Γράφει η Χαρά Λιαναντωνάκη
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ! Έτσι κατέληγε η επιστολή διαμαρτυρίας που έγραψε ένας υπερπολύτεκνος πατέρας στις 30/12/2022, με αφορμή το ακραία προκλητικό και βλάσφημο ‘χάπενινγκ’ που διοργάνωσαν εκείνη την ημέρα κύκλοι της κοινότητας ΛΟΑΤΚΙ («οικογένειες ουράνιο τόξο»), σε συνεργασία με φοιτητές του πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Για την ιστορία, σε κάποιο νηπιαγωγείο ονόματι «Μικρόκοσμος» στην Καλαμαριά Θεσσαλονίκης, ήρθαν τραβεστί στολισμένα (σαν) μάγισσες για να διαβάσουν στα αθώα παιδάκια παραμύθια, όπως: «Η drag queen που έσωσε τα Χριστούγεννα»! και να τα διδάξουν «για τα έμφυλα στερεότυπα και για το πώς τα χρώματα και τα παιχνίδια, δεν έχουν φύλο. για το ότι κάθε παιδί, μπορεί να παίζει με όποιο παιχνίδι αυτό επιθυμεί, χωρίς διακρίσεις“.
Απέναντι στην απροκάλυπτη αυτή εισβολή στον μικρόκοσμο παιδικών ψυχών και την απειλητική προπαγάνδα των διοργανωτών απέναντι σε οποιαδήποτε αντίθετη φωνή διαμαρτυρίας, ελάχιστοι τόλμησαν να αντιδράσουν δημόσια. Η πιο καίρια ίσως αντίδραση ήταν αυτή του πατέρα κ.Μιχάλη Τσακιρίδη: «Τι δουλειά έχει η γέννηση του Χριστού με την διαστροφή του σοδομισμού; Πως τολμάτε να καλέσετε παιδιά από 3-12 ετών σε μια βλάσφημη εκδήλωση; Αυτό είναι προμελετημένο έγκλημα σε αθώες παιδικές ψυχές».
Συγκλονιστική τοποθέτηση! Μιλάει για προμελετημένο έγκλημα. Ή μήπως δεν είναι; Τυχαίο το περιστατικό; Όχι βέβαια! ΕΜΠΑΙΖΟΥΝ τα παιδιά μας και όχι μόνο. Οργανωμένο το φαινόμενο και με αδρή χρηματοδότηση από κύκλους ισχυρών επιχειρηματικών ελίτ και διαπλεκόμενων πολιτικών παραγόντων στο εξωτερικό. Ξεκίνησε από την Αμερική. Οι «φιλικές προς την οικογένεια» (family-friendly) αναγνώσεις από τραβεστί σε σχολεία, βιβλιοθήκες και βιβλιοπωλεία είναι μια διαδεδομένη πρακτική στις «προηγμένες» λεγόμενες χώρες του δυτικού κόσμου, κυρίως στις Η.Π.Α. Όπως αποκαλύπτεται, αρκετά από τα άτομα αυτά, drag- queens που προσκαλούνται δημοσίως να διαβάσουν παραμύθια σε παιδάκια, έχουν ποινικό μητρώο, έχουν καταδικαστεί για κατοχή πορνογραφικού υλικού και παιδοβιασμούς..
Στην Ελλάδα, ευτυχώς είμαστε ακόμη «πίσω».
Ωστόσο τα πράγματα εξελίσσονται ραγδαία και το πνεύμα που επικρατεί στη δημόσια εκπαίδευση όλο και περισσότερο «προοδεύει» στην ασέβεια και την ανοχή της διαστροφής, στο όνομα της διαφορετικότητας και της κοινωνικής δικαιοσύνης.
Αν αγαπάμε τα παιδιά, οφείλουμε να εξετάζουμε με προσοχή τί είδους «εκπαιδευτικό υλικό σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης» σερβίρεται σ’ αυτά και να αντιδράσουμε σθεναρά και άφοβα όπου χρειάζεται να υπερασπιστούμε το φυσιολογικό, το υγιές και το ωφέλιμο, ορθώνοντας τείχος απέναντι στο αφύσικο, το άρρωστο και το βλαβερό. Ας μας πουν υπερβολικούς, ρατσιστές, τρανσφοβικούς κ.ο.κ. Δεν είμαστε! Δεν είμαστε όμως επίσης εφησυχασμένοι. Βάσιμα ανησυχούμε για τη νέα γενιά, έχουμε ευθύνη ως γονείς, ως δάσκαλοι και ως Έλληνες. Βλέπουμε γύρω μας και διαβάζουμε και αντιλαμβανόμαστε πίσω από τόσα ακραία αλλά περιστασιακά εγκλήματα «έμφυλης βίας», που δημοσιοποιούνται τελευταία, ποιά είναι η πραγματική απειλή. Είναι η οργανωμένη ΕΚΦΥΛΗ βία, που ραγδαία εξαπλώνεται και θεσμοποιείται ταυτόχρονα στις κοινωνίες μας – Αμερική, Αυστραλία, Καναδά, πιο τελευταία στην Ευρώπη.
Το κίνημα τρανς (transgenderism), βασισμένο στο λεγόμενο «κοινωνικό φύλο» (gender), αγωνίζεται τις τελευταίες δεκαετίες να πείσει ότι δεν υπάρχει πραγματικά το βιολογικό φύλο –αρσενικό και θηλυκό – ότι αυτό είναι μια επινόηση της κοινωνίας των «έμφυλων στερεοτύπων». Θέλει ν’ απαξιώσει, στις συνειδήσεις των νέων κυρίως, τη θεόσδοτη και μόνη αληθινή βιολογική πραγματικότητα, να αποδομήσει την ταυτότητα του ανθρώπου αλλά και της οικογένειας. Το πολύχρωμο ουράνιο τόξο του χωρίς όρια δικαιωματισμού και της διαφορετικότητας του pride, που ασχημονεί δημοσίως σε κοινή θέα ακόμη και των παιδιών μας, έχει απλωθεί σαν σκοτεινό δίχτυ. Απειλεί σοβαρά τη συνοχή της κοινωνίας σε ηθικό, σωματικό και πνευματικό επίπεδο. Δεν είναι αυθόρμητο, αλλά καθοδηγείται: υποστηρίζεται με κολοσσιαία υλική χρηματοδότηση, πολιτική συνενοχή αλλά και ακαδημαϊκή διαπλοκή στα ανώτερα κλιμάκια λήψης αποφάσεων των κυβερνήσεων διεθνώς[1].
Στα σχολεία, το νέο lifestyle – η νοοτροπία που προωθείται στα κοινωνικά μέσα δικτύωσης και εξαπλώνεται σαν εκτεταμένη κοινωνική μόλυνση – ονομάζεται «δυσφορία φύλου». Προπαγανδίζεται από επιτήδειους «ειδικούς», τεράστια κερδοσκοπικά συμφέροντα εταιρειών βιοτεχνολογίας και φαρμακευτικών που θησαυρίζουν από την εμπορευματοποίηση του «προβλήματος». Οι «ειδικοί» σιωπούν- αποσιωπούν την αλήθεια ότι, στη συντριπτική πλειοψηφία τέτοιων περιστατικών διαταραχής ταυτότητας φύλου, αυτό ξεπερνιέται φυσιολογικά προϊόντος του χρόνου. Ωστόσο όλο και περισσότερα νεαρά άτομα, κορίτσια κυρίως, πείθονται πώς η σύγχυση που νιώθουν λύνεται με επέμβαση- μετάβαση στο άλλο φύλο. Τους χορηγούνται ύποπτες και επικίνδυνες «θεραπείες» για αναστολή της εφηβείας, δημιουργώντας σοβαρά προβλήματα υγείας και προκαλώντας στείρωση. Κορίτσια ευάλωτα που σπεύδουν (με τη βίαιη προτροπή συμβούλων ή δασκάλων και χωρίς συνήθως να επιτραπεί να το μάθουν οι γονείς), να αρνηθούν τη φύση τους και να υποβληθούν σε διπλή μαστεκτομή για να γίνουν αγόρια.
Η αποξένωση από τις παρέες και ο εγκλεισμός των νέων, που περνούν όλο και περισσότερες ώρες μπροστά στις οθόνες κινητών και υπολογιστών, επιτείνει το πρόβλημα. Στατιστικά, το φαινόμενο «δυσφορία φύλου» ήταν απειροελάχιστο τις περασμένες δεκαετίες. Όμως τα τελευταία χρόνια έχει πολλαπλασιαστεί το ποσοστό των παραπομπών σε κλινικές ταυτότητας φύλου στην Αγγλία αλλά και την Αμερική[2]. Στην Αμερική, σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα του 2020 ,το 1.8%% των ερωτηθέντων εφήβων ως 17 ετών δήλωσαν transgender, ενώ το 2021, το ποσοστό αυτό ανέβηκε στο 2.1% Συνολικά στον ενήλικο πληθυσμό των Αμερικανών που συμμετείχαν το 2021 σε ανάλογη έρευνα, το 7.1% αυτοπροσδιορίζονται ως μη ετεροφυλόφιλοι (ΛΟΑΤΚΙ)[3]. Η δυσφορία που αισθάνονται οι νέοι είναι ψυχική κυρίως και όχι μόνο σωματική, πόσο μάλλον μετά την πανδημία, που έκλεισε υποχρεωτικά τον πληθυσμό στους τέσσερις τοίχους. Η προπαγάνδα της αποσωματοποίησης (disembodiment) διδάσκει τους νέους ότι το εκ γενετής φύλο τους δεν ταυτίζεται με το κοινωνικό φύλο “gender”, που οι ίδιοι επιλέγουν να εκφράσουν με τα ρούχα και τη συμπεριφορά τους. Απώτερος στόχος είναι η αποξένωση, η διάλυση του κοινωνικού ιστού των ανθρώπινων σχέσεων και τελικά, η πλήρης εξάρτηση των ατόμων από την τεχνολογία.
Οι θεωρητικοί του κινήματος transgenderism υποστηρίζουν ανοιχτά ότι αυτό είναι η γέφυρα για το επίτευγμα του διανθρωπισμού/μετανθρωπισμού – transhumanism – τη νέα υβριδική ταυτότητα με τις απεριόριστες δυνατότητες της τεχνητής νοημοσύνης, την «συνείδηση» του κυβερνοχώρου και στόχο το όνειρο της αθανασίας (του εγκεφάλου). Στο βιβλίο-μανιφέστο “From transgender to transhuman” (1996/2014) της Martine Rothblatt, της πιο ακριβοπληρωμένης τράνς CEO στην Αμερική το 2014, τα δύο αυτά συνδέονται άρρηκτα. Γράφει: «η φύση ενός ανθρώπου δεν έχει καμία σχέση με τα γονίδια. Η φύση είναι διεμφυλική… είναι απλώς θέμα επιλογής μορφής (form), αυτό δηλαδή που περικλείει την ύπαρξή μας.. Το φύλο είναι στον νου μας..Ο νους μας είναι απείρως μοναδικός ως προς τη σεξουαλική ταυτότητα. Ο άνθρωπος δεν είναι άρσεν ή θήλυ..Το σώμα δεν έχει σημασία… Ο νους είναι το κέντρο του εαυτού, της συνείδησης, της ψυχής, της φύσης του ανθρώπου… Το software του 21ου αιώνα έδωσε την τεχνολογική δυνατότητα να διαχωρίσουμε το νου από το σώμα μας». Ο μετανθρωπισμός δηλαδή υπόσχεται ένα τεχνητά εξελιγμένο software – στον ψηφιακό φάκελο του νου του ανθρώπου (mindfile) -το ονομάζουν MINDWARE»[4] .
Ο μετανθρωπισμός, μια κουλτούρα θανάτου της ανθρώπινης φύσης όπως την ξέρουμε μέχρι σήμερα, είναι το πιο εφιαλτικό σενάριο της λεγόμενης 4ης Βιομηχανικής Επανάστασης, που προωθεί συστηματικά την ολοκληρωτική καθυπόταξη της ανθρωπότητας, την οριστική πάταξη της ελεύθερης βούλησης και συνείδησης.
Οι ελίτ των ισχυρών αρχόντων του «σκότους του αιώνος τούτου» θα ήθελαν να δημιουργήσουν ένα εωσφορικό κακέκτυπο του παντοδύναμου Θεού Δημιουργού, ένα ψηφιακό μετα-σύμπαν χωρίς Θεό, μια τεχνολογική «θρησκεία» για πλήρως εξαρτημένους χρήστες-ανθρωποειδή. Η πλύση εγκεφάλου από τους μέντορες (βλ.Klaus Schwab, Noah Harari) είναι μονόδρομος-αδιέξοδο: από τον έμφρονα άνθρωπο -homo sapiens – μας οδηγούν στον «κατασκευασμένο», homo creatus. Χωρίς Θεό όλα επιτρέπονται, όπως έγραψε ο Ντοστογιέφσκι…
Αυτό που διακυβεύεται σήμερα είναι η ύπαρξή μας, τίποτα λιγότερο από την αυθύπαρκτη αξία της ζωής.
Αν θέλουμε να ζήσουμε ως ελεύθεροι άνθρωποι οφείλουμε, όσο ακόμα έχουμε καιρό, να εργαστούμε για να αποτρέψουμε τον παγκόσμιο ψηφιακό ολοκληρωτισμό και να συνεργαστούμε με τις υγιείς δυνάμεις της κοινωνίας μας για να κρατήσουμε το πιο πολύτιμο απ’ όσα ο Δημιουργός μας εμπιστεύθηκε: το αυτεξούσιο – διότι, συν Θεώ, όλα ανατρέπονται!
Χαρά Λιαναντωνάκη[5]
Παραπομπές
[1] https://www.the11thhourblog.com/post/the-pritzker-family-the-capture-of-yale-university-and-the-marketing-of-synthetic-sex-to-children
[2] Από το προς έκδοση στην Αμερική βιβλίο του Spencer Klavan How to Save the West βλ. https://americanmind.org/salvo/soul-dysphoria/
[3] https://news.gallup.com/poll/389792/lgbt-identification-ticks-up.aspx
[4] https://www.catholicworldreport.com/2021/02/12/from-transgender-to-transhuman-the-expanding-culture-of-death/
[5] (Μ.Sc. στην Κοινωνική Ανθρωπολογία από το L.S.E.)
.jfif)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου