Γράφει ο Κωνσταντίνος Τερζής
Είναι βέβαιο πως ο Καλλικράτης δεν αποτέλεσε το καλύτερο εγχείρημα για μία αποδοτικότερη τοπική αυτοδιοίκηση. Θα λέγαμε, με πλήρη βεβαιότητα, πως ήταν η χειρότερη κρατική παρέμβαση επί της τοπικής αυτοδιοίκησης, η οποία δημιούργησε πλείστα όσα προβλήματα, μεταξύ των οποίων και την δημιουργία μειζόνων θυλάκων εθνικών κινδύνων (βλ. Θράκη και τους Καλλικρατικούς Δήμους στους οποίους έχει άμεση επιβολή η Τουρκία…). Κι ενώ πιστεύαμε πως δεν μπορούσε να συμβεί τίποτε χειρότερο, και αναμέναμε την επόμενη "κυβερνητική παρέμβαση" που θα διόρθωνε τα Καλικρατικά "αίσχη", διαπιστώσαμε πως η ανικανότητα(;) είναι και πάλι παρούσα και, δυστυχώς, τελικά υπάρχουν και χειρότερα...
Ως εκ τούτου, η νέα απόπειρα αλλαγής της χωροθέτησης των δήμων, εν μέσω πλείστων όσων προβλημάτων της χώρας, μπορεί να χαρακτηρισθεί από γελοία έως λίαν επικίνδυνη, αφού αυτή η αλλαγή δεν εστιάζει στην επίλυση των ήδη υπαρχόντων Καλλικρατικών προβλημάτων, αλλά στην δια της μη κυβερνητικής πλέον υποχρέωσης οικονομικής στήριξης των Δήμων (συνταγματική υποχρέωση των κυβερνήσεων, οι οποίες και με αυτόν τον τρόπο επιστρέφουν μέρος των φόρων στους πολίτες). Η «ανταπόδοση» είναι η «ελευθερία» που παρέχεται στους δημοτικούς άρχοντες, να χρησιμοποιήσουν κάθε μέσο και κάθε τρόπο για να προσελκύσουν κεφάλαια (πηγές χρηματοδότησης) που θα στηρίξουν την ύπαρξη και λειτουργία των δήμων… Δηλαδή, με απλά λόγια, ο κάθε δήμαρχος, μέσα από μία κυβερνητική πολιτική του «διαίρει και βασίλευε», θα έχει όχι μόνο την ελευθερία, αλλά το δικαίωμα να προσελκύσει «επενδυτές» έως και «χορηγούς» που θα εξασφαλίσουν την συνέχιση λειτουργίας του εκάστοτε Δήμου.
Εμείς δεν θα αναρωτηθούμε τι ακριβώς μπορεί να σημάνει κάτι τέτοιο για την Θράκη και την μεγιστοποίηση του κινδύνου της «εισβολής» τουρκικών κεφαλαίων (υπό την μορφή επενδύσεων) που θα αλώσουν (δεν πρόκειται για σχήμα λόγου) τους ήδη φιλικά κείμενους δήμους, αλλά επιπλέον, θα πολιορκήσουν και τους υπόλοιπους οι οποίοι θα βιώνουν την «οικονομική ασφυξία» και δεν θα είναι σε θέση να παρέχουν τις βασικές υπηρεσίες προς τους δημότες τους. Κάνοντας μία τεράστια υπέρβαση, η δική μας απορία εστιάζεται στην μη ανταποδοτικότητα των φόρων, η οποία είναι μία εξόφθαλμη παραβίαση του Συντάγματος και μία τραγική συνέχιση (η χειρότερη δυνατή) των προηγούμενων μνημονιακών κυβερνήσεων τις οποίες και κατήγγειλε από την θέση της αντιπολίτευσης η σημερινή κυβέρνηση.
Χωρίς διάθεση περαιτέρω σχολιασμού, σας παραθέτουμε για μελέτη το κείμενο που ακολουθεί, αναμένοντας τις εξελίξεις. Εξελίξεις οι οποίες μόνο ως ευοίωνες δεν μπορούν να χαρακτηρισθούν, αφού, σύμφωνα με τους σχεδιασμούς της σημερινής κυβέρνησης, η χώρα επαναχαράσσεται γεωγραφικά και προετοιμάζεται για να παραδοθεί σε «επενδυτές», αλλά και "άλλους ενδιαφερόμενους", οι οποίοι είτε θα την εκμεταλλευτούν υπό το καθεστώς των Ειδικών Οικονομικών Ζωνών (με την πλήρη συναίνεση των δημοτικών αρχόντων), είτε θα επιχειρήσουν να δημιουργήσουν τεράστια εθνικά προβλήματα μέσω εκβιασμών για πιθανή απόσπαση γεωγραφικών της τμημάτων επ’ ωφελεία άλλων (γειτονικών) χωρών…
Η κατάργηση του Καλλικράτη θα ανοίξει τον ασκό του Αιόλου
Ο υπουργός Εσωτερικών Βούτσης, ανακοίνωσε ότι ο Καλλικράτης θα καταργηθεί και ότι οι επόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές του 2019 θα γίνουν σε άλλο πλαίσιο. Άλλο πλαίσιο όμως, θα έχει και η νέα χωροθέτηση των Δήμων. Με πλάγιο τρόπο και με επιχείρημα μια πιο δημοκρατική αυτοδιοίκηση, η ελληνική συγκυβέρνηση χαράζει νέα σύνορα μέσα στην Ελλάδα.
Η κατάργηση του Καλλικράτη δεν είναι τίποτε άλλο από έναν νέο μεγαλύτερο Καλλικράτη με μικρότερη δημοτική περιουσία και μεγαλύτερη για το δημόσιο. Η νέα χωροθέτηση γίνεται για να ελαφρυνθούν τα χρέη του Κράτους και αυτό σημαίνει ότι τα υπάρχοντα σύνορα μπορούν να μεταβληθούν προς όφελος ενός Κράτους υπό κατοχή και όχι υπέρ των Δήμων.
Αν μια περιοχή που είναι σήμερα μέσα στην αρμοδιότητα διαχείρισης ενός Δήμου, με τη νέα χωροθέτηση το κομμάτι αυτό ανήκει στο δημόσιο με μία υπογραφή και άνευ τοπικών αντιδράσεων μπορεί να πουληθεί μέσω του νέου ΤΑΙΠΕΔ σε ιδιώτη. Στο νέο σχέδιο θα παιχτούν στο τραπέζι τα "φιλέτα" της κάθε περιοχής. Με τον τρόπο αυτό ένα βουνό, μία παραλία ή ένα ποτάμι που ανήκει στο ελληνικό δημόσιο παύει να διαχειρίζεται και να φυλάσσεται από τον Δήμο, αλλά θα ορίζεται αποκλειστικά από το ίδιο το Κράτος. Σύνορα μεταξύ Περιφερειών-Δήμων και Δημοσίου εν μέσω οικονομικού πολέμου!
Από την άλλη πλευρά, το να είναι ο κάθε Δήμος "ελεύθερος" να κάνει ό,τι θέλει την περιουσία του για να αυξήσει τα έσοδά του- τα οποία θα μηδενιστούν με την κατάργηση της κρατικής επιχορήγησης- ανοίγει τις πόρτες και τα παράθυρα σε όσους μέχρι σήμερα ο Νόμος τους σταματούσε. Όταν σταματάς ως Κράτος να χρηματοδοτείς τον Δήμο, παύεις να τον ελέγχεις και να τον κρατάς μέσα στο πλαίσιο των αυτονόητων. Μόνο ο νόμος περί κατάχρησης εξουσίας έχει σταματήσει τεράστια εγκλήματα σε περιοχές της Ελλάδας που ήταν έτοιμα να διαπραχθούν με αποφάσεις δημοτικών συμβουλίων. Με το νέο καθεστώς της αυτοτέλειας των Δήμων, ποιος νόμος θα κρατάει τον κάθε Δήμαρχο να μην κάνει τα υπέρ για την τσέπη του;
Ήδη όλη η Ελλάδα έχει πληγεί από τις καταστρεπτικές παρεμβάσεις δημάρχων και νομαρχών για έργα "πνοής" με συνεταίρους εργολάβους. Αν ο κάθε δήμαρχος ή περιφερειάρχης (ή όπως θα αποκαλείται ο νέος διοικητής), σταματήσει να έχει την οικονομική ενίσχυση του Κράτους, δεν θα μπορεί κανείς να τον σταματήσει εφόσον όποια καταστροφή και να κάνει θα την αποδίδει στο "δεν υπάρχουν χρήματα στο ταμείο λόγω μη κρατικής χρηματοδότησης" ή στο καινούργιο σλόγκαν "έχουμε πλήρη αυτοδιοικητική δημοκρατία".
Δήμοι φοροεισπράκτορες
Η "αριστεροπατριωτική" συγκυβέρνηση στηρίζοντας το σχέδιο του άκρως φιλελεύθερου πολιτικού, Στέφανου Μάνου, με την κατάργηση του Καλλικράτη δίνει αρμοδιότητες φοροεισπρακτικές στους Δήμους αφού θα πάψει την κρατική χρηματοδότηση βάζοντας ξαφνικά τους Δήμους να βγάλουν το φίδι από την τρύπα του χρέους του Κράτους. Οι Δήμοι θα εισπράττουν τους φόρους ακινήτων των πολιτών χωρίς ακόμα να γνωρίζουν αν ο συντελεστής φορολόγησης θα δίνεται από το υπουργείο Οικονομικών της χώρας ή από το δημοτικό συμβούλιο. Άγνωστο είναι επίσης αν η είσπραξη φόρων θα μένουν στο ταμείο του Δήμου ή θα πρέπει να τον παραδίδουν στο Κράτος. Αν γίνει αυτό οι Δήμοι θα μετατραπούν από το σημαντικότερο κομμάτι της Δημοκρατίας σε μία φοροεισπρακτική εταιρεία που θα στέλνει κλητήρες στους πολίτες αν αυτοί δεν καταφέρνουν να πληρώσουν το φόρο ακινήτων.
Μεγάλο ερώτημα είναι τι θα συμβαίνει όταν γίνονται καταστροφές λόγω καιρικών φαινομένων εξαιτίας των οποίων πολίτες των Δήμων και Περιφερειών πρέπει να αποζημιώνονται. Με την τελευταία κακοκαιρία που έπληξε την Ήπειρο, οι ζημιές κοστολογούνται στα 62 εκατ. ευρώ. Σε μια ανάλογη περίπτωση με την πλήρη οικονομική αποδέσμευση των Δήμων, τις αποζημιώσεις θα τις καλύπτουν έκτακτοι δημοτικοί φόροι ή το Κράτος;
Επιπλέον, ποιοι άλλοι φόροι θα ανακαλυφθούν για να καλύπτουν τα έξοδα των Δήμων και αν αυτοί θα είναι στα πλαίσια των ψηφισμένων από την Βουλή νόμων ή ψηφισμένοι από δημοτικούς συμβούλους.
Τώρα ανακάλυψαν την "δημοκρατία";
Για ποιο λόγο εν μέσω εθνικής πτώχευσης, εν μέσω μνημονίων και αναμενόμενων νέων, η ελληνική συγκυβέρνηση φέρνει μια τόση μεγάλη αλλαγή στην Αυτοδιοίκηση; Πέρασαν ολόκληρες δεκαετίες που ο διαχωρισμός τοπικής και κρατικής διοίκησης θα έφερνε πλεονεκτήματα στους Δήμους και κατ' επέκταση σε όλη την χώρα. Όμως όταν γίνονται μέσα από μνημονιακούς όρους, σε τραγικές εποχές για την χώρα τέτοιου είδους μεταρρυθμίσεις με ξένους διαχειριστές της δημόσιας περιουσίας, τότε το σίγουρο είναι ότι αυτοί που θα κερδίσουν θα είναι όλοι εκτός από την Δημοκρατία, την Αυτοδιοίκηση και το ίδιο το ελληνικό Κράτος.
πηγή Ας Μιλήσουμε Επιτέλους
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου