ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ
Εν Πειραιεί τη 19η Ιουλίου 2018
Έχει την παραμικρή σχέση η αρχαιοελληνική φιλοσοφική και επιστημονική σκέψη με την επίσης αρχαιοελληνική πολυποίκιλη θρησκευτική παράδοση; Ασφαλώς όχι! Δεν το λέμε εμείς αλλά η ίδια η ιστορία, όπως θα δούμε, εν συντομία, στη συνέχεια της ανακοίνωσής μας. Μόνο που δεν συμμερίζονται τα διδάγματα της ιστορίας και την κοινή λογική, κάποιοι σύγχρονοι «σούπερ-έλληνες», οι οποίοι, προσβλέποντες στην «σωτηρία», η οποία, κατ’ αυτούς, θα έλθει από την αρχαία Ελλάδα, την αποθεώνουν. Πιστεύουν πως η λύτρωση της Ελλάδος και η αναγέννησή της «περνά» μέσα από την επιστροφή στον αρχαιοελληνικό πολιτισμό και γενικά την αρχαιοελληνική παράδοση. Μόνο που ως «αρχαιοελληνικό πολιτισμό» θεωρούν συλλήβδην άκριτα ολόκληρη την αρχαιοελληνική παράδοση, μαζί με όλα τα πολλά θετικά και τα αρνητικά της στοιχεία!
Ένα δε από τα αρνητικά στοιχεία της αρχαιοελληνικής παράδοσης είναι αναμφίβολα η πολυποίκιλη και ακαθορίστων ορίων, αρχαιοελληνική θρησκευτική παράδοση, την οποία λανσάρουν σύγχρονοι νεοέλληνες λάτρεις της, ως «την πιο εξευγενισμένη θρησκεία της ανθρωπότητας», όπως υποστηρίζουν και η οποία «γέννησε το αρχαιοελληνικό πολιτιστικό θαύμα» και γι’ αυτό την αναβίωσαν, την ακολουθούν οι ίδιοι και θέλουν να την επιβάλλουν σε όλους τους Έλληνες, ως δήθεν «αναπόσπαστο στοιχείο του ελληνισμού», ότι δήθεν «δεν νοείται Έλληνας που να μην ακολουθεί την αρχαιοελληνική θρησκευτική παράδοση», «δεν νοείται ελληνισμός χωρίς την λατρεία των αρχαίων Ελλήνων»! Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Σαφώς όχι!
Αφορμή για την παρούσα ανακοίνωσή μας πήραμε από την πρόσφατη, κατ’ έτος, συνάντηση των «αρχαιοθρήσκων» στο Λιτόχωρο Πιερίας, στις πρόποδες του Ολύμπου, του «βουνού των θεών» τους. Όπως είναι γνωστό, καθιερώθηκε κάθε καλοκαίρι, μετά το θερινό ηλιοστάσιο (21 Ιουνίου), να συγκεντρώνονται στο συγκεκριμένο χώρο, για να συμμετάσχουν στην εορτή των «Προμηθείων», Ήτοι: να κάνουν αναπαράσταση της προμήθειας της φωτιάς από τον μυθικό Τιτάνα Προμηθέα, ο οποίος την έκλεψε, σύμφωνα με το μύθο από τους «θεούς» και την πρόσφερε στους ανθρώπους. Και βέβαια, για την φιλάνθρωπο αυτή πράξη του οι μισάνθρωποι «θεοί», αυτοί που μισούσαν τους ανθρώπους και τους στερούσαν το αγαθό της φωτιάς, κάρφωσαν τον Προμηθέα στον Καύκασο, να τυραννιέται αιωνίως, ώσπου ένας άνθρωπος, ο Ηρακλής, θα τον απελευθερώσει από τα βάσανά του!
Ο έντυπος και ηλεκτρονικός τύπος φρόντισε να δώσει αρκετά ευρεία δημοσιότητα στο «μεγάλο γεγονός» των αρχαιοθρήσκων. Άλλοι εκθείασαν το «μεγάλο γεγονός» και άλλοι το παρουσίασαν με σκωπτικό τρόπο. H εφημερίδα «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ» (9-7-2018) παρουσίασε με κριτική διάθεση το γεγονός, με τον τίτλο: «Πιερία: Το γραφικό σόου της “παρέλασης” από τους δωδεκαθεϊστές στο Λιτόχωρο», έγραψε τα εξής χαρακτηριστικά:
«Από χλαμύδες, σανδάλια και… αναμμένους πυρσούς πλημμύρισαν οι δρόμοι στο Λιτόχωρο Πιερίας το βράδυ της Παρασκευής, αφού δεκάδες δωδεκαθεϊστές προχώρησαν σε ακόμη ένα γραφικό σόου, στο πλαίσιο της ετήσιας γιορτής των “Προμηθείων”. Στις πενθήμερες εορταστικές εκδηλώσεις, που συμπληρώνουν φέτος 23 χρόνια, οι οπαδοί των θεών του Ολύμπου έδωσαν για ακόμη μία φορά το δικό τους… στίγμα, προκαλώντας αντιδράσεις και ειρωνικά σχόλια για την παρέλασή τους έξω από ορθόδοξους ναούς με αρχαιοελληνικές περιβολές, αλλά και για τις ευφάνταστες τελετουργίες στις οποίες συμμετείχαν για να τιμήσουν το αρχαίο ελληνικό πνεύμα.
Μεταξύ άλλων, οι δαφνοστεφανωμένοι λάτρεις του δωδεκαθεϊσμού πραγματοποίησαν πομπή στο κέντρο του Λιτόχωρου, αφήνοντας άφωνους τους ντόπιους και τους τουρίστες. Την παράσταση έκλεψαν οι αρχαιοελληνικές χλαμύδες σε λευκές και μπορντό αποχρώσεις, με τις οποίες είχαν εφοδιαστεί οι συμμετέχοντες για να αποδώσουν φόρο τιμής στους θεούς του Ολύμπου… Μάλιστα, το δρώμενο πραγματοποιήθηκε υπό την αρωγή του Δήμου Δίου / Ολύμπου και των τοπικών Αρχών. Πάντως, οι έντονες κριτικές που έχουν δεχτεί στο παρελθόν περί… γραφικότητας δεν φαίνεται ότι πτοούν τους οπαδούς των δώδεκα θεών του Ολύμπου. Όπως αναφέρεται στην ιστοσελίδα των “Προμηθείων”, οι εορταστικές εκδηλώσεις προσελκύουν κάθε χρόνο χιλιάδες (!) θεατές λόγω της υποβλητικής ατμόσφαιρας, της κατάνυξης και της έντονης συγκίνησης που προκαλούν…».
Εμείς δεν θα κάμουμε σκωπτικά σχόλια και ούτε θα χαρακτηρίσουμε την «εκδήλωση» αυτή των αρχαιοθρήσκων ως «σόου», διότι, η πίστη μας μας υπαγορεύει να σεβόμαστε τα πιστεύω των άλλων, όποια και αν είναι αυτά. Να σεβόμαστε την ελευθερία όλων, αφού πρώτος τη σέβεται ο αληθινός Τριαδικός Θεός μας, ο Οποίος μας δίνει το δικαίωμα, ακόμα και να Τον αμφισβητούμε, ακόμα και να Τον υβρίζουμε και να Τον λοιδορούμε. Άλλωστε και οι νόμοι δίνουν το αναφαίρετο δικαίωμα στον καθένα να έχει την πίστη της αρεσκείας του. Εμείς δεν θα ακολουθήσουμε τους προγόνους των συγχρόνων πολυθεϊστών, οι οποίοι, για αιώνες, στα πρωτοχριστιανικά χρόνια, μακέλεψαν τους δικούς μας προγόνους στην πίστη, με τα έντεκα εκατομμύρια Μάρτυρες. Ζώντας όμως σε δημοκρατική χώρα, έχουμε το δικαίωμα της κριτικής, διότι ότι λέγεται και πράττεται δημοσίως, υπόκειται σε δημόσια κριτική.
Θα ρωτούσαμε λοιπόν τους μονίμως «επαναστατημένους» και «οργισμένους» κατά ημών των Χριστιανών, αρχαιοθρήσκους, λάτρεις των αρχαίων «θεών»: πως είναι δυνατόν να τιμούν, κάθε χρόνο και να αναγάγουν σε λατρεία προς τους «θεούς» τους (διότι τα δημοσιεύματα κάνουν λόγο και για λατρευτικές εκδηλώσεις) τα «Προμήθεια», τη στιγμή, που σύμφωνα με την μυθολογία ο Τιτάνας Προμηθέας υπήρξε «αντάρτης των θεών»; Πως είναι δυνατόν να τιμούν τους «θεούς» τους και ταυτόχρονα τον εχθρό τους, τον οποίο καταδίκασαν να τυραννιέται αιώνια στον Καύκασο; Έχουν άραγε υπόψη τους, ότι το μυθικό πρόσωπο του Προμηθέα είναι το σύμβολο της ανθρώπινης ανταρσίας κατά του θείου; Γνωρίζουν ότι στους αποκρυφιστικούς κύκλους ο Προμηθέας ταυτίζεται με το πρόσωπο του Εωσφόρου, ο οποίος, εναντιώθηκε κατά του Θεού; Γνωρίζουν ότι ο Προμηθέας είναι το σύμβολο των αθεϊστών, ο οποίος συμβολίζει την ανθρώπινη ανταρσία κατά του Θεού; Πως συμβιβάζεται αυτή η αντίφαση και μάλιστα δίνεται τέτοια δημοσιότητα στις «εορτές» αυτές; Ποια σχέση μπορεί να έχει ο φιλάνθρωπος Προμηθέας με τον μισάνθρωπο Δία;
Σύμφωνα, επίσης, με την επίσημη ανακοίνωση των «Προμηθείων 2018», καλούνται οι επισκέπτες «Να γνωρίσουν το ελληνικό πνεύμα και έθος, να τιμήσουν τους αρχαίους φιλοσόφους και τις φιλοσοφικές σχολές με δημόσιες συζητήσεις και εκδηλώσεις, να παρακολουθήσουν καλλιτεχνικά, πολιτισμικά και τελεστικά δρώμενα, να μετάσχουν σ’ αυτά ως αναζωογονητική μύηση στις αρχέγονες πηγές που μας γέννησαν, να νιώσουν με κατάνυξη την πατρώα ψυχή, να έρθουν σ’ επαφή με την κοσμοθέαση των προγόνων μας».
Ρωτάμε και πάλι τους αρχαιοθρήσκους: Γνωρίζουν άραγε καλά τι ήταν στην ουσία οι πολυποίκιλες μορφές της αρχαιοελληνικής θρησκευτικής παράδοσης και πόση σχέση είχαν με τους μορφωμένους αρχαίους σοφούς και επιστήμονες προγόνους μας; Γνωρίζουν τη στάση των σκοταδιστικών ιερατείων απέναντι σε κάθε νέα ιδέα και πρόοδο; Γνωρίζουν τη στάση των σοφών, των φιλοσόφων και των επιστημόνων, απέναντι στους παιδαριώδεις μύθους, οι οποίοι και αποτελούσαν το «πιστεύω» του αμαθούς όχλου, τους οποίους ποδηγετούσε το ιερατείο; Γνωρίζουν για τις μεγάλες διώξεις και δίκες των σοφών και των επιστημόνων στην Αθήνα του 5ου αιώνος (όπως και των κατοπινών αιώνων), περί αθεΐας, τις οποίες απαίτησε το ιερατείο, με επικεφαλής τον διαβόητο ιερέα και μάντη Διοπείθη, το 431 π, Χ.; Γνωρίζουν ότι σε αυτές τις διώξεις καταδιώχτηκαν, ταλαιπωρήθηκαν, βασανίστηκαν και έχασαν τη ζωή τους η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων, οι οποίοι δημιούργησαν το πολιτισμικό θαύμα της κλασικής Αθήνας (Σωκράτης, Θεόδωρος Κυρηναίος, Περικλής, Ασπασία, Αριστοτέλης, Πλάτων, Πρωταγόρας, Αλκιβιάδης, Αισχύλος, Ευριπίδης, Αναξαγόρας, Φειδίας, και τόσοι άλλοι); Η σύγχρονη έρευνα κατονόμασε τουλάχιστον πεντακόσιους, από τους κορυφαίους σοφούς, οι οποίοι διώχτηκαν, μόνο στην Αθήνα, ενώ για την υπόλοιπη Ελλάδα δεν έχουμε στοιχεία, όπου ασφαλώς η αρχαία θρησκεία έκανε τις διώξεις της και ίσως πολύ χειρότερα από την Αθήνα.
Διερωτόμαστε αν έχουν διαβάσει, με τη δέουσα προσοχή, τους αρχαίους συγγραφείς για την ανθελληνική, την αντικοινωνική και σκοταδιστική δράση των παραγόντων της αρχαίας θρησκείας. Αν έχουν διαβάσει τους ιστορικούς των περσικών πολέμων, όπου το κέντρο της αρχαιοελληνικής θρησκείας, οι Δελφοί, υπήρξε το πλέον ανθελληνικό κέντρο, το οποίο συντάχτηκε με τους Πέρσες και έδινε ψευδείς χρησμούς (άλλωστε όλοι ψεύτικοι ήταν), προς τις ελληνικές πόλεις να παραδοθούν στους Πέρσες, ως θέλημα των «θεών»!
Έχουν ακούσει μήπως για τους τέσσερις φονικότατους «Ιερούς Πολέμους» (595-332 π. Χ.), οι οποίοι έγιναν για να υπερασπιστούν οι ιερείς τα συμφέροντα του μαντείου των Δελφών και αποδεκάτισαν έτσι τους Έλληνες και έφεραν πιο κοντά την παρακμή της Ελλάδος; Γνωρίζουν άραγε ότι το σκοταδιστικό θρησκευτικό αυτό κέντρο, της δεισιδαιμονίας και του ανθελληνισμού, υπήρξε ο ολετήρας της αρχαίας Ελλάδος και το κύριο αίτιο της παρακμής της, διότι ευθύνεται για την υποδαύλιση του αδελφοκτόνου πελοποννησιακού πολέμου, δίνοντας ψευδοχρησμούς στις αντιτιθέμενες παρατάξεις (Σπαρτιατών – Αθηναίων), για νίκη τους κατά των αντιπάλων; Γνωρίζουν για τη στάση των αρχαιοελληνικών «ιερών» κατά την ρωμαιοκρατία, των οποίων οι ιερείς υποδέχτηκαν τους κατακτητές ως σωτήρες;
Γνωρίζουν μήπως ότι ουδέποτε οι σοβαροί αρχαίοι μας πρόγονοι διανοήθηκαν να μιμηθούν τους «θεούς» της αρχαίας θρησκείας; Γνωρίζουν μήπως, πως όταν οι Αθηναίοι κατέστρεψαν τους Μηλίους το 416 π. Χ. πρόβαλαν τον ισχυρισμό: ότι αυτά κάνουν και οι «θεοί» (Θουκ. Ε΄ Βιβλίο, 85-116); Γνωρίζουν τη μεγαλειώδη διακήρυξη του Ξενοφάνη (570-480 π. Χ.) ότι οι ποιητές – μυθογράφοι Όμηρος και Ησίοδος «ως πλείστα εφθέγξαντο θεών αθεμίστια έργα, κλέπτειν μοιχεύειν τε και αλλήλους απατεύειν» (Β12) («τραγούδησαν πολυάριθμες παράνομες πράξεις των θεών: πως κλέβουν, πως μοιχεύουν και εξαπατά ο ένας τον άλλον»;
Γνωρίζουν επίσης, αν έχει την παραμικρή σχέση ο ορθός λόγος των σοφών και των επιστημόνων με τους γραώδεις, παράλογους και ανήθικους μύθους, οι οποίοι συνέθεταν την «θεολογία» των διαφόρων μορφών της αρχαιοελληνικής θρησκείας; Αναρωτήθηκαν ποια σχέση μπορεί να έχει λ.χ. η οντολογία του Πλάτωνα, ο θετικισμός του Αριστοτέλη, τα μαθηματικά του Πυθαγόρα, η ιατρική του Ιπποκράτη, η αστρονομία του Αναξαγόρα και του Ιππάρχου, η Γεωμετρία του Αρχιμήδη και του Ευκλείδη, με τις απίστευτες και απίστευτες πρακτικές της μαντικής, της μαγείας, τις θυσίες, το φόβο των «διοσημειών», τη δράση των διαβόητων πυθαϊστών (πρακτόρων των Δελφών σε κάθε πόλη), τους ορφεοτελεστές, τους καθαρτές μιασμάτων, τους ψευδοθεραπευτές, τα ασκληπιεία των τσαρλατάνων ιεροθεραπευτών, και πάμπολλες άλλες πρακτικές της θρησκείας;
Μπορούν να μας υποδείξουν πολλούς ιερείς και μάντεις, οι οποίοι υπήρξαν σοφοί και επιστήμονες; Ποια σχέση μπορεί να έχει η φιλοσοφία με την «Ιερή Πορνεία», τους κανιβαλισμούς των Μαινάδων, τους βακχισμούς, και δυστυχώς την φρίκη των ανθρωποθυσιών (φαρμακούς, κλπ), οι οποίες, σύμφωνα με σαφέστατες μαρτυρίες, του περιηγητή Παυσανία (110-180 μ. Χ.), του νεοπλατωνικού Πορφύριου (234-305 μ. Χ.), και του ρήτορα Λιβάνιου (314-392 μ. Χ.), τελούνταν καθ’ όλη τη διάρκεια της αρχαιότητας, και τουλάχιστον έως και τον 4ο μ. Χ. αιώνα;
Ο αείμνηστος διαπρεπής καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών Β. Ιωαννίδης είχε αναφέρει τα εξής διαφωτιστικά για την διάσταση φιλοσοφίας και αρχαιοελληνικής θρησκείας: «οι διανοούμενοι και οι φιλόσοφοι εθνικοί ουδεμίαν πίστιν έτρεφον προς τους θεούς της μυθολογίας και κατεπολέμουν παντιοτρόπως την πίστιν του λαού εις αυτούς, δι’ επιχειρημάτων … οι Κυνικοί και οι Στωικοί φιλόσοφοι εχλεύαζον την πίστιν των πολλών ότι δια θυσιών και προσφορών εξηυμενίζοντο οι θεοί, ενώ κατ’ αυτούς η εσωτερική κάθαρσις μόνον δέον να διακρίνη τον αληθώς ευσεβή» (Β. Ιωαννίδη, Ο μυστικισμός του Απ. Παύλου, σελ.80).
Επίσης ο μεγάλος μελετητής της αρχαίας Ελλάδος, Σουηδός καθηγητής Μ. Nilsson, τόνισε πως «Η πνευματική ανάπτυξη της Ελλάδος έφερε στο φως τα ελαττώματα των θεών της και της θρησκείας της» (M.Nilsson Ιστορία της αρχαίας ελληνικής θρησκείας, σελ. 277). Και ο καθηγητής Ευάγγελος Θεοδώρου επισήμανε πως «οι φιλόσοφοι εκλόνισαν εκ θεμελίων την λαϊκήν πολυθεϊστικήν πίστιν» (Θ.Η.Ε.,τομ.9,στ.66). Τέλος ο καθηγητής Πανεπιστημίου Π. Παναγιώτου έγραψε πως: «Αυτοί (οι φιλόσοφοι) βάλθηκαν ν’ ακουμπήσουν με τρόπο ότι γινόταν θετικότερο, τα μεγάλα αινίγματα του κόσμου: Ποια είναι η προέλευσή του, ποια είναι η ουσία και το νόημά του, ποιος είναι ο σκοπός και ποιο το παρελθόν και το μέλλον του. Και αφήνοντας τους θεούς στη μακαριότητα ή τις αυθαίρετες επιδιώξεις των, προσπαθώντας ακόμη, να εξοστρακίσουν, όσο γινόταν, τους παραλογισμούς τις αδικαίωτες πίστεις και τις μαγικές πράξεις που επηρεάζουν την πορεία των γεγονότων, και τις σχετικές ανακοπτικές κάθε προόδου φοβίες, έδωσαν ο καθένας των ή τουλάχιστον, προσπάθησαν να διαμορφώσουν κοσμολογικές θεωρίες, που αποτέλεσαν πηγές επιστημονικών ρευμάτων και προσανατολισμών για αιώνες κατόπιν» (Π. Παναγιώτου, Εισαγωγή στο Περί Ουρανού του Αριστοτέλη, εκδ. Νέα Σύνορα, Αθήνα 1989, σελ.59).
Μπορούν να μας πουν τι σχέση έχουν οι μύθοι της αρχαίας θρησκείας, ήτοι η «θεολογία» της, με την πίστη του Αναξαγόρα για το Θεό: «Νούς δε εστίν άπειρον και αυτοκρατές και μέμεικται ουδενί χρήματι, αλλά μόνος αυτός αφ’ εαυτού εστίν» (απ.12); Με την πίστη του Αριστοτέλη: «αΐδιον και ουσία και ενέργεια ούσα. Κινεί δε ώδε το ορεκτόν και το νοητόν» (Μεταφ.1072Β3); Με το «θείον αθάνατον και ανόλεθρον» του Αναξιμάνδρου; Με το «Πολλούς μεν θεούς λατρεύουσι τα έθνη, αλλ’ η φύσις ένα και μόνον Θεόν ενδείκνυσι» (Φιλοδ.Περί Ευσεβ.21), του Αντισθένη; Το «το θείον ουχί ανθρωπόμορφον, αλλ’ αποκλειστικώς πνεύμα» του Εμπεδοκλή; Με το «ει οι θεοί εισί κακοί, ουκ εισί θεοί» (Ηρακλ. Μαινομ.) του Ευριπίδη; Με τη θεώρηση του θείου, ότι, «1) ουκ έστιν γινόμενον», 2) «έστιν άπειρον», 3) «έστιν έν», 4) «έστιν ακίνητον και απαθές» και 5) «έστιν άυλον» ((ΜΕΕ,τομ.Θ΄,σελ.920) του Μέλισσου τα Σάμιου;
Αξιοσημείωτη είναι η παρατήρηση του μέγιστου των ιστορικών του 20ου αιώνος Άρνολντ Τόυμπη: Ότι οι ψυχές των Ελλήνων βρισκόταν «απελπιστικώς χαμέναι μέσα εις μίαν πνευματικήν ερημίαν … (γι’ αυτό) προχωρούσαν διαρκώς περαιτέρω εις την οδόν του σκεπτικισμού» (Σπουδή της Ιστορίας, μετ. Ν. Παπαρρόδου, Αθήναι 1962,σελ.455). Και αλλού επισημαίνει πως, οι φιλόσοφοι έθεσαν τον Δία «εντός κλουβιού (ο οποίος πια) ήταν ανίκανος να υποφέρει μιαν αιωνιότητα αναγκαστικής ευπρεπείας, ως ανώτερος τρόφιμος ενός στωικού αναμορφωτηρίου» (Άρνολντ Τόυμπη Σπουδή της Ιστορίας, μετ. Ν. Παπαρρόδου, Αθήναι 1962,σελ.473). Για όσους μελετούν σοβαρά και αντικειμενικά την ιστορία δεν έχουν παρά να διαπιστώσουν ότι η ακαθορίστων ορίων αρχαιοελληνική θρησκεία υπήρξε ένας από τους βασικούς παράγοντες παρακμής της αρχαίας Ελλάδος. Στα πρωτοβυζαντινά χρόνια αμφότερες έρεγχαν το επιθανάτιο ρόγχο τους, καθότι η θρησκεία είχε συμπαρασύρει την Ελλάδα στον τάφο της. Αν δεν βρισκόταν ο εύρωστος Χριστιανισμός για να σώσει, ό, τι καλό υπήρχε στην πολιτισμική της παράδοση, θα είχε την τύχη της αρχαίας θρησκείας! Ό, τι διέσωσε ο Χριστιανισμός αυτό αποτελεί την πραγματική αξία της αρχαίας Ελλάδος!
Όλα αυτά τα αγνοούν οι διοργανωτές των «Προμηθείων»; Αδυνατούμε να το πιστέψουμε. Δεν τα αγνοούν, απλώς τα προσπερνούν, διότι πραγματικός τους στόχος δεν είναι η ανάδειξη του καθαρού και πραγματικού αρχαιοελληνικού κλέους, αλλά η προώθηση της αρχαιοελληνικής θρησκείας, στην οποία θέλουν να δώσουν επίφαση «επιστημονική», «φιλοσοφική» και «πολιτισμική», για να την στρέψουν κατά της χριστιανικής μας πίστεως! Αυτός είναι ο πραγματικός τους σκοπός. Τα περί «επανελλλήνισης» και «λατρεία της αρχαίας Ελλάδος» και οι πομπώδεις φολκλορισμοί, είναι και γίνονται για τη δημιουργία εντυπώσεων!
Κλείνοντας την ανακοίνωσή μας θα θέλαμε για πολλοστή φορά να επισημάνουμε στους πιστούς μας, ότι το καινοφανές παγκόσμιο κίνημα της στροφής προς τον πολυθεϊσμό, δεν είναι τίποτε άλλο από μια σύγχρονη μορφή και τακτική αντιχριστιανισμού. Δεν είναι στην ουσία κάτι νέο, αλλά παλιό, το οποίο έχει τις ρίζες του στον «ευρωπαϊκό διαφωτισμό» του 18ου και 19ου αιώνα, ο οποίος ανέσυρε από τα αραχνιασμένα ντουλάπια της ιστορίας κάθε σαθρότητα του προχριστιανικού παρελθόντος, την οποία είχε απορρίψει η ιστορία και την οποία έριξε στον αγώνα κατά του παραφθαρμένου Χριστιανισμού της Δύσεως.
Ο «κλασικισμός» προσπάθησε να περιθωριοποιήσει τον «σκοταδιστικό» Χριστιανισμό στη Δύση, κάτι που δε μπορεί να πετύχει στην Ορθόδοξη Ελλάδα μας. Οποιοδήποτε «αντίπαλο δέος» ενάντια στην γνήσια Ορθόδοξη Πίστη μας, αποδεικνύεται μηδαμινό και απόλυτα αναποτελεσματικό. Αυτό φάνηκε και στα φετινά «Προμήθεια», όπου, μερικές δεκάδες αρχαιόθρησκοι, προσπάθησαν να «συνδέσουν» τον πολιτισμό, τη φιλοσοφία και την επιστήμη με την αρχαιοελληνική θρησκεία, με την απόδοση τιμών στον «αντάρτη των θεών» μυθικό τιτάνα Προμηθέα! Που όμως η ίδια η φύση της «εορτής» αναιρεί πανηγυρικά την οποιαδήποτε σχέση αρχαιοελληνικής θρησκείας και αρχαιοελληνικού πολιτισμού!
Εμείς δεν θα συμμεριστούμε την άποψη κάποιου ιστολογίου, ότι «Με αυτά και με αυτά, το Λιτόχωρο πλέον είναι η μοναδική περιοχή της χώρας που κατάφερε να έχει δυο φορές τον χρόνο καρναβάλι» (https://luben.tv/stream/121564), αλλά θα κλείσουμε το πόνημά μας με έναν καταπληκτικό διδακτικό λόγο του Ισαάκ του Σύρου: «Πρέπει να ονομάζει κάποιος την σύγχυση όχημα του διαβόλου, καθότι ο σατανάς κατά την ομοίωση του ηνιόχου συνηθίζει να επιβαίνει στο νου, αφού λάβει μαζί του όλα τα πάθη, και εισέρχεται στην ταλαίπωρο ψυχή, την οποία καταποντίζει δια της συγχύσεως»: (Ισαάκ του Σύρου, Λογ. ΛΓ ‘, εκδ. Αστέρος, Αθήναι 1961, σελ. 125). Διότι, τέτοια φαινόμενα, μόνο ως πνευματική σύγχυση μπορούν να λογισθούν!
Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου