Όλο και συχνότερα ακούμε δηλώσεις «ζευγαριών» (αντρικών κυρίως) ότι προτίθενται ή είναι στη διαδικασία να «κάνουν παιδί». Αυτές οι δηλώσεις αφορούν και γυναικεία ζεύγη. Είναι προφανές πως δεν είναι δυνατόν να κυοφορήσει, ούτε να δώσει γυναικείο γενετικό υλικό ένας άντρας, όπως δεν μπορεί να δώσει ανδρικό γενετικό υλικό μία γυναίκα.
Αυτά τα παιδιά που γίνονται κατόπιν αναγγελίας, – και παραγγελίας- έχουν γενετικό υλικό από τον ένα μόνο άντρα ή γυναίκα αντίστοιχα ενώ ο άλλος «γονέας» δεν θα έχει φυσική σχέση με το παιδί. Ειδικά για τους άντρες μάλιστα, επειδή απαιτείται εκτός από τη γυναίκα που θα δώσει ωάρια και κάποια που θα το κυοφορήσει, οι «γονείς», θα αγοράσουν όχι μόνο ωάρια αλλά και τη μήτρα, δηλαδή θα χρησιμοποιήσουν δότρια γενετικού υλικού και παρένθετη μητέρα. Εντυπωσιάζει πως ενώ όλοι σοκάρονται μαθαίνοντας το τρόπο που εργάζονται οι κλινικές γονιμότητας (1), ωστόσο κανένας δεν αντιδρά, όταν κάποια άτομα δηλώνουν δημοσίως την χρήση τέτοιων μεθόδων.
Η παρένθετη μητρότητα χαρακτηρίσθηκε στην αρχή «πράξη αλτρουισμού» προς τα ζευγάρια που για λόγους υγείας δεν μπορούσαν να κυοφορήσουν ένα παιδί. Για παράδειγμα στη περίπτωση που υπάρχει συγγενής ανωμαλία στη μήτρα της συζύγου. Ωστόσο η χρήση της μεθόδου ακολούθως έλαβε περίεργες διαστάσεις. Γυναίκες που δεν θέλουν να χαλάσει το σώμα τους ή η καριέρα τους και ανδρικά ομόφυλα ζεύγη, την χρησιμοποιούν για να αποκτήσουν ένα παιδί. H καλλιτέχνης Paris Hilton π.χ έκανε δύο παιδιά με αυτό το τρόπο, νοικιάζοντας μήτρα. (2)
Η παρένθετη μητρότητα και η διέγερση ωοθηκών για λήψη ωαρίων της δότριας είναι διαδικασίες που βάζουν σε σοβαρό κίνδυνο την υγεία της γυναίκας, η οποία ως επί το πλείστο είναι ανυποψίαστη, απλά έχει οικονομικό όφελος. Οι φεμινιστικές οργανώσεις είναι αντίθετες σε αυτή τη τακτική αλλά ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας αλληθωρίζοντας ανάμεσα στα δικαιώματα των γυναικών και των ομοφυλοφίλων δεν έχει πάρει ξεκάθαρη θέση. Ωστόσο μπορεί κάποιος να ισχυριστεί πως η γυναίκα είναι ενήλικας και υπογράφει ένα συμβόλαιο επί πληρωμή. Τί γίνεται όμως με τα παιδιά; Αυτά που φιγουράρουν στα social media στην αγκαλιά των «γονιών» ως τα νέα τους αποκτήματα, τα οποία βέβαια κατέκτησαν βάζοντας μπροστά τα λεφτά και το θράσος τους να καταπατήσουν τους φυσικούς νόμους, τα αισθήματα και τα δικαιώματά τους.
Το παιδί έχει φυσικά δικαιώματα.(3) Έχει δικαίωμα στη ζωή, έχει δικαίωμα να μεγαλώνει μαζί με τη μητέρα και τον πατέρα του, να γεννιέται ελεύθερο και όχι να αγοράζεται και να πωλείται. Το παιδί είναι το άφωνο μέλος μιας «συμφωνίας» για την οποία δεν θα συναινούσε ποτέ, καθώς περιλαμβάνει προκαθορισμένες διαδικασίες αποχωρισμών από τη μητέρα του.
Για να κατανοήσετε την παρένθετη μητρότητα, πάρτε τα μάτια σας μακριά από τα λαμπερά, κούφια λόγια των «γονέων» και των άσχετων δημοσιογράφων και μπείτε στη θέση του μικρού παιδιού. Δείτε τη ζωή που θα έχει με τα δικά του μάτια. Σκεφτείτε με βάση τα δικαιώματα, τα αισθήματα και την ευημερία αυτού του παιδιού. Ο καλύτερος τρόπος για να γίνει αυτό είναι μέσα από τις ιστορίες των παιδιών που έχουν συλληφθεί μέσω τέτοιων διαδικασιών.
Στη συνέχεια, κατανοείστε το πλαίσιο. Ο σωστός τρόπος για να κατανοήσετε την παρένθετη μητρότητα είναι να καταλάβετε ότι διασπά αυτό που περιλαμβάνει συνολικά η έννοια μητέρα/γυναίκα, στα τρία. Τρεις είναι οι γυναίκες οι οποίες διατίθενται επ΄ αμοιβή, η παρουσία τους θα είναι ευκαιριακή και οι οποίες θα συνεισφέρουν σε αυτό που σημαίνει στη συνείδηση όλων η λέξη «μητέρα» του παιδιού.
- Υπάρχει η βιολογική μητέρα, η «δότρια» ωαρίων που δίνει στα παιδιά τη βιολογική τους ταυτότητα.
- Υπάρχει η μητέρα που κυοφορεί το παιδί, παρέχει τα πρώτα του βιώματα, τις εμπειρίες από τη μήτρα, και είναι υπεύθυνη για τη δημιουργία της βασικής εμπιστοσύνης του παιδιού για το κόσμο μέσω της προσκόλλησης, (attachment).
- Και τέλος η μητέρα που ανατρέφει, η οποία παρέχει τη καθημερινή φροντίδα της μάνας, ολοκληρώνει την ανάπτυξη του παιδιού και ικανοποιεί τη λαχτάρα του για μητρική/ γυναικεία αγάπη
Για τα παιδιά, καμία από αυτές τις τρεις μητέρες δεν είναι προαιρετική, όλες προσφέρουν με αναντικατάστατο τρόπο και όποτε δεν συνυπάρχουν στην ίδια γυναίκα αυτό για το παιδί σημαίνει απώλεια. Όταν ένα παιδί χάσει τη μητέρα που το γέννησε, ή εκείνη που το ανέθρεψε, δικαίως θρηνούμε για τη τύχη του. Η παρένθετη μητρότητα σκόπιμα και για εμπορικούς λόγους αναγκάζει ένα παιδί να χάσει μία ή όλες τους. Αυτό είναι σκόπιμη αδικία.
Όταν ρίξετε μια καλύτερη ματιά στο θέμα θα δείτε πως η παρένθετη μητρότητα δεν αφορά τα μωρά. Πρόκειται για μωρά σχεδιασμένα μετά από παραγγελία ενηλίκων που δημιουργούνται και αποστέλλονται σε όλο τον κόσμο.
Η παρένθετη μητρότητα περιλαμβάνει σχεδόν πάντα την εξωσωματική γονιμοποίηση. Τα πενιχρά δεδομένα που έχουμε (επειδή οι κλινικές εξωσωματικής δεν υποχρεούνται για την τήρηση ή την κοινοποίηση των αρχείων τους) αποκαλύπτουν ότι μόνο το 7% περίπου των μωρών που δημιουργήθηκαν στο εργαστήριο θα γεννηθούν ζωντανά. Η πλειονότητα θα απορριφθεί επειδή είναι αδύναμα ή λάθος φύλο, θα μείνουν μονίμως παγωμένα, θα γίνουν δωρεά για έρευνα ή δεν θα επιβιώσουν κατά την απόψυξη και τη μεταφορά τους. Η Paris Hilton είχε στην κατάψυξη 20 ανεπιθύμητα αγόρια καθώς περίμενε το πολυπόθητο γυναικείο έμβρυό της. Είναι φανερό πως όπου εφαρμοστεί η προστασία των παιδιών από τη στιγμή της σύλληψης, θα καταστρέψει το επιχειρηματικό μοντέλο κάθε κέντρου εξωσωματικής.
Η άμβλωση, με τον όρο «επιλεκτική μείωση», είναι η τυπική γλώσσα που χρησιμοποιείται στα συμβόλαια παρένθετης μητρότητας και χρησιμεύει τόσο ως δικλίδα ποιοτικού ελέγχου όσο και ως έλεγχος ποσότητας των εμβρύων. Όταν πληρώνετε έξι νούμερα, θέλετε το ακριβές μωρό που παραγγείλατε, όταν το παραγγείλατε, ακόμα κι αν αυτό απαιτεί να σκοτώσετε ένα ελαττωματικό προϊόν. Όταν κοιτάζετε τα πολύτιμα παιδιά που τα καταφέρνουν ζωντανά μέσω της εξωσωματικής γονιμοποίησης και της παρένθετης μητρότητας, θυμηθείτε τον σωρό από τα μικροσκοπικά μωρά που δεν το κατάφεραν. Η εξωσωματική γονιμοποίηση γενικά, και η παρένθετη μητρότητα ειδικά, δεν είναι υπέρ της ζωής.
Όμως- θα ισχυρισθεί κάποιος- και τα υιοθετημένα παιδιά έχουν νιώσει την απώλεια των γονέων τους και πάλι παραχωρούνται σε αγνώστους. Η αλήθεια είναι πως ενώ το παιδί ζει την οικογενειακή απώλεια και στις δύο περιπτώσεις, την υιοθεσία και την παρένθετη μητρότητα , η υιοθεσία και μόνο επιδιώκει και υποστηρίζει την ευημερία των παιδιών. Η υιοθεσία έχει στο κέντρο της το παιδί, ενώ η αναπαραγωγή με χρήση τρίτων, συμπεριλαμβανομένης της παρένθετης μητρότητας, λειτουργεί ως μια αγορά που επικεντρώνεται στην ικανοποίηση των επιθυμιών των ενηλίκων.
Τέσσερις είναι οι βασικές διαφορές υιοθεσίας και εμπορικής δημιουργίας παιδιών:
- Και στις δύο περιπτώσεις το παιδί νιώθει την γονική απώλεια. Στην υιοθεσία, οι γονείς προσπαθούν να επιδιορθώσουν αυτή την πληγή. Με την αναπαραγωγή μέσω τρίτων οι ενήλικες προκαλούν την πληγή. Στην μοναδική μελέτη που συγκρίνει τα αποτελέσματα μεταξύ υιοθετημένων και παιδιών δωρητών σπέρματος, αποκαλύπτεται ότι τα υιοθετημένα παιδιά τα καταφέρνουν καλύτερα όταν πρόκειται για θέματα ταυτότητας και γονικής εμπιστοσύνης – μια μαρτυρία για το τεράστιο ψυχολογικό βάρος όσων ανατρέφονται από τους ενήλικες που δημιούργησαν τη γονική απώλεια, και όχι από αυτούς που αναζητούν να τη θεραπεύσουν.
- Στην υιοθεσία, πελάτης είναι το παιδί. Στόχος είναι να βρεθεί μια οικογένεια για κάθε παιδί που δεν έχει. Στην «παραγγελία παιδιών» πελάτης είναι ο ενήλικας. Ο στόχος είναι να παραχθεί ένα παιδί για κάθε ενήλικα, ανεξάρτητα από το κόστος για αυτό ή για οποιοδήποτε άλλο παιδί.
- Επειδή οι θετοί γονείς δεν ευθύνονται για τις απώλειες του παιδιού τους, μπορούν να το βοηθήσουν να επεξεργαστεί τη θλίψη του, δίνοντας απαντήσεις στις ερωτήσεις τους. Στην υιοθεσία, οι ενήλικες υποστηρίζουν το παιδί. Με την παρένθετη μητρότητα, οι ενήλικες που μεγαλώνουν το παιδί είναι εκείνοι υπεύθυνοι για τη θλίψη του, έτσι το παιδί συχνά επεξεργάζεται τα συναισθήματά του μόνο του. Στις «αναπαραγωγικές διαδικασίες» τα παιδιά υποστηρίζουν τους ενήλικες.
- Σε αυτόν τον επικίνδυνο και δοκιμασμένο κόσμο, η υιοθεσία είναι μερικές φορές απαραίτητη. Όταν οι ενήλικες δεν είναι σε θέση να αναθρέψουν το παιδί τους, μια δίκαιη κοινωνία τοποθετεί αυτό το παιδί σε ένα στοργικό, πλήρως ελεγμένο σπίτι. Η αναπαραγωγή από τρίτους μπορεί να είναι επιθυμητή, αλλά ποτέ δεν είναι απαραίτητη. Εξ΄άλλου ουδέποτε προηγείται έλεγχος στην «οικογένεια» όπου θα τοποθετηθεί ένα παιδί από αναπαραγωγικές τεχνικές.
Με λίγα λόγια, μια δίκαιη κοινωνία φροντίζει τα ορφανά, δεν τα δημιουργεί.
Ολόκληρη η βιομηχανία γονιμότητας βασίζεται στις πληρωμές στους δότες γενετικού υλικού, τους βιολογικούς πατέρες και μητέρες. Οι «κατά πρόθεση γονείς» δεν υποβάλλονται σε έλεγχο, συνεπώς δεν ξέρει ποτέ κανένας πώς θα ανατραφούν αυτά τα παιδιά που θα δημιουργηθούν, σε αντίθεση με την υιοθεσία. Οι «κατά πρόθεση γονείς» πληρώνουν απευθείας τους δότες ή/και τη φέρουσα μητέρα για να παραδώσουν το παιδί τους σε εκείνους και να παραιτηθούν από τα γονεϊκά τους δικαιώματα.
Η παρένθετη μητρότητα είναι κατηγορηματικά μία εμπορία παιδιών.
Ολοκληρώνοντας, κάθε φορά που κάποιος «επώνυμος» ή μή δηλώσει πως προτίθεται να κάνει παιδιά με τον ή την ομόφυλη σύντροφό του, ή ομολογήσει πως νοίκιασε μια γυναίκα για να κυοφορήσει για λογαριασμό του, ας γνωρίζουμε πως αυτή η «φαντασμαγορική» απόφαση συνοδεύεται από μια σειρά καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των παιδιών, που δεν απαλύνονται όσο και αν τους εξασφαλίσουν ένα ακριβό, λαμπερό και κοσμοπολίτικο τρόπο ζωής.
Παραπομπές:
.jfif)
.jpg)
1 σχόλιο:
Η ΕΕ ΚΑΙ ΟΙ ΥΠΟΤΑΚΤΙΚΟΙ ΤΗΣ ΚΑΤΑΞΕΥΤΙΛΗΣΑΝ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΥΠΑΡΞΗ .
Ο ΚΑΤΗΦΟΡΟΣ ΕΓΙΝΕ ΓΚΡΕΜΟΣ !
Δημοσίευση σχολίου