Η Διχόνοια είναι σύνθετη λέξη από το δίχα (=χωριστά) και το νους. Δηλώνει ασυμφωνία γνωμών και απόψεων μεταξύ των ανθρώπων, αποτρέποντας συμφωνία προοδευτικής πορείας. Είναι τροχοπέδη εξέλιξης με την έλλειψη εμπιστοσύνης και αμοιβαίου σεβασμού και καθιστά αβέβαιο το μέλλον ενός λαού.
Η διχόνοια τυφλώνει και σκοτίζει το νου του λαού, ώστε να μην ενεργεί με λογική και να παραφέρεται. Βρίσκει πρόσφορο έδαφος και αναπτύσσεται τόσο στον δημόσιο βίο όσο και στον ιδιωτικό μέσα σε οικογένειες και τους συγγενείς. Τα εγκλήματα μίσους διαρρηγνύουν τον κοινωνικό ιστό, γκρεμίζουν ό,τι με Αγώνες και αίμα έχτισαν όλες οι προηγούμενες γενιές.
Η εμπάθεια, η ιδιοτέλεια, ο εγωισμός, ορθώνουν τεράστια τείχη στην ενότητα και την συνοχή της κοινωνίας, προκαλώντας στους λαούς μεγάλες εθνικές δοκιμασίες. Η διχόνοια ακολουθεί την ιστορική πορεία της, κεντρίζοντας τα συναισθήματα του ανθρώπινου ψυχισμού. Γιγαντώνει υπέρμετρα την ζηλοφθονία και την αρχομανία, με συνέπεια να πυροδοτεί αδελφοκτόνα πάθη και μίση, τα οποία αμαυρώνουν την πολιτιστική εξέλιξη.
Η ανεξήγητη αντιπαλότητα που γεννιέται ανάμεσα στους Έλληνες, γίνεται πρόξενος συμφορών και φανατισμών, που αποτρέπουν κάθε κοινωνική και πνευματική πρόοδο. Γεννά μίσος για τις κοινωνικές αδικίες μεταξύ προνομιούχων και μη, του λαού κατά της Εξουσίας, των πεινασμένων κατά των βολεμένων. Είναι το τρωτό σημείο μας, η «Αχίλλειος πτέρνα» και η αιτία για τα δεινά που ταλαιπωρούν το Έθνος μας.
Πού οφείλεται η εμφύλια διχόνοια των Ελλήνων; Είναι ατομική θεώρηση ή είναι προϊόν φθόνου και ζήλιας; Είναι απόρροια εύκολης απόρριψης της αξίας του διπλανού μας; Είναι η έμφυτη ροπή μας να νομίζουμε, ότι γνωρίζουμε τα πάντα και ότι είμαστε ανώτεροι από τον διπλανό μας; Μήπως φταίει η πλεονεξία, η διάθεσή μας να επιβάλλουμε «δικό» μας σαν μοναδικό δίκιο;
Μπορεί να οφείλεται σε αυτές τις αιτίες, αλλά δυστυχώς σε περιόδους κρίσης οικονομικής και Εθνικής, θεριεύει και κατασπαράζει το γένος μας, γιατί δεν καταφέραμε ακόμα να την υπερβούμε. Ενώ θα έπρεπε να μας ενώνουν οι κοινοί εχθροί, επιτρέπουμε σ’ ένα διεφθαρμένο σύστημα, να μας διαχωρίζει.
Η Εθνική Διχόνοια είναι η διαχρονική πληγή της Φυλής μας, που διχάζει τους Έλληνες, με τις σκόπιμες διαφορές που τους δημιουργούν οι εντός και εκτός της Ελλάδας εξουσιαστές τους. Στρέφουν το ενδιαφέρον πότε στις πολιτικές, πότε στις Εθνικές, πότε στις θρησκευτικές αντιθέσεις τους, για να τους διαιρούν και να τους αποκοιμίζουν, ώστε να τους εξουσιάζουν ύπουλα.
Το φαινόμενο γιγαντώθηκε στην εποχή μας και ο τόπος μας δεινοπαθεί. Υπέρτατο καθήκον μας είναι να ξεριζώσουμε από την ψυχή μας την φαγωμάρα μας. Να συνειδητοποιήσουμε ότι μόνο εμείς με τις δυνάμεις μας και με την βοήθεια του Θεού, θα το κατορθώσουμε. Να επαναφέρουμε στην ζωή μας την Αγάπη προς τον πλησίον, τιμώντας την καταγωγή μας, με στήριγμα την πνευματική παρακαταθήκη, των Αρχαίων Προγόνων μας.
Σήμερα μας απειλεί να μας κατασπαράξει, όχι μόνον ηθικά ή οικονομικά αλλά και βιολογικά σαν άτομα και κατ’ επέκταση σαν Εθνική οντότητα. Η διχόνοια της Φυλής μας από την απαρχή της Ιστορίας μας, καλλιεργήθηκε σκόπιμα από τους εχθρούς μας και έγινε η αιτία στο παρελθόν για εμφύλιες διαμάχες, που στοίχησαν στην πατρίδα μας χιλιάδες ζωές Ελλήνων.
Τώρα, όσο ποτέ άλλοτε, είναι Ιστορική ανάγκη και εθνική επιταγή, όχι μόνον η αποφυγή, αλλά και η με κάθε τρόπο ριζική καταπολέμηση όλων των αιτιών, των παραγόντων και των μηχανισμών, που μας «δηλητηριάζουν» και δημιουργούν την εμφύλια διχόνοια μας, με το δόγμα του «διαίρει και βασίλευε».
Άμεσα να ενεργοποιηθούν οι υγιείς πνευματικές δυνάμεις του Έθνους. Να γίνει Πανεθνική εκστρατεία ενημέρωσης του λαού, με στόχο την καταπολέμηση του αδελφοκτόνου μίσους και εμφύτευση του σπόρου της Ενότητας και της Αδελφοσύνης στις καρδιές των Ελλήνων. Εμπεδώσαμε πια, ούτε σωτήρας ούτε πολιτικό σύστημα μπορεί να συγκολλήσει το διαρρηγμένο από τον εμφύλιο σπαραγμό τον κοινωνικό ιστό του λαού.
Θα το πετύχουμε, αν ανοίξουμε τους πνευματικούς ορίζοντές μας και σκεφτούμε με λογική και μετριοφροσύνη, για αναζήτηση λύσης. Αρκεί να το θελήσουμε, για να το επιδιώξουμε ενωμένοι, όσο ακόμα υπάρχουν τα χρονικά περιθώρια για δραστηριοποίηση. Αρκεί να πιστέψουμε, πως δεν είναι αργά, για να διαγράψουμε από το λεξιλόγιό μας και να βγάλουμε από την ζωή μας την διχαστική ψυχοφθόρα λέξη ΔΙΧΟΝΟΙΑ.
4 σχόλια:
Διονύσιος Σολωμός: Διχόνοια, η διαχρονική κατάρα του Εθνους μας
Η Διχόνοια που βαστάει ένα σκήπτρο η δολερή καθενός χαμογελάει, "πάρ' το", λέγοντας, "και συ".
Κειο το σκήπτρο που σας δείχνειέχει αλήθεια ωραία θωριά· μην το πιάστε, γιατί ρίχνει εισέ δάκρυα θλιβερά.
Από στόμα οπού φθονάει, παλληκάρια, ας μην πωθεί, πως το χέρι σας κτυπάει του αδελφού την κεφαλή.
Μην ειπούν στο στοχασμό τους τα ξένη έθνη αληθινά: "Εάν μισούνται ανάμεσό τους δεν τους πρέπει ελευθεριά".
Τέτοια αφήστενε φροντίδα· όλο το αίμα οπού χυθεί για θρησκεία και για πατρίδα όμοιαν έχει την τιμή.
Στο αίμα αυτό, που δεν πονείτεγια πατρίδα, για θρησκειά, σας ορκίζω, αγκαλισθείτε σαν αδέλφια γκαρδιακά.
Πόσο λείπει, στοχασθείτε, πόσο ακόμη να παρθεί· πάντα η νίκη, αν ενωθείτε, πάντα εσάς θ' ακολουθεί.
Με αυτούς τους στίχους ο Εθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός περιγράφει στον «Ύμνο εις την Ελευθερίαν», τον εθνικό μας ύμνο, την διχόνοια, το μεγαλύτερο και πιο επικίνδυνο ελάττωμα της φυλής μας και με έναν σοφό και παραστατικό τρόπο μας προτρέπει να αποφεύγουμε κάθε επαφή μαζί της, διότι όπου χώνεται, τα αποτελέσματά της είναι καταστροφικά.
Ο μεγάλος λογοτέχνης μας Νίκος Καζαντζάκης γράφει στο μνημειώδες έργο του «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται»:
«…Ο Αλλάχ λέει έπλασε τον Ρωμηό, αλλά μόλις τον είδε το μετάνιωσε. Είχε ένα μάτι ο αφιλότιμος, που τρυπούσε ατσάλι…. Να κάμω τον Τούρκο, σκέφτηκε ο Αλλάχ για να σφάξει τον Έλληνα, να βρει ο κόσμος την ησυχία του». Έπιασε το λοιπόν μέλι και μπαρούτι, το μάλαξε καλά, καλά κι έφτιαξε τον Τούρκο. Κι αμέσως χωρίς να χασομερήσει, βάνει σ’ ένα ταψί τον Τούρκο και τον Ρωμηό, να παλέψουν. Πάλευαν, πάλευαν από το πρωί ως το βράδυ. Κανένας δεν έριχνε τον άλλον, μα μόλις σκοτείνιασε, βάνει ο άτιμος ο Ρωμηός, τρικλοποδιά, κάτω ο Τούρκος! Ο διάβολος να με πάρει, την έπαθα πάλι μουρμούρισε ο Αλλάχ. Τούτοι οι Ρωμηοί, θα φάνε τον κόσμο. Τι να κάνω; Όλη νύχτα ο Αλλάχ, δεν έκλεισε μάτι ο κακομοίρης, μα το πρωί πετάχτηκε πάνω και κτύπησε τις χερούκλες του. Βρήκα! Βρήκα! Φώναξε. Έπιασε πάλι φωτιά και κοπριά κι έφτιαξε έναν άλλον Ρωμηό και τους έβαλε και τους δύο στο ταψί να παλέψουν. Άρχισαν το πάλεμα οι Ρωμηοί, τρικλοποδιά ο ένας, τρικλοποδιά κι ο άλλος, μπηχτές ο ένας, μπηχτές κι ο άλλος. Πάλευαν, πάλευαν, έπεφταν σηκώνονταν, ξαναέπεφταν, ξανασηκώνονταν, πάλευαν… Κι ακόμα παλεύουν. Κι έτσι ο κόσμος, Μπραημάκι μου, βρήκε την ησυχία του…»
ΑΑ
Δυστυχώς, αυτό είναι το μεγάλο μας μειονέκτημα, που το εκμεταλλεύονται οι "ενδιαφερόμενοι" και το οποίο μπορεί να εξουδετερωθεί μόνο με την Ελληνο-Χριστιανική Παιδεία!
Αυτά ακριβώς χρησιμοποιεί το Σύστημα/Καθεστώς και επικρατεί και "βασιλεύει"!
Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι έχουν καταργήσει την Παιδεία μας ... Έτσι, έχουν χάσει το πραγματικό νόημά τους οι λέξεις. Τρανταχτά παραδείγματα η "Δημοκρατία", η "Πολιτική", οι "Πολιτικοί" και φθάσαμε στην πεποίθηση ότι στην Ελλάδα "ότι δηλώσεις είσαι"!!!
Τώρα, αν κοιτάξτε γύρω σας για να διαπιστώσετε το τί συμβαίνει, πιστεύω ότι βλέπετε ν' αναφύονται όλο και περισσότερα "πολιτικά κόμματα" (τα οποία αποκαλώ "αποκόμματα"), τα οποία πρεσβεύουν τη σωτηρία της Πατρίδος, την ανατροπή του Καθεστώτος, κλπ, κλπ
Αν πράγματι όλοι αυτοί είχαν σαν σκοπό την Σωτηρία της Πατρίδος, θα είχαν ενωθεί σαν απλοί στρατιώτες, με γνώμονα το "ή ισχύς εν τη ενώσει", όπως ακριβώς έκαναν πριν 200 χρόνια οι πρόγονοί μας - μετά από 124 επαναστάσεις!!! Τότε είχαμε ένα και ΜΟΝΟ κόμμα: την Φιλική Εταιρεία!!!
Πώς να μην σκεφτώ ότι οι περισσότεροι από αυτούς είναι βαλτοί, ώστε οι καθεστωτοί Μητσοτάκης, Τσίπρας και "τα άλλα παιδιά" να πάρουν από 10% στις επόμενες εκλογές, να συνεταιρισθούν και να συνεχίσουν να σκυλεύουν τα Όσια και τα Ιερά των Ελλήνων;;;
Δημοσθένης ο Μακεδών
Συγχαρητήρια στην αξιότιμη κ. Μαίρη Καρά για το εξαιρετικό άρθρο της
Με εκτίμηση
Ιωάννης Μ. Ασλανίδης
Αντγος ε.α.
Ευχαριστώ τους εκλεκτούς αναγνώστες που διαβάζουν τα άρθρα μου και ιδιαιτέρως τον κ. Ασλανίδη για τα καλά του λόγια. Να μου επιτρέψετε να κάνω μια διευκρίνιση. Το θέμα της Διχόνοιας είναι τόσο μεγάλο, ώστε θα μπορούσα να γράφω σελίδες ολόκληρες. Αναγκάζομαι όμως να περιορίζω τις ιδέες μου σε μια σελίδα, για να είναι ευκολοδιάβαστο, γιατί τα μεγάλα κείμενα δεν διαβάζονται. Για τον Καζαντζάκη και τον Σολωμό θα ήταν το δεύτερο άρθρο μου, αλλά με προλάβατε... δεν πειράζει όμως, αρκεί να υπενθυμίζονται στους αναγνώστες... Σας ευχαριστώ όλους, να' στε καλά και καλή λευτεριά.
Δημοσίευση σχολίου