Τι δρομολογεί η ανασύσταση της «Πενταρχίας»;

Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς
 

Εν Πειραιεί τη 14η Οκτωβρίου 2021

 

Αναφερθήκαμε πολλές φορές στην χρονολογία – ορόσημο για την Ορθόδοξο Καθολική Εκκλησία του Χριστού: το 2025, όπου αναμένονται κοσμοϊστορικά γεγονότα. Υψηλά ιστάμενα εκκλησιαστικά πρόσωπα με ξεκάθαρες δηλώσεις των μας πληροφορούν, ότι στο έτος αυτό πρόκειται κατά πάσαν πιθανότητα να γίνει η θρυλούμενη «ένωση των Εκκλησιών», δηλαδή Ορθοδοξίας και Παπισμού. Το 2025 όπως είναι γνωστό, θα εορταστούν τα 1700 χρόνια από την σύγκληση της Αγίας Α΄ Οικουμενικής Συνόδου της Νικαίας (325), από τον πρώτο χριστιανό αυτοκράτορα Άγιο και Μέγα Κωνσταντίνο. Η σημαντική αυτή επέτειος θα αποτελέσει αφορμή για την επίσπευση των στόχων του Οικουμενισμού, που είναι αρχικά μεν η «ένωση των Εκκλησιών», (Ορθοδοξίας και Παπισμού) και στη συνέχεια η θρησκευτική ένωση της ανθρωπότητας, με τη δημιουργία της φρικώδους Πανθρησκείας. 

 

Φυσικά η «ένωση» αυτή προετοιμάζεται χωρίς να υφίστανται οι προϋποθέσεις, οι οποίες είναι απαραίτητες για να πραγματοποιηθεί. Και οι προϋποθέσεις αυτές, όπως έχουμε τονίσει πολλές φορές, είναι η επιστροφή στην Ορθοδοξία της καταδικασμένης συνοδικά, (με πάμπολλες συνοδικές αποφάσεις Οικουμενικών και Ενδημουσών Συνόδων), αιρετικής παρασυναγωγής του Παπισμού με την απόπτυση όλων των αιρετικών διδασκαλιών της. Δηλαδή επιχειρείται μια «ένωση» ουνιτικού τύπου, στην οποία διαγράφεται ουσιαστικά μια ολόκληρη Συνοδική Ορθόδοξη Παράδοση 10 αιώνων. Για την ιστορία αναφέρουμε ότι στο παρελθόν επιχειρήθηκαν δύο παρόμοιες προσπάθειες «ενώσεως», χωρίς ευτυχώς επιτυχία. Η πρώτη στα πλαίσια της παπικής Συνόδου της Λυών το 1274 και η δεύτερη στα πλαίσια της ψευδοσυνόδου της Φεράρας- Φλωρεντίας το 1438-1439.

 

Να επισημάνουμε επίσης ότι με την έκπτωση στην αίρεση του Πατριαρχείου της της Ρώμης, έχουμε την διατάραξη του αρχέγονου συστήματος διοικήσεως της Εκκλησίας, της λεγομένης «Πενταρχίας» (Ρώμης, Κωνσταντινουπόλεως, Αλεξανδρείας, Αντιοχείας και Ιεροσολύμων). Αργότερα με την ισλαμική κατάκτηση των τριών Πατριαρχείων: Αλεξανδρείας, Αντιοχείας και Ιεροσολύμων, καταλύθηκε ουσιαστικά το σύστημα αυτό και στη συνέχεια, στην εποχή της Τουρκοκρατίας, οι εκάστοτε Σουλτάνοι έδωσαν τη δυνατότητα στο Οικουμενικό Πατριαρχείο να παίξει «πρωτεύοντα ρόλο» στη ρύθμιση των εκκλησιαστικών ζητημάτων.  

 

Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, αναμένεται η πραγματοποίηση μιας «παγχριστιανικής Συνόδου», βασισμένης «στο πνεύμα της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου», στην οποία, αν δεν αποφασισθεί η «ένωση των Εκκλησιών», (το πιο πιθανό), αυτή θα δρομολογηθεί, ώστε να πραγματοποιηθεί το ταχύτερο δυνατόν. Φυσικά η αιτία για τη σύγκλησή της, (που θα προβληθεί κατά κόρον στα ΜΜΕ), θα είναι αφ’ ενός μεν ο από κοινού εορτασμός των «Εκκλησιών» της μεγάλης επετείου και αφ’ ετέρου η από κοινού με τον Παπισμό εξέταση και ρύθμιση του τρόπου με τον οποίο θα επιτευχθεί η «ένωση», παρά τις υπάρχουσες δογματικές διαφορές. Επομένως θα δρομολογηθούν πολύ δυσάρεστες εξελίξεις, όπως ακριβώς τις έχουν προγραμματίσει ισχυρές πολιτικές δυνάμεις, ο Διεθνής Σιωνισμός και η Μασονία, που κινούν την όλη διαδικασία στα σκοτεινά παρασκήνια.

 

Αποκαλυπτικό δημοσίευμα της Ένωσης Ορθόδοξων Δημοσιογράφων εκτιμά πως «το φάντασμα της τρίτης ένωσης με τους Καθολικούς δεν είναι πλέον φάντασμα». Και διευκρινίζει: «Πριν από λίγους μήνες, σε ένα κήρυγμα για τη γιορτή του ιερού Αποστόλου Ανδρέα του Πρώτου Καλεσμένου, ο Πατριάρχης κ. κ. Βαρθολομαίος δήλωσε ότι ο διάλογος μεταξύ Καθολικών και Ορθόδοξων οδηγεί σε πλήρη ενότητα. Ταυτόχρονα, υποστήριξε ότι μια τέτοια ενότητα θα έρθει ‘παρά τις αντιρρήσεις εκείνων που είτε υποτιμούν την αξία της θεολογίας, είτε θεωρούν τον οικουμενισμό μια ουτοπία’. 

 

Τώρα ο επικεφαλής του Φαναρίου έχει περιγράψει πιο συγκεκριμένα περιγράμματα τέτοιας ενότητας. Δήλωσε ότι το κίνημα προς την ενότητα θα μπορούσε να προχωρήσει σημαντικά σε σχέση με την επερχόμενη επέτειο της πρώτης Οικουμενικής Συνόδου στη Νίκαια το 2025: ‘Βεβαίως, η επέτειος 1.700 ετών της πρώτης Οικουμενικής Συνόδου της Νίκαιας το 2025 μπορεί να χρησιμεύσει ως ευκαιρία για τις χριστιανικές Εκκλησίες να προβληματιστούν για την πορεία τους, για τα λάθη του παρελθόντος, καθώς και του παρόντος, και να αναλάβουν περισσότερο καθορισμένη οικουμενική πορεία, αξιοποιώντας τα μαθήματα πάνω από έναν αιώνα σύγχρονης οικουμενικής εμπειρίας’» (https://spzh.news/gr/zashhita-very/77665-prizrak-tretyjej-unii-s-katolikami-uzhe-ne-prizrak). Το δημοσίευμα αναφέρει ακόμη «ότι ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος οδηγεί τους υποστηρικτές του στην τρίτη ένωση, (μετά τη Λυών το 1274 και τη Φλωρεντία το 1439), με το Βατικανό και το 2025 είναι η στιγμή κατά την οποία αυτή η ένωση είτε θα ολοκληρωθεί, είτε θα γίνει ένα μεγάλο βήμα προς αυτή» (πηγή: όπου ανωτέρω)!  

 

Ο Σεβ. Μητροπολίτης Τελμησσού κ. Ιώβ «φέρεται να έχει δηλώσει πως οι Ορθόδοξοι δεν έχουν κανένα πρόβλημα να αναγνωρίσουν το πρωτείο της Ρώμης» και διαβεβαιώνει πως «ο Πάπας Φραγκίσκος και ο Καρδινάλιος Κοχ ελπίζουν ότι θα υπάρξει πλήρης κοινωνία και ‘ορατή ενότητα’ μεταξύ της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας και του Οικουμενικού Πατριαρχείου!».  

 

Ως «προεόρτια» αυτής της αναμενόμενης, ολέθριας για την Εκκλησία του Χριστού, εξελίξεως χωρίς αμφιβολία αποτελούν δύο πρόσφατα ιστορικά γεγονότα: η «Σύνοδος» της Κρήτης (2016) και το ουκρανικό Αυτοκέφαλο.  

 

Είναι γνωστό πως η «Σύνοδος» της Κρήτης, κατά κόρον σχολιασθείσα με εκτενείς και περισπούδαστες μελέτες από μεγάλες θεολογικές προσωπικότητες και πνευματικά αναστήματα της εποχής μας, θεωρήθηκε, (και δικαίως), ως μία «Σύνοδος» με πολλές παθογένειες, κυρία των οποίων είναι η μη κατάγνωση των υφισταμένων αιρέσεων και κακοδοξιών και η μη έναντι αυτών οριοθέτηση της πίστεως. Περιοριζόμαστε ωσάυτως να τονίσουμε ότι δεν αποτελεί οργανική συνέχεια των αρχαίων μεγάλων Οικουμενικών Συνόδων, για πολλούς μεν λόγους, αλλά και για τον λόγο, ότι δεν έλαβε Ορθόδοξες αποφάσεις. 

 

Το δογματικού περιεχομένου κείμενο με τίτλο «Σχέσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας προς τον λοιπόν χριστιανικόν κόσμον» νομιμοποιεί συνοδικά, (αντί να καταδικάσει) και θεσμοθετεί τον Οικουμενισμό. Αντί να ανανεώσει την καταδίκη των ετεροδόξων ως αιρετικών και αντί να τους καλέσει σε μετάνοια και επιστροφή στην Ορθοδοξία, αναγνώρισε την ιστορική ονομασία τους ως «Εκκλησιών». Επισημειώνουμε εκφαντορικά ότι ουδεμία αίρεση και κακοδοξία, από τον απίστευτο κυκεώνα των συγχρόνων αιρέσεων, κατονομάστηκε, πολλώ δε μάλλον καταδικάστηκε σ’ Αυτή!

 

Είναι γνωστό πως στη «Σύνοδο» της Κρήτης δεν συμμετείχαν τέσσερις Τοπικές Εκκλησίες, (Πατριαρχεία Αντιοχείας, Ρωσίας, Βουλγαρίας και Γεωργίας). Η Εκκλησία της Ρωσίας σε Σύνοδο, την οποία συγκάλεσε στις 13 Ιουνίου 2016, έλαβε ορισμένες πολύ σημαντικές και διαφωτιστικές αποφάσεις, δια των οποίων η Τοπική αυτή Εκκλησία εξηγεί τους λόγους, για τους οποίους δεν θα συμμετάσχει τελικά, όχι μόνον αυτή, αλλά και οι υπόλοιπες τρεις Τοπικές Εκκλησίες. Από την μελέτη του Συνοδικού Κειμένου προκύπτει, ότι η απουσία των ως άνω τεσσάρων Τοπικών Εκκλησιών, που δεν συμμετείχαν, οφειλόταν πρώτον μεν στην μη εξασφάλιση της ομοφωνίας όλων ανεξαιρέτως των Τοπικών Εκκλησιών, που ετέθη ως απαραίτητος όρος για τη σύγκληση της «Συνόδου» της Κρήτης, τόσο στον Κανονισμό Λειτουργίας της, όσο και στη Σύναξη των Προκαθημένων του Ιανουαρίου του 2016. Και εν 

συνεχεία στην επισήμανση πολλών αντιπατερικών και αντορθοδόξων θέσεων των προσυνοδικών κειμένων, που είχαν ψηφισθεί στις Προσυνοδικές Πανορθόδοξες Διασκέψεις.  

 

Η εφημερίδα «Στύλος Ορθοδοξίας», (τεύχος 227 Δεκέμβριος 2020), προσθέτει έναν ακόμη λόγο, για τον οποίο δεν συμμετείχε το Πατριαρχείο της Ρωσίας. Γράφει: «Ο οικουμενισμός δε που καλλιεργήθηκε μέσω των προκαθορισμένων – κατευθυνόμενων διαθρησκειακών και διαχριστιανικών διαλόγων συνέβαλε στην επίτευξη των στόχων του αμερικανικού βαθέως κράτους. Αυτό διαφάνηκε και στην σύνοδο του Κολυμπαρίου, όπου το γενικό πρόσταγμα δεν το είχε το Πατριαρχείο αλλά οι μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ (CIA). Αυτό ακριβώς το στοιχείο ήταν η αιτία της μη συμμετοχής του Πατριαρχείου Μόσχας στην ψευτοσύνοδο της Κρήτης, η οποία είχε ένα και μοναδικό στόχο. Την αναγνώριση του Παπισμού ως Εκκλησία!!! Αυτό ήταν και το πρώτο βήμα. Η μη συμμετοχή της Μόσχας στην σύνοδο της Κρήτης ενεργοποίησε το επιθετικό σχέδιο απομόνωσής της»! 

 

Από την ειδησεογραφία των ημερών εκείνων πληροφορούμαστε ότι η «Σύνοδος» της Κρήτης βρισκόταν υπό τον απόλυτο αμερικανικό έλεγχο με την παρουσία αμερικανών πρακτόρων που βρίσκονταν σε διαρκή επιχειρησιακή ετοιμότητα με δρακόντεια μέτρα ασφαλείας, τύπου C.I.A., και βέβαια με την παρουσία της κ. Ελισάβετ Προδρόμου, η οποία υπό την ιδιότητά της ως σύμβουλος στο Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας των Η.Π.Α., το υπουργείο Άμυνας, την Αμυντική Υπηρεσία Πληροφοριών, (D.I.A.), την Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών, (C.I.A.), το N.A.T.O., τον Ο.Η.Ε. και άλλους διεθνείς οργανισμούς, υπήρξε η κυρία εκπρόσωπος της αμερικανικής κυβερνήσεως στην «Σύνοδο».  

 

Σύμφωνα με μία άποψη, κακώς τα τέσσερα Πατριαρχεία δεν συμμετείχαν. Η μη συμμετοχή τους προσέφερε πολύτιμες υπηρεσίες στην αμερικανική διπλωματία, η οποία έτσι πέτυχε τον στόχο της: Πραγματοποίησε το πρώτο μεγάλο ρήγμα στην ενότητα της παγκόσμιας Ορθοδοξίας! Έπρεπε να συμμετάσχουν και να ξεσκεπάσουν τους σκοτεινούς της σκοπούς! Σύμφωνα με μία άλλη άποψη, η μη συμμετοχή των τεσσάρων Πατριαρχείων ήταν έργο της θείας προνοίας, διότι χάρις σ’ αυτή την μη συμμετοχή η «Σύνοδος» αυτή έχασε το πανορθόδοξο κύρος της, κάτι το οποίο σφόδρα εξόργισε το Φανάρι. Πράγματι, τα 2/3 της παγκοσμίου Ορθοδοξίας δεν συμμετείχαν σ’ αυτήν. Επίσης έγινε αφορμή για την περαιτέρω ενίσχυση του αντιαιρετικού αγώνος κατά των αποφάσεων της «Συνόδου», (από Χριστιανικά Σωματεία, Μοναστικές Αδελφότητες, ακαδημαϊκούς θεολόγους, κ.α.), στις Τοπικές εκείνες Εκκλησίες, που συμμετείχαν σ’ αυτήν και δέχθηκαν τις αποφάσεις της. Η μη συμμετοχή των τεσσάρων Πατριαρχείων ήταν ένα ισχυρό «χαρτί», ένα ισχυρό έρεισμα, στην διεξαγωγή αυτού του αντιαιρετικού αγώνος.  

 

Με το ουκρανικό Αυτοκέφαλο υλοποιείται το δεύτερο πολύ καλά μεθοδευμένο σχέδιο των Αμερικανών για την διάσπαση της Ορθοδοξίας. Σύμφωνα με το σχέδιο αυτό, η Αυτοκεφαλία έπρεπε να δοθεί όχι στη συντριπτική πλειοψηφία του κλήρου και του ουκρανικού λαού, υπό τον Μακαριώτατο Μητροπολίτη Ονούφριο, αλλά σε μια μικρή μειοψηφία δύο σχισματικών ομάδων. Γύρω από το θέμα αυτό έχει ασχοληθεί το Γραφείο μας με εκτενείς μελέτες. Επίσης διαφωτιστικές είναι οι εισηγήσεις στο Συνέδριο, που συνδιοργάνωσε η Ιερά Μητρόπολή μας στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, στις 19 Μαΐου 2020. Εδώ απλώς τονίζουμε ότι η χορήγηση της Αυτοκεφαλίας στην Ουκρανία, είχε ως τραγική συνέπεια τη δημιουργία μεγάλου σχίσματος, το μεγαλύτερο στην ιστορία της Εκκλησίας μετά από εκείνο του 1054. 

 

Η Εκκλησία της Ρωσίας διέκοψε κάθε εκκλησιαστική κοινωνία με το Οικουμενικό Πατριαρχείο και τις Εκκλησίες, Ελλάδος, Αλεξανδρείας και Κύπρου, οι οποίες αναγνώρισαν το νέο εκκλησιαστικό μόρφωμα στην Ουκρανία. Το ουκρανικό Αυτοκέφαλο επέφερε με τη σειρά του νέα πόλωση και διχασμό, τον διαχωρισμό δηλαδή των Τοπικών Εκκλησιών σε Σλαβικές και σε Ελληνόφωνες, πράγμα που αποτελεί μια άλλη μεγάλη επιτυχία της αμερικανικής διπλωματίας. Τώρα τα πράγματα είναι πολύ πιο εύκολα για την «ένωση των Εκκλησιών». Με την ανασύσταση της Πενταρχίας, με πρώτο «Πατριαρχείο» την παπική Ρώμη, ανοίγει ο δρόμος για την «ένωση», με την πραγματοποίηση το 2025 της «πανχριστιανικής Συνόδου», στην οποία θα συμμετάσχουν μόνο τα πέντε πρεσβυγενή Πατριαρχεία, αφήνοντας απ’ έξω τους «σχισματικούς» Σλάβους! Έγκριτοι εκκλησιαστικοί αναλυτές αναφέρουν πως η «ένωση των Εκκλησιών» το 2025 θα πραγματοποιηθεί πάνω σ’ αυτή την βάση!  

 

Το ερώτημα είναι, τι άραγε θα επακολουθήσει; Το Ορθόδοξο πλήρωμα, θα αποδεχθεί την «ένωση»; Αναμφίβολα θα επακολουθήσουν τραγικές εξελίξεις, αλλά κατά την ταπεινή μας γνώμη, οι όποιες αντιδράσεις, υπό τις σύγχρονες συνθήκες, δεν θα καρποφορήσουν! Είναι απόλυτα σίγουρο, πως η συντριπτική πλειοψηφία των Πατριαρχών και Επισκόπων των τεσσάρων πρεσβυγενών Ορθοδόξων Πατριαρχείων θα αποδεχθεί την «ένωση». Μία από τις αποφάσεις της εν λόγω «ενωτικής Συνόδου» θα προβλέπει, κατά πάσαν πιθανότητα, ότι δεν έχουμε την υποχρέωση να ασπαστούμε τις κακοδοξίες των αιρετικών παπικών, αλλά καλούμεθα να τις ανεχθούμε, «από αγάπη» και «ανεκτικότητα», για το «καλό της ανθρωπότητος»! Όσοι ελάχιστοι Επίσκοποι αντιταχθούν, θα κηρυχθούν έκπτωτοι, θα καθαιρεθούν και θα απομακρυνθούν από τις Επισκοπές τους με την συνδρομή αστυνομικών δυνάμεων, ως «απείθαρχοι», ως «σχισματικοί» και «παράνομοι»!  

 

Οι υπόλοιποι κληρικοί τι άραγε θα κάμουν; Στη συντριπτική τους πλειοψηφία, κατά πάσαν πιθανότητα, θα εξαναγκαστούν να αποδεχθούν την «ένωση» και να υποταχθούν στους εξωμότες Επισκόπους τους, προκειμένου να επιβιώσουν, διότι θα απειληθούν με στέρηση μισθού. Τι θα κάμουν οι μοναχοί; Πιστεύουμε ότι θα υπάρξει κάποια αντίδραση, όχι όμως υπολογίσιμη. Άλλωστε είναι γνωστό, πως υπάρχει σημαντική υποβάθμιση του ομολογιακού φρονήματος σε μεγάλη μερίδα ιερομονάχων και μοναχών, όπως λ.χ. στο Άγιον Όρος. Ο λαός τι θα κάνει; Οι διοργανωτές της «ενωτικής συνόδου» δεν θα λογαριάσουν τις όποιες αντιδράσεις του. Και τούτο διότι η συντριπτική πλειοψηφία του λαού είναι αδιάφορη γύρω από τα θέματα της πίστεως. Μάλιστα πολλοί θα είναι εκείνοι, οι οποίοι θα εγκρίνουν την «ένωση» προς όφελος κοσμικών επιδιώξεων, π.χ. αναχαίτιση του Ισλάμ!  

 

Περαίνοντας εκφράζουμε τις ανησυχίες μας για όσα δρομολογούνται. Δεν είναι αποκυήματα της φαντασίας μας, αλλά πρόκειται για δρομολόγηση πραγματικών γεγονότων, για ευθείες ομολογίες υψηλά ισταμένων εκκλησιαστικών παραγόντων, για νηφάλια ερμηνεία των όσων συμβαίνουν. Όπως και στο παρελθόν κατ’ επανάληψη τονίσαμε, εμείς μια τέτοιου είδους «ένωση» δεν πρόκειται να αποδεχθούμε και θα διακόψουμε κάθε εκκλησιαστική κοινωνία με όσους την αποδεχθούν. Παρά ταύτα δεν θα πρέπει να απελπιζόμαστε, διότι η Εκκλησία είναι ακατάλυτη στους αιώνες, αφού «πύλαι Άδου ου κατισχύσουσιν αυτής» (Ματθ.16,16). Καλούμαστε να μείνουμε εδραίοι στην σώζουσα πίστη της Εκκλησίας μας, να δώσουμε την ομολογία μας και να αφήσουμε τον Κύριό μας Ιησού Χριστό, την κεφαλή της Εκκλησίας να μας στηρίξει στα όσα δυσμενή αναφαίνονται στον ιστορικό ορίζοντα!

 

Εικόνα: «To σιδηρουργείο του Ήφαιστου», μικρογραφία του Simon Marmion από τη Wiki

 

ΑΒΕΡΩΦ

Share