Μία αυτοεκπληρούμενη προφητεία: Συστημική κατάρρευση και προσομοίωση Πανδημίας

31 Αυγούστου 2021 

Δείτε το άρθρο του Fabio Vighi στο ThePhilosophicalSalon εδώ: https://tinyl.io/4hV5 

 

Μετάφραση Απολλόδωρος

 

Ενάμιση χρόνο μετά την άφιξη του ιού, κάποιοι ίσως έχουν αρχίσει να αναρωτιούνται γιατί οι συνήθως αδίστακτες άρχουσες ελίτ αποφάσισαν να παγώσουν την παγκόσμια μηχανή παραγωγής κέρδους μπροστά σε ένα παθογόνο που στοχεύει σχεδόν αποκλειστικά τους μη παραγωγικούς (άνω των 80 ετών). Γιατί όλος αυτός ο ανθρωπιστικός ζήλος; Cui bono; Μόνο όσοι δεν είναι εξοικειωμένοι με τις θαυμαστές περιπέτειες του Παγκόσμιο Αστυνόμο (GloboCap) μπορούν να αυταπατώνται και να πιστεύουν ότι το σύστημα επέλεξε να κατεβάσει ρολά από συμπόνια. Ας είμαστε ξεκάθαροι από την αρχή: τα μεγάλα αρπακτικά του πετρελαίου, των όπλων και των εμβολίων δεν θα μπορούσαν να νοιαστούν λιγότερο για την ανθρωπότητα. 

 

Ακολουθήστε το χρήμα  

 

Στην προ-Covid εποχή, η παγκόσμια οικονομία βρισκόταν στα πρόθυρα μιας νέας κολοσσιαίας κατάρρευσης. Ακολουθεί ένα σύντομο χρονικό για το πώς η πίεση αυξανόταν: 

 

Ιούνιος 2019: Στην Ετήσια Οικονομική Έκθεσή της, η Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών (BIS) με έδρα την Ελβετία, η "Κεντρική Τράπεζα όλων των Κεντρικών Τραπεζών", κρούει διεθνώς τον κώδωνα του κινδύνου. Το έγγραφο υπογραμμίζει την "υπερθέρμανση [...] στην αγορά μοχλευμένων δανείων", όπου "τα πιστωτικά πρότυπα έχουν επιδεινωθεί" και "οι εξασφαλισμένες δανειακές υποχρεώσεις (CLOs) έχουν αυξηθεί κατακόρυφα - θυμίζοντας την απότομη άνοδο των εξασφαλισμένων δανειακών υποχρεώσεων [CDOs] που ενίσχυσε την κρίση των subprime [το 2008]". Με απλά λόγια, η κοιλιά της χρηματοπιστωτικής βιομηχανίας είναι και πάλι γεμάτη σκουπίδια. 

 

9 Αυγούστου 2019: Η BIS εκδίδει ένα έγγραφο εργασίας που ζητά "μη συμβατικά μέτρα νομισματικής πολιτικής" για να "απομονώσει την πραγματική οικονομία από την περαιτέρω επιδείνωση των χρηματοπιστωτικών συνθηκών". Το έγγραφο αναφέρει ότι, προσφέροντας "άμεση πίστωση στην οικονομία" κατά τη διάρκεια μιας κρίσης, ο δανεισμός από την κεντρική τράπεζα "μπορεί να αντικαταστήσει τις εμπορικές τράπεζες στην παροχή δανείων προς τις επιχειρήσεις". 

 

15 Αυγούστου 2019: Η Blackrock Inc., το ισχυρότερο επενδυτικό ταμείο στον κόσμο (διαχειρίζεται περίπου 7 τρισ. δολάρια σε μετοχικά και ομολογιακά κεφάλαια), εκδίδει μία «Λευκή Βίβλο» με τίτλο Dealing with the next downturn (Αντιμετώπιση της επόμενης ύφεσης). Ουσιαστικά, το έγγραφο αυτό δίνει εντολή στην Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ να διοχετεύσει άμεσα ρευστότητα στο χρηματοπιστωτικό σύστημα για να αποτρέψει "μια δραματική ύφεση". Και πάλι, το μήνυμα είναι ξεκάθαρο: "Χρειάζεται μια άνευ προηγουμένου αντίδραση όταν η νομισματική πολιτική εξαντλείται και η δημοσιονομική πολιτική από μόνη της δεν είναι αρκετή. Αυτή η απάντηση θα περιλαμβάνει πιθανότατα την "άμεση προσφυγή"": "την εξεύρεση τρόπων για να φτάσουν τα χρήματα της κεντρικής τράπεζας απευθείας στα χέρια των καταναλωτών του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα", αποφεύγοντας παράλληλα τον "υπερπληθωρισμό". Παραδείγματα αποτελούν η Δημοκρατία της Βαϊμάρης στη δεκαετία του 1920 καθώς και η Αργεντινή και η Ζιμπάμπουε πιο πρόσφατα". 

 

22-24 Αυγούστου 2019: Οι κεντρικοί τραπεζίτες της G7 συναντώνται στο Jackson Hole του Wyoming για να συζητήσουν το έγγραφο της BlackRock μαζί με επείγοντα μέτρα για την αποτροπή της διαφαινόμενης κατάρρευσης. Σύμφωνα με τα προφητικά λόγια του James Bullard, προέδρου της Ομοσπονδιακής Τράπεζας του St Louis: "Πρέπει απλώς να σταματήσουμε να σκεφτόμαστε ότι του χρόνου τα πράγματα θα είναι φυσιολογικά".

 

15-16 Σεπτεμβρίου 2019: Η ύφεση εγκαινιάζεται επίσημα με μια ξαφνική εκτίναξη των επιτοκίων ρέπος (από 2% σε 10,5%). Το "Repo" είναι συντομογραφία για τη "συμφωνία επαναγοράς", μια σύμβαση όπου τα επενδυτικά κεφάλαια δανείζουν χρήματα έναντι περιουσιακών στοιχείων με εγγύηση (συνήθως τίτλοι του Δημοσίου). Κατά τη στιγμή της ανταλλαγής, οι χρηματοπιστωτικοί φορείς (τράπεζες) αναλαμβάνουν την υποχρέωση να αγοράσουν πίσω τα περιουσιακά στοιχεία σε υψηλότερη τιμή, συνήθως εν μία νυκτί. Εν συντομία, τα repos είναι βραχυπρόθεσμα δάνεια με εγγύηση. Αποτελούν την κύρια πηγή χρηματοδότησης για τους συναλλασσόμενους στις περισσότερες αγορές, ιδίως στον γαλαξία των παραγώγων. Η έλλειψη ρευστότητας στην αγορά ρέπος μπορεί να έχει καταστροφικό ντόμινο σε όλους τους σημαντικούς χρηματοπιστωτικούς τομείς. 

 

17 Σεπτεμβρίου 2019: Η Fed ξεκινά το έκτακτο νομισματικό πρόγραμμα, διοχετεύοντας εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια την εβδομάδα στη Wall Street, εκτελώντας ουσιαστικά το σχέδιο "going direct" της BlackRock. (Όπως είναι αναμενόμενο, τον Μάρτιο του 2020 η Fed θα προσλάβει τη BlackRock για να διαχειριστεί το πακέτο διάσωσης ως απάντηση στην "κρίση COVID-19"). 

 

19 Σεπτεμβρίου 2019: Ο Ντόναλντ Τραμπ υπογράφει το εκτελεστικό διάταγμα 13887, με το οποίο συστήνεται Εθνική Ομάδα Εργασίας για τα Εμβόλια κατά της Γρίπης, στόχος της οποίας είναι η ανάπτυξη ενός "5ετούς εθνικού σχεδίου (Plan) για την προώθηση της χρήσης πιο ευέλικτων και κλιμακούμενων τεχνολογιών παρασκευής εμβολίων και την επιτάχυνση της ανάπτυξης εμβολίων που προστατεύουν από πολλούς ή όλους τους ιούς της γρίπης". Αυτό γίνεται για να αντιμετωπιστεί "μια πανδημία γρίπης", η οποία, "σε αντίθεση με την εποχική γρίπη [...] έχει τη δυνατότητα να εξαπλωθεί γρήγορα σε όλο τον κόσμο, να μολύνει μεγαλύτερο αριθμό ανθρώπων και να προκαλέσει υψηλά ποσοστά ασθενειών και θανάτων σε πληθυσμούς που δεν έχουν προηγούμενη ανοσία". Όπως μάντεψε κάποιος, η πανδημία ήταν επικείμενη, ενώ και στην Ευρώπη οι προετοιμασίες ήταν σε εξέλιξη (βλ. εδώ και εδώ). 

 

18 Οκτωβρίου 2019: Στη Νέα Υόρκη, προσομοιώνεται μια παγκόσμια ζωοανθρωπονόσου πανδημία κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης Event 201, μιας στρατηγικής άσκησης που συντονίζεται από το Κέντρο Βιοασφάλειας του Johns Hopkins και το Ίδρυμα Bill and Melinda Gates. 

 

21-24 Ιανουαρίου 2020: Η ετήσια συνάντηση του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ (WEF) πραγματοποιείται στο Davos της Ελβετίας, όπου συζητούνται τόσο η οικονομία όσο και οι εμβολιασμοί. 

 

23 Ιανουαρίου 2020: Η Κίνα αποκλείει το Wuhan και άλλες πόλεις της επαρχίας Hubei. 

 

11 Μαρτίου 2020: Ο γενικός διευθυντής του ΠΟΥ χαρακτηρίζει το Covid-19 πανδημία. Τα υπόλοιπα είναι ιστορία. 

 

Η σύνδεση των κουκκίδων είναι μια αρκετά απλή άσκηση. Αν το κάνουμε, ίσως δούμε να αναδύεται ένα σαφώς καθορισμένο αφηγηματικό περίγραμμα, του οποίου η συνοπτική περίληψη έχει ως εξής: Τα λουκέτα και η παγκόσμια αναστολή των οικονομικών συναλλαγών είχαν ως στόχο: 1) Να επιτρέψουν στη Fed να πλημμυρίσει τις προβληματικές χρηματοπιστωτικές αγορές με φρεσκοτυπωμένο χρήμα, αναβάλλοντας παράλληλα τον υπερπληθωρισμό- και 2) Να εισαγάγει προγράμματα μαζικού εμβολιασμού και διαβατήρια υγείας ως πυλώνες ενός νεοφεουδαρχικού καθεστώτος καπιταλιστικής συσσώρευσης. Όπως θα δούμε, οι δύο στόχοι συγχωνεύονται σε έναν. 

 

Το 2019, η παγκόσμια οικονομία μαστιζόταν από την ίδια ασθένεια που είχε προκαλέσει την πιστωτική κρίση του 2008. Ασφυκτιούσε κάτω από ένα μη βιώσιμο βουνό χρέους. Πολλές δημόσιες επιχειρήσεις δεν μπορούσαν να παράγουν αρκετά κέρδη για να καλύψουν τις πληρωμές τόκων για τα δικά τους χρέη και παρέμεναν στην επιφάνεια μόνο με τη λήψη νέων δανείων. Οι "εταιρείες ζόμπι" (με χαμηλή κερδοφορία από έτος σε έτος, πτώση του κύκλου εργασιών, συμπιεσμένα περιθώρια κέρδους, περιορισμένη ταμειακή ροή και ισολογισμό με υψηλή μόχλευση) αυξάνονταν παντού. Η κατάρρευση της αγοράς ρέπος τον Σεπτέμβριο του 2019 πρέπει να τοποθετηθεί μέσα σε αυτό το εύθραυστο οικονομικό πλαίσιο. 

 

Όταν ο αέρας είναι κορεσμένος με εύφλεκτα υλικά, κάθε σπίθα μπορεί να προκαλέσει έκρηξη. Και στον μαγικό κόσμο της οικονομίας, tout se tient: ένα χτύπημα των φτερών μιας πεταλούδας σε έναν συγκεκριμένο τομέα μπορεί να στείλει ολόκληρο τον πύργο από τραπουλόχαρτα να γκρεμιστεί. Στις χρηματοπιστωτικές αγορές που τροφοδοτούνται από φθηνά δάνεια, οποιαδήποτε αύξηση των επιτοκίων είναι δυνητικά κατακλυσμιαία για τις τράπεζες, τα hedge funds, τα συνταξιοδοτικά ταμεία και ολόκληρη την αγορά κρατικών ομολόγων, επειδή το κόστος δανεισμού αυξάνεται και η ρευστότητα στερεύει. Αυτό συνέβη με την "αποκάλυψη" του Σεπτεμβρίου 2019: τα επιτόκια εκτινάχθηκαν στο 10,5% μέσα σε λίγες ώρες, ξέσπασε πανικός που επηρέασε τα συμβόλαια μελλοντικής εκπλήρωσης, τα δικαιώματα προαίρεσης, τα νομίσματα και άλλες αγορές όπου οι traders στοιχηματίζουν δανειζόμενοι από repos. Ο μόνος τρόπος για να εκτονωθεί η μετάδοση ήταν η ρίψη όσο το δυνατόν περισσότερης ρευστότητας στο σύστημα - όπως τα ελικόπτερα που ρίχνουν χιλιάδες γαλόνια νερού σε μια πυρκαγιά. Μεταξύ Σεπτεμβρίου 2019 και Μαρτίου 2020, η Fed διοχέτευσε περισσότερα από 9 τρισεκατομμύρια δολάρια στο τραπεζικό σύστημα, ποσό που αντιστοιχεί σε περισσότερο από το 40% του ΑΕΠ των ΗΠΑ. 

 

Επομένως, το κυρίαρχο αφήγημα θα πρέπει να αντιστραφεί: το χρηματιστήριο δεν κατέρρευσε (τον Μάρτιο του 2020) επειδή έπρεπε να επιβληθούν λουκέτα- μάλλον, τα λουκέτα έπρεπε να επιβληθούν επειδή οι χρηματοπιστωτικές αγορές κατέρρεαν. Με τα λουκέτα ήρθε η αναστολή των επιχειρηματικών συναλλαγών, η οποία αποστράγγισε τη ζήτηση για πίστωση και σταμάτησε τη μετάδοση. Με άλλα λόγια, η αναδιάρθρωση της χρηματοπιστωτικής αρχιτεκτονικής μέσω της έκτακτης νομισματικής πολιτικής εξαρτήθηκε από την απενεργοποίηση της μηχανής της οικονομίας. Εάν η τεράστια μάζα ρευστότητας που διοχετεύθηκε στον χρηματοπιστωτικό τομέα είχε φθάσει στις συναλλαγές επί του εδάφους, θα είχε εξαπολυθεί ένα νομισματικό τσουνάμι με καταστροφικές συνέπειες. 

 

Όπως υποστήριξε η οικονομολόγος Ellen Brown, επρόκειτο για "άλλη μια διάσωση", αλλά αυτή τη φορά "υπό την κάλυψη ενός ιού". Παρομοίως, οι John Titus και Catherine Austin Fitts σημείωσαν ότι το "μαγικό ραβδί" του Covid-19 επέτρεψε στη Fed να εκτελέσει το σχέδιο "going direct" της BlackRock, κυριολεκτικά: πραγματοποίησε μια άνευ προηγουμένου αγορά κρατικών ομολόγων, ενώ, σε απειροελάχιστα μικρότερη κλίμακα, εξέδωσε επίσης "δάνεια COVID" με κρατική εγγύηση σε επιχειρήσεις. Εν ολίγοις, μόνο ένα προκαλούμενο οικονομικό κώμα θα παρείχε στη Fed το περιθώριο να εξουδετερώσει την ωρολογιακή βόμβα που χτυπούσε στον χρηματοπιστωτικό τομέα. Διαποτισμένη από τη μαζική υστερία, η κεντρική τράπεζα των ΗΠΑ έκλεισε τις τρύπες στη διατραπεζική αγορά δανεισμού, αποφεύγοντας τον υπερπληθωρισμό, καθώς και το "Συμβούλιο Εποπτείας Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας" (ο ομοσπονδιακός οργανισμός για την παρακολούθηση του χρηματοπιστωτικού κινδύνου που δημιουργήθηκε μετά την κατάρρευση του 2008), όπως αναλύεται εδώ. Ωστόσο, το σχέδιο της "άμεσης μετάβασης" θα πρέπει επίσης να διαμορφωθεί ως ένα απελπισμένο μέτρο, διότι μπορεί μόνο να παρατείνει την αγωνία μιας παγκόσμιας οικονομίας που γίνεται όλο και περισσότερο όμηρος της εκτύπωσης χρήματος και του τεχνητού πληθωρισμού των χρηματοοικονομικών περιουσιακών στοιχείων. 

 

Στην καρδιά της δυσχερούς μας θέσης βρίσκεται ένα ανυπέρβλητο διαρθρωτικό αδιέξοδο. Η χρεοκοπημένη χρηματιστικοποίηση είναι η μόνη γραμμή διαφυγής του σύγχρονου καπιταλισμού, η αναπόφευκτη οδός διαφυγής προς τα εμπρός για ένα αναπαραγωγικό μοντέλο που έχει φτάσει στο ιστορικό του όριο. Τα κεφάλαια κατευθύνονται προς τις χρηματοπιστωτικές αγορές επειδή η οικονομία που βασίζεται στην εργασία είναι όλο και πιο ασύμφορη. Πώς φτάσαμε σε αυτό το σημείο; 

 

Η απάντηση μπορεί να συνοψιστεί ως εξής: 

 

1. Η αποστολή της οικονομίας να παράγει υπεραξία είναι ταυτόχρονα η επιδίωξη να εκμεταλλευτεί το εργατικό δυναμικό και να το αποβάλει από την παραγωγή. Αυτό είναι αυτό που ο Μαρξ ονόμασε "κινούμενη αντίφαση" του καπιταλισμού [1]. ενώ αποτελεί την ουσία του τρόπου παραγωγής μας, αυτή η αντίφαση σήμερα ανατρέπεται, μετατρέποντας την πολιτική οικονομία σε έναν τρόπο μόνιμης καταστροφής.  

 

2. Ο λόγος για αυτή την αλλαγή της τύχης είναι η αντικειμενική αποτυχία της διαλεκτικής εργασίας-κεφαλαίου: η άνευ προηγουμένου επιτάχυνση της τεχνολογικής αυτοματοποίησης από τη δεκαετία του 1980 προκαλεί την αποβολή περισσότερης εργατικής δύναμης από την παραγωγή παρά την (επαν)απορρόφησή της. Η συρρίκνωση του όγκου των μισθών σημαίνει ότι η αγοραστική δύναμη ενός αυξανόμενου μέρους του παγκόσμιου πληθυσμού μειώνεται, με αναπόφευκτες συνέπειες το χρέος και την εξαθλίωση.  

 

3. Καθώς παράγεται λιγότερη υπεραξία, το κεφάλαιο αναζητά άμεσες αποδόσεις στον χρηματοπιστωτικό τομέα με δανειακή μόχλευση και όχι στην πραγματική οικονομία ή επενδύοντας σε κοινωνικά εποικοδομητικούς τομείς όπως η εκπαίδευση, η έρευνα και οι δημόσιες υπηρεσίες. 

 

Το συμπέρασμα είναι ότι η αλλαγή μοντέλουπου βρίσκεται σε εξέλιξη είναι η απαραίτητη προϋπόθεση για τη (δυστοπική) επιβίωση του καπιταλισμού, ο οποίος δεν είναι πλέον σε θέση να αναπαραχθεί μέσω της μαζικής μισθωτής εργασίας και της συνακόλουθης καταναλωτικής ουτοπίας. Η ατζέντα της πανδημίας υπαγορεύτηκε, τελικά, από τη συστημική κατάρρευση: την πτώση της κερδοφορίας ενός τρόπου παραγωγής που η ανεξέλεγκτη αυτοματοποίηση καθιστά παρωχημένο. Για αυτόν τον εγγενή λόγο, ο καπιταλισμός εξαρτάται όλο και περισσότερο από το δημόσιο χρέος, τους χαμηλούς μισθούς, τη συγκέντρωση του πλούτου και της εξουσίας, τη μόνιμη κατάσταση έκτακτης ανάγκης και τις οικονομικές ακροβασίες. 

 

Εάν "ακολουθήσουμε το χρήμα", θα δούμε ότι ο οικονομικός αποκλεισμός που δόλια αποδίδεται στον Ιό έχει πετύχει κάθε άλλο παρά αμελητέα αποτελέσματα, όχι μόνο όσον αφορά την κοινωνική μηχανική, αλλά και την οικονομική ληστεία. Θα επισημάνω γρήγορα τέσσερα από αυτά. 

 

1) Όπως αναμενόταν, επέτρεψε στη Fed να αναδιοργανώσει τον χρηματοπιστωτικό τομέα τυπώνοντας μια συνεχή ροή δισεκατομμυρίων δολαρίων από το πουθενά. 2) Επιτάχυνε την εξαφάνιση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, επιτρέποντας στους μεγάλους ομίλους να μονοπωλούν τις εμπορικές ροές. 3) Μείωσε περαιτέρω τους μισθούς εργασίας και διευκόλυνε τη σημαντική εξοικονόμηση κεφαλαίου μέσω της "έξυπνης εργασίας" (η οποία είναι ιδιαίτερα έξυπνη για όσους την εφαρμόζουν), 4) επέτρεψε την ανάπτυξη του ηλεκτρονικού εμπορίου, την έκρηξη της Μεγάλης Τεχνολογίας και τον πολλαπλασιασμό του φαρμακευτικού δολαρίου - το οποίο περιλαμβάνει επίσης την πολύ υποτιμημένη βιομηχανία πλαστικού, που παράγει πλέον εκατομμύρια νέα προστατευτικά προσώπου και γάντια κάθε εβδομάδα, πολλά από τα οποία καταλήγουν στους ωκεανούς (προς τέρψη των "πράσινων νέων εμπόρων"). Μόνο το 2020, ο πλούτος των 2.200 περίπου δισεκατομμυριούχων του πλανήτη αυξήθηκε κατά 1,9 τρισεκατομμύρια δολάρια, μια αύξηση χωρίς ιστορικό προηγούμενο. Όλα αυτά χάρη σε ένα παθογόνο τόσο θανατηφόρο που, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, μόνο το 99,8% των μολυσμένων επιβιώνει (δείτε εδώ και εδώ), οι περισσότεροι από αυτούς χωρίς να εμφανίζουν κανένα σύμπτωμα.

 

Εφαρμόζοντας τον καπιταλισμό διαφορετικά 

 

Το οικονομικό μοτίβο του εγκλήματος του Covid πρέπει να ενταχθεί σε ένα ευρύτερο πλαίσιο κοινωνικού μετασχηματισμού. Αν ξύσουμε την επιφάνεια της επίσημης αφήγησης, αρχίζει να διαμορφώνεται ένα νεοφεουδαρχικό σενάριο. Οι μάζες των όλο και πιο μη παραγωγικών καταναλωτών ταξινομούνται και παραμερίζονται, απλώς και μόνο επειδή ο κ. Παγκοσμιοποιητής (Global) δεν ξέρει πλέον τι να τους κάνει. Μαζί με τους υποαπασχολούμενους και τους αποκλεισμένους, οι εξαθλιωμένες μεσαίες τάξεις αποτελούν πλέον ένα πρόβλημα που πρέπει να αντιμετωπιστεί με το ραβδί των λουκέτων, των απαγορεύσεων κυκλοφορίας, των μαζικών εμβολιασμών, της προπαγάνδας και της στρατιωτικοποίησης της κοινωνίας, αντί με το καρότο της εργασίας, της κατανάλωσης, της συμμετοχικής δημοκρατίας, των κοινωνικών δικαιωμάτων (που αντικαταστάθηκαν στο συλλογικό φαντασιακό από τα πολιτικά δικαιώματα των μειονοτήτων) και των "καλοπληρωμένων διακοπών". 

 

Επομένως, είναι αυταπάτη να πιστεύει κανείς ότι ο σκοπός των λουκέτων (lockdowns) είναι θεραπευτικός και ανθρωπιστικός. Πότε το κεφάλαιο νοιάστηκε ποτέ για τους ανθρώπους;;; Η αδιαφορία και η μισανθρωπία είναι τα τυπικά χαρακτηριστικά του καπιταλισμού, του οποίου το μόνο πραγματικό πάθος είναι το κέρδος και η εξουσία που το συνοδεύει. Σήμερα, η καπιταλιστική εξουσία μπορεί να συνοψιστεί με τα ονόματα των τριών μεγαλύτερων επενδυτικών κεφαλαίων στον κόσμο: BlackRock, Vanguard και State Street Global Advisor. Αυτοί οι γίγαντες, που κάθονται στο κέντρο ενός τεράστιου γαλαξία χρηματοπιστωτικών οντοτήτων, διαχειρίζονται μια μάζα αξίας που προσεγγίζει το μισό παγκόσμιο ΑΕΠ και είναι βασικοί μέτοχοι σε περίπου 90% των εισηγμένων εταιρειών. Γύρω τους αναπτύσσονται υπερεθνικά ιδρύματα όπως το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, η Παγκόσμια Τράπεζα, το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ, η Τριμερής Επιτροπή και η Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών, των οποίων η λειτουργία είναι να συντονίζουν τη συναίνεση εντός του χρηματοπιστωτικού αστερισμού. Μπορούμε με ασφάλεια να υποθέσουμε ότι όλες οι βασικές στρατηγικές αποφάσεις - οικονομικές, πολιτικές και στρατιωτικές - επηρεάζονται τουλάχιστον σε μεγάλο βαθμό από αυτές τις ελίτ. Ή μήπως θέλουμε να πιστέψουμε ότι ο Ιός τους αιφνιδίασε;  

 

Αντίθετα, ο SARS-CoV-2 - ο οποίος, κατά παραδοχή του CDC και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, δεν έχει ποτέ απομονωθεί ούτε καθαριστεί - είναι το όνομα ενός ειδικού όπλου ψυχολογικού πολέμου που αναπτύχθηκε τη στιγμή της μεγαλύτερης ανάγκης. 

 

Γιατί να εμπιστευτούμε ένα μεγαλοφαρμακευτικό καρτέλ (τον ΠΟΥ) που δεν είναι υπεύθυνο για τη "δημόσια υγεία", αλλά για την εμπορία ιδιωτικών προϊόντων παγκοσμίως με όσο το δυνατόν πιο κερδοφόρα ποσοστά;;; Τα προβλήματα δημόσιας υγείας προέρχονται από άθλιες συνθήκες εργασίας, κακή διατροφή, ρύπανση του αέρα, του νερού και των τροφίμων, και πάνω απ' όλα από την ανεξέλεγκτη φτώχεια- ωστόσο κανένα από αυτά τα "παθογόνα" δεν βρίσκεται στον κατάλογο των ανθρωπιστικών προβλημάτων του ΠΟΥ. Οι τεράστιες συγκρούσεις συμφερόντων μεταξύ των αρπακτικών της φαρμακοβιομηχανίας, των εθνικών και υπερεθνικών ιατρικών οργανισμών και των κυνικών πολιτικών εκτελεστών, είναι πλέον ένα ανοιχτό μυστικό. Δεν είναι περίεργο ότι την ημέρα που το COVID-19 χαρακτηρίστηκε ως πανδημία, το WEF, μαζί με τον ΠΟΥ, εγκαινίασε την Πλατφόρμα Δράσης για το Covid, έναν συνασπισμό "προστασίας της ζωής" που διοικείται από περισσότερες από 1.000 από τις ισχυρότερες ιδιωτικές εταιρείες του κόσμου. 

 

Το μόνο πράγμα που έχει σημασία για την κλίκα που διευθύνει την ορχήστρα έκτακτης ανάγκης για την υγεία είναι να τροφοδοτήσει τη μηχανή παραγωγής κέρδους, και κάθε κίνηση σχεδιάζεται για το σκοπό αυτό, με την υποστήριξη ενός πολιτικού μετώπου και ενός μετώπου των μέσων ενημέρωσης με κίνητρο τον καιροσκοπισμό. Αν η στρατιωτική βιομηχανία χρειάζεται πολέμους, η φαρμακοβιομηχανία χρειάζεται ασθένειες. Δεν είναι τυχαίο ότι η "δημόσια υγεία" είναι μακράν ο πιο κερδοφόρος τομέας της παγκόσμιας οικονομίας, στο βαθμό που η Big Pharma ξοδεύει περίπου τρεις φορές περισσότερα από τη Big Oil και δύο φορές περισσότερα από τη Big Tech για λόμπι. Η δυνητικά ατελείωτη ζήτηση για εμβόλια και πειραματικά γονιδιακά σκευάσματα προσφέρει στα φαρμακευτικά καρτέλ την προοπτική σχεδόν απεριόριστων ροών κέρδους, ειδικά όταν αυτή εξασφαλίζεται από προγράμματα μαζικού εμβολιασμού που επιδοτούνται από το δημόσιο χρήμα (δηλαδή, από περισσότερο χρέος που θα πέσει στα κεφάλια μας). 

 

Γιατί όλες οι θεραπείες για το Covid έχουν εγκληματικά απαγορευτεί ή σαμποταριστεί;;; Όπως παραδέχεται ειλικρινά ο FDA, η χρήση εμβολίων έκτακτης ανάγκης είναι δυνατή μόνο εάν "δεν υπάρχουν κατάλληλες, εγκεκριμένες και διαθέσιμες εναλλακτικές λύσεις". Μια περίπτωση αλήθειας κρυμμένης σε κοινή θέα. Επιπλέον, η σημερινή θρησκεία των εμβολίων συνδέεται στενά με την άνοδο του φαρμακευτικού δολαρίου, το οποίο, τρέφοντας τις πανδημίες, πρόκειται να μιμηθεί τις δόξες του "πετροδολαρίου", επιτρέποντας στις Ηνωμένες Πολιτείες να συνεχίσουν να ασκούν παγκόσμια νομισματική κυριαρχία. Γιατί θα πρέπει ολόκληρη η ανθρωπότητα (συμπεριλαμβανομένων των παιδιών!) να κάνει ενέσεις με πειραματικά "εμβόλια" με όλο και πιο ανησυχητικές αλλά συστηματικά υποβαθμισμένες ανεπιθύμητες ενέργειες, όταν πάνω από το 99% των μολυσμένων, η συντριπτική πλειοψηφία ασυμπτωματικών, αναρρώνουν;;; Η απάντηση είναι προφανής: επειδή τα εμβόλια είναι το χρυσό μοσχάρι της τρίτης χιλιετίας, ενώ η ανθρωπότητα είναι υλικό εκμετάλλευσης "τελευταίας γενιάς" σε μορφή πειραματόζωου. 

 

Σε αυτό το πλαίσιο, η σκηνοθεσία της παντομίμας έκτακτης ανάγκης πετυχαίνει μέσα από μια πρωτοφανή χειραγώγηση της κοινής γνώμης. Κάθε "δημόσια συζήτηση" για την πανδημία ιδιωτικοποιείται ξεδιάντροπα, ή μάλλον μονοπωλείται από τη θρησκευτική πίστη σε τεχνικο-επιστημονικές επιτροπές που χρηματοδοτούνται από τις οικονομικές ελίτ. Κάθε "ελεύθερη συζήτηση" νομιμοποιείται με την τήρηση ψευδοεπιστημονικών πρωτοκόλλων που καθαρίζονται προσεκτικά από το κοινωνικοοικονομικό πλαίσιο: "ακολουθεί κανείς την επιστήμη", ενώ προσποιείται ότι δεν γνωρίζει ότι "η επιστήμη ακολουθεί το χρήμα". Η περίφημη δήλωση του Karl Popper ότι η "πραγματική επιστήμη" είναι δυνατή μόνο υπό την αιγίδα του φιλελεύθερου καπιταλισμού σε αυτό που ονόμασε "ανοιχτή κοινωνία" [1], γίνεται τώρα πραγματικότητα στην παγκοσμιοποιημένη ιδεολογία που κινεί, μεταξύ άλλων, το Ίδρυμα Ανοιχτής Κοινωνίας ( Open Society Foundation) του George Soros. Ο συνδυασμός της "πραγματικής επιστήμης" και της "ανοικτής και χωρίς αποκλεισμούς κοινωνίας" καθιστά το δόγμα του Covid σχεδόν αδύνατο να αμφισβητηθεί. 

 

Για το COVID-19, λοιπόν, θα μπορούσαμε να φανταστούμε την ακόλουθη ατζέντα. Προετοιμάζεται μια φανταστική αφήγηση βασισμένη σε έναν επιδημικό κίνδυνο που παρουσιάζεται με τέτοιο τρόπο ώστε να προωθεί τον φόβο και την υποτακτική συμπεριφορά. Πιθανότατα πρόκειται για μια περίπτωση διαγνωστικής ανακατάταξης. Το μόνο που χρειάζεται είναι ένας επιδημιολογικά διφορούμενος ιός γρίπης, πάνω στον οποίο θα οικοδομηθεί μια επιθετική ιστορία μετάδοσης σχετιζόμενη με γεωγραφικές περιοχές όπου οι επιπτώσεις των αναπνευστικών ή αγγειακών ασθενειών στους ηλικιωμένους και τον ανοσοκατεσταλμένο πληθυσμό είναι υψηλές - ίσως με τον επιβαρυντικό παράγοντα της βαριάς ρύπανσης. Δεν χρειάζεται να επινοήσουμε πολλά, δεδομένου ότι οι μονάδες εντατικής θεραπείας στις "προηγμένες" χώρες είχαν ήδη καταρρεύσει τα χρόνια πριν από την άφιξη του Covid, με αιχμές θνησιμότητας για τις οποίες κανείς δεν είχε ονειρευτεί την νεκρανάσταση της καραντίνας. Με άλλα λόγια, τα συστήματα δημόσιας υγείας είχαν ήδη κατεδαφιστεί και έτσι είχαν προετοιμαστεί για το σενάριο της πανδημίας. 

 

Αλλά αυτή τη φορά υπάρχει μέθοδος στην τρέλα: κηρύσσεται κατάσταση έκτακτης ανάγκης, η οποία πυροδοτεί πανικό, προκαλώντας με τη σειρά της τη συμφόρηση των νοσοκομείων και των οίκων ευγηρίας (με υψηλό κίνδυνο σήψης), την εφαρμογή κακόβουλων πρωτοκόλλων και την αναστολή της ιατρικής περίθαλψης. Και ιδού, ο φονικός ιός γίνεται αυτοεκπληρούμενη προφητεία! Η προπαγάνδα που οργιάζει στα κύρια κέντρα της οικονομικής εξουσίας (ιδίως στη Βόρεια Αμερική και την Ευρώπη) είναι απαραίτητη για τη διατήρηση του "κράτους εξαίρεσης" (Carl Schmitt), το οποίο γίνεται αμέσως αποδεκτό ως η μόνη δυνατή μορφή πολιτικής και υπαρξιακής ορθολογικότητας. Ολόκληροι πληθυσμοί που εκτίθενται σε βαρύ βομβαρδισμό από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης παραδίδονται μέσω της αυτοπειθαρχίας, προσχωρώντας με γκροτέσκο ενθουσιασμό σε μορφές "πολιτικής ευθύνης" στις οποίες ο εξαναγκασμός μεταμορφώνεται σε αλτρουισμό. 

 

Ολόκληρο το σενάριο της πανδημίας - από την "καμπύλη μετάδοσης" έως τους "θανάτους του Covid" - στηρίζεται στο τεστ PCR, το οποίο εγκρίθηκε για την ανίχνευση του SARS-CoV-2 από μια μελέτη που εκπονήθηκε σε χρόνο ρεκόρ κατ' εντολή του ΠΟΥ. Όπως πολλοί θα γνωρίζουν πλέον, η διαγνωστική αναξιοπιστία του τεστ PCR καταγγέλθηκε από τον ίδιο τον εφευρέτη του, τον νομπελίστα Kary Mullis (δυστυχώς απεβίωσε στις 7 Αυγούστου 2019), και επαναλήφθηκε πρόσφατα, μεταξύ άλλων, από 22 διεθνούς φήμης εμπειρογνώμονες που απαίτησαν την αφαίρεσή του για σαφείς επιστημονικές αδυναμίες. Προφανώς, το αίτημα έπεσε στο κενό. 

 

Το τεστ PCR είναι η κινητήρια δύναμη πίσω από την πανδημία. Λειτουργεί μέσω των περιβόητων "ορίων κύκλων": όσο περισσότερους κύκλους κάνεις, τόσο περισσότερα ψευδώς θετικά αποτελέσματα (λοιμώξεις, Covid-θάνατοι) παράγεις, όπως παραδέχτηκε απερίσκεπτα ακόμα και ο γκουρού Anthony Fauci όταν δήλωσε ότι τα επιχρίσματα είναι άχρηστα πάνω από 35 κύκλους. Τώρα, γιατί κατά τη διάρκεια της πανδημίας, ενισχύσεις των 35 κύκλων ή και περισσότερο γίνονταν συστηματικά στα εργαστήρια όλου του κόσμου; Ακόμα και οι New York Times - που σίγουρα δεν είναι άντρο επικίνδυνων αρνητών του Covid - έθεσαν αυτό το βασικό ερώτημα το περασμένο καλοκαίρι. Χάρη στην ευαισθησία του επιχρίσματος, η πανδημία μπορεί να ενεργοποιηθεί και να απενεργοποιηθεί σαν βρύση, επιτρέποντας στο υγειονομικό καθεστώς να ασκεί πλήρη έλεγχο στο "αριθμολογικό τέρας" των κρουσμάτων και των θανάτων του Covid - τα βασικά όργανα της καθημερινής τρομοκρατίας. 

 

Όλη αυτή η τρομολαγνεία συνεχίζεται και σήμερα, παρά τη χαλάρωση ορισμένων μέτρων. Για να καταλάβουμε το γιατί, θα πρέπει να επιστρέψουμε στο οικονομικό μοτίβο. Όπως σημειώθηκε, αρκετά τρισεκατομμύρια νεοτυπωμένων μετρητών δημιουργήθηκαν με μερικά κλικ του ποντικιού από τις κεντρικές τράπεζες και διοχετεύθηκαν στα χρηματοπιστωτικά συστήματα, όπου και παρέμειναν σε μεγάλο βαθμό. Ο στόχος της εκτυπωτικής εκστρατείας ήταν να καλυφθούν τα καταστροφικά κενά ρευστότητας. Το μεγαλύτερο μέρος αυτού του "μαγικού χρήματος" εξακολουθεί να είναι παγωμένο μέσα στο σκιώδες τραπεζικό σύστημα, στα χρηματιστήρια και σε διάφορα συστήματα εικονικών νομισμάτων που δεν προορίζονται να χρησιμοποιηθούν για δαπάνες και επενδύσεις. Η λειτουργία τους είναι αποκλειστικά η παροχή φθηνών δανείων για χρηματοπιστωτική κερδοσκοπία. Αυτό είναι αυτό που ο Μαρξ αποκαλούσε "πλασματικό κεφάλαιο", το οποίο συνεχίζει να επεκτείνεται σε έναν τροχιακό βρόχο που είναι πλέον εντελώς ανεξάρτητος από τους οικονομικούς κύκλους στο έδαφος. 

 

Η ουσία είναι ότι δεν μπορεί να επιτραπεί σε όλα αυτά τα μετρητά να πλημμυρίσουν την πραγματική οικονομία, διότι η τελευταία θα υπερθερμανθεί και θα προκαλέσει υπερπληθωρισμό. Και εδώ είναι που ο Ιός συνεχίζει να είναι χρήσιμος. Αν αρχικά χρησίμευσε για να "μονώσει την πραγματική οικονομία" (για να παραθέσω και πάλι το έγγραφο της BIS), τώρα επιβλέπει τη δειλή επαναλειτουργία της, που χαρακτηρίζεται από την υποταγή στο δόγμα του εμβολιασμού και τις χρωματικές μεθόδους μαζικής ρύθμισης, οι οποίες μπορεί σύντομα να περιλαμβάνουν και κλιματικά λουκέτα. Θυμάστε πώς μας έλεγαν ότι μόνο τα εμβόλια θα μας έδιναν πίσω την "ελευθερία" μας; Πολύ προβλέψιμα, ανακαλύπτουμε τώρα ότι ο δρόμος προς την ελευθερία είναι γεμάτος με "παραλλαγές", δηλαδή επαναλήψεις του Ιού. Ο σκοπός τους είναι να αυξήσουν τον "αριθμό των κρουσμάτων" και επομένως να παρατείνουν εκείνες τις καταστάσεις έκτακτης ανάγκης που δικαιολογούν την παραγωγή εικονικού χρήματος από τις κεντρικές τράπεζες με στόχο τη νομισματοποίηση του χρέους και τη χρηματοδότηση των ελλειμμάτων. Αντί να επιστρέψουν σε κανονικά επιτόκια, οι ελίτ επιλέγουν να ομαλοποιήσουν την κατάσταση έκτακτης ανάγκης υγείας τροφοδοτώντας το φάντασμα της μετάδοσης. Το πολυδιαφημισμένο "tapering" (μείωση της νομισματικής τόνωσης) μπορεί επομένως να περιμένει - όπως και το Pandexit. 

 

Στην ΕΕ, για παράδειγμα, το "πρόγραμμα αγορών έκτακτης ανάγκης για την πανδημία" της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας ύψους 1,85 τρισεκατομμυρίων ευρώ, γνωστό ως PEPP, έχει επί του παρόντος οριστεί να συνεχιστεί μέχρι τον Μάρτιο του 2022. Ωστόσο, έχει αφήσει να εννοηθεί ότι μπορεί να χρειαστεί να παραταθεί πέραν αυτής της ημερομηνίας. Εν τω μεταξύ, η παραλλαγή Delta προκαλεί χάος στον ταξιδιωτικό και τουριστικό κλάδο, με νέους περιορισμούς (συμπεριλαμβανομένης της καραντίνας) που διαταράσσουν την καλοκαιρινή περίοδο. Και πάλι, φαίνεται ότι έχουμε παγιδευτεί σε μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία (ειδικά αν, όπως έχουν υπονοήσει ο νομπελίστας Luc Montagnier και πολλοί άλλοι, οι παραλλαγές, όσο ήπιες και αν είναι, είναι συνέπεια των επιθετικών εκστρατειών μαζικού εμβολιασμού). Όποια και αν είναι η περίπτωση, το θεμελιώδες σημείο είναι ότι ο ιός εξακολουθεί να είναι απαραίτητος για τον γεροντικό καπιταλισμό, του οποίου η μόνη πιθανότητα επιβίωσης εξαρτάται από τη δημιουργία μιας αλλαγής προτύπου από τον φιλελευθερισμό στον ολιγαρχικό αυταρχισμό. 

 

Αν και το έγκλημά τους απέχει πολύ από το να είναι τέλειο, οι ενορχηστρωτές αυτού του παγκόσμιου πραξικοπήματος πρέπει ωστόσο να πιστώνονται με κάποια σαδιστική ευφυΐα. Η ταχυδακτυλουργία τους πέτυχε, ίσως και πέρα από κάθε προσδοκία. Ωστόσο, κάθε εξουσία που στοχεύει στην ολοκληρωτικοποίηση είναι καταδικασμένη να αποτύχει, και αυτό ισχύει και για τους αρχιερείς της θρησκείας του Covid και τις θεσμικές μαριονέτες που έχουν κινητοποιήσει για να ξεδιπλώσουν την ψυχολογία της έκτακτης ανάγκης για την υγεία. Εξάλλου, η εξουσία τείνει να αυταπατάται για την παντοδυναμία της. Αυτοί που κάθονται στην αίθουσα ελέγχου αδυνατούν να συνειδητοποιήσουν τον βαθμό στον οποίο η κυριαρχία τους είναι αβέβαιη. Αυτό που δεν βλέπουν είναι ότι η εξουσία τους εξαρτάται από μια "ανώτερη αποστολή", για την οποία παραμένουν εν μέρει τυφλοί, δηλαδή την ανώνυμη αυτοαναπαραγωγή του καπιταλιστικού πλέγματος. Η σημερινή εξουσία βρίσκεται στη μηχανή παραγωγής κέρδους, της οποίας ο μόνος σκοπός είναι να συνεχίσει το απερίσκεπτο ταξίδι της, που ενδεχομένως να οδηγήσει στην πρόωρη εξαφάνιση του Homo sapiens. Οι ελίτ που έχουν εξαπατήσει τον κόσμο σε υπακοή στον Covid είναι η ανθρωπόμορφη εκδήλωση του καπιταλιστικού αυτόματου μηχανήματος, του οποίου η αορατότητα είναι τόσο πονηρή όσο και αυτή του ίδιου του ιού. Και η καινοτομία της εποχής μας είναι ότι η "κλειδωμένη κοινωνία" είναι το μοντέλο που εγγυάται καλύτερα την αναπαραγωγιμότητα της καπιταλιστικής μηχανής, ανεξάρτητα από τον δυστοπικό προορισμό της.

 

Σημειώσεις: 

[1] Karl Marx, Grundrisse (Λονδίνο: Penguin, 1993), 706. 

[2] Karl Popper, The Open Society and its Enemies, 2 τόμοι (Princeton: Princeton UP, 2013).

 

Δικτυογραφία:
A Self-Fulfilling Prophecy: Systemic Collapse and Pandemic Simulation - The Philosophical Salon
http://thephilosophicalsalon.com/a-self-fulfilling-prophecy-systemic-collapse-and-pandemic-simulation/

Share