Μετά την αναγνώριση από πλευράς των ΗΠΑ του κυριαρχικού δικαιώματος της Κύπρου να εκμεταλλεύεται την κυπριακή ΑΟΖ, που συνιστά μια μείζονος σημασίας γεωπολιτική ανατροπή, αφού για πρώτη φορά εδώ και μισό αιώνα η Ουάσινγκτον όχι μόνο δεν ταυτίζεται με τις τουρκικές θέσεις στο ζήτημα των θαλάσσιων ζωνών, αλλά είναι εντελώς αντίθετη και συγκρουόμενη, άλλη μια ανατροπή έρχεται να ανοίξει τον δρόμο για δραματικές αλλαγές των ισορροπιών στη Μέση Ανατολή και στη Μεσοποταμία.
Μιλάμε για την ανάδειξη του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν, το γνωστό ΡΚΚ, και του ιδεολογικού αλλά και οργανωτικού του κλώνου Κόμματος Δημοκρατικής Ενότητας (PYD), που δρα στο έδαφος της Συρίας, στο λεγόμενο Δυτικό Κουρδιστάν, σε μια διεθνώς νόμιμη πολιτική και στρατιωτική δύναμη, που μάχεται εναντίον των τζιχαντιστών του λεγόμενου Ισλαμικού Κράτους (Ι.Κ.) σε συνεργασία με τη συμμαχία των κρατών που πολεμά εναντίον του Ι.Κ.
Το γεγονός δε ότι οι αντάρτες ή για την ακρίβεια οι ένοπλες δυνάμεις του ΡΚΚ δρουν και μάχονται και στο έδαφος του Ιράκ, σε εδάφη που διεκδικεί η Αυτόνομη Κουρδική Διοίκηση του Β. Ιράκ, σε συνδυασμό με τη γενική διαπίστωση των στρατηγών που συντονίζουν τις επιχειρήσεις ότι σε όλα τα μέτωπα του ιδιότυπου αυτού πολέμου οι εμπειροπόλεμοι Κούρδοι αντάρτες του ΡΚΚ είναι η πιο αξιόμαχη δύναμη εδάφους από όλες όσες συμμετέχουν στις επιχειρήσεις, καθιστά τη νομιμοποίηση ακόμα πιο ισχυρή και σημαντική.
Επίσης, το γεγονός ότι η Τουρκία επέλεξε «λάθος» στρατόπεδο σε αυτόν τον πόλεμο, υποστηρίζοντας στην ουσία σε πολλά επίπεδα και με πολλούς τρόπους τους τζιχαντιστές, πράγμα που δεν της επιτρέπει να συμμετέχει ενεργώς στον πόλεμο εναντίον των τζιχαντιστών, της στερεί τη δυνατότητα να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο με τις ένοπλες δυνάμεις της στην καταπολέμηση της ισλαμικής απειλής, καθιστώντας ακόμα πιο απαραίτητο και καθοριστικό τον ρόλο του ΡΚΚ.
Να υπογραμμίσουμε ότι κορυφαίο ρόλο στην προαναφερθείσα ανατροπή, που οδήγησε στη νομιμοποίηση του ΡΚΚ, αποτέλεσε η ηρωική αντίσταση στην πόλη Κομπάνι, που λειτούργησε ως εμβρυουλκός και οδήγησε τις ΗΠΑ στο να ξεπεράσουν τους ενδοιασμούς τους και να προχωρήσουν σε κανονική συνεργασία με το ΡΚΚ.
Αυτή είναι λοιπόν η κορυφαία γεωπολιτική ανατροπή, που οδήγησε τον Ερντογάν στο να κάνει τη δήλωση: «Εκείνοι που μας προέτρεψαν να εισβάλουμε στην Κύπρο, τώρα θέλουν να μας διαλύσουν», χωρίς η μονοσήμαντη ισλαμική συλλογιστική του να του επιτρέπει να διανοηθεί ότι αν η Τουρκία αλλάξει ή διαμελιστεί, αυτό δεν θα οφείλεται στην αλλαγή στάσης των ΗΠΑ, αλλά στις αντικειμενικές συνθήκες που επικρατούν στη χώρα του, όπου ένα έθνος 20.000.000 ανθρώπων καταπιέζεται επί 90 χρόνια από τον κεμαλικό και τον ισλαμικό φασισμό ή από τον συνδυασμό αυτών, με στόχο να αλλάξει εθνική συνείδηση και να λέει υποχρεωτικά κάθε πρωί: «Τι ευτυχία να λες ότι είσαι Τούρκος».
Παρεμπιπτόντως, αυτήν την πολιτική αφομοιωτικής τρομοκρατίας ασκεί η Τουρκία και στην ελληνική επικράτεια, προσπαθώντας να εκτουρκίσει τους Πομάκους, συνεπικουρούμενη και από το ελληνικό κράτος αλλά και από καθηγητές πανεπιστημίου αμειβόμενους από τον ελληνικό λαό, στελέχη της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ, που δηλώνουν δημοσίως ανερυθρίαστα ότι «η μειονότητα στη Θράκη είναι ένα συμπαγές τουρκικό πράμα»!
Επανερχόμενοι στη γεωπολιτική ανατροπή που συντελείται στη Μεσοποταμία, που έχει αρχίσει ήδη να επηρεάζει τη δομή και τη συνοχή της Τουρκίας, να υπογραμμίσουμε ότι αυτή θα αποκτήσει ιδιαίτερο βάθος και βάρος όταν ολοκληρωθεί η επιχείρηση απελευθέρωσης της Μοσούλης και αρχίσει να διευθετείται η κρίση στη Συρία.
Σε αυτήν τη διαδικασία το ΡΚΚ θα είναι ένας από τους πρωταγωνιστές και, όπως είναι γνωστό, μετά τους νικηφόρους πολέμους οι σύμμαχοι διαμοιράζονται τη λεία της νίκης, όσο κι αν αυτό φαίνεται σκληρό και κυνικό.
Σε αυτές τις εξελίξεις επικεντρώνεται ο προβληματισμός που επικρατεί στην Αγκυρα το τελευταίο διάστημα και κυρίως στο ενδεχόμενο την επόμενη μέρα του πολέμου οι Κούρδοι να αποκτήσουν στη Συρία ένα αυτόνομο κουρδικό κράτος, αποτελούμενο από τρία καντόνια, κάτι που σημαίνει ότι η Τουρκία θα έχει κοινά σύνορα έκτασης περίπου 800 χλμ. με το ΡΚΚ/PYD.
Το ενδεχόμενο αυτό πονοκεφαλιάζει τους Τούρκους στρατηγούς, οι οποίοι σχεδιάζουν μια νέα μορφή ελέγχου των συνόρων, με νέα διοίκηση και μονάδες ειδικών δυνάμεων. Το χειρότερο όμως γι' αυτούς -και το ξέρουν- είναι ότι ο έλεγχος των συνόρων είναι σχεδόν αδύνατος, αφού και από τις δυο πλευρές της οριογραμμής κατοικούν κουρδικοί πληθυσμοί, πολλές φορές της ίδιας φατρίας.
Υπάρχουν κι άλλες εξελίξεις στο θέμα, που θα εξετάσουμε στο άρθρο μας της Κυριακής!
Σάββας Καλεντερίδης
δημοκρατία
το είδαμε ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου