάλεια, και που επιβάλλονται αναγκαστικά και αδιακρίτως σε όλους, δεν μπορούν να αποκαλούνται εμβόλια. 

 

Εντάξει, έρχεται η μεγάλη ιδέα, η οποία θα λειτουργήσει μόνο αν το κάνουν αρκετοί άνθρωποι. Μάλλον δεν θα σας αρέσει, αλλά τι στο διάολο, ορίστε… 

 

Αυτό είναι το κόκκινο ανεστραμμένο τρίγωνο που χρησιμοποίησαν οι Ναζί στα στρατόπεδα συγκέντρωσεων για να ξεχωρίζουν πολιτικούς αντιπάλους και μέλη της αντιναζιστικής αντίστασης. Φτιάξε ένα. Φτιάξτε το από ύφασμα, χαρτί ή οποιοδήποτε υλικό έχετε στο χέρι. Βάλτε ένα μεγάλο, μαύρο “U” στο κέντρο του για να σημαίνει «Ανεμβολίαστος». Φοράτε το εμφανώς. Όταν οι άνθρωποι σας ρωτούν τι σημαίνει και γιατί το φοράτε δημόσια, πείτε τους. Ενθαρρύνετέ τους να κάνουν το ίδιο, υποθέτοντας ότι δεν είναι νέοι φυσιολογικοί διαχωριστές, σε αυτή την περίπτωση … Λοιπόν, αυτή θα είναι μια διαφορετική συζήτηση, αλλά προχωρήστε και να τους το πείτε.  

 

Αυτό είναι, αυτό είναι. Αυτή είναι όλη η μεγάλη ιδέα. Αυτό, και ό,τι άλλο κάνετε ήδη. Το τρίγωνο δεν προορίζεται να αντικαταστήσει αυτό που κάνετε μόνοι σας Είναι ένας απλός τρόπος για τους ανθρώπους να εκφράσουν την αντίθεσή τους στο ολοκληρωτικό, ψευδό-ιατρικό σύστημα διαχωρισμού που εφαρμόζεται αυτή τη στιγμή … παρά τα άλλα πράγματα που κάνετε, και που κάνω, εδώ και 17 μήνες.  

 

Εντάξει, μπορώ ήδη να αισθανθώ την απογοήτευσή σας. Νομίζατε ότι θα πρότεινα μια μετωπική επίθεση στο μυστικό κάστρο του Κλάους Σβαμπ, (δαιμονοκήρυκα της παγκοσμιοποίησης). ή έναν ανταρτοπόλεμο στο γιωτ του Μπιλ Γκέιτς (συνοδοιπόρου του). Καθαρτικές οποιαδήποτε από αυτές τις προσπάθειες μπορεί να είναι, αλλά θα ήταν (α) μάταιες και (β) αυτοκτονικές. Απογοητευτικό όπως είναι για όλους μας, αυτή εξακολουθεί να είναι μια μάχη για τις καρδιές και τα μυαλά. Ουσιαστικά, είναι ένας πόλεμος κατά της «πραγματικότητας» (ή μεταξύ δύο «πραγματικοτήτων» αν προτιμάτε). Διεξάγεται στα κεφάλια των ανθρώπων, όχι στους δρόμους.  

 

Οπότε, αφήστε με να προσπαθήσω να σας πείσω γι’ αυτό το κόκκινο τρίγωνο.  

Ο σκοπός μιας τέτοιας οπτικής διαμαρτυρίας είναι να αναγκάσουμε τους Νέο-κανονικούς να αντιμετωπίσουν μια διαφορετική αναπαράσταση του τι είναι αυτοί και εμείς. Μια αναπαράσταση που αντικατοπτρίζει με ακρίβεια την πραγματικότητα. Όχι, φυσικά δεν είμαστε σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, αλλά είμαστε διαχωρισμένοι, αποδιοπομπαίοι τράγοι, λογοκριμένοι, ταπεινωμένοι και με νέο τρόπο κακοποιημένοι, όχι για νόμιμους λόγους δημόσιας υγείας, αλλά λόγω της πολιτικής διαφωνίας μας, επειδή αρνούμαστε να ακολουθήσουμε προσεκτικά τις εντολές και να συμμορφωθούμε με τη νέα επίσημη ιδεολογία τους. Οι Νέο-κανονικοί πρέπει να αναγκαστούν να ιδούν τις πεποιθήσεις και τις ενέργειές τους σε αυτό το πλαίσιο, έστω και για λίγες φευγαλέες στιγμές στο εμπορικό κέντρο, ή στο παντοπωλείο, ή οπουδήποτε αλλού.  

 

Σκεφτήτε το έτσι… Όπως εξήγησα παραπάνω, ουσιαστικά εκτελούν ένα θεατρικό έργο, πλάθουν μια «πανδημική πραγματικότητα» με λέξεις, πράξεις και ψευδό-ιατρικά σκηνικά. Αυτό που πρέπει να γίνουμε είναι αυτός ο άξεστος στο ακροατήριο που καταστρέφει την αρμονία της «κανονικότητας» και απαντώντας δυνατά σε ένα τηλεφώνημα στο κινητό του ακριβώς στη μέση του μονόλογου του Άμλετ, υπενθυμίζει σε όλους ότι κάθονται σε ένα θέατρο, και όχι στη Δανία του 15ου αιώνα.  

 

Σοβαρά, πρέπει να γίνουμε αυτός ο άξεστος όσο το δυνατόν πιο εμφανώς, όσο το δυνατόν συχνότερα, για να διαταράξουμε την παράσταση που εκτελούν οι Νεό-κανονικοί … και να τους υπενθυμίσουμε τι πραγματικά κάνουν, και σε ποιον το κάνουν πραγματικά.  

 

Οι New Normals δεν θέλουν να αντιληφθούν τον εαυτό τους με αυτόν τον τρόπο, ως ένα πακέτο φανατικών, μεθυσμένων από μίσος διαχωριστών, αλλά αυτό είναι, επειδή αυτό κάνουν … αλλά δεν είναι αυτό που είναι οι περισσότεροι από τη φύση τους. Ναι, μερικοί άνθρωποι είναι εκ γενετής κοινωνιοπαθολογικοί, αλλά κανείς δεν είναι εγγενώς ολοκληρωτικός. Δεν γεννιόμαστε φασίστες ή διαχωριστές. Πρέπει να είμαστε προγραμματισμένοι έτσι. Γι’ αυτό υπάρχει η προπαγάνδα, για να μην αναφέρω όλες τις άλλες αυταρχικές προϋποθέσεις που μας εμφυτεύονται από τότε που είμαστε παιδιά.  

 

Πάντως αυτό είναι το ρίσκο, ή το άλμα της πίστης, πίσω από το ανεστραμμένο κόκκινο τρίγωνο. Είναι μια βασική μη βίαιη τακτική πολιτικής ανυπακοής, η οποία λειτουργεί σε ανθρώπους που εξακολουθούν να έχουν συνείδηση και δεν έχουν γίνει ακόμα εντελώς ολοκληρωτικοί.  

 

Εντάξει, μπορεί να μην επιτύχει αυτή τη φορά — είμαστε ήδη στο στάδιο όπου πρόκειται να φυλακίζουν τους ιδιοκτήτες εστιατορίων για εξυπηρέτηση των «Ανεμβολίαστων» – αλλά μπορεί κι να μην αποτύχει. Τι έχουμε να χάσουμε;

πηγή

Share