Η εξοικείωση με την Ιστορία και τα φοβερά, απρόβλεπτα παίγνια που παίζει ο χρόνος υπέρ και εναντίον ημών μπορεί να μη μας οδηγήσει σε πολλά συμπεράσματα, αλλά τουλάχιστον ένα θα μας το προσφέρει στο πιάτο: στον κτιστό κόσμο τίποτα δεν αρχίζει και τίποτα δεν τελειώνει οριστικά. Όλα, κατά κάποιον τρόπο, έρχονται και φεύγουν, εμφανίζονται και περνούν στην αφάνεια, κυριαρχούν και καταρρέουν, ενισχύονται και αποδυναμώνονται, επιλέγονται και απορρίπτονται με ρυθμούς που μας είναι δύσκολο να αντιληφθούμε. Η πλήρης κατανόηση όσων μας περιβάλλουν -ορατών τε και αοράτων- θα οδηγούσε στην απόλυτη, τέλεια γνώση, κι εμείς ως είδος απέχουμε αρκετά από αυτό το ιδανικό.
Η απομάκρυνση και η επιστροφή, το αναβόσβημα της αιώνιας φωτιάς της ύπαρξης έχει οριστεί πριν από όλους από τον Ηράκλειτο (6ος-5ος αιώνας π.Χ.), που είπε για τον κόσμο μας: «ἦν ἀεὶ καὶ ἔστιν καὶ ἔσται πῦρ ἀείζωον, ἁπτόμενον μέτρα καὶ ἀποσβεννύμενον μέτρα» («υπήρχε πάντα, υπάρχει και θα υπάρχει. Είναι μια αιώνια, ζωντανή φωτιά, που ανάβει με μέτρο και σβήνει με μέτρο»).
Τα παραπάνω αφορούν και τον θεσμό της βασιλείας. Ο βασιλεύς Κωνσταντίνος πέθανε και δεν είναι λίγες οι αναφορές που γίνονται στο πρόσωπό του ως «ο τελευταίος βασιλιάς της Ελλάδας». Αν είναι πράγματι «ο τελευταίος βασιλιάς», μπορεί να το πει με σιγουριά μόνο ο Θεός, που γνωρίζει την αρχή και το τέλος του ανθρώπινου πολιτισμού και βαστά τα κλειδιά του χρόνου.
Εμείς οι κοινοί θνητοί, ισχυροί και ανίσχυροι, υπαγόμαστε στην ανθρώπινη συνθήκη του σφάλματος, της φθοράς και του θανάτου. Γι’ αυτό μόνο πιθανολογήσεις μπορούμε να κάνουμε. Μια εκ των πιθανολογήσεων είναι ότι ο θεσμός της βασιλείας παραμένει ανοιχτό ενδεχόμενο για κάθε χώρα – ακόμα και για περιπτώσεις που φαντάζει εξωπραγματικός, όπως η κομμουνιστική Κίνα.
Στην Ελλάδα, στα χρόνια που έρχονται δεν μπορεί να αποκλειστεί κάποια εξέλιξη ούτε θετική (αν προσπαθήσουμε πολύ) ούτε αρνητική, αν αφεθεί η αφελληνιστική δυναμική να συνεχίσει το… έργο της.
Σε θεσμικό επίπεδο, πάντως, ο ρυθμός της απομάκρυνσης της λαϊκής στήριξης και της αγάπης του λαού σε πρόσωπα, κόμματα και συλλογικότητες που συμβολίζουν θεσμούς δείχνουν στ’ αλήθεια το τέλος μιας εποχής∙ και την αρχή μιας άλλης…
3 σχόλια:
ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΟΠΩΣ ΕΠΕΔΙΩΚΕ Ο ΦΙΛΟΔΟΞΟΣ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ ΤΟ 1974, Ο ΟΠΟΙΟΣ ΠΡΟΔΩΣΕ ΤΟΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ,ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΥΠΡΟ ΚΑΙ ΞΕΓΕΛΑΣΕ ΤΟΝ ΑΠΛΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΑΟ.
ΣΤΕΡΝΗ ΜΑΣ ΓΝΩΣΗ ΝΑ ΤΗΝ ΕΙΧΑΜΕ ΠΡΩΤΑ. ΚΑΛΛΙΟ ΑΡΓΑ ΠΑΡΑ ΠΟΤΕ Ο ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ ΠΛΕΟΝ ΤΙΣ ΕΠΑΙΣΧΥΝΤΕΣ ΜΕΡΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΔΟΤΙΚΕΣ ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΟΥ ΑΥΤΟΑΠΟΚΑΛΟΥΜΕΝΟΥ ... ΕΘΝΑΡΧΗ.
ΕΘΝΑΡΧΕΣ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙΝΟΙ, ΠΟΥ ΜΕΓΑΛΩΣΑΝ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, ΔΕΝ ΠΡΟΔΩΣΑΝ ΚΑΝΕΝΑ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΩΡΕΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΔΕΝ ΠΑΡΑΘΕΡΙΖΑΝ ΣΕ ΠΟΛΥΤΕΛΗ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΑ ΤΗΣ ΓΑΛΛΙΑΣ ....ΑΛΛΑ ΕΠΙ ΤΩΝ ΕΠΑΛΞΕΩΝ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΝ ...
ΑΝ ΜΗ ΤΙ ΑΛΛΟ Ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΕΚΑΝΕ ΚΑΙ ΕΞΙΛΑΣΤΗΡΙΟ ΘΥΜΑ ΕΓΙΝΕ ... ΤΙΜΟΥΣΕ ΔΕ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΚΑΙ ΕΠΑΝΕΙΛΗΜΜΕΝΩΣ ΤΗΝ ΕΠΙΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΕ ΑΝΤΙΘΕΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ ΠΟΥ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΠΑΤΗΣΕ ΤΟ ΠΟΔΙ ΤΟΥ ΕΝΑ ΣΤΕΦΑΝΙ ΝΑ ΚΑΤΑΘΕΣΕΙ ΣΤΑ ... ΘΥΜΑΤΑ ΤΟΥ...
ΜΑΡΙΑ ΑΠΟ ΚΑΤΕΧΟΜΕΝΗ ΚΥΠΡΟ
ΒΑΣΙΛΟΦΡΟΝΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΑ.
Η ΕΞΑΠΑΤΗΣΗ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΑΠΟ ΤΟΝ Κ. ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ ΤΟ 1974
Η Ελλάς, έθνος, συνήθως ανάδελφο, αντί να συσπειρώνεται, αντί να ομονοεί, αντί να ενώνει και να συνασπίζει τις αριθμητικά και ποσοτικά ασήμαντες δυνάμεις της, απεργάζεται η ίδια τον όλεθρο και την καταστροφή της με το γνώριμο ανά τις χιλιετίες μέγιστο ελάττωμα της:
Τη διχόνοια!!!
Αλλά και εξαιτίας των εξοργιστικών και ασυγχώρητων φιλοδοξιών των αυτολατρευόμενων πολιτικών της. Ο ένας απο αυτούς, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ορεγόμενος το ανώτατο αξίωμα για τον εαυτό του, αντί να επαναφέρει τον εύορκο, έντιμο και ανυποχώρητα δημοκρατικό Βασιλιά από τον τόπο της εξορίας του, όπου τον είχε εξοστρακίσει η συνταγματαρχική χούντα, τον εξαπάτησε.
Το μεσημέρι της 23ης Ιουλίου 1974, μία μέρα πριν αναχωρήσει από το Παρίσι για την Ελλάδα, τηλεφώνησε στο Βασιλιά Κωνσταντίνο. Του μίλησε με τόνο και φρασεολογία γεμάτη σεβασμό και τυπικότητα, και τον πληροφόρησε πως όπως έδειχναν τα πράγματα θα επέστρεφαν στην Ελλάδα σύντομα. Λίγο αργότερα, το απόγευμα, μετά την τελική κατάρρευση της «Ιωαννιδικής» χούντας, του ξανατηλεφώνησε και του είπε πως είχε μόλις πάρει μήνυμα από τον «πρόεδρο» Φ. Γκιζίκη να σχηματίσει κυβέρνηση.
Ο Βασιλιάς του ευχήθηκε καλή επιτυχία στο αναμφίβολα δύσκολο έργο του, και ο Καραμανλής έσπευσε να προσθέσει:
«Επειδή εγώ θα ταξιδεύσω με το αεροπλάνο του προέδρου της Γαλλίας κ. Ντ Εστεν, το οποίο δεν μπορείτε να χρησιμοποιήσετε εσείς, αφού είστε αρχηγός άλλου κράτους, ετοιμάστε τα μέλη της οικογενείας σας και μόλις φθάσω στην Αθήνα θα προετοιμάσω τα πράγματα για την υποδοχή σας, και θα δώσω εντολή να έρθει να σας παραλάβει από το Χίθροου, η αεροσκάφος της Ελληνικής Βασιλικής Αεροπορίας η αεροπλάνο της Ολυμπιακής».
(Βέβαια η απόφαση αυτή πάρθηκε μετά από το γνωστό θέατρο του Γκιζίκη με τους πολιτικούς αρχηγούς να συσκέπτονται χωρίς να... σκέπτονται.
Ο Κ. Καραμανλής δεν θα ήταν η λύση εάν ο Γ. Μαύρος δεν είχε ζητήσει πίστωση χρόνου για να συνεννοηθεί με τα στελέχη της Ενώσεως Κέντρου για τον σχηματισμό κυβέρνησης από τον Π. Κανελλόπουλο. Ο Ευ. Αβέρωφ, όμως, που έμεινε με τον Γκιζίκη, μετά την προσωρινή , υποτίθεται, αποχώρηση των υπολοίπων πολιτικών, τον έφερε σε τηλεφωνική επικοινωνία με τον Χένρι Κίσιντζερ, και εκείνος του είπε
« οι Η.Π.Α. θέλουν τον Καραμανλή, και αφού δεν υπάρχει κάποια αντίδραση από τους άλλους πολιτικούς, δεν θα αντιμετωπίσουμε κάποιο πρόβλημα».
Και ο Γκιζίκης συμφώνησε. Μετά τηλεφώνησε στο Παρίσι ο Αβέρωφ πληροφορώντας τον Καραμανλή για την απόφαση, η οποία ήταν εις γνώση του βέβαια. Ήταν όλα προμελετημένα).
Ο Καραμανλής ήταν αποφασισμένος από την αρχή να εξαπατήσει τον Βασιλιά. Έδωσε αυτήν την κίβληλη υπόσχεση επειδή φοβόταν μήπως ο Βασιλιάς και η Οικογένεια Του ζητούσαν αεροσκάφος από την Βρετανική κυβέρνηση η πάρουν αεροπλάνο της πολιτικής αεροπορίας που να εκτελούσε δρομολόγιο Λονδίνο - Αθήνα.
Οι προσπάθειες του Βασιλέως να πληροφορηθεί τι ακριβώς συνέβαινε στην Ελλάδα στάθηκαν αναποτελεσματικές.
Συνέχεια.
Το επόμενο πρωί, ο Βασιλιάς, πληροφορήθηκε ότι μόλις ο Καραμανλής έφτασε στην Αθήνα και κατέβηκε από το αεροπλάνο, αυτοανακηρύχθηκε «νόμιμη κυβέρνηση» .
Φυσικά, δε δόθηκε ποτέ εξήγηση και δικαιολογία ως προς το από που αντλούσε τη δικαιοδοσία και αρμοδιότητα όταν προέβαινε σε εκείνη τη δήλωση. Δεν ήταν καν ο τελευταίος νόμιμα εκλεγμένος πρωθυπουργός της χώρας και κατά το νόμιμο Σύνταγμα του 1952, μόνο ο Βασιλιάς είχε αρμοδιότητα να διορίσει πρωθυπουργό κάτω από τις υφιστάμενες συνθήκες.
Οργάνωσε ένα αντισυνταγματικό, παράνομο και κραυγαλέα άνισο δημοψήφισμα, για να πετύχει το σκοπό του.( UNFAIR όπως το χαρακτήρισε σωστά ο κ. Κ. Μητσοτάκης).
Η πρώτη του κίνηση ήταν να επαναφέρει το Σύνταγμα του 1952 εκτός της διατάξεως περί της μορφής του πολιτεύματος με την Συντακτική πράξη της 1ης Αυγούστου 1974. Αυτή του η ενέργεια αποτέλεσε την μεγαλύτερη παράνομη και αντισυνταγματική πράξη.
Το άρθρο 21 του Συντάγματος του 1952 έλεγε:
«Το πολίτευμα της Ελλάδος είναι Βασιλευομένη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία. Άπασαι αι εξουσίαι πηγάζουσιν εκ του Έθνους, ενεργούνται δε καθ ον τρόπον ορίζει το Σύνταγμα».
Τα άρθρα 1 και 2 της Συντακτικής πράξεως όρισαν τα εξής:
«Άρθρον 1: Από της δημοσιεύσεως της παρούσης Συντακτικής Πράξεως και μέχρι της ψηφίσεως του οριστικού Συντάγματος της χώρας επανατίθεται εν ισχύ το Σύνταγμα της 1ης Ιανουαρίου 1952, εξαιρέσει των διατάξεων αυτού των καθοριζουσών την μορφήν του πολιτεύματος.
Άρθρον 2: Μέχρι του οριστικού καθορισμού της μορφής του πολιτεύματος δια της ελευθέρας εκφράσεως της βουλήσεως του Ελληνικού λαού τα καθήκοντα του ανωτάτου άρχοντος ασκούνται υπό του προέδρου της δημοκρατίας..
Τα άρθρα 43 και 53 τελούν εν αναστολή» .
Όπου στο επανατιθέμενο εν ισχύει Σύνταγμα αναφέρεται ο Βασιλιάς ως ο Ανώτατος Άρχων! Νεώτερη Συντακτική πράξη (4 Οκτωβρίου 1974) καθόριζε την προθεσμία για το δημοψήφισμα.
Στο άρθρο 1 παράγραφος 1η έλεγε: «Εντός 15 το βραδύτερων ημερών από της διενεργείας εκλογών της Εθνικής Αντιπροσωπείας, η εξ αυτής προερχομένη κυβέρνησις υποχρεούται όπως προκηρύξη δημοψήφισμα προς καθορισμόν της μορφής του δημοκρατικού πολιτεύματος της χώρας, δια της αμέσου και ελευθέρας εκφράσεως της βουλήσεως του Ελληνικού Λαού. Το δημοψήφισμα θα διεξαχθή το βραδύτερον εντός 30 ημερών από της ημέρας της προκηρύξεως αυτού» .
Οι εκλογές ορίστηκαν για της 18 Νοεμβρίου. Ο Καραμανλής, αφού πρόταξε, με περισσή πανουργία τις εκλογές, εξασφάλισε το 54% με τις ψήφους των ανυποψίαστων βασιλοφρόνων, οι οποίοι αδυνατούσαν να διανοηθούν ότι ένας πολιτικός καθαρό βασιλικό δημιούργημα θα κινούσε γη και ουρανό και θα χρησιμοποιούσε όλα τα μέσα για να καταργήσει τη βασιλευομένη δημοκρατία...
Στις 22 Νοεμβρίου δόθηκε το υπ. αριθ. 804 Προεδρικό Διάταγμα το οποίο επισημοποίησε την διενέργεια δημοψηφίσματος. Το άρθρο μόνο του διατάγματος όριζε:
«Την 8ην Δεκεμβρίου του έτους 1974, ημέραν Κυριακήν και από 07:28 μέχρι 17:06 ώρας, θέλει ενεργηθή δημοψήφισμα, δι ου ο Ελληνικός λαός θα αποφανθή δια της αμέσου και ελευθέρας εκφράσεως της βουλήσεως αυτού, περί της μορφής του δημοκρατικού πολιτεύματος της χώρας, ήτοι της «Βασιλευομένης Δημοκρατίας» η της «Αβασιλεύτου Δημοκρατίας» .
Η κοινοβουλευτική ομάδα της «Νέας Δημοκρατίας» συγκεντρώθηκε στις 23 Νοεμβρίου 1974. Ο Καραμανλής διακήρυξε την ουδετερότητα του κόμματος κατά το δημοψήφισμα ενώ όλα τα άλλα κόμματα πήραν θέση υπέρ της αβασιλεύτου.
Το δημοψήφισμα έγινε στις 8 Δεκεμβρίου 1974.
Υπέρ της Βασιλευομένης Δημοκρατίας ψήφισαν 30,8% και υπέρ της Αβασιλεύτου Δημοκρατίας ψήφισαν 69,2%. Η αποχή ήταν 24,5%.
Το νέο Σύνταγμα της Προεδρευομένης Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας ψηφίστηκε με αποχή των κομμάτων της αντιπολιτεύσεως στις 7 Ιουνίου 1975, και ο πρώτος Πρόεδρος της Δημοκρατίας εξελέγη στις 19 Ιουνίου 1975.
Δημοσίευση σχολίου