[Σε αυτό το άρθρο εκτίθεται ο τρόπος εργασίας – σκέψεως με τον οποίο οι Ορθόδοξοι τοποθετούνται στα διάφορα ζητήματα, μάλιστα τα πνευματικά και θεολογικά κυρίως, προκειμένου να ανταποκριθούν στις προκλήσεις των καιρών κατά τις περιστάσεις και τα διάφορα προβλήματα που προκύπτουν για να δώσουν λύσεις αλλά και για να διατρανώσουν την χριστιανική τους μαρτυρία σύμφωνα με τον λόγο της Γραφής: “ἕτοιμοι δὲ ἀεὶ πρὸς ἀπολογίαν παντὶ τῷ αἰτοῦντι ὑμᾶς λόγον περὶ τῆς ἐν ὑμῖν ἐλπίδος”(Α’ Πετρ. 3,15)].
Μας παροτρύνει ο Απόστολος των Εθνών Παύλος να μελετούμε τον λόγο του Θεού που υπάρχει στις Θείες Γραφές, ώστε να έχουμε αταλάντευτη την ελπίδα μας στον πανίσχυρο και παντοκράτορα Θεό που δύναται να ενεργεί όταν εμείς πιστεύουμε ακράδαντα. Η πίστις μας στην παντοδυναμία Του είναι για εμάς παράκλησις. Γι’ αυτό και κάθε φορά που εντρυφούμε στα θαυμαστά γεγονότα που ενήργησε ο Κύριος παίρνουμε δύναμη και αποκτούμε θάρρος στα δύσκολα."Ὅσα γὰρ προεγράφη, εἰς τὴν ἡμετέραν διδασκαλίαν προεγράφη, ἵνα διὰ τῆς ὑπομονῆς καὶ τῆς παρακλήσεως τῶν γραφῶν τὴν ἐλπίδα ἔχωμεν"(Ρωμ.15,4). Πέρα όμως όμως από το θάρρος που αποκτά ο Χριστιανός δια της μελέτης των Γραφών, ιδιαίτερα μάλιστα της Παλαιάς Διαθήκης, η οποία έχει μεγάλη παιδαγωγική αξία, διότι παρουσιάζει ζωντανά παραδείγματα ακλόνητης πίστεως οδηγείται συνάμα η ψυχή σε μια δύναμη πηγαίας αγάπης προς τον Θεό, διότι ακριβώς αυτή η φλόγα της πίστεως είναι που φουντώνει την αγάπη μας προς τον Θεόν, η οποία -να σημειώσουμε εδώ- ενώ είναι η πρώτη εντολή, εμείς ούτε καν την αναφέρουμε κατά την εξομολόγησίν μας στον πνευματικό πατέρα ως αποστασία: «τήν ἀγάπην σου τὴν πρώτην ἀφῆκας» (Αποκ. 2,4).
Η προς τον Θεό αγάπη, οπωσδήποτε, δεν είναι έξαψη αυτοπεποιθήσεως που διεγείρει την φαντασία φουντώνοντας την φλόγα της υπερηφανείας και μαζί την κυκλοφορία του αίματος στο σώμα. Η αγάπη προς τον Θεό είναι πιστότητα!!! Από το πρώτο κιόλας βιβλίο της Αγίας Γραφής, την Γένεση επισημαίνεται: “οὐκ ἐὰν ὀρθῶς προσενέγκῃς, ὀρθῶς δὲ μὴ διέλῃς, ἥμαρτες;” [Δεν γνωρίζεις ότι εάν προσφέρης δώρα ως θυσίαν στον αληθινόν Θεόν, δεν εκλέξης όμως τα καλά δώρα εις ένδειξιν ευλαβείας, αμαρτάνεις ενώπιον του Θεού;] (Γεν. 4,7). Ο Κύριος άλλως τε ρητώς μας είπε: “ἐάν τις ἀγαπᾷ με, τὸν λόγον μου τηρήσει, καὶ ὁ πατήρ μου ἀγαπήσει αὐτόν, καὶ πρὸς αὐτὸν ἐλευσόμεθα καὶ μονὴν παρ’ αὐτῷ ποιήσομεν”(Ιω.14,23). Αγαπώ τον Θεό σημαίνει ακολουθώ τον Ιησού Χριστό εφαρμόζοντας τις εντολές Του. ” Ἐὰν τὰς ἐντολάς μου τηρήσητε, μενεῖτε ἐν τῇ ἀγάπῃ μου, καθὼς ἐγὼ τὰς ἐντολὰς τοῦ πατρός μου τετήρηκα καὶ μένω αὐτοῦ ἐν τῇ ἀγάπῃ (Ιω.15,10).
Η αγάπη προς τον Θεό όμως είναι δωρεά. Το μόνο που μπορεί να κάνει ο άνθρωπος είναι να ετοιμάσει τον εαυτό του για να λάβει αυτή την δωρεά. Και αυτό το κάνει με την ταπείνωση και την καθαρότητα. Ταπείνωση όμως σημαίνει υπακοή στον Κύριο. Η υποταγή στο Άγιο Θέλημα Του είναι ανώτερη από κάθε θυσία!!! Τί είπε ο Προφήτης Σαμουήλ στον Σαούλ; “καὶ εἶπε Σαμουήλ· εἰ θελητὸν τῷ Κυρίῳ ὁλοκαυτώματα καὶ θυσίας ὡς τὸ ἀκοῦσαι φωνῆς Κυρίου; ἰδοὺ ἀκοὴ ὑπὲρ θυσίαν ἀγαθὴν καὶ ἡ ἐπακρόασις ὑπὲρ στέαρ κριῶν· (Α’ Βασ.15,22). [Ο Σαμουήλ είπε· “νομίζεις ότι είναι προτιμότερα δια τον Κυριον τα ολοκαυτώματα και αι άλλαι θυσίαι, από το να υπακούη κανείς εις την εντολήν του; Η υπακοή εις την εντολήν του είναι ανωτέρα από κάθε θυσίαν και η προσεκτική ακρόασις του θελήματός του είναι προτιμοτέρα και από το λίπος των κριών].
Στο βιβλίο του Ιησού του Ναυή, 6ο βιβλίο στην σειρά του κανόνος της Π.Δ. και 1ο αμέσως μετά την Πεντάτευχο, βλέπουμε την ισχυρή παρέμβαση του Θεού δια της πίστεως του Ιησού του Ναυή με την έννοια ότι ο Δίκαιος θεωρεί καθ’ όλα βέβαιες τις επαγγελίες του Θεού για την πορεία του Ισραήλ προς την γη της Χαναάν. Ο Ιησούς του Ναυή που ως πρόσωπο της Παλαιάς Διαθήκης τιμάται και από την Εκκλησία μας και η μνήμη του άγεται σήμερα, 1η Σεπτεμβρίου, αρχή της Ινδήκτου, αποτελεί πρότυπο πίστεως, επειδή δεν διακρίνεται διόλου αμφιβάλοντας εσωτερικά για τα υπεσχημένα και προχωρά με υπακοή ακάθεκτος τηρώντας τις εντολές του Θεού, οι οποίες είναι υπέρ λόγον ή και παράλογες για τα σύγχρονα δεδομένα και κριτήρια των Οικουμενιστών και όλων εκείνων που θέλουν να προωθήσουν τις ψηφιακές ταυτότητες . Το εκκλησιαστικόν έτος λοιπόν δια της εορτής του Ιησού του Ναυή δεν νοείται να μην άρχεται δια Πίστεως. Το ίδιο ο αγώνας των πιστών μάλιστα στους δύσκολους καιρούς μας δέον να ξεκινά δια πίστεως!!!
Η Ορθοδοξία διείδε στο πρόσωπο του Ιησού του Ναυή και την διάβαση του Ιορδάνη την προτύπωση των γεγονότων του Θεανθρώπου και της Εκκλησίας Του. Αναγνώρισε στον Ιησού του Ναυή τον τύπο του Ιησού Χριστού και στην Χαναάν τον τύπο της βασιλείας των ουρανών. Όπως ο Ιησούς του Ναυή ηγήθηκε τού παλαιού Ισραήλ στην κατάκτηση της Γης της Επαγγελίας, έτσι και ο Ιησούς Χριστός ηγείται του νέου Ισραήλ, των πιστών μελών της Εκκλησίας του, στην κατάκτηση τής βασιλείας τών ουρανών.
"Ο Ιησούς του Ναυή λαμβάνει αρχικά εντολή από το Θεό να διαβεί μαζί με το λαό τον Ιορδάνη ποταμό (Ιησ. 1,2). Κατόπιν ο Ιησούς απέστειλε τους κατασκόπους του να κατασκοπεύσουν την Ιεριχώ, οι οποίοι σώθηκαν χάρη στη μεσολάβηση της Ραάβ (Ιησ. 2,1-9) και στη συνέχεια αναχώρησε αυτός και ο λαός για να διαβούν τον Ιορδάνη (Ιησ. 3,14-17) και αφού ολοκληρώθηκε η διάβαση του ποταμού στρατοπέδευσαν στα Γάλγαλα (Ιησ. 4,19-24), όπου και γιόρτασαν το Πάσχα (Ιησ. 5,10-12).
Ο Ιησούς του Ναυή, που στεκόταν κοντά στην Ιεριχώ, σήκωσε για μια στιγμή τα μάτια του και είδε μπροστά του έναν άνδρα όρθιο, ο οποίος κρατούσε στα χέρια του ρομφαία και τότε συνδιαλέχθηκε μαζί του αναζητώντας ο Ιησούς να μάθει ποιος ήταν αυτός που στεκόταν μπροστά του (Ιησ. 5,13-15). Ο άντρας αυτός στο ερώτημα του Ιησού του Ναυή: «ἡμέτερος εἶ ἢ τῶν ὑπεναντίων;» (Ιησ. 5,13) απάντησε: «ἐγὼ ἀρχιστράτηγος δυνάμεως Κυρίου νυνὶ παραγέγονα» (Ιησ. 5,14). Ο Ωριγένης αναφέρει πως ο αρχιστράτηγος αυτός ήταν ο αρχάγγελος Μιχαήλ και συνδιαλέχθηκε με τον Ιησού του Ναυή επειδή ο Ιησούς αφενός ήταν ο αρχηγός του ισραηλιτικού λαού, αρχηγία την οποία του είχε παραδώσει ο ίδιος ο Θεός, αφετέρου ο αρχηγός αυτός έπρεπε να παραδοθεί εξ΄ ολοκλήρου στον αρχάγγελο Μιχαήλ, τον προστάτη του ισραηλιτικού λαού (P.G. 12,821).
Ο Ιησούς του Ναυή περίμενε κάποιο σημάδι από το Θεό για να πολιορκήσει την Ιεριχώ και το ανωτέρω ερώτημα που απεύθυνε προς τον άνδρα εξυπηρετούσε συγκεκριμένο σκοπό. Ο Ιησούς φοβόταν μήπως η εμφάνιση αυτού του άντρα δεν ήταν εμφάνιση αγγέλου, αλλά ίσως επρόκειτο για κάποιο τέχνασμα του πονηρού που είχε τη δυνατότητα να μεταμορφώνεται σε άγγελο φωτός τον ρώτησε εάν ήταν δικός τους ή εχθρός: «ἡμέτερος εἶ ἢ τῶν ὑπεναντίων;» (Ιησ. 5,13). Βεβαιώνοντας ο αρχιστράτηγος Μιχαήλ ότι επρόκειτο για τον ίδιο τον απεσταλμένο του Θεού και όχι για κάποιο τέχνασμα του πονηρού «ἐγὼ ἀρχιστράτηγος δυνάμεως Κυρίου νυνὶ παραγέγονα» (Ιησ. 5,14), ο Ιησούς του Ναυή εις ένδειξη υποταγής έπεσε με το πρόσωπο κατά γης και τον προσκύνησε. Η εμφάνιση του αρχαγγέλου Μιχαήλ, ως οπλίτου, αποσκοπούσε στην ενθάρρυνση του Ιησού που φαινόταν να είναι φοβισμένος καθώς και απόδειξη ότι ο Θεός παρίσταται και συμπολεμά, αοράτως, ανάμεσά στον ισραηλιτικό λαό, όπως μαρτυρεί ο Προκόπιος Γαζαίος (P.G. 87α, 1012). Τότε ο Ιησούς του Ναυή τον ρώτησε ανοικτά τον Μιχαήλ, τον απεσταλμένο του Θεού: «δέσποτα, τὶ προστάσσεις τῷ σῷ οἰκέτη;» (Ιησ. 5,14) αποδεικνύοντας την υποταγή και αναγνώριση του αρχιστράτηγου της σωτηρίας και την υπακοή στον ανώτερό του. Και ο αρχιστράτηγος διέταξε τον Ιησού να λύσει το υπόδημά του («λῦσαι τὸ ὑπόδημα ἐκ τῶν ποδῶν σου»), κατάσταση η οποία αποτελεί ένδειξη σεβασμού και ευλάβειας προς ένα τόπο ιερό όπως αυτόν της εμφανίσεως του αρχιστρατήγου: «ὁ γὰρ τόπος ἐφ΄ ᾧ σύ ἔστηκας ἐπ΄ αὐτοῦ ἅγιὸς ἐστι» (Ιησ. 5,15). Όμως ο τρόπος με τον οποίο απευθύνεται ο αρχιστράτηγος προς τον Ιησού του Ναυή αφήνει υπαινιγμό ότι δεν πρόκειται για τον αρχάγγελο Μιχαήλ αλλά για τον ίδιο τον Υιό και Λόγο του Θεού, τον άγγελο της Μεγάλης Βουλής, διότι ένας απλός άγγελος ή αρχάγγελος δεν θα ζητούσε πλήρη υποταγή και προσκύνηση από έναν άνθρωπο όπως ζητεί ο Θεός. Η απαίτηση της προσκυνήσεως και η δήλωση της ιερότητας του χώρου στη σκηνή της συναντήσεως του Ιησού του Ναυή με τον αρχιστράτηγο (Ιησ. 5,15) παραλληλίζεται με την εμφάνιση του αγγέλου στον τόπο της καιομένης και μη φλεγομένης βάτου, όπου ο Θεός κάλεσε το Μωυσή και συνδιαλέχθηκε μαζί του (Εξ. 3,5).
Σκοπός αμφοτέρων των εμφανίσεων αρχικά στο Μωυσή και τώρα στον Ιησού του Ναυή, ήταν η ενίσχυση του έργου των δυο αυτών ηγετών, όπου ο μεν Μωυσής εξήγαγε το λαό από την Αίγυπτο τον τόπο δηλ. της δουλείας, ο δε Ιησούς εισήγαγε το λαό στη γη της επαγγελίας κατακτώντας την. Όποιος και να είναι τελικά αυτός που εμφανίζεται στην σημαντική αυτή συνάντηση είτε ο ίδιος ο Υιός και Λόγος του Θεού είτε ο αρχάγγελος Μιχαήλ, σημασία έχει ότι ο Ιησούς του Ναυή απέκτησε θάρρος και δύναμη και βεβαιώθηκε για μια ακόμη φορά ότι ο Θεός τηρεί την υπόσχεση που του έδωσε όταν ανέλαβε την ηγεσία του ισραηλιτικού λαού ότι δηλ. δεν θα τον εγκαταλείψει και θα είναι μονίμως μαζί του όπως πρωτύτερα με το Μωυσή (Ιησ. 1,5)" [Βλ. Πεμπτουσία “Ο Aρχιστράτηγος Μιχαήλ και ο Ιησούς του Ναυή” 26 Νοεμβρίου 2020].
Ο Θεός αποκάλυψε το Θέλημα Του στον άνθρωπο δια μέσω της Αγίας Γραφής. Γράφει ο Αγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος για την αξία της Βίβλου: "Ἔδει μὲν ἡμᾶς μηδὲ δεῖσθαι τῆς ἀπὸ τῶν γραμμάτων βοηθείας, ἀλλ᾿ οὕτω βίον παρέχεσθαι καθαρόν, ὡς τοῦ Πνεύματος τὴν χάριν ἀντὶ βιβλίων γίνεσθαι ταῖς ἡμετέραις ψυχαῖς, καὶ καθάπερ ταῦτα διὰ μέλανος, οὕτω τὰς καρδίας τὰς ἡμετέρας διὰ Πνεύματος ἐγγεγράφθαι. Ἐπειδὴ δὲ ταύτην διεκρουσάμεθα τὴν χάριν, φέρε κἂν τὸν δεύτερον ἀσπασώμεθα πλοῦν. Ἐπεὶ ὅτι τὸ πρότερον ἄμεινον ἦν, καὶ δι᾿ ὧν εἶπε, καὶ δι᾿ ὧν ἐποίησεν, ἐδήλωσεν ὁ Θεός. καὶ γὰρ τῷ Νῶε, καὶ τῷ Ἀβραὰμ καὶ τοῖς ἐγγόνοις τοῖς ἐκείνου, καὶ τῷ Ἰώβ, καὶ τῷ Μωϋσεῖ δὲ οὐ διὰ γραμμάτων διελέγετο, ἀλλ᾿ αὐτὸς δι᾿ ἑαυτοῦ, καθαρὰν εὑρίσκων αὐτῶν τὴν διάνοιαν. Ἐπειδὴ δὲ εἰς αὐτὸν τῆς κακίας ἐνέπεσε τὸν πυθμένα ἅπας τῶν Ἑβραίων ὁ δῆμος, τότε λοιπὸν γράμματα καὶ πλάκες, καὶ ἡ διὰ τούτων ὑπόμνησις. καὶ τοῦτο οὐκ ἐπὶ τῶν ἐν τῇ Παλαιᾷ ἁγίων, ἀλλὰ καὶ ἐπὶ τῶν ἐν τῇ Καινῇ συμβὰν ἴδοι τις ἄν. Οὐδὲ γὰρ τοῖς ἀποστόλοις ἔδωκέ τι γραπτὸν ὁ Θεός, ἀλλ᾿ ἀντὶ γραμμάτων τὴν τοῦ Πνεύματος ἐπηγγείλατο δώσειν χάριν· Ἐκεῖνος γὰρ ὑμᾶς ἀναμνήσει, φησὶ, πάντα. καὶ ἵνα μάθῃς ὅτι τοῦτο πολὺ ἄμεινον ἦν, ἄκουσον διὰ τοῦ προφήτου τί φησι· Διαθήσομαι ὑμῖν διαθήκην καινὴν, διδοὺς νόμους μου εἰς διάνοιαν αὐτῶν, καὶ ἐπὶ καρδίας γράψω αὐτοὺς, καὶ ἔσονται πάντες διδακτοὶ Θεοῦ. καὶ ὁ Παῦλος δὲ ταύτην ἐνδεικνύμενος τὴν ὑπεροχὴν, ἔλεγεν εἰληφέναι νόμον, οὐκἐν πλαξὶ λιθίναις, ἀλλ᾿ ἐν πλαξὶ καρδίας σαρκίναις. Ἐπειδὴ δὲ τοῦ χρόνου προϊόντος ἐξώκειλαν, οἱ μὲν δογμάτων ἕνεκεν, οἱ δὲ βίου καὶ τρόπων, ἐδέησε πάλιν τῆς ἀπὸ τῶν γραμμάτων ὑπομνήσεως. Ἐννόησον οὖν ἡλίκον ἐστὶ κακόν, τοὺς οὕτως ὀφείλοντας ζῆν καθαρῶς, ὡς μηδὲ δεῖσθαι γραμμάτων, ἀλλ᾿ ἀντὶ βιβλίων παρέχειν τὰς καρδίας τῷ Πνεύματι, ἐπειδὴ τὴν τιμὴν ἀπωλέσαμεν ἐκείνην, καὶ κατέστημεν εἰς τὴν τούτων χρείαν, μηδὲ τῷ δευτέρῳ πάλιν κεχρῆσθαι φαρμάκῳ εἰς δέον. Εἰ γὰρ ἔγκλημα τὸ γραμμάτων δεηθῆναι, καὶ μὴ τὴν τοῦ Πνεύματος ἐπισπάσασθαι χάριν, σκόπησον ἡλίκη κατηγορία, τὸ μηδὲ μετὰ τὴν βοήθειαν ταύτην ἐθέλειν κερδαίνειν, ἀλλ᾿ ὡς εἰκῆ καὶ μάτην κείμενα τὰ γράμματα περιορᾷν, καὶ μείζονα ἐπισπᾶσθαι τὴν κόλασιν. Ὅπερ ἵνα μὴ γένηται, προσέχωμεν μετὰ ἀκριβείας τοῖς γεγραμμένοις, καὶ μάθωμεν πῶς μὲν ὁ παλαιὸς ἐδόθη νόμος, πῶς δὲ ἡ Καινὴ Διαθήκη" ( Υπόμν. στο Κατά Ματθ.α’).
■ Η Αγία Γραφή
Για κάθε χριστιανό φως στην πορεία του είναι ο λόγος του Θεού που βρίσκεται στην Αγία Γραφή και αποτελεί για την Εκκλησία φορέα της Αποκαλύψεως του Θεού στον άνθρωπο. ”Λύχνος τοῖς ποσί μου ὁ νόμος σου, καί φῶς ταῖς τρίβοις μου” (Ψαλμ. ριη´, 105) λέει ο προφητάναξ Δαυΐδ. Δεν είναι τυχαίο που ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός μας είπε: “ἐγώ εἰμι τὸ φῶς τοῦ κόσμου· ὁ ἀκολουθῶν ἐμοὶ οὐ μὴ περιπατήσῃ ἐν τῇ σκοτίᾳ, ἀλλ’ ἕξει τὸ φῶς τῆς ζωῆς (Ιω.9,12). Για τον Ορθόδοξο πιστό το Ευαγγέλιο δεν είναι φιλοσοφίες αλλά κριτήριο ζωής και πεδίο εφαρμογής σε ότι πιστεύουμε εξ αποκαλύψεως. Μας ενδιαφέρει λοιπόν τί λέγει η Γραφή!!!
■ Η Παράδοσις της Εκκλησίας
Οι Ορθόδοξοι δεν έχουμε μόνο την Αγία Γραφή αλλά έχουμε και την ιερά Παράδοση. Την Βίβλο δηλαδή δεν την περιεργαζόμαστε διανοητικά αλλά την ερμηνεύουμε με βάση την εξήγηση που έκαναν οι Άγιοι Πατέρες. Επομένως ως κριτήριο ορθής ερμηνείας έχουμε την Παράδοση της Εκκλησίας. Η παρακαταθήκη της Παραδόσεως είναι και αυτή φορές της Αποκαλύψεως και μάλιστα είναι ισόκυρη με την Αγία Γραφή!!!
■ Τρόπος που κρίνουμε και ενεργούμε
Κάθε φορά που αναφύεται ένα ζήτημα το εξετάζουμε σύμφωνα με τον λόγο του Θεού και τις θέσεις των Αγίων σε αντίστοιχα θέματα. Αν είναι κάτι, το οποίο δεν απασχόλησε την γνώμη των θεουμένων προσώπων ψάχνουμε να δούμε, πώς έκριναν τα πράγματα σε παραπλήσιες ή ανάλογες περιπτώσεις. Διαφορετικά, αναζητούμε το πνεύμα των Πατέρων, δηλαδή το περιεχόμενο του λογισμού τους, πως ενεργούσαν, πως λογίζονταν και συλλογίζονταν και αναλογίζονταν προκειμένου να έχουν θεάρεστη πολιτεία. Η ζωή του χριστιανού με το να είναι Χριστοκεντρική φωτίζεται από την διδασκαλία και τον τρόπο του Ιησού που είναι και ο κανών και το μέτρο του τρόπου της πολιτείας μας. Ο πιστός στοχεύοντας τα άνω ως ουρανοπολίτης αγωνίζεται να είναι συνδεδεμένος -πιο σωστά- εγκεντρισμένος στο σώμα του Χριστού, προσέχοντας με την νήψη να μην χωριστεί από την πνευματική του Κεφαλή και νεκρωθεί πνευματικά. Ο χωρισμός από τον Θεό είναι και ονομάζεται πνευματικός θάνατος και είναι ο 2ος θάνατος του ανθρώπου. Για να μείνει όμως πνευματικά ενωμένος με τον Χριστό έχει αποταχθεί τον σατανά, την λατρεία αυτού και την πομπή του. Έτσι, έλαβε το Βάπτισμα και πήρε την σφραγίδα του Αγίου Πνεύματος, «Σφραγίς δωρεᾶς Πνεύματος Ἁγίου». Για να κρατήσουμε όμως την δωρεά δεν παραλαμβάνουμε άλλη σφραγίδα στην ύπαρξη μας. Γνωρίζοντας από τον λόγο της Γραφής μάλιστα της Αποκαλύψεως ότι στα έσχατα σε κάποια φάση θα επιβληθεί αντίθεο σφράγισμα ως χάραγμα βρισκόμαστε σε εγρήγορση αγώνος, διότι, όπως μας λέγει ο Απόστολος Παύλος στην Β’ Επιστολή του προς Θεσσαλονικείς Κεφ. Β’ και στίχος 9-10, η παρουσία του αντιχρίστου θα γίνει «εν πάσι δυνάμει και σημείοις και τέρασι ψεύδους και εν πάσι απάτη…». Με λίγα λόγια ο αντίχριστος για να επιβληθεί στο λαό με τα όργανά του και οι δυνάμεις θα εξαπατούν τον κόσμο ακόμη και τους εκλεκτούς με τεράστια ψεύδη και με κάθε απάτη. Πως θα καταλάβουμε τον τρόπο και τα μέσα που θα κινούνται; «Ὁ χρόνος ἀποκαλύψει καὶ ἡ πεῖρα τοῖς νήφουσι», λέει ὁ Ἅγιος Ἀνδρέας Καισαρείας.
■ Η άρνηση λοιπόν παραλαβής των ψηφιακών ταυτοτήτων λοιπόν συνδέεται με ορισμένα δεδομένα:
1ον) Η ιστορική μαρτυρία του Ιησού Χριστού εν τω κόσμω στον Ισραήλ για εκείνον που θα δεχτούν οι Εβραίοι ενώ δεν απεδέχθησαν τον αληθινό Υιό του Θεού. Αυτό είναι ο ένας πόλος.
2ον) Η προφητική μαρτυρία του Ιησού Χριστού στον Ιωάννη εν Πνεύματι Αγίω και δια της Αποκάλυψεως σε όλη την Εκκλησία ότι στα έσχατα η Εκκλησία θα έχει δοκιμασία κατά την οποία θα πειρασθούν οι πιστοί με ένα οικονομικό και συνάμα κοινωνικό αποκλεισμό αν δεν πάρουν το χάραγμα για να υποταχθούν στο θηρίο. Αυτό είναι ο άλλος πόλος.
3ον) Ο Απόστολος Παύλος συνδέει τις δύο μαρτυρίες εξηγώντας ότι το πρόσωπο αυτό θα καθίσει στον ναόν του Θεό για να αποδείξει ότι τάχα είναι Θεός ενώ δεν θα είναι. Επόμενως θα κάνει αντιποίηση “αρχής”, της κατ’ εξοχήν αρχής της Θεότητος. Γι’ αυτό θα είναι αντίθεος και οι Άγιοι το πρόσωπο αυτό που θα είναι φυσικός άνθρωπος και όχι πνεύμα αλλά υποκείμενο με όλη την ενέργεια του σατανά το ονομάζουν Αντίχριστο!
Οι παραπάνω μαρτυρίες είναι κατοχυρωμένες ως χωρία της Αγίας Γραφής:
Η πρώτη μαρτυρία βρίσκεται στο Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο στο 5ο κεφάλαιο, στον στίχο 43 που λέει: “ἐγὼ ἐλήλυθα ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ πατρός μου, καὶ οὐ λαμβάνετέ με· ἐὰν ἄλλος ἔλθῃ ἐν τῷ ὀνόματι τῷ ἰδίῳ, ἐκεῖνον λήψεσθε”(Ιω.5, 43).
Η δεύτερη στην Αποκάλυψη του Ιωάννου στο 13 κεφάλαιο, στίχους 16 έως και 18, όπου γράφεται: “καὶ ποιεῖ πάντας, τοὺς μικροὺς καὶ τοὺς μεγάλους, καὶ τοὺς πλουσίους καὶ τοὺς πτωχούς, καὶ τοὺς ἐλευθέρους καὶ τοὺς δούλους, ἵνα δώσωσιν αὐτοῖς χάραγμα ἐπὶ τῆς χειρὸς αὐτῶν τῆς δεξιᾶς ἢ ἐπὶ τῶν μετώπων αὐτῶν, καὶ ἵνα μή τις δύνηται ἀγοράσαι ἢ πωλῆσαι εἰ μὴ ὁ ἔχων τὸ χάραγμα, τὸ ὄνομα τοῦ θηρίου ἢ τὸν ἀριθμὸν τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ.
Ὧδε ἡ σοφία ἐστίν· ὁ ἔχων νοῦν ψηφισάτω τὸν ἀριθμὸν τοῦ θηρίου· ἀριθμὸς γὰρ ἀνθρώπου ἐστί· καὶ ὁ ἀριθμὸς αὐτοῦ χξς´ ” (Απ.13, 16-18).
Και η τρίτη μαρτυρία υπάρχει στην Β’ Πρὸς Θεσσαλονικείς κεφάλαιο 2 και στίχους 3 έως και 5, οι οποίοι γράφουν: “Μή τις ὑμᾶς ἐξαπατήσῃ κατὰ μηδένα τρόπον· ὅτι ἐὰν μὴ ἔλθῃ ἡ ἀποστασία πρῶτον καὶ ἀποκαλυφθῇ ὁ ἄνθρωπος τῆς ἁμαρτίας, ὁ υἱὸς τῆς ἀπωλείας, ὁ ἀντικείμενος καὶ ὑπεραιρόμενος ἐπὶ πάντα λεγόμενον Θεὸν ἢ σέβασμα, ὥστε αὐτὸν εἰς τὸν ναὸν τοῦ Θεοῦ ὡς Θεὸν καθίσαι, ἀποδεικνύντα ἑαυτὸν ὅτι ἐστὶ Θεός” (Β’ Θεσ.2,3-4).
1. Γνωρίζουμε λοιπόν από τις Θείες Γραφές αυτό που θα συμβεί με το σφράγισμα.
2. Μας προϊδέασαν οι Άγιοι ότι θα προωθηθεί το χάραγμα με πονηρό τρόπο ήτοι τεράστια ψεύδη (τέρασι ψεύδους).
3. Η κοινή λογική μας πείθει ότι θα υπάρξει μεταβατικό στάδιο για το Χάραγμα.
4. Βλέπουμε συνάμα σταδιακά στο διάστημα 37 ετών την άσκηση πίεσης για να οδηγηθούμε με την αλλαγή των δελτίων ταυτότητος δια της κάρτας του πολίτη από το 1986, ώστε να επιτευχθεί η μετάβαση.
5. Διαπιστώνουμε ότι κινούνται ολοένα και πιο μεθοδευμένα προς τον στόχο της ψηφιακής διακυβέρνησης ύπουλα μέσω διαφόρων επινοήσεων με κομβικά σημεία όπως την λειτουργία της Αρχής Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων, τις ΚΥΑ μέχρι και το ΦΕΚ εν μέσω πλημμυρών που θα επρεπε να είναι ημέρες εθνικού πένθους.
6. Υπάρχει η γνώση της θεωρίας της γενετικής, επιγενετικής και τεχνικής “αναβάθμισης” δια των “εμβολίων”.
7. Μαθαίνουμε για την δυνατότητα παρέμβαση τους στα προσωπικά μας δεδομένα.
8. Αναλογιζόμαστε ποιος θα κατέχει και επεξεργάζεται τα ψηφιακά μας δεδομένα, επομένως και ότι θα έχει την δυνατότητα να κάνει κακή χρήση αυτών προς καταδυνάστευση των προσωπικών ελευθεριών και δικαιωμάτων μας.
9. Υπάρχουν όμως και οι προφητείες Αγίων σχετικά με τους εκκλησιαστικούς ταγούς ότι δεν θα κρατήσουν τον αγώνα στα δύσκολα.
■ Ο Άγιος Ιππόλυτος: «Οι ποιμένες ως λύκοι γενήσονται. Οι ιερείς το ψεύδος ασπάσονται. Οι μοναχοί τα του κόσμου ποθήσουσιν…» από Άγιος Ιππόλυτος ΒΕΠΕΣ 6, 278.
Ο Αββάς Μωϋσής: «Εν ταις ημέραις εκείναις… θέλουν προχειρίζεσθαι ηγούμενοι και ποιμένες άνδρες αδόκιμοι αρετής, άπιστοι… μη διακρίνοντες την δεξιάν οδόν εκ της αριστεράς, αμελείς, φιλομέριμνοι, τα πρωτεία με δώρα αρπάζοντες… μη γνωρίζοντες κατηχείν και νουθετείν το ποίμνιον… εκ της τοιαύτης δε αμελείαςκαι καταφρονήσεως των ποιμένων απολούνται οι αδελφοί…» από Δ. Παναγόπουλου, «Άγιοι και Σοφοί περί των μελλόντων να συμβώσι», Προφητεία ΑββάΜωϋσέως, σελ. 6.
■ Ο Αββάς Ισχυρίων: Κάποτε, τον 4ο αιώνα, όταν ρωτήθηκαν κάποιοι μοναχοί για το πως θα ζουν και θα είναι οι Μοναχοί και Κληρικοί τις επόμενες γενεές, και τα έσχατα χρόνια, ο Αββάς Ισχυρίων είπε τα εξής σημαντικά: «Οι Άγιοι Πατέρες της σκήτεως προφήτευσαν περί της εσχάτης γενεάς: «Πως ζούμε και τι πνευματική εργασία κάνουμε άραγε εμείς σήμερα», λέγει κάποιος από τους πατέρες της σκήτεως ; Και απαντάει ένας από αυτούς που λεγόταν Αββάς Ισχυρίων και ήταν πολύ ενάρετος και μεγάλος πνευματικά σε σχέση με όλους τους άλλους. «Εμείς προσπαθήσαμε, αγωνιστήκαμε και τηρήσαμε τις εντολές του Θεού». Και λένε κάποιοι. «Αλήθεια μετά από εμάς τι θα πράξουν και πως θα ζουν οι επόμενοι;» Και απήντησε ο Αββάς Ισχυρίων: «Αυτοί πρόκειται να εργασθούν και να φθάσουν στα μισά απ’ ότι μπορέσαμε και φθάσαμε εμείς». Και ερώτησαν πάλι. «Και μετά απ’ αυτούς οι μετέπειτα τι θα κάνουν;» Και απήντησε: «Εκείνοι δεν πρόκειται να έχουν κανένα πνευματικό έργο και καμία ουσιαστική αρετή. Πρόκειται δε να τους έλθει πολύ μεγάλος πειρασμός και όσοι μπορέσουν να αντέξουν και να τον υπομείνουν μέχρι τέλους, θα φανούν ανώτεροι από όλους ημάς και τους αγίους μας».
■ Ο Άγιος Κύριλλος: «Αλλά ζητάμε δικό μας σημείο της παρουσίας του Κυρίου. Εμείς οι εκκλησιαστικοί ζητάμε εκκλησιαστικό σημείο, και ο Κύριος λέγει• “και τότε θα σκανδαλισθούν πολλοί και θα παραδώσουν ο ένας τον άλλο και θα μισήσουν ο ένας τον άλλο” (Ματθ. Κ’ , ις’ ). Αν ακούσεις ότι, επίσκοποι στρέφονται εναντίον επισκόπων, και κληρικοί εναντίον κληρικών, και λαοί εναντίον λαών, και φτάνουν μέχρι να χυθεί αίμα, να μην ταραχθείς. Διότι κάτι τέτοιο είναι ήδη γραμμένο» από Αγίου Κυρίλλου Ιεροσολύμων, ΕΠΕ 2, 130.
■ Ο Άγιος Νείλος ο Αγιορείτης: «Όταν πλησιάση ο καιρός της ελεύσεως του Αντιχρίστου θα σκοτισθή η διάνοια των ανθρώπων από τα πάθη της σαρκός και θα πληθυνθή σφόδρα η ασέβεια και η ανομία… Οι ποιμένες των Χριστιανών Αρχιερείς και ιερείς θα είναι άνδρες κενόδοξοι, μη γνωρίζοντες παντελώς την δεξιάν οδόν από την αριστεράν… Αι εκκλησίαι δε του Θεού θα στερηθούν ευλαβών και ευσεβών Ποιμένων και αλλοίμονον τότε εις τους εν τω κόσμω ευρισκομένους Χριστιανούς οι οποίοι θα στερηθούν τελείως την πίστιν, διότι δεν θα βλέπουναπό κανένα φως επιγνώσεως…» από Προφητεία Αγίου Νείλου. Πιστόν αντίγραφον από το Βιβλίον «Ευαγγελικός Κήπος», της Ιεράς Μονής Σταυροβουνίου Κύπρου.
■ Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός: «Οι κληρικοί θα γίνουν οι χειρότεροι και ασεβέστεροι των όλων» από το «Ο Πατροκοσμάς», Προφητεία 57η , σελ. 39.
Έπειτα απ’ όλα αυτά και με μια τέτοια θεώρηση πίστεως δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτε απολύτως στον αγώνα μας αυτό, διότι μας διαβεβαιώνει ο λόγος του θεού: «Έως θανάτου αγώνισαι υπέρ της Αληθείας και Κύριος ο Θεός πολεμήσει υπέρ σου!» (Σοφία Σειράχ 4, 28)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου