Η μελέτη διαπίστωσε ότι:
- Το 83% των γυναικών δήλωσε ότι άλλαξαν μετά από την άμβλωσή τους, ενώ το 77% είπε ότι η αλλαγή ήταν αρνητική.
- Το 77% είπε ότι μετανιώνει για τις αμβλώσεις του.
- Το 60% ανέφερε συναισθήματα απομόνωσης και αποξένωσης.
- Το 38% ανέφερε προβλήματα άγχους, κατάθλιψης, κατάχρησης ναρκωτικών και / ή σκέψεις αυτοκτονίας ως αποτέλεσμα της άμβλωσης.
- Το 50% είπε ότι ο πατέρας του μωρού ή άλλα μέλη της οικογένειας «χρησιμοποίησαν αρνητική γλώσσα ως μέσο για να δικαιολογήσουν την ανάγκη να προχωρήσει η γυναίκα στην έκτρωση».
Εκείνες οι γυναίκες που βίωσαν την «αρνητική γλώσσα» από τον πατέρα του μωρού ή άλλους πιέσθηκαν να κάνουν αμβλώσεις. Το να κρατήσουν το μωρό τους παρουσιαζόταν μόνο αρνητικά. Μερικές από αυτές ανέφεραν όχι απλά «αρνητική γλώσσα» αλλά πολύ μεγάλη πίεση να προχωρήσουν σε έκτρωση.
Η μελέτη περιέγραψε τη δυσάρεστη έκπληξη που δοκίμασαν πολλές γυναίκες από το πόσο δύσκολες και οδυνηρές ήταν οι αμβλώσεις τους και πόσο ελάχιστα είχαν προετοιμαστεί από τους εργαζόμενους στην άμβλωση.
Μια γυναίκα περιέγραψε ως εξής την εμπειρία της με το χάπι της άμβλωσης:
«Μου είπαν ψέματα ότι θα μου έδιναν κάποια χάπια που θα έκαναν την έκτρωση να είναι σαν μια μεγάλη περίοδος με κάποιες κράμπες… Ο πόνος των συσπάσεων ήταν τόσο έντονος, ώστε ένιωθα ότι τραβούσαν έξω τα έντερά μου σιγά σιγά…. Κατέρρευσα ουρλιάζοντας στο πάτωμα του μπάνιου μου, μέσα στον ιδρώτα, τα δάκρυα, το αίμα, τον εμετό και τα σκ…ά παντού πάνω μου….»
Μια άλλη γυναίκα είπε:
«Μου είπαν ότι δεν θα πόναγα και δεν θα ένιωθα τίποτα σπουδαίο. ΗΤΑΝ ΕΝΑ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΨΕΜΑ. Ένιωσα τα πάντα, άκουσα τα πάντα, είδα τα πάντα. Τα πράγματα σκοτείνιασαν γύρω μου από τον πόνο, ενώ εγώ προσπαθούσα να σύρω το σώμα μου…»
Μια τρίτη γυναίκα είπε:
«Μου είπαν, “εάν κατά τύχη αισθανθείτε πόνο, μπορείτε να πάρετε αυτά τα παυσίπονα”. Αν κατά τύχη πονέσω; Το έκαναν να ακουστεί σαν μια εύκολη και μη οδυνηρή διαδικασία. Λοιπόν ΟΧΙ, αυτό δεν ήταν καθόλου αλήθεια. Μέσα σε 30 λεπτά άρχισαν πολύ άσχημες κράμπες. Το πράγμα γινόταν όλο και χειρότερο….Έκλαιγα και μούγκριζα από τον πόνο. Σκέφτηκα ότι πεθαίνω, το λέω κυριολεκτικά.»
Σύμφωνα με την μελέτη:
Στις γυναίκες δόθηκαν κάποιες πληροφορίες σχετικά με τη διαδικασία της φαρμακευτικής άμβλωσης (π.χ. πότε να παίρνουν τα χάπια, τι προκαλούν τα χάπια, πληροφορίες επικοινωνίας με κάποιο υπεύθυνο εάν προκύψουν επιπλοκές), αλλά τελικά αυτές οι πληροφορίες αποδείχθηκαν ανεπαρκείς, περιορισμένες, ή παραπλανητικές…
Μέσα από τις αφηγήσεις τους οι γυναίκες έδειξαν πως είχαν ανάγκη από μια καλύτερη ενημέρωση σχετικά με τις πιθανές παρενέργειες, όπως την ένταση των συσπάσεων, την αιμορραγία, τι πρέπει να κάνουν μετά τη θανάτωση του μωρού και τα πιθανά αρνητικά συναισθήματα (π.χ. το φόβο, την αβεβαιότητα, τη θλίψη, τον πόνο) που αισθάνθηκαν μετά την έκτρωση. Εφόσον αυτές οι περιεκτικές πληροφορίες δεν τους δόθηκαν πριν από τη λήψη των χαπιών στο σπίτι, οι γυναίκες ανέφεραν ότι αισθάνθηκαν παραπλανημένες, κακώς πληροφορημένες ακόμη και εξαπατημένες.
Οι γυναίκες υπέφεραν συναισθηματικά μετά τις αμβλώσεις τους, και σχεδόν 8 στις 10 μετανιώνουν που τις διέπραξαν. Μια γυναίκα έγραψε:
«Μας είπαν ότι θα επανέλθουμε στο φυσιολογικό και αυτό δεν θα μας επηρεάσει, αλλά έκαναν λάθος !!! Το μόνο που νιώθω είναι ένα άδειασμα και μίσος. Ήμουν το πιο χαρούμενο και πιο θετικό κορίτσι. Το μόνο που θέλω είναι να ξαναγίνω έτσι…»
Μια άλλη γυναίκα είπε:
«Νόμιζα ότι ίσως μετά το “τέλος” θα ένιωθα καλύτερα, αλλά δεν τελειώνει εκεί. ΠΟΤΕ δεν τελειώνει! Ο πόνος και το κενό μένουν εκεί για πάντα.»
Κάποιες γυναίκες έγιναν αυτοκτονικές και μια είπε:
«Είμαι στοιχειωμένη από την εικόνα του μικρού μωρού μου. Θα είμαι για πάντα. Τραυμάτισα τον εαυτό μου με σκοπό να πεθάνω». Υπήρξαν αρκετές γυναίκες που μίλησαν για το σοκ όταν είδαν τα εκτρωμένα μωρά τους και για το πώς τις στοιχειώνει ακόμη αυτό το θέαμα.
Η μελέτη επισημαίνει ότι πολλές γυναίκες βρήκαν τις εμπειρίες τους από τα εκτρωτικά χάπια πολύ διαφορετικές από ό,τι περίμεναν. Οι συνηθισμένες διηγήσεις από τα μέσα ενημέρωσης και τους γύρω τους τις παραπλάνησαν. Οι περισσότερες είχαν πιστέψει την ρητορική υπέρ της “επιλογής” και ότι η άμβλωση είναι μια μικρή επέμβαση που ωφελεί τις γυναίκες. Η μελέτη συνεχίζει:
Οι αρνητικές συνέπειες εμφανίζονται συχνά διότι η πραγματική εμπειρία της άμβλωσης των γυναικών δεν ευθυγραμμίζεται με τις προκατασκευασμένες ιδέες τους σχετικά με αυτό που περιμένουν. Αυτές οι ιδέες τροφοδοτούνται κατά το μεγαλύτερο μέρος τους από την κοινωνία, καθώς και από μηνύματα τρίτων, π.χ. παρόχων υγειονομικής περίθαλψης….
Οι γυναίκες αναφέρθηκαν στις αρχικές τους προσδοκίες ως προς το τί συνεπάγεται η φαρμακευτική άμβλωση και τί τους είπαν οι άλλοι ότι θα συμβεί μετά την έκτρωσή τους. Όταν η πραγματική εμπειρία της φαρμακευτικής έκτρωσης δεν ευθυγραμμίστηκε με αυτά τα μηνύματα, εκείνες αισθάνθηκαν αδύναμες, ευάλωτες, χαμένες, αναστατωμένες και μερικές φορές εξαπατημένες.
Το σοκ της πραγματικής εμπειρίας, πολύ αλλιώτικο από το αφήγημα του “δικαιώματος στην επιλογή”, είχε αρνητικό αντίκτυπο στις γυναίκες. Η μεγάλη πλειοψηφία τους αισθάνθηκε προσβεβλημένη από τις αμβλώσεις και άλλαξε προς το χειρότερο.
Η εφημερίδα έκανε επίσης αναφορά σε μια Σουηδική μελέτη που διαπίστωσε ότι το 43% των γυναικών αιμορραγούσαν περισσότερο από το αναμενόμενο, με το 26% εξ΄αυτών αιμορραγούσε για περισσότερες από τέσσερις εβδομάδες. Περίπου το 34% των Σουηδών γυναικών σε αυτή τη μελέτη δήλωσαν ότι έλαβαν ανεπαρκείς πληροφορίες από τους εργαζόμενους στο χώρο της άμβλωσης σχετικά με το τι περιμένουν όταν λάβουν την εκτρωτική αγωγή.
Πηγή: liveaction.org
το είδαμε ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου