Σύμβουλος Θεμάτων Ασφαλείας
Η φράση του Π/Θ πώς δεν διανοείται την πιθανότητα να μας επιτεθεί η Τουρκία γνωρίζοντας την κατάσταση των ΕΔ μας και την αρτιότητα τους είναι μια φράση ορθή και η οποία έπρεπε να ειπωθεί και πρέπει να επαναλαμβάνεται συχνά στο δημόσοπ διάλογο. Όμως συχνά οφείλουμε στο εσωτερικό να κάνουμε την αντίστοιχη κριτική η οποία απορρέει από τον ρεαλισμό που οφείλουμε να αποδεικνύουμε.
Η Τουρκία ξέρει πώς έχουμε RAFALE, οπλισμό και εξοπλισμό, συμμαχίες και συνεργασίες. Η ΜΙΤ άλλωστε δουλεύει καλά παρακολουθώντας ακόμη και τις αντιδράσεις των Ελλήνων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (σ.σ. αλήθεια η δική μας υπηρεσία αντίστοιχα το κάνει; ελπίζω να το κάνει!). Ξέρει όμως και τα παρακάτω, τα οποία οφείλουμε όχι απλά να σημείωσουμε αλλά να τα διορθώσουμε δημιουργώντας μια ισχυρή χώρα.
1) Δεν υπάρχει πολιτική βούληση να δοθεί πειστική απάντηση σε μια βίαιη πράξη από την πλευρά της Τουρκίας, με ΣΥΝΤΡΙΠΤΙΚΟ ΤΡΟΠΟ. Ας μη γελιόμαστε, η δήλωση του Π/Θ αυτό έδειξε και η συνέχεια ότι δήθεν θα δοθεί η απάντηση από τις ΕΔ μοιάζει περισσότερο με ευχολόγιο. Δεν πρέπει να λησμονούμε πως αν δεχτείς το πρώτο πλήγμα, θα πρέπει να έχεις την ικανότητα να ανταπεξέρθεις άμεσα και συντριπτικά.
2) Σε συνέχεια του προηγούμενου να γνωρίζουμε πώς στους πρόσφατους πολέμους στην Αρμενία και στην Ουκρανία χρειάστηκαν εβδομάδες να επιστρατευτεί κόσμος, διότι πολύ απλά ουδείς ήταν έτοιμος. Στην Ελλάδα ισχύει ακριβώς το ίδιο, αν όχι και χειρότερα. Ουδείς πολίτης έχει ούτε καν την ιδέα πώς να αμυνθεί (οι περισσότεροι δεν έχουν πιάσει καν όπλο, πόσο μάλλον να ξέρει ΑΜΕΣΑ να αντιδράσει).
3) Η κατάσταση στην Ελλάδα τη δεδομένη χρονική στιγμή είναι ένα κλικ προ θερμής σύγκρουσης σε μικρής ή μεγάλης κλίμακας κατάσταση. Σε μια αντίστοιχη περίπτωση, ο κόσμος σε άλλες χώρες προετοιμαζόταν με διάφορους τρόπους. Εδώ είμαστε ακόμα σε διάθεση Λουξεμβούργου ή Ελβετίας. Ενδεικτικό είναι το γεγονός ότι οι περισσότεροι κάνουν εκπτώσεις σε εθνικά ζητήματα, ακόμα και μικρής σημασίας, αρκεί να έχουν προσωπικά ή άλλα οφέλη. Το τελευταίο ισχύει από ανώτατους άρχοντες και προύχοντες μέχρι και απλούς πολίτες.
4) Δεν υπάρχει σκληραγώγηση του πληθυσμού. Νομίζω ότι δεν χρειάζεται να επεκταθώ επί αυτού. Οι περισσότεροι άλλωστε έχουν ιστορίες από τον περίγυρο τους να ανατρέξουν για περισσότερες πληροφορίες.
5) Τα αστικά κέντρα είναι μεγάλες παγίδες σε μια εποχή που οι πόλεμοι είναι αστικοί ή περιαστικοί. Δυστυχώς, ο άνθρωπος της πόλης (ή καλύτερα ο Έλληνας κάτοικος των αστικών κέντρων) δεν μπορεί να φανταστεί μια κατάσταση δίχως βασικές υπηρεσίες και να επιβιώσει μέσα από την απώλεια τους για μέσο διάστημα (δεν μιλώ ούτε για βραχύ ούτε για μακρύ διάστημα). Εντός των πόλεων, το 90% των Ελλήνων περιμένει ΤΑ ΠΑΝΤΑ από τις κρατικές υπηρεσίες. Αυτό τον κάνει εξαρτημένο και αδύναμο να αντιπαρέλθει σε αντιξοότητες. (Για τον πόλεμο στις μεγαλουπόλεις μπορείτε να διαβάσετε σχετικό άρθρο μου ΕΔΩ )
6) Οι ΕΔ είναι ΥΠΟΣΤΕΛΕΧΩΜΕΝΕΣ. Η αναλογία όπως μου είπε φιλος στην δεκαετία 1980-1990 ήταν 1 προς 6 με τους εχθρούς εξ ανατολάς. Τώρα είναι 1 προς 8.5. Υπόψη πώς ο πληθυσμός των απέναντι είναι κατά 55% κάτω των 35 ετών όταν εμάς δεν ξεπερνάει καλά καλά το 35%. Αυτό σημαίνει πώς έχουν "πολύ κρέας" για την μηχανή του κιμά χωρίς να το νιώσουν έντονα. Εμείς όμως αν χάσουμε έστω και 10-20.000 ανθρώπους θα βογγήξουμε. Θυμίζω επίσης πώς στην περίπτωση του Έβρου το 2020, πρώτα ανταποκρίθηκαν οι εθνοφύλακες μας και οι τοπικοί κάτοικοι και οι ενισχύσεις δυνάμεων άρχισαν να έρχονται από τις ΕΔ 18-24 ώρες μετά. Τεράστιο χρονικό διάστημα και μεγάλο πρόβλημα σε απόκριση.
7) Επιστράτευση. Το έχω ξαναγράψει αλλά έτυχε αρνητικής απόκρισης ίσως γιατί ποτέ δεν το έχουμε ξαναπράξει. Όσοι έχουν φαντασία πάντως ας σκεφτούν μια κλήση μέχρι δεύτερης γραμμής εφεδρείας να πάνε στο πλησιέστερο κέντρο των ΕΔ για να καταγραφούν, να παραλάβουν εξοπλισμό (αυτό σημαίνει και διάφορα τραγελαφικά με έλλειψη νούμερων και άλλων υλικών) και να πάρουν μια ταχύρυθμη εκπαίδευση στο να κάνουν χρήση εξοπλισμού, ενώ την ίδια στιγμή υπάρχουν συγκρούσεις.
Γιατί τα γράφω αυτά; Γιατί τελευταία βλέπω διάφορες "κορώνες" από το πολιτικό προσωπικό της χώρας σε επίπεδο δημόσιου λόγου, αλλά υπάρχει ΜΗΔΕΝΙΚΟ επίπεδο πράξεων προς υποστήριξη των λεγόμενων τους, αφήνοντας μονάδες υποστελεχωμένες και τους πολίτες σε μακάριο ύπνο. Ούτε καν ένα πρόχειρο μάθημα ή οδηγίες πώς να συμπεριφερθεί ο κόσμος σε ώρα έκτακτης ανάγκης ( σ.σ. και ας βαφτιστεί ως πράξη πολιτικής προστασίας κατά φυσικών φαινομένων).
Είμαστε απροετοίμαστοι και το δυστυχές για μένα είναι πώς αυτό δεν το έχουμε αντιληφθεί, ενώ αντίθετα είμαστε σε διάθεση "έλα μωρέ, δεν θα συμβεί σε εμάς". Κάτι που το πληρώνει άσχημα όλη η Ευρώπη με τον πρόσφατο πόλεμο στην Ουκρανία αφού και εκεί έλεγαν πώς οι πόλεμοι τελείωσαν πλέον στον πολιτισμένο κόσμο.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως το δέντρο της Ελευθερίας πρέπει να ποτίζεται με αίμα ανά διαστήματα. Η ελευθερία δεν είναι κάτι αυτονόητο. Αν δεν είναι κάποιος ικανός να την προστατεύσει θα την χάσει.
Αυτά τα ολίγα, από μένα και ας ενοχλεί αρκετούς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου