Στις αρχές Μαρτίου του 2020 τα νοσοκομεία της Βόρειας Ιταλίας ανέφεραν ένα "τσουνάμι θανάτων" λόγω της κρίσης του Covid και των συνθηκών υπερπληθυσμού εξαιτίας της "καταπολέμησης της επιδημίας του κορονοϊού", οι οποίες πίεζαν τα νοσοκομεία και το προσωπικό σε οριακό σημείο, καθώς οι γιατροί "έπαιρναν τους νεκρούς από το πρωί μέχρι το βράδυ".
Χρησιμοποιώντας ολόκληρο τον κρατικό μηχανισμό, ο Ιταλός πρωθυπουργός Τζουζέπε Κόντε άρχισε να εκδίδει ένα κυλιόμενο σύνολο κυβερνητικών διαταγμάτων με αποκορύφωμα να γίνει η Ιταλία η πρώτη χώρα στον κόσμο που εφάρμοσε εθνικό λουκέτο. Αυτές οι εντολές θα έθεταν τις βάσεις για τα λουκέτα σε ολόκληρο τον δυτικό κόσμο.
Τρία χρόνια αργότερα, μια συνολική αξιολόγηση της ιστορίας σχετικά με την υποτιθέμενη ιταλική ιατρική έκτακτη ανάγκη την άνοιξη του 2020, αποκαλύπτει μια ιστορία για την ανησυχητική επιδημιολογική ιστορία της Βόρειας Ιταλίας, τη χειραγώγηση των μέσων μαζικής ενημέρωσης και την παραπλανητική αναφορά που χρησιμοποιήθηκε για να δημιουργήσει την ψευδαίσθηση μιας νέας επιδημίας.
Ένα πλήθος ερωτημάτων και ανακολουθιών γύρω από την ιταλική ιστορία ήρθε σύντομα στην επιφάνεια. Η απόδοση αυτού του παράξενου συνόλου συγκλίνουσας κατάστασης σε ένα ιικό γεγονός έβγαζε την πίστη.
Ήταν αυτές οι συνθήκες υπερπληθυσμού στα ιταλικά νοσοκομεία πραγματικά το αποτέλεσμα ενός μοναδικού ιογενούς παθογόνου παράγοντα ή υπήρχαν άλλοι αιτιολογικοί παράγοντες;
Προκλήθηκαν αυτές οι ανώμαλες αιχμές υπερβολικών θανάτων στη Βόρεια Ιταλία αποδεδειγμένα από την άφιξη και την εξάπλωση ενός νέου θανατηφόρου ιού;
Πώς ήταν δυνατόν αυτός ο ιός να εξαπλωθεί σε χιλιάδες χιλιόμετρα μέσα σε λίγες ημέρες και να κορυφωθεί συγχρόνως σε επιλεγμένες τοποθεσίες;
Πώς ήταν δυνατόν αυτός ο ιός να εξαπλωθεί τόσο γρήγορα σε χιλιάδες χιλιόμετρα, να κορυφωθεί ταυτόχρονα σε αυτές τις επιλεγμένες τοποθεσίες, αλλά να μην είναι αρκετά μεταδοτικός ώστε να εξαπλωθεί σε κοντινές τοποθεσίες;
Πώς ήταν δυνατόν αυτός ο ιός να περίμενε ένα κυβερνητικό διάταγμα και μόνο τότε άρχισε να δημιουργεί υπερβολικό θάνατο;
Πώς ήταν δυνατόν όλες οι χώρες της Δύσης και όχι μόνο να υιοθετήσουν παρόμοια "υγειονομικά" μέτρα όπως αυτά που εφαρμόστηκαν στην Ιταλία, ουσιαστικά "εν μία νυκτί", μέτρα που έμοιαζαν περισσότερο με de facto αστυνομικό κράτος παρά με ιατρικές πρωτοβουλίες;
Γιατί η Ιταλία;
Ένα σύντομο χρονοδιάγραμμα της σειράς των γεγονότων όπως εξελίχθηκαν στη Βόρεια Ιταλία την άνοιξη του 2020:
31 Ιανουαρίου 2020 - Το ιταλικό υπουργικό συμβούλιο κηρύσσει εθνική κατάσταση έκτακτης ανάγκης διάρκειας 6 μηνών αναθέτοντας τον συντονισμό των αντιδράσεων έκτακτης ανάγκης για το COVID-19 στον επικεφαλής του Τμήματος Πολιτικής Προστασίας, μετά τον εντοπισμό των δύο πρώτων θετικών στο COVID-19 ατόμων στη Ρώμη - δύο Κινέζων τουριστών που ταξίδευαν από τη Γουχάν,
20 Φεβρουαρίου 2020 - Πρώτο κρούσμα Covid-19 σε Ιταλό πολίτη που διαγνώστηκε στο Codogno.
Ο 78χρονος Adriano Trevisan, συνταξιούχος οικοδόμος από το χωριό Vo' Euganeo κοντά στην Πάντοβα στην περιοχή Veneto έγινε ο πρώτος θάνατος Ευρωπαίου από Covid που καταγράφηκε. Ο εκλιπών βρέθηκε θετικός στον ιό και πέθανε στο νοσοκομείο ενώ νοσηλευόταν για πνευμονία.
23 Φεβρουαρίου 2020 - Η ιταλική κυβέρνηση εισάγει τους πρώτους περιορισμούς μετακίνησης και πρόσβασης/εξόδου γύρω από τα hotspots, γνωστούς ως "κόκκινες ζώνες αποκλεισμού".
Την ίδια ημέρα το ιταλικό Υπουργείο Υγείας εκδίδει οδηγίες για την εξέταση PCR σε 31 εργαστήρια σε όλη την Ιταλία. Τα κρούσματα αυξάνονται κατακόρυφα.
25 Φεβρουαρίου 2020 - Εισάγονται περαιτέρω περιοριστικά μέτρα σε ολόκληρη την Ιταλία.
27 Φεβρουαρίου 2020 - Δημιουργείται ένα εθνικό σύστημα επιτήρησης, το οποίο συντονίζεται από το ISS (Εθνικό Ινστιτούτο Υγείας) για να επιβλέπει τη συλλογή και τη συγκέντρωση των καθημερινών δεδομένων.
1 Μαρτίου 2020 - Επεκτείνεται η δημιουργία "κόκκινων ζωνών αποκλεισμού (lockdown)".
4 Μαρτίου 2020 - Στην Ιταλία κηρύσσεται εθνικό κλείσιμο των σχολείων και των πανεπιστημίων.
8 Μαρτίου 2020 - Διάταγμα του Προέδρου του Υπουργικού Συμβουλίου επεκτείνει τους περιορισμούς σε όλη τη Λομβαρδία και σε μεγάλες περιοχές της Βόρειας Ιταλίας.
9 Μαρτίου 2020 - Η κυβέρνηση της Ιταλίας υπό τον πρωθυπουργό Τζουζέπε Κόντε επεκτείνει το λουκέτο σε ολόκληρη την Ιταλία περιορίζοντας τη μετακίνηση του πληθυσμού εκτός από τις περιπτώσεις ανάγκης, εργασίας και υγείας.
11 Μαρτίου 2020 - Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας κηρύσσει την επιδημία του νέου κοροναϊού (COVID-19) παγκόσμια πανδημία. Η Ιταλία κηρύσσει το κλείσιμο όλων των εστιατορίων, των παμπ, των θεάτρων και των κοινωνικών δραστηριοτήτων.
18 Μαρτίου 2020 - Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ανακοινώνει τεράστιο πρόγραμμα εκτύπωσης χρήματος για να διατηρήσει τη λειτουργία του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Δίνονται 750 δισεκατομμύρια ευρώ διάσωσης στον χρηματοπιστωτικό τομέα για την καταπολέμηση του "κραχ του κοροναϊού".
22 Μαρτίου 2020 - Παύση όλων των μη απαραίτητων παραγωγικών δραστηριοτήτων πλήρες λουκέτο Τα εργοστάσια κλείνουν και σταματάει κάθε μη απαραίτητη παραγωγή σε όλη την Ιταλία.
25 Μαρτίου 2020 - Επιβάλλονται περαιτέρω περιορισμοί στις μετακινήσεις των ανθρώπων εκτός από τους βασικούς λόγους (π.χ. εργασία, υγεία και προμήθειες).
27 Μαρτίου 2020 - Κορυφώνεται ο αριθμός των καθημερινών θανάτων από το Covid στην Ιταλία.
9 Απριλίου 2020 - Το διάταγμα "Liquidità" τίθεται σε πλήρη εφαρμογή, συμπεριλαμβανομένων προσωρινών μέτρων για τη διευκόλυνση της πρόσβασης σε δάνεια, τη στήριξη της συνέχειας των επιχειρήσεων και της εταιρικής ρευστότητας και μέτρων για τη στήριξη των εξαγωγών, της διεθνοποίησης και των επιχειρηματικών επενδύσεων.
4 Μαΐου 2020 - Επαναλειτουργία των περισσότερων εργοστασίων και διαφόρων επιχειρήσεων χονδρικής πώλησης, στο πλαίσιο προκαθορισμένων πρωτοκόλλων υγιεινής ασφάλειας.
Παρόλο που ένα τέτοιο χρονολόγιο μπορεί να χρησιμεύσει για να φρεσκάρει τη μνήμη μας και να παρέχει μια συνεκτική κατανόηση της αλληλουχίας των γεγονότων, δεν υποκαθιστά την πραγματική ιστορία.
Όπως λένε - ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες.
Οι λεπτομέρειες στη Βόρεια Ιταλία αρχίζουν με τα τεράστια προβλήματα ρύπανσης και τις συνοδευτικές μακροχρόνιες χρόνιες παθήσεις της υγείας που ταλαιπωρούν την περιοχή εδώ και χρόνια.
Ρύπανση και Xρόνιες ασθένειες
Η καθημερινή ζωή στην περιοχή της Λομβαρδίας μαστίζεται από επικίνδυνες συνθήκες διαβίωσης και προκλήσεις για την υγεία - πολυάριθμα οξέα προβλήματα υγείας που αντιμετωπίζει ένας γηράσκων πληθυσμός έχουν καταγραφεί εδώ και πολύ καιρό.
Η κοιλάδα του ποταμού Πό στην Βόρεια Ιταλία αναφέρεται ως η περιοχή με τη χειρότερη ποιότητα αέρα σε ολόκληρη την Ευρώπη. Η ποιότητα του αέρα στην περιοχή επιδεινώνεται εδώ και πολλά χρόνια. Οι πόλεις στην κοιλάδα του ποταμού Πόε αναφέρονται ως οι πόλεις με την υψηλότερη θνησιμότητα που συνδέεται με την ατμοσφαιρική ρύπανση σε όλη την Ευρώπη.
Μαζί με τον τεράστιο όγκο των ρύπων, η κοιλάδα του ποταμού Πόε είναι γνωστή για τα μοναδικά χαρακτηριστικά της με τους χαμηλούς ανέμους και τα παρατεταμένα επεισόδια κλιματικών αναστροφών που τη μετατρέπουν σε δεξαμενή συγκράτησης της ατμοσφαιρικής ρύπανσης.
Η έκθεση Lancet Planetary Health του Ιανουαρίου 2021 εκτίμησε τα ποσοστά θανάτου που σχετίζονται με τη ρύπανση από μικροσωματίδια και διοξείδιο του αζώτου σε 1000 ευρωπαϊκές πόλεις. Η Μπρέσια και το Μπέργκαμο στην περιοχή της Λομβαρδίας κατείχαν τη νοσηρή διάκριση να έχουν το υψηλότερο ποσοστό θανάτων από τα λεπτά σωματίδια στην Ευρώπη. Δύο άλλες πόλεις της Βόρειας Ιταλίας, η Βιτσέντζα και το Σαρόννο, κατέλαβαν την τέταρτη και την όγδοη θέση αντίστοιχα, στον κατάλογο των δέκα πρώτων πόλεων αυτής της κατηγορίας. Οι τοποθεσίες αυτές αντιστοιχούν ακριβώς με τα υψηλότερα περιστατικά λοιμώξεων του ανώτερου αναπνευστικού που σημειώθηκαν στη Βόρεια Ιταλία, όπως αναφέρεται στην επίσημη αφήγηση για την πανδημία.
Οι συνεχιζόμενες και επιταχυνόμενες "επιδημίες" της ιδιοπαθούς πνευμονικής ίνωσης,( μιας σοβαρής και προοδευτικής πνευμονοπάθειας), της διάμεσης πνευμονοπάθειας και των υψηλών ποσοστών βρογχικού και πνευμονικού καρκίνου ήταν χαρακτηριστικά επιδημιολογικά χαρακτηριστικά της Βόρειας Ιταλίας πολύ πριν από την εμφάνιση ενός υποτιθέμενου ιού.
Στην περιοχή της Λομβαρδίας υπάρχει επίσης ένα συνεχιζόμενο πρόβλημα αμιάντου από την επαγγελματική έκθεση στον αμίαντο στις δεκαετίες του 1960 και 1970. Μια μελέτη του 2016, "Επίπτωση μεσοθηλιώματος στη Λομβαρδία της Ιταλίας: έκθεση στον αμίαντο, χρονικά πρότυπα και μελλοντικές προβλέψεις", προέβλεψε αύξηση του κακοήθους μεσοθηλιώματος (ΜΜ), μιας επιθετικής και θανατηφόρας μορφής καρκίνου που επηρεάζει κυρίως τις επενδύσεις του θώρακα και της κοιλιάς. "Η μελέτη αυτή τεκμηρίωσε υψηλό φορτίο ΜΜ και στα δύο φύλα στην περιφέρεια Λομβαρδία, γεγονός που αντανακλά την εκτεταμένη επαγγελματική (κυρίως στους άνδρες) και μη επαγγελματική (κυρίως στις γυναίκες) έκθεση στον αμίαντο στο παρελθόν. Τα ποσοστά εμφάνισης εξακολουθούν να αυξάνονται- αναμένεται κάμψη της εμφάνισης του ΜΜ μετά το 2019".
Μια άλλη μελέτη, "Διερεύνηση της επίδρασης της γρίπης στην υπερβάλλουσα θνησιμότητα σε όλες τις ηλικίες στην Ιταλία κατά τη διάρκεια των πρόσφατων περιόδων (περίοδοι 2013/14-2016/17)", αποκαλύπτει ότι τα ποσοστά θανάτου λόγω της κοινής γρίπης έχουν αυξηθεί σημαντικά κατά την τελευταία δεκαετία. Η εν λόγω μελέτη περιέγραψε σχεδόν τετραπλάσια αύξηση της θνησιμότητας λόγω γρίπης κατά τη διάρκεια της καλυπτόμενης χρονικής περιόδου. Μέχρι την περίοδο 2016/17 τα σύνολα εκτοξεύτηκαν σε 24.981 επιπλέον θανάτους που αποδίδονται σε επιδημίες γρίπης.
Εκτός από τα συνεχιζόμενα προβλήματα της ατμοσφαιρικής ρύπανσης, οι κάτοικοι της κοιλάδας του ποταμού Πο ταλαιπωρούνται από τα υψηλά επίπεδα απορροής βιομηχανικών ζώων στα ποτάμια και τους παραποτάμους.
Η περιοχή της Λομβαρδίας δημιουργεί τεράστιες ποσότητες ζωικών αποβλήτων, καθώς παράγει πάνω από το 40% της ιταλικής παραγωγής γάλακτος, ενώ πάνω από το ήμισυ της ιταλικής παραγωγής χοίρων βρίσκεται στην κοιλάδα του ποταμού Πό.
Σε ολόκληρη την Ιταλία, τα προβλήματα δηλητηριασμένου εδάφους που προκλήθηκαν από βιομηχανικές δραστηριότητες και ατυχήματα του παρελθόντος και του παρόντος έχουν ταλαιπωρήσει τη γη και τους ανθρώπους της.
Η βαριά βιομηχανική δραστηριότητα και οι βιομηχανικές δηλητηριάσεις του παρελθόντος στη βόρεια Ιταλία πλήττουν την περιοχή με μια ακόμη μάζα τοξικών εκθέσεων.
Το 1976 το Seveso της Ιταλίας έζησε "ένα από τα χειρότερα βιομηχανικά ατυχήματα του περασμένου αιώνα. Η καταστροφή του Seveso συνέβη σε ένα εργοστάσιο παραγωγής χημικών 12 μίλια βόρεια του Μιλάνου στην περιοχή της Λομβαρδίας της Ιταλίας. Είχε ως αποτέλεσμα την υψηλότερη γνωστή έκθεση σε 2,3,7,8-τετραχλωροδιβενζο-π-διοξίνη (TCDD) σε κατοικημένους πληθυσμούς στην ιστορία και έγινε "απόδειξη των διαρκών επιπτώσεων της διοξίνης".
Η διοξίνη είναι ένας γνωστός παράγοντας που προκαλεί καρκίνο και πολλοί άνθρωποι που ζούσαν στο Seveso και γύρω από αυτό εκείνη την εποχή θα διέτρεχαν αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου αργότερα στη ζωή τους. Κάποιος που έκλεισε τα 20 του χρόνια το 1976 θα ήταν τώρα στα 60 του κατά τη διάρκεια της εποχής του Covid.
Αυτό συνάδει με αυτό που έχει αναφερθεί ευρέως μεταξύ των ανδρών της Nembro, με τον καρκίνο να αποτελεί την κύρια αιτία θανάτου σε αυτή τη δημογραφική ομάδα και τον καρκίνο του πνεύμονα να είναι ο πιο κοινός τύπος καρκίνου.
Μέτρα Λιτότητας και Υποδομές Υγείας
Τις άθλιες περιβαλλοντικές συνθήκες που αντιμετωπίζουν οι κάτοικοι της Βόρειας Ιταλίας επιδεινώνουν τα μέτρα λιτότητας των δύο τελευταίων δεκαετιών, τα οποία έχουν αποδεκατίσει τις ιταλικές δημόσιες υπηρεσίες, μειώνοντας σημαντικά τους πόρους υγειονομικής περίθαλψης.
Εξετάζοντας την κατάσταση των νοσοκομείων στη Βόρεια Ιταλία, πολύ πριν από την "πανδημία", αρχίζει να διαφαίνεται ένα μοτίβο.
Μια ανασκόπηση του 2019 σχετικά με την τρέχουσα κατάσταση των ιταλικών νοσοκομείων, "Health & Hospitals in Italy. 17η Ετήσια Έκθεση", σημειώνει μια "σημαντική αύξηση το 2019 των ατόμων που βρίσκονται σε λίστες αναμονής και για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, σε σύγκριση με την ήδη προβληματική κατάσταση του 2018" και μια, "έντονη επιδείνωση, κατά τα τελευταία 5 χρόνια, των συστημάτων "σύνδεσης" μεταξύ της γενικής ιατρικής και των νοσοκομείων και μεταξύ αυτών και των υπηρεσιών μετά τη νοσηλεία (αποκατάσταση, μακροχρόνια φροντίδα, οικίες υποστηριζόμενης διαβίωσης και υπηρεσία κατ' οίκον φροντίδας)".
Η φορτισμένη ατμόσφαιρα και η προκύπτουσα πύρινη λαίλαπα που δημιουργήθηκε από μια διατυμπανιζόμενη "ιογενή εισβολή" αποκάλυψε βάναυσα τις συνέπειες των περικοπών 20 ετών στο εθνικό σύστημα υγειονομικής περίθαλψης.
Μια έκθεση της Oxfam του 2013 σχετικά με τις επιπτώσεις των μέτρων λιτότητας, με τίτλο "ΤΟ ΑΛΗΘΙΝΟ ΚΟΣΤΟΣ ΤΗΣ ΕΞΟΙΚΟΝΟΜΗΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΝΙΣΟΤΗΤΑΣ Μελέτη περίπτωσης της Ιταλίας" ανέδειξε την παρακμή των ιταλικών υπηρεσιών υγείας.
Η έκθεση σημείωνε ότι το 2000, η Ιταλία ήταν 2η στον κόσμο όσον αφορά την υγειονομική κάλυψη. Οι εκθέσεις ανέφεραν ότι μέχρι το 2011, λόγω της ετήσιας μείωσης των δαπανών για την υγεία, "περισσότερα από εννέα εκατομμύρια άνθρωποι δήλωσαν ότι δεν μπορούσαν να έχουν πρόσβαση σε ορισμένες υπηρεσίες υγείας για οικονομικούς λόγους".
Περαιτέρω περικοπές μεγεθύνουν μια ήδη ασταθή κατάσταση. Κατά την περίοδο 2010-19, η ιταλική Εθνική Υπηρεσία Υγείας υπέστη οικονομικές περικοπές άνω των 37 δισεκατομμυρίων ευρώ, καθώς βίωσε μια προοδευτική ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών υγείας. Οι κρατικές δαπάνες για την υγειονομική περίθαλψη, που μειώνονταν επί χρόνια, μειώθηκαν σε ένα ποσοστό κάτω από αυτό που ο ΠΟΥ θεωρούσε ικανό να προσφέρει βασική υγειονομική περίθαλψη.
Αυτές οι συνολικές περικοπές είχαν επίσης σοβαρές επιπτώσεις στο υγειονομικό προσωπικό και στα διαθέσιμα νοσοκομειακά κρεβάτια και εξοπλισμό, παρεμποδίζοντας ουσιαστικά την ικανότητα των μονάδων περίθαλψης να αντιμετωπίζουν αποτελεσματικά τους ασθενείς.
Την περίοδο από το 2009 έως το 2017 μειώθηκε το 5,2% του προσωπικού υγειονομικής περίθαλψης. Τα τελευταία 10 χρόνια χάθηκαν 70.000 κλίνες. Στις οξείες ιατρικές μονάδες η διαθεσιμότητα κλινών μειώθηκε από 922 ανά 100.000 κατοίκους το 1980 σε 262 ανά 100.000.
Τα στοιχεία από το 2020 δείχνουν συνολικά 5.179 κλίνες σε μονάδες εντατικής θεραπείας (περίπου 8,9 κλίνες ανά 100.000) για όλη την Ιταλία, με πληθυσμό λίγο πάνω από 60 εκατομμύρια το 2020.
Σε κανονικό λειτουργικό επίπεδο το 2020 τα 74 νοσοκομεία της Λομβαρδίας, που εξυπηρετούν πληθυσμό 10 εκατομμυρίων, διέθεταν περίπου 720 κλίνες ΜΕΘ, με έως και το 90% αυτών να είναι συνήθως κατειλημμένες το χειμώνα.
Μέχρι τις 10 Μαρτίου 2020 νοσηλεύονταν 877 άτομα σε ΜΕΘ, οι μονάδες στη Λομβαρδία ήταν κορεσμένες και τα αιτήματα για μεταφορά ασθενών σε άλλες περιοχές ήταν διαδεδομένα.
Το καθαρό αποτέλεσμα αυτών των ριζικών περικοπών στις νοσοκομειακές υποδομές και υπηρεσίες στο πλαίσιο της υστερίας του κολοβώματος ήταν προβλέψιμο- εδώ και χρόνια οι Ιταλοί γιατροί των ΜΕΘ αναφέρουν ότι οι επιδημίες γρίπης προκαλούν γέμισμα των μονάδων ΜΕΘ, όπως συνέβαινε σε τοποθεσίες σε όλο τον κόσμο.
Η βροντερή σιωπή των μέσων ενημέρωσης σχετικά με αυτά τα άβολα γεγονότα κράτησε το κοινό στο σκοτάδι σχετικά με την πραγματικότητα του καταρρέοντος ιταλικού συστήματος υγειονομικής περίθαλψης.
Μόνον "ο ιός".
Υπό το πρίσμα αυτών των δεδομένων, δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι τα άτομα με συνήθεις και ως επί το πλείστον αναστρέψιμες εποχικές αναπνευστικές λοιμώξεις, όταν εισάγονται σε νοσοκομεία, ενδέχεται να μην αντιμετωπίζονται κατάλληλα ή με επιτυχία.
Ιατρογενείς θάνατοι/νοσοκομειακά πρωτόκολλα
Την άνοιξη του 2020 οι Ιταλοί αξιωματούχοι υγείας εισήγαγαν πρωτοφανή υγειονομικά πρωτόκολλα ειδικά για το Covid.
Αυτά τα νέα πρωτόκολλα, συμπεριλαμβανομένης της έγκαιρης διασωλήνωσης και της συνοδευτικής καταστολής, κρίθηκαν απαραίτητα για την προστασία των γιατρών και των νοσηλευτών σε μια εποχή που το ιικό φορτίο του υποτιθέμενου θανατηφόρου παθογόνου παράγοντα ήταν υποτίθεται χαμηλότερο.
Ήταν αυτά τα νέα πρωτόκολλα κατάλληλα για τη θεραπεία προβλημάτων του ανώτερου αναπνευστικού συστήματος;
Οι μηχανικοί αναπνευστήρες, που διοχετεύουν οξυγόνο σε ασθενείς των οποίων οι πνεύμονες καταρρέουν, έγιναν γρήγορα αποδεκτή πρακτική σε όλο το ιταλικό νοσοκομειακό σύστημα. Οι γιατροί έκαναν υπερβολικούς ισχυρισμούς ότι οι αναπνευστήρες είχαν "γίνει σαν χρυσός".
Η χρήση αναπνευστήρων περιλαμβάνει την καταστολή του ασθενούς και την τοποθέτηση ενός σωλήνα στο λαιμό. Φάρμακα όπως η μιδαζολάμη, η θειική μορφίνη και η προποφόλη χρησιμοποιούνται σε συνδυασμό με αυτή τη διαδικασία- φάρμακα που συνοδεύονται από αντενδείξεις και προειδοποιήσεις για παρενέργειες, όπως η αναπνευστική καταστολή και η αναπνευστική ανακοπή. Η μιδαζολάμη και η προποφόλη είναι δύο φάρμακα που χρησιμοποιούνται τακτικά για την υποβοηθούμενη αυτοκτονία και για την εξόντωση θανατοποινιτών.
Κατά τη διάρκεια του αρχικού κύματος υστερίας τον Μάρτιο του 2020, η ιταλική κυβέρνηση ζήτησε και έλαβε επείγουσα προμήθεια μιδαζολάμης από τη Γερμανία, καθώς τα νοσοκομεία της "χρειάστηκαν ξαφνικά 3-4 φορές τη συνήθη ποσότητα αυτού του φαρμάκου".
Η ιταλική Πολιτική Προστασία ανέλαβε μια ταχεία δημόσια προμήθεια για να εξασφαλίσει 3800 επιπλέον αναπνευστικούς αναπνευστήρες.
Ήδη από τον Απρίλιο του 2020 η εξάρτηση από τον μηχανικό αερισμό δέχθηκε πυρά από Ιταλούς εμπειρογνώμονες. Ο Luciano Gattinoni, ένας παγκοσμίου φήμης Ιταλός ειδικός σε θέματα εντατικής θεραπείας, πρότεινε ότι "ο μηχανικός αερισμός χρησιμοποιείται καταχρηστικά και υπερβολικά".
Ο Marco Garrone, γιατρός επειγόντων περιστατικών στο νοσοκομείο Mauriziano στο Τορίνο της Ιταλίας παρατήρησε: "Ξεκινήσαμε με μια στάση που ταιριάζει σε όλους, η οποία δεν απέδωσε", δήλωσε ο Garrone για την πρακτική να τοποθετούνται οι ασθενείς αμέσως σε αναπνευστήρες, μόνο και μόνο για να δουν την κατάστασή τους να επιδεινώνεται. "Τώρα προσπαθούμε να καθυστερήσουμε τη διασωλήνωση όσο το δυνατόν περισσότερο".
Ακόμη και καθώς ορισμένοι αξιωματούχοι του τομέα της υγείας πίεζαν για την απόκτηση περισσότερων αναπνευστήρων για τη θεραπεία ασθενών με κοροναϊό, ορισμένοι γιατροί απομακρύνονταν από τη χρήση τους.
Τα ερωτήματα γύρω από τις πραγματικές αιτίες των "θανάτων Covid" των εύθραυστων και ηλικιωμένων που τοποθετούνταν σε αναπνευστήρες άρχισαν να έρχονται στην επιφάνεια για τον απλό λόγο ότι οι γιατροί παρατηρούσαν ασυνήθιστα υψηλά ποσοστά θανάτων για τους ασθενείς με κοροναϊό σε αναπνευστήρες.
Θα μπορούσε να είναι ιατρικό σφάλμα, και όχι ένα νέο παθογόνο, αυτό που πυροδοτούσε αυτό το θερμόμετρο στα νοσοκομεία και δημιουργούσε ένα βρόχο ανατροφοδότησης του δημόσιου πανικού;
Μήπως αυτό που εξαπλώθηκε στα ιταλικά νοσοκομεία την άνοιξη του 2020 ήταν μια επιδημία ιατρογένεσης;
Ήταν δυνατόν το γεγονός της θνησιμότητας την Άνοιξη του 2020 στη Βόρεια Ιταλία να μην ήταν μια επιδημιολογική ή βιολογική παρεκτροπή, αλλά το αποτέλεσμα μιας πρωτοφανούς σειράς διοικητικών εντολών από την ιταλική κυβέρνηση και τους αξιωματούχους της δημόσιας υγείας;
Μέτρα έκτακτης ανάγκης και αποκλεισμός επιπτώσεις στον πληθυσμό
Η ιταλική κυβέρνηση, οι αξιωματούχοι δημόσιας υγείας και οι περιφερειακοί γιατροί που διακήρυξαν ότι ένας "νέος ιός" είχε αποβιβαστεί στη Βόρεια Ιταλία, επέμειναν να ενεργοποιηθούν οι προετοιμασίες έκτακτης ανάγκης για να προετοιμαστούν για αυτή τη "μαζική" αύξηση των ασθενών του Covid-19. Το γεγονός ότι αυτές οι προβλέψεις ήταν εικασίες, χρησιμοποιώντας προβλέψεις γραμμικού μοντέλου, προερχόμενες από γιατρούς με συγκρούσεις συμφερόντων, δεν ενδιέφερε ιδιαίτερα τους δημοσιογράφους.
Ένα προοδευτικό σύνολο περιοριστικών διαταγμάτων, συμπεριλαμβανομένων των αποκλεισμών χωριών και πόλεων, τέθηκε γρήγορα σε εφαρμογή. Αυτές οι οδηγίες χρησίμευσαν για να τρομοκρατήσουν και να αποπροσανατολίσουν περαιτέρω τον ήδη πανικόβλητο πληθυσμό.
Οι πολίτες κλήθηκαν να μείνουν στα σπίτια τους και τους απαγορεύτηκε η είσοδος σε ορισμένες περιοχές- επιβλήθηκαν πρόστιμα σε όσους παρανόμησαν. Τα περισσότερα καταστήματα και επιχειρήσεις διατάχθηκαν να κλείσουν.
Οι κάτοικοι περιέγραψαν τους εγκαταλελειμμένους δρόμους ως σουρεαλιστικούς και "τρομαχτικούς".
Η ιδιοκτήτρια αγροκτήματος Rosanna Ferrari δήλωσε: "Βιώνουμε έναν μικρό πανικό. Τα σούπερ μάρκετ έχουν κατακλυστεί από την περασμένη Παρασκευή. Υπάρχουν ουρές έξω από το φαρμακείο. Είπαν ότι θα έρθουν, από σπίτι σε σπίτι, για να συλλέξουν δείγματα σάλιου σήμερα".
Ο Angelo Caperdoni, ο δήμαρχος της Somaglia, περιέγραψε την ανησυχητική κατάσταση: "Ήταν δύσκολο να συγκρατηθεί ο πανικός στην αρχή, ειδικά καθώς κυκλοφορούσαν πολλές ψευδείς ειδήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που ο κόσμος πίστευε ότι ήταν αληθινές. Εξακολουθεί να υπάρχει πανικός όσον αφορά τις προμήθειες τροφίμων. Πολλοί άνθρωποι πήγαν χθες στο Codogno για να προσπαθήσουν να εφοδιαστούν".
Ο Φράνκο Στεφανόνι, ο δήμαρχος του Φόμπιο, που επίσης βρίσκεται υπό αποκλεισμό, περιέγραψε την ταλαιπωρημένη σκηνή με στρατιωτικούς όρους, καθώς σημείωσε ότι τα δύο μίνι μάρκετ της πόλης είχαν "πολιορκηθεί", καθώς "οι άνθρωποι έτρεχαν στο σούπερ μάρκετ για να αγοράσουν 20 κιλά ζυμαρικά ή 30 κιλά ψωμί".
Η πρώην πρόεδρος του Ανώτατου Συμβουλίου Υγείας της Ιταλίας, Roberta Siliquini, έδωσε μια πιο λογική εξήγηση για τον ενθουσιασμό: "Βρήκαμε θετικά κρούσματα σε ανθρώπους που πιθανότατα είχαν ελάχιστα ή καθόλου συμπτώματα και οι οποίοι μπορεί να έχουν ξεπεράσει τον ιό χωρίς καν να το γνωρίζουν".
Τα ψυχραιμότερα κεφάλια που συμβούλευαν την ψυχραιμία θάφτηκαν συστηματικά κάτω από ένα μπαράζ δρακόντειων κυβερνητικών διαταγμάτων, την κατασκευασμένη διαφημιστική εκστρατεία από συμφέροντα και τη διαρκή επίθεση των μέσων μαζικής ενημέρωσης που προκάλεσαν αναταραχή και παραπλανητικές αναφορές.
Παραπλανητικές Αναφορές
Τα κεντρικά ειδησεογραφικά πρακτορεία και τα κανάλια κοινωνικής δικτύωσης ξεκίνησαν να προειδοποιούν για "κύματα θανάτου" που διέσχιζαν τη Βόρεια Ιταλία από έναν ανεξέλεγκτο ιό, ο οποίος δημιουργούσε υπερπλήρεις αίθουσες επειγόντων περιστατικών και απαιτούσε κομβόι στρατιωτικών οχημάτων για τη μεταφορά πτωμάτων.
Οι τηλεοπτικές εικόνες από τα στοιβαγμένα φέρετρα στο Μπέργκαμο μεταδόθηκαν στον αέρα και αναφέρθηκαν με ρυθμό, τρομοκρατώντας τον ιταλικό πληθυσμό και μεγάλο μέρος του κόσμου.
Μια λεπτομερής επιθεώρηση αυτών των αναφορών αποκάλυψε ότι τα μέσα μαζικής ενημέρωσης που προκαλούσαν φόβο απέφευγαν επιμελώς κάθε λογική εξήγηση, όταν δεν έλεγαν ευθέως ψέματα.
Τα μέσα ενημέρωσης αποσιώπησαν το γεγονός ότι μόλις το 2018 τα νοσοκομεία στο Μιλάνο είχαν κατακλυστεί από ιογενείς πνευμονικές λοιμώξεις. Λόγω των προαναφερθέντων προβλημάτων ρύπανσης, των αποδεκατισμένων υποδομών υγείας και της γήρανσης του πληθυσμού, τα υπερπλήρη νοσοκομεία έχουν γίνει εποχιακό χαρακτηριστικό του εθνικού προφίλ της Ιταλίας τις τελευταίες δεκαετίες.
Οι κεντρικές ειδήσεις απέφυγαν επίσης να αναφερθούν στην πραγματικότητα της έλλειψης εργαζομένων στα νοσοκομεία και στους λόγους που την προκάλεσαν. Εξαιτίας της κινδυνολογίας και του κυβερνητικού διατάγματος για το κλείσιμο των συνόρων, το ανατολικοευρωπαϊκό εργατικό δυναμικό των νοσηλευτών, το οποίο αποτελεί μεγάλο μέρος του εργατικού δυναμικού στην ιταλική υγειονομική περίθαλψη, εγκατέλειψε γρήγορα τη χώρα αφήνοντας τα νοσοκομεία και τα κέντρα περίθαλψης με σκελετωμένα πληρώματα.
Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την ξαφνική εγκατάλειψη των εύθραυστων ηλικιωμένων και των ατόμων με αναπηρία από εκείνους που κανονικά τους φροντίζουν οδηγώντας σε μια χιονοστιβάδα επιβλαβών συνεπειών, καθώς πολλοί από τους εγκαταλελειμμένους ηλικιωμένους από τα γηροκομεία μεταφέρθηκαν στα ήδη υπερφορτωμένα νοσοκομεία.
Αυτός ο φαύλος κύκλος της έλλειψης εργαζομένων στα γηροκομεία που οδήγησε σε φυγή στα νοσοκομεία με ανεπαρκές προσωπικό οδήγησε σε πλήρη κατάρρευση της περίθαλψης των ηλικιωμένων και των ατόμων με αναπηρία, επιτείνοντας το χάος στα νοσοκομειακά συστήματα στις περιοχές όπου θεσπίστηκαν σκληρές κυβερνητικές πολιτικές.
Δημιουργία του “κρούσματος” Covid
Κατά την είσοδο στο νοσοκομείο η de facto απάντηση για τους εισερχόμενους ασθενείς ήταν το πανταχού παρόν PCR επίχρισμα που χρησιμοποιούνταν για να διαπιστωθεί αν ο ασθενής είχε "Covid-19". Εάν θεωρούνταν "θετικό κρούσμα", αυτό ενεργοποιούσε την ανάπτυξη θανατηφόρων νοσοκομειακών πρωτοκόλλων - ένας ακόμη φαύλος κύκλος ιατρικών ατασθαλιών που εξασφάλιζε ότι η κατάλληλη δόση φόβου θα συνεχιζόταν.
Παρόλο που ήδη από τον Μάρτιο του 2020 είχε επισημανθεί ότι υπήρχαν σημαντικά προβλήματα με την PCR ως διαγνωστικό εργαλείο, τα μέσα ενημέρωσης και το ευρύ κοινό αποδέχθηκαν με την ονομαστική τους αξία την εγκυρότητα αυτής της τεχνικής ως διαγνωστικής μεθόδου.
Τα υψηλά όρια κύκλου ήταν ένα από τα προβλήματα που αναφέρθηκαν. Αυτό δημιούργησε παράλογους αριθμούς, έως και 97%, "ψευδώς θετικών αποτελεσμάτων", οδηγώντας σε υπερβολικά υπερβολικό αριθμό περιπτώσεων και θανάτων από το Covid.
Ακόμα νωρίτερα, τον Φεβρουάριο του 2020, αμφισβητήθηκαν τα αποτελέσματα της PCR στην Ιταλία. καθώς χρησιμοποιούσαν ένα μόνο γονίδιο-στόχο του SARS-CoV-2 ως κλινική απόδειξη μιας "θετικής" εξέτασης.
Ο Ιταλός υποψήφιος για το βραβείο Νόμπελ Dr. Stefan Scoglio, σημειώνοντας αυτή την επιστημονική απάτη δήλωσε: "Σήμερα ανακάλυψα ένα νέο στοιχείο αυτής της πραγματικής απάτης, την επιλογή να μειωθεί η θετικότητα στο επίχρισμα με την ανίχνευση μόνο ενός από τα τρία γονίδια που θα καθόριζαν τον SARS-CoV-2. Εάν ο ιός ήταν παρών, θα έπρεπε να βρεθούν και τα 3, διότι εάν ο ιός είναι άθικτος, η μόνη περίπτωση στην οποία μπορεί να έχει παθογόνο ρόλο και να μολύνει, η εξέταση πρέπει να βρει και τα 3 γονίδια".
Η κακή χρήση της PCR οδήγησε στο συγκεχυμένο ζήτημα του κατά πόσον οι άνθρωποι στα ιταλικά νοσοκομεία ήταν
πραγματικά πέθαιναν από το "Covid" ή από τις συνέπειες της μαζικής κοινωνικής κατάρρευσης και στη συνέχεια χαρακτηρίζονταν λανθασμένα ως "θάνατος από Covid", όπως καθορίστηκε από αυτή την απατηλή διαδικασία.
Κατασκευή θανάτων Covid
Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα βρίσκεται σε μεταγενέστερες εκθέσεις οι οποίες κατέστησαν σαφές ότι σχεδόν όλοι οι "θάνατοι από Covid" δεν προκλήθηκαν στην πραγματικότητα από ένα ιογενές παθογόνο - σχεδόν όλα τα άτομα που πέθαναν από το υποτιθέμενο παθογόνο είχαν πολλαπλές συννοσηρότητες.
Μια έκθεση της 17ης Μαρτίου 2020 από το Ιταλικό Ινστιτούτο Υγείας (ISS) σημείωσε ότι το 99,2% των θανάτων που σχετίζονται με το Covid ήταν από άτομα που είχαν προϋπάρχουσες χρόνιες παθήσεις.
Μια εβδομάδα αργότερα, όπως αναφέρεται σε άρθρο της 23ης Μαρτίου 2020 στη βρετανική Telegraph, ο καθηγητής Walter Ricciardi, επιστημονικός σύμβουλος του υπουργού Υγείας της Ιταλίας, παρατήρησε:
"Ο τρόπος με τον οποίο κωδικοποιούμε τους θανάτους στη χώρα μας είναι πολύ γενναιόδωρος με την έννοια ότι όλοι οι άνθρωποι που πεθαίνουν στα νοσοκομεία με τον κοροναϊό θεωρούνται ότι πεθαίνουν από τον κοροναϊό.
Κατά την επανεκτίμηση από το Εθνικό Ινστιτούτο Υγείας, μόνο το 12% των πιστοποιητικών θανάτου έδειξαν άμεση αιτιώδη συνάφεια από τον κορονοϊό, ενώ το 88% των ασθενών που πέθαναν είχαν τουλάχιστον μία προ-νοσηρότητα - πολλοί είχαν δύο ή τρεις".
Ο Ricciardi επικαλέστηκε μια έκθεση παρακολούθησης της 20ής Μαρτίου 2020 από το ISS (στα αγγλικά εδώ) και είτε παρερμήνευσε τα πραγματικά στοιχεία της έκθεσης είτε παραφράστηκε λάθος. Ενώ το 12% που είχε μηδενικές συννοσηρότητες υποδήλωνε μια μεγάλη υπερβολή των επιπτώσεων του "Covid", το ακριβές ποσοστό στην έκθεση ήταν 1,2% που σημαίνει ότι το 98,8% των καταγεγραμμένων "θανάτων από Covid" είχαν προϋπάρχουσες χρόνιες παθήσεις.
Μέχρι τις αρχές του καλοκαιριού του 2020, ακόμη και ο κυρίαρχος Τύπος παραδέχθηκε ότι σχεδόν όλοι οι θάνατοι από το Covid στην Ιταλία υπέφεραν από προηγούμενες χρόνιες παθήσεις.
Τον Οκτώβριο του 2021 η ιταλική εφημερίδα Il Tempo ανέφερε ότι το Ιταλικό Ινστιτούτο Υγείας αναθεώρησε τον αριθμό των ανθρώπων που πέθαναν "από Covid" και όχι "με Covid" από 130.468 σε 3.783.
Είναι γνωστό ότι η Ιταλία χαρακτήριζε όποιον πέθαινε με "επιβεβαιωμένη λοίμωξη SARS-CoV-2", που επιβεβαιώθηκε μέσω ενός αμφίβολου αποτελέσματος PCR, ανεξάρτητα από τα πραγματικά αίτια θανάτου, ως θύμα του "Covid-19".
Την ίδια στιγμή, σύμφωνα με το Istat (Εθνικό Ινστιτούτο Στατιστικής) υπήρξε γενική αύξηση της θνησιμότητας από όλες τις αιτίες από την 1η Μαρτίου έως τις 4 Απριλίου 2020 σε σύγκριση με τον μέσο όρο της ίδιας περιόδου 2015-2019. Το Μπέργκαμο κάθισε στην κορυφή της αύξησης της θνησιμότητας μεταξύ των δήμων με την εντυπωσιακή αύξηση των θανάτων κατά 382,8%.
Αυτή η αύξηση της θνησιμότητας δεν προήλθε από μια σειρά αιτιών που σχετίζονται με την υποτιθέμενη λοίμωξη SARS-CoV-2, αλλά από πολλούς άλλους παράγοντες. Ακυρωμένες εξετάσεις για καρκίνο, καθυστερημένες θεραπείες, απροθυμία κλήσης ασθενοφόρων σε περίπτωση ατυχήματος ή έκτακτης ανάγκης έγιναν κοινός τόπος εν μέσω της υστερίας της Corona, επιτρέποντας την επιδείνωση των συνθηκών πέρα από την πιθανή θεραπεία.
Η καθυστερημένη ιατρική περίθαλψη είναι γνωστό ότι αυξάνει τη νοσηρότητα και τη θνησιμότητα που σχετίζονται τόσο με χρόνιες όσο και με οξείες καταστάσεις υγείας.
Μια απλή καθυστέρηση δύο ημερών στην αναζήτηση θεραπείας για ένα έμφραγμα του μυοκαρδίου μπορεί να μετατρέψει μια απλή και θεραπεύσιμη κατάσταση σε επικίνδυνη και απειλητική για τη ζωή βλάβη.
Έρευνα της Ιταλικής Καρδιολογικής Εταιρείας διαπίστωσε ότι η θνησιμότητα από καρδιακή προσβολή υπερτριπλασιάστηκε κατά τη διάρκεια της επείγουσας ανάγκης Covid, καθώς οι ασθενείς που φοβούνταν τη μόλυνση έμειναν μακριά από το νοσοκομείο.
Ο Ciro Indolfi, καθηγητής καρδιολογίας στο Πανεπιστήμιο Magna Graecia του Catanzaro, σημείωσε ότι "η οργάνωση των νοσοκομείων... σε αυτή τη φάση ήταν αφιερωμένη σχεδόν αποκλειστικά στο Covid-19 και πολλοί καρδιολογικοί θάλαμοι χρησιμοποιούνταν για μολυσματικούς ασθενείς. Επιπλέον, από το φόβο της μετάδοσης, οι ασθενείς καθυστερούν την πρόσβαση στα επείγοντα περιστατικά και φτάνουν στο νοσοκομείο σε όλο και πιο σοβαρές καταστάσεις, συχνά με αρρυθμικές ή λειτουργικές επιπλοκές, οι οποίες καθιστούν πολύ λιγότερο αποτελεσματικές τις θεραπείες που έχουν αποδειχθεί σωτήριες για τη ζωή, όπως η πρωτογενής αγγειοπλαστική".
Οι αναφορές για υπερβολικούς και χειραγωγημένους "θανάτους από κοβιδισμό" κρατήθηκαν μακριά από τη δημοσιότητα και σίγουρα δεν μπορούσαν να συγκριθούν με τις ιστορίες για στρατιωτικά φορτηγά που μεταφέρουν ανθρώπινα κουφάρια και τις εικόνες συσσωρευμένων φέρετρων στο Μπέργκαμο που είχαν καεί στους εγκεφάλους των ανθρώπων.
Πάντα και μόνο "ο ιός".
Τα Ψέμματα του Μπέργκαμο
Η διαβόητη πλέον εικόνα του Μπέργκαμο με τις τρεις μακριές σειρές από παρατεταγμένα φέρετρα εξαπλώθηκε σαν πυρκαγιά και συγκλόνισε τον κόσμο χωρίς καμία έρευνα για την αλήθεια των φωτογραφιών από τις διπρόσωπες ύαινες των μέσων ενημέρωσης, οι οποίες αντιθέτως φούντωναν φανατικά τις φλόγες του Covid σε κάθε ευκαιρία.
Η υπεύθυνη ενημέρωση θα είχε πιστοποιήσει ότι η εν λόγω φωτογραφία τραβήχτηκε σε υπόστεγο στο αεροδρόμιο της Λαμπεντούζα στις 5 Οκτωβρίου 2013.
Τα φέρετρα σε εκείνη τη φωτογραφία ήταν γεμάτα με πτώματα αφρικανών μεταναστών που χάθηκαν σε ναυάγιο, ο αριθμός των νεκρών υπολογίζεται σε 360, στα ανοικτά της Λαμπεντούζα, ενός ιταλικού νησιού στα ανοικτά των ακτών της Τυνησίας.
Οι αναφορές για τα φορτηγά που μεταφέρουν πτώματα και τα κρεματόρια στη Λομβαρδία που είχαν κατακλυστεί είχαν πιο γήινες εξηγήσεις, οι οποίες ήταν αντίθετες με την κυρίαρχη αφήγηση των μέσων ενημέρωσης.
Η ανάγκη των φορτηγών να μεταφέρουν πτώματα, την οποία τα μέσα ενημέρωσης επανέλαβαν και αλλού, εξηγείται εύκολα από έναν συνδυασμό σύμφωνων παραγόντων. Οι νεκροί απομακρύνονταν από τον στρατό, καθώς τα γραφεία κηδειών φοβούμενα τον "φονικό ιό" αρνούνταν να παραλάβουν τα πτώματα όπως θα έκαναν σε κανονικές εποχές.
Ο κατασκευασμένος και μεγεθυμένος φόβος που έκανε τα γραφεία κηδειών να αποφύγουν τα κανονικά τους καθήκοντα επιδεινώθηκε από έναν εθνικό νόμο έκτακτης ανάγκης που απαγόρευε τις πολιτικές και θρησκευτικές τελετές, συμπεριλαμβανομένων των κηδειών. Αυτή η πρωτοφανής κίνηση, για μια χώρα που στη συντριπτική της πλειοψηφία είναι καθολική και η οποία συνήθως στηρίζεται στην τελετουργική ταφή, τέθηκε σε ισχύ στις αρχές Μαρτίου.
Ο κίνδυνος μιας "εξαιρετικά μεταδοτικής και θανατηφόρας νέας ασθένειας" που είχε πλέον χαραχτεί σταθερά στην ψυχή των Ιταλών πολιτών προσέθεσε στην ξέφρενη κατάσταση.
Οι οικογένειες που κανονικά θα ακολουθούσαν την καθολική πρακτική της ταφής επέλεγαν την αποτέφρωση των νεκρών σε πρωτοφανή αριθμό, από φόβο μήπως κολλήσουν την ασθένεια από τους νεκρούς.
Στη βόρεια Ιταλία σημειώθηκε αύξηση 50% στις αιτήσεις για αποτέφρωση, η οποία γρήγορα κατέκλυσε τα λίγα μικρά κρεματόρια που υπήρχαν στην Ιταλία.
Μια Περιφερειακή Περιέργεια
Είναι ενδιαφέρον ότι δεν επλήγη όλη η Ιταλία από τον υποτιθέμενο "υπερ-διαδεδομένο" ιό. Οι υπερβολικοί θάνατοι την άνοιξη του 2020 περιορίστηκαν στη Βόρεια Ιταλία και σε συγκεκριμένες περιοχές εντός της Βόρειας Ιταλίας.
Το επίκεντρο του ιού των κοβιδίων φέρεται να εντοπίστηκε στην περιοχή της Λομβαρδίας. Η τοπική κρίση της Λομβαρδίας, που παρουσιάστηκε στον κόσμο ως η "ιταλική" αποκάλυψη ζόμπι, δεν εμφανίστηκε στους δρόμους, τα καταστήματα ή τα σπίτια της Λομβαρδίας, αλλά αποκλειστικά σε νοσοκομεία και οίκους περίθαλψης που βρίσκονται σε αστικά κέντρα.
Πώς το υποτιθέμενο θανατηφόρο παθογόνο παρέκαμψε την Κεντρική και τη Νότια Ιταλία που έχουν παρόμοια δημογραφικά χαρακτηριστικά;
Τα δεδομένα από τις 26 Μαρτίου 2020 επιβεβαιώνουν ότι "ο ιός" δεν μετανάστευσε νότια, τηρώντας τα όρια δικαιοδοσίας. Τέσσερις περιοχές στη Βόρεια Ιταλία αντιπροσώπευαν το 89% όλων των "κρουσμάτων" του Covid. Αυτό το μοτίβο θα παρέμενε το ίδιο ακόμη και όταν μια επίθεση δοκιμών ξεδιπλώθηκε σε ολόκληρη τη χώρα.
Μια θεωρία που ήρθε στην επιφάνεια πρότεινε ότι, δεδομένου ότι η Λομβαρδία έχει μεγάλο αριθμό Κινέζων εργατών στη βιομηχανία ενδυμάτων, ο "ιός" μεταφέρθηκε στην Ιταλία από Κινέζους μετανάστες εργάτες και εξαπλώθηκε στην περιοχή. Η υπόθεση αυτή κατέρρευσε όταν διαπιστώθηκε ότι η Τοσκάνη, μια περιοχή στην Κεντρική Ιταλία, η οποία έχει τη μεγαλύτερη συγκέντρωση Κινέζων στην Ιταλία και σε ολόκληρη την Ευρώπη, κατά κάποιο τρόπο δεν επλήγη από τον "ιό".
Το γεγονός ότι η Νότια Ιταλία δεν χτυπήθηκε από τον "ιό" ανέτρεψε επίσης την επίσημη αφήγηση.
Μια σημαντική διαφορά στις κοινωνικές δομές μεταξύ Βόρειας και Νότιας Ιταλίας συνεπάγεται ότι οι περισσότεροι ηλικιωμένοι στο Νότο ζουν με τα παιδιά τους ή πολύ κοντά σε αυτά. Αυτή η παράδοση της εκτεταμένης οικογενειακής υποστήριξης είναι γνωστό ότι δημιουργεί συνθήκες που ευνοούν την ευημερία και την ασφάλεια.
Κατά κεφαλήν υπάρχουν περισσότερες εγκαταστάσεις μακροχρόνιας φροντίδας (LTCF) στη βόρεια Ιταλία με πολύ περισσότερους κατοίκους που ζουν σε αυτές τις επισφαλείς συνθήκες.
Με αυτά που γνωρίζουμε τώρα, είναι λογικό να συμπεράνουμε ότι για ένα μεγάλο αριθμό ατόμων στο βορρά που διαμένουν σε κέντρα μακροχρόνιας φροντίδας, όπου οι συνθήκες είναι συχνά ανθυγιεινές, η διατροφή είναι κακή και η φροντίδα συχνά αμελής, δημιουργήθηκε μια τέλεια καταιγίδα για μαζικό θάνατο.
Η επακόλουθη μαζική αποχώρηση του υπερφορτωμένου και τρομοκρατημένου προσωπικού και η δημιουργία μαζικού άγχους σε έναν ανάπηρο, εύθραυστο και εγκαταλελειμμένο πληθυσμό ουσιαστικά εγγυήθηκε ένα μαζικό συμβάν θανάτου σε αυτόν τον τομέα του πληθυσμού της Βόρειας Ιταλίας.
Η κριτική σκέψη 101 μας πληροφορεί ότι με το 50% των "θανάτων από COVID" στην Ιταλία να συμβαίνουν μεταξύ των ενοίκων των οίκων ευγηρίας και τη μέση ηλικία του "θανάτου από Covid" να είναι στο κανονικό προσδόκιμο ζωής ή και πάνω από αυτό, αυτό δεν ήταν αποφασιστικά ένα ζήτημα "θανάτων από COVID" αυτό καθαυτό, αλλά ένα ζήτημα κοινωνικών συνθηκών.
Η τρομοκράτηση και η απομόνωση των ηλικιωμένων που ζουν σε οίκους ευγηρίας, η άρνηση επισκέψεων από συγγενείς και η μείωση ή η εξάλειψη των προσωπικών επισκέψεων από υγειονομικούς και κοινωνικούς φροντιστές σε συνδυασμό με οποιαδήποτε αναπνευστική ασθένεια θα μπορούσε, και το κάνει, να σαρώσει οποιοδήποτε ανθυγιεινό οίκο ευγηρίας και να αφανίσει σημαντικό αριθμό ασθενών.
Δεν χρειαζόταν να εφευρεθεί μια νέα μόλυνση για να εξηγηθεί γιατί οι άνθρωποι πέθαιναν.
Η κοινωνική μετάδοση των κυβερνητικών εντολών και η υστερία των μέσων ενημέρωσης από τα κοινωνικά δίκτυα έγιναν μια ασθένεια πιο επικίνδυνη από οποιαδήποτε υποτιθέμενη βιολογική μετάδοση.- Αλλά ο κρατικός μηχανισμός μπορεί βολικά να κρύψει αυτούς τους παράγοντες κάτω από το χαλί, επιμελούμενος τη στροβιλίζουσα τρέλα του "Ιού".
Γιατί η Ιταλία;
Για να υποθέσουμε ότι δεν υπήρξε κανένα ανώμαλο ιικό συμβάν στη Βόρεια Ιταλία την άνοιξη του 2020 και να θεωρήσουμε ότι η Ιταλία επιλέχθηκε ως ορμητήριο για την επιχείρηση Covid, όπως δείχνουν τα στοιχεία, πρέπει να αναρωτηθούμε: "Γιατί επιλέχθηκε η Βόρεια Ιταλία ως σκηνικό για το σενάριο αυτής της πανδημίας;".
Είχε η Ιταλία τα μέσα και το κίνητρο;
Προκειμένου να ξεκινήσει η φάση σοκ και δέους της Επιχείρησης Covid στον δυτικό κόσμο, ήταν απαραίτητο να δημιουργηθεί η ψευδαίσθηση μιας ιικής εισβολής.
Για να επικαλεστεί μια μεταμοντέρνα πανούκλα Ποτέμκιν και την αντιληπτή ανάγκη για το κλείσιμο της κοινωνικής και οικονομικής τάξης μιας χώρας, η Ιταλία διέθετε όλα τα έτοιμα συστατικά. Με τα ήδη ανερχόμενα ποσοστά διάμεσης πνευμονίας, την πανσπερμία των προβλημάτων του ανώτερου αναπνευστικού που προκαλούνται από τη ρύπανση και τα υψηλά ποσοστά καρκίνου, η Βόρεια Ιταλία χρειαζόταν μόνο μια μικρή φλόγα για να ανάψει μια πυρκαγιά θανάτων. Αυτή η σπίθα ήρθε με τη μορφή υστερίας που δημιούργησαν τα μέσα ενημέρωσης, εντολών κλειδώματος και θανατηφόρων νοσοκομειακών πρωτοκόλλων.
Η Ιταλία είχε επίσης το κίνητρο, το οποίο γίνεται εμφανές μόλις κατανοήσετε την ιστορία του Covid μέσα από τον φακό του χρήματος, της εξουσίας, του ελέγχου και της μεταφοράς πλούτου.
Μια οικονομικά χρεοκοπημένη χώρα με έναν χρηματοπιστωτικό τομέα που αναζητούσε απεγνωσμένα διασώσεις και μια δομή διοίκησης που διοικούνταν από κεντρικούς τραπεζίτες δημιουργούσε μια πρόθυμη και υπάκουη κυβέρνηση.
Για λόγους που δεν σχετίζονται με την κακή υγεία των πολιτών της, η Ιταλία έχει χαρακτηριστεί "ο άρρωστος της Ευρώπης" την τελευταία δεκαετία από τον χρηματοπιστωτικό τομέα της ΕΕ.
Όπως το μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης, η ιταλική κυβέρνηση αντιμετώπιζε ακραίες οικονομικές πιέσεις το 2019.
Ενώ η Ευρώπη στο σύνολό της βρισκόταν σε οικονομική στασιμότητα, η Ιταλία διολίσθησε επισήμως σε ύφεση στις αρχές του 2019. Οι ανησυχίες στην Ευρωζώνη ήταν έντονες με την ανησυχία ότι το "ιταλικό πρόβλημα" θα εξαπλωνόταν και θα προκαλούσε κατάρρευση σε ολόκληρη την ήδη παραπαίουσα παγκόσμια οικονομία.
Το δημόσιο χρέος της Ιταλίας είχε εκτοξευθεί στο τέταρτο μεγαλύτερο στον κόσμο και το μεγαλύτερο στην ΕΕ. Αυτό το συντριπτικό χρέος επιβάρυνε την ΕΕ δημιουργώντας ένταση μεταξύ Ρώμης και Βρυξελλών.
Μέχρι τον Μάιο του 2019 η οικονομική κρίση της Ιταλίας λεγόταν ότι "αποτελούσε μεγάλη απειλή για τους νομισματικούς στόχους της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας" και αν δεν περιοριζόταν, "θα μπορούσε να κλονίσει την εμπιστοσύνη των αγορών σε ολόκληρη την Ευρωζώνη, βάζοντας την ΕΕ σε μεγάλο πρόβλημα".
Το προβλεπόμενο τσουνάμι οικονομικής κατάρρευσης" που κοιτάζει κατάματα τους Ευρωπαίους κεντρικούς τραπεζίτες κορυφώθηκε το 2019.
Χωρίς να περισσεύει χρόνος, προτάθηκε το δοκιμασμένο και αληθινό σχέδιο διάσωσης προκειμένου να διασωθούν οι μεγάλοι επενδυτές. Ο Ευρωπαίος επίτροπος για την οικονομία, Paolo Gentiloni, προειδοποίησε ότι "ένα τεράστιο ποσό ύψους 1,5 τρισεκατομμυρίων ευρώ (1,63 τρισεκατομμύρια δολάρια) θα μπορούσε να χρειαστεί για να "αντιμετωπιστεί αυτή η κρίση".
Όλες οι φλυαρίες για τη χρηματοπιστωτική βιομηχανία που χρεοκοπεί το έθνος λεηλατώντας τα δημόσια ταμεία, τους πολιτικούς που καταστρέφουν τις δημόσιες υπηρεσίες κατ' εντολή των μεγάλων επενδυτών και τις λεηλασίες της οικονομίας των καζίνο ξεπλύθηκαν με τη νέα αφήγηση για μια κρίση που προκλήθηκε από το "ξέσπασμα του Covid-19".
Τα αρπακτικά που έβλεπαν τις οικονομικές τους αυτοκρατορίες να καταρρέουν από τις ραφές αποφάσισαν να κλείσουν την κοινωνία και να λεηλατήσουν τον κόσμο σε μια προσπάθεια να διασώσουν τις καταρρέουσες οικονομικές τους αυτοκρατορίες.
Προκειμένου να μην λύσουν τα προβλήματα που δημιούργησαν, αυτά τα οικονομικά αρπακτικά χρειάζονταν μια ιστορία κάλυψης.
Μια ιστορία κάλυψης αρκετά μεγάλη για να συγκαλύψει τα αμέτρητα οικονομικά εγκλήματα που διέπραξαν και να αποσιωπήσει τα κοινωνικά προβλήματα που δημιούργησαν.
Αυτή η ιστορία κάλυψης εμφανίστηκε ως δια μαγείας με τη μορφή ενός "νέου ιού".
Τελικά, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) συμφώνησε σε ένα πακέτο διάσωσης των ευρωπαϊκών τραπεζών ύψους 1,31 τρισεκατομμυρίων ευρώ (1,46 τρισεκατομμυρίων δολαρίων) και στη συνέχεια η ΕΕ συμφώνησε σε ένα ταμείο ανάκαμψης ύψους 750 δισεκατομμυρίων ευρώ για τα ευρωπαϊκά κράτη και τις επιχειρήσεις.
Αυτό το παχυλό πακέτο "μακροπρόθεσμων, εξαιρετικά φθηνών πιστώσεων σε εκατοντάδες τράπεζες" πουλήθηκε στο κοινό ως ένα αναγκαίο και καλοπροαίρετο πρόγραμμα για την άμβλυνση των επιπτώσεων της πανδημίας του κοροναϊού στις επιχειρήσεις και τους εργαζόμενους.
Στο πλαίσιο του σχεδίου ανάκαμψης της ΕΕ, τα 750 δισεκατομμύρια ευρώ χωρίστηκαν σε δύο μέρη. Το ένα περιλάμβανε 500 δισ. ευρώ που θα διατίθεντο ως επιχορηγήσεις με βάση τις "ανάγκες ανάκαμψης" κάθε χώρας. Η Ιταλία θα έπαιρνε το μεγαλύτερο κομμάτι της πίτας.
Ο "άρρωστος άνθρωπος" της Ευρώπης έλαβε μια πολυπόθητη έγχυση - με προϋποθέσεις.
Συμπέρασμα
Τρία χρόνια αργότερα, η αναπόσπαστη αλήθεια της ιταλικής ιστορίας είναι ότι μόλις ξύσεις κάτω από την επιφάνεια της επίσημης αφήγησης της πανδημίας του Covid αποδεικνύεται ότι είναι ένας απύθμενος λάκκος φιδιών με διαστρεβλώσεις, χειρισμούς και ξεκάθαρα ψέματα.
Οποιοσδήποτε υπερβολικός θάνατος την άνοιξη του 2020 στη Βόρεια Ιταλία ήταν αποτέλεσμα των ήδη υπαρχουσών συνθηκών υγείας ενός γηράσκοντος πληθυσμού, της εξάλειψης της υπάρχουσας υποδομής υγειονομικής περίθαλψης, της μαζικής βιομηχανικής ρύπανσης που δημιουργούσε χρόνιες καταστάσεις, της υστερίας που δημιουργούσαν τα μέσα ενημέρωσης, των άγριων κυβερνητικών λουκέτων και της διοικητικής δολοφονίας των ήδη ευάλωτων.
Αυτοί οι ιατρογενείς θάνατοι εύθραυστων ανθρώπων ήταν το αποτέλεσμα της κοινωνικής τάξης και του δεσποτισμού της δημόσιας υγείας και στη συνέχεια χρησιμοποιήθηκαν για να δώσουν την εντύπωση ότι κυκλοφορεί "ένας θανατηφόρος ιός".
Η μόνη πανδημία ήταν μια βίαιη κυβερνητική και βιοϊατρική επίθεση εναντίον των ανθρώπων.
Τα στοιχεία από την Ιταλία το 2020 εκθέτουν την επίσημη αφήγηση του "Covid" ως αυτό που είναι - μια εν ψυχρώ οργανωμένη απάτη.
Δεν υπήρξε πανδημία.
---
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου