Εισαγωγή
Ο κόσμος βρίσκεται σε ένα επικίνδυνο σταυροδρόμι.
Ο πυρηνικός πόλεμος απειλεί το μέλλον της ανθρωπότητας. Δεν έχουμε πλέον να κάνουμε με ένα υποθετικό σενάριο. Η απειλή του Τρίτου Παγκόσμιου Πολέμου είναι πραγματική.
Ο πυρηνικός πόλεμος απειλεί το μέλλον της ανθρωπότητας. Δεν έχουμε πλέον να κάνουμε με ένα υποθετικό σενάριο. Η απειλή του Τρίτου Παγκόσμιου Πολέμου είναι πραγματική.
Διαδοχικές κυβερνήσεις των ΗΠΑ έχουν εξετάσει το ενδεχόμενο χρήσης πυρηνικών όπλων που στρέφονται τόσο κατά πυρηνικών όσο και κατά μη πυρηνικών κρατών. Το παρόν άρθρο επικεντρώνεται στον πυρηνικό πόλεμο κατά μη πυρηνικών κρατών.
Το 2001, το Πεντάγωνο υπό την προεδρία του Τζορτζ Μπους είχε προβλέψει μια νέα γενιά τακτικών πυρηνικών όπλων bunker buster για χρήση στη Μέση Ανατολή και την Κεντρική Ασία εναντίον «μη πυρηνικών κρατών»:
«Στρατιωτικοί αξιωματούχοι και ηγέτες των εργαστηρίων πυρηνικών όπλων της Αμερικής [είχαν] παροτρύνει τις ΗΠΑ να αναπτύξουν μια νέα γενιά πυρηνικών όπλων ακριβείας χαμηλής απόδοσης… τα οποία θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν σε συμβατικές συγκρούσεις με τριτοκοσμικά κράτη».
Federation of American Scientists, 2001
Διεξαγωγή πυρηνικού πολέμου κατά μη πυρηνικών κρατών. «Άκρως απόρρητο έγγραφο»
Όπως αποκαλύφθηκε από τον William Arkin στις αρχές του 2002 πριν από τη δημοσίευση της ιστορικής αναθεώρησης της πυρηνικής στάσης του 2001 (NPR) , που εγκρίθηκε αργότερα από το Κογκρέσο των ΗΠΑ:
«Η κυβέρνηση Μπους, σε μια μυστική αναθεώρηση πολιτικής… [είχε] διατάξει το Πεντάγωνο να συντάξει σχέδια έκτακτης ανάγκης για τη χρήση πυρηνικών όπλων εναντίον τουλάχιστον επτά χωρών, κατονομάζοντας όχι μόνο τη Ρωσία και τον «άξονα του κακού», το Ιράκ, το Ιράν και τη Βόρεια Κορέα, αλλά και την Κίνα, τη Λιβύη και τη Συρία.
Επιπλέον, το αμερικανικό υπουργείο Άμυνας ενημερώθηκε να προετοιμαστεί για το ενδεχόμενο να χρειαστούν πυρηνικά όπλα σε κάποια μελλοντική αραβοϊσραηλινή κρίση. Και, πρέπει να αναπτύξει σχέδια για τη χρήση πυρηνικών όπλων για αντίποινα σε χημικές ή βιολογικές επιθέσεις, καθώς και σε «αναπάντεχες στρατιωτικές εξελίξεις» απροσδιόριστης φύσης.
Όπως όλα αυτά τα έγγραφα από την αυγή της ατομικής εποχής πριν από μισό και πλέον αιώνα, αυτό το NPR προσφέρει μια ανατριχιαστική ματιά στον κόσμο των σχεδιαστών πυρηνικών πολέμων: Με μια στρανγκελοφική ιδιοφυΐα, καλύπτουν κάθε πιθανή περίσταση στην οποία ένας πρόεδρος θα μπορούσε να θελήσει να χρησιμοποιήσει πυρηνικά όπλα – σχεδιάζοντας με μεγάλη λεπτομέρεια έναν πόλεμο που ελπίζουν ότι δεν θα διεξαχθεί ποτέ. (William Arkin, «Secret Plan Outlines the Unthinkable», Los Angeles Times, 9 Μαρτίου 2002).
Θα πρέπει να αναφέρω ότι το δόγμα του προληπτικού πυρηνικού πολέμου που διατυπώθηκε στην Αναθεώρηση Πυρηνικής Στάσης (NPR) του 2001 επικρατεί υπό την κυβέρνηση Μπάιντεν. Ο πυρηνικός πόλεμος εναντίον «μη πυρηνικών κρατών» στη Μέση Ανατολή βρίσκεται στο σχεδιαστήριο του Πενταγώνου.
Το σχέδιο του Πενταγώνου του 1996 για την πυρηνική επίθεση στη Λιβύη. «Δοκιμή» της πυρηνικής βόμβας B61-11
Η Λιβύη ήταν το πρώτο μη πυρηνικό κράτος που επισημοποιήθηκε και προσδιορίστηκε επίσημα από το Υπουργείο Άμυνας ως πιθανός στόχος για μια πυρηνική επίθεση υπό την αιγίδα των ΗΠΑ εναντίον ενός μη πυρηνικού κράτους, χρησιμοποιώντας την τακτική πυρηνική βόμβα B61-11. Η απόφαση αυτή επιβεβαιώθηκε πέντε χρόνια πριν από την έγκριση της αναθεώρησης της πυρηνικής στάσης του 2001 από τη Γερουσία το 2002.
Τακτικό πυρηνικό όπλο B-61-11
Ο στόχος του Υπουργείου Άμυνας ήταν να επισπεύσει τη «δοκιμή» της πυρηνικής βόμβας B61-11 σε μια πραγματική χώρα και η χώρα αυτή ήταν η Λιβύη:
«Ακόμα και πριν από την έναρξη λειτουργίας των B61, η Λιβύη είχε αναγνωριστεί ως πιθανός στόχος». (Bulletin of the Atomic Scientists – Σεπτέμβριος/Οκτώβριος 1997, σ. 27). (Για περισσότερες λεπτομέρειες βλέπε Michel Chossudovsky, America’s Planned Nuclear Attack on Libya, Μάρτιος 2011)
Το σχέδιο του 1996 για την πυρηνική επίθεση στη Λιβύη είχε ανακοινωθεί σε συνέντευξη Τύπου υπό την προεδρία του βοηθού υπουργού Άμυνας Harold P. Smith:
«[Η] Πολεμική Αεροπορία θα χρησιμοποιούσε το B61-11 [τακτικά πυρηνικά όπλα] εναντίον του υποτιθέμενου υπόγειου εργοστασίου χημικών όπλων της Λιβύης στην Ταρχούνα, εάν ο Πρόεδρος αποφάσιζε ότι το εργοστάσιο έπρεπε να καταστραφεί. ‘Δεν θα μπορούσαμε να θέσουμε [την Tarhunah] εκτός λειτουργίας χρησιμοποιώντας αυστηρά συμβατικά όπλα’, δήλωσε ο Smith στο Associated Press. Το B61-11 «θα ήταν το πυρηνικό όπλο επιλογής», δήλωσε στο Jane Defence Weekly. (The Nuclear Information Project: το B61-11)
Το τακτικό πυρηνικό όπλο B61-11 προοριζόταν από το Πεντάγωνο να χρησιμοποιηθεί το 1996 εναντίον του «καθεστώτος Καντάφι»:
«Ανώτεροι αξιωματούχοι του Πενταγώνου προκάλεσαν διαμάχη τον περασμένο Απρίλιο [1996] υπονοώντας ότι το [πυρηνικό] όπλο που διαπερνά τη γη θα ήταν σύντομα διαθέσιμο για πιθανή χρήση εναντίον ενός υπόπτου υπόγειου χημικού εργοστασίου που κατασκευάζει η Λιβύη στην Ταρχούνα. Αυτή η ελάχιστα συγκαλυμμένη απειλή ήρθε μόλις έντεκα ημέρες αφότου οι Ηνωμένες Πολιτείες υπέγραψαν τη Συνθήκη Αφρικανικής Ζώνης Ελεύθερης Χρήσης Πυρηνικών Όπλων, η οποία σχεδιάστηκε για να απαγορεύσει στους υπογράφοντες να χρησιμοποιούν ή να απειλούν να χρησιμοποιήσουν πυρηνικά όπλα εναντίον οποιουδήποτε άλλου υπογράφοντος, συμπεριλαμβανομένης της Λιβύης». (David Muller, Penetrator N-Bombs, International Action Center, 1997)
Η Ταρμπονά έχει πληθυσμό άνω των 200.000 ατόμων. Βρίσκεται περίπου 60 χιλιόμετρα ανατολικά της Τρίπολης. Αν αυτή η «ανθρωπιστική βόμβα» (με «απόδοση» ή εκρηκτικότητα τα δύο τρίτα της βόμβας της Χιροσίμα) είχε εκτοξευθεί σε αυτή την «ύποπτη» εγκατάσταση ΟΜΚ, θα είχε ως αποτέλεσμα δεκάδες χιλιάδες θανάτους, για να μην αναφέρουμε την πυρηνική έκρηξη…
Ο άνθρωπος που βρισκόταν πίσω από αυτό το διαβολικό σχέδιο για την πυρηνική επίθεση στη Λιβύη ήταν ο βοηθός υπουργός Άμυνας Χάρολντ Πάλμερ Σμιθ Τζούνιορ: «Ακόμη και πριν τεθεί σε λειτουργία το Β61, η Λιβύη είχε αναγνωριστεί ως πιθανός στόχος». (Bulletin of the Atomic Scientists – Σεπτέμβριος/Οκτώβριος 1997, σελ. 27)
Ο Harold Palmer Smith είχε διοριστεί από τον πρόεδρο Bill Clinton για να επιβλέπει τα προγράμματα πυρηνικής, χημικής και βιολογικής άμυνας με έμφαση στη «μείωση και διατήρηση του αμερικανικού οπλοστασίου πυρηνικών όπλων».
Από την αρχή, η πραγματική εντολή του, δεν ήταν να «μειώσει» αλλά να «αυξήσει» το πυρηνικό οπλοστάσιο προωθώντας την ανάπτυξη μιας νέας γενιάς «ακίνδυνων» μίνι πυρηνικών για χρήση στο πολεμικό θέατρο της Μέσης Ανατολής.
Harold Palmer Smith Junior
Πέντε μήνες αφότου ο Harold Smith ζήτησε την επιτάχυνση του χρονοδιαγράμματος παραγωγής του B61-11, «δημοσιοποίησε τον ισχυρισμό ότι η Πολεμική Αεροπορία θα χρησιμοποιούσε το B61-11 [πυρηνικό όπλο] εναντίον του υποτιθέμενου υπόγειου εργοστασίου χημικών όπλων της Λιβύης στην Tarhunah, εάν ο Πρόεδρος αποφάσιζε ότι το εργοστάσιο έπρεπε να καταστραφεί».
«Δεν μπορούσαμε να θέσουμε εκτός λειτουργίας την [Tarhunah] χρησιμοποιώντας αυστηρά συμβατικά όπλα», δήλωσε ο Smith στο Associated Press. Το B61-11 «θα ήταν το πυρηνικό όπλο της επιλογής», δήλωσε στο Jane’s Defence Weekly.
Ο βοηθός υπουργός Άμυνας Χάρολντ Σμιθ έκανε την παραπάνω δήλωση σε συνέντευξη Τύπου «αφού ο υπουργός Άμυνας Γουίλιαμ Πέρι είχε προηγουμένως δηλώσει σε ακρόαση της Επιτροπής Εξωτερικών Σχέσεων της Γερουσίας για τα χημικά ή βιολογικά όπλα ότι οι ΗΠΑ διατηρούν την επιλογή της χρήσης πυρηνικών όπλων εναντίον χωρών που είναι εξοπλισμένες με χημικά και βιολογικά όπλα», δηλαδή μη πυρηνικών κρατών (η έμφαση προστέθηκε)
Ενώ το Πεντάγωνο αρνήθηκε αργότερα την πρόθεσή του να βομβαρδίσει το εργοστάσιο Tarhunah της Λιβύης, επιβεβαίωσε ωστόσο ότι «η Ουάσινγκτον δεν αποκλείεται να χρησιμοποιήσει πυρηνικά όπλα [εναντίον της Λιβύης]».
Ενώ το σχέδιο του 1996 για τον βομβαρδισμό της Λιβύης με τη χρήση τακτικών πυρηνικών όπλων αναβλήθηκε στη συνέχεια, η Λιβύη δεν αφαιρέθηκε από τη «μαύρη λίστα»: «Το καθεστώς Καντάφι» παρέμεινε χώρα-στόχος για προληπτική («αμυντική») πυρηνική επίθεση.
Επιχείρηση Odysee Dawn: Η εκστρατεία βομβαρδισμού της Λιβύης από τις ΗΠΑ (2011). Η δοκιμή της πυρηνικής βόμβας B61-11.
Από τον Κλίντον στον Τζο Μπάιντεν, υπάρχει συνέχεια. Η Πυρηνική Αναθεώρηση του 2001 είχε καθορίσει την κατάσταση.
Η Λιβύη ήταν η επιλεγμένη χώρα. Πυρηνικά όπλα εξετάστηκαν επίσης από τον πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα στο πλαίσιο της επιχείρησης Odysee Dawn τον Μάρτιο του 2011.
Λίγο μετά την έναρξη της εκστρατείας βομβαρδισμού της Λιβύης στις 19 Μαρτίου 2011, το υπουργείο Άμυνας των ΗΠΑ διέταξε τη δοκιμή της πυρηνικής βόμβας B61-11. Οι δοκιμές αυτές αφορούσαν τον εγκατεστημένο εξοπλισμό και τα εξαρτήματα του όπλου της πυρηνικής βόμβας. Στόχος ήταν να επαληθευτεί η λειτουργικότητα της πυρηνικής βόμβας.
Βομβαρδισμός προσομοίωσης B61-11
Η ανακοίνωση αυτών των δοκιμών δημοσιοποιήθηκε στις 4 Απριλίου 2011- η ακριβής ημερομηνία της δοκιμής δεν αποκαλύφθηκε, αλλά μπορεί κανείς εύλογα να υποθέσει ότι έγινε τις ημέρες πριν από το δελτίο τύπου της 4ης Απριλίου από την Εθνική Υπηρεσία Πυρηνικής Ασφάλειας (NNSA). Δελτίο Τύπου, NNSA Conducts Successful B61-11 JTA Flight Test, 4 Απριλίου 2011,). Μετακινηθείτε προς τα κάτω για περισσότερες λεπτομέρειες.
Εξετάστε τη δομή διοίκησης
Στα τέλη Μαρτίου 2011, το βομβαρδιστικό B-2 Spirit Stealth της 509ης Πτέρυγας Βομβαρδιστικών που επιχειρεί από την Αεροπορική Βάση Whiteman στο Μιζούρι , χρησιμοποιήθηκε στη λεγόμενη «Κοινή Δοκιμαστική Συναρμολόγηση» (JTA) της πυρηνικής βόμβας B61 Mod 11.
Με άλλα λόγια, η B61-11 δοκιμάστηκε χρησιμοποιώντας τα ίδια βομβαρδιστικά B-2 Spirit Stealth από το Whiteman, τα οποία χρησιμοποιούνταν συστηματικά για τον βομβαρδισμό της Λιβύης από την αρχή της αεροπορικής εκστρατείας στις 19 Μαρτίου 2011.
Αεροπορική βάση Whiteman, Μιζούρι
Το βομβαρδιστικό B-2 Spirit Stealth από το Whiteman όχι μόνο στάλθηκε σε αποστολή για να βομβαρδίσει τη Λιβύη, αλλά χρησιμοποιήθηκε επίσης στη δοκιμή της πυρηνικής βόμβας B61 Mod 11. Το βομβαρδιστικό B-2 Spirit Stealth ήταν ο «επιλεγμένος φορέας» των πυρηνικών βομβών B61 -11.
Γιατί αυτές οι δοκιμές του εξοπλισμού και της λειτουργικότητας ενός τακτικού πυρηνικού όπλου προγραμματίστηκαν λίγο μετά την έναρξη της εκστρατείας βομβαρδισμού της Λιβύης;
Ήταν τυχαία η χρονική συγκυρία αυτών των δοκιμών ή σχετίζονταν με οποιονδήποτε τρόπο με τη χρονολογία της εκστρατείας βομβαρδισμού της Λιβύης που ξεκίνησε τον Μάρτιο του 2011;
Η Global Strike Command της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ, η οποία είναι υπεύθυνη για τον συντονισμό των αμερικανικών βομβαρδιστικών επιχειρήσεων κατά της Λιβύης, συμμετείχε επίσης στις δοκιμές των πυρηνικών βομβών B61-11.
Κατηγοριοποιούμενη ως μίνι πυρηνική βόμβα («earth penetrating bomb»), η B61-11 έχει μεταβλητή απόδοση (ανάλογα με το μοντέλο) έως 400 κιλοτόνους. (Βλέπε πίνακα παρακάτω). Συγκριτικά, η απόδοση μιας βόμβας της Χιροσίμα είναι της τάξης των 15 κιλοτόνων. (Βλέπε Michel Chossudovsky, America’s Planed Nuclear Attack on Libya, Global Research, 25 Μαρτίου 2011)
Το κοινό συγκρότημα δοκιμών (JTA) του τακτικού πυρηνικού όπλου B61-11
Η εν λόγω δοκιμή JTA πραγματοποιήθηκε από την Εθνική Υπηρεσία Πυρηνικής Ασφάλειας (NNSA) σε συνεργασία με τη Διοίκηση Παγκόσμιας Κρούσης της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ, η οποία συμπτωματικά ήταν το 2011 υπεύθυνη για τον συντονισμό των αμερικανικών βομβαρδιστικών επιχειρήσεων κατά της Λιβύης, καθώς και των συνεχιζόμενων επιχειρήσεων στο Ιράκ και το Αφγανιστάν.
«Το JTA παρήχθη από την NNSA για την υποστήριξη του κοινού προγράμματος πτητικών δοκιμών επιτήρησης μεταξύ του Υπουργείου Άμυνας και της NNSA» (Δελτίο Τύπου, ό.π.)
Η Κοινή Συνέλευση Δοκιμών (Joint Test Assembly – JTA) στην περίπτωση της πυρηνικής βόμβας B61 Mod 11, απαιτεί τη δοκιμή του εξοπλισμού της B61-11 χρησιμοποιώντας μια συμβατική μη πυρηνική κεφαλή. Ουσιαστικά αυτό που έγινε ήταν να δοκιμαστεί όλος ο εγκατεστημένος εξοπλισμός της πυρηνικής βόμβας και να διασφαλιστεί η λειτουργικότητά της χωρίς να υπάρξει στην πραγματικότητα πυρηνική έκρηξη.
Η δοκιμή JTA «κατασκευάστηκε για να προσομοιάσει την πραγματική διαμόρφωση του όπλου B61-11 χρησιμοποιώντας όσο το δυνατόν περισσότερο εφεδρικό πολεμικό υλικό. Συναρμολογήθηκε στο εργοστάσιο Pantex στο Αμαρίλο του Τέξας και δεν ήταν ικανό για πυρηνική απόδοση, καθώς δεν περιείχε ειδικά πυρηνικά υλικά». (Δελτίο Τύπου, NNSA Conducts Successful B61-11 JTA Flight Test, 4 Απριλίου 2011)
«Οι δοκιμές JTA [αποσκοπούν στο να διασφαλίσουν] ότι όλα τα οπλικά συστήματα [π.χ. η πυρηνική βόμβα B61-11] λειτουργούν όπως έχει προγραμματιστεί και ότι τα συστήματα έχουν σχεδιαστεί ώστε να είναι ασφαλή, προστατευμένα και αποτελεσματικά» …..
Μια JTA περιέχει όργανα και αισθητήρες που παρακολουθούν την απόδοση πολυάριθμων στοιχείων του όπλου [π.χ. της B61-11] κατά τη διάρκεια της δοκιμής πτήσης για να διαπιστωθεί εάν το όπλο λειτουργεί όπως έχει σχεδιαστεί. Αυτό το JTA περιλάμβανε επίσης έναν καταγραφέα πτήσης που αποθήκευε τα δεδομένα απόδοσης της βόμβας για ολόκληρη τη δοκιμή. Τα δεδομένα αυτά χρησιμοποιούνται σε ένα μοντέλο αξιοπιστίας, το οποίο αναπτύχθηκε από τα Εθνικά Εργαστήρια Sandia, για την αξιολόγηση της αξιοπιστίας της βόμβας. (Ibid)
Πυρηνική βόμβα B61 Μοντέλο 11 στην αεροπορική βάση Whiteman
Το βομβαρδιστικό B-2 Spirit Stealth που επιχειρεί από την αεροπορική βάση Whiteman αναφέρθηκε ότι «παρέδωσε και απελευθέρωσε» το βομβαρδιστικό B61-11 JTA στο πεδίο δοκιμών Tonopah στη Νεβάδα, το οποίο χρησιμοποιείται τακτικά για τη δοκιμή πυρηνικών πυρομαχικών. (Βλέπε δελτίο τύπου, ό.π.).
Το πεδίο δοκιμών Tonopah ανήκει μεν στο Υπουργείο Ενέργειας των ΗΠΑ, διαχειρίζεται και λειτουργεί όμως από τα Εθνικά Εργαστήρια Sandia, τμήμα της Lockheed-Martin, του μεγαλύτερου παραγωγού όπλων της Αμερικής (με άδεια της NNSA).
Αεροφωτογραφία του πεδίου δοκιμών Tonopah, όπου δοκιμάστηκε το βομβαρδιστικό B61 11 JTA χρησιμοποιώντας ένα βομβαρδιστικό B-2 Spirit Stealth. Πηγή: NASA.
Η αποστολή βομβαρδιστικών B-2 Stealth στη Λιβύη το 2011
Γιατί αυτές οι δοκιμές της JTA για τον εξοπλισμό και τη λειτουργικότητα ενός τακτικού πυρηνικού όπλου προγραμματίστηκαν λίγο μετά την έναρξη της εκστρατείας βομβαρδισμού της Λιβύης;
Ήταν τυχαία η χρονική συγκυρία αυτών των δοκιμών ή σχετίζονταν με οποιονδήποτε τρόπο με το χρονοδιάγραμμα της εκστρατείας βομβαρδισμού της Λιβύης;
Αξίζει να σημειωθεί ότι η Global Strike Command της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ ήταν υπεύθυνη τόσο για τις δοκιμές JTA του B61-11 όσο και για την αποστολή τριών βομβαρδιστικών B-2 Spirit Stealth στη Λιβύη στις 19 Μαρτίου 2011.
«Τρία βομβαρδιστικά B-2 Spirit, με πιλότους δύο άνδρες το καθένα, επέστρεψαν μετά το ταξίδι των 11.418 μιλίων μετ’ επιστροφής από την αεροπορική βάση Whiteman στο Μιζούρι – όπου φυλάσσονται σε ειδικά υπόστεγα – στη Λιβύη, όπου έπληξαν στόχους δυνάμεων πιστών στον συνταγματάρχη Καντάφι και επέστρεψαν ξανά.» (Libya-crisis-B2-stealth-bombers-25-hour-flight-Missouri-Tripoli, Daily Mail, 21 Μαρτίου 2011)
Με άλλα λόγια, τόσο η ανάπτυξη των B-2 στο πολεμικό θέατρο της Λιβύης όσο και η δοκιμή JTA (με τη χρήση του βομβαρδιστικού B-2 για την παράδοση) συντονίστηκαν από την αεροπορική βάση Whiteman.
«Ανθρωπιστικός πόλεμος»
Ο «ανθρωπιστικός πόλεμος» διεξάγεται μέσω ενός Blitzkrieg «Shock and Awe». Τρία βομβαρδιστικά B-2 Spirit Stealth στάλθηκαν σε αποστολή βομβαρδισμού στην αρχή της εκστρατείας βομβαρδισμού της Λιβύης. Σύμφωνα με τις αναφορές, επέστρεψαν στην αεροπορική βάση Whiteman στις 21 Μαρτίου. Οι αναφορές υποδηλώνουν ότι τα τρία B-2 μετέφεραν βόμβες bunker buster με συμβατικές κεφαλές.
Η έκθεση υποδηλώνει ότι τα βομβαρδιστικά B-2 Stealth έριξαν στη Λιβύη 45 δορυφορικούς κατευθυνόμενους πυραύλους ενός τόνου, που αντιπροσωπεύουν τεράστια ποσότητα πυρομαχικών:
«Με 2,1 δισεκατομμύρια δολάρια, είναι τα πιο ακριβά πολεμικά αεροσκάφη στον κόσμο και σπάνια βγαίνουν από τα κλιματιζόμενα υπόστεγα τους. Αλλά όταν το κάνουν, το βομβαρδιστικό B-2 κάνει μια θεαματικά αποτελεσματική έναρξη ενός πολέμου – μεταξύ άλλων και κατά τη διάρκεια της αεροπορικής επίθεσης αυτού του Σαββατοκύριακου στην αεράμυνα της Λιβύης. (Daily Mail, 21 Μαρτίου 2011, ό.π.)
Αν και δεν είμαστε σε θέση να επαληθεύσουμε την ακρίβεια αυτών των αναφορών, οι 45 βόμβες ενός τόνου αντιστοιχούν περίπου στις προδιαγραφές των Β-2, δηλαδή κάθε ένα από αυτά τα αεροσκάφη μπορεί να μεταφέρει δεκαέξι βόμβες των 2.000 λιβρών (900 kg).
ΒΙΝΤΕΟ: Επιστροφή στην αεροπορική βάση Whiteman στις 21 Μαρτίου 2011
Συμπερασματικές παρατηρήσεις:
Πυρηνικός πόλεμος κατά μη πυρηνικών κρατών
Μέσω μιας προπαγανδιστικής εκστρατείας που έχει επιστρατεύσει την υποστήριξη «έγκυρων» πυρηνικών επιστημόνων, η «μίνι πυρηνική βόμβα» B61-11 παρουσιάζεται ως μέσο ειρήνης και όχι πολέμου.
Σε μια εντελώς διαστρεβλωμένη λογική, τα «χαμηλής απόδοσης» τακτικά πυρηνικά όπλα παρουσιάζονται ως μέσο για την οικοδόμηση της ειρήνης και την αποτροπή «παράπλευρων ζημιών».
Από αυτή την άποψη, το πυρηνικό δόγμα των ΗΠΑ συνδέεται με την αντίληψη ότι ο πόλεμος των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ κατά της Λιβύης στο πλαίσιο της επιχείρησης «Οδύσσεια Αυγή» ήταν ένα ανθρωπιστικό εγχείρημα. Το σημαντικό ερώτημα που εξετάζεται σε αυτό το άρθρο ήταν αν η δοκιμή ενός B61-11 ήταν «ρουτίνα» ή αν προβλεπόταν από το Υπουργείο Άμυνας άμεσα ή έμμεσα για την υποστήριξη της επιχείρησης Odyssey Dawn που κατευθύνθηκε κατά της Λιβύης.
Εκ των υστέρων, αυτή η ανάπτυξη πυρηνικών όπλων κατά της Λιβύης ήταν μια πρόβα τζενεράλε που υπονοούσε την πιθανή ανάπτυξη μίνι πυρηνικών όπλων σε κάποιο μελλοντικό στάδιο της εκστρατείας βομβαρδισμού της Λιβύης.
«Μη πυρηνικά κράτη» «Σύμμαχοι της Αμερικής» που έχουν προγραμματίσει να διεξάγουν πυρηνικό πόλεμο εναντίον «μη πυρηνικών κρατών», «εχθρών της Αμερικής»
Πιο πρόσφατα, μια εκσυγχρονισμένη έκδοση του B61-11, δηλαδή το B61-12, έχει προγραμματιστεί να αναπτυχθεί σε πέντε μη πυρηνικά κράτη (Ιταλία, Γερμανία, Ολλανδία, Βέλγιο, Τουρκία). Αυτές οι χώρες (σύμμαχοι της Αμερικής) προβλέπεται να διεξάγουν πυρηνικό πόλεμο για λογαριασμό του θείου Σαμ εναντίον των εχθρών της Αμερικής .
«Θα κάνουν τη «βρώμικη δουλειά» για εμάς».
Τα B61-12 δεν προορίζονται για να επιτεθούν κατά της Ρωσίας ή της Κίνας. Προορίζονται να στοχεύσουν μη πυρηνικά κράτη στη Μέση Ανατολή, συγκεκριμένα το Ιράν.
Θα πρέπει να τονιστεί, ωστόσο, ότι σύμφωνα με το δόγμα του «προληπτικού πυρηνικού πολέμου» τα μίνι πυρηνικά είναι πάντα αναπτυγμένα και σε «κατάσταση ετοιμότητας» (ακόμη και σε καιρό ειρήνης). Η Λιβύη ήταν το πρώτο «κράτος κακοποιός» που επισημάνθηκε για πυρηνική επίθεση το 1996 πριν από την έγκριση των μίνι πυρηνικών για χρήση στο πεδίο της μάχης από τη Γερουσία των ΗΠΑ το 2002.
Το Πεντάγωνο ισχυρίζεται ότι τα «μίνι πυρηνικά» είναι ακίνδυνα για τους πολίτες επειδή «η έκρηξη γίνεται κάτω από το έδαφος». Όχι μόνο ο ισχυρισμός περί υπόγειας έκρηξης είναι λανθασμένος, αλλά κάθε μία από αυτές τις «μίνι πυρηνικές βόμβες», αποτελεί – όσον αφορά την έκρηξη και το πιθανό ραδιενεργό νέφος – ένα σημαντικό κλάσμα της ατομικής βόμβας που έπεσε στη Χιροσίμα το 1945.
Βρισκόμαστε σε ένα επικίνδυνο σταυροδρόμι: Οι κανόνες και οι κατευθυντήριες γραμμές που διέπουν τη χρήση πυρηνικών όπλων έχουν «απελευθερωθεί» (δηλαδή «απορρυθμιστεί» σε σχέση με εκείνους που επικρατούσαν κατά την εποχή του Ψυχρού Πολέμου).
Η απόφαση για τη χρήση πυρηνικών όπλων χαμηλής απόδοσης (π.χ. κατά του Ιράν) δεν εξαρτάται πλέον από τον αρχιστράτηγο, δηλαδή τον πρόεδρο των ΗΠΑ.
Το νέο δόγμα αναφέρει ότι η Διοίκηση, ο Έλεγχος και ο Συντονισμός (CCC) σχετικά με τη χρήση πυρηνικών όπλων θα πρέπει να είναι «ευέλικτη», επιτρέποντας στους γεωγραφικούς διοικητές μάχης (π.χ. στρατηγούς τριών αστέρων) να αποφασίζουν εάν και πότε θα χρησιμοποιήσουν πυρηνικά όπλα. Αυτό σημαίνει ότι τα τακτικά πυρηνικά όπλα επαναπροσδιορίστηκαν το 2002 ως συμβατικά όπλα:
Γνωστό στην επίσημη Ουάσινγκτον, ως «Joint Publication 3-12», το νέο πυρηνικό δόγμα (Doctrine for Joint Nuclear Operations , (DJNO) (Μάρτιος 2005)) καλεί για «ενσωμάτωση συμβατικών και πυρηνικών επιθέσεων» κάτω από μια ενιαία και «ολοκληρωμένη» Διοίκηση και Έλεγχο (C2).
Περιγράφει σε μεγάλο βαθμό τον πολεμικό σχεδιασμό ως μια διαδικασία λήψης αποφάσεων διαχείρισης, όπου πρέπει να επιτευχθούν στρατιωτικοί και στρατηγικοί στόχοι, μέσω ενός συνδυασμού μέσων, με μικρή ανησυχία για την επακόλουθη απώλεια ανθρώπινων ζωών.
Ο στρατιωτικός σχεδιασμός επικεντρώνεται στην «αποδοτικότερη χρήση της ισχύος», δηλαδή στη βέλτιστη διάταξη των διαφόρων οπλικών συστημάτων για την επίτευξη των δηλωμένων στρατιωτικών στόχων. Στο πλαίσιο αυτό, τα πυρηνικά και τα συμβατικά όπλα θεωρούνται «μέρος της εργαλειοθήκης», από την οποία οι στρατιωτικοί διοικητές μπορούν να επιλέγουν τα μέσα που χρειάζονται σύμφωνα με τις «εξελισσόμενες συνθήκες» στο «θέατρο πολέμου».
Κανένα από αυτά τα όπλα της «εργαλειοθήκης» του Πενταγώνου, συμπεριλαμβανομένων των συμβατικών βομβών αποθηκών, των βομβών διασποράς, των μίνι πυρηνικών, των χημικών και βιολογικών όπλων, δεν περιγράφεται ως «όπλο μαζικής καταστροφής» όταν χρησιμοποιείται από τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής και τους «συμμαχικούς» εταίρους τους. (Michel Chossudovsky, Is the Bush Administration Planning a Nuclear Holocaust? Global Research, 22 Φεβρουαρίου 2006)
Σημείωση του συγγραφέα:
Έχοντας εξετάσει τις διάφορες πτυχές του αμερικανικού πυρηνικού δόγματος για περισσότερα από 20 χρόνια, συνειδητοποιώ όλο και περισσότερο ότι ο κίνδυνος πυρηνικού πολέμου είναι πραγματικός.
Κατά την έρευνα αυτών των θεμάτων, προσπάθησα να παρουσιάσω τα τεκμηριωμένα γεγονότα χωρίς να βγάλω απλά συμπεράσματα σχετικά με την πιθανή χρήση πυρηνικών όπλων εναντίον μη πυρηνικών κρατών.
Ελπίζω ειλικρινά ότι το άρθρο αυτό θα συμβάλει στην κατανόηση του πυρηνικού δόγματος των ΗΠΑ καθώς και στη μεγαλύτερη συνειδητοποίηση των επικείμενων κινδύνων του πυρηνικού πολέμου.
Μετάφραση από το πρωτότυπο: Καταχανάς (Γ. Μεταξάς)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου