Μαύρος Ιούλης και ήχησαν ξανά οι σειρήνες, όπως κάνουν κάθε 15 Ιουλίου, ημερομηνία της μεγάλης προδοσίας, αλλά και στις 20 Ιουλίου, μέρα της παράνομης και βάρβαρης εισβολής από την εθνοκτόνο Τουρκία. Για σαράντα επτά ολόκληρα χρόνια, υπενθυμίζοντας μας εκείνες τις μαύρες μέρες που γράφτηκαν ανεξίτηλα στην μνήμη μας. Ίσως και μας ξυπνήσουν, ιδιαίτερα τους πολιτικούς ταγούς, από τον λήθαργο και την σήψη. Κάτι όπως τις δέκα χιλιάδες μέλισσες που έστειλε ο Ονήσιλος, αλλά ψόφησαν, λέει ο ποιητής, στο παχύ μας δέρμα.
Δυστυχώς, πάντα μετά την σιγή των σειρήνων, τα λογύδρια με τον ψεύτικο λόγο στα μνημόσυνα των θυσιασθέντων για την ελευθερία μας, Κυβέρνηση, Πολιτεία και εμείς οι απλοί πολίτες επιστρέφουμε στην καθημερινότητα μας. Άλλοι για να βρούμε τρόπους να επιβιώσουμε οικονομικά και με το άγχος που μας δημιουργεί ο κατακτητής αλλά και η ανασφάλεια που δημιουργεί η αναποτελεσματικότητα της διακυβέρνησης του τόπου. Και οι άλλοι οι επώνυμοι να φροντίζουν με πάθος πως να πλουτίσουν μέσα από αδιαφανείς τρόπους, μια ακμάζουσα διαφθορά, και να εφαρμόζουν πλήρως την παροιμία, “Για πράσσε ,για μετάπρασσε για που την Κύπρο φεύκα.»
Δεν μας φτάνουν Ντενκτας, Ταλάτ, Ακκιντζί, και Τατάρ, πολιτικοί εκπρόσωποι του Αττίλα, έχουμε και τους δικούς μας της πολιτικής του δώστα όλα στην Τουρκία. Να μας τσαμπουνάνε όλη μέρα να αρχίσουν συνομιλίες άτυπα ή τυπικά, πενταμερής, τριμερής, δεν έχει σημασία το σχήμα, από εκεί που έμειναν στο Κρανς Μοντάνα. Εκεί που τα δώσαμε σχεδόν όλα. Αφού είναι εμφανές πως σαράντα επτά χρόνια έχουν αποτύχει, χρειαζόμαστε μια νέα αρχή στην λύση του κατοχικού προβλήματος που ταλανίζει τον τόπο μας. Μακριά από εγγλεζοτουρκικές νόθες λύσεις, σε μια λύση που να μοσχοβολάει Ελευθερία. Το χρωστάμε στα παιδιά μας και στις γενιές που θάρθουν.
Οι Αθηναίοι τότε που έχασαν τον πόλεμο, έστελναν στον Μίνωα τους νέους και τις νέες θυσία για να εξευμενίσουν τον Μινώταυρο που ζούσε στον λαβύρινθο του. Και εμάς που βίασε και σκότωσε ο Τουρκικός Μινώταυρος το 74 τους νέους και τις νέες μας δεν χόρτασε. Εμείς που τον έχουμε στο σβέρκο μας, επί σαράντα επτά χρόνια προσπαθούμε να τον ξανά εξευμενίσουμε με συνεχείς νέες υποχωρήσεις. Να του παραδώσουμε την κατεχόμενη γη μας και να του υποθηκεύσουμε και την υπόλοιπη. Μέσω συνομιλίων με τυπικές και άτυπες πενταμερής, με τον εκπρόσωπο του κατακτητή και τον Γραμματικό του ΟΗΕ για μια εγγλεζοτουρκική λύση είτε αποκαλείται Διζωνική είτε δύο κράτη ή οποιονδήποτε περιτύλιγμα θέλουν να τις δώσουν. Θα είναι μια λύση που θα θάβει τα δίκαια μας και την τρισχιλιετή Ελληνική παρουσία μας σε αυτό τον τόπο, σε ξεροπήγαδα. Όπως έθαβε ζωντανούς και εκτελεσμένους ο κατακτητής τους δικούς μας ανθρώπους το 74.
Μα που να βρεθούν τόσα ξεροπήγαδα για να θάψουμε την Ιστορία μας; Μικρή η βραχονησίδα μας, δεν χωράει για να ταφεί η Ιστορία του τόπου μας. Ας ηχούν λοιπόν πιο δυνατά οι σειρήνες, και ας μας ξεκουφάνουν. Τότε ίσως οι δέκα χιλιάδες μέλισσες του Ονήσιλου δεν θα πεθαίνουν στο παχύ μας δέρμα.
*Πρόεδρος Κίνησης Προάσπισης της Κυπριακής Δημοκρατίας.
.png)
2 σχόλια:
ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΑΝΤΩΝΑΣ •
ΓΙΑ ΝΑ ΑΦΥΠΝΙΣΘΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΟΝΙΜΗ ΧΕΙΜΕΡΙΑ ΚΑΙ ΘΕΡΙΝΗ ΝΑΡΚΗ ΠΟΥ ΤΟΝ ΕΡΡΙΞΑΝ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΤΥΠΟΥΝ ΟΙ ΚΑΜΠΑΝΕΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ ΓΙΑ 40 ΜΈΡΕΣ, ΝΑ ΕΚΡΑΓΕΙ ΚΑΝΑ ΚΟΙΜΙΣΜΕΝΟ ΗΦΑΙΣΤΕΙΟ, ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΣΕΙΣΜΟΣ 18 ΡΙΧΤΕΡ ΚΑΙ ΑΣΤΡΑΠΟΒΡΟΝΤΑ ΝΑ ΠΕΦΤΟΥΝ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ .....
Απάντηση
Αδέσποτο Πρόβατο προς ΑΝΤΩΝΙΟ ΑΝΤΩΝΑ
Κοιμάται Ολη η Ελλάδα, όλη μα όλη για εκατοντάδες χρόνια-
Κουταλάκι μεταλαβια, και ο θεος έχει. Κάποιο θαύμα θα γίνει. Κάποιος Άγιος η Παναγία θα μεσολαβήσει -
Έτσι κοιμόμαστε τον ύπνο του δικαίου, δηλαδή τον ύπνο του Δειλού. Ο Ονησιλος από την Σαλαμίνα πέθανε στην Κύπρο μαχόμενος κατά των Περσων και Φοινίκων και κάποιων Κύπριων Ελλήνων κατοίκων φιλικά προσκείμενων στους Πέρσες, στην πόλη Αμαθού της Κύπρου. Αυτοί έκοψαν το κεφάλι του Ονησιλου και το παλουκωσαν. Στο κεφάλι του φώλιασαν χιλιάδες μέλισσες...Η δε Πυθία Μάντισσα των Δελφων καταδίκασε την αποτρόπαια μεταχείριση του Ήρωα Ονησιλου και συμβούλεψε ο ανήρ να τιμηθεί για τον Ηρωισμό του και να ταφεί η κεφαλή του.
Έτσι κάποτε οι Έλληνες πολεμούσαν, οπως οι τότε Ελληνικες πόλεις της Ιωνιας, όπου και η υπόλοιπη Ελλάδα ενεργά υπεράσπιζε όχι με δειλά λόγια και ψευδό-υποσχέσεις, αλλά με τους πολεμιστές της και το ναυτικό της τους Έλληνες, ακόμα και εναντίων γιγάντιων αυτοκρατοριών.
Μετά έπεσε η μεταλαβια.
Τώρα δεν σηκώνουμε δάχτυλο αλλά προσευχόμαστε. Και όταν ορισμένοι γνήσιοι Έλληνες αμύνονται υπέρ Πατριδας βρίσκονται μόνοι χωρις την Φυσική Πολεμική Συμπαράσταση της υπόλοιπης Ελλάδας.
Ο εχθρος της Ελλάδας είναι ο Ισλαμισμός που ενδυναμώνει με άσβεστο μισος τους μουσουλμάνους εις το όνομα του θεού τους να κατασχέσουν όλο τον πλανήτη και να εξολοθρεύσουν όλους τους λαούς επιστρέφοντας την ανθρωπότητα στην πιο απάνθρωπη θεοκρατική Υποδούλωση. Από την άλλη πλευρά η χριστιανική θρησκεια σκύβει θεληματικά και υπομένει.
Και οι δυο θρησκείες υπόσχονται έναν παράδεισο ενώ ταυτοχρόνως διακυβεύουν την ολική εξαφάνιση των πολιτισμών των λαων.
Εάν είναι η Ελλάδα να επιβιώσει ως Φυλή Ελληνική, ως Ελληνικο Πνεύμα θα πρέπει επειγόντως να στραφεί προς την πατρογονική του Ιστορία, διότι εκεί βρίσκετε το απαράμιλλο θάρρος και η ανδρεία, εκεί βρίσκετε και η Πηγή του Αθάνατου Νερού του Ελληνισμού. Εκεί και μόνον εκεί βρίσκετε η απαραίτητη ψυχική δύναμη που ενώνει τους Έλληνες και τους κάνει Ατρωτους και φωτογενείς.
Σταγόνες μνήμης και αφύπνισης ....
Η Κύπρος δεν ξεχωρίζει μόνο για την ιδιαίτερη ομορφιά και λαλιά της αλλά και για την Ποίησή της!
Η κυπριακή λογοτεχνία καλλιεργήθηκε από πολλούς και σπουδαίους της Κύπρου Έλληνες τεχνίτες του λόγου που αντίκρισαν με ευλάβεια την Τέχνη και την υπηρέτησαν πιστά. Ωστόσο παραμένει ακόμη αδικαίωτη σε αυτή τη μακρινή γωνία όπως έγραψε στα 1962 ο Κύπριος ποιητής Κώστας Μόντης.
ΑΝ ΑΓΑΠΑΣ ΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΥΠΡΟ ΕΔΩ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΤΙ ΣΤΟ ΟΠΟΙΟ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΕΓΚΥΨΕΙΣ !
Ονήσιλος
Του Π. Μηχανικού... Αμμοχωστιανού πρόσφυγα.....
Δίπλα μου ήτανε ο Ονήσιλος
βγαλμένος απ’ την ιστορία και το θρύλο
ολοζώντανος.
Αρχιλεβέντης βασιλιάς αυτός
κρατούσε στο χέρι ό,τι του ΄χε απομείνει:
ένα καύκαλο
―το δικό του κρανίο―
γεμάτο μέλισσες.
Δέκα χρόνια έστελλε τις μέλισσές του ο Ονήσιλος
να μας κεντρίσουν
να μας ξυπνήσουν
να μας φέρουν ένα μήνυμα.
Δέκα χιλιάδες μέλισσες έστειλε ο Ονήσιλος
κι όλες ψοφήσανε απάνω στο παχύ μας δέρμα
χωρίς τίποτα να νιώσουμε.
Κι όταν το ποδοβολητό των βαρβάρων
έφτασε στη Σαλαμίνα
φρύαξε ο Ονήσιλος.
Άλλο δεν άντεξε.
Άρπαξε το καύκαλό του
και το θρυμμάτισε απάνω στο κεφάλι μου.
Κ’ έγυρα νεκρός.
Άδοξος, άθλιος,
καταραμένος απ’ τον Ονήσιλο.
Δημοσίευση σχολίου