Σε μια εποχή που πουλιέται με χίλιους – μύριους τρόπους το αφήγημα της «κανονικότητας», αυτό που κατ’ εξοχήν δεν είναι κανονικό (ανάμεσα σε πολλά άλλα), είναι το δύσμοιρο ελληνικό κράτος. Σε αυτές τις μέρες που εξελίσσεται στη Βουλή η συζήτηση για το σκάνδαλο των υποκλοπών, η συντριπτική πλειοψηφία των (ακόμη) σκεπτόμενων Ελλήνων διαπιστώνει το ίδιο πράγμα: «αν ήμασταν κανονικό κράτος, αυτή τη στιγμή η χώρα θα είχε γυρίσει ανάποδα».
Η Δημοκρατία μας δεν κοιμάται, ούτε καν βρίσκεται σε κώμα, άλλα έχει πεθάνει εδώ και καιρό, και η προχωρημένη σήψη της ζέχνει διεθνώς. Σε ένα κανονικό κράτος εάν ξεσπούσε ένα τέτοιο σκάνδαλο υποκλοπών με τόσο σκιώδεις παρακολουθήσεις και η Υπηρεσία Πληροφοριών υπαγόταν απευθείας στον πρωθυπουργό, η κυβέρνηση θα είχε πέσει με συνοπτικές διαδικασίες. Αν υπήρχε το στοιχείο της ευθιξίας και της πολιτικής τσίπας στους βουλευτές, θα είχε υπερισχύσει η δυσπιστία προς το πρόσωπο του πρωθυπουργού και η χώρα θα οδηγούταν σε εκλογές (εδώ και μήνες). Αυτό βέβαια θα προϋπόθετε εντιμότητα και όχι το σημερινό νοσηρό σκηνικό, όπου ο κάθε πολιτικός μοιάζει να είναι «κρατημένος» από κάπου.
Όμως είπαμε, δεν ζούμε σε πραγματική Δημοκρατία, δεν έχουμε κράτος, δεν υπάρχει πολιτικός πολιτισμός και δεν μπορούν να μας σώσουν ούτε οι ξεχαρβαλωμένοι θεσμοί. Μόνο μεμονωμένες προσπάθειες αντίστασης υπάρχουν, σποραδικά σημεία δημοκρατικής ομαλότητας που μας θυμίζουν πώς ήταν το κράτος προ του θανάτου του.
Έχουμε έναν πρωθυπουργό που δεν πείθει πλέον κανέναν με το αφήγημα του και το χειρότερο, δεν τον ενδιαφέρει να πείσει κανέναν. Το να μην γνώριζε τι πράττει η ΕΥΠ κάτω από την μύτη του, τον καθιστά είτε υποκριτή – είτε ανίκανο για την θέση του. Όμως δεν τον ενδιαφέρει να αποποιηθεί ούτε το ένα σενάριο, ούτε το άλλο. Αυτή η στάση έχει υιοθετηθεί πλήρως και από τους υπουργούς και τους βουλευτές. Δεν τους ενδιαφέρει καν να κρατήσουν μια κοινή γραμμή υπεράσπισης.
Δεν ενδιαφέρονται καν να πείσουν την κοινή γνώμη
Άλλα κυβερνητικά στελέχη παρουσίαζαν το αφήγημα πως δεν γίνονταν καθόλου παρακολουθήσεις υπουργών, στρατιωτικών και άλλων. Άλλος λέει πως γίνονταν μεν άλλα ήταν δικαιολογημένες, αφού τις κάνει και ο… Ερντογάν στους δικούς του. Άλλος λέει πως δεν έχει ανάμειξη ο Μητσοτάκης άλλα ένα «ρυπαρό δίκτυο» που δρούσε εντός της ΕΥΠ. Άλλος λέει πως όποιοι αντιδρούν στις ανεξέλεγκτες παρακολουθήσεις, είναι… πράκτορες ξένων δυνάμεων που επιβουλεύονται την Ελλάδα. Και άλλοι μεταθέτουν την ευθύνη στην ΑΔΑΕ και λένε πως ο πρόεδρος της Χρήστος Ράμμος είναι «επικίνδυνος» και «βραχίονας της αντιπολίτευσης», μόνο και μόνο επειδή εκτελεί το καθήκον που ορίζεται από το Σύνταγμα.
Δεν τους ενδιαφέρει καν το ότι κοροιδεύουν τη νοημοσύνη του πολίτη. Λένε ό,τι κατέβει στο κεφάλι τους, γραπώνονται από την εξουσία και με το τελευταίο τους δάχτυλο, και απλά πουλάνε τρέλα. Μαλώνουν σαν τα κοκόρια στα τηλεοπτικά πλατό και επιδίδονται σε διαξιφισμούς σκανδάλων. Πλατσουρίζουν μέσα στα βουρκόνερα ενός υποκριτικού πολιτικού διαλόγου και στηρίζουν τα κενά αφηγήματά τους αποκλειστικά στα ντεσιμπέλ, σαν περιπλανώμενοι μανάβηδες που βγήκαν να πουλήσουν σάπια πραμάτεια.
Οι δύο πρώην πρωθυπουργοί παρόλο που ισχυρίστηκαν στις βαρύγδουπες τοποθετήσεις τους πως αν η κυβέρνηση έκανε υποκλοπές τότε μιλάμε για «αντιδημοκρατική εκτροπή» και για πράξη «αντιδημοκρατική και παράνομη, πέρα από κάθε όριο νοσηρής φαντασίας και πολιτικής ανοησίας», καταψήφισαν την πρόταση δυσπιστίας και χώθηκαν ξανά στο κρησφύγετο της αφάνειας. Το κόμμα να είναι καλά και η «δημοκρατία» ας πάει να… επαναπροσδιοριστεί.
Η ΠτΔ «διακοσμεί» το πολιτειακό χάος
Μέσα σε όλο αυτό το δυσώδες τοπίο, η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κατερίνα Σακελλαροπούλου επιλέγει να παραμένει στην άκρη ως διακοσμητική «φοντανιέρα» της υπέροχης Δημοκρατίας μας. Μπορεί να κάνει καίριες παρεμβάσεις για να ενημερώσει μικρά παιδιά πως ο Winnie the Pooh είναι σερνικοθήλυκος, μπορεί να κάνει εμφανίσεις – statement με «Ουκρανικό» ταγιεράκι, μπορεί να κάνει έμμεσο «ξέπλυμα» στον Λιγνάδη στην κατάλληλη στιγμή, άλλα για την κατάλυση του κράτους δικαίου δεν έχει να πει τίποτα πέρα από το ότι «ανησυχεί» και ζητάει «διαλεύκανση αυτής της υπόθεσης, σύμφωνα με τις νόμιμες διαδικασίες».
Ενώ η σκληρή φάση του σκανδάλου των υποκλοπών έχει ξεσπάσει εδώ και – τουλάχιστον – 5 μήνες, η ΠτΔ τώρα ξεκίνησε να ανησυχεί και γενικά είμαστε όλοι μια ωραία ανήσυχη ατμόσφαιρα. Κατά τα άλλα η Κατερίνα Σακελλαροπούλου ορκίστηκε να φυλάσσει το Σύνταγμα και τους νόμους ως αρχηγός του κράτους και εγγυήτρια του πολιτεύματος, άλλα το ότι παρακολουθούνταν οι αρχηγοί των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας, δεν φάνηκε αρκετό για να παρέμβει σε αυτό το αίσχος ή έστω να παραιτηθεί.
Το ότι δεν είμαστε κανονική χώρα το ξέραμε, το ότι ζούμε σε καθεστώς μιας ασύδοτης κομματοκρατίας το ξέραμε, το ότι το Σύνταγμα έχει καταντήσει ένα κουρελιασμένο χαρτί και αυτό το ξέρουμε. Αυτό που μένει να μάθουμε είναι πόσο πιο βαθιά στον πάτο θα φτάσουμε μέχρι να ξυπνήσουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου