Πρόεδρε-κομματάρχες, τώρα θα βροντοφωνάξουμε ΟΧΙ στην τουρκοδιζωνική σας! Δεν θα τουρκέψουμε!

Γράφει ο Σάββας Ιακωβίδης

 

Την Τετάρτη, 24 Απριλίου 2024, συμπληρώθηκαν 20 ακριβώς χρόνια από το ιστορικό και σωτήριο ΟΧΙ του κυπριακού Ελληνισμού στο τερατούργημα Ανάν. Όπως είπε, παραφράζοντάς τον, και ο μέγας ποιητής μας, Καβάφης, οι Έλληνες της Κύπρου βρέθηκαν στις 24 Απριλίου 2004 μπροστά σε ένα μεγάλο «ναι» και σε ένα μεγάλο «όχι». Ή θα νομιμοποιούσαν, διά της υπογραφής των, τη μετατροπή της Κύπρου σε ένα απεχθές και επαχθές τουρκικό προτεκτοράτο με προοπτική οριστικής κατάποσής του από τον Αττίλα. Ή θα βροντοφώναζαν ένα μεγάλο και ισχυρό ΟΧΙ στα τουρκικά και ξένα σχέδια για την παράδοση της Κύπρου αύτανδρης σε μια νέα τουρκοκρατία. Θα παραθέσω μερικές προσωπικές μαρτυρίες από εκείνη τη δύσκολη, τραγική και εφιαλτική εποχή.
 

Μετά την υποβολή του πρώτου σχεδίου Ανάν, στις 11/11/2002, η «Σημερινή», της οποίας ήμουνα αρχισυντάκτης, το Ράδιο Πρώτο και η τηλεόραση ΣΙΓΜΑ, με επικεφαλής τον διευθυντή του Συγκροτήματος ΔΙΑΣ, Κώστα Ν. Χατζηκωστή, απορρίψαμε το σχέδιο. Με καθημερινή αρθρογραφική και αναλυτική τεκμηρίωση, εξηγούσαμε προς την ηγεσία του τόπου και προς τους πολίτες γιατί αυτό το ανοσιούργημα έπρεπε να απορριφθεί. Είχαμε ν’ αντιπαραταχθούμε προς τους θιασώτες του «ναι», με επικεφαλής τον τότε πρόεδρο του ΔΗΣΥ, Ν. Αναστασιάδη, προς τον Δ. Χριστόφια, ΓΓ του ΑΚΕΛ και την ηγεσία του και άλλους υποστηρικτές του σχεδίου. Ο Ν. Αναστασιάδης, ο Γ. Κασουλίδης, ο Αβ. Νεοφύτου ήταν οι πιο ένθερμοι προαγωγοί του σχεδίου, με εκφοβισμούς, απειλές και προειδοποιήσεις ότι θα μας επιβάλουν το σχέδιο, ότι θα επέλθει Μικρασιατική Καταστροφή αν δεν το δεχτούμε (Κασουλίδης). Και ότι ο Γλ. Κληρίδης, ορκιζόμενος στο ιερό Ευαγγέλιο, προτιμούσε να πεθάνει παρά να δει απόρριψή του. 

 

Στις 23 Μαρτίου 2004 πραγματοποιήθηκε η Διάσκεψη του Μπούργκενστοκ. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την εικόνα που είδαμε όλοι στους τηλεοπτικούς δέκτες μας: Προσήλθε πρώτα ο Ερντογάν, ευθυτενής, υψαύχην, με σουλτανικό ύφος υπερφίαλου νικητή, αφού είχαν γίνει δεκτές οι 11 αξιώσεις Ζιγιάλ. Μετά ακολούθησαν ο πρόεδρος Παπαδόπουλος και ο Έλληνας Πρωθυπουργός, Κ. Καραμανλής, κατηφείς, περιδεείς, με σκυμμένο το κεφάλι. Εκείνη τη στιγμή, συγκρίνοντας τις εικόνες των δύο αντιπροσωπιών, είπα μέσα μου: «Τετέλεσται, την βάψαμε, τέλειωσε το παιχνίδι, χάνεται η Κύπρος». Ο Τάσσος απέρριψε εισήγηση του Ανάν για προσυμφωνία και οι συνομιλίες κατέρρευσαν. Όταν επέστρεψε στην Κύπρο, αντιμετώπισε σκληρή κριτική από τον ΔΗΣΥ και το ΑΚΕΛ, καθώς και από το εξωτερικό και την Ελλάδα. Στις 7 Απριλίου 2004, ο Τάσσος θα απευθυνόταν προς τον κυπριακό λαό με διάγγελμα. Παραμονές του διαγγέλματος, ο διευθυντής της «Σημερινής», Κ.Ν. Χατζηκωστής, βρισκόταν στο Άγιον Όρος με τον ιδιοκτήτη του «Φιλελευθέρου», Νίκο Παττίχη και τον τότε Υπουργό Παιδείας, Πεύκιο Γεωργιάδη. 

 

Την προτεραία μού τηλεφώνησε από το Άγιον Όρος για να ενημερωθεί για εξελίξεις. Τον ενημέρωσα ότι είχαμε πληροφορίες πως ο Τάσσος, στο διάγγελμά του, θα παρέθετε τα υπέρ και τα κατά του σχεδίου και θα καλούσε τους πολίτες να αποφασίσουν. Μου είπε σε έντονο ύφος ότι ο Τάσσος, που είχε μελετήσει και ήξερε καλύτερα από τον καθένα το περιεχόμενο του σχεδίου, όφειλε να αποφασίσει και όχι να κλοτσήσει την ευθύνη στους πολίτες. Μου ανέφερε ότι θα του τηλεφωνούσε για να τον μεταπείσει. Στο βιβλίο του, «7 προεδρικά πορτραίτα. Τι συζήτησα με τους εφτά Προέδρους της Κύπρου» (σελ. 228-233, εκδόσεις Γερμανός, 2023), ο κ. Χατζηκωστής αποκαλύπτει τα παρασκήνια της συγγραφής του διαγγέλματος του Τάσσου. Το ΑΚΕΛ τον πίεζε να αναφέρει τα θετικά και τα αρνητικά του σχεδίου και να αφήσει τον λαό να αποφασίσει. Το ίδιο εισηγήθηκε και ο Γλ. Κληρίδης. Μετά και από πληροφορίες από συνεργάτες του Τάσσου, ο Κ.Ν. Χατζηκωστής, με συνεχή τηλεφωνήματα, υπέδειξε έντονα στον Τάσσο ότι όφειλε να αγνοήσει τις πιέσεις ΑΚΕΛ και Κληρίδη, ν’ αναλάβει τις ιστορικές ευθύνες του και να εξηγήσει στον λαό γιατί με ένα βροντερό και εκκωφαντικό ΟΧΙ έπρεπε να απορρίψει το σχέδιο Ανάν. 

 

Το Συγκρότημα ΔΙΑΣ, ο Αντέννα και ο «Φιλελεύθερος» ήταν στην πρώτη γραμμή έντονης ενημερωτικής, διαφωτιστικής προσπάθειας για απόρριψη του σχεδίου. Τελικά, στο διάγγελμά του, στις 7 Απριλίου 2004, ο Τάσσος κάλεσε τον κυπριακό λαό να απορρίψει το σχέδιο Ανάν. «Σε καλώ να πεις στις 24 του Απρίλη ένα δυνατό ‘‘όχι’’. Σε καλώ να υπερασπιστείς το δίκαιο, την αξιοπρέπεια και την ιστορία σου. Παρέλαβα Κράτος διεθνώς αναγνωρισμένο. Δεν θα παραδώσω ‘‘Κοινότητα’’ χωρίς δικαίωμα λόγου διεθνώς και σε αναζήτηση κηδεμόνα». Με ένα βροντερό 76%, ο κυπριακός Ελληνισμός, παρά τις έσωθεν και έξωθεν πιέσεις, εκβιασμούς, απειλές, απέρριψε το τερατούργημα Ανάν. Οι Έλληνες της Κύπρου έκαναν το καθήκον τους. Διέσωσαν την Κυπριακή Δημοκρατία από την κατάλυση και τουρκοποίηση. Οι ηγέτες τους, όμως, αποδείχτηκαν ανεπαρκείς, σπιθαμιαίοι, ευεπίφοροι σε πιέσεις και εξοργιστικά ασεβέστατοι στη δημοκρατικά εκπεφρασμένη βούλησή τους. Ο Τάσσος έχασε μία μοναδική και ιστορική ευκαιρία να καταξιωθεί, όντως, ως εθνάρχης, σεβόμενος το ΟΧΙ, το οποίο κάλεσε τον λαό να βροντοφωνάξει, να ενταφιάσει οριστικά το σχέδιο Ανάν και να αλλάξει πλήρως πορεία και στρατηγική. 

 

Στο άρθρο 1 (2) της έναρξης ισχύος του Foundation Agreement αναφέρεται ρητά: «Should the Foundation Agreement not be approved at the separate simultaneous referenda, or any guarantor fail to sign the Treaty on matters related to the new state of affairs in Cyprus by 29 April 2004, it shall be null and void, and have no legal effect». Απορρίπτοντας το σχέδιο Ανάν, οι Έλληνες της Κύπρου απέρριψαν και την διζωνική τερατουργία. Και όμως: Τάσσος, Χριστόφιας, Αναστασιάδης και σήμερα Χριστοδουλίδης, ασεβούντες βάναυσα προς την ετυμηγορία του κυπριακού Ελληνισμού, επιμένουν να διαλύσουν την Κυπριακή Δημοκρατία και να την παραδώσουν σε μια νέα τουρκοκρατία. Ο Τάσσος δέχτηκε τα πέντε σημεία της 8ης Ιουλίου 2006 με τον κατοχικό Ταλάτ. Ο Χριστόφιας συμφώνησε με τον Ταλάτ καταστροφικές συγκλίσεις. Ο Αναστασιάδης αποδέχτηκε το ολέθριο κοινό ανακοινωθέν της 11/2/2014 με τον κατοχικό Έρογλου. 

 

Σήμερα, ο Ν. Χριστοδουλίδης, γνήσιος πολιτικός κλώνος του Αναστασιάδη, επιμένει να εκλιπαρεί τον Τούρκο για συνομιλίες διάλυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας, που του βροντοφωνάζει ότι απαιτεί όλη την Κύπρο και όχι απλώς δύο κράτη. Να το καταλάβουν, Πρόεδρος και κομματάρχες: Οι Έλληνες θα πούμε ξανά ένα βροντερό ΟΧΙ στην τουρκοδιζωνική τους! ΟΧΙ στην κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας! ΟΧΙ, δεν θα τουρκέψουμε! ΟΧΙ, δεν θα βάλουμε φέσι! 

 

πηγή

Ήρθε πάλι η Πασχαλιά

Tου Χρήστου Μπολώση
 

Άλλα είχα σχεδιάσει να γράψω σήμερα, αλλά, λίγο πριν «κλείσω», σφηνώθηκε στο μυαλό μου ένα χαρούμενο παιδικό τραγουδάκι, που έλεγε:

 

Ήρθε πάλι η Πασχαλιά

με αγάπη με φιλιά

με αυγό και με αρνί

χαίρονται οι Χριστιανοί

 

Αυτό ήταν! Πώς το λένε οι κουλτουρέ, που έλεγε και ο Ζαμπέτας; Ένα ροζ συννεφάκι με τύλιξε και με πήγε κάμποσα χρόνια πίσω (τι κάμποσα, που μιλάμε για πάνω από μισόν αιώνα). Βλέπετε αυτές οι χρονιάρες μέρες, πέρα από το παρόν, περιλαμβάνουν στο μενού τους και άφθονο παρελθόν, γι’ αυτούς που έχουν αρχίσει να… μαζεύουν υπογραφές. Και με την ευκαιρία αυτή η έκφραση που χρησιμοποιείται για όσους ετοιμάζονται να εγκαταλείψουν τον μάταιο τούτο κόσμο, πρέπει να βγήκε από την παλιά στρατιωτική διαδικασία, σύμφωνα με την οποία όταν κάποιος μετετίθετο από μία μονάδα, έπρεπε να προσκομίσει στο 1ο Γραφείο κατάσταση με υπογραφές από όλα τα γραφεία και τμήματα, ότι δεν χρωστάει κάτι και μόνο τότε, έπαιρνε το Φύλλο Πορείας. Ίσως…

 

Αλλά πολύ μακάβριο το κάναμε. Είπαμε, αλλά όχι κι’ έτσι.

 

Ας ξαναγυρίσουμε λοιπόν στο ροζ συννεφάκι, το οποίο μπορεί να έχει και άλλο χρώμα προς αποφυγή παρεξηγήσεων. Το σύννεφο λοιπών που μπορεί να μην έφερε βροχή και θα μας πάρει και θα μας σηκώσει εφέτος με την ανομβρία, μας μεταφέρει μακριά. Στα χρόνια της νιότης ή μάλλον στα παιδικά μας χρόνια. Τότε που οι λαμπάδες ήταν απλώς μεγάλα κεριά με κάνα δυό κορδέλες και όχι όπως οι σημερινές που μπορείς επάνω τους να δεις ολόκληρο σίριαλ, είτε αυτό είναι με την Μπάρμπι, είτε με την Φρόζεν, είτε με οτιδήποτε μπορείτε να φανταστείτε…

 

Εμείς τα μικρά (ναι, είμαστε κάποτε κι΄ εμείς μικρά) ζούσαμε το όνειρό μας.

 

Την σημασία της Μεγάλη Εβδομάδας, είχε αναλάβει να σκιαγραφήσει η καλή μας η γιαγιά (ναι, είχαμε κι’ εμείς κάποτε γιαγιά) με το: Μεγάλη Δευτέρα: Μεγάλη μαχαίρα. Μεγάλη Τρίτη: Ο Χριστός εκρύφτη. Μεγάλη Τετάρτη: Ο Χριστός επιάστη. Μεγάλη Πέμπτη: Ο Χριστός παιδεύτη. Μεγάλη Παρασκευή: Ο Χριστός στο καρφί. Μεγάλο Σάββατο: Ο Χριστός στον τάφο. Μεγάλη Κυριακή: Ο Χριστός θ’ αναστηθεί. Απλοϊκό μεν που περιγράφει όμως πλήρως το Θείο Δράμα.

 

Λίγο αφελές, αλλά τόσο κοντά στα ήθη και τα έθιμά μας

 

Μέχρι όμως να διαδράμουμε την απόσταση από την «Μεγάλη μαχαίρα» μέχρι το «Ο Χριστός θ’ αναστηθεί», συνέβαιναν διάφορα «δρώμενα», που χρωμάτιζαν τις Άγιες Μέρες.

 

Είχαμε την Μεγάλη Τρίτη, το Τροπάριο της «εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσης γυνής» ή αλλέως το «Τροπάριο της Κασσιανής». Βέβαια τότε, δεν είμαστε σε θέση να κατανοήσουμε ποιές ακριβώς ήταν οι αμαρτίες, στις οποίες είχε περιπέσει η περί ης ο λόγος γυνή. Ούτε και μας πολυενδιέφερε άλλωστε.

 

Την Μεγάλη Τετάρτη, κάπου εκεί προς στο μεσημέρι, φορούσαμε τα «καλά» μας και πηγαίναμε στο Ευχέλαιο, ενώ το βράδυ είχαμε κατά κάποιον τρόπο συνέχεια εκ του προηγουμένου, αφού η χθεσινή αμαρτωλή είχε ανανήψει και άλειψε τα πόδια του Ιησού.

 

Κάπου εκεί και οι νοικοκυρές άρχισαν να έχουν τα πάρε δώσε με τον φούρνο της γειτονιάς. Η μητέρα μου, πιστή στις παραδόσεις, κάποια Μ. Τετάρτη, άρχισε τις προπαρασκευαστικές ενέργειες για την παρασκευή πασχαλινών κουλουριών. Μία ενέργεια ήταν να βρούμε την λαμαρίνα, η οποία βρισκόταν στον φούρνο του Κωνσταντάρα, μία οικογένεια αρτοποιών, την οποία σήμερα την συναντάς ολόκληρη στον… οικογενειακό τους τάφο.

 

Την αποστολή προσκομίσεως της λαμαρίνας από τον φούρνο, είχα αναλάβει εγώ, την οποία και εξετέλεσα στο ακέραιο. Επίσης ανέλαβα και την μεταφορά των κουλουρακίων για ψήσιμο. Την δεδομένη στιγμή η μητέρα μου, μού έδωσε μία… μαξιλαροθήκη για να βάλω μέσα τα ψημένα πλέον κουλουράκια, όπερ και εγένετο. Σε λίγο η μαξιλαροθήκη μετέφερε το πολύτιμο, όπως νόμιζα, περιεχόμενό της από τον φούρνο στο σπίτι, το οποίο και παρέδωσα πανευτυχής στην μητέρα μου και έσπευσα στην απέναντι από το σπίτι μου αλάνα, όπου από στιγμή σε στιγμή θα άρχιζε ακόμα ένα τοπικό ντέρμπι ποδοσφαίρου, από την τσακαλαρία της γειτονιάς.

 

Και τότε…

 

Τότε βλέπω την μητέρα μου έξαλλη να κραδαίνει την μαξιλαροθήκη και να την εκτοξεύει στο διπλανό από την αλάνα χωράφι, μαζί με τα κουλουράκια. Τον λόγο τον έμαθα αργότερα. Τα περίφημα πια κουλουράκια, δεν είχαν φουσκώσει καθόλου. Πλακέ πήγαν στον φούρνο, κόντρα πλακέ γύρισαν. Ποτέ δεν έμαθα τον λόγο της πανωλεθρίας. Συμβαίνουν αυτά.

 

Κάπως έτσι κυλούσε η Μεγάλη Εβδομάδα. Με την Μεγάλη Πέμπτη και το «Σήμερον κρεμάται επί ξύλου», το οποίο μας συγκλόνιζε, καίτοι είμαστε πιτσιρικάδες, σε αντίθεση με εκείνο της Κασσιανής…

 

Την Μεγάλη Παρασκευή το πρωί, στασίδι στην εκκλησία για να… επιθεωρήσουμε αν στολίζουν καλά τον Επιτάφιο τα κορίτσια, ενώ η βραδινή περιφορά, που την συνόδευαν τα μελωδικότατα «Εγκώμια» αλλά και οι ευωδιές της Άνοιξης σε μάγευαν.

 

Μια χρονιά, που υπηρετούσα στον Έβρο έτυχε να πάρω άδεια το Πάσχα και το βραδάκι της Μεγάλης Παρασκευής, με βρήκε ταξιδεύοντας. Το θέαμα που αντίκριζα ήταν εκπληκτικό. Από κάθε χωριό που περνούσα οι Επιτάφιοι με διασταύρωναν ενώ στο βάθος μακριά σε όλα τα χωριουδάκια φαινόταν οι φωτεινές κατανυκτικές πομπές των πιστών. Αξέχαστες εικόνες.

 

Ε, τα υπόλοιπα τα ξέρετε. 

 

Το βράδυ του Μ. Σαββάτου ατέλειωτη προσμονή μέχρι να χτυπήσει η καμπάνα (τότε δεν είχε τηλεόραση να σπρώξεις την ώρα που δεν περνούσε με τίποτα). Κάποιες απόπειρες για ζούλα κάποιο κουλουράκι ή κόκκινο αυγό αποκρούονταν από τον αντιπυραυλικό θόλο, που άκουγε στο όνομα «μητέρα».

 

Κάπως έτσι γίνονταν τότε τα πράγματα. Όχι και πολύ διαφορετικά αλλά και τόσο διαφορετικά από σήμερα, διότι άλλο να είσαι 10 χρονών και άλλο να θέλεις 10 χάπια στην καθισιά σου.

 

Τέλος πάντων.

Καλό Πάσχα φίλοι μου. Εμείς θα τα ξαναπούμε την Δευτέρα 20 Μαΐου.

 

Και έτσι για να σας την σπάσω με την Μεγαλοβδομαδιάτικη νηστεία…

 

πηγή

Μείναμε στις 3 υποεξοπλισμένες Belharra…

Ενώ η ανάγκη για νέα ισχυρά πλοία για το πολεμικό Ναυτικό είναι άμεση, η απόκτηση ικανού αριθμού εξοπλισμένων μονάδων καθυστερεί συνεχώς. 

 

Μετά την «φρεγατιάδα», την «κορβετιάδα» και το σίριαλ της αναβάθμισης των ΜΕΚΟ, η πολιτική ηγεσία της χώρας αντί να προχωρά στην ενεργοποίηση της οψιόν για την ναυπήγηση της τέταρτης Belharra, προτιμά να σπαταλά τα χρήματα που συγκεντρώνονται από την υπερφορολόγηση των Ελλήνων σε ανούσια κάθε λογής pass και σε «καλάθια» επικοινωνιακού και μόνο χαρακτήρα.
 

Τα δισεκατομμύρια που σπαταλήθηκαν για τα ανούσια και αχρείαστα pass (Σοβιετικού τύπου), θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για την αγορά νέων ή επιπλέον εξοπλισμένων πολεμικών πλοίων, ικανών να ανταπεξέλθουν στο σύγχρονο πεδίο μάχης, με τις προδιαγραφές που επιθυμεί το Πολεμικό Ναυτικό, ώστε να μπορέσει να υπερασπιστεί τα συμφέροντα της Ελλάδας στην Ανατολική Μεσόγειο. 

 

Δυστυχώς, οι μόλις 3 φρεγάτες Belharra που παραγγέλθηκαν δεν έχουν τον απαραίτητο εξοπλισμό, ο οποίος ΘΑ τοποθετηθεί αργότερα, όταν ΘΑ είναι έτοιμοι οι Γάλλοι. Όμως όλοι γνωρίζουμε ότι στην Ελλάδα εάν ένα οπλικό σύστημα δεν αγοραστεί πλήρες από την αρχή, ΔΕΝ αναβαθμίζεται αργότερα, όταν θα πρέπει. Επομένως, για μια ακόμη φορά, έγινε μισή δουλειά με τις 3 καινούριες φρεγάτες. 

 

Ταυτόχρονα, ενώ η αντικατάσταση των παλαιών φρεγατών τύπου S έπρεπε ήδη να έχει γίνει ή τουλάχιστον να έχει δρομολογηθεί, τίποτα δεν γίνεται. Η κυβέρνηση δεν έχει φροντίσει να ξεκινήσει η αναβάθμιση / εκσυγχρονισμός των 4 φρεγατών ΜΕΚΟ, αυτών που η μία βρίσκεται στην Ερυθρά θάλασσα και καταρρίπτει drone των Χούτι. 

 

Όλα αυτά, την ώρα που η Τουρκία, ο μεγάλος αντίπαλος και εχθρός της Ελλάδας, συνεχώς αμφισβητεί την Ελληνική κυριαρχία (ουσιαστικά τα σύνορα) 152 νησιών και βραχονησίδων, παραβιάζοντας ακόμη και την συνθήκη της Λωζάννης που ρητά αναφέρει ότι «όλες οι νησίδες άνω των 3 μιλίων από τις ακτές της Μικράς Ασίας τελούν υπό Ελληνική κυριαρχία» χωρίς να υπάρχει όρος περί δήθεν αποστρατιωτικοποίησης, κάτι που έχει εφεύρει η Τουρκία, όπως έχει εφεύρει και τα περί «γκρίζων ζωνών». 

 

Η Τουρκία αργά και σταθερά αμφισβητεί την Ελληνική κυριαρχία και ετοιμάζεται μεθοδικά για το επόμενο βήμα της, που θα είναι στρατιωτικό. Η προετοιμασία της περιλαμβάνει την ναυπήγηση πολλών πλοίων, Τουρκικής σχεδίασης και ανάπτυξης, που φέρουν Τουρκικά όπλα. Όπλα που κατασκευάζει η Τουρκία. 

 

Η Τουρκία ναυπηγεί τις Κορβέτες Ada (έχει 6) και Hisar (έχει 2) (λίγο μεγαλύτερες), ενώ θα αποκτήσει τουλάχιστον 10 κορβέτες. Διαβάστε περισσότερα ΕΔΩ. 

 

Η Τουρκία ναυπηγεί τις Φρεγάτες Istanbul (έχει ήδη 1 και ναυπηγούνται 3), ενώ αναμένεται να ναυπηγηθούν συνολικά 8. Διαβάστε περισσότερα ΕΔΩ. 

 

Μπορεί κάποιοι να τις θεωρούν υπερεκτιμημένες (διαβάστε ΕΔΩ), όπως υπερεκτιμημένα θεωρούσαν και τα Τουρκικά εξοπλισμένα drone, τα οποία όμως σιγά σιγά εξελίχθηκαν και έγιναν ικανότατα και σημαντική απειλή. 

 

Ταυτόχρονα, η Τουρκία έχει βάλει στόχο να ναυπηγήσει και 8 αντιτορπιλικά, τα TF-2000, τα οποία θα είναι υπερεξοπλισμένα με ικανότατα όπλα Τουρκικής σχεδίασης και ανάπτυξης. Διαβάστε περισσότερα ΕΔΩ. Η σχεδίασή τους έχει ήδη ξεκινήσει και έχει ορίζοντα το 2038. 

 

Τα αντιτορπιλικά θα έχουν ως κύρια αποστολή τους την συνοδεία του νέου γιγαντιαίου Τουρκικού αεροπλανοφόρου, που θα μπορεί να μεταφέρει 50 αεροσκάφη. Η ανάπτυξή του έχει ήδη ξεκινήσει και αναμένεται να είναι ένα πλοίο των 60.000 τόνων. Το ελικοπτεροφόρο Anadolu που έχει ενταχθεί σε υπηρεσία έχει εκτόπισμα 27.000 τόνους. Το δεύτερο ελικοπτεροφόρο / αεροπλανοφόρο της Τουρκίας που θα ναυπηγηθεί, αδερφό του Anadolu, αναμένεται να είναι λίγο μεγαλύτερο. Διαβάστε περισσότερα ΕΔΩ. 

 

Πολλοί από τους αναγνώστες μας θα αναρωτηθούν για το αν κάνουμε διαφήμιση στην Τουρκία ή αν θέλουμε να σπείρουμε τον πανικό. Θα τους πούμε ότι σκοπός μας είναι να αφυπνίσουμε την πολιτική ηγεσία της χώρας, η οποία ΔΕΝ κάνει τα αυτονόητα. Ποια είναι αυτά; Η άμεση ενίσχυση του Πολεμικού Ναυτικού με καινούρια και πλήρως εξοπλισμένα σκάφη και η ανάπτυξη πλοίων Ελληνικής σχεδίασης και ναυπήγησης. Η Ελλάδα διαθέτει ικανότατους ναυπηγούς, εμπειρότατους αξιωματικούς του Πολεμικού Ναυτικού και εταιρείες έτοιμες να αναπτύξουν όπλα και συστήματα, εάν τους δοθεί συμβόλαιο. 

 

Εάν η Τουρκία μπορεί, μπορεί και η Ελλάδα. Σε διαφορετική περίπτωση, σε μερικές δεκαετίες, όταν ο πληθυσμός της Ελλάδας θα έχει μειωθεί στα 7 εκατομμύρια, μια νύχτα ξαφνικά η Τουρκία θα εισβάλλει στην Ελλάδα και κανείς δεν θα μπορεί να την σταματήσει. 

 

Πηγή: Cosmostatus

ΑΒΕΡΩΦ

Το Ουκρανικό ως ευκαιρία

Του Κώστα Δημ Χρονόπουλου *

 

Πλανώνται πλάνην οικτράν εκείνοι που θεωρούν πως οι Τούρκοι (Ιθύνοντες κυρίως) είναι δυνατόν να αλλάξουν. Δεν χρειάζονται ούτε ιστορικές γνώσεις, ούτε γενετική προσέγγιση του γονιδιώματος DNA, και των οφθαλμοφανών αταβιστικών φαινομένων που οι γείτονες εμφανίζουν. Μόνον ανιστόρητοι, αιθεροβάμονες, αφελείς ή ρομαντικοί, πιστεύουν πως οι Τούρκοι άλλαξαν ή όντως μπορεί και να αλλάξουν. Η πικρή –ιστορικά επιβεβαιωμένη –αλήθεια, είναι, πως παραμένουν πρωτόγονοι, άρπαγες, γενοκτόνοι. Διαχρονικοί κουρσάροι της Ιστορίας, οι οποίοι όταν βρουν την ευκαιρία πραγματοποιούν ρεσάλτο. 

 

Τελευταίο παράδειγμα η εισβολή και κατοχή του σχεδόν 40% της Κύπρου το 1974. Ωσάν να μην έφθαναν όσα διαπράχθηκαν τότε, έρχονται σήμερα οι γείτονες, δια στόματος Προέδρου και Αντιπροέδρου τους να προκαλούν, μιλώντας -50 χρόνια μετά – για «ειρηνευτική επιχείρηση επιτυχίας» τότε(;). Γι αυτό δεν έχουμε φαινόμενα Γάζας. Χάρις δηλαδή στην ευγενή, …. ανθρωπιστική τουρκική εισβολή!. Παράλληλα μας πληροφορούν πως η Κύπρος αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του Τουρκικού Έθνους. Δεν επιθυμούν την λύση (διζονικής δικοινοτικής Όμοσπονδίας) σύμφωνα με τα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών. Απώτερος στόχος τους η κατάληψη ολόκληρου του νησιού. Ο γέγοναι, γέγοναι. Σωρεία λαθών Ελλαδιτών, Ελληνοκυπρίων, Αμερικανών και Ευρωπαίων (ιδίως Βρετανών … εγγυητών) κ. α, μας έφεραν στην σημερινή τραγική κατάσταση στο νησί της Αφροδίτης. Τώρα τι κάνουμε;. Τι μπορούμε να κάνουμε και προς ποια κατεύθυνση;.
 

- Αρχικά να (συν) αποδεχτούμε /συνειδητοποιήσουμε ότι η Τουρκία ήταν και παραμένει εχθρική χώρα, με έντονο ανθελληνικό μίσος, κατευθυντήριο των ενεργειών της. 

- Η εμμονή στην Διεθνοποίηση του Κυπριακού και απεμπλοκή από την νοσηρή αντίληψη ορισμένων ότι θα πρέπει να επιλυθεί μεταξύ της Ελλάδας και Τουρκίας. 

- Εκστρατεία συστράτευσης των Ευρωπαίων, αλλά και των πέραν του Ατλαντικού συμμάχων μας, ώστε να αποφασίσουν να συνδράμουν στην εφαρμογή των ψηφισμάτων του ΟΗΕ. 

- Το Ουκρανικό, αποτελεί χρυσή ευκαιρία. Δεν νοείται η Ε.Ε οι ΗΠΑ και φυσικά η Ελλάδα και η Κύπρος να στηρίζουν με κάθε τρόπο την αποφυγή κατάληψης της Ουκρανίας από την Ρωσία, και να αδιαφορούν για την κατοχή της Κύπρου. 

 

Προσωπικά θεωρώ πως η Ελλάδα οφείλει να εξαργυρώσει την ενεργό, ποικιλώνυμη και πολύπλευρη συμμετοχή της στο Ουκρανικό. Το ίδιο και η Κύπρος, ως ανεξάρτητο Κράτος μέλος της Ε.Ε και του ΝΑΤΟ. 

 

Δεν πειράζει αν γίνουμε και λίγο … οργισμένα / «κακά» παιδιά και αρχίσουμε να μην εξακολουθήσουμε να είμαστε … δεδομένοι. 

 

Δεν έχει σημασία αν δυσαρεστήσουμε τους … «φίλους και συμμάχους» ή τα πεφιλημένα … καρτάσια μας τους Τούρκους. Εχθρούς μας θεωρούν και εμείς (θα πρέπει επιτέλους να αισθανόμαστε το ίδιο). Αδίκησαν το 1974 και επιβάλλεται να γίνει αποκατάσταση. 

 

Αν χαθεί και αυτή η ευκαιρία, τότε ας προετοιμαστούμε για τα χειρότερα. Η περαιτέρω συρρίκνωση του εθνικού μας χώρου επίκειται!!!

 

Οφείλουμε να επικεντρωθούμε στην αφύπνιση των Ευρωπαίων Εταίρων μας προκειμένου να τους πείσουμε για το αυτονόητο: ότι δηλαδή τα όρια της Κύπρου, ως ευρωπαϊκό έδαφος, είναι και δικά τους. Ευρωπαϊκά. Γιατί θα πρέπει μέρος τους να ανήκει στους άρπαγες Ασιάτες Τούρκους; Αν αυτό επιτευχθεί (σ.σ δύσκολο λόγω συμφερόντων ορισμένων εταίρων μας και δη των Γερμανών), τότε πολλά, προς το καλύτερο για Κύπρο, Ελλάδα, Ευρώπη, θα αλλάξουν. Οι υποκριτές Ευρωπαίοι και οι λοιποί «σύμμαχοι, συγγενείς και φίλοι», οφείλουν επιτέλους να αντιληφθούν, ότι δεν γίνεται να ισχύουν δύο μέτρα και δύο σταθμά, για Κύπρο, Ελλάδα, Ουκρανία κ.ο.κ. Κοντολογίς απαιτείται σκλήρυνση της κυπριακής και ελλαδικής στάσης με κάθε κόστος. Όσο για τους φόβους κάποιων ότι τάχα … θα δυσαρεστηθούν οι Τούρκοι και θα …. χαλάσει το ήπιο /ειρηνικό μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας κλίμα, θα ήθελα να τους πληροφορήσω τα εξής:

 

Α. Κανένα ειρηνικό ή φιλικό κλίμα δεν υφίσταται στην πραγματικότητα. 

Επίπλαστη, παραπειστική, συγκυριακή περίοδος «ύφεσης» υπάρχει. 

 

Β. Οι Τούρκοι συνεχίζουν να προκαλούν, να εμμένουν στις θέσεις τους, και να προσπαθούν –κυνικά – να πείσουν βαφτίζοντας την βάρβαρη επιδρομή του Τουρκικού Αττίλα στην Κύπρο ως …. «ειρηνική χαρούμενη επιχείρηση». 

 

Απορώ πως – τους διέφυγε; - δεν σκέφτηκαν να την αποκαλέσουν και: Ανθρωπιστική!. 

 

Γ. Εποφθαλμιούν και άλλα (πλην ολόκληρης της Κύπρου) νησιά μας. 

 

ΥΓ Η πολιτική και πολιτειακή ηγεσία, καθώς και τα κόμματα, επιβάλλεται να ομονοήσουν και να αντιμετωπίσουν από κοινού τον επικρεμάμενο τουρκικό κίνδυνο!. 

 

*Ιατρού

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΣΤΑΥΡΩΝΕΤΑΙ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ

Γράφει ο Απόστολος Παπαδημητρίου

 

Ο Χριστός σταυρώνεται διαχρονικά, όταν εχθροί της Εκκλησίας Του την πολεμούν, διώκουν και φονεύουν τους πιστούς, λεηλατούν και καταστρέφουν τους ιερούς ναούς. Πολλές φορές, κατά το παρελθόν, ευρέθη η Εκκλησία σε διωγμό. Κατά τους τρεις πρώτους αιώνες τη δίωξε η ρωμαϊκή εξουσία, ακολούθησε η περσική, για να γιγαντωθεί ο διωγμός με την επικράτηση του ισλάμ δια των Αράβων σε μεγάλη έκταση της εγγύς Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής και, αργότερα, δια των Οθωμανών Τούρκων στη Βαλκανική και των Μογγόλων και Τατάρων στη Ρωσία. Κατά τους νεότερους χρόνους διωγμό υπέστη η Εκκλησία στις χώρες, όπου επικράτησε κομμουνιστικό καθεστώς, ιδιαίτερα στη Ρωσία, όπου κατά το διωγμό μαρτύρησαν πολλοί και καταστράφηκε πλήθος ιερών ναών και μονών.
 

«Η Εκκλησία πολεμουμένη νικά» είναι φράση του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου. Περίεργη εκ πρώτης όψεως η φράση! Σ’ όλες τις περιπτώσεις που παραθέσαμε πιο πάνω η Εκκλησία του Χριστού φαντάζει να υπέστη δεινές ήττες. Σχετίζεται η φράση με την άλλη, σύμφωνα με την οποία «η σταύρωσις υπήρξε η δόξα του Χριστού». Και όμως είχε προηγηθεί «η άκρα ταπείνωσις», δηλαδή η αποδοχή από μέρους του ενανθρωπίσαντος Θεού των εμπτυσμών, των λοιδωριών, των δαρμών και, τέλος, της άκρως επώδυνης εκτέλεσης! Ο «ορθολογισμός», η σύγχρονη λατρεία, θεωρεί τα παραπάνω γελοιότητες. Δόξα, για την «ορθή» λογική είναι η επικράτηση επί των εχθρών, η εδραίωση της εξουσίας, η κοινωνική καταξίωση, ο πλουτισμός και όχι βέβαια το μαρτύριο. Μήπως η χριστιανική διδασκαλία καλλιεργεί στους πιστούς ανορθολογική αντίληψη βίου με γνώρισμα την ευχαρίστηση στις δοκιμασίες; Σε κάποια συναξάρια μαρτύρων αναφέρεται ότι αυτοί πορεύονταν προς τον θάνατο χαίροντες! Μήπως η αποδοχή της πίστης στον Χριστό είναι εκδήλωση ανοησίας; Δεν είναι άποψη που εκφράζεται στον καιρό μας μόνο από τους αρνητές της. Ήδη στην εποχή των Αποστόλων επικρατούσε μεταξύ των φιλοσόφων αυτή, ώστε ο Απόστολος Παύλος να γράψει στην προς Κορινθίους πρώτη επιστολή: «Οι Ιουδαίοι σημείον αιτούσι και οι Έλληνες σοφίαν ζητούσιν, ημείς δε κηρύττομεν Χριστόν εσταυρωμένον, εις μεν τους Ιουδαίους σκάνδαλον, εις δε τους Έλληνας μωρίαν». Βέβαια όλοι όσοι αδυνατούν να κατανοήσουν το κάλεσμα του Χριστού προς τους πιστούς να σηκώσουν ο καθένας τον προσωπικό του σταυρό, εκφράζονται απαξιωτικά θεωρώντας ότι αυτό είναι χωρίς νόημα. Και πράγματι είναι, αν όλα τελειώνουν στον τάφο. Εδώ έγκειται όμως η ειδοποιός διαφορά πιστών και απίστων. Τελειώνουν πράγματι όλα στον τάφο ή αυτός είναι θύρα για το πέρασμα στην αιωνιότητα; Ο άνθρωπος είναι ελεύθερος να επιλέξει.

 

Προβάλλονται οι διαχρονικά πολέμιοι της Εκκλησίας ως σταυρωτές του Χριστού και είναι πράγματι. Πολλοί πιστοί στον Χριστό όμως επικεντρώνοντας την προσοχή τους στους εκτός Εκκλησίας εχθρούς παραβλέπουν ότι πλήθος σταυρωτών υπάρχουν και εντός αυτής, ακολουθώντας τον πρώτο διδάξαντα την προδοσία, μαθητή του Χριστού, τον Ιούδα. Πρώτοι υπήρξαν οι διάφοροι αιρετικοί, που συγκλόνισαν την Εκκλησία επί αιώνες. Ακολούθησαν, όσοι επαναπαύθηκαν με την αναγνώριση της νέας πίστης από την κοσμική εξουσία και στη συνέχεια εκτράπησαν στην εκκοσμίκευση. Αυτό δεν άργησε να συμβεί, γι’ αυτό και ως αντίδραση στο πνεύμα της εκκοσμίκευσης έχουμε την εμφάνιση του μοναχισμού. Η Εγγύς Ανατολή δεν θα υπέκυπτε τόσο εύκολα στους Άραβες, αν δεν είχε αποδυναμωθεί το εκκλησιαστικό σώμα από την αντιπαράθεση για δογματικά θέματα. Η Ρωμανία (Βυζάντιο) δεν θα υπέκυπτε στους Οθωμανούς αν το κοσμικό πνεύμα δεν είχε επικρατήσει μεταξύ αρχόντων και λαού, κληρικών και λαϊκών. Ο Χριστός ξανασταυρώνεται διαχρονικά με προδοσία «μαθητών» του Ιούδα, οι οποίοι, με τη στάση βίου, παραδίδουν την Εκκλησία του Χριστού στους εχθρούς Του.

 

Η μεγαλύτερη όμως προδοσία στην ιστορία συνέβη στη Δυτική Ευρώπη, μετά την επικράτηση εκεί των Φραγκογερμανικών φύλων και την επιβολή της φεουδαρχίας. Όχι μόνο οι εναπομείναντες σήμερα εκεί χριστιανοί, αλλά και κάποιοι μεταξύ των ορθοδόξων διαγράφουν την περίοδο του μεσαιωνικού σκότους, για να προβάλουν ως νέους σταυρωτές τους διανοούμενους του «διαφωτισμού», τους πρώτους διακηρύξαντες ότι Θεός δεν υπάρχει, και τους συνεχιστές του καταστροφικού αυτών έργου. Αλλά δεν θα εμφανίζονταν αυτοί, αν η δυτική χριστιανοσύνη δεν είχε διαστρέψει στο έπακρο τη χριστιανική διδασκαλία απαλείφοντας απ’ αυτήν το πνεύμα ελευθερίας και υποκαθιστώντας το από πνεύμα άκρας ανελευθερίας, όπως χαρακτηριστικά το περιγράφει ο Ντοστογιέφσκι, που εμφανίζει τον μεγάλο ιεροεξεταστή να εγκαλεί τον Χριστό για παταγώδη αποτυχία και να τον ετοιμάζει να καεί στην πυρά! Εκεί ο Καρλομάγνος βάπτιζε χριστιανούς τους αιχμαλώτους του πριν τους εκτελέσει! Εκεί στήνονταν πυρές για την καύση αιρετικών, αντιφρονούντων και μαγισσών. Το να εμφανιστεί κίνημα για την αποτίναξη των επί γης αυθεντιών ήταν ζήτημα χρόνου. Προηγήθηκε η αποτίναξη της αυθεντίας του επί γης «αντιπροσώπου» του Θεού! Αυτή έδωσε λαβή στους διανοούμενους να αμφισβητήσουν, αρχικά, την ουράνια Αυθεντία, σύροντάς την σε οίκο ευγηρίας, να την καθαιρέσουν, μεταγενέστερα, γνωστοποιώντας, τον θάνατό της. Η ανατροπή της κοσμικής αυθεντίας, του φεουδαρχικού καθεστώτος, ακολούθησε.

 

Ο Χριστός δεν έπαψε και μετά να σταυρώνεται. Η χριστιανοί ηγέτες υποτάχθηκαν στο νέο καθεστώς, το εδραιωμένο στον φυσιοκρατικό υλισμό, και διατήρησαν προνόμια, που αφειδώς τους είχε παράσχει το φεουδαρχικό καθεστώς. Άπληστοι στο έπακρο οι αστοί, νέοι ηγεμόνες των «χριστιανικών» κοινωνιών, εξαπλώθηκαν, να επιφέρουν βαρύτατες πληγές στους λαούς σ’ όλη την έκταση του πλανήτη, ενώ στις μητροπολιτικές χώρες ανέθεσαν στο αυτοδιοίκητο Πανεπιστήμιο την αθεϊστική προπαγάνδα. Οι ιεραπόστολοι ακολουθούσαν τους στην υπηρεσία των αποικιοκρατών στρατιωτικούς και διοικητικούς υπαλλήλους, τους πάσης φύσεως τυχοδιώκτες και ελάχιστοι έβλεπαν και κατήγγειλαν τις αθλιότητές τους! 

 

Η μη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου των «προνομιούχων» λαών, είχε ως συνέπεια την εκδήλωση κινήματος ανατροπής του αστικού καθεστώτος. Οι επαναστάτες ασφαλώς και έβλεπαν ότι αυτό είχε την πλήρη στήριξη των «χριστιανών» θρησκευτικών ηγητόρων. Και ένας εκ των θεωρητικών της ανατροπής έγραψε χαρακτηριστικά: «Η θρησκεία είναι το όπιο του λαού»! Ο προτεσταντισμός υπήρξε η μήτρα του άγριου καπιταλισμού, που κυριαρχεί σήμερα στον πλανήτη μας. Αλλά και ο καθολικισμός έλαβε «εκδίκηση» γεννώντας τους πάσης φύσεως ολοκληρωτισμούς. Ακόμη και κατά τον 20ο αιώνα το Βατικανό υπέγραψε συμφωνίες με απολυταρχικά καθεστώτα. Όμως ήταν ο ορθόδοξος ρωσικός λαός που πλήρωσε πιο ακριβά απ’ όλους τον εκδυτικισμό και την εκκοσμίκευση της ηγεσίας του, η οποία μόνο τα βογγητά του λαού δεν ήθελε να ακούσει. 

 

Συμφορές και συμφορές δοκίμασαν οι «χριστιανικοί» λαοί της Ευρώπης. Όμως πέρα από μικρές ανάπαυλες, μετά από φονικότατους πολέμους, δεν συνήλθαν με κύρια την ευθύνη θρησκευτικών και κοσμικών αρχόντων. Όχι μόνο δεν συνήλθαν, αλλά καταρρέουν υπό τα πλήγματα που επιφέρουν στους ιστούς οικογενειακό και στον κοινωνικό των λαών της αποφάσεις αναξίων ηγετών, οι οποίοι δρουν ως νέοι σταυρωτές του Χριστού εξαπολύοντας φανερή πλέον επίθεση κατά της διδασκαλίας Του, ενώ η πίστη στον Θεό παραμένει απαγορευμένη στον δυτικό κόσμο στο όνομα της «ορθής» λογικής. Το ισλάμ ετοιμάζεται υπομονετικά να υπερκεράσει τα όρια της Βιέννης και της Ανδαλουσίας, για να επικρατήσει σ’ όλη την έκταση της Ευρώπης, οι κρατούντες όμως αποκοιμίζουν τους λαούς, υποταγμένοι σε ανθρωποκτόνο σύστημα διεθνούς εξουσίας αδιστάκτων πλουτοκρατών. Για μία ακόμη φορά οι θρησκευτικοί ηγέτες σιωπούν τόσο για την εξάπλωση της δυστυχίας στον πλανήτη, όσο και για το ότι ο αποχριστιανισμός στη γηραιά ήπειρο βρίσκεται στο τελικό του στάδιο. 

 

Οι δημαγωγοί έχουν τον τρόπο να πείθουν ότι όλα βαίνουν καλώς και τα περί του αντιθέτου είναι προϊόντα φαντασίας «συνωμοσιολόγων». ΟΙ σκοτεινές δυνάμεις φαίνεται να επικρατούν πλήρως. Έτσι φάνηκε και όταν ο Χριστός κραύγασε επάνω στον σταυρό «τετέλεσται». Όμως δεν τέλειωσαν τότε όλα. Απεναντίας τότε άρχιζαν. Και ο Χριστός μας παρέσχε την ελπίδα διαβεβαιώνοντάς μας ότι «πύλαι άδου ου κατισχύσουσιν αυτής», της Εκκλησίας. Μέχρι το τέλος όμως της ιστορίας η Εκκλησία θα πολεμάται από έξω και, δυστυχώς, από μέσα. Ο Χριστός θα σταυρώνεται και θα ξανασταυρώνεται από εχθρούς Του αλλά και από «μαθητές» του, που, υποταγμένοι στα πάθη, αρνούνται να άρουν τον σταυρό τους και επιδιώκουν να φθάσουν στην ανάσταση με παράκαμψη του «γολγοθά».

 

«ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ»

Η ΕΠΙΛΟΓΗ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΤΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ ΑΠΟ ΤΗΝ Π.Ν.Α. ΚΙ ΕΓΩ

Γράφει ο Σπύρος Κατσούρης

 

Την περασμένη Πέμπτη 25 Απρ.2024 το Περιφ. Συμβούλιο Ν.Αιγαίου επέλεξε τον Συμπαραστάτη του Πολίτη και της Επιχείρησης, με συντριπτική πλειοψηφία 37 (εκ των 38 ψηφισάντων) έναντι μιας ψήφου προς το πρόσωπόν μου! Κι αυτό δεν είναι μιά απλή ήττα! Αυτό είναι Βατερλώ, χειρότερο του Ναπολέοντος! Κι από τότε ως σήμερα με ζώνουν τα ερωτηματικά σαν δηλητηριώδη φίδια:
 

1) Τι δεν άρεσε στο πρόσωπό μου;

2) Τι κακόν έκαμα στην Περιφ. Νοτ. Αιγαίου και στον καθένα Σύμβουλο ξεχωριστά;

3) Τόσο κακός και αντιπαθής άνθρωπος είμαι και..δεν το αντελήφθην ακόμη;

4) Σε τι υπερτερούσε καταφανώς ο ανταγωνιστής; Δικηγόρος εν ενεργεία αυτός, πρώην εγώ. Και όχι μόνον.

5) Ποιός είναι ο μοναδικός ΗΡΩΑΣ(!) που με ψήφισε, να τον καλέσω για κέρασμα στο Π.Μ.Ρ.;(ας με πάρει τηλεφ)

6) Ήτο άραγε ο μοναδικός ή υπήρξαν κι άλλοι; Η κοινή λογική λέει πως τουλάχιστον η μισή Αντιπολίτευση, θεσμικώς, θα έπρεπε να ψηφίσει άλλον από τον εκλεκτό της πλειοψηφίας! Αλήθεια τι λένε οι σύντροφοι ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ;

7) Πώς έγινε η ψηφοφορία; Διότι από το σημείο που ήμουν δεν μπορούσα να δώ τι εγένετο στην άλλη αίθουσα, ούτε τα ψηφοδέλτια, ούτε αν υπήρχε Δικαστικός αντιπρόσωπος.

 

Φυσικά δεν έτρεφα αυταπάτες κατερχόμενος σε μια τέτοιαν αναμέτρηση. Ξέρω τα πολιτικά παιγνίδια! Ξέρω την Ελληνική πραγματικότητα. Μάλιστα 2 φίλοι μου κι 1 κουμπάρος μου είπαν να αποσύρω την υποψηφιότητά μου, λέγοντας χαρακτηριστικά: "πού πάς ρε Καραμήτρο ξυπόλυτος στ αγκάθια; Η θέση είναι δοσμένη κι εσύ μαϊντανός στη σαλάτα"!!! 

 

Αλλά από τους 38 που προσήλθαν (45 είναι στο σύνολο), ήλπιζα να έπαιρνα τους 10. Κι αυτή η ελπίδα ενισχύθηκε με την προσωπική επαφή που είχα με 14 Περιφ.Συμβούλους της Ρόδου πριν την εκλογή, στους οποίους άφησα πλήρες βιογραφικό κλπ για να προλάβουν να σχηματίσουν γνώμη. Διότι την στιγμή της Συνεδρίασης ήτο εκ των πραγμάτων αδύνατον να λάβουν γνώσιν του περιεχομένου του κατατεθιμένου Φακέλου. Στους υπόλοιπους Συμβ. των άλλων νησιών την παραμονή (24/4) έστειλα sms που έλεγε τα εξής:

 

"Αξ/με Περιφ. Σύμβουλε.

Μεγίστη παράκλησις: Προ της καταθέσεως της πολυτίμου και βαρυσημάντου ψήφου σας προς τον υποψήφιο της αρεσκείας σας, παρακαλώ πολύ μελετήσετε επισταμένως και ενδελεχώς τον φάκελον και της ιδικής μου υποψηφιότητος, όστις κατετέθη εις την Γραμματείαν της Περιφέρειας/τμ. Ρόδου, ευελπιστών ούτω διά την ορθήν και νοήμονα επιλλογήν σας"

 

ΣΠΥΡΟΣ ΔΡ. ΚΑΤΣΟΥΡΗΣ 

 

Νομικός, οικονομολόγος, πολιτειολόγος, δάσκαλος, συνταξ. Τμ/ρχης Τραπέζης τ. Ελλάδος, Βραβευμένος Λογοτέχνης, συγγραφεύς, αρθρογράφος, ερευνητής, κτήτωρ του Πολιτισμικού Μελάθρου Ρόδου (βραβ.Ουνέσκο κλπ)".

 

Αυτό μου το sms εθεωρήθη ΠΡΟΣΒΛΗΤΙΚΟ από τον προεδρεύοντα του Π.Σ. της Π.Ν.Α. και το στιγμάτισε στην εισηγητική του ομιλία!! Γιατί προσεβλήθη; Ποιοί άλλοι προσεβλήθησαν; Όλοι; Και οι 37; Εμείς οι πολίτες που λαμβάνουμε άπειρα sms προεκλογικά στα κινητά μας από υποψ. Συμβούλους, Βουλευτές, Δημάρχους κλπ γιατί δεν προσβαλλόμεθα;;! Κι ήτο τόση η προσβολή του, ώστε μ άφησε να ομιλήσω προς το Σώμα, μόνον 3' λεπτά!! Ήσαν αρκετά για να σχηματίσουν γνώμη περί του προσώπου μου οι παριστάμενοι Περιφ. Σύμβουλοι; Γιατί δεν ενδιαφέρθηκε κανείς να δει τον φάκελό μου με τα 4 Πανεπ. πτυχία και τις άπειρες βραβεύσεις; 

 

Εν κατακλείδι:

1) Νομίζω ότι δεν έχασα εγώ, αλλ οι πολίτες και οι επιχειρήσεις από πραγματική Συμπαράσταση.

2) Δέχομαι την ήττα μου, αλλά καίγομαι να μάθω από μερικούς εξ αυτών τα αρνητικά στοιχεία της υποψηφιότητάς μου, μήπως και μπορέσω να τα βελτιώσω. " Τί κακόν εποίησα υμίν";; Πείτε μου. Ιδού η Ρόδος...

 

ΣΠΥΡΟΣ ΚΑΤΣΟΥΡΗΣ 

Ρόδος 30 Απριλίου 2024

Οι ακρότητες πληγώνουν την Δημοκρατία!...

«Παρακλητικό» πιπεράτο του Καθηγητή Πιπερόπουλου

 

Μας άφησε εμβρόντητους ο διαπληκτισμός με ύβρεις και γροθιές στη Βουλή και παραθέτω αυτά που είπε ο βουλευτής Θεσσαλονίκης της Νέας Δημοκρατίας, Στράτος Σιμόπουλος, περιγράφοντας στην εκπομπή «Συνδέσεις» της ΕΡΤ και τους δημοσιογράφους Χριστίνα Βίδου και Κώστα Παπαχλιμίντζο όλα όσα έζησε την Τετάρτη κατά τη διάρκεια της επίθεσης του πρώην βουλευτή των Σπαρτιατών Κωνσταντίνου Φλώρου σε βάρος του βουλευτή της Ελληνικής Λύσης Βασίλη Γραμμένου.
 

Όπως ανέφερε «είδα δύο ανθρώπους, δύο βουλευτές να βγαίνουν τρέχοντας από τη Βουλή, ο ένας σε έξαλλη κατάσταση να αναφέρει “δεν θα ξαναπιάσεις το όνομα της μάνας μου στο στόμα σου”. Να προσπαθούν να τον συγκρατήσουν οι αστυνομικοί της Βουλής, αλλά παρόλα αυτά να κάνει ένα κεφαλοκλείδωμα και μάλλον να ρίχνει μπουνιά…»

https://www.ertnews.gr/roi-idiseon/str-simopoulos-vouleytis-nd-perigrafei-tin-apisteyti-skini-me-tis-grothies-sti-vouli-se-eksalli-katastasi-o-k-floros/

 

Ότι μερικοί τηλεθεατές, ράδιο-ακροατές και αναγνώστες του διαδικτύου με χαιρεκακία τις «απήλαυσαν» δεν θα το αμφισβητήσω καθώς σε κάθε ευνομούμενη Πολιτεία υπάρχουν και εκείνοι που «χαίρονται και τρίβουν τα χέρια τους» όταν βλέπουν, ακούνε και διαβάζουν τα «ολισθήματα» Αρχηγών και στελεχών Κομμάτων που οδηγούν σε απαξίωση της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, δηλαδή του Ελληνικής Εμπνεύσεως Πολιτεύματος που είναι διεθνώς γνωστό ως το πλησιέστερο στην τελειότητα πολιτικό Σύστημα Κυβέρνησης των Λαών (γιατί τόσο εύκολα εμείς οι νέο-Έλληνες λησμονούμε την ιστορία μας;)

 

Θα με ρωτήσουν κάποιοι καλόπιστοι αναγνώστες και αναγνώστριες:

«Καλά εσύ, κύριε Καθηγητά, κύριε Γιώργο Πιπερόπουλε, ΔΕΝ βλέπεις ότι καθημερινά και με αυξημένη πλέον ταχύτητα εξευτελίζεται ο Κοινοβουλευτικός πολιτικός μας πολιτισμός και όχι μόνο;»

 

Θα απαντήσω με απόλυτη ειλικρίνεια:

«Τα βλέπω, τα ακούω, τα διαβάζω και, το καταθέτω δημοσίως, θλίβομαι βαθύτατα!…»

 

Και θλίβομαι ακόμη περισσότερο με εκφράσεις για «εγκληματικές συσπειρώσεις», για «προσβολές της Δικαιοσύνης», για «Αντισυνταγματικές πράξεις» και «κακουργηματικές συμπεριφορές» που παραμένουν «ατιμώρητες».

 

Από την τελευταία μέρα του Φεβρουαρίου 2023 με το πρωτόγνωρο «ατύχημα» (οι περισσότεροι Έλληνες και Ελληνίδες όπως φαίνεται προτιμούν τον όρο «έγκλημα») μέχρι σήμερα ταλανίζονται από οδύνη και σπαραγμό οι οικογένειες των 57 θυμάτων και μαζί τους ολάκερη η Ελλάδα και ΔΕΝ φαίνεται φως και λύτρωση στο τέλος του τούνελ…

 

Στο χρονικό διάστημα λιγότερο των 6 εβδομάδων, θα γίνουν οι Ευρωεκλογές και εάν προχωρήσουμε με τέτοιο κλίμα πόλωσης και προσβολών τι άλλο θα μπορούσαμε να περιμένουμε ως επόμενη «κωμικοτραγική πράξη» στο εξελισσόμενο Κοινοβουλευτικό μας «σόου»;

 

Σίγουρα τέτοιες συμπεριφορές φυσικής βίας ΔΕΝ τις περιμένω ούτε εγώ ούτε εσείς, αλλά παίρνω το θάρρος να ζητήσω από τους Υποψηφίους Ευρωβουλευτές των 31 Κομμάτων που εγκρίθηκαν από τον ΄Άρειο Πάγο να συμμετέχουν στη διαδικασία των Ευρωεκλογών της 9ης Ιουνίου και μαζί από τους Πολιτικούς μας τους 300 εκλεγμένους να «φρενάρουν» τις λεκτικές υπερβολές και προσβολές!..

 

Φοβάμαι ότι ΔΕΝ ΠΑΜΕ ΚΑΛΑ οδεύοντας στην εκλογική διαδικασία επιλογής των 21 αντιπροσώπων μας στην Ευρωβουλή σε καιρούς, μάλιστα, που είναι χαλεποί και βεβαρημένοι από τα πολλά προβλήματα της καθημερινότητάς μας εντός Ελληνικών συνόρων και με τους δύο εξελισσόμενους φονικούς πολέμους στα βόρεια και νότια σύνορά μας…

 

Πριν το κάνετε εσείς φίλες και φίλοι, βάζω εγώ «κόκκινο πιπέρι» στη γλώσσα μου και κλείνω ζητώντας από Αρχηγούς Κομμάτων και υποψηφίους να χρησιμοποιήσουν επιχειρήματα και όχι «εμπρηστικές ατάκες» αν θέλουν να κερδίσουν την ψήφο μας!…

Κόρη του Φοίνικος και της Περιμήδης - Αστροπαλία

Γράφει ο Γιώργος Βενετσάνος

Η Αστυπάλαια ήταν κόρη του Φοίνικος και της Περιμήδης. Κατοικήθηκε αρχικά από τους Κάρες, οι οποίοι την ονόμασαν Πύρρα για το κόκκινο χρώμα της, ενώ ακολουθούν ως κάτοικοι οι Μινωίτες.
 

Στα χρόνια της αρχαιότητος. κλασική και ελληνιστική εποχή τότε που υπήρξε λιμάνι - σταθμός των Πτολεμαίων της Αιγύπτου, ενώ στη ρωμαϊκή έτη λειτουργεί ως ορμητήριο κατά των πειρατών που λυμαινόντουσαν το αιγαίο. Ακολουθεί το βυζαντινό η και η πειρατεία καλά κρατεί, αυτό υποχρεώνει τους κατοίκους να φύγουν από τα παραλιακά μέρη και να μετακινηθούν στο εσωτερικό κατασκευάζοντας κάστρα για να προστατευθούν. Μετά το 1204 και αφού έχει προηγηθεί η κατάληψη και λεηλασία της Κωνσταντινούπολης από τους σταυροφόρους το νησί περνά στους βενετούς, Συγκεκριμένα στον Ενετό ευγενή Τζοβάνι Ι Κουερίνι (Quirini) και που θεωρείται, ως ο ιδρυτής και πρώτος ιδιοκτήτης της οίκησης, που αποτέλεσε τον πυρήνα του σημερινού οικισμού. Το 1269 έχουμε μια ανατροπή το νησί επανέρχεται στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία, μετά την ανακατάληψη της από τον ναύαρχο του Βυζαντίου Λικάριο που το κρατάει μέχρι το 1310. Επανέρχεται στους Quirini και μένει στα χέρια τους μέχρι το 1537, όταν το καταλαμβάνουν οι Οθωμανοί Τούρκοι. Από εκεί και πέρα ακολουθεί την μοίρα των υπόλοιπων Δωδεκανήσων τουρκοκρατία μέχρι το 1912, ακολούθως Ιταλοκρατία, Β’ παγκόσμιος πόλεμος, απελευθέρωση και ένωση με το σώμα της κυρίως Ελλάδας ως αναπόσπαστο μέλος του το 1948.

 

Όμορφη και με σχήμα πεταλούδας σκεπάζει το αιγαίο των Ελλήνων, πανέμορφο νησί με όχι έντονη βλάστηση, αλλά με ήρεμες παραλίες, κόλπους, αλλά και με φιόρδ που μπαίνουν βαθιά στο σώμα της, όσο για την χώρα της που είναι και η πρωτεύουσα του νησιού μάλλον τα λόγια είναι περιττά, ανεμόμυλοι, στενά δρομάκια, γαζίες, βασιλικός, βουκαμβίλιες, μυρωδιά από φρεσκοψημένο ψωμί, χρώματα και αρώματα που συνθέτουν μια εικόνα άκρως ρομαντική άλλων καλών εποχών.

 

Φτάνοντας στην χώρα εκείνο που σου τραβάει το μάτι είναι το κάστρο της που ξεπροβάλει σαν φωτοστέφανο πάνω από την πόλη το κάστρο της Αστροπαλιάς ή Κάστρο των Γκουερίνι βρίσκεται πάνω σε ακρωτήριο, που έχει ύψος 130 μέτρων από την επιφάνεια της θάλασσας, εντυπωσιακή και ξεχωριστή τεχνοτροπία από τα υπόλοιπα καστέλλια στα νησιά του Νοτίου Αιγαίου, κατασκευάστηκε από τη Βενετσιάνικη οικογένεια των Querini έχοντας ως βάση του την αρχαία ακρόπολη. Με την μορφή που το βλέπουμε σήμερα την πήρε τον 15ο αιώνα.

 

Χτισμένο με ντόπια σκούρα πέτρα περιβάλλεται από τα λευκά σπιτάκια του σημερινού οικισμού. Οι οικίες που υπήρχαν περιμετρικά του φρουρίου έφτιαχναν τον εξωτερικό του τοίχο και λειτουργούσαν ως ένα πραγματικό αμυντικό τείχος, με μικρά παράθυρα που λειτουργούσαν ως πολεμίστρες, δίνοντας έντονη φρουριακή μορφή και χαρακτήρα στο όλον σύνολο, αλλά προσφέροντας και την απαραίτητη προστασία των κατοίκων του από πιθανούς πειρατές. Επιπλέον, η τοποθεσία του προσφέρει άπλετη ορατότητα προς τα δύο φυσικά λιμάνια του νησιού, ενισχύοντας έτσι την ασφάλεια και την παρακολούθηση του περιβάλλοντος χώρου. 

 

Στο εσωτερικό του οχυρού θα συναντήσουμε και δυο εκκλησίες, που η νεότερη χτίστηκε στα μέσα του 18ου αιώνα και είναι αφιερωμένη στην Παναγία του Κάστρου και η άλλη στον Άγιο Γεώργιο, που είναι και η παλαιότερη χτισμένη το 1790 με ξυλόγλυπτο τέμπλο. Εντυπωσιακό είναι ότι ο οικισμός του κάστρου ήταν κατοικημένος μέχρι το 1943, οπότε άρχισε να εγκαταλείπεται από τους κατοίκους του, ενώ οι τελευταίοι το εγκατέλειψαν μετά τον καταστρεπτικό σεισμό του 1956. 

 

Αυτά όμως είναι παρελθόν σήμερα το νησί είναι χάρμα οφθαλμών, με ευγενικούς κατοίκους και ένας τόπος όπου στις περιήγηση μας θα αισθανθούμε όμορφα αρώματα, απόρροια των αρωματικών βοτάνων που φυτρώνουν στο νησί. Παράδοση, αρώματα, παράλιες, εξαιρετική αρχιτεκτονική, βυζαντινά και αρχαία μνημεία, γευσιγνωσία, με άλλα λόγια Αστυπάλαια.

Αντίσταση Σταύρωση και Ανάσταση

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου
 

Τα δραματικά γεγονότα της Μεγάλης Εβδομάδος, κατά την οποία βιώνουμε εντονότερα τη θυσία του Θεανθρώπου Ιησού για τη σωτηρία μας, διδάσκουν τον καθένα μας πως η αντίσταση προς το απάνθρωπο κατεστημένο προκαλεί τη σκληρή δοκιμασία των διωγμών και της Σταυρώσεως, αλλά οδηγεί στην Ανάσταση. Όσοι αποφεύγουν την αντίσταση και απαρνούνται την δοκιμασία δεν πιστεύουν στην Ανάσταση. Όποια ηλικία και αν έχουν, είναι συμβιβασμένοι στα γήινα και αιχμαλωτισμένοι στο παροδικό υλικό συμφέρον.
 

Ο Θεάνθρωπος Ιησούς, που θυσιάστηκε από αγάπη και ενδιαφέρον για τη σωτηρία μας, κατά τη διάρκεια της παράνομης και απάνθρωπης σε βάρος Του διαδικασίας μας δίδαξε να μην είμαστε ούτε απαθείς, ούτε εμπαθείς. Μπορεί να δέχθηκε το φίλημα του Ιούδα, αλλά την ώρα εκείνη του είπε με παράπονο «με φίλημα προδίδεις τον Μεσσία;». Μπορεί να τοποθέτησε στη θέση του το κομμένο αυτί του δούλου και να δίδαξε τον Πέτρο ότι η βία μόνο βία προκαλεί, αλλά απευθυνόμενος στους αρχιερείς και στους στρατηγούς που πήγαν νύκτα να Τον συλλάβουν με σπαθιά και ρόπαλα, τους παρατήρησε πως του συμπεριφέρθηκαν σα να ήταν ληστής. Και πρόσθεσε προς αυτούς: «Κάθε ημέρα ήμουν στο ιερό και δεν με συλλάβατε και έρχεστε τώρα, στη δική σας ώρα της εξουσίας του σκότους, για να πετύχετε το πανούργο σχέδιό σας». 

 

Στην παράνομη ενώπιον του Άννα ανάκριση αυτός τον ερώτησε για τους μαθητές του και για τη δράση Του και ο Κύριος μειλίχια του παρατήρησε: « Μιλούσα πάντα φανερά στις συναγωγές και στο ναό και πολύς λαός με άκουσε. Κρυφά δεν δίδαξα ποτέ. Ρώτησε λοιπόν αυτούς που παρακολούθησαν τα όσα είπα». Δεν υπερασπίστηκε τον εαυτό του, αλλά τον παρέπεμψε στους ακροατές των κηρυγμάτων Του και θεατές των θαυμάτων Του. Και όταν ένας από τους φρουρούς που είχαν συλλάβει τον Ιησού θύμωσε με την απάντησή Του και τον ράπισε, Εκείνος γύρισε προς αυτόν το βλέμμα Του και του είπε: «Αν είπα κάτι κακό πες το μου. Αν όμως μίλησα σωστά γιατί με δέρνεις;»

 

Στο μέγαρο του Καϊάφα, που συνεχίστηκε η προσχεδιασμένη διαδικασία για την καταδίκη του Κυρίου, άκουσε τους ψευδομάρτυρες και δεν μίλησε. Όταν όμως ο Καϊάφας τον προκάλεσε να πει αν είναι ο Υιός του Θεού, Εκείνος του το βεβαίωσε με τρόπο αποστομωτικό. Ο Πιλάτος, στον οποίο πήγαν στη συνέχεια τον Κύριο οι Αρχιερείς με την κατηγορία ότι ονομάζει τον εαυτό Του βασιλιά τον Ιουδαίων, του έθεσε το ερώτημα αν πράγματι είναι βασιλιάς τους και Εκείνος του απάντησε με ερώτημα: «Με ρωτάς από μόνος σου, ή άλλοι σου μίλησαν για μένα;». Ο Πιλάτος επέμεινε στο ερώτημα και ο Κύριος του απάντησε: «Συ λες ότι είμαι βασιλιάς. Εγώ ήρθα στον κόσμο για να φανερώσω την αλήθεια και όποιος αγαπάει την αλήθεια καταλαβαίνει τα λόγια μου». Και πριν τον παραδώσει στους στρατιώτες και στον όχλο για να τον οδηγήσουν στον Γολγοθά, ο Πιλάτος Του παρατήρησε ότι πρέπει να απαντά στις ερωτήσεις του, γιατί έχει εξουσία επάνω Του να Τον εκτελέσει ή να Τον αφήσει ελεύθερο, τότε Εκείνος του απάντησε ευθαρσώς πως δεν θα είχε καμία εξουσία επάνω Του, αν δεν την είχε επιτρέψει ο Θεός.

 

Ο Έλληνας Χριστιανός σήμερα αντιμετωπίζει ποικίλες δοκιμασίες και καλείται να αποδεχθεί Νόμους αντίθετους προς την συνείδησή του. Αν δεν μιμηθεί τον Χριστό και δεν αντισταθεί με αγάπη, αλλά και με σταθερότητα στα όσα τραγικά συμβαίνουν δεν είναι άξιος μαθητής Του. Ένα πρόσφατο παράδειγμα είναι ο προ μηνός ψηφισθείς Νόμος για τον «γάμο» των ομοφυλοφίλων. Πρόκειται για έναν των χειροτέρων Νόμων, που έχουν ψηφιστεί στα 200 περίπου χρόνια του Ελληνικού κράτους. 

 

Δεν είναι μόνο η παραβίαση του θεμελιώδους βιολογικού νόμου περί της διαιωνήσεως των ειδών, είναι τα επιχειρήματα που ελέχθησαν από τους ψηφίσαντας τον Νόμο, είναι αυτό που ως ηθική πραγματικότητα εκπέμπει προς τον κάθε πολίτη. Είναι ακόμη αυτά που θα επακολουθήσουν με βάση τα ίδια παράλογα επιχειρήματα. Πρόκειται για την τεκνοθεσία από ομοφυλόφιλους, την παρένθετη μητέρα, τη διδασκαλία της ομοφυλοφιλίας στα σχολεία, την προώθηση από νεαρής ηλικίας της αλλαγής του φύλου. Και αυτά συμβαίνουν και θα συμβούν γιατί με τον «γάμο» των ομοφυλόφιλων απεδείχθη ότι επιδιώκεται να επιβληθεί ως πορεία ζωής ο ηδονισμός και ο ατομισμός. 

 

Επερχομένων των εκλογών για το Ευρωκοινοβούλιο το κυβερνόν Κόμμα, που επέβαλε τον γάμο των ομοφυλοφίλων, βλέποντας τις δημοσκοπήσεις επιχειρεί να μειώσει τον αντίκτυπο που είχε η ενέργειά του στο λαό. Πρώτον προσπαθεί έως την 9η Ιουνίου να είναι θαμμένο το γεγονός. Δεύτερον προωθεί την προπαγάνδα ότι με την ψήφιση του Νόμου το θέμα τελείωσε και πρέπει να ξεχαστεί…Και τρίτον επιδιώκει να φανεί ότι με την διοίκηση της Εκκλησίας οι σχέσεις είναι άριστες… Αυτό το σκοπό εξυπηρέτησε η συνάντηση του κ. Μητσοτάκη με τον κ. Ιερώνυμο στο Δήλεσι, οι φωτογραφίες με χαμόγελα των δύο, οι χωρίς ειρμό αλλά με σύνθημα «Αυτές τις ώρες είναι απαραίτητη η συνεργασία, κοιτάμε πώς μπορούμε να πάμε μπροστά» δηλώσεις του Αρχιεπισκόπου. Ο σκοπός του κ. Μητσοτάκη επετεύχθη εκτός της Αρχιεπισκοπής, σε άλλη Μητρόπολη, στη Μητρόπολη Θηβών και Λεβαδείας, στο χωριό Δήλεσι, που είναι πολύ κοντά στα Οινόφυτα, όπου γεννήθηκε ο κ. Ιερώνυμος, και πού πολύ μεγάλο μέρος της κοινωνικής δραστηριότητάς του ο Αρχιεπίσκοπος το αφιερώνει σε αυτό. Οι τίτλοι των εφημερίδων και των Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης δείχνουν τη σκοπιμότητα της συνάντησης: «Χαστούκι του Ιερώνυμου σε Βελόπουλο», «Κλείνει (ο Μητσοτάκης) το μέτωπο με την Εκκλησία», «Ιερή ανακωχή», «Ο πάγος έσπασε», «Λιώνει ο πάγος», «Μήνυμα συνεργασίας»… 

 

Είναι πολύ λυπηρό το γεγονός ότι ο Αρχιεπίσκοπος λίγες ημέρες μετά τα όσα η Διαρκής Ιερά Σύνοδος αποφάσισε για την Κυριακή της Ορθοδοξίας και την 25η Μαρτίου θέλησε να εξυπηρετήσει τον πρωθυπουργό στον σχεδιασμό του. Πρόκειται για μια άμεση και ανεπίτρεπτη ανάμιξή του στην πολιτική και στον προεκλογικό αγώνα υπέρ του κ. Μητσοτάκη, όταν μάλιστα ονοματίζει και «δίνει χαστούκι» (Πρωτοσέλιδο «Απογευματινής) σε αρχηγό Κόμματος που κατεβαίνει στις προσεχείς εκλογές. 

 

Ο Αρχιεπίσκοπος συμβιβάσθηκε. Μπορεί και κάποιοι ακόμη αρχιερείς και άλλοι κληρικοί να κάμουν το ίδιο. Μπορεί και αρκετοί λαϊκοί. Τελικά η Εκκλησία τί κάνει; Ακολουθεί τον Χριστό ή τον κόσμο; Η Εκκλησία πορεύεται αλώβητη. Γιατί Εκκλησία δεν είναι κάποιο κοσμικό κατασκεύασμα, αλλά όπου, με τα έργα τους και τη ζωή τους, κληρικοί και λαϊκοί ακολουθούν τη ζωή του Κυρίου και μιμούνται την έναντι των εχθρών Του στάση Του. Καλή Ανάσταση.-

Ο εξαναγκασμός στην άμβλωση δεν είναι «παραμύθι»

Ποιος υπερασπίζεται τις γυναίκες που εξαναγκάζονται στην άμβλωση;
 

Σύμφωνα με παλαιότερη μελέτη που αφορούσε τις συνθήκες υπό τις οποίες μια γυναίκα καταφεύγει στην άμβλωση, στο 64% των περιπτώσεων πίσω από την άμβλωση υπάρχει εξαναγκασμός(1). Ο εκβιασμός στην άμβλωση δεν είναι παραμύθι αλλά μια βάναυση πραγματικότητα που χρονολογείται από παλαιά, αλλά στις μέρες μας με τη χρήση του εκτρωτικού χαπιού έγινε χειρότερη.

 

Σε μια μελέτη του 1987, που έγινε για λογαριασμό της Planned Parenthood (2), διαπιστώθηκε πως το 30% των ανηλίκων που ζητούσαν αμβλώσεις είχε πάρει τις αποφάσεις του εν μέρει διότι οι γονείς του ήθελαν να κάνουν άμβλωση. Αυτοί οι αριθμοί επιβεβαιώθηκαν και σε μια μελέτη του 1991. Οι γονείς προτίμησαν την άμβλωση παρά την απόκτηση του μωρού των παιδιών τους με αναλογία 4 προς 1. Αν και αυτές οι μελέτες έγιναν εδώ και καιρό, δείχνουν ότι οι γονείς εξαναγκάζουν τα παιδιά τους στην εφηβεία να κάνουν εκτρώσεις, ήδη εδώ και πολλά χρόνια.

 

Αλλά δεν είναι μόνο οι γονείς. Ο Alan Guttmacher, κάποτε πρόεδρος της Planned Parenthood και ιδρυτής του ομώνυμου Ινστιτούτου υπέρ της άμβλωσης είπε (2): «Το 30% των γυναικών, σχεδόν μία στις 3, κάνουν εκτρώσεις επειδή κάποιος άλλος –συχνά ο εμπλεκόμενος άνδρας- τις θέλει»

 

Ο εξαναγκασμός για την έκτρωση μπορεί να πάρει πολλές μορφές. 

 

Εκ μέρους των συγγενών εκφράζεται με λεκτική και σωματική βία μέχρις θανάτου, αποπομπή από το σπίτι, βίαιη προσαγωγή στο γιατρό για άμβλωση ενώ εκ μέρους των υγειονομικών η κακοποίηση της γυναίκας περιλαμβάνει ψευδή ενημέρωση για την ανάπτυξη του παιδιού της, απόκρυψη οικονομικών και κοινωνικών πόρων που είναι διαθέσιμοι για εκείνη ή της δυνατότητας υιοθεσίας, απόκρυψη από την αστυνομία διαπιστωμένης σεξουαλικής κακοποίησης, απόκρυψη κινδύνων άμβλωσης. Εκ μέρους τρίτων στη ζωή της γυναίκας, ο εξαναγκασμός μπορεί να περιλαμβάνει εκφοβισμό για απώλεια μιας θέσης εργασίας, μιας υποτροφίας, αθλητικής συμμετοχής ή και άλλων ευκαιριών από τις οποίες αποκλείονται οι γυναίκες που μένουν έγκυες και αγαπούν τα μωρά τους. (2) 

 

Σε όλες τις παραπάνω περιπτώσεις η κακοποίηση γίνεται εξαρχής αντιληπτή από τη γυναίκα που συνήθως μπορεί να λάβει μέτρα και να ζητήσει βοήθεια. Η μεγάλη όμως διάδοση του εκτρωτικού χαπιού σε συνδυασμό με την απρόσωπη χορήγησή του μέσω διαδικτύου, έχουν δημιουργήσει μια νέα μορφή εξαναγκασμένης άμβλωσης εκείνη με τη χρήση του εκτρωτικού χαπιού. Σε αυτή το χάπι μπορεί να χορηγείται ύπουλα ή εκβιαστικά στην έγκυο, με διάφορα τεχνάσματα, με αποτέλεσμα οι γυναίκες να σπρώχνονται στις χημικές αμβλώσεις συχνά χωρίς τη γνώση ούτε και τη συγκατάθεσή τους. 

 

Πρόκειται και πάλι για περιπτώσεις αναπαραγωγικού εκβιασμού που πιθανότατα συγκαλύπτει σεξουαλικό εκβιασμό, κατάχρηση ανηλίκων κοριτσιών, αιμομιξία, παιδοφιλία, περιπτώσεις οικονομικής εκμετάλλευσης γυναικών-trafficking, σχέσεις εκτός αλλά και εντός γάμου, και τελικά κάθε περίπτωση κατά την οποία ένας άντρας ή και άλλη γυναίκα έχουν συμφέρον να καταστρέψουν ένα παιδί ή και την έγκυο μητέρα του. 

 

Οι περισσότερες καταγγελίες που αφορούν άμβλωση εν αγνοία της γυναίκας με χρήση των εκτρωτικών χαπιών προέρχονται από το εξωτερικό. Τα χάπια ρίχνονται κρυφά στο νερό ή το ποτό της ανυποψίαστης εγκύου, ενώ δε λείπουν και οι περιπτώσεις που οι γυναίκες αντιλαμβάνονται την κίνηση αλλά υποχρεώνονται παρόλα αυτά να τα καταπιούν. Οι συνέπειες είναι τραγικές όχι μόνο για το παιδί αλλά και για την δική τους υγεία.

 

Καθώς τώρα υπάρχει η δυνατότητα προμήθειας τέτοιων χαπιών μέσω ταχυδρομείου, οι κακοποιητές που μπορεί να είναι οποιοιδήποτε, (συγγενείς της γυναίκας, σύντροφος, σύζυγος, άλλη γυναίκα, ένας διακινητής), οι οποίοι δημιουργούν καταρχήν ένα ψεύτικο διαδικτυακό προφίλ. Υποδύονται τη γυναίκα που είναι έγκυος εντός των νόμιμων χρονικών ορίων χρήσης του χαπιού, παραγγέλλουν τα χάπια, τα παραλαμβάνουν και μεθοδεύουν κατόπιν τη χορήγησή τους στη γυναίκα που επιβουλεύονται. Σε κάποιες περιπτώσεις οι άντρες τα παραγγέλλουν προληπτικά για να τα έχουν έτοιμα για τις φιλενάδες τους όταν θα τις αφήσουν έγκυες, ενώ άλλοτε αγοράζονται από άντρες ή γυναίκες στη μαύρη αγορά για μελλοντική χρήση. Υπάρχουν περιστατικά όπου στην κακοποίηση της εγκύου συμμετέχουν και γυναίκες «αντίζηλοι» της εγκύου.(3) 

 

Δυστυχώς οι γυναίκες σήμερα δεν είναι ενημερωμένες και δεν εμπιστεύονται τις φωνές που υποστηρίζουν όχι μόνο την αγέννητη ζωή αλλά και το δικό τους σώμα. Ο λόγος του Θεού θεωρείται ξεπερασμένος, αν και είναι γεμάτος αγάπη και σεβασμό σε κάθε πλάσμα. Ακόμη και για το γυναικείο κίνημα η γυναίκα θεωρείται θύμα όταν γίνεται σύζυγος και μητέρα, ενώ η άμβλωση ουδέποτε θεωρήθηκε κακοποίηση της γυναίκας ή εξυπηρέτηση προς τον σχετιζόμενο άντρα. 

 

Παραθέτουμε τα στοιχεία που αφορούν την εκβιαστική πλευρά της έκτρωσης, για να ευαισθητοποιήσουμε τις γυναίκες ώστε να προστατεύουν τον εαυτό τους και τα αγέννητα παιδιά τους. Δε θέλουμε οι γυναίκες να πέφτουν θύματα της προπαγάνδας υπέρ της έκτρωσης ούτε των καταχρηστικών σχέσεων, πολύ περισσότερο της εξαναγκασμένης άμβλωσης από όσους έχουν συμφέρον να τη διαπράξουν.

 

Παραπομπές:  

http://www.theunchoice.com/pdf/FactSheets/ForcedAbortions.pdf

https://www.liveaction.org/news/not-all-women-choose-abortion-some-are-forced/

https://www.liveaction.org/news/mail-order-abortion-profiteers-coercion-myth/ 

 

afistemenaziso

 

Σημειώση: Η Planned Parenthood που αναφέρεται στο άρθρο είναι μια εγκληματική οργάνωση (ως ινστιτούτο παρουσιάζεται) υπέρ των εκτρώσεων, που προωθεί εδώ και χρόνια την νεοταξική δολοφονική παράνοια στις δυτικές κυρίως κοινωνίες...

Μεγάλη Δευτέρα

Μεγάλη Δευτέρα: Είναι αφιερωμένη στη μνήμη του Αγ. Ιωσήφ του παγκάλου, (πολύ καλού) γιου του πατριάρχη Ιακώβ. Τα αδέλφια του Ιωσήφ τον φθονούσαν, γι’ αυτό τον έριξαν μέσα σ’
ένα λάκκο και κατόπιν τον πούλησαν σε Αιγυπτίους εμπόρους. Υπέφερε πολλά, όμως στο τέλος δοξάστηκε κι έγινε άρχοντας της Αιγύπτου. Ο Ιωσήφ θεωρείται τύπος του Χριστού για τα παθήματα, την αρετή του, την πραότητα και την ανεξικακία του.

Και ο Κύριος φθονήθηκε από τους αρχιερείς, τους Γραμματείς και τους Φαρισαίους και αφού υπέφερε πολλά για τη σωτηρία μας δοξάστηκε με την Ανάστασή Του.

Επίσης τη Μ. Δευτέρα τελείται ανάμνηση της ξηρανθείσας συκής. Σύμφωνα με την ευαγγελική διήγηση το θαύμα αυτό έγινε την επομένη της εισόδου του Κυρίου στα Ιεροσόλυμα. Ο Χριστός βλέποντας στο δρόμο μια συκιά, πήγε κοντά της, μα δε βρήκε παρά μόνο φύλλα` και της λεει: "Ποτέ πια μην ξαναβγάλεις καρπό!" Κι αμέσως ξεράθηκε η συκιά. Εκείνη η άκαρπη συκιά συμβόλιζε τη συναγωγή των Ιουδαίων που δεν είχε να παρουσιάσει πνευματικούς καρπούς και γι’ αυτό καταδικάστηκε από τον Κύριο. Συμβόλιζε ακόμα και κάθε άνθρωπο που δεν έχει πνευματική καρποφορία. 

Το Ευαγγέλιο του Όρθρου της Μ. Δευτέρας αφηγείται όχι μόνο το επεισόδιο της συκής αλλά και τις παραβολές των δύο γιων (Ματθ. 21, 28-32) και των κακών γεωργών (Ματθ. 21, 33-46) μέσο των οποίων ο Κύριος προείπε την απόρριψη Του ισραηλιτικό λαό. Οι παραβολές αυτές
ελέχθησαν την ημέρα μετά την Κυριακή των Βαΐων και γι’ αυτό η Εκκλησία όρισε να διαβάζονται την Μ. Δευτέρα.

πηγή

«Γκριζάρεται» το σύμπλεγμα του Καστελόριζου: Γιατί εξαιρέθηκε από την ΑΟΖ με την Αίγυπτο;

«Γκριζάρεται» σε ότι αφορά την ελληνική κυριαρχία ολόκληρο το σύμπλεγμα του Καστελόριζου κάτι το οποίο επέτρεψε η ίδια η κυβέρνηση Μητσοτάκη όταν υπέγραψε την συμφωνία για την ΑΟΖ με την Αίγυπτο, στην οποία δεν συμπεριλαμβανόταν.

 

Για την ακρίβεια δεν συμπεριλαμβανόταν ούτε καν η μισή Ρόδος καθώς η ΑΟΖ οριοθετούνταν, μέχρι τον 28ο μεσημβρινό.
 

Ο συγκεκριμένος μεσημβρινός διχοτομεί την Ρόδο ακριβώς στα δύο.

 

Παρόλα αυτά υπάρχει κάτι που είναι πολύ πιο σημαντικό από την ίδια την ΑΟΖ και δε χρειάζεται καμιά επίσημη συμφωνία για να οριοθετηθεί και αυτό είναι η υφαλοκρηπίδα.

 

Η έννοια της υφαλοκρηπίδας αποτελεί ειδική περίπτωση επί της οποίας τα δικαιώματα του παράκτιου κράτους -όπως π.χ. είναι η Ελλάδα- υφίστανται ab initio και ipso facto και συνεπώς δεν απαιτείται ρητή διακήρυξη από το παράκτιο κράτος για την άσκηση των εν λόγω δικαιωμάτων!

 

Είναι σημαντικό επίσης να διασαφηνιστεί εξαρχής ότι για την υλοποίηση του ελληνικού στρατηγικού σχεδιασμού πρέπει πρώτα να πραγματοποιηθεί η ανακήρυξη της ελληνικής ΑΟΖ, η οποία είναι μια μονομερής πράξη και μετά να ακολουθήσει η οριοθέτηση της ήδη ανακηρυχθείσας ελληνικής ΑΟΖ, η οποία είναι μια διμερής πράξη και πρέπει να γίνει ξεχωριστά με καθεμιά από τις έξι γειτονικές χώρες της Ελλάδος δηλαδή τις Αλβανία, Ιταλία, Λιβύη, Αίγυπτο, Κύπρο και Τουρκία.

Κάτι το οποίο φυσικά δεν έγινε.

 

Η υφαλοκρηπίδα λοιπόν είναι προέκταση του εθνικού εδάφους, ενώ η ΑΟΖ είναι οικονομικό δικαίωμα το οποίο καθορίζεται από την συμφωνία δύο κρατών.

 

Άρα έχουμε απόλυτη εθνική κυριαρχία και άρα δεν ρωτάμε κανέναν για το τι θα κάνουμε με το έδαφός μας.

 

Η ελληνική υφαλοκρηπίδα νότια του Καστελόριζου καθορίσθηκε από την ανακοίνωση του ΥΠΕΞ το Νοέμβριο του 2008, επί υπουργίας Ν.Μπακογιάννη.

 

Στο τηλεγράφημα της Αμερικανικής πρεσβείας στην Άγκυρα που αποκάλυψαν πριν από χρόνια τα WIKILEAKS αναφέρει ότι στις 13 Νοεμβρίου του 2008 όταν το νορβηγικό Malene Ostervold πραγματοποιούσε έρευνες στην ελληνική υφαλοκρηπίδα.

 

Το ερευνητικό πλοίο μάλιστα τότε κινούνταν με τη συνοδεία πολεμικού πλοίου και συγκεκριμένα της φρεγάτας TCG GEDIZ F-495, προκαλώντας την ελληνική αντίδραση, και την εντολή στην κανονιοφόρο «ΠΟΛΕΜΙΣΤΗΣ» P61 να κινηθεί άμεσα προς την περιοχή.

 

Ο κυβερνήτης της κανονιοφόρου εξέπεμψε σήμα προς τον κυβερνήτη του «Malene Ostervold» και τον προειδοποίησε ότι βρίσκεται εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας και ότι απαγορεύεται να κάνει έρευνες επ’ αυτής.

 

Το νορβηγικό σκάφος απάντησε στην ελληνική κανονιοφόρο ότι έλαβε το σήμα και ότι το κατανόησε και ακολούθως μετά την πάροδο αρκετών ωρών και διαβουλεύσεων αποχώρησε από την περιοχή.

 

Όταν διέρρευσαν τα τηλεγραφήματα του Wikileaks αποκαλύφθηκε ότι ο Έλληνας, τότε Αρχηγός ΓΕΕΘΑ, στρατηγός Δ. Γράψας είχε απειλήσει με βύθιση του σκάφους σε περίπτωση που συνέχιζε την έρευνα… Υπήρξε μάλιστα και εμπλοκή των ΗΠΑ για αποκλιμάκωση της κατάστασης στην περιοχή του νοτιοανατολικού Αιγαίου.

 

Είχε προηγηθεί η αυστηρή προειδοποίηση της κυβέρνησης Καραμανλή προς την Τουρκία ότι δεν επρόκειτο να ανεχθεί οποιαδήποτε δραστηριότητα εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας.

 

Αντίθετα η κυβέρνηση Μητσοτάκη αρκετά χρόνια μετά επέτρεψε στο τουρκικό ερευνητικό σκάφος Οruc Reis να πραγματοποιήσει έρευνες στην ελληνική υφαλοκρηπίδα σαν αυτή να μην υφίσταται και μάλιστα για διάστημα δύο μηνών.

 

Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά υπάρχουν κάποιες αναφορές ότι ετοιμάζει η κυβέρνηση νόμο που θα κάνει υποχρεωτική την ανακήρυξη καθεστώτος βραχονησίδας σε όποιο νησί του Αιγαίου δεν έχει κατοίκους!

 

Με λίγα λόγια ως βραχονησίδα δεν θα έχει οικονομική δραστηριότητα, αφού δεν θα έχει κατοίκους και άρα δεν θα μπορεί να έχει ενεργό ρόλο στην οριοθέτηση ΑΟΖ.

 

Φυσικά αυτό πρωτίστως θα αφορά την νήσο Στρογγύλη η οποία έχει φρουρά, αλλά όχι κατοίκους.

 

Η νομοθετική αυτή ρύθμιση που φέρεται να ετοιμάζει η κυβέρνηση θα είναι μία «διευκόλυνση» για τις διαπραγματεύσεις που διεξάγονται αυτή τη στιγμή με τους Τούρκους.

 

Με λίγα λόγια θα επιχειρηθεί με νόμο να ικανοποιηθούν οι λειτουργικές απαιτήσεις. Για οποιαδήποτε αντίδραση θα υπάρξει απλώς η κυβέρνηση θα λέει «μα έτσι ορίζει ο νόμος».

Εν πάσει περιπτώσει είναι αλήθεια ότι η κυβέρνηση ετοιμάζει ένα τέτοιο νόμο;

 

Και για να υπάρχει πλήρη επίγνωση του τι ακριβώς διακυβεύεται όλα τα ελληνικά νησιά ξεπερνούν σε αριθμό τις δυόμιση χιλιάδες.

 

Τα περισσότερα εκ των οποίων βρίσκονται στο Αιγαίο.

Από αυτά τα νησιά κατοικούνται μόνο 165!

 

Σε ό,τι αφορά την Στρογγύλη δεν είναι δικαιολογία ότι δεν έχει κατοίκους ας φρόντιζε το ελληνικό κράτος να έχει.

 

Δεν είναι καθόλου δύσκολο, αρκεί να δώσει κάποια κίνητρα και το νησί θα αποκτήσει αμέσως κάποιους κατοίκους και άρα οικονομική δραστηριότητα.

 

πηγή