Εσύ άνθρωπε ταλαίπωρε που όλα τα υπομένεις
ποτέ ικανοποιημένος εσύ δε μένεις
και πάνω στο βράχο αιώνες διαμένεις
σαν άλλος Προμηθέας
μια ζωή στις θάλασσες γυρνάς σαν Οδυσσέας
ποτέ ικανοποιημένος εσύ δε μένεις
και πάνω στο βράχο αιώνες διαμένεις
σαν άλλος Προμηθέας
μια ζωή στις θάλασσες γυρνάς σαν Οδυσσέας
Έρημους της Γεδρωσίας με τον Αλέξανδρο πέρασες
όλες τις δυσκολίες τις ξεπέρασες
αγογγύστως όλα τα υποφέρεις
και τον πολιτισμό στους λαούς αφιλοκερδώς
έχεις προσφέρει
Στα σπήλαια σε αλαργεμένους χρόνους έζησες
τα ζώα τα ημέρεψες
τα θηρία τα αντιμετώπισες
βελανίδια το χειμώνα έφαγες
τις παγωμένες νύχτες με τις προβιές ζεστάθηκες
στα μικρόβια μόνο δυσκολεύτηκες
νικητής στο τέλος βγήκες και επικράτησες
Πολιτισμούς λαμπρούς δημιούργησες
χάρις στο «ειδέναι» παντού ταξίδεψες
χωρίς να γίνεις κατακτητής στους γηγενείς και μισητός
ανικανοποίητος είσαι και μοναδικός
την ανύψωση του ατόμου είχες πάντα σαν σκοπό
και σαν φωτοδότης παντού και δωρητής
της Δημοκρατίας, του Λόγου, της Τέχνης, της Φιλοσοφίας
και του Ολυμπισμού ο κατακτητής
Εσύ που ονόματα έδωσες στον γαλαξιακό χώρο
εσύ που συνέλαβες το συμπαντικό σπόρο
εσύ που πάτησες το πόδι σου στο φεγγάρι
και που τώρα ετοιμάζεσαι να πας στον Αρη
καταστρέφεις τη γη σου παλληκάρι για του Μαμωνά τη χάρη
και όλα τα ξεπουλάς στο παζάρι
Εσύ που τα οστά σου ξασπρίζουν στις βαθύτερες αβύσσους
βιώσιμους απέτυχες να φτιάξεις παραδείσους
στη γη ετούτη
η πλεονεξία, η αλαζονεία σε υπέταξαν και τα πλούτη
εσύ που ανακάλυψες τη φρόνηση τώρα πράττεις με αφροσύνη
ολίγοι υπερβολικά πλούσιοι και οι πολλοί πληβείοι
χωρίς κοινωνική δικαιοσύνη
Σωστό μυστήριο η ψυχή σου τεράστια η δύναμη σου
ανεξιχνίαστη ακόμη η καταγωγή σου
και η αδυναμία σου συνάμα
όλα τα περιμένεις από κάποιο θαύμα
η λογική σου κάπου χάνει
και ανάποδες στροφές συνήθως κάνεις
Εσύ που μπορείς τη γη πολλές φορές να καταστρέψεις
στο διάστημα να πας και να επιστρέφεις
στη ζωή επαναφέρεις ακόμη και μισοπεθαμένους
κι’ όμως ευκοσμία δεν έφερες στη γη, γεμάτη
εξεγερμένους
Εσύ που καταπολέμησες αρρώστιες, μικρόβια και ιούς
απέτυχες να χορτάσεις με ψωμί και να ταΐσεις τους φτωχούς
μέτρο να βάλεις στις γεννήσεις
αντί στα σφαγεία κάθε τόσο να τους δολοφονήσεις
Εσύ ο φιλάνθρωπος και ευσπλαχνικός
που πας στις εκκλησίες και προσεύχεσαι γονατιστός
και συ ο άνθρωπος της Ανατολής
που προσευχές κάνεις χωρίς το θεό να τον έχεις δει
στον Άρη αιματηρές θυσίες κάνεις,
και μάρτυρα το άτομο αναγορεύεις σαν πεθάνει
και εσύ γυναικόπαιδα χιλιάδες σκοτώνεις
γενοκτονίες εκτελείς, πόλεις ισοπεδώνεις
και την παγκόσμια ψυχή ματώνεις
περιττές οι προσευχές σου και οι δοξολογίες
οι πράξεις μιλάνε, άχρηστες οι θεωρίες και οι ιδεοληψίες
Εσύ που με τον Έρωτα δημιουργείς ζωή
όταν τα δύο φύλα ενωθούν σε ένα σώμα και μια ψυχή
τώρα τη φύση σου αναιρείς και την προσβάλεις
χάριν μιας ανόητης ιδεοληψίας που σου έφεραν οι άλλοι
τέτοιες πράξεις δεν τις κάνουν ούτε οι παπαγάλοι
αρνείσαι τη ζωή και στερείς τη γέννα στη γυναίκα
αγνώμων προς τον φυσικό σου πατέρα και μητέρα
επειδή το διέταξε η "Μέκκα";
Τη μητέρα Φύση παρά φύσει την προδίδεις
" δικαιωματάκιας» πας και σύ να γίνεις
«μετα-άνθρωπος» να μεταβληθείς και τέρας
ο φυσικός νόμος σαν πέλεκυς θα πέσει κάποια μέρα
καταιγίδα θα φέρει τούτη η ξέρα
Μια δράκα ατόμων σε χρόνια αρχαία
το φως πήραν από τον Προμηθέα
κι’ αυτοί το τελειοποίησαν και το έκαναν σημαία
τα παθήματα τους έγιναν μαθήματα
πλήρωσαν πολλά στραβοπατήματα και ολισθήματα
για να μάθουν
στα λιμάνια της γης πήγαν να τους διδάξουν
στην οικουμένη αφιλοκερδώς τα χάρισαν
αλλά ποτέ δεν το μετάνιωσαν
Και σήμερα το ίδιο πράγμα κάνουν
φυλάνε Θερμοπύλες και ας πεθάνουν
το μόνο που ζητούν διακαώς
στο βράχο τους να ζήσουνε ειρηνικώς
Εσύ άνθρωπε που ημέρεψες τα ζώα,
υπέταξες τα θηρία όλα
στους ανθρώπους τίποτα δεν μπόρεσες να ενσταλάξεις
ειρηνικά το γένος τους να ζήσει και να μονοιάσει
λιοντάρια, αρκούδες εξαφάνισες ακόμη και τα φίδια
κατέστρεψες το κλίμα τη γη έκανες αποκαΐδια
στεριανά εξαφάνισες ζώα και αμφίβια
τον πλανήτη γέμισες σκουπίδια
ένα δεν μπόρεσες να νικήσεις, τα πάθη σου τα ίδια
Στον ίδιο σου τον Εαυτόν αδυνατείς να κυριαρχήσεις
αγνόησες το "Γνώθι σ’ αυτόν" και πας στο χάος κατά τύχη
και τώρα σε αδιέξοδα πέφτεις αλλεπάλληλα
και ψάχνεις απεγνωσμένα τα όπλα να σε σώσουν
τα κατάλληλα
Έλληνες σοφοί, Ινδοί και Κινέζοι
τότε που έλεγαν «τα παιδία παίζει»
νίκησαν τον εαυτόν τους αλλά τους νίκησε
κι’ αυτούς ο Χρόνος
τρώει τα παιδιά σαν άλλος Κρόνος
Τώρα στα 95 μου συμπληρωμένα
ψάχνω να βρω πόσο γρήγορα τα χρόνια έφυγαν τα περασμένα
το μόνο που μου απέμεινε τα δύο μου παιδιά τα αγαπημένα
αυτοί οι συνεχιστές μου και τα εγγόνια μου τα λαμπρά
και λίγα χάρτινα ταπεινά βιβλία
γιατί τα άυλα σύντομα θα τα εξαφανίσει η τεχνολογία
Οι Έλληνες σοφοί της ανατολής και δύσης
όπως ο Ηράκλειτος, Πλάτων, Νίτσε, Αϊνστάιν και άλλοι
του ανθρώπου μελέτησαν τη φύση
κανείς όμως δεν μπόρεσε να τον εξανθρωπίσει
τη φύση του να την αλλάξει και ειρηνικά να ζήσει
Ο Ζεύς όλα με φρόνηση τα έχει ρυθμίσει
και την ισορροπία της φύσης
όμως ο άνθρωπος ήρθε τώρα να την γκρεμίσει
Μια ζήλια μια υστερία που
τη γνωστή εξύφανε συνωμοσία
ενάντια σε τούτη τη φυλή με μοχθηρία
πολλές γενοκτονίες έχει έκτοτε υποστεί
και κινδυνεύει τώρα να χαθεί
όμως κανείς δεν ενδιαφέρεται για αυτούς
ούτε θα κλάψει
ούτε άλλωστε οι ίδιοι για τους εαυτούς τους
σε κάποιο μουσείο αυτός κάποτε… θα λάμψει
(17/2/24)
Αμφικτύων
*Αμφικτύων είναι ο Υποστράτηγος ε.α Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης
Συγγραφεύς, Μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών
amphiktyon@gmail.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου