Ένας κληρικός από την μαρτυρική Αφρική που σπούδασε στην Ελλάδα Dogmatique στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και ΘΕΟΛΟΓΙΑ στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και πήγαινε στην Αθωνιάδα Εκκλησιαστική Ακαδημία, Αγίου Όρους και σήμερα ανήκει στο Πατριαρχείο της Αλεξάνδρειας.
Το βασικότερο όμως είναι ότι έχει μέσα του την Ελλάδα και το θυσιαστικό φιλότιμο για τον αναγκεμένο συνάνθρωπο του, μας έστειλε την παρακάτω επιστολή.
(παράκληση - στοιχεία επικοινωνίας υπάρχουν στο τέλος της επιστολής αυτής, αν αδελφοί χρειαστούμε περαιτέρω λεπτομέρειες που μπορούν να διευκολύνουν την οποιαδήποτε μικρή ή μεγάλη συνδρομή μας παραθέτουμε τον παρακάτω σύνδεσμο https://www.facebook.com/timotheos.ntumba.3 από όπου αναρτήσαμε παρακάτω φωτογραφικό υλικό)
Αγαπητέ μου κ. Κώστα καλησπέρα
Οι ανάγκες μας είναι πολλές και επιτακτικές και αφορούν τη λειτουργία του Ιεραποστολικού μας Κλιμακίου. Χρειαζόμαστε βοήθεια για τα φτωχά και πεινασμένα παιδιά. Για τα άρρωστα και εξασθενημένα παιδάκια, για όσα υποφέρουν από υποσιτισμό, όσα έμειναν ορφανά από τον εμφύλιο πόλεμο και για τα ευάλωτα και άπορα παιδιά που αδυνατούν να πληρώσουν τα δίδακτρα για έστω τη πρωτοβάθμια εκπαίδευση τους. Αντιμετωπίζουμε πυκνά το γεγονός της συχνής νοσηλείας των παιδιών σε νοσοκομείο…..
Χρειάζομαι τη στήριξη για να έχω τη δυνατότητα να ταΐζω, να ντύνω, να πληρώνω τα δίδακτρα των μαθητών και άλλες σχολικές δαπάνες ως και τη νοσηλεία πολλών αναξιοπαθούντων αδερφών μας από το Κονγκό που ζουν στην πείνα και στη μιζέρια, υπό τραγικές συνθήκες, ειδικά τα μικρά ευάλωτα και εγκαταλειμμένα παιδιά του δρόμου. Ο Θεός της αγάπης, του ελέους και των οικτιρμών να είναι ευμενής απέναντι σας και να σας ευλογεί!
Πιο αναλυτικά
Οι ανάγκες είναι τεράστιες.
Δεν έχω άλλους πόρους.
Ο Κόσμος εδώ ενδιαφέρεται για την Ορθόδοξη Εκκλησία μας, αλλά πεινάει, αρρωσταίνει κάθε τόσο, από υποσιτισμό, μαλάρια (ελονοσία), τυφοειδή πυρετό και χολέρα!
Και πολλοί γενόμενοι ορθόδοξοι καταπολεμούνται από συναδέλφους τους καθολικούς, διώχνονται και από τις εργασίες τους από τους διευθυντές τους προτεστάντες ή καθολικούς.
Και εμείς εδώ στο Ανατολικό Κονγκό να μη έχουμε κάποια απασχόληση να τους δώσουμε για να ζήσουν τα παιδιά τους. Να μην έχουμε έστω και ένα νηπιαγωγείο!
Υπάρχει ανάγκη να φτιάχναμε ένα μικρό κέντρο υγείας, ένα σχολείο πρωτοβάθμιο.
Εγώ ο ίδιος εξομολογώ, διδάσκω τη χορωδία, κάνω τις ακολουθίες τον όρθρο και τον εσπερινό κάθε μέρα, και αρκετές φορές την Θ. Λειτουργία εκτός από τις Κυριακές, απαραιτήτως κάθε Σάββατο τελώ την Θεία Λειτουργία. Ιερουργώ, κατηχώ, βαφτίζω, συμφιλιώνω ανθρώπους, εκπροσωπώ την Εκκλησία στο Κράτος, επισκέπτομαι αρρώστους, μεταφράζω βιβλία από τα ελληνικά στα γαλλικά για τους πιστούς. Είμαι μόνος μου και παλεύω υπερβολικά.
Αλλά όμως ποια ιεραποστολή μπορείς να κάνεις πλήρως, όταν είσαι συνέχεια με άδεια χέρια; Όταν κάποιος σου ζητεί μια βοήθεια για κάτι επιτακτικό που χρειάζεται, μια οικονομική βοήθεια, και του λες σχεδόν πάντα ότι δεν έχεις;! Αυτοί οι άνθρωποι, που είναι φτωχοί και άποροι δεν θα μπουν στον πειρασμό να πάνε αλλού αν δεν έχουν μια σταθερή πίστη; Ούτε δουλειά έχεις να τους προσφέρεις να εργάζονται για τις οικογένειες τους.
Εδώ η περιοχή είναι γεμάτη από ορφανά παιδιά από νεκρούς γονείς είτε κατευθείαν από τον πόλεμο είτε ακόμη και από ασθένειες που οι γονείς τους προσβλήθηκαν από βιασμό κατά τη διάρκεια του πολέμου ή και των επιθέσεως ανταρτών (π.χ. μητέρες που βιάστηκαν από ανθρώπους με sidas και γεννήθηκαν τα παιδιά με Aids!)
Υπάρχουν και αρκετά παιδιά που είναι κωφάλαλα και με πολλές άλλες αναπηρίες. Αυτά τα παιδιά με προβλήματα ακοής προέρχονται από πολλά στρώματα της τοπικής μας κοινωνίας. Τα αίτια της τρέχουσας κατάστασής τους είναι πολλαπλά. Μερικά γεννιούνται κωφάλαλα από την κληρονομικότητα· άλλα είναι έτσι από υπερβολική δόση της κινίνης που τους είχαν χορηγήσει· άλλα γεννιούνται με τη γλώσσα κολλημένη μέσα στο στόμα τους και δεν τους επιτρέπει αυτό να αρθρώσουν λέξεις· άλλα από ψυχολογικά τραύματα στη παιδική τους ηλικία από τους κρότους των όπλων, κατά τη διάρκεια του πολέμου· και άλλα τέλος από μηνιγγίτιδα που δεν θεραπεύθηκε εντελώς. Κάποια ζουν σε οικογένειες και άλλα στο άσυλο, σε συνθήκες επισφαλείς, όπου νηστεύουν όλο το χρόνο και χρειάζονται βοήθεια από ανθρώπους καλής θελήσεως-εθελοντές. Τους μιλήσαμε για την αγάπη του Χριστού προς όλους, για την Ορθόδοξη Εκκλησία, το Πατριαρχείο μας Αλεξανδρείας. Τους εμπνεύσουμε ελπίδα, θάρρος και αισιοδοξία στη ζωή, ώστε να ξεπεράσουν τη φυσική τους αναπηρία.
Γι’ αυτό δεν κάνει να είμαστε με άδεια χέρια. Δεν Σας κρύβω ότι πολλές φορές έχω κλάψει και δακρύσει, διότι δεν μπορώ να βοηθήσω έστω τους πιο τακτικούς στην Εκκλησία, όταν αυτοί περιέλθουν σε μια ανάγκη, κάποιος αρρωσταίνει και πρέπει να τον πάνε νοσοκομείο, ή έχουν κάποιο άλλο πρόβλημα. πχ έβρεξε καταρρακτωδώς και έπεσε η καλύβα κάποιου και σου ζητά 200$ να το φτιάξει κι εσύ του λες ότι δεν έχεις.
Όμως η Ιεραποστολή δεν γίνεται με άδεια χέρια εδώ διότι ο κόσμος φοβερά πεινάει.
Οι Καθολικοί και οι Προτεστάντες έχουν πολλά σχολεία εδώ στο χώρο του Ανατολικού Κονγκό, και μάλιστα σε όλα τα επίπεδα (νηπιαγωγείο, πρωτοβάθμια, δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια). Εμείς εδώ δεν έχουμε ούτε καν ένα Νηπιαγωγείο στην Εκκλησίας μας. Τα δικά μας παιδιά τα στέλνουμε στα σχολεία του κράτους.
Τα παιδιά που δεν μπορούν να πληρώσουν τα δίδακτρα τα παίρνουν οι Καθολικοί και τα βάζουν στα σχολεία τους και τους υποχρεώνουν για να παραμείνουν στις εκκλησίες τους και στα οικοτροφεία τους. Το ίδιο και με τους Προτεστάντες.
Αν όμως δεν σπουδάζουν, μένουν στο δρόμο και έξω τη νύχτα για να κλέψουν ή να κακοποιούν. Ή ορισμένα από αυτά απασχολούνται σε ένοπλες δυνάμεις, με τους αντάρτες (παιδιά στρατιώτες), ή ακόμη και πάνε σε κάποια άλλα μέρη, σε άλλες χώρες, όπου γίνονται αντικείμενα εκμετάλλευσης με πολλούς τρόπους.
Τα παιδιά είναι πολλά, που πρέπει να πηγαίνουν σχολείο, πρωτίστως στο Δημοτικό, Γυμνάσιο και Λύκειο.
Εδώ δεν υπάρχει δωρεάν φοίτηση. Μόνον τα δίδακτρα για ολόκληρο το έτος είναι τουλάχιστον 200 Ευρώ ανά μαθητή του Δημοτικού για όλο το χρόνο, μπορεί σε δύο δώσεις να δοθούν. Με αυτά μπορεί ήδη ο μαθητής να πάρει τις εγγραφές και στη συνέχεια να αγοράσει μέσα στο σχολείο τα απόλυτα αναγκαία για να σπουδάσει. Ενώ για το Γυμνάσιο-Λύκειο είναι 300 Ευρώ, πάλι σε δύο δόσεις. Μπορούμε να τα πληρώνουμε από την αρχή όλα, ή να τα δώσουμε σε δύο δόσεις. Η δεύτερη δόση δίδεται μετά τις διακοπές των Χριστουγέννων!
Αν δεν πάνε σχολείο, θα βυθιστούν στην παραβατικότητα, μαστιζόμενα από την αναγκαστική στρατολόγηση στις επαναστατικές και αντάρτικες ομάδες και όχι μόνο.
Για να σπουδάσει ένα παιδί στο Πανεπιστήμιο εδώ θέλει τουλάχιστον 450 με 500 Ευρώ το Χρόνο.
Για να σπουδάσει ένα παιδί στο Πανεπιστήμιο εδώ θέλει τουλάχιστον 450 με 500 Ευρώ το Χρόνο.
Φυσικά εκτός από τα δίδακτρα υπάρχουν και άλλες σχολικές δαπάνες.
Εδώ δεν υπάρχει δωρεάν φοίτηση. Όλα αγοράζονται, βιβλία, φυλλάδες, και η συμμετοχή σε διαγωνίσματα και στις εργασίες και εξετάσεις όλα πληρώνονται, διότι από αυτά ζούνε οι καθηγητές τους, οι οποίοι δεν πληρώνονται καλά από το κράτος, όσες απεργίες και αν κάνουν. Πολλές φορές σταματάνε και να παραδίνουν μαθήματα οι καθηγητές τους, όταν περνάνε πολλούς μήνες χωρίς να έχουν πληρωθεί από το κράτος, και πάλι με παρακλήσεις γονέων ξαναρχίζουν τα μαθήματα.
Στην ενορία μας εδώ δεν έχουμε ούτε καν ένα ορθόδοξο σχολείο, ούτε καν ένα νηπιαγωγείο! Τα παιδιά μας πάνε στα ξένα σχολεία. Οι καθολικοί έχουν σχολεία, οι προτεστάντες ομοίως μέχρι και πανεπιστήμια. Φυσικά υπάρχουν και εκπαιδευτήρια του κράτους, πουθενά σε όλα αυτά δεν υπάρχει δωρεά φοίτηση…. Κάνει μια προσπάθεια το κράτος για μερικά δημοτικά σχολεία για εν μέρει δωρεάν φοίτηση, αλλά στην πράξη δεν έχουμε δει κάτι.
Μια χρονιά, είχα χάσει αρκετά νέα παιδιά που έρχονταν επίσης πολύ τακτικά στην εκκλησία μας. Προκειμένου να μη χάσουν τη χρονιά, πήγαν και γίνανε καθολικοί. Ήμουν πολύ λυπημένος για πολλές συνεχόμενες ημέρες, γιατί δεν ήμουν σε θέση να τους κρατήσω, να τους βοηθήσω να πάνε σχολείο και να παραμείνουν στην Εκκλησία, στο καταφύγιο, μακριά από πειρασμούς.
Για τα παιδάκια μας αν είχατε χρήματα να κάναμε ένα σχολείο θα βοηθούσε πολύ. Εδώ εκτός από τον ι. Ναό δεν έχουμε τίποτα άλλο.
Εδώ πάντως να ξέρετε υπάρχει πολύ φτώχια και μας λείπουν τα πάντα. Μιζέρια και οι άνθρωποι αρρωσταίνουν και πεθαίνουν από ελλείψεις βιταμίνες και πρότεινες στον οργασμό τους. Πολλά ορφανά παιδιά που έχασαν τους γονείς τους σε εμφυλίους πολέμους υποφέρουν ανελέητα και απερίγραπτα.
Πολλές φορές αγοράζω φασόλια, ρύζι και ό τι άλλο μπορώ. Και όταν περνάει από δω κάποιος πεινασμένος, του δίνω να φάει για να πάρει κάποιες δυνάμεις.
Όταν ήλθα εδώ στη Μπούνια το Ιούλιο του 2011, δεν υπήρχε ούτε ένας ντόπιος ορθόδοξος, τώρα εγγίζουν τους 300 οι βαφτισμένοι.
Όπως σας είπα, εδώ εκτός από τον Ι. Ναό δεν υπάρχει τίποτα άλλο, ούτε καν ένα ορθόδοξο νηπιαγωγείο! Ούτε καν ένα μικρό κέντρο υγείας. Είναι τόσα ορθόδοξα παιδιά εδώ που χρειάζονται βοήθεια για το σχολείο, δίδακτρα στα ξένα δημοτικά σχολεία και λύκεια. Άλλοι πολύ που αρρωσταίνουν κάθε τόσο, για να αναφέρω μόνον αυτό.
Όλα τα νοσοκομεία που υπάρχουν εδώ είναι όλα είτε των Καθολικών, είτε των Προτεσταντών και λίγα του κράτους. Έχουμε συνεννοηθεί με ένα ιδιωτικό νοσοκομείο εδώ δίπλα μας, όπου στέλνουμε δικούς μας ορθοδόξους.
Η ζωή εδώ είναι βέβαια πολύ δύσκολη. Και η αξία του Ευρώ-δολαρίου έχει ως εξής. Ένα κιλό γάλα κοστίζει 5$. Ένα σακί ρύζι των 25kg κοστίζει 30$, δύο μήλα κοστίζουν 1 $. 1 κιλό τυρί (κασέρι μάλιστα) κοστίζει 10$, χωρίς να υπολογιστεί πόσα άτομα θα το φάνε. Ένα κιλό κρέας ή ψάρι κοστίζει 5-6 $. Οι άνθρωποι από κακή διατροφή είναι συχνά άρρωστοι, δεν αντέχει ο οργανισμός τους και τα φάρμακα είναι ακριβά. Εδώ ή πληρώνεις ή πεθαίνουν τα παιδάκια στα νοσοκομεία. Και δεν πληρώνεις μόνον τα φάρμακα και τον γιατρό, αλλά και το κρεββάτι του νοσοκομείου, το οποίο μόνον του είναι 30 $ την ημέρα!!
Η συνεχώς αυξανόμενη ανασφάλεια με απειλές και επιδρομές ανταρτών κάνει να ζουν τρομαγμένοι οι άνθρωποι. Δυσκολεύομαι με λόγια να μπορώ να σας τα περιγράψω. Και όμως είναι αληθινά. Συνεχώς πενθεί ο κόσμος για θύματα από τρομοκράτες που σφάζουνε δεκάδες από συμπατριώτες μας σε γύρω χωριά. Ζει έτσι εδώ ο κόσμος με ψύχωση.
Υπάρχουν φορές που περνάμε ακόμη και δύο-3 μήνες χωρίς ρεύμα….
Μερικές φορές πρέπει να αγοράζουμε νερό, διότι το νερό δεν υπάρχει κάθε φορά στις βρύσες. Οι Καθολικοί και Προτεστάντες που έχουν οικονομική ευχέρεια και οικονομικούς πόρους κερδίζουν έδαφος, δημιουργούν και κτίζουν και επενδύουν.
Όταν πας να επισκεφθείς αρρώστους, δεν μπορείς μόνο να τους κάνεις προσευχή και να φεύγεις, χρειάζεται και να τους βοηθήσεις οικονομικά, αλλά με τι;
Πώς μπορείς να κρατήσεις τους νέους στην Εκκλησία μόνο με το κήρυγμα και την κατήχηση, όταν είναι πεινασμένοι και όταν δεν πάνε σχολείο; Είναι λυπηρό που, όπως το ξαναείπα, εδώ σε όλη αυτή την Επαρχία μας, δεν έχουμε ούτε καν ένα νηπιαγωγείο Ορθοδόξων.
Εδώ οι άνθρωποι αρρωσταίνουν πολύ από έλλειψη βιταμίνες και προτείνεις στον οργανισμό τους. Δεν έχουν δυνατότητα να αντισταθούν σε αρρώστιες. Γι’ αυτό πολλοί από αυτούς πεθαίνουν και από μικρές αρρώστιες ακόμα.
Αν δώσει ο Θεός και αποκτήσουμε ένα οικοτροφείο, ορφανοτροφείο, ή έστω και ένα μικρό κέντρο νεολαίας, πολλά παιδιά θα βοηθηθούν.
Πολύ συχνά από έλλειψη καθαρού και πόσιμου νερού οι άνθρωποι πάσχουν από χολέρα και πολλές άλλες αρρώστιες.
Η ιδέα δημιουργίας γεωτρήσεις (μια γεώτρηση είναι περιφρουρουμένη και προστατευμένη από την ανάμειξη νερού της βροχής, κάτι καλύτερο από μια πηγή) θα μπορούσε να ήταν πολύ κοινωφελής, καθώς το νερό δεν είναι σε πολύ μεγαλύτερη απόσταση. Ίσως και στα 200 μέτρα βρίσκουμε νερό.
Πολλοί από τους πρόσφυγες και τους εκτοπισμένους αδελφούς μας περνούν από την εκκλησία εδώ, αναζητώντας ένα πιάτο φαγητό για να πάρουν λίγη δύναμη, ειδικά μικρά παιδιά.
Υπάρχει εισβολή των ανταρτών ανά πάσα στιγμή στα γύρω χωριά, ο στρατός δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσει τους επιτιθέμενους και συχνά οι άνθρωποι φεύγουν και έρχονται εδώ στο κέντρο για περισσότερη ασφάλεια, αφήνοντας πίσω τους ακόμη και τα ελάχιστα που έχουν για την επιβίωσή τους!
Η Μπούνια έχει γεμίσει από πρόσφυγες. Ανθρώπους μας από τη περιοχή της Djugu και από άλλες κωμοπόλεις αρκετά χιλιόμετρα έξω από την Μπούνια, που φεύγουν από φυλετικές συγκρούσεις. Δυστυχώς η Αφρική μας υποφέρει ακόμα από αυτά και στο 21ο αιώνα! Κάποιοι ισχυροί του κόσμου, είτε από μέσα είτε απ’ έξω από τη χώρα, δώσανε όπλα και υποστηρίζουν τη φυλή Lendu, κατά της φυλής Hema. Λεηλατούν και σκοτώνουν την άλλη φυλή στα χωριά. Τα θύματα φεύγουν τις επιθέσεις και συγκρούσεις και έρχονται πρόσφυγες στη Μπούνια, σαν να τους λένε: «Δεν θέλουμε τον πόλεμο πιά, αφήνουμε ό, τι έχουμε και δεν έχουμε και ας δούμε με ποιον θα πολεμήσετε». Το χειρότερο θα συνέβαινε εάν η φυλή Hema προμηθευόταν και αυτή όπλα. Οι περισσότεροι από όλους αυτούς τους πρόσφυγες δεν είχαν ποτέ έρθει Μπούνια, δεν γνωρίζουν κανέναν εδώ. Το μεγαλύτερο ποσοστό από αυτούς αποτελείται από παιδάκια και γυναίκες.
Εδώ μόνον μέσα στη Μπούνια, τα παιδιά του δρόμου, τα εγκαταλελειμμένα, χωρίς στέγη και ορφανά που μόνιμα περιθάλπουμε είναι γύρω στα 500 παιδιά! Επομένως τα μόνιμα παιδάκια που περνάνε πυκνά και που τα φροντίζει και τα περιθάλπει η Ενορία μας είναι γύρω στα 500.
Αλλά υπάρχουν και άλλα πολλά που δεν μπορούμε όλα τα βοηθήσουμε. Κυρίως τώρα με τα πολλά προσφυγόπουλα που ήλθανε από γύρω χωριά! Η Κατάσταση είναι απελπιστική! Άλλοι οι γονείς τους πέθαναν από πολέμους, από εισβολείς και επιθέσεις ανταρτών, από αρρώστιες, άλλοι δεν μπορούν οι γονείς τους να τα συντηρήσουν λόγω ακραίας φτώχειας.
Από αυτά τα παιδιά τα βαφτισμένα συνολικά είναι 100, αλλά υπάρχουν και άλλα παιδιά που δεν είναι βαφτισμένα. Και προσπαθούμε να μη τα χωρίζουμε.
Επειδή είναι πολύ ακριβά τα προϊόντα εδώ, και οι ενδεείς συνάνθρωποί μας πολλοί, και τα παιδιά πάρα πολλά που πεινάνε και πεθαίνουν από την πείνα τους, τους κάνουμε επίσημα και ανεπίσημα γεύματα περνάνε και παίρνουν σε σακούλες).
Για να γίνει ένα καλό γεύμα για ένα μεγάλο αριθμό παιδιών, χρειαζόμαστε 200 Ευρώ για ένα γεύμα (καλό φαγητό με κρέας ή ψάρια, κλπ.), διότι τα παιδιά είναι πολλά (250-300 παιδιά), διαφορετικά με ό τι οικονομήσει ο Θεός, ανάλογα με τις δυνατότητες που υπάρχουν προχωρούμε αποφασιστικά.
Δεν ξεχνάμε και όλους όσους μαγειρεύουν, πλένουν, κουβαλούν νερό από την πηγή…. Τους δίνουμε πάντα κάτι για την δουλειά τους.
Πληρώνουμε επίσης και τα νοσοκομεία για νοσηλεία των απόρων παιδιών. Εδώ ή πληρώνεις το νοσοκομείο και σε θεραπεύουν ή σε αφήσουν και πεθαίνεις, όταν δεν έχεις να πληρώσεις!
Δύσκολα πραγματικά τα πράγματα και με τις ανάγκες των μαθητών για τα σχολεία τους, καθώς δεν υπάρχει δωρεά φοίτηση, αλλά τα αγοράζουν όλα, και οι συμμετοχές τους ακόμα σε διαγωνίσματα και εξετάσεις γίνονται αφού πληρώσουν, αφού οι δάσκαλοι και καθετές κάνουν μήνες χωρίς να έχουν πληρωθεί από το κράτος, αυτά αν τα γράφεις και τα δημοσιεύεις όλα λεπτομερώς, το θεωρούν διαφήμιση του κράτους, και την άλλη μέρα μπορεί να σε συλλάβουν και να πας φυλακή.
Συνήθως αν θέλει κανείς να γνωρίσει καλά την Αφρική, έρχεται να ζήσει εδώ για ένα μήνα ή και περισσότερο, όταν μπορεί. Διαφορετικά θα λέγαμε ότι είναι σαν να μιλάει κανείς π.χ για την κόλαση, όμως μία ή δύο μέρες στην κόλαση ( ό μη γένοιτο), ξεπερνά όλα τα βιβλία για τα οποία μπορεί κανείς να γράψει περί της κολάσεως. Όταν κάποιος ζει στο σκοτάδι όλη τη νύκτα, η απλά με ένα κερί αναμμένο ή με ένα φακό, και εκεί όπου υπάρχει ρεύμα, υπάρχουν συνέχεια ασταμάτητες διακοπές. Ομοίως, το ίντερνετ αδύναμο, όπου ακόμη και για να αναρτήσεις ένα βίντεο περνάς ατελείωτες ώρες, περιμένοντας για να το ανεβάσεις.
Όταν τα κουνούπια τσιμπάνε οποιαδήποτε στιγμή, ακόμη και κατά τη διάρκεια της ημέρας, και μεταδίδουν ασθένειες, συμπεριλαμβανομένης της ελονοσίας που δεν έχει ποτέ μέχρι τώρα εμβόλιο, παρόλο που η μαλάρια-ελονοσία είναι υπεύθυνη θανάτου εκατοντάδων παιδιών κάθε μέρα! Εδώ όπου όλα είναι πανάκριβα και για να ταΐσεις και για να ντύσεις ορφανά και εγκαταλελειμμένα παιδιά, η Εκκλησία μας δίνει τη μαρτυρία Της.
Η κύρια αιτία αυτής της άθλιας κατάστασης των χωρών της Αφρικής είναι ότι οι μεγάλες δυνάμεις που εκμεταλλεύονται το αφρικανικό έδαφος δεν αφήνουν την Αφρική να εξελιχθεί, να πετάξει. Τώρα που μιλάμε, υπάρχουν συγκρούσεις μεταξύ του τακτικού στρατού και των ένοπλων ομάδων σε κοντινά χωριά μας. Οι άνθρωποι φεύγουν και έρχονται προς το κέντρο.
Δεν μπορούν ούτε να σπείρουν ούτε να θερίσουν αυτοί οι άνθρωποι. Και αυτό συνέχεια όλο το έτος, πηγαινοέρχονται όποιοι δεν έπεσαν από μαχαίρι ή όπλο ή ασθένεια ή πείνα. Και στη δυστυχία τους αυτή δεν μπορούν να σπουδάζουν τα παιδιά τους. Ζουν μαζεμένοι σε στρατόπεδα, πλήθη ανθρώπων, σε επισφάλεια, σε ανασφάλεια και σε απάνθρωπες συνθήκες, εκτεθειμένοι σε όλες τις μολυσματικές και μεταδοτικές ασθένειες. Ποιος υποστηρίζει αυτές τις ένοπλες ομάδες που είναι και η ρίζα αυτής της ανασφάλειας στο Ανατολικό Κονγκό; Ποιος τους παρέχει όπλα για να λεηλατήσουν και να σκοτώσουν τον άμαχο πληθυσμό; Και αυτό εδώ και πολλά χρόνια εν γνώσει ολόκληρης της διεθνούς κοινότητας.
Υπάρχει επίσης ένα άλλο πραγματικό και πολύ εκπληκτικό φαινόμενο που μπορεί να παρατηρήσει κανείς στην Αφρική. Θα βρείτε κάποιον με 6- 7 παιδιά. Δεν έχει ούτε τα μέσα να τα ταΐσει ούτε τη δυνατότητα να τα στείλει στο σχολείο. Και πολλά παιδιά γίνονται κακοποιοί και εγκληματίες, εγκαταλελειμμένοι τελείως στην τύχη τους, άλλα από αυτά γίνονται παιδιά στρατιώτες και παίρνουν όπλα ενάντια στην ίδια τους την χώρα!
Η τοπική μας Εκκλησία έχει ανάγκη να βρει βοήθεια και στήριξη για αυτά τα παιδιά, τουλάχιστον για αυτά που έχει αναλάβει μέχρι τώρα.
Εάν είχαμε περισσότερα μέσα, θα είχαμε αναλάβει πολύ περισσότερα παιδιά, από όσα έχουμε αναλάβει μέχρι τώρα, να μην πεθαίνουν από την πείνα τους, να μην κοιμούνται στους δρόμους. Τα παιδιά αυτά είναι το μέλλον της χώρας, της κοινωνίας και της Εκκλησίας. Να μπορούσαμε να τα ταΐζουμε, φτιάχνοντας για αυτά και ένα ορφανοτροφείο, σχολεία και έτσι θα τα διατηρούσαμε στη σωστή οδό. Και η οδός αυτή είναι ο Χριστός.
Πολλοί από τους Αφρικανούς που προσπαθούν να εγκαταλείψουν παράνομα τις αφρικανικές χώρες τους, για τις δυτικές χώρες, τους βλέπουμε και ακούμε κάθε μέρα να πεθαίνουν και να πνίγονται στα νερά, στην προσπάθειά τους να φτάσουν λαθραία στην Ευρώπη. Αλλά ποιος οργανισμός σκέφτεται να τους βοηθήσει να βελτιώσουν την κατάσταση διαβίωσής τους στη χώρα τους, ώστε να μπορούν να ζήσουν στις χώρες τους με ασφάλεια;
Η κατάσταση αυτή που βλέπετε στα βίντεο ή και στα ντοκιμαντέρ είναι λιγότερη από την πραγματική και ολοκληρωτική που επικρατεί στην Αφρική.
Εδώ στο Κονγκό γενικά οι άνθρωποι ασχολούνται με εμπόριο, αγοράζουν διάφορα από διπλανές χώρες και τα πουλάνε εδώ (τσιμέντα, ενδύματα, τρόφιμα, ….), άλλοι με τη καλλιέργεια (χωρίς τρακτέρ, διότι δεν μπορούν να τα βρούνε). Οι υπάλληλοι του κράτους δεν πληρώνονται σχεδόν ποτέ, οι γονείς πληρώνουν σχεδόν μόνοι τους δασκάλους για τα παιδιά τους στα σχολεία. Οι αντάρτες παντού. Δηλαδή απουσία Κράτους…
Λένε Δημοκρατία, αλλά στην ουσία είναι άγρια δικτατορία.
Υπάρχουν χώρες στην Αφρική που έχουν χρυσό, διαμάντια, αλλά οι πολίτες τους δεν τα βλέπουν, πάνε Ευρώπη και Αμερική. Οι χώρες που δεν έχουν αυτόν τον πλούτο ζούνε ειρηνικά. Στα μέρη μας όλες τις ζώνες αυτές που έχουν τα ορυχεία αυτά κατέχονται από αντάρτες, για ποιους εργάζονται;; Γιατί η κυβέρνηση δεν τους κατανικά; Έχει όλα τα όπλα, τα οποία τα βγάζει μόνον όταν διαμαρτύρεται ο απλός κόσμος και κάνει πορείες στους δρόμους και διαμαρτύρεται, τότε τα βγάζουν και σκοτώνουν τους πολίτες τους.
Τα Ηνωμένα Έθνη έχουν στρατεύματα πολλά εδώ και πληρώνονται από τα πλούτη της χώρας, βάση συμφωνιών τους, και δίπλα τους σκοτώνεται καθημερινά ο κόσμος, εκτοπίζονται πληθυσμοί, βιάζονται γυναίκες και αρπάζονται άνδρες και δεν επεμβαίνει ο OHE. Οι κυβερνήσεις αυτές είναι βαλμένες για τα συμφέροντα των μεγάλων κρατών της Ευρώπης και της Αμερικής. Εκεί πάει όλος ο πλούτος και ό τι απομένει τα παίρνουν οι κυβερνώντες. Άλλον αρχηγό κράτους ψηφίζει ο λαός και άλλος εκλέγεται… Και όταν ένας από τους αρχηγούς αυτών των κρατών σηκώσει το κεφάλι, τον ανατρέπουν με όλους τους θεμιτούς και αθέμιτους τρόπους. Ο κόσμος έχει κουρασθεί διότι υποφέρει κυριολεκτικά. Πεθαίνουν εκατοντάδες άνθρωποί κάθε μέρα στα νοσοκομεία από ελλείψεις φαρμάκων, καταλλήλων μηχανημάτων, σκάνερ, κλπ. Αυτά αν τα δημοσιεύσεις με τρόπο να το καταλάβουν σε συλλαμβάνουν και σε στέλνουν φυλακή ή σε σκοτώνουν.
Και εδώ φυλακή σημαίνει θάνατος, διότι ούτε επισκέψεις πολύ δέχονται εκεί. Σε ένα δωμάτιο που ούτε 5 άτομα χωράνε, θα βρεις 20-30 φυλακισμένους. Σε μια φυλακή που έχει προοριστεί για 200 άτομα, βρίσκεις 1000 φυλακισμένους, χωρίς φαγητό, ό τι φαγητό φέρνεις για φυλακισμένο, αν δεν καταφέρεις να του το δώσεις εσύ ο ίδιος στο χέρι, το τρώνε οι φύλακες! Όλοι οι φυλακισμένοι έχουν μείνει σκέτο κόκκαλα, σκελετοί.
Πολλές φορές πηγαίνουμε με ομάδα παιδιών της ενορίας μας στις φυλακές για επισκέψεις, για να δίνουμε τα προς το ζην στους φυλακισμένους. Μου επιτρέπουν να μπω και να τους επισκεφτώ στο σωφρονιστικό αυτό οίκο, όπως το αποκαλούν, αλλά με αυστηρή προειδοποίηση να μην δημοσιευθεί τίποτα για τις συνθήκες τους, αφού είναι εις βάρους του κράτους, ούτε να φωτογραφίσουμε τίποτα από κει μέσα. Άλλοι έχουν μπει σε φυλακή χωρίς να έχουν δικαστεί ποτέ, και περιμένουν 5-6 χρόνια την δίκη τους!!!!!!
Μεταξύ των φυλακισμένων, όποιος έχει κάποιες δυνάμεις περισσότερο, αρπάζει τα του άλλου σύνοικου για να φάει ή να φορέσει ή αν είναι σαπούνι για να πλένει και να πλυθεί. Το πρόβλημά τους είναι η πείνα και οι ασθένειες. Τακτικά πηγαίνουμε και τους ενισχύουμε. Κάθε φορά που πηγαίνω, λέω μέσα μου αυτή την προσευχή: «Χριστέ μου, Εσύ που έσπασες τα δεσμά του τάφου, μέσω των δωρητών και ευεργετών της τοπικής μας Εκκλησίας, μας επιτρέπεις να σε επισκεφτούμε Εσένα στη φυλακή, καθώς το ζήτησες. Ευλόγησε λοιπόν αυτούς τους καλούς ανθρώπους που μας στηρίζουν στην ιεραποστολή με τον οβολό τους, από το υστέρημά τους, το αναγκαίο τους, και συγχώρησε αυτούς τους φυλακισμένους που τόσο υποφέρουν απάνθρωπα. Ο κάθε άνθρωπος από μας θα μπορούσε να βρεθεί στη θέση αυτή, όπου βρίσκονται και αυτοί οι δέσμιοι . Δείξε τους το έλεος Σου».
Σε μερικές φυλακές δεν υπάρχουν καν παράθυρα στα κελιά και αρκετοί πεθαίνουν από ασφυξία. Άρρωστοι με πυρετό και με τόσα άλλα να μην έχουν φάρμακα, κανείς δεν ενδιαφέρεται γι’ αυτούς, δεν έχουν μέσω να επικοινωνούν με τους δικούς τους. Μπαίνω μέσα στο εσωτερικό της φυλακής, τρεις-τέσσερεις πόρτες πολύ μικρές από μέσα οδηγούν σε ένα ανοικτό χώρο όπου, μπορούν να βγαίνουν οι φυλακισμένοι από τα κελιά τους και να μαζεύονται πυκνά στο χώρο αυτό για να παίρνουν ό τι τους φέρνουμε. Άλλοι δεν μπορούν να περπατάνε από εξάντληση και από τις πληγές τους, οπότε πηγαίνουμε προς το κελί τους. Το μόνο φαγητό που τους κάνουν αραιά και σε μικρή ποσότητα, όταν τους δίνουν φαγητό στη φυλακή, είναι ΜΟΝΟΝ φασόλια και καλαμπόκια μεμιγμένα (βραστά), όπως τα νερόβραστα της Μεγάλης Παρασκευής.
Για τα αναψυκτικά αγοράζουμε συχνά για 250 άτομα, ή περισσότερα ανάλογα με την περίπτωση. Παίρνουμε δωδεκάδες. Μια δωδεκάδα μικρών αναψυκτικών ( των 500 μλ) που αγοράζουμε συχνά κοστίζει 6$, και αγοράζουμε 20 δωδεκάδες. Υπάρχουν επίσης και μεγάλα μπουκάλια, τα οποία κοστίζουν πιο πολύ. Έτσι, για τα αναψυκτικά γενικά ξοδεύουμε 120$. Εδώ υπάρχουν μόνο σε αυτή τη μορφή ανθρακούχου ποτού και όχι σε απλή και φυσική μορφή χυμού.
Τα παιδιά αυτά έχουν πολλά προβλήματα υγείας που σχετίζονται με την επισφαλή κατάσταση διαβίωσής τους: προβλήματα υγείας, εκτός από περιπτώσεις που απαιτούν νοσηλεία. Μερικά από αυτά συχνά εμφανίζουν ασθένειες των ματιών, των δοντιών, του δέρματος, κλπ. Και είναι μόνα τους, χωρίς κοινωνική στήριξη και πρόνοια. Πολύ πυκνά απευθύνονται στην Εκκλησία μας για την προστασία τους, για να τα βοηθήσουμε, προκειμένου να αντιμετωπίσουν, όσο είναι δυνατόν, τις ασθένειες και τα βάσανά τους!
Χοντρικά για να ζήσει ένα παιδί, μόνον για η διατροφή του θα χρειαστεί τουλάχιστον 100 Ευρώ το μήνα. Για να νοικιάσει ένα μικρό σπιτάκι θέλει 50 Ευρώ το μήνα. Για να πάει Σχολείο θέλει 150$ με 200$ το χρόνο!
Το κακό μεταξύ άλλων είναι ότι όταν έχουμε ανθρώπους στα νοσοκομεία, δεν τους θεραπεύουν όταν δεν πληρώνουμε. Αν π.χ κάποιος έχει σοβαρά προβλήματα με τα μάτια, με την καρδιά, ή πρέπει να μπει σε σκάνερ, αν έχει πέσει και έχει χτυπήσει το κεφάλι, κλπ. για να μπει στο ανάλογο μηχάνημα εξέτασης, πρώτα πληρώνει, διαφορετικά τον αφήνουν. Διότι τα μηχανήματα είναι λίγα, και τα δανείζονται από νοσοκομείο σε νοσοκομείο και πληρώνουν και αυτοί στον ιδιοκτήτη. Για τα άλλα απλά φάρμακα τα δίνουν, αλλά δεν μπορείς να φύγεις από το νοσοκομείο αν δεν έχεις πληρώσει. Και για κάθε επιπλέον μέρα πληρώσεις, διότι κρατάς το κρεβάτι…
Δεν θέλω να σας κουράσω με αυτά, αλλά να σας ευχαριστήσω και να σας πω ότι θα πιάσει τόπο η βοήθεια σας αλλά και να σας παρακαλέσω να μιλήσετε για τη προσπάθεια μας αυτή σε γνωστούς και φίλους σας να μας συντρέξουν και να μας στηρίξουνε. Και πάλι σας ευχαριστώ!
ΓΙΑ ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΗΣ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΜΑΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑΣ
Μπορείτε να μας στείλετε την βοήθεια σας μέσω του λογαριασμού μας Τραπέζης του Κονγκό ή να σας δώσουμε κάποιο λογαριασμό σε Ελληνική Τράπεζα.
Ο Λογαριασμός μας στο Κονγκό είναι:
Όνομα: TIMOTHEE NTUMBA MUSUNGAYI. Χώρα: Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό. Αριθμός τραπεζικού μας λογαριασμού: 520000138271793. Το IBAN: 00011150520000138271793. Επωνυμία της τράπεζας: BCDC (EQUITY BANK). Swift (BIC) : BCDCCDKI.
Η Διεύθυνση της Εκκλησίας: BOULEVARD DE LIBERATION 095/0/. BUNIA (οδός, αριθμός και Πόλη).
E-μαιλ: Timotheosntumba@gmail.com
Face Book: Timotheos Ntumba
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου