Γράφει ο Άριστος Μιχαηλίδης
Βιάστηκε το ΑΚΕΛ πρώτο και μετά διάφοροι τετραπέρατοι των (αντι)κοινωνικών δικτύων, να ανησυχήσουν για την ανακοίνωση σύστασης Ανωτάτου Συμβουλίου Συνεργασίας Κύπρου και Ελλάδας. Παραπέμπει αλλού αυτό, έλεγε ο εκπρόσωπος του ΑΚΕΛ. «Οι κοινές σύνοδοι των υπουργικών συμβουλίων Κυπριακής Δημοκρατίας και Ελλάδας (…) παραπέμπουν αλλού και δεν εκπέμπουν τα ορθά μηνύματα για την υπόσταση της Κυπριακής Δημοκρατίας ως ανεξάρτητου δικοινοτικού κράτους».
Τα «ορθά μηνύματα» και το «καλό κλίμα», μας μάραναν εδώ που φτάσαμε. Αλλά, η ουσία είναι αλλού. Κανένας δεν μίλησε για «κοινές συνόδους των υπουργικών συμβουλίων». Η αναφορά είναι για συσκέψεις σε υπουργικό επίπεδο (αυτές γίνονται και τώρα) οι οποίες θα συμβάλουν στη συνεργασία σε διάφορους τομείς «όπως η ναυτιλία και η ενέργεια, αλλά και ευρύτερα στην επίτευξη κοινών επιδιώξεων», όπως έγραφε ο απεσταλμένος του Φ, Ανδρέας Πιμπίσιης.
Την ίδια ακριβώς συνεργασία έχει η Κυπριακή Δημοκρατία με την Αίγυπτο και δεν κινδύνευσε η υπόσταση της Κυπριακής Δημοκρατίας ως ανεξάρτητου δικοινοτικού κράτους. Τι στο καλό έγινε τώρα; Ανησύχησαν ότι θα κηρύξουν ο Χριστοδουλίδης κι ο Μητσοτάκης την Ένωση και θα χαλάσουν το δικοινοτικό μας κράτος;
Η αλήθεια είναι ότι αυτές οι σχέσεις συνεργασίας και συμμαχίας υφίστανται μεταξύ αρκετών ευρωπαϊκών χωρών. Ακόμα και σε θέματα άμυνας και ασφάλειας. Προνοεί αυτή τη δυνατότητα για τα κράτη μέλη η Συνθήκη της Λισσαβώνας και κακώς δεν την ανέπτυξαν βαθύτερα Ελλάδα και Κύπρος μέχρι τώρα.
Φυσικά, αν δεν δούμε στην πράξη πώς θα λειτουργήσει και με τι θα ασχοληθεί αυτό το Ανώτατο Συμβούλιο Συνεργασίας Κύπρου και Ελλάδας, θα το θεωρούμε μία ακόμα σαπουνόφουσκα όπως όλες όσες ανακοινώνονται κατά καιρούς από τις κυβερνήσεις μας για να χρησιμοποιούν προς εσωτερική κατανάλωση τη συνεργασία των ηγεσιών των δύο χωρών.
Περιμένουμε πολύ περισσότερα από τον Νίκο Χριστοδουλίδη. Διότι πριν από τις εκλογές είχε ανακοινώσει ακόμα και αναβίωση του Ενιαίου Αμυντικού Δόγματος. Τον περασμένο Ιανουάριο, μιλώντας στο Ράδιο Πρώτο, είχε πει ότι «μια από τις πρώτες ενέργειες μας και το συζήτησα στην Αθήνα, θα είναι η αναβίωση του Ενιαίου Αμυντικού Δόγματος». Εξήγησε, μάλιστα, πως δεν θα είναι σύνθημα. «Μιλώ επιχειρησιακά, το έχω συζητήσει και με τον Πρωθυπουργό και με τον Υπουργό Άμυνας όταν ήμουν στην Ελλάδα». Τώρα, όμως, ανέλαβε την προεδρία, πήγε στην Αθήνα και δεν ακούσαμε λέξη για το Ενιαίο Αμυντικό Δόγμα. «Αυτό το ενιαίο αμυντικό δόγμα πρέπει να πάμε να το βάλουμε μέσα στο ευρωπαϊκό αμυντικό δόγμα, αυτή θα είναι η επιτυχία. Είμαστε σε μια συγκυρία που η ΕΕ προσπαθεί να αναπτύξει δομές…».
Αυτά έλεγε προεκλογικά και αναμένουμε να δούμε και πράξεις πλέον. Τα παχιά λόγια τελείωσαν. Αν είναι να περιορίζεται η συνεργασία Κύπρου Ελλάδας στη ναυτιλία και στην παιδεία ή και σε υπουργικές συσκέψεις για την κοινή αντιμετώπιση του δάκου της ελιάς, θα μείνουμε στον ίδιο παρονομαστή.
Η Τουρκία που απειλεί τις δυο χώρες και τις αντιμετωπίζει ως έναν εχθρό, πρέπει να αντιμετωπιστεί κι αυτή από ενιαίο μέτωπο των δυο χωρών. Όχι για να της επιτεθούν, αλλά για να αμυνθούν από τις επιθέσεις της. Η ΕΕ το επιτρέπει, για να μην πω το ενθαρρύνει στο πλαίσιο της ενιαίας ευρωπαϊκής άμυνας και ασφάλειας.
Κι αυτό πέρα από τους εθνικούς δεσμούς, που αγχώνουν τα σαΐνια του εθνομηδενισμού εδώ και στην Αθήνα, αλλά και πέρα από τις υποχρεώσεις της Ελλάδας ως εγγυήτρια χώρα. Διότι, κι αυτό ακόμα οφείλει -και δεν το έκανε ακόμα- να το προβάλει στην ΕΕ και να έχει απαιτήσεις για την προστασία της ανεξαρτησίας της Κύπρου.
Υ.Γ. Η Κύπρος χωρίς την Ελλάδα είναι χαμένη. Στρατιωτικά και πολιτικά αδύναμη και έρμαιο στην τουρκική βουλιμία. Πολιτικά το πρόβλημα είναι εύκολο, ειδικά εντός της ΕΕ. Στρατιωτικά, όμως, χρειάζεται σοβαρότερη ανάπτυξη των δομών, που ούτως ή άλλως συνδέουν τις δυο χώρες. Μόνο ένας τρόπος υπάρχει για να γίνει αυτό έμπρακτα. Η Κυπριακή Δημοκρατία να αρχίσει να συνεισφέρει οικονομικά σε κοινά εξοπλιστικά προγράμματα ώστε να έχει και δικαίωμα στην προστασία από αυτά. Αλλιώς θα μας μείνουν τα παχιά λόγια.
Φιλελεύθερος
.jfif)
.png)
3 σχόλια:
Μα αλήθεια τι ψάχνετε;
Το εμβληματικό συμβολικό αυτοκόλλητο του 1974, που ήταν απλωμένο σε όλη την Κύπρο και που θύμιζε προδότες και προδοσίες, πραξικόπημα, εισβολή σφαγές και κατοχή, τις τελευταίες δεκαετίες, λησμονήθηκε και καταχωνιάσθηκε… όπως καταχωνιάσθηκε και το ενιαίο αμυντικό δόγμα...
«ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΚΤΥΠΟΥΝ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΛΛΑΣ!» Στρατηγός Γρ. Μπονάνος, Αρχηγός Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων.
14η Αυγούστου. Β΄ Εισβολή – Αττίλας 2.
«Η ΚΥΠΡΟΣ ΚΕΙΤΑΙ ΜΑΚΡΑΝ!» Κ. Καραμανλής.
Κάποιες κυβερνήσεις στην Ελλάδα, κυρίως του… προοδευτικού «εκσυγχρονιστικού μπλοκ», κατά καιρούς επιχείρησαν να βγάλουν από την εξίσωση το Κυπριακό, θεωρώντας ότι μπορούν χωρίς τον… πονοκέφαλο αυτό να βελτιώσουν τις ελλαδοτουρκικές σχέσεις. Πρόκειται για μια προσέγγιση, η οποία αγνοεί τη συνολική στρατηγική της κατοχικής Τουρκίας.
Και όπως και ο Καραμανλής έλεγε ...«Το Κυπριακό έχει μεταβληθεί σε εθνική γάγγραινα και αποτελεί εθνική περιπέτεια στην οποία σύρεται η Ελλάς και η μόνη λύση που σπομένει είναι μια απ ευθείας συνεννόηση με τους Τούρκους.» (Κοινοβουλευτική του ομάδα 14-12-1958.)
Αγνοείται λοιπόν το γεγονός ότι η Άγκυρα αντιμετωπίζει τον ελληνισμό, την Ελλάδα και την Κύπρο, ως ενιαίο μέτωπο. Αγνοεί το γεγονός ότι η Τουρκία, έχει εντάξει στους επεκτατικούς σχεδιασμούς της και τις δυο χώρες. Άλλωστε όσες προσπάθειες έγιναν από πλευράς της Αθήνας να κάνει ανοίγματα προς την Άγκυρα, να ξεκινήσει συζητήσεις, αφήνοντας στη γωνία το Κυπριακό, απέτυχαν.
Για να μπορέσει η ελληνική πλευρά, σε Ελλάδα και Κύπρο, να αντιμετωπίσει τον τουρκικό επεκτατισμό, θα πρέπει να λειτουργήσει ενιαία και στη βάση ενός ολοκληρωμένου σχεδιασμού. Ξεκινώντας από την αφετηρία ότι η Ελλάδα, έχει πέραν των αδελφικών δεσμών, συμβατικές κι άλλες υποχρεώσεις έναντι της Κύπρου. Αλλά και ευθύνες και για τα όσα (ιστορικά πλέον) έχουν διαδραματισθεί στο νησί. Λαμβάνοντας όλα αυτά υπόψη θα πρέπει να φθάσουν στο διά ταύτα. Πώς, δηλαδή, στην πράξη, όχι στη θεωρία, ρητορικά, θα αντιμετωπίσει την επιθετική, ιμπεριαλιστική Άγκυρα.
Πως θα αντιμετωπιστεί η Τουρκία
Θα πρέπει να αξιολογηθούν οι τουρκικοί σχεδιασμοί, μετά, βέβαια, που θα “αναγνωρίσουμε” τους στόχους της Άγκυρας, όλο το φάσμα των επιδιώξεών της, την στρατηγική της. Δεύτερο, από τη στιγμή που στην αντίπερα όχθη οικοδομούν σχέδια, αντιμετωπίζοντας ενιαία την Ελλάδα και την Κύπρο, έτσι θα πρέπει να αντιμετωπισθεί και η Τουρκία. Κι αυτό μπορεί να γίνει με τη διαμόρφωση ενός πολιτικού-διπλωματικού δόγματος παράλληλα με το ενιαίο αμυντικό δόγμα. Αυτό το εγχείρημα, του αμυντικού δόγματος, που επιβάλλει ενιαίο σχεδιασμό, επιχειρήθηκε και στο παρελθόν, επί διακυβέρνησης Ανδρέα Παπανδρέου. Δεν δοκιμάσθηκε για να κριθεί, οι μόνες επιδόσεις ήταν οι περιορισμένες αγορές στρατιωτικού εξοπλισμού.
Έμεινε, ωστόσο, στη μέση η προσπάθεια, γιατί στο μεταξύ τον διαδέχθηκε ο Σημίτης και κατέρρευσε με το φιάσκο των S-300. Σημειώνεται ότι φάνηκε το μεγάλο κενό στην κρίση των Ιμίων. Η Λευκωσία, παρά τις προσπάθειες, δεν κατάφερε τις ώρες της κρίσης, να έχει οποιαδήποτε επικοινωνία με την Αθήνα. Συνεπώς, το δόγμα έμεινε στα χαρτιά και στις επικοινωνιακές ασκήσεις δημόσιας προβολής. Για να υπάρξει, στην πράξη, ένα ενιαίο αμυντικό δόγμα Ελλάδος και Κύπρου, θα πρέπει να είναι ενιαίος ο σχεδιασμός άμυνας. Τούτο σημαίνει πως όλα τα σχέδια θα ξεκινούν από τον Έβρο μέχρι την Κύπρο. Κι αυτό προϋποθέτει -και από τα δυο κράτη- πως θα στηρίζονται σε αυτό το σχεδιασμό.
Όταν λοιπόν για ακόμη μια φορά θα ξεπουληθεί η Κύπρος και με την βοήθεια των εσωτερικών μας εχθρών ΕΦΙΑΛΤΩΝ πχ. του ΑΚΕΛ, τότε θα στερέψουν και τα δάκρυα μας και μόνο το ανάθεμα θα παραμείνει για τους προδότες ... αλλά θα είναι αργά.
Στο δια ταύτα, οι πονηριές και οι προδοσίες οφείλονται αποκλειστικά σε έλλειψη ικανότητας και πατριωτισμού και δυστυχώς σήμερα παράγουμε περισσότερους προδότες από όσους μπορούμε να καταναλώσουμε και στην Κύπρο και στην Ελλάδα.
Ορθά τα λες φίλε Άριστε....όμως μέχρι σήμερα παρακαταθήκες τηρούνται από ριψάσπιδες και εφιάλτες ένθεν κακείθεν ... Ας διδασκόμαστε..
Π.χ. ενδεικτικά
«Το Κυπριακό έχει μεταβληθεί σε εθνική γάγγραινα και αποτελεί εθνική περιπέτεια στην οποία σύρεται η Ελλάς και η μόνη λύση που απομένει είναι μια απ ευθείας συνεννόηση με τους Τούρκους.» (14-12-1958.) Και σε συνεννόηση με τους Τούρκους η Κύπρος εάλω ...
1974.
Ο Καραμανλής αντιμετώπισε το Κυπριακό με ψυχρή λογική, προσπαθώντας να τηρήσει αποστάσεις από τον από τον Μαύρο, ο οποίος στην Γενεύη δήλωσε την συμπαράσταση της μητέρας πατρίδας προς την Κύπρο.
Μαύρος «Μεταξύ ντροπής και πολέμου, θα επέλεγα το δεύτερο.»Και ο Καραμανλής μεταξύ πολέμου και ντροπής επέλεξε το δεύτερο... Η Κύπρος κειτόταν μακράν ...
ΦΕΥ! Η ΚΥΠΡΟΣ ΕΑΛΩ.
Και το 1965.
S-1660
Η απόφαση για αγορά των πυραύλων προκάλεσε διεθνή σάλο, ιδιαίτερα στις τάξεις του ΝΑΤΟ και τις χώρες της Δύσης που ήταν αδύνατο να δεχθούν ότι ρωσικά όπλα θα μεταφέρονταν στην Κύπρο, σε μια τόσο ζωτική περιοχή της Μεσογείου.
Και την ευθύνη της ματαίωσης της άφιξης των πυραύλων ανέλαβε ο Υπουργός Εθνικής Αμυνας Πέτρος Γαρουφαλιάς, ο οποίος τελικά παρενέβη και παρεμπόδισε την εισαγωγή τους στην Κύπρο κι έτσι το πλοίο που τους μετέφερε επέστρεψε στην Αλεξάνδρεια άπρακτο λίγες ημέρες αργότερα.
Τελικά οι Κυπριακοί πύραυλοι, που εφυλάσσοντο στην έρημο του Σινά, κατά τον μεγάλο πόλεμο Ισραήλ – Αιγύπτου βομβαρδίσθηκαν από την αεροπορία του Ισραήλ και έτσι η Κύπρος και κουρεμένη βγήκε και το μαλί πλήρωσε.
1967 Η απόσυρση της ελληνικής Μεραρχίας
Η σύγκρουση στην Κοφίνου και η απόσυρση της Μεραρχίας από την Κύπρο, είναι μια από τις «μαύρες» σελίδες της ελληνικής πολιτικής και στρατιωτικής ιστορίας, καθώς επίσης συνδέεται άρρηκτα με τη Χούντα των Συνταγματαρχών και την τουρκική εισβολή το 1974.
Με την αποστολή του υφυπουργού Άμυνας Σάιρους Βανς στο τρίγωνο Αθήνας – Άγκυρας – Λευκωσίας, η κρίση διευθετήθηκε με μια οδυνηρή υποχώρηση του δικτατορικού καθεστώτος της Ελλάδας.
Η χούντα αναγκάστηκε να αποσύρει από την Κύπρο την ελληνική μεραρχία, που είχε στείλει μυστικά ο Γεώργιος Παπανδρέου μετά τα γεγονότα του 1963 – 1964. Μαζί αναχωρεί και ο Στρατηγός Γεώργιος Γρίβας Διγενής και πολλοί Έλληνες αξιωματικοί….
Στις 29 Νοεμβρίου του 1967 οριστικά, υπογράφεται η περίφημη συμφωνία Πιπινέλη- Τσαγλαγιαγκίλ, η οποία προέβλεπε την απόσυρση της ελληνικής Μεραρχίας από την Κύπρο, έπειτα από τα τρομερά επεισόδια και την σύγκρουση στην Κοφίνου.
Η χούντα ικανοποίησε τουρκικό αίτημα εντός δώδεκα ημερών!
Έτσι, η Κύπρος αφέθηκε έκθετη σε ενδεχόμενη τουρκική εισβολή, που πραγματοποιήθηκε τελικά τον Ιούλιο του 1974. Άμεση συνέπεια της αποχώρησης της ελλαδικής μεραρχίας ήταν η ανακήρυξη της «Προσωρινής Τουρκοκυπριακής Διοίκησης», με την οποία οι Τουρκοκύπριοι εμφανίσθηκαν πλέον όχι ως μειονότητα ή απλή κοινότητα, αλλά ως μια οργανωμένη πολιτική οντότητα Στην σελίδα 215 του κατάπτυστου του βιβλίου «Η Αλήθεια», ο τότε χουντικός προδότης στρατηγός Μπονάνος γράφει τα εξής:
«…Δεν ήταν μόνο ο Μακάριος που ήθελε να φύγουν οι Έλληνες αξιωματικοί από την Κύπρον. Ηθελα κι εγώ! Εχω ήδη αναφέρει ότι επίστευα πως κάποιαν στιγμήν η Ελλάς έπρεπε να αμεμπλακή από το πυορρούν αυτό πρόβλημα…»
Ω! Τι ντροπή και σε αυτόν και στους επίορκους όμοιους του. που φορούσαν Ελληνική στρατιωτική στολή οι μασκαράδες…..!΄
Εν συνεχεία ενδεικτικά μετά την εισβολή.
Και το 1998. ΡΩΣΙΚΟΙ ΠΥΡΑΥΛΟΙ S 300
Αντί στην Κύπρο, κατέληξαν στην Κρήτη
Οι πύραυλοι S-300 παραδόθηκαν τελικά προς ενταφιασμό στην Κρήτη, για να μαρτυρούν τον εξευτελισμό μιας ηρωικής πρωτοβουλίας του Κληρίδη για τη σωτηρία της Κύπρου. Ο ΥΠΑΜ Γ. Ομήρου, προς μεγάλη του τιμή, παραιτήθηκε από ευθιξία μετά τη σύσκεψη των Αθηνών. ( Από 28 Φεβρ. 1998 έως 4 Ιαν. 1999)
Και σήμερα επιζητούμε από σύγχρονους ηγέτες να συμπαρασταθούν στον Ελληνισμό της Κύπρου;
Η Κύπρος σκηνή, ο βίος πάροδος. Όλοι ήλθαν, είδαν και απήλθαν πρώην, νυν και επερχόμενοι...
Μ.Ρ. Από κατεχόμενη Κερύνεια.
Τα σχολια συμπληρωσαν το παζλ.
Ι.Ν.
Δημοσίευση σχολίου