Η ΚΥΡΙΑ ΡΟΛΑΝΔΗ

ποιητής Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης Αμφικτύων 

 

Αναγνώστη η ιστορία αυτή είναι πραγματική

Η κυρία Ρολάνδη μάνα με δυο παιδιά 

σύζυγος και νοικοκυρά, 

έξω απ’ τη Λεμεσό είχε οικία στο λιβάδι 

σπίτι στο φως, κρησφύγετο στο σκοτάδι 

στο φως είχε άνδρα και παιδιά 

στο λιβάδι το Γρίβα Διγενή 

κρυμμένο σε μια υπόγεια στοά 

στα βάθη του αγρού, 

που φωτιζόταν με αχνό λυχνάρι, 

δίκην αρουραίου ποντικού 

έβγαινε μόνον βράδι 

ν’ ατενίσει τα άστρα του ουρανού 

και του Γαλαξία το ζωνάρι 

να εξηγήσει τους οιωνούς 

 

Μέλος της ΕΟΚΑ, η κυρία Ρολάνδη 

αγγελιοφόρος και αγωνίστρια με πλούσια δράση 

στον κόρφο της μετέφερε μηνύματα 

γλιστρούσε από τα μπλόκα και τ’ αγήματα 

με πονηριές και θράση 

ήταν ο φύλαξ άγγελος του Γρίβα Διγενή 

χωρίς εναλλακτική έξοδο από εκεί να αποδράσει 

 

Ηταν καταζητούμενος σε κάθε σπίτι, σε κάθε σπιθαμή 

είχε απλώσει στο νησί 

της ΕΟΚΑ αόρατο ιστό αράχνης 

έμεινε μέχρι τέλους ασύλληπτος 

επί πίνακι ήθελαν του Διγενή την κεφαλή 

κι’ όλοι νόμιζαν ότι κρυβόταν σε κάποια σπηλιά 

στου Τρόοδος τα δάση 

 

Οι εχθροί του τον έψαχναν παντού ταπεινωμένοι 

στρατεύματα και αστυνομικοί εξευτελισμένοι 

προδότες πληρωμένοι μέσ’ στο σκοτάδι 

ιπτάμενοι παρατηρητές, σκύλοι και ειδικοί ανιχνευτές 

έκαναν κατ’ οίκον έρευνες πρωί και βράδυ 

και δυο φορές οι καταδότες τους έφεραν 

ενώπιον ενωπίω, στο σπίτι της κυρίας Ρολάνδη 

 

Η κυρία Ρολάνδη 

με το θάνατο δύο φορές έπαιξε κρυφτούλι 

όταν ο θάνατος της πέταξε το γάντι 

αυτή ψύχραιμα το έκρυψε στο φουστάνι 

ζητούσαν επιμόνως το Διγενή 

κάνανε έρευνα εξονυχιστική 

η πληροφορία ήταν καρφωτή 

από κάποιον «Εφιάλτη» 

αλλά αυτή δεν φθάνει 

γιατί την απέτρεψε, σαν άλλη «Ατροπός», 

η κυρία Ρολάνδη 

 

Με τα χτυπήματα της πόρτας η κυρία Ρολάνδη 

έδωσε σήμα στον αρχηγό 

έκλεισε βιαστικά την καταπακτή 

στο ντουλάπι του νεροχύτη 

έβαλε το δάπεδο πάνω στη μικρή οπή 

που οδηγούσε εις την κρύπτη 

έρριξε σαπουνάδες στα μαλλιά , στη βρύση 

και έτρεξε βιαστικά να τους ανοίξει

 

Είπε «well come» στους Άγγλους φιλικά 

τους κέρασε φρούτα, γλυκά, ποτά 

ερεύνησαν παντού, κάθε γωνιά, 

έκαναν το σπίτι φύλλα φτερά 

κάπου στη ντουλάπα φυλαγμένη 

βρήκαν μια φωτογραφία της βασίλισσας τους 

τη ρώτησαν γιατί δεν την έχει κρεμασμένη 

κι’ αυτή ψύχραιμα τους απαντά: 

«φοβάμαι την ΕΟΚΑ την καταραμένη» 

αγαλλίασε η καρδιά των εχθρών 

και δια σπασμένων Αγγλικών 

κατευόδωσε τα κατοχικά θεριά 

και σαν έδιωξε το Χάρο μακριά 

ανάσανε βαριά 

από του χάρου τα δόντια γλύτωσε και τούτη τη φορά 

τον αρχηγό, το σπίτι της και τα παιδιά της 

ανάθεμα τους προδότες και τα φλουριά τους 

 

Ο Διγενής στο γήινο υποβρύχιο βαθειά 

σαν ειδοποιήθηκε συνθηματικά 

έσβησε το αμυδρό φώς 

έμεινε ψύχραιμος, σιωπηλός 

και ανάπνεε αργά 

όταν ο Άγγλος αξιωματικός 

χτύπησε το δάπεδο της καταπακτής 

Γκαπ, γκαπ!! 

η καρδιά της κυρίας Ρολάνδη 

πήγε στην ‘Κούλουρη’ αγνάντι 

εκείνο το μοιραίο βράδυ 

 

Τώρα θυμίζει την τραγική ιστορία 

το φτωχό μισοτελειωμένο μνημείο 

στο ξεχασμένο από το χρόνο λιβάδι 

με τ’ άγαλμα του Διγενή 

το πέλαγος να κοιτάζει 

κι’ το σπίτι- μουσείο της κυρίας Ρολάνδη 

να κραυγάζει: «ΕΝΩΣΗ» 

 

ΟΧΙ παράδοση στα σχέδια Αννάν 

ΟΧΙ ό,τι ο ξένος παράγων σχεδιάζει 

Πλάι εκεί αραγμένο στην ξηρά 

είν’ το ιστιοφόρο «Σειρήν» 

που έφερε στο νησί το Γρίβα Διγενή 

και του αγώνα τα όπλα και πυρομαχικά 

για να θυμίζει εσαεί 

ότι εδώ γράφτηκαν σελίδες δόξας 

για «ΕΝΩΣΗ» με τη μητέρα-Ελλάδα 

που δεν ολοκληρώθηκε 

γιατί καθ’ οδόν πολλές φορές προδόθηκε 

 

Η προδοσία ξεκινά 

από ημέτερα άτομα, άγνωστα –γνωστά 

στον ΟΗΕ, στις Ζυρίχες, στα Λονδίνα 

στα χουντικά πραξικοπήματα 

και στις συνομιλίες Μακάριου-Ντενκτάς 

που φθάνουν σήμερα ως τους ….Χριστόφια και Ταλάτ 

ποτέ κανένας δεν διώχθηκε 

γιατί ο φάκελλος ‘Κ’ ερμητικά ταπώθηκε 

και στα αρχεία των «συμμάχων» διπλοκλειδώθηκε 

 

Ο χρόνος τρέχει σαν νεράκι και κυλά 

στο μύλο της αιωνιότητας 

άλλες οι βουλές των Κυπρίων για Ένωση 

κι’ άλλες των ισχυρών της Γης 

για Εισβολή και Κατοχή 

Διχοτόμηση του Αττίλα και Καταστροφή 

και προτιμήθηκε αυτή. 

Όμως αν υπάρχει οφθαλμός της θείας δίκης 

αργά ή γρήγορα «συν Αθηνά και χείρα κίνει» 

θα ελευθερωθεί το νησί της Αφροδίτης 

 

Τώρα ο ένδοξος της ΕΟΚΑ αγών έχει ξεχασθεί 

και φοβερά έχει κακοποιηθεί 

το μνημείο το σκέπασε η λήθη 

κανείς πιά δεν ενδιαφέρεται την παλιά δόξα 

να υπενθυμίσει 

το ξεχασμένο μνημείο με λίγα άνθη να ραντίσει 

κάποιος διαβάτης δύο δάκρια να χύσει 

ούτε κάποιος ξεναγός να το επισκεφθεί 

το μεγαλείο του για να εξιστορήσει 

 

Πιστή μένει μόνον η κυρία Ρολάνδη 

με λόγια αρχέτυπα, ποιητικά 

μας εξιστόρησε της φυλής μας τα ριζώματα 

και με μελωδία πουλιών 

μας τραγούδησε καθ’ οδόν 

άσματα Κυπριακά 

μας έκανε να νοιώσουμε το Κυπριακό χάδι 

τόσο Ελληνικό που και σκληρός να είσαι 

σε εγγίζει στην ψυχή 

σου λειώνει το φιλοκάρδι 

 

Τα χρόνια πέρασαν 

τα γεγονότα ξεθώριασαν 

στου χρόνου την καταπακτή 

οι παλιές πληγές έχουν σχεδόν επουλωθεί 

η σκόνη της λήθης έκρυψε την Καταστροφή 

ο λαός με τη διχοτόμηση έχει κουραστεί; 

τώρα η Κύπρος ζει στη Νέα Εποχή 

η Τουρκία νικητής και όμηρος μαζί 

η Γραμμή Αττίλα τείνει να νομιμοποιηθεί 

τα καταστροφικά σχέδια Αννάν μπαινοβγαίνουν 

από την κερκόπορτα ακροποδητί 

η Κυπριακή Δημοκρατία δεν πρέπει να διαλυθεί 

γιατί αυτό θα σημάνει την τελική καταστροφή 

 

Σεμνή και ταπεινή η κυρία Ρολάνδη 

δεν κατέχει θέσεις κυβερνητικές 

δεν πήρε συντάξεις αντιστασιακές 

για τη δράση της δεν κομπάζει 

λέει: «το καθήκον μου έπραξα και έτερον ουδέν» 

στα «φυλακισμένα μνήματα» είν’ οι ήρωες 

αυτοί ανέβηκαν στην αγχόνη χωρίς να τους τρομάζει 

 

Τώρα μια σεμνή ξεναγός και αοιδός, η κυρία Ρολάνδη 

τους ξένους με ευσυνειδησία ξεναγεί 

σαν άλλος Όμηρος τα «Κύπρια Έπη» εξυμνεί 

τη δόξα της Μεγαλονήσου εγκωμιάζει 

και εξιστορώντας τα δεινά 

κρυφά αναστενάζει 

 

Σήκω επάνω Ακρίτα Διγενή 

το έθνος σε προστάζει 

με τους Κολοκοτρωναίους, Κανάρηδες 

τις Μπουμπουλίνες όλοι μαζί ν’ αντισταθούμε 

γιατί μας πήρανε οι εχθροί φαλάγγι 

μιλλιούνια οι ‘γυπαετοί’ στης Νέας Τάξης 

πέσαν στο Ελληνικό μποστάνι 

για λεηλασία και διαρπαγή 

φαί, πλιάτσικο και καζάντι 

 

Όσο υπάρχουν αγωνιστές σαν τον Αυξεντίου 

Δημητρίου, Παλληκαρίδη και …..Καραολή 

κι’ Ελληνίδες σαν την Κυρία Ρολάνδη 

η Κύπρος μας είν’ αήττητη, 

αντιστέκεται και νικά 

κι’ ενωμένη κάποια μέρα θα ελευθερωθεί 

 

ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΘΑΝΕΙ. 

 

*Αμφικτύων 

7/3/2010 

 

*Αμφικτύων είναι ο Κωνσταντίνος Χρ. Κωνσταντινίδης 

amphiktyon@gmail.com

Share