Στην Αμερική
Στην Αμερική, στον Καναδά και στις ΗΠΑ ξέρουν ακριβώς μερικοί λαοί τι σημαίνει να σου έχουν απαγορεύσει τη χρήση της μητρικής σου γλώσσας και δεν έχουν ανάγκη από άλλες ψεύτικες εξηγήσεις. Και αυτό πριν το 1776 της ανεξαρτησίας, αφού στην Ακαδία υπήρξε η μεγάλη καταπάτηση των Άγγλων κατά των γαλλόφωνων και οι εξορίες που διέταξαν τότε έχουν ακόμα και τώρα επιπτώσεις για αυτόν τον λαό. Υπάρχουν επίσης και στις δύο χώρες αυτόχθονες λαοί που υπέφεραν γλωσσικά κι όχι μόνο λόγω της αγγλόφωνης ενοποίησης, το θέμα είναι ποιος ασχολείται με αυτές τις καταπατήσεις και ποιος βέβαια τις γνωρίζει σε παγκόσμιο επίπεδο για ν' αντισταθεί αποτελεσματικά ένα δίκτυο ανθρώπων.
Το γενικό πρόβλημα είναι πάντα ότι ο καθένας εξετάζει τα δικά του προβλήματα και σε αυτόν τον τομέα και δεν προσφέρει τη βοήθειά του σε άλλους. Ενώ αυτή η ένωση των θυμάτων έχει νόημα σε στρατηγικό επίπεδο και λειτουργεί αποτελεσματικά όταν ενεργοποιείται. Η μεγάλη προσπάθεια που έγινε για τα Δικαιώματα των Αυτόχθονων Λαών το 2007 που αναγνωρίστηκαν από τα Ηνωμένα Έθνη πρέπει να συνεχισθεί, διότι αυτές οι υποθέσεις χρειάζονται τα Δικαιώματα της Ανθρωπότητας για να δικαιωθούν οι αθώοι. Έτσι στην Αμερική πρέπει να παραχθεί έργο και ειδικά στα Ηνωμένα Έθνη.
πηγή
Η προστασία της γλώσσας ως Δικαίωμα Ανθρωπότητας
Πολύ συχνά θεωρούμε ότι η προστασία της γλώσσας ανήκει στα ανθρώπινα δικαιώματα, επειδή την εξετάζουμε στο επίπεδο του ανθρώπου. Αλλά η γλώσσα ανήκει σε ευρύτερο πλαίσιο. Η γλώσσα είναι του λαού και ως συλλογικότητα ξεπερνά τον άνθρωπο ως μονάδα. Η γλώσσα είναι στοιχείο του Έθνους. Οι χρήστες της γλώσσας που ανήκουν σε αυτό δεν αποτελούν τη βάση και ακόμα λιγότερο τα θεμέλια. Έτσι η θεμελίωση της προστασίας της γλώσσας πρέπει να γίνει ή μάλλον είναι το πρέπον να γίνει στο επίπεδο της Ανθρωπότητας και τίποτα λιγότερο. Σε αυτό γίνεται κατανοητή και η εξής έκφραση.
Η Ανθρωπότητα είναι πολύγλωσση, δεν έχει μόνο μία γλώσσα. Έτσι οι γλώσσες που χρειάζονται προστασία, είναι Δικαίωμα της Ανθρωπότητας για να διατηρήσει τη διαφορά και την ποικιλία της. Η Ανθρωπότητα δεν μπορεί να γίνει μονόγλωσση. Άρα κάθε γλώσσα που καταπιέζεται, είναι ένα Δικαίωμα της Ανθρωπότητας που καταπιέζεται. Είναι όπως τα εγκλήματα κατά της Ανθρωπότητας ή ακόμα και οι γενοκτονίες που έχουν υποστεί λαοί, αφορούν βέβαια όλη την Ανθρωπότητα και γι' αυτό πρέπει να καταδικαστούν από αυτή τη διαχρονική και πολυκυκλική υπερδομή. Έτσι η προστασία της γλώσσας είναι και Δικαίωμα της Ανθρωπότητας.
πηγή
Οι λαοί της Ανθρωπότητας
Οι λαοί της Ανθρωπότητας είναι οι λαοί που δεν έχουν ούτε κράτος να τους προστατέψει. Αυτοί οι λαοί μπορεί να είναι αυτόχθονες όταν ζουν σε μια περιοχή, πριν γίνει το κράτος που τους διαχειρίζεται. Αλλά μπορεί να είναι και λαοί που έχουν μετακινηθεί και δεν ζουν πια στα πάτρια εδάφη τους. Αυτοί οι λαοί όμως πρέπει να έχουν κάποιο δικαίωμα για να μπορούν να συνεχίζουν να ζουν χωρίς φοβίες και ελεύθερα. Αυτό το δικαίωμα είναι στην ουσία Δικαίωμα της Ανθρωπότητας, γιατί δεν υπάρχει λόγος να αφανιστούν ακόμα κι αν αυτό γίνει σιγά σιγά και δίχως να είναι απαραίτητα στο πλαίσιο μιας γενοκτονίας. Είναι ευρύτερο το πλαίσιο και ενσωματώνει την έννοια των εγκλημάτων κατά της Ανθρωπότητας.
Πρέπει όμως να συνειδητοποιήσουμε το γεγονός ότι η προστασία τους είναι Δικαίωμα της Ανθρωπότητας. Διότι ποιος άλλος θα εξασφαλίσει την επιβίωση και τη ζωή τους όταν δέχονται επιθέσεις βαρβαρότητας, αφού επί της ουσίας δεν υπάγονται άμεσα στο κράτος στο οποίο ζουν. Ο ορισμός τους ξεφεύγει από τους κλασικούς, επειδή δεν είναι ένα απλό υποσύνολο. Υπάρχουν όμως και πρέπει να δωθεί λύση για το πρόβλημά τους. Το πλαίσιο της επίλυσης αυτού του είδους προβλημάτων είναι ακριβώς το πλαίσιο των Δικαιωμάτων της Ανθρωπότητας, διότι κανείς άλλος δεν θα το κάνει.
πηγή
Η ανακάλυψη νέων ανθρώπινων τοπίων
Η φυσιολογική αντίληψη των ανθρώπων είναι πολύ περιορισμένη και μπορούν να το αντιληφθούν όταν κάνουν ταξίδια στο εξωτερικό, στις λεγόμενες εξωτικές χώρες. Εκεί βλέπουν ότι υπάρχουν νέα ανθρώπινα τοπία που δεν έχουν καμία σχέση με τα δικά τους δεδομένα. Έτσι η συνειδητοποιημένη ανακάλυψή τους, τους κάνει πιο ανθρώπινους, αφού το βλέμμα τους δεν είναι πια κοινωνικά περιορισμένο διότι βρίσκουν δομές που δεν είναι πια υποδομές και λειτουργούν μεταξύ τους σε μη συγκρίσιμο πλαίσιο. Με άλλα λόγια στην πιο βασική περίπτωση έχουμε να κάνουμε με σύνολα με μερική διάταξη υπερδομών. Αυτά τα ανθρώπινα τοπία είναι προβολές της ίδιας πολλαπλότητας που ανήκει στην ολότητα της Ανθρωπότητας.
Δεν πρόκειται λοιπόν για απλές διαφορές αλλά για θεμελιακή ποικιλία που δεν μπορεί να μπει στο καλούπι του μονοδιάστατου. Με αυτήν την έννοια μπορούμε να πούμε ότι αυτά τα νέα ανθρώπινα τοπία που ανοίγουν το βλέμμα μας, είναι ίχνη μιας πιο πολύπλοκης υπερδομής που μας επιτρέπει να εξετάσουμε διαφορετικά αλλά και ολιστικά αυτά τα δεδομένα. Έτσι έχουμε τις περιπτώσεις μιας θεώρησης που δεν είναι μόνο συμβατή με την επιμέρους της αλλά δίνει και περισσότερες γνώσεις για την αντιμετώπιση προβλημάτων διαφορετικής φύσης.
πηγή
Τα εκατό χρόνια της αιωνόβιας Κορέας και ο Wilson
Όσο και να είναι γνωστός ο Αμερικανός Πρόεδρος Woodrow Wilson, βραβείο Νόμπελ Ειρήνης, από τους ειδικούς των γενοκτονιών των Αρμενίων, των Ασσυρίων και των Ελλήνων του Πόντου, είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς την εμβέλεια του έργου και τις επιπτώσεις του για την ιστορία των Εθνών. Ένα χειροπιαστό παράδειγμα είναι η Κορέα, η οποία δεν δείχνει άμεσα ποια σχέση μπορεί να έχει με το έργο του. Όμως αν σκεφτούμε πρώτα την ιαπωνική της κατοχή που ξεκίνησε το 1910 και συνειδητοποιήσουμε ότι η ανεξαρτησία της άρχισε την πρώτη Μαρτίου του 1919, τότε μπορεί να ανακαλύψουμε ίχνη αυτής της σχέσης τουλάχιστον στο πλαίσιο της έξυπνης ιστορίας.
Διότι οι Κορεάτες που σπούδαζαν στην Ιαπωνία ήταν από τους πρώτους που αντιλήφθηκαν τη σημασία και την αξία της έννοιας της εθνικής αυτοδιάθεσης, που είχε επινοήσει σε άλλο πλαίσιο για να προστατέψει τους αθώους. Έτσι το σύνθημα Mansei, που δηλώνει μεγάλη ζωή στην Κορέα, γεννήθηκε εκείνη την εποχή όπου έγινε κατανοητή η επινόησή του. Ο Woodrow Wilson με το ανθρώπινο έργο του έδωσε τεράστια σημασία στα Έθνη και ειδικά τα καταπατημένα από Αυτοκρατορίες σαν την Οθωμανική. Έτσι φέτος που έχουμε την επέτειο της αιωνόβιας γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου, γίνεται αιωνόβια και η δημοκρατία της Κορέας.
πηγή
Όπου και να βρισκόμαστε
Όπου και να βρισκόμαστε πάνω στον πλανήτη αναζητούμε πάντα την αλήθεια και αυτή διδάσκουμε, διότι μόνο αυτή είναι ικανή ν' ακολουθήσει τον Χρόνο χωρίς να εκφυλιστεί. Για αυτόν τον λόγο δεν αποδεχόμαστε τον λαϊκισμό, διότι ποτέ δεν βασίζεται στην αλήθεια και προτιμά το ψέμα για να απλώσει τα επιχειρήματά του, χωρίς να υπάρχει βέβαια απαραίτητο υπόβαθρο. Στο πλαίσιο της Διδασκαλίας αλλά και της μαθητείας σε όλο τον κόσμο, η αλήθεια παραμένει το θεμελιακό στοιχείο αυτής της σχέσης και του δεσμού. Έτσι τη βρίσκουμε παντού και μάλιστα εκτός κοινωνικού πλαισίου. Διότι λειτουργεί ως πλατφόρμα για την στήριξη άλλων δεδομένων που προκαλούν θετικές εξελίξεις, ακόμα και στο επίπεδο της Ανθρωπότητας.
Αυτό το ασυμμετρικό δίπολο Δασκάλου και Μαθητή το βρίσκουμε και στις θρησκείες και στις φιλοσοφίες του κόσμου, επειδή ανήκει στη σκέψη της Ανθρωπότητας. Δεν είναι λοιπόν θέμα εκπαίδευσης αλλά έξυπνης παιδείας που έχει στόχο την εξέλιξη της Ανθρωπότητας, όποια και να είναι τα κοινωνικά εμπόδια σε κάθε σημείο του πλανήτη. Για αυτό η Διδασκαλία πρέπει να είναι ολιστική για να είναι επέκταση της θεμελιακής αλήθειας.
πηγή
Ο Νίκος Λυγερός είναι καθηγητής Γεωστρατηγικής
Δείτε επίσης Διάλεξη του Ν. Λυγερού με θέμα: "Μέσα κοινωνικής δικτύωσης – Κίνδυνοι και τρόποι απεξάρτησης". Ελεύθερο Πανεπιστήμιο Δήμου Αραδίππου. Κύπρος. Τετάρτη 6 Μαρτίου 2019, ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου