«Στον αυτοματισμό και στην αχρήστευση της σκέψεως, βοηθούσε το γεγονός ότι υπήρχε πολύ μικρή εκλογή στις λέξεις. Το λεξιλόγιο της Νέας Ομιλίας, σε σύγκριση με το δικό μας, ήταν πολύ μικρό και αναζητούσαν διαρκώς καινούριους τρόπους να το λιγοστέψουν πιο πολύ. Η Νέα Ομιλία διέφερε πραγματικά από όλες τις άλλες γλώσσες σε τούτο: κάθε χρόνο γινόταν πιο φτωχή αντί να εμπλουτίζεται. Κάθε αφαίρεση που της έκαναν, ήταν κέρδος, γιατί όσο λιγότερη ευχέρεια έχει κανείς να διαλέξει ανάμεσα σε λέξεις, τόσο μικρότερος είναι ο πειρασμός να σκεφτεί. Έλπιζαν να δημιουργήσουν τελικά μια ομιλία που θα έβγαινε από το λαρύγγι χωρίς καμμιά συμμετοχή του εγκεφάλου». (Όργουελ, «1984», εκδ. Κάκτος, σελ. 305-6, 1978).
Είναι γεγονός αναντίλεκτο ότι τούτα τα χρόνια της λεγόμενης «πολιτικής ορθότητας», το προσκύνημα ουσιαστικά στην μεταμοντέρνα ανθρωπολογική χωματερή, οι ποικιλώνυμες εξουσίες και παραεξουσίες, βαπτίζουν με λαοφιλείς λέξεις και φράσεις ή τουλάχιστον ουδέτερες τα πράγματα που οι λαοί απεχθάνονται με την παλιά τους ονομασία. Προανέφερα την «πολιτική ορθότητα», που αποκρύπτει, όπως εξήγησα, την χωματερή, την παγκόσμια εστία σήψεως, που λέγεται ευφημιστικώς, δυτικός πολιτισμός. Είναι μια ύπουλη μορφή λογοκρισίας. Δεν εμποδίζει το υπάκουο κοπάδι των εξημερωμένων ψυχών να πει κάτι, αλλά το υποχρεώνει να πει κάτι, αυτολογοκρινόμενο. Γι’ αυτό βλέπουμε, σοβαρούς κατά τα άλλα ανθρώπους, όταν ερωτηθούν, για παράδειγμα, για το πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης-η λέξη δεν είναι της πολιτικής ορθότητας-να προβαίνουν σε υποτιμητικού χαρακτήρα ομολογίες του τύπου «εγώ δεν είμαι ρατσιστής ή φασίστας» και τα λοιπά.
Έχει επιβληθεί, από τους εθνομάχους γραικύλους, ένα ιδιότυπο λεξιλόγιο, ένα γλωσσικό μνημόνιο, χρησιμοποιούνται λέξεις εύσημες, που, επαναλαμβάνω, καρυκεύουν δυσωδίες και επικαλύπτουν ελεεινές επιδιώξεις.
Διάβαζα μια ανακοίνωση στις 19 Αυγούστου, του υπουργού Μετανάστευσης κ. Μηταράκη. «Ελαιώνας: μετανάστες και αλληλέγγυα άτομα απειλούν το προσωπικό μας, αυτό δεν θα γίνει ανεκτό και η δομή θα κλείσει οπωσδήποτε».
Στο προηγούμενο κείμενο περιέχονται τέσσερις λέξεις –της Νέας Ομιλίας- που εξωραϊζουν μια εφιαλτική κατάσταση. Ποιες; Υπουργείο Μετανάστευσης, μετανάστες, αλληλέγγυοι, δομή. Τι θα πει υπουργείο Μετανάστευσης; Μήπως βοηθάμε Έλληνες που μεταναστεύουν; Όχι. (Το σωστό θα ήταν να ιδρυθεί υπουργείο Παλιννόστησης. Να γυρίσουν πίσω τα Ελληνόπουλα). Άρα, όπως το διαβάζουμε, σημαίνει υποδοχής και τακτοποίησης των παράνομων μωαμεθανών μεταναστών. Ερωτώ: Έπρεπε να υπάρχει ξεχωριστό υπουργείο για το αυτονόητο που είναι η φύλαξη των συνόρων του κράτους από τον ελληνικό στρατό; Και αν θέλαμε υπουργείο να ονομαστεί «αντιμετώπισης της παράνομης μετανάστευσης».
Η δεύτερη λέξη: Μετανάστες. Είναι μετανάστες; Οι Πακιστανοί, που άρχισαν να ξεθαρεύουν και να αποκαλύπτουν τις «πολιτισμικές τους ιδιαιτερότητες», είναι μετανάστες; Δεν καπνίζουν τα μάτια μας από οργή, όταν διαβάζουμε για βιασμούς και ασύλληπτης, πρωτοφανούς κτηνωδίας εγκλήματα από τους ευεργετημένους αυτούς ανθρώπους; (Άλλος στην μέση του δρόμου, στην Κυψέλη, την έσφαξε στο γόνατο. Στην Λάρισα εξαφανίστηκε, αφού κατακρεούργησε την άτυχη γυναίκα. Ο δράστης της δολοφονίας ενός βασανισμένου παιδιού, τόλμησε να προβάλει ως δικαιολογία ότι εξύβρισε το θύμα το κοράνι. Είναι η "υπερασπιστική του γραμμή", όπως λέγεται. Που σημαίνει ότι είναι αναπαυμένος, χωρίς τύψεις, έπραξε «θεάρεστον» έργο. Καταλαβαίνουμε με τι ανθρώπους έχουμε μπλέξει και τι μας περιμένει, όταν με την πάροδο του χρόνου κερδίσουν και άλλα δικαιώματα ή πληθυνθούν;).
Τι συζητά ο απλός κόσμος, όταν συλλαμβάνονται.
- Και τι έγινε; Σε λίγα χρόνια θα βγει και θα κάνει χειρότερα!! Λαθρομετανάστες είναι και καλά θα κάνει ο λαός, όπως με την ονομασία των Σκοπίων, να μην υποκύπτει στην πολιτική ορθότητα-λογοκρισία, στη Νέα Ομιλία. Όσο φοβόμαστε να μιλήσουμε, τα πράγματα θα γίνονται χειρότερα. Είμαστε ο λαός και είναι μια δράκα χωρίς ιερό και όσιο.
Τι θα πει αλληλέγγυοι; Ποιοι είναι αυτοί οι πολύ καλοί άνθρωποι της αλληλεγγύης και της συμπόνιας; Στα επεισόδια στην «δομή φιλοξενίας» συμμετείχαν και ιθαγενείς αλλά και αρκετοί ξένοι, Άγγλοι, Γάλλοι… Πορτογάλοι. Τι είναι αυτοί; Αμόρφωτα περιθώρια και τεμπέληδες εθνομηδενιστές, συνεπικουρούμενοι από ναυάγια της Ευρώπης, συνήθως υπό την επήρεια ουσιών, που εκμεταλλεύονται την γενικευμένη ατιμωρησία. Στις χώρες τους πέφτει ξύλο και φυλάκιση, εδώ βαπτίζονται αλληλέγγυοι, αξιομίμητης συμπεριφοράς. Τι να κάνουμε; όσο μας κυβερνούν τα πολιτικά σάβανα, αυτά θα παθαίνουμε…
Μιλάμε και για «δομές φιλοξενίας». Σκληρή φράση! Έπρεπε να τις πούμε «χώροι αγκαλιάς και περιποίησης» ή «οίκοι στοργής και λατρείας». Επειδή αυτοκτονεί εν θριάμβω η ξεδοντιασμένη Ευρώπη πρέπει να στοιχιστούμε; Μπορεί κάποιος να απαντήσει, χωρίς τα γνωστά νεοταξικά σαλιαρίσματα και τις α(κατα)νόητες ψευτοπροοδευτικές σαχλολογίες, γιατί είμαστε υποχρεωμένοι να υποδεχόμαστε Πακιστανούς, λαός εμφανέστατα εχθρικώς, με ήθη και έθιμα «βαρβαρικής αλώσεως»; Όταν λέει ο ποιητής «χρωστάμε σ’ όσους πέρασαν», συμπεριλαμβάνει αυτό το χρέος και τους Πακιστανούς; Κανείς δεν τους θέλει, τους θεωρούμε απειλή, επιβαρύνουν κρατικές δομές, αυξάνουν την εγκληματικότητα, δεν πρόκειται ποτέ μα ποτέ να αφομοιωθούν και όμως τους υποδεχόμαστε. Είναι ή δεν είναι παράνοια αυτό;
Θα πουν κάποιοι κάνουν τις «βαριές», χειρωνακτικές δουλειές που δεν τις καταδέχονται τα μοσχοαναθρεμμένα Ελληνόπουλα, δουλεύουν στα χωράφια μας, μαζεύουν τις ελιές ή τις φράουλες. Μάλιστα. Κάνω μια υπόθεση εργασίας. Σε περίπτωση ελληνοτουρκικής σύρραξης, οι Πακιστανοί της Ελλάδας, τι θα κάνουν; Όλοι έχουν «έξυπνα», πανάκριβα κινητά. Αν λάβουν εντολή δολιοφθοράς, «πέμπτη φάλαγγα» ονομάζεται αυτό, από απέναντι, από κάποιον ανισόρροπο τύπου Μπαχτσελί, κήρυξη «τζιχάντ», πολέμου κατά των απίστων, πώς θα αντιμετωπιστούν, αφ’ όσον είναι διεσπαρμένοι σ’ όλη την χώρα και όχι σε ελεγχόμενες και φυλασσόμενες «δομές»; Υπάρχει πρόβλεψη γι’ αυτό; Κοχλάζον νεανικό αίμα, σκληροτράχηλοι, φανατικοί μωαμεθανοί είναι, πώς θα τους αντιμετωπίσουν οι αβροδίαιτοι γηγενείς, που κουρνιάζουν αμέριμνοι στις όχθες των πισίνων (ή πισινών που θα ‘λεγε ο τραγικός ΓΑΠ) και απολαμβάνουν ευωχούμενοι τα «φρέντο» στις εθνικές ξαπλώστρες; Το κρίσιμο ερώτημα είναι: το κράτος που τους φιλοξενεί θα υποστηρίξουν ή το κράτος που ονειροφαντάζεται να γίνει ο σημαιοφόρος του Ισλάμ; Τον Μητσοτάκη ή τον Ερντογάν;
Ίσως δεν έχουν κατανοήσει αρκετοί ότι άλλο η έννοια του πλησίον και άλλο η εθνική απειλή. Όταν φτάνει ένας μαθητής στο κατώφλι της αίθουσας, δεν θα τον διώξω, αλλά θα τον υποδεχθώ, θα τον αγκαλιάσω και θα του μάθω ελληνικά γράμματα, χωρίς να με ενδιαφέρει η καταγωγή του. Όταν όμως χιλιάδες 25άρηδες, συνωστίζονται στα σύνορα, στον Έβρο, σταλμένοι και σπρωγμένοι από το κράτος-συμμορία, την Τουρκία, τότε μιλάμε για απροκάλυπτη επίθεση κατά της εθνικής ασφάλειας και κυριαρχίας και οφείλω να τους αποκρούσω ως πολέμιους του κράτους μου, όπως κι έγινε στον Έβρο. Αυτό δεν κατάλαβαν κάποιοι και μεταβαλλόμαστε σε εμιράτο της Ευρώπης. Τα επίχειρα της αφροσύνης μας θα τα λουστούμε στα άμεσο μέλλον…
Δημήτρης Νατσιός
δάσκαλος-Κιλκίς
δάσκαλος-Κιλκίς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου