Δείτε το άρθρο του CJ Hopkins στο Off-Guardian εδώ: https://tinyl.io/4Ne4
Μετάφραση Απολλόδωρος
Έτσι, ο πόλεμος κατά της πραγματικότητας εξελίσσεται θαυμάσια. Οι κοινωνίες σε όλο τον κόσμο έχουν διασπαστεί σε αντίθετες, ασυμβίβαστες πραγματικότητες.
Γείτονες, φίλοι, ακόμη και μέλη της οικογένειας έχουν χωριστεί με πικρία σε δύο εχθρικά στρατόπεδα, θεωρώντας ο ένας τον άλλον ως παρανοϊκό ψυχωτικό, παραληρηματικό φανατικό, επικίνδυνο ηλίθιο και, σε κάθε περίπτωση, ως θανάσιμο εχθρό.
Στο Ηνωμένο Βασίλειο, στη Γερμανία και σε πολλές άλλες χώρες, καθώς και σε πολλές πολιτείες των ΗΠΑ, παραμένει σε ισχύ μια "κατάσταση έκτακτης ανάγκης". Ένας αποκαλυπτικός ιός κυκλοφορεί ελεύθερος. Οι μεταλλαγμένες παραλλαγές εξαπλώνονται σαν πυρκαγιά.
Το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας παραμένει σε αποκλεισμό ή υπόκειται σε επείγοντες υγειονομικούς περιορισμούς. Οι άνθρωποι εξακολουθούν να κυκλοφορούν δημόσια με πλαστικές ασπίδες προσώπου και μάσκες που μοιάζουν με ιατρικές. Η αστυνομία εμφανίζεται στα σπίτια των ανθρώπων για να τους συλλάβει για "παράνομη συγκέντρωση σε εξωτερικούς χώρους".
Κάθε απόκλιση από την επίσημη πραγματικότητα λογοκρίνεται από τις εταιρείες του Διαδικτύου. Τα συνταγματικά δικαιώματα εξακολουθούν να αναστέλλονται. Ολόκληροι πληθυσμοί εξαναγκάζονται να κάνουν ενέσεις με πειραματικά "εμβόλια". Ψευδο-ιατρικά συστήματα διαχωρισμού τίθενται σε λειτουργία.
Και ούτω καθεξής... Γνωρίζετε τις λεπτομέρειες.
Εν τω μεταξύ, στη Σουηδία, και σε μερικές άλλες χώρες, και σε διάφορες άλλες πολιτείες στις ΗΠΑ, δεν υπάρχει καμία αποκαλυπτική πανδημία. Οι άνθρωποι συνεχίζουν τη ζωή τους κανονικά. Εντάξει, βέβαια, κυκλοφορεί ένας άσχημος ιός, οπότε οι άνθρωποι λαμβάνουν προφυλάξεις κοινής λογικής, όπως κάνουν συνήθως για κάθε άσχημο ιό, αλλά δεν υπάρχει καμία "κατάσταση έκτακτης ανάγκης" σε ισχύ, και κανένας λόγος να μετατραπεί ριζικά η κοινωνία σε μια παρανοϊκή, παθολογικοποιημένη - ολοκληρωτική δυστοπία.
Αυτή η κατάσταση πραγμάτων, στην οποία υπάρχουν δύο αντιφατικές, αλληλοαποκλειόμενες πραγματικότητες, είναι... λοιπόν, είναι αδύνατη, και έτσι δεν μπορεί να συνεχιστεί. Είτε υπάρχει μια καταστροφική παγκόσμια πανδημία που δικαιολογεί μια παγκόσμια "κατάσταση έκτακτης ανάγκης", την αναστολή των συνταγματικών δικαιωμάτων και τα άλλα ολοκληρωτικά "μέτρα έκτακτης ανάγκης" στα οποία έχουμε υποβληθεί από τον Μάρτιο του 2020 είτε δεν υπάρχει.
Είναι πραγματικά τόσο απλό.
Μόνο που δεν είναι τόσο απλό.
Είναι εύκολο να ξεχάσουμε, δεδομένων των τελευταίων 16 μηνών, ότι οι άνθρωποι είναι σφόδρα διχασμένοι, και κατοικούν σε αλληλοαποκλειόμενες πραγματικότητες, και θεωρούν τους ανθρώπους που δεν συμμορφώνονται με τις πραγματικότητές τους ως εχθρούς τα τελευταία πέντε χρόνια. Δεν μιλάω για πολιτικές διαφωνίες, ούτε καν για κοινωνικοπολιτισμικές διαφορές. Μιλάω για αντιφατικές πραγματικότητες.
Πράγματα που πραγματικά συνέβησαν ή δεν συνέβησαν. Πράγματα που υπάρχουν ή δεν υπάρχουν.
Δεν πρόκειται να αναμοχλεύσω ολόκληρο τον Πόλεμο κατά του Λαϊκισμού - τον κάλυψα εκτενώς τότε - αλλά τότε ήταν που ξεκίνησε επίσημα ο σημερινός παγκόσμιος-καπιταλιστικός Πόλεμος κατά της Πραγματικότητας.
Δεν ήταν μόνο τα συνηθισμένα ψέματα και η προπαγάνδα. Ήταν μια ιδεολογική επίθεση πλήρους κλίμακας.
Μέχρι το τέλος της, οι άνθρωποι το πίστευαν πραγματικά:
(α) ο Ντόναλντ Τραμπ ήταν Ρώσος πράκτορας,
(β) ότι ήταν κυριολεκτικά ο Χίτλερ, και έτσι επρόκειτο να οργανώσει κάποιου είδους "πραξικόπημα", να ανακηρύξει τον εαυτό του Αμερικανό Φύρερ και να ξεκινήσει το "Τραμπικό-Λευκό-Υπεροπτικό Τέταρτο Ράιχ", και
(γ) ότι το είχε πράγματι επιχειρήσει αυτό, στέλνοντας μερικές εκατοντάδες άοπλους διαδηλωτές - βίαιες εγχώριες εξτρεμιστικές γιαγιάδες, ομάδες δολοφονίας πατέρα και γιου και τρελούς με καπέλο μπισόν - να "εισβάλουν στο Καπιτώλιο" και να ανατρέψουν την κυβέρνηση κατά τη διάρκεια της λεγόμενης "εξέγερσης της 6ης Ιανουαρίου".
Έτσι, όταν o Παγκόσμιος Αστυνόμος (GloboCap) παρουσίασε την πραγματικότητα της "Νέας Κανονικότητας", δεν ξεκινούσε ακριβώς από το μηδέν. Εκατομμύρια άνθρωποι - όχι μόνο Αμερικανοί, επειδή ο Πόλεμος κατά του Λαϊκισμού ήταν μια παγκόσμια εκστρατεία - ζούσαν ήδη σε μια νέα πραγματικότητα στην οποία τα γεγονότα δεν είχαν πλέον καμία σημασία, όπου πράγματα που δεν συνέβησαν ποτέ επίσημα συνέβησαν, και άλλα πράγματα που προφανώς συνέβησαν δεν συνέβησαν ποτέ, όχι επίσημα, ή ήταν "ακροδεξιές εξτρεμιστικές θεωρίες συνωμοσίας", "ψεύτικες ειδήσεις" ή "παραπληροφόρηση" ή οτιδήποτε άλλο, παρά το γεγονός ότι οι άνθρωποι γνώριζαν ότι δεν ήταν.
Αλλά ο στόχος του Πολέμου του GloboCap κατά της Πραγματικότητας δεν είναι απλώς να εξαπατήσει τις μάζες και να τις χωρίσει σε αντίπαλα στρατόπεδα. Οι κυβερνώντες εξαπατούν τις μάζες και τις χωρίζουν σε αντίπαλα στρατόπεδα από την αυγή του ανθρώπινου πολιτισμού. Αυτή τη φορά, είναι λίγο πιο περίπλοκο από αυτό.
Εντάξει, κάντε υπομονή μαζί μου τώρα, γιατί αυτό γίνεται κάπως ζαλιστικό.
Ο Πόλεμος κατά της Πραγματικότητας δεν είναι μια προσπάθεια αντικατάστασης της πραγματικότητας με μια ψεύτικη πραγματικότητα. Ή είναι αυτό, αλλά αυτό είναι μόνο ένα μέρος του. Ο πραγματικός του στόχος είναι να καταστήσει την πραγματικότητα αυθαίρετη, να της αφαιρέσει το επιστημολογικό της κύρος, να τη μετατρέψει σε ένα "αιωρούμενο σημαίνον", μια λέξη που δεν έχει αντικειμενική αναφορά, κάτι που, φυσικά, τεχνικά, είναι ήδη. Δεν μπορείτε να τραβήξετε μια εικόνα της πραγματικότητας. Είναι μια έννοια. Δεν είναι ένα φυσικό αντικείμενο που υπάρχει κάπου στο χώρο και στο χρόνο.
Αλλά ας αφήσουμε αυτό το τελευταίο σημείο για μια μεταγενέστερη συζήτηση. Δεν είναι η κατάλληλη στιγμή για να χαθούμε στη σημειολογία.
Για τους περισσότερους ανθρώπους, για τους περισσότερους πρακτικούς σκοπούς, η πραγματικότητα είναι... η πραγματικότητα. Είναι αντικειμενική. Είναι αντικειμενική. Υπάρχει πραγματικά. Υπάρχει ανεξάρτητα από τις πεποιθήσεις μας. Δεν είναι απλώς ένα αυθαίρετο, κενό σημαίνον που στην πραγματικότητα δεν αναφέρεται σε τίποτα, αλλά το οποίο χρησιμοποιούμε, στρατηγικά, για να διεκδικήσουμε εξουσία ή να επιβάλουμε ιδεολογία στην κοινωνία. Αν ήταν έτσι, δεν θα υπήρχε πραγματικότητα. Τίποτα δεν θα ήταν αληθινό, όλα θα επιτρέπονταν... πράγμα που είναι ένα μάτσο μεταμοντέρνες μαρξιστικές ανοησίες.
Αλλά φανταστείτε, για μια στιγμή, αν αυτό συνέβαινε... αν αυτό που καθόριζε την πραγματικότητα ήταν στην πραγματικότητα απλώς ένα ζήτημα εξουσίας και όχι γεγονότων.
Φανταστείτε ότι η πραγματικότητα ήταν απλώς μια έννοια που χρησιμοποιούσαμε για να επισημάνουμε τα τρέχοντα όρια της γνώσης και των ιδεολογικών μας πεποιθήσεων.
Οι γιατροί μας -ογκολόγοι και ιολόγοι, για παράδειγμα, αλλά θα μπορούσαν να είναι οποιουδήποτε είδους γιατροί ή επιστήμονες- δεν θα διέφεραν και πολύ από τους μεσαιωνικούς αλχημιστές, οι οποίοι πίστευαν απόλυτα στην πραγματικότητά τους εκείνη την εποχή, όπως και οι ασθενείς που θεράπευαν, η οποία όμως τώρα γνωρίζουμε ότι δεν ήταν καθόλου πραγματικότητα, επειδή η δική μας πραγματικότητα είναι η πραγματική πραγματικότητα.
Θέλω να πω, δεν είναι ότι οι άνθρωποι, σε πεντακόσια χρόνια από τώρα, θα κοιτάζουν πίσω τις ιατρικές πρακτικές και τις επιστημονικές μας γνώσεις και θα γελούν, όπως κάνουμε με εκείνους τους μεσαιωνικούς αλχημιστές, σωστά;
Συγγνώμη, ξέφυγα λίγο από τον δρόμο μου. Προσπαθούσα να εξηγήσω τον απώτερο σκοπό αυτού του παγκόσμιου-καπιταλιστικού πολέμου κατά της πραγματικότητας, και περιπλανήθηκα σε έναν οντολογικό βάλτο, ο οποίος δεν πρόκειται να μας οδηγήσει πουθενά. Οπότε, ας επιστρέψουμε στη φαντασία της πραγματικότητας, όχι ως αυτό που όλοι ξέρουμε ότι είναι (δηλαδή, ένα πραγματικό, υλικό πράγμα που υπάρχει), αλλά ως ένα κατασκεύασμα που χρησιμοποιούν οι άνθρωποι για να επικυρώσουν ορισμένες επίσημα εγκεκριμένες πεποιθήσεις και αντιλήψεις και να ακυρώσουν άλλες πεποιθήσεις και αντιλήψεις, περίπου σαν ένα σύστημα ηθικής, μόνο που αντί να χωρίζει τα πράγματα σε "καλά" και "κακά", τα χωρίζει σε "αληθινά" και "ψεύτικα".
Φανταστείτε τώρα ότι ήσασταν ένα εξαιρετικά ισχυρό, παγκοσμίως ηγεμονικό ιδεολογικό σύστημα, και θέλατε να επιβάλλετε την ιδεολογία σας σε όσο το δυνατόν μεγαλύτερο μέρος του κόσμου, αλλά δεν είχατε ιδεολογία αυτή καθαυτή, ούτε καθόλου πραγματικές αξίες, επειδή η αξία της ανταλλαγής ήταν η μόνη πραγματική σας αξία, και έτσι η αποστολή σας ήταν να εξαλείψετε όλες τις ιδεολογίες, τις αξίες, τις αλήθειες, τα συστήματα πεποιθήσεων κ.ο.κ. και να μετατρέψετε τα πάντα και τους πάντες που υπήρχαν σε de facto εμπορεύματα τα οποία θα μπορούσατε να χειραγωγείτε με όποιον τρόπο θέλατε, επειδή δεν είχαν καμία εγγενή αξία, επειδή η μόνη πραγματική αξία τους αποδιδόταν από την αγορά.
Πώς θα το κάνατε αυτό, διαγράφοντας όλες τις υπάρχουσες αξίες, θρησκευτικές, πολιτιστικές και κοινωνικές αξίες, και καθιστώντας τα πάντα ένα άχρηστο εμπόρευμα;
Λοιπόν, δεν θα θέλατε να καταστρέψετε εντελώς την πραγματικότητα, γιατί οι άνθρωποι δεν θα το ανεχόντουσαν αυτό. Θα φρίκαραν αμέσως. Τα πράγματα θα γίνονταν άσχημα. Έτσι, αντί γι' αυτό, θα θέλατε ίσως να πάτε προς την αντίθετη κατεύθυνση, και να δημιουργήσετε πολλές αντιφατικές πραγματικότητες, όχι απλώς αντιφατικές ιδεολογίες, αλλά πραγματικές αλληλοαποκλειόμενες πραγματικότητες, οι οποίες δεν θα ήταν δυνατόν να υπάρχουν ταυτόχρονα ... πράγμα που και πάλι θα φρίκαρε πολύ άσχημα τους ανθρώπους.
Φυσικά, θα υπήρχε μια επίσημη πραγματικότητα στην οποία θα τους αναγκάζατε όλους να συμμορφώνονται άκαμπτα σε κάθε δεδομένη χρονική στιγμή, αλλά θα αλλάζατε συχνά την επίσημη πραγματικότητα, και θα τους αναγκάζατε όλους να συμμορφώνονται με τη νέα (και να προσποιούνται ότι δεν είχαν ποτέ συμμορφωθεί με την παλιά), και στη συνέχεια, όταν θα είχαν εγκατασταθεί σε αυτήν, θα αλλάζατε ξανά την επίσημη πραγματικότητα, μέχρι που ο εγκέφαλος των ανθρώπων θα έκλεινε εντελώς, και θα έπαυαν να προσπαθούν να βγάλουν νόημα από οτιδήποτε, και θα προσπαθούσαν απλώς να καταλάβουν τι θέλατε να πιστεύουν σε κάθε δεδομένη μέρα.
Αν επαναλαμβάνατε αυτή τη διαδικασία για αρκετό καιρό, τελικά, τίποτα δεν θα σήμαινε τίποτα πια, επειδή όλα θα μπορούσαν δυνητικά να σημαίνουν οτιδήποτε ... σε αυτό το σημείο, θα μπορούσατε ουσιαστικά να λέτε στους ανθρώπους ό,τι θέλατε και θα συμφωνούσαν, γιατί τι διαφορά θα είχε; Ένας ναρκισσιστής δισεκατομμυριούχος καραγκιόζης θα μπορούσε να είναι Ρώσος πράκτορας και κυριολεκτικά Χίτλερ. Μια μισή εξέγερση θα μπορούσε να είναι "εξέγερση". Τα παιδιά θα μπορούσαν να γεννηθούν "συστημικά ρατσιστικά". Οι άντρες θα μπορούσαν να έχουν έμμηνο ρύση.
Αλλά περιμένετε... γίνεται και καλύτερο.
Θα μπορούσατε να σκηνοθετήσετε μια αποκαλυπτική παγκόσμια πανδημία που θα συνέβαινε μόνο σε ορισμένες χώρες ή σε ορισμένα μέρη ορισμένων χωρών, και η οποία θα αντανακλούσε λίγο-πολύ τη φυσική θνησιμότητα, και η οποία δεν θα αύξανε δραστικά τα ιστορικά ποσοστά θανάτου, αλλά θα ήταν παρ' όλα αυτά εντελώς αποκαλυπτική.
Απόλυτα υγιείς άνθρωποι θα μπορούσαν να γίνουν "ιατρικά περιστατικά". Μπορούσατε να υπολογίζετε οποιονδήποτε πέθαινε από οτιδήποτε, ως πεθαμένο από τον αποκαλυπτικό σας ιό. Θα μπορούσατε να πείτε στους ανθρώπους με απόλυτη σαφήνεια ότι οι μάσκες που μοιάζουν με ιατρικές δεν θα τους προστατεύσουν από τους ιούς, και στη συνέχεια να γυρίσετε και να τους πείτε ότι θα τους προστατεύσουν, και στη συνέχεια, αργότερα, να παραδεχτείτε δημοσίως ότι λέγατε ψέματα προκειμένου να τους χειραγωγήσετε, και στη συνέχεια να αρνηθείτε ότι το είπατε ποτέ αυτό, και να τους πείτε να φορέσουν μάσκες.
Θα μπορούσατε να "εμβολιάσετε" πειραματικά εκατομμύρια ανθρώπους των οποίων ο κίνδυνος να αρρωστήσουν σοβαρά ή να πεθάνουν από τον αποκαλυπτικό ιό σας ήταν ελάχιστος ή ανύπαρκτος, και να σκοτώσετε δεκάδες ή εκατοντάδες χιλιάδες στη διαδικασία, και οι άνθρωποι των οποίων τα μυαλά είχατε μεθοδικά καταστρέψει θα σας ευχαριστούσαν για τη δολοφονία των φίλων και των γειτόνων τους, και στη συνέχεια θα έτρεχαν στο τοπικό εκπτωτικό φαρμακείο για να "εμβολιάσουν" πειραματικά τα δικά τους παιδιά και να δημοσιεύσουν φωτογραφίες στο Διαδίκτυο.
Σε εκείνο το σημείο, δεν θα χρειαζόταν πραγματικά να ανησυχείτε για "λαϊκίστικες εξεγέρσεις", ή "τρομοκρατία", ή οποιοδήποτε άλλο είδος εξεγερτικής δραστηριότητας, επειδή η συντριπτική πλειοψηφία του παγκόσμιου πληθυσμού θα ήταν χαζοχαρούμενα αυτόματα που θα ήταν εντελώς ανίκανα για ανεξάρτητη σκέψη, και που δεν θα είχαν ιδέα τι ήταν πραγματικό και τι όχι, οπότε απλώς θα επαναλάμβαναν όποιο νέο σενάριο τους τάιζες σαν αντιπρόσωποι εξυπηρέτησης πελατών σε Haldol.
Δεν υπάρχει κάτι καλύτερο από αυτό για τα παγκόσμια ηγεμονικά ιδεολογικά συστήματα!
Εντάξει, συγγνώμη, νομίζω ότι χάθηκα πάλι. Δεν είμαι σίγουρος τι προσπαθούσα να πω. Είμαι λίγο θολωμένος τον τελευταίο καιρό. Δεν κοιμάμαι τόσο καλά. Μάλλον φταίει η «Μακροχρόνια» Covid (Long Covid). Ή ίσως είναι απλά αυτή η εποχή του μήνα. Τέλος πάντων. Δεν έχει σημασία έτσι κι αλλιώς. Παρόλα αυτά, νομίζω ότι θα πάω στο πρώην τοπικό μου βιβλιοπωλείο και θα εξεταστώ.
Καλή σας μέρα στην... ξέρετε, πραγματικότητα!
Ο CJ Hopkins είναι βραβευμένος Αμερικανός θεατρικός συγγραφέας, μυθιστοριογράφος και πολιτικός σατιρικός με έδρα το Βερολίνο. Τα θεατρικά του έργα εκδίδονται από τις εκδόσεις Bloomsbury Publishing και Broadway Play Publishing, Inc. Το δυστοπικό μυθιστόρημά του, Zone 23, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Snoggsworthy, Swaine & Cormorant. Οι τόμοι I και II των δοκιμίων του Consent Factory Essays εκδίδονται από την Consent Factory Publishing, μια εξ ολοκλήρου θυγατρική της Amalgamated Content, Inc. Μπορείτε να τον βρείτε στο cjhopkins.com ή στο consentfactory.org.
Δικτυογραφία:
The War on Reality – OffGuardian
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου