Η ΕΛΠΙΔΑ ΜΑΣ ΤΕΛΕΙΩΣΕ.

Γράφει η Μαίρη Καρά

Η Ελπίδα ήρθε (δεν την φέραμε…) είδε (δεν μας είδε…) και απήλθε… όπως ήρθε! Κι έζησε ο ΛΑΟΣ στο όνειρο καμιά εβδομάδα κι αυτή μας… έγραψε κανονικά. Κι εμείς που πιστέψαμε πως θα μας αναπτερώσει το ηθικό... θα την περιμένουμε όλη την ζωή μας; Και πως ξέρουμε πως θα ξανάρθει σίγουρα; Αυτή μια ζωή έρχεται κι όλο δεν έρχεται… όλο στο δρόμο είναι κι όλο τον χάνει. Ίσως δεν έχει καλό προσανατολισμό, σωστό προγραμματισμό. ΄Η ίσως δεν έχει καλό περιεχόμενο και για να μην μας λυπήσει… χάνει το δρομολόγιο σκόπιμα. Δεν γνωρίζουμε ακριβώς τι είναι αυτό που την αναγκάζει να αναβάλει συνέχεια το ταξίδι της προς το ΕΛΑΔΙΣΤΑΝ, που το μέλλον του διαφαίνεται ρόδινο στους μεταναστευτικούς προσανατολιστούς του… ευτυχώς δηλαδή γιατί από παρόν και απορών… άλλο τίποτα. 

Μα τι είναι ΕΛΠΙΔΑ, λένε οι απογοητευμένοι Έλληνες. Είναι η προσδοκία ενός ευχάριστου νέου, η προσδοκία για βελτίωση των προβλημάτων του. Η λέξη προέρχεται από το ρήμα έλπω+ιζω (ή έλπομαι), που σημαίνει ελπίζω, προσδοκώ. Τα ΑΙΤΙΑ που την δημιουργούν είναι δύο: η ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ ότι η κατάσταση θα αλλάξει προς το καλύτερο και το ΕΝΣΤΙΚΤΟ της αυτοσυντήρησης, που κρατά τον ΛΑΟ όρθιο στις δυσκολίες του και τον οπλίζει με κουράγιο και θάρρος για το μέλλον. Όμως η Ελπίδα για να μπορεί να επιτελέσει γόνιμα και δημιουργικά τον ρόλο της, πρέπει να στηρίζεται σε αντικειμενικά ερείσματα. Δηλαδή να βασίζεται στην ορθή εκτίμηση των γεγονότων, να είναι ενεργή και σταθερή. Διαφορετικά γίνεται αυταπάτη, θεωρητικολογία κι εγκαταλείπει το άτομο στις δυσκολίες του. 

Είναι όμως και το πιο ύπουλο αγαθό, που έστειλε ο Δίας στους ανθρώπους και το τοποθέτησε μέσα στο πιθάρι της ΠΑΝΔΩΡΑΣ, μαζί με όλες τις συμφορές. Κι όταν εκείνη το άνοιξε, έπληξαν την ανθρωπότητα. Είχε φροντίσει όμως να μείνει η Ελπίδα ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ στο πιθάρι και στην διάθεση των ανθρώπων, ώστε ο Δίας να μπορεί να τους κυβερνήσει ευκολότερα. Ηγέτης γαρ κι ο πρώτος των πρώτων! Αυτό το γνωρίζουν οι πολιτικάντηδες που μας κυβέρνησαν μέχρι τώρα και το χρησιμοποίησαν κατάλληλα, για να αποσπούν την ψήφο μας με δόλο. Γιατί η Ελπίδα μαζί με τον ΦΟΒΟ αποτελούν τα πιο αποτελεσματικά όπλα στα χέρια της ΕΞΟΥΣΙΑΣ. 

Η Ελπίδα έχει μεγάλη σημασία για την ζωή του ανθρώπου και κατ' επέκταση ενός λαού, γιατί τον οπλίζει με ΥΠΟΜΟΝΗ και ΕΠΙΜΟΝΗ, του καλλιεργεί την Αισιοδοξία, είναι προοδευτική, γιατί αποβλέπει στο μέλλον, αποτελεί κίνητρο δράσης, καταπολεμά την ΑΔΡΑΝΕΙΑ και την απελπισία, αυξάνει το θάρρος και την αυτοπεποίθηση και τον παρηγορεί στις δύσκολες στιγμές. Μα ο ελληνικός λαός δεν πρόλαβε να τα αφομοιώσει όλα τα θετικά στοιχεία της Ελπίδας… λίγες μέρες μετά τις εκλογές του έδωσαν τόση δα δόση, για να χαρεί με την αλλαγή της Κυβέρνησης και μετά… μετά έπεσε πάλι στην κατάθλιψη. Και πως θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά… αφού στην ουσία τίποτα δεν άλλαξε. Χάρηκε για λίγο που απαλλάχτηκε από τους δοσίλογους νεκροθάφτες ο,τιδήποτε ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ κι εκεί σταμάτησε κάθε θετική πολιτική εξέλιξη. 

Οι θεατρινισμοί και οι ψευτομαγκές του λαϊκιστή Υπουργού με τις οποίες προσπαθεί απ' τη μια να αντιμετωπίσει τους ευρωπαίους εταίρους και ΕΤΕΡΟΥΣ ψευτόμαγκες… μόνο γέλωτες προκαλεί και μας ρεζιλεύει διεθνώς… ενώ συγχρόνως η προσπάθειά του να δημιουργήσει φιλολαϊκό προφίλ για τους εγχώριους ψηφοφόρους του κόμματός του… πέφτει στο κενό πλέον. Ακόμα και οι πιο άσχετοι και οι πιο αδιάφοροι πολίτες που τους ψήφισαν από ΑΝΤΙ-ΔΡΑΣΗ και μόνο… τους πήραν χαμπάρι κι αποσύρουν σιγά-σιγά την υποστήριξή τους. Γιατί για τους αφυπνισμένους και γνωρίζοντες και κατέχοντες την ΑΛΗΘΕΙΑ Έλληνες πολίτες δεν υπάρχει θέμα… ποτέ δεν τους πίστεψαν και ποτέ δεν τους ψήφισαν… και να που τώρα αποδεικνύονται ΣΟΦΟΙ και με προφητικές αντιλήψεις. 

Η Ελπίδα για να στεριώσει στις καρδιές των πολιτών και να βρει πρόσφορο έδαφος και να επεκταθεί σ' όλους τους τομείς της ζωής του, πρέπει να έχει συγκεκριμένες προεκτάσεις. Πρέπει δηλαδή πέρα από μια αφηρημένη ΕΝΝΟΙΑ να πάρει σάρκα και οστά και να εμφανιστεί με πρόσωπο καθαρό, που να εμπνέει εμπιστοσύνη και να ανοίγει με σιγουριά την πόρτα της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ. Αυτήν που χρειάζεται το ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΕΘΝΟΣ τούτη την κρίσιμη στιγμή της Ιστορίας του. Μα για να αποκτήσει στέρεες δημιουργικές βάσεις πάνω στον κοινωνικό ιστό, πρέπει να εκπορεύεται από σοβαρό πολιτικό προγραμματισμό για ΔΙΑΓΡΑΦΗ των χρεών και να εκφέρεται από υπεύθυνα χείλη. 

Η νέα Κυβέρνηση κοντεύει να… σαραντίσει κι ακόμα μια θετική αλλαγή δεν είδαμε, ούτε για το Πολίτευμα, ούτε για τον ΛΑΟ. Αντί να μπουν δυναμικά στην Βουλή και να χτυπήσουν το χέρι στην έδρα και να βάλουν σε τάξη (όχι ΝΕΑ ΤΑΞΗ) το Σύνταγμα, επαναφέροντας τη νομιμοποίηση στους θεσμούς της Πολιτείας… μας πέταξαν μερικές κροτίδες για κάποιες φορολογικές ελαφρύνσεις και μειώσεις σε κοινωνικά αγαθά… κι ύστερα ΣΙΩΠΗ. Συνεχίζουν να παίζουν το ίδιο βιολί των πανάθλιων σαμαροβενιζέλων και των υποτακτικών τους βολευτάδων του "ΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ". Κι ύστερα η πορεία της "ελπιδοφόρας" κυβέρνησης πήρε τον δρόμο της ευρωπαϊκής διαπραγμάτευσης, για νομιμοποίηση των σκανδαλωδών χρεών, αυτών που μας υποδούλωσαν. Τι είχες Γιάννη… τι είχα πάντα! Ενώ ο αφελής Έλληνας ψηφοφόρος συμπαραστέκεται και επευφημεί την παράσταση της ταφόπλακάς του! 

Τι είναι πιο επικίνδυνο; Ο ΦΟΒΟΣ ή η ΕΛΠΙΔΑ;  Μα η Ελπίδα βέβαια γιατί ρίχνει τον άνθρωπο σε αδράνεια, κάνοντάς τον να πιστεύει σε χίμαιρες και Μεσσίες. Τον αποδυναμώνει, τον κάνει να αισθάνεται ασήμαντος κι εξαρτώμενος από εξωτερικούς παράγοντες. Όπως είναι οι γερμαναράδες κυβερνήτες με τα ζωώδη ένστικτα, που εξουσιάζουν τους λαούς της Ευρώπης, στηριζόμενοι στην παροιμία τους: "Οι δυνατοί έχουν θέληση, οι αδύναμοι έχουν ελπίδα». Ο λαός μας όμως έχει την δική του Ελπίδα: Την ΕΘΝΙΚΗ του απελευθέρωση με την αποφασιστική κι οργανωμένη σύγκρουση με τους ΔΥΝΑΣΤΕΣ. Η Ελπίδα του λαού είναι ζωντανή, πραγματοποιήσιμη και ιστορικά αναγκαία. Αρκεί να την ενεργοποιήσει, δίνοντάς της το ΜΗΝΥΜΑ!

Share